[RPG] Dimension Travel O5 - Speeltopics

Wezens:
• Assassin - James.
• Nychta - Athan Romanescu
• Tortura | Hidan - Andrei Shade Vaughn / Lilith.

Meisjes:
• Neiva - Willow Nastya Reyes.
• Nychta - Amberlynn Lee Jefferson.
• Assassin - Sage Evangeline Clark

Jongens:
• Exasperated - Jack Rush.
• Oromis - Damien Hunter.

Wetenschappers:
• Tortura | Hidan. - Xavier Hush Gray.

Regels RPG:
• Ooc binnen de haakjes: (), [], {}.
• 16 + teksten mag.
• Geen perfecte rollen. Iedereen heeft wel wat minpuntjes.
• Max. 2 Personage's p.p.
• Schrijf meer dan 1 á 2 zinnetjes. Anders valt de Rpg dood en het is echt niet zo moeilijk.
• Geen ruzie maken. Hou het gezellig! De personage's zelf mogen wel ruzie maken.
• Geen andere dingen verzinnen van de verhaallijn of ervan afwijken. Hou je er gewoon aan.
• Maak geen grote beslissingen in je eentje en je bestuurt de personage van de ander niet! Alleen die van jezelf.
• Have fun! (:

[ bericht aangepast op 18 dec 2012 - 19:59 ]

---

†

Willow Nastya Reyes
James haalt kort zijn schouders op. 'Geen probleem, denk ik,' mompelt hij dan. Ik bijt op mijn lip en haal mijn armen dan weer rond hem vandaan. 'Als je het liever niet wil, zeg het maar gewoon hoor, dan proberen ik me wel te redden in mijn eigen dimensie'. Ik glimlach zwakjes en kijk dan met een wat afwezige blik voor me uit. Ik wil er niet eens aan denken om mijn vader weer te zien. Alleen die gedachte er aan al zorgt er voor dat ik wil wegkruipen in een hoekje.
'Hé Willow...' begint James dan waardoor ik op schrik uit mijn gedachten. 'Wat is er? Je bent nog steeds verdrietig'. Ik schud snel mijn hoofd. 'Er is niks,' pers ik er zo overtuigend mogelijk uit. 'Ik ben gewoon wat moe denk ik, meer niet'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Ze haalt haar arm weer rond mij vandaan. "Als je het liever niet wil, zeg het maar gewoon hoor, dan probeer ik me wel te redden in mijn eigen dimensie." Ze glimlacht zwakjes en kijkt dan met een wat afwezige blik voor zich uit. Ik schud gelijk met mijn hoofd. "Nee, zo bedoel ik het niet." zeg ik snel. "Ik snapte alleen niet zo waarom je bedankt zei, dus wist ik ook niet waarom ik geen probleem moest zeggen. Ik zei maar wat." Ik haal mijn schouders lichtjes op en grijns wat schaapachtig. Ik ben slecht in sociale situaties die ik niet de baas kan zijn, dat blijkt maar weer. Met Xavier kon ik tenminste nog de baas spelen en doen alsof ik het allemaal wel wist, maar dat lukt me nu niet zo goed.
Op mijn vraag schud ze snel met haar hoofd. "Er is niks." Het is duidelijk dat ze het er uit perst en zo overtuigend komt het er niet uit. "Ik ben gewoon wt moe denk ik, meer niet." Ik frons eventjes en sla dan mijn brede arm om haar smalle schouders heen. Zo, volgens mij past zij wel drie of vier keer in mijn lichaam. "Nou, ga slapen zou ik zeggen." zeg ik tegen haar, als uitnodiging om tegen mij aan te slapen. "Als je durft tenminste." grinnik ik er plagerig achteraan.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
'Nee, zo bedoel ik het niet,' had James snel gezegd. 'Ik snapte alleen niet zo waarom je bedankt zei, dus wist ik ook niet waarom ik geen probleem moest zeggen. Ik zei maar wat'. Hij haalt lichtjes zijn schouders op en grijns schaapachtig. 'Ik bedankte je omdat ik hier mag blijven, en je mij niet meer als prooi ziet'. Ik glimlach zwakjes naar hem en kijk dan weer afwezig voor me uit.
Nadat ik heb geantwoord op zijn vraag slaat hij zijn brede arm om mijn schouders heen. 'Nou, ga slapen zou ik zeggen,' zegt James. Shit. 'Als je durft tenminste,' grinnikt hij er plagerig er achteraan. Ik schud snel mijn hoofd. 'Dat is denk ik niet zo handig, dan kan ik vanavond niet in slaap komen,' mompel ik, maar toch kruip ik wat dichter tegen hem aan en leg ik mijn hoofd op zijn schouder. 'James,' begin ik dan. 'Is er hier in de buurt nog ergens een meertje?' vraag ik, in een poging op een ander onderwerp te komen. 'En dan niet dat meertje waar Xavier en jij in bezig waren geweest,' mompel ik er achteraan.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

"Ik bedankte je omdat ik hier mag blijven, en je mij niet meer als prooi ziet." legt ze uit. Ze glimlacht zwakjes naar me en kijkt dan weer afwezig voor zich uit. Hierop knik ik traag dat ik het begrijp, al snap ik nog niet echt waarom ze het als een gunst ziet. Hier wonen met mij en Athan, waar ze waarschijnlijk altijd een prooi voor zal blijven, klinkt nou niet bepaald als het beste vooruitzicht ooit, denk ik dan maar.
Ze schud snel haar hoofd na mijn opmerking over slapen. Is ze echt bang? "Dat is denk ik niet zo handig, dan kan ik vanavond niet in slaap komen." mompelt ze, maar toch kruipt ze wat dichter tegen mr aan en legt ze haar hoofd op mijn schouder. '"James," begint ze dan. "Is er hier in de buurt nog ergens een meertje?" vraagt ze. "En dan niet dat meertje waar Xavier en jij in bezig waren geweest." mompelt ze er achteraan.
Ik lach zacht om de opmerking van haar als ik eraan terug denk. "Ja, natuurlijk zijn die er. Er zijn er wel meer, maar alles staat met elkaar in verbinding." Het laatste zeg ik iets plagerig. "Nee, grapje. Maar het is wel iets verder lopen. Wil je er heen dan?" vraag ik aan haar.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
James lacht zacht. 'Ja, natuurlijk zijn die er. Er zijn er wel meer, maar alles staat met elkaar in verbinding,' zegt hij, het laatste wat plagerig. Ik trek een vies gezicht. Gat-ver-damme. Nu kan ik hier nooit normaal water drinken, of mezelf wassen. 'Bah, waarom moesten jullie het nou perse in het meer doen, was op het gras alleen niet goed genoeg ofso?' mompel ik.
'Nee, grapje. Maar het is wel iets verder lopen. Wil je er heen dan?' vraagt James dan. Ik zucht, rol met mijn ogen en prik James tussen zijn ribben. 'Niet meer dat soort dingen zeggen tenzij je wil dat ik over mijn nek ga,' mompel ik. 'Maar goed,' vervolg ik. 'Het is wel handig om te weten waar die andere meertjes zijn, ik ben in ieder geval niet van plan mezelf hier nooit te wassen en ik heb nog een ander meertje nodig dat niet vergiftigd is door Xavier en jou'.
Oké toegeven: zelfs als James me nu zou laten zien waar die andere meertjes zijn, heb ik waarschijnlijk alsnog elke keer dat ik water nodig heb zijn hulp vragen, tenzij ik zin heb om uren door het bos te zwerven.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Willow trekt een vies gezicht op mijn geplaag. "Bah, waarom moesten jullie het nou perse in het meer doen, was op het gras alleen niet goed genoeg ofso?" mompelt ze. Ik grinnik hier kort op. "Maar we hebben het ook groot en deels op het gras gedaan, jonge dame. In het water was het alleen maar wat gespeel." vertel ik haar, terwijl ik ondertussen heel goed weet dat ze dit soort dingen eigenlijk helemaal niet wilt horen en ook niet wilt weten. Nou, dan heb je aan mij een slechte want ik ben een geboren pestkop.
Ze rolt met haar ogen als ik vertel dat het een grapje is. Dan zucht ze en prikt ze me tussen mijn ribben, waardoor ik even zacht moet lachen. "Niet meer dat soort dingen zeggen tenzij je wil dat ik over mijn nek ga." mompelt ze. "Maar goed. Het is wel handig om te weten waar die andere meertjes zijn, ik ben in ieder geval niet van plan mezelf hier nooit te wassen en ik heb nog een ander meertje nodig dat niet vergiftigd is door Xavier en jou." Er verschijnt een ondeugende glans in mijn ogen als ze dat zegt.
"Misschien ga ik het nu juist doen." zeg ik dan plagerig. "Of wil jij soms met mij samen de rest van de meertjes vervuilen?" Ik geef haar een charmante blik en een scheve grijns, terwijl ik haar nog iets dichter tegen me aan trek met de arm die ik om haar heen geslagen heb. Athan kan oprotten, ze is nu van mij, ik heb gewonnen.

---

Your make-up is terrible

Amberlynn Lee Jefferson.

Hij knikte en keek weg. Ik kon nog net een roze gloedje op zijn wangen zien, maar als dit zeker was..dat wist ik niet. Ik glimlachte alleen. Hij was zo lief, ik kon haast niet geloven dat hij serieus nooit verder is gegaan dan flirten. Zo een typje leek hij me niet.
Ik verzette me en ging zo zitten dat ik mijn hoofd op zijn borst kon rusten.
 "Ik raad je niet aan om naar haar toe te gaan, maar als je het graag wilt, ga je gang." zei hij met een grijns, "Zie het wel als een zelfmoord missie en ik zeg alvast vaarwel van je." Waarna hij snel een kus op mijn lippen drukte en toen weer voor zich uit keek. Ik keek hem met een verbaasde blik aan en lachte. "Zoals je al hebt gemerkt hou ik nog al van risico's nemen. " zeg ik dan met een grijns.
Ik stond op. "Al doe ik dit meer voor haar dab voor mij. " Ik zuchtte en keek naar Damien. "Tot zo. " knipoogde ik en gaf nog een vlugge kus op zijn mondhoek.
Ik liep rustig naar Sage toe. Ik keek haar even aan en kon zien dat ze op koken stond, hopelijk was dit inderdaad een goed idee.
"Sage?" Vroeg ik toen rustig aan haar.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Damien Hunter

Amberlynn was gaan verzitten en legde haar hoofd op mijn borstkas. Ik streelde afwezig over haar haren. Ze had me raar aangekeken toen ik zei dat het een zelfmoord missie was, maar begon toen te lachen. "Zoals je al hebt gemerkt hou ik nog al van risico's nemen." zei ze met een grijns, waarna ze opstond.
"Al doe ik dit meer voor haar dan voor mij. " zei ze zuchtend en draaide zich om, om naar mij te kijken. "Tot zo." knipoogde ze, waarna ze me nog een vluchtige kus op mijn mondhoek gaf. Ik glimlachte naar haar. "Tot zo Amberlynn." zei ik rustig en ging verzitten. Dit zou nog eens héél interessant worden, zeker nu ik Sage zo chagrijnig had gemaakt. Dat zou nog wat worden, arme Amberlynn.
Ze liep naar Sage toe en bleef daar uiteindelijk staan. "Succes." zei ik mompelend.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Sage Evangeline Clark

Ik hoor de lichte voetstappen naar me te komen en kijk even op. Het is de donkere gestalte van Amberlynn. "Sage?" vraagt ze rustig aan mij. Ik krijg een felle blik in mijn roodgehuilde ogen die ik op haar afvuur. Ik neem het laatste trekje van mijn sigaret, die ik uitdruk op de steen waar ik tegen aan zit en de rook dan in de richting van Amberlynn blaas.
"Wat moet je?" vraag ik op een vijandige toon en hoop dat het genoeg is om haar af te schrikken. Volgens mij heeft ze geen enkele reden om naar mij toe te komen, dus geef ik haar een extra reden om weer weg te gaan. Ik heb geen zin in menselijk contact, eigenlijk in helemaal geen contact buiten Chris en die is hier toevallig niet, dus sla ik mijn armen over elkaar heen om wat extra afstand tussen ons te creëeren.

---

Your make-up is terrible

Amberlynn Lee Jefferson.

Ik keek haar rustig aan. Eigenlijk stond ik hier ibdersaad zonder reden. Ik mocht Sage niet eens. Ze gaf me een felle blik en een reactie waardoor ze misschien hoopte dat ik weg zou gaan. Pech voor haar, want zo genakkelijkben ik niet zoet te krijgen. Ze had rode ogen, een betraand gezicht.
"Ik wou weten als het wel echt goed gaat. " mompel ik iets meer open. Sage en ik lagen elkaar niet goed. Het was inderdaad een poging tot zelfmoord misschien, maar ik had het ervoor over.
Ik beet even kort op mijn lip. Zelf beheersing was voor mij ook vrij moeilijk. Vooral als iemand me zomaar aan zou vallen.

---

The duty of youth, is to challenge corruption.

Willow Nastya Reyes
James grinnikt kort. 'Maar we hebben het ook groot en deels op het gras gedaan, jonge dame. In het water was het alleen maar wat gespeel,' zegt hij. 'Gatverdamme James, houd je mond, dat hoef ik niet allemaal te weten,' zeg ik terwijl ik een vies gezicht trek.
Na mijn opmerking over vergiftigde meertjes verschijnt er een ondeugende glans in James' ogen. 'Misschien ga ik het nu juist doen,' zegt hij plagerig. 'Of wil jij soms met mij samen de rest van de meertjes vervuilen?' Hij kijkt me aan met een charmante blik en een scheve grijns terwijl hij mij nog wat dichter tegen zich aantrekt, waardoor ik duidelijk de warmte van zijn lichaam kan voelen, zelfs door onze kleren heen. Dan trek ik mijn wenkbrauwen op. 'Ik dacht het dus mooi niet,' zeg ik. 'Ik ben niet zo dom als Xavier dat ik me door jou laten gebruiken voor seks'. Ik schud mijn hoofd. 'Ik wil überhaupt geen seks met jou hebben,' mompel ik.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Sage Evangeline Clark

"Ik wou weten als het wel echt goed gaat. " mompelt ze iets meer open en ze bijt even op haar lip. Ik geef haar een wat venijnige, maar toch licht verbaasde blik, voor ik antwoord. "Heeft je vriendje je soms gestuurd?" vraag ik bot aan haar, maar wacht niet op het antwoord. "Dan heeft hij pech gehad. Ik voel me nog steeds prima." Er trekt bij deze woorden een harde uitdrukking over mijn gezicht heen. "Hij moet ophouden met proberen mensen te breken, anders breek ik hem. Zeg dat maar." Hiermee besluit ik dat we wel weer genoeg gecommuniceerd hebben en steek ik een nieuwe sigaret op om mijn blik af te wenden van het donkerharige meisje.

James - wezen

"Gatverdamme James, houd je mond, dat hoef ik niet allemaal te weten." zegt ze terwijl ze een vies gezicht trekt en ik er kort om moet lachen. Ze trekt haar wenkbrauwen op na mijn wat perverse opmerking. "Ik dacht het dus mooi niet." zegt ze. "Ik ben niet zo dom als Xavier dat ik me door jou laten gebruiken voor seks." Hierna schud ze met haar hoofd. "Ik wil überhaupt geen seks met jou hebben." mompelt ze.
Ik trek mijn wenkbrauwen wat beledigd omhoog. "Willow, dat is gemeen!" prevel ik zacht. "Je zit hier straks een eeuwigheid zonder seks en wilt het niet met mij. Dat vat ik op als een serieuze belediging hoor." Ik zucht eventjes en laat haar weer wat losser, maar mijn arm trek ik niet meer terug. "Anyway, meestal gebruik je iemand voor seks, bijna altijd, dus dan is iedereen eigenlijk dom." Ik geef haar een wat eigenwijze blik na deze woorden.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
James trekt beledigd zijn wenkbrauwen op. 'Willow, dat is gemeen!' mompelt hij zacht. 'Je zit hier straks een eeuwigheid zonder seks en wilt het niet met mij. Dat vat ik op als een serieuze belediging hoor'. Hij zucht even en laat me wat losser. 'Anyway, meestal gebruik je iemand voor seks, bijna altijd, dus dan is iedereen eigenlijk dom'. Nadat hij dat heeft gezegd kijkt hij me eigenwijs aan.
Ik bijt kort op mijn lip. 'Het was niet lullig bedoelt James,' zucht ik, waarna ik nadenk over wat ik het beste kan zeggen. 'Ik wil gewoon niet gebruikt worden voor seks, zoals Xavier'. Ik heb het idee dat ik het zo niet echt duidelijker maak en schud mijn hoofd. 'Laat maar, ik kan het niet echt uitleggen,' zeg ik waarna ik mijn blik van hem afwend, maar nog wel vanuit mijn ooghoeken naar hem blijf kijken. 'Wil je me de meertjes nog laten zien?' vraag ik aarzelend.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

James - wezen

Willow bijt kort op haar lip. "Het was niet lullig bedoelt James." zucht ze, waarna ik ze na lijkt te denken. Ik knik, omdat ik het wel een beetje begrijp. "Ik wil gewoon niet gebruikt worden voor seks, zoals Xavier." Hierna schud ze met haar hoofd, omdat het toch niet duidelijker word. Laat maar, ik kan het niet echt uitleggen." zegt ze waarna ze haar blik van me afwend, maar nog wel vanuit haar ooghoeken naar me blijft kijken. "Doe maar geen moeite, ik heb het wel door. Ik weet ook wel hoe ik iemand kan gebruiken." Er speelt een klein, wat vreemd glimlachje rond mijn lippen.
"Wil je me de meertjes nog laten zien?" vraagt ze aarzelend. Ik kijk haar heel eventjes aan en knik dan. "Natuurlijk, nu meteen?" Zonder op antwoord te wachten trek ik mijn arm terug, die nog om haar heen lag en ik sta ik op, waarop ik mijn hand naar haar uitsteek om haar overeind te helpen. "Ik laat je de dichtsbijzijnde wel zien. Maak je er niet druk over, na een tijdje leer je vanzelf de weg kennen." glimlach ik bemoedigend.

---

Your make-up is terrible

Willow Nastya Reyes
'Doe maar geen moeite, ik heb het wel door. Ik weet ook wel hoe ik iemand kan gebruiken'. Ik kijk James wat fronsend aan, ik weet niet echt hoe ik dat laatste moet interpreteren, deels doordat de kleine, vreemde glimlach op zijn lippen.
Na mijn vraag knikt hij. 'Natuurlijk, nu meteen?' Hij wacht niet op een antwoord, trekt zijn arm terug en staat op. Als hij zijn hand uitsteekt om me overeind te helpen neem ik die dankbaar aan. 'Ik laat je de dichtstbijzijnde wel zien. Maak je er niet druk over, na een tijdje leer je vanzelf de weg kennen,' glimlacht hij bemoedigend. Ik glimlach lichtjes terwijl ik mijn hoofd schud. 'Geloof me, dat gaat waarschijnlijk niet gebeuren,' zeg ik zacht lachend. 'Mijn richtingsgevoel is echt hopeloos, en ik vergeet routes in mijn dimensie al, hier lijkt alles op elkaar, ik ga al die bomen echt niet uit elkaar kunnen houden. Dus, ik hoop dat je het niet erg vind als ik je elke keer komen vragen of je mij er heen wil brengen'.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered