[RPG] Gossip Girl | 2 - Speeltopics

Welkom in San Fransisco, waar het weer altijd lekker is en de inwoners er altijd geweldig uitzien. Laat me je meenemen Beaumont Highschool, waar de elite zijn kinderen heen stuurt. Ze zien er uit als engeltjes, niet? Mis. Het zou een grote fout zijn deze jongeren te onderschatten. Hun leven bestaat uit decadentie en intrigues en wie daar niet in past kan maar beter opletten. Maar gelukkig ben ik er, om hun geheimen aan het licht te brengen.

And who am I? That's one secret I'll never tell
You know you love me.
XOXO, Gossip Girl

Meisjes:
- Assassin - Haven Lockwood | Goldilocks
- Aragog - Charline Lisa-Marie "Char" Billington | Dark & Dangerous
- Cooper - Ashleigh Lauren "Leigh" Jensen |
- Meade - Amelia Grace "Mia" Lawrence | Dollface
- Colfer - Michele Leandros "Mich" Sullivan | Sweet Mouth
- Amorphous - Skylar Hope "Skye" Chamberlain | Bouncy
- Rechazame - Cristela Cascata "Cris" Santos | Femme Fatale

Jongens:
- Cosette - Sebastièn "Bas" Malfoi | Little Count
- Gaisford - Joshua Liam "Josh" Jefferson | Loverboy
- Mebarak - Micah Warren Francis | Brains
- Chaim - Mattew Oliver "Matt" Sanz | Stretch & Spicy
- Blanche - Björn Liam Sanford | Face
- Morticia - Beck Michael "Mike" Bowen | Six-Beck
- Trident - Eros Sam "Sammy" Russel | Cupid

Regels:
- Minstens 4 regels
- OOC wordt aangegeven door je tekst tussen [] te plaatsen
- 16+ is toegestaan
- Ik begin pas als er voldoende jongens zijn
- Manipuleer, bedrieg en verraad elkaar. Je kan het niet spannend genoeg maken.
- Ik en Colfer zijn de enigen die aankondigingen van Gossip Girl maken.
- Nieuwe topics mogen aangemaakt worden door Cosette,Colfer, Mebarak en Meade

[ bericht aangepast op 3 juni 2012 - 17:05 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Beck Michael Bowen.
Skylar draaide zich om en keek me met een vragende blik in haar ogen aan.
“Oh, eh, ik weet niet. Misschien heb je wel echt wat slaap nodig…” mompelde ze, en ze friemdelde met haar handen aan de onderkant van haar kostuum. Ze leek wel zenuwachtig, hoe ze telkens een blik in de gang wierp maar dan weer op mij, maar waarom weet ik niet.
Was het omdat ik haar gezelschap vroeg? Dacht ze dat ik gelijk meer wilde? Dat zou absurd zijn, aangezien ik het helemaal niet zo bedoelde… Opeens voel ik me best ongemakkelijk, want misschien verwachtte ze dit nu wel van mij?
“Misschien, maar nu kan ik niet gelijk meer in slaap komen… Je kunt toch bij me blijven totdat ik weer aan ’t snurken ben?” Grinnik ik zwakjes.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
'Misschien, maar nu kan ik niet gelijk meer in slaap komen… Je kunt toch bij me blijven totdat ik weer aan ’t snurken ben?' grinnikt hij zwak.
'Dat zou kunnen ja,' zeg ik aarzelend.
Na nog even twijfelen loop ik toch maar weer een stukje de kamer in. Als ik hier ben kan ik Beck tenminste nog in de gaten houden voor als hij zich echt niet lekker begint te voelen.
'Dan word ik tenminste niet in het zwembad gegooid,' zeg ik met een lichte glimlach. 'Heb je trouwens enig idee hoe het komt dat je je zo beroerd voelt?' vraag ik daarna op een zachte toon.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Beck Michael Bowen.
“Dat zou kunnen, ja,” zei ze aarzelend en ik zag gewoon dat ze nog even aan het twijfelen was, maar hierna liep ze toch weer een stukje de kamer in en ik ging weer goed liggen. Dit keer ging ik echter naar haar toe liggen en niet met mijn rug naar haar toe.
“Dan word ik tenminste niet in het zwembad gegooid,” zei ze met een lichte glimlach en ik probeerde terug te glimlachen, maar het lukte niet echt. “Heb je trouwens enig idee hoe het komt dat je je zo beroerd voelt?” vroeg ze daarna op een zachte toon.
“Aangeschoten, denk…” mompelde ik al enige antwoord en ik sloot mijn ogen weer, het duizelde namelijk nog steeds. “Kom op het bed zitten, Skye…”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
'Aangeschoten, denk...' mompelt Beck.
'Kom op het bed zitten, Skye...'
Ik knik lichtjes en ga dan op het uiteinde van het bed zitten.
'Maar,' begin ik voorzichtig, de korte stilte doorbrekend. 'Als je aangeschoten bent word je daar toch niet ziek van?' vraag ik. 'Ik heb dat tenminste nooit...' Ik zwijg even. Het kan best zijn dat hij dat vaker heeft maar echt normaal is het volgens mij niet. 'Misschien moet je nu proberen te gaan slapen,' zeg ik dan. Hoe sneller hij zich weer goed voelt, hoe beter.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Beck Michael Bowen.
Ze gaat op het uiteinde van het bed zitten. “Maar, als je aangeschoten bent word je daar toch niet ziek van?” vroeg ze, na een kleine stilte. “Ik heb dat ten minste nooit…” Ze zweeg even.
“Ik heb dat bijna altijd, ik weet niet waardoor het komt.” Antwoorde ik zachtjes terug.
“Misschien moet je nu proberen te gaan slapen,” zegt ze dan en ik knik kleintje. Ja, vast wel, slaap zal me goed doen. Het lukt eigenlijk niet en ik probeer mijn ogen op haar te richten. Duizelig…
“Ik ben duizelig, Skye… Ik zie je drie keer…”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
'Ik heb dat bijna altijd, ik weet niet waardoor het komt,' zegt hij zacht.
'Ik ben duizelig, Skye...Ik zie je drie keer...'
Ik kijk hem bezorgd aan, schuif dichter naar hem toe en trek hem overeind.
'Je kan beter niet gaan slapen,' beslis ik. 'Straks word je niet meer,' ik slik even. 'Wakker'. Ik leg mijn hand weer op zijn voorhoofd. 'Je bent heter dan zo net,' mompel ik. 'Zeker weten dat je geen aspirientje wil?' vraag ik voor de zekerheid.
Ondertussen probeer ik te bedenken wat hij heeft, maar ik kan niet zo 1,2,3 iets verzinnen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Beck Michael Bowen.
Ze schoof wat dichter naar me toe en trok me overeind, waardoor ik haar vragend aankeek, echter lukte het niet echt, omdat ik haar nog steeds dubbel zag.
“Je kunt beter niet gaan slapen,” besliste zij. “Straks word je niet meer,” Ze slikte, hoorbaar. “wakker.” Weer legt ze haar hand op mijn voorhoofd, maar ik schudde deze eraf en keek haar zo zeker mogelijk aan. “Wat, denk je dat ik dood ga? Nee joh! Ik ben almachtig, ik kan niet dood!” Lachte ik, maar mijn stem klonk zwak, zwakker dan ik gewend was.
“Je bent heter dan zo net. Zeker weten dat je geen aspirientje wil?” vroeg ze voor de zekerheid en ik schudde mijn hoofd, terwijl ik weer begon met praten. “Die krengen werken toch niet bij mij…”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
'Wat, denk je dat ik dood ga? Nee joh! Ik ben almachtig, ik kan niet dood!' lacht hij zwak.
'Iedereen kan dood gaan,' mompel ik. 'En ik wil niet dat jou iets overkomt'.
'Die krengen werken toch niet bij mij…'
'Je kan het toch op z'n minst proberen?' vraag ik. 'Misschien werkt het wél'.
Ik denk even na en tuit bedenkelijk mijn lippen. 'Als ik beter ben met het surfen, dan ga jij minder drinken,' zeg ik. 'Dan gebeuren dit soort dingen misschien ook niet,' voeg ik er aan toe. Vervolgens sta ik op en loop ik naar de badkamer, waar ik een washandje nat maak en daarmee terug loop naar Beck. 'Hier,' zeg ik terwijl ik het natte washandje op zijn voorhoofd leg. 'En er op laten liggen,' waarschuw ik hem.

[ bericht aangepast op 20 juni 2012 - 22:03 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Beck Michael Bowen.
“Iedereen kan dood gaan, en ik wil niet dat jou iets overkomt.” Mompelde ze, maar ik besluit er niet op te reageren. Ten slotte weet ik ook niet wat ik erop moet zeggen en zo helder nadenken kan ik nu niet meer… Het lijkt wel alsof er een mist in mijn hoofd is gekomen, want mijn hoofd word steeds lichter.
“Je kunt het toch op z’n minst proberen? Misschien werkt het wél.” Ik haal zwakjes mijn schouders op en doe mijn ogen weer dicht, waarna ik me weer op het bed liet vallen en mijn ogen dichtdoe.
“Als ik beter ben met het surfen, dan ga jij minder drinken. Dan gebeuren dit soort dingen misschien ook niet.” Ik lach en antwoord daarna gelijk. “Dan kan je dat dus mooi vergeten, want ik win toch wel.” Het klonk een beetje egoïstisch, dat wel, maar het was de waarheid.
“Hier, en erop laten liggen.” Zei ze terwijl ze het natte washandje op mijn voorhoofd legde. “Aye, aye, moeder.” Grijnsde ik terwijl ik met mijn ogen rolde en haar daarna weer aankeek. Nog steeds dubbel. “Zo erg is het echt niet, hoor, maar als je me niet geloofd…” Ik pak snel, wat me zwarte plekken voor mijn ogen bezorgd, het aspirientje en het glas water en drink het op, waarna ik het weer neerzet en ga liggen. Ondertussen kijk ik Skylar weer aan. “Nu gerustgesteld?”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
'Dan kan je dat dus mooi vergeten, want ik win toch wel,' zegt Beck.
Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Dat zien we nog wel,' mompel ik.
'Aye, aye, moeder,' grijnst hij en hij rolt met zijn ogen. 'Zo erg is het echt niet, hoor, maar als je me niet geloofd…' zegt hij waarna hij toch het aspirientje neemt. 'Nu gerustgesteld?'
Ik schud mijn hoofd. 'Dat ben ik pas als je je weer in orde voelt,' antwoord ik en ik ga weer op het bed zitten. 'Wat wil je gaan doen?' vraag ik. 'Het moet wel iets zijn waar je wakker van blijft,' voeg ik er aan toe. Ik moet er niet aan denken dat hij straks wel in slaap valt en ik hem niet wakker krijg...Ik schud snel mijn hoofd bij die gedachte. Niet aan denken. Eerst is vast helemaal niks aan de hand, maar aan de andere kant: je weet maar nooit. Straks is er wél iets aan de hand.

[ bericht aangepast op 20 juni 2012 - 22:29 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Ooit hè. Ooit ga ik hier ook weer reageren maar ik moet even het moment/zin vinden.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Beck Michael Bowen.
Twee Skye’s schudde hun hoofd en ik kijk er verward naar. O ja, natuurlijk, ik zag ze twee keer… Eh, ik zag háár twee keer.
“Dat ben ik pas als je je weer in orde voelt. Wat wil je gaan doen?” Ondertussen ging ze weer op het bed zitten en ik sluit mijn ogen eventjes. Het begint te prikken, pijn te doen. “Het moet wel iets zijn waar je wakker van blijft.” Voegde ze eraan toe.
Pas later kwamen de woorden van haar eigenlijk door en gelijk keek ik haar grijnzend aan om vervolgens mijn wenkbrauwen plagerig te wiebelen. “Er is maar één manier om me wakker te houden,” zeg ik grijnzend tegen haar. Het zal eigenlijk toch niet helpen omdat ik me echt slecht voel.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
Het duurt even voordat hij antwoordt geeft, alsof het niet tot hem door dringt wat ik zeg.
Dan kijkt hij me ineens grijnzend aan en wiebelt hij plagerig met zijn wenkbrauwen. 'Er is maar één manier om me wakker te houden,' grijnst hij.
'Oh eh, juist,' mompel ik. 'Wat eh, had je in gedachten?' vraag ik hoewel ik al haast kan raden wat hij bedoelt, hij blijft tenslotte een jongen. Ik kijk hem vragend aan en moet nog steeds mijn best doen om mijn ogen op zijn gezicht te houden en mijn blik niet af te laten glijden naar beneden.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Beck Michael Bowen.
“Oh eh, juist,” mompelde ze. “Wat eh, had je in gedachten?” Ze keek me vragend aan, maar ik wist dat zij wel een idee had van wat ik bedoelde. Ik zou een jongen blijven, ze kon dit wel weten… Het was haast onmogelijk dat ze dit niet zou kunnen weten.
“Wat denk je?” vroeg ik grijnzend en expres liet ik mijn ogen over haar lichaam gaan, waarna ik haar weer aankeek. “Tenzij je wilt dat ik ga slapen en opeens ‘niet meer wakker word’ natuurlijk…” Grijnsde ik en ik sloot mijn ogen, terwijl ik deed alsof ik dood was.
Ik weet het, een gemene actie, maar ik kon nu eenmaal niet echt helder nadenken als ik me misselijk en licht in mijn hoofd voelde.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
'Wat denk je?' vraagt hij grijnzend en zijn ogen glijden over mijn lichaam waarna hij me weer aan kijkt. 'Tenzij je wilt dat ik ga slapen en opeens ‘niet meer wakker word’ natuurlijk…' grijnst hij.
'Dat wil ik niet,' mompel ik.
Beck sluit zijn ogen. Als hij dat niet net had gezegd zou ik nog wel kunnen denken dat hij echt dood is.
Ik geef hem een zachte por. 'Niet doen,' zeg ik zacht. Na even aarzelen buig ik me zijn kant op en vlak voordat onze lippen elkaar raken stop ik. 'Zeker weten?' vraag ik.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered