• Huis van de nacht is een school voor vampiers met speciale krachten. Je woont en volgt lessen in het Huis van de Nacht. De lessen beginnen rond acht uur en eindigen rond 2 uur. Het is mogelijk overdag naar buiten te gaan, maar dit kan je niet heel lang verdragen. Vampiers krijgen dan hoofdpijn.

    Op school leer je beter om te gaan met je krachten, en je leert natuurlijk hoe je om moet gaan met vechtsporten en wapens. Tevens volg je normale lessen. Alle leerlingen hebben een halve maan op hun voorhoofd. Dit merkteken heb je gekregen toen je je krachten hebt gekregen. Hoe meer je je best doet, en goede dingen doet hoe mooier je merkteken word. Elke keer worden er dan sierlijke lijnen aan toegevoegd.




    Regels
    -Ik geef aan wanneer het dag en nacht word & wanneer de lessen beginnen en eindigen
    -Ik beslis als er iemand vermoord mag worden.
    -Als je iemand wilt verwonden, overleg je dat met elkaar.
    -Ik beslis wanneer er wilde beesten worden los gelaten op het schoolterrein.
    -16+ is toegestaan.
    -Spreken met minimaal 3 zinnen.
    -Geen bekende mensen als personage.
    -Als je jou profielnaam verandert geef je dat even door aan mij.
    -Te lang niet gereageerd betekend uitschrijving, tenzij je het hebt gemeld.
    -Als je niet praat in de vorm van je personage gebruik je (){}[].


    Meisjes:
    Aviera Luena Denealy - Vuur - Khedira
    Sky Drift - Gedaante veranderen in 1 dier - Wolfgirl21
    Elaine Aurélie June - Onzichtbaar worden voor 10 minuten - SerpentEyes
    Cymbeline Nehal Pierce - Gedachten lezen - Benefit
    Charlotte Brown - Water - Primrose12
    Apalonia Nightingale - Lucht - Arena
    Melody Henderson - Aarde - RememberYoux
    Faye Maxime Kershaw - Telepatie tot 10 meter - Bisous
    Lilith “Lil/Lily” Spyridon - Geest - Rider
    Lynn Nigrum - Praten met dieren - MoonAngel

    Jongens:
    Liam Daniel Winchester- Water - Silvanaa
    Joey Nightingale - Lucht - Arena
    Sebastian Cole Sky - Vuur - DreamerN
    Daniel Sword - Gedachten lezen - Dashed
    Elion Vitae - Gedaante veranderen in 1 dier - Colt45
    Jona Jacks - Onzichtbaar worden voor 10 minuten - Poeh
    Gereserveerd - Aarde - Mordacious
    Seth Fair - Praten met dieren - Colt45
    Samuel - Telepatie tot 10 meter - Merlonie
    justin james - Geest - WolfGirl21



    Dit is de plattegrond

    [center]Rollentopic 1
    Rollentopic 2

    [ bericht aangepast op 16 juli 2012 - 18:42 ]


    I Love The Vampire Diaries

    [Hij kan er niets aan doen; hij is verschrikkelijk onzeker xD]


    Don't run away this time and die like a man.

    Faye Maxime Kershaw
    Tony bijt even op zijn lip waarna hij me optilt. 'Nou, laten we maar gaan. We hebben vrij en jij hebt rust nodig,' zegt hij terwijl hij begint te lopen. 'Op naar de eetzaal'.
    'Ik kan zelf lopen,' protesteer ik ook al weet ik zelf wel dat het niet waar is. 'Nu voel ik me net één of ander klein kind,' vervolg ik en ik kijk Tony waarschuwend aan. 'Waag het niet nu te zeggen dat ik ook echt een klein kind ben'. Ik leg mijn hoofd in mijn nek en kijk naar de wolken die even later plaatsen maken voor het stenen plafond.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Colt45 schreef:
    [Hij kan er niets aan doen; hij is verschrikkelijk onzeker xD]


    (Ik laat haar wel de peper en zout pakken of zo :') )


    Happy Birthday my Potter!

    Sebastian

    Melody der wolf begon te grommen toen ze haar hand uitstak om Brair op mijn hoofd te aaien, die er vrolijk om inging en kopjes terug gaf, althans zo dacht ik het te voelen, maar wat ik zeker wist was dat Brair van aandacht hield en dat ze die vaak maar al te graag benutte.
    Al snel verplaatste Melody haar aandacht van Brair naar haar eigen huisdier die ze ook aaide.
    ,,Ik denk dat je niet weet hoe blij je me hebt gemaakt met die woorden." zei uit uiteindelijk en ik besefte me pas na een paar seconden weer dat ze het tegen mij had gehad, waarna ik glimlachte. ,,in ieder geval blij zo te zien." het was waar, op sommige momenten kon ik haar nog moeilijk peilen.
    Ik propte nog weer een stukje Schnitzel in mijn mond en voerde Brair weer een stukje, die ze net zoals het eerste met liefde op at.
    Ik verplaatste mijn aandacht ook even naar de wolf. ,,mag ik haar aaien?" vroeg ik, benieuwd naar hoe zacht de vacht was.

    [ bericht aangepast op 17 juli 2012 - 20:15 ]


    Credendo Vides

    Lilith Spyridon

    Na een paar happen, besluit ik dat mijn eten een beetje flauw is. Pandora komt miauwend naast mij zitten.
    'Wat vind jij daar nou van? Het is hartstikke flauw.' Ze heeft mij een kopje tegen mijn arm en ik kan het niet helpen om te glimlachen. Wat is ze toch een schatje. Ik aai haar even en kijk dan rond.
    'En laat er nou net op deze tafel geen peper en zout staan. Maar even vragen bij iemand anders dan.' Ik til Pandora op en kijk rond. Aan een tafel dichtbij zit de jongen van Spaans. Hij zei toen niks, maar ik mag vast wel even zijn peper en zout lenen. Ik loop met Pandora in mijn armen naar hem toe en kijk hem vriendelijk aan.
    'Hey, Seth toch? Zou ik even je peper en zout mogen lenen? Ik heb niet.'


    Happy Birthday my Potter!

    Seth
    Hij keek op toen hij voetstappen hoorde. Het was dat meisje weer. Hij wist zich geen raad met zijn houding, dus deed hij alsof hij haar niet had gezien, om een genante vertoning van zichzelf te voorkomen.
    Echter, ze kwam bij hem staan. Hij keek haar aan, op zijn hoede. Ze leek niet onvriendelijk..
    "Hey, Seth toch? Zou ik even je peper en zout mogen lenen? Ik heb niet."
    Seth knikte slechts en schoof mat de twee vaatjes haar kant op. Een viel daarbij om, maar gelukkig zat hij dicht. Seth voelde dat zijn gezicht iets warmer werd terwijl hij het dingetje weer rechtop zette, blij dat het niet stuk was gegaan.


    Don't run away this time and die like a man.

    Lilith Spyridon

    Pandora klimt naar mijn nek, zodat ik mijn handen vrij heb. Ik pak het peper en zout stel dankbaar aan. 'Thanks, ik breng ze zo wel weer terug,' zeg ik en ik loop weer richting mijn tafel. Hij was echt heel verlegen of zo. Hij zei niks. Niet dat er iets mis is met verlegen zijn, maar niks zeggen is wel erg weinig. Ik tref het wel met de mensen die ik aanspreek. Echt interessante gesprekken komen er niet uit voort.


    Happy Birthday my Potter!

    Tony Dash.
    'Ik kan zelf lopen. Nu voel ik me net één of ander klein kind,' zegt ze en kijkt me dan snel waarschuwend aan. 'Waag het niet nu te zeggen dat ik ook echt een klein kind ben.'
    Ik kijk alleen voor me, de hele tijd al, dus haar waarschuwende blikken had ik vanuit mijn ooghoeken moeten zien. “Ik zou niet durven.” Antwoord ik met doodnormale stem, terwijl ik het nogal sarcastisch bedoelde.
    De muren en het plafond van de eetzaal komen nu in zicht en voor ik het weet is de geur van al het lekkere eten mijn neus al binnengeglipt. Ik lik langzaam over mijn lippen – dat ik trek heb en was bijna totaal vergeten dat ik Faye vast had.
    Totdat ik een paar anderen naar me zag kijken en merkte toen dat ik Faye nog vasthield. Ja, ehm.. Ik kuchtte even en zette haar toen weer neer. Beschaamd liep ik door naar een plek waar nog een hele grote plek vrij was bij de muur, ergens achterin.


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Samuel

    Net terwijl hij weer ontspannen zat te eten, kwam opeens in hem op dat hij zijn rugzak vergeten was. Oh shit! Daar zaten zijn rooster en zijn boeken in. Shit, shit, shit! Krampachtig probeerde hij zich te herinneren waar ze Spaans hadden gehad, maar het leek wel alsof hij aan geheugenverlies leed. Nu moest hij het iemand vragen. Als eerste kwam Seth in zijn hoofd op maar daar stond dat meisje van Spaans bij. Misschien dat hij het haar kon vragen? Nee, dan zou ze hem vast dom vinden. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar de persoon naast hem. Maar die kénde hij helemaal niet! En hij wist niet eens zeker of die er bij Spaans bij had gezeten. Misschien zat die wel in een andere klas en faalde Samuel gewoon keihard als hij dat nu ging vragen. En hij wilde niet in zijn eentje daarheen. Moest hij straks ook nog aan een docent vragen of die de deur open kon doen. Pff, en dat op zijn eerste lesdag. Die vervelende buikpijn kwam weer opzetten, van de spanning, wat maakte dat hij geen hap door zijn keel kreeg. “Euhm,” stamelde hij na een tijdje toch maar, terwijl hij zich ietsiepietsie de kant van zijn buurman opdraaide, “weet je heel toevallig waar Spaans was?” Automatisch kromp hij ietsje ineen, hij voelde zich zo klein in vergelijking met die ander. Er kwam een best vriendelijk antwoord, alleen dat loste het niet op want Samuel hij dus geen flauw idee waar dat lokaal was. Hij had niet zo'n goed richtingsgevoel. “Euhm... weet je toevallig ook waar dat is?” kwam er heel zachtjes achteraan. Waarschijnlijk had hij zichzelf nu compleet voor schut gezet.

    [Toestemming van Colt45 om Elion te godmooden. ^^]


    (>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

    Seth
    Hij had bijna 'hou maar' gezegd, om verdere confrontatie maar te vermijden, maar er was geen woord over zijn lippen gekomen. Hij zuchtte diep. Wat was zijn probleem? Ze deed gewoon normaal tegen hem, waarom lukte het hem niet zich over die impressie bij spaans heen te zetten en normaal terug te doen? Hij wist het wel; hij was als de dood het verkeerd te doen, en dat blokkeerde hem helemaal.
    Hij slikte. Hij haatte het, hij haatte die verlegenheid, die extreme onzekerheid. Het zat keer op keer weer als een hooggebergte in de weg bij hem. Hij beet op zijn lip en keek naar zijn half-opgegeten voedsel. nee, hij had geen trek meer.


    Don't run away this time and die like a man.

    Yeah, for now en alleen omdat jij het bent xD

    Elion
    Hij dacht even na. Jezus, een duidelijkere uitleg ging hem nooit lukken. Hij zuchtte licht. Hij was echt een ramp met deze dingen. Hij nam de onzeker ogende jongen kort op en nam toen een besluit.
    "You know what, ik loop wel even met je mee," zei hij nuchter; dat was een kleine moeite en ergens mocht hij deze jongen wel; hij was niet lui of opdringerig en leek Elion niet zo'n figuur dat vrolijk achter elke trend aanrende.
    Hij schoof zijn stoel naar achteren en stond op. Hij schoof de stoel weer aan en leunde er ontspannen tegenaan.
    "Kom je?" vroeg hij, niet onvriendelijk. Ja, het was een feit; Elion kon veel beter met jongens overweg dan met het grootste deel van de meisjes.


    Don't run away this time and die like a man.

    Faye Maxime Kershaw
    'Ik zou niet durven,' zegt Tony.
    Iets later komen we de eetzaal in en hij likt haast gelijk over zijn lippen wat, als ik eerlijk ben, er best wel verleidelijk uit ziet. Maar het is dat ik weet dat hij honger heeft anders had ik hem waarschijnlijk net zo aangekeken als een paar anderen.
    Tony kucht even waarna hij me snel neer zet en naar een plek bij de muur loopt. Ik grinnik en loop dan achter hem aan. 'Ik snap niet dat jongens zo vaak honger kunnen hebben,' zeg ik terwijl ik naast hem ga zitten.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Samuel

    “You know what, ik loop wel even met je mee.” Verrast keek Samuel op. Van zo'n type had hij eerder een botte reactie verwacht. Maar zo bleek maar weer dat een stereotype niet altijd waar was. “Kom je?” werd er vriendelijk gevraagd. Snel stond Samuel ook op, voordat de jongen van gedachten veranderde. Hij nam zich voor het nu gewoon te onthouden, en hij wilde net achter zijn redder in nood de trap oplopen toen een vreemd geluid door de gang klonk. Het klonk niet echt normaal dus Samuel was niet van plan stil te blijven staan. Waarschijnlijk was het niks, maar hij was gewoon een watje.


    (>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

    Lilith Spyridon

    Ik strooi wat zout en peper over mijn eten en check of het nu beter smaakt. Vervolgens loop ik weer naar de tafel van Seth en zet het daar neer. 'Nogmaals bedankt,' zeg ik en ik wil weer weglopen, maar Pandora springt van mijn schouder en begint Seth kopjes te geven.
    'Ow, sorry,' zeg ik snel en ik pak Pandora, die lichtelijk boos naar mij kijkt. 'Pandora is blijkbaar aandacht-verslaafd.'


    Happy Birthday my Potter!

    Tony Dash.
    Faye komt vlak naast me zitten. 'Ik snap niet dat jongens zo vaak honger kunnen hebben,' zegt ze.
    Ik haal mijn schouders op. “Ik heb de hele dag op één Snicker moeten teren. Daar wordt ik niet echt gelukkiger op.” Zeg ik, terwijl er al een heleboel eten op mijn bord ligt en ik net een kippenpootje naar binnen werk.
    Ja, met eten betreft ben ik echt een.. hoe zal ik 't noemen? Een alleseter. En het is ook niet erg prettig om toe te kijken hoe ik eet, want ik eet niet erg netjes.
    Het zout dat naast Faye staat heb ik nodig om in mijn soep te doen, maar ik kan er net niet bij. Ik zou nu haar een beetje ruw aan de kant kunnen duwen om de zout te pakken of ik moest het.. vragen. Wat ik eigenlijk niet wil, want ik wil het in mijn eentje kunnen. Ik vraag geen hulp, aan niemand.
    Dus het kwam er bot uit – voor ik er erg in had. “Geef me 's effe de zout aan.”


    Don't walk. Run, you sheep, run.