[RPG] Gossip Girl | 2 - Speeltopics

Welkom in San Fransisco, waar het weer altijd lekker is en de inwoners er altijd geweldig uitzien. Laat me je meenemen Beaumont Highschool, waar de elite zijn kinderen heen stuurt. Ze zien er uit als engeltjes, niet? Mis. Het zou een grote fout zijn deze jongeren te onderschatten. Hun leven bestaat uit decadentie en intrigues en wie daar niet in past kan maar beter opletten. Maar gelukkig ben ik er, om hun geheimen aan het licht te brengen.

And who am I? That's one secret I'll never tell
You know you love me.
XOXO, Gossip Girl

Meisjes:
- Assassin - Haven Lockwood | Goldilocks
- Aragog - Charline Lisa-Marie "Char" Billington | Dark & Dangerous
- Cooper - Ashleigh Lauren "Leigh" Jensen |
- Meade - Amelia Grace "Mia" Lawrence | Dollface
- Colfer - Michele Leandros "Mich" Sullivan | Sweet Mouth
- Amorphous - Skylar Hope "Skye" Chamberlain | Bouncy
- Rechazame - Cristela Cascata "Cris" Santos | Femme Fatale

Jongens:
- Cosette - Sebastièn "Bas" Malfoi | Little Count
- Gaisford - Joshua Liam "Josh" Jefferson | Loverboy
- Mebarak - Micah Warren Francis | Brains
- Chaim - Mattew Oliver "Matt" Sanz | Stretch & Spicy
- Blanche - Björn Liam Sanford | Face
- Morticia - Beck Michael "Mike" Bowen | Six-Beck
- Trident - Eros Sam "Sammy" Russel | Cupid

Regels:
- Minstens 4 regels
- OOC wordt aangegeven door je tekst tussen [] te plaatsen
- 16+ is toegestaan
- Ik begin pas als er voldoende jongens zijn
- Manipuleer, bedrieg en verraad elkaar. Je kan het niet spannend genoeg maken.
- Ik en Colfer zijn de enigen die aankondigingen van Gossip Girl maken.
- Nieuwe topics mogen aangemaakt worden door Cosette,Colfer, Mebarak en Meade

[ bericht aangepast op 3 juni 2012 - 17:05 ]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Cosette --> Gancanagh]

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Michele

Ik gil wanneer Bas me optilt en wanneer hij me in het water gooit, voel ik het vieze water mijn keel in glijden. Proestend en hoestend kom ik boven water, trachtend zoveel mogelijk weer uit te spuwen, maar ik duik steeds weer onder. Gelukkig helpt Bas me wat boven te blijven.
"Ik dacht, ik laat even weten dat ze het zwembad mogen gebruiken."
Ik kijk hem even kwaad aan en hoest nog enkele keren.
"Je had echt wel mogen waarschuwen," zeg ik hees.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Bas

"Dankje Bas, erg aardig van je. Ik kon wel een frisse duik gebruiken," grinnikt Charline.
Ik haal mijn liefste lachje boven en knipper even met mijn wimpers. Als ik Skye's stem hoor, barst ik in lachen uit.
"Waag het niet om mij er ook in te gooien. Ik ben net al nat geweest."
Ik schud mijn hoofd even en moet nog harder lachen als Amelia haar trakteert op een doorweekte knuffel. Ik ga even kopje onder als ik vergeet met mijn voeten te trappelen. Met ietwat rode wangen kom ik weer boven. Ik kijk recht in de ogen van Michele, wiens heupen ik nog vast heb.
"Je had echt wel mogen waarschuwen," zegt ze hees.
Ik grinnik zachtjes.
"Aww, nooit Finding Nemo gezien?" vraag ik met een lachje. "Zwemmen, zwemmen, blijven zwemmen," lach ik vrolijk. Demonstratief duik ik onder water. Als ik een paar benen zie, trek ik er even aan. Benieuwd naar Charline's reactie. Ik rep me snel weer een eind naar Michele toe.
"Jij ook of krijg ik dan een mep?" grinnik ik.
Ik ben in mijn nopjes.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Michele

"Aww, nooit Finding Nemo gezien? Zwemmen, zwemmen, blijven zwemmen."
De paniekaanval zindert nog na, en ik heb niet veel zin om te lachen. Mijn keel doet pijn van het lachen, en ik ben helemaal doorweekt. Ik probeer me een weg te banen naar de rand.
"Jij ook of krijg ik dan een mep?"
Ik kijk naar Bas.
"Een hele harde mep."
Glimlachend kijk ik hem aan.
"Is hier nergens een plek waar ik kan staan?" zucht ik.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Melding over Blanche aka Maartje.
Ik heb het deze week ongelofelijk druk met toetsen, dus tot vrijdag middag (22-06-2012) ben ik afwezig.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
'Skye, wat heb ik je toch gemist!' zegt Amelia overdreven nadat ze het zwembad uit is geklommen. Voordat ik het weet heeft ze me een knuffel gegeven waardoor ik gedeeltelijk nat ben.
Ik kijk haar lichtelijk geïrriteerd aan en haal een hand door mijn haar. Ik frons lichtjes als ik merk dat ik een oorbel kwijt ben. 'Ik ga op zoek naar m'n oorbel,' mompel ik waarna ik weer richting het huis loop.
Het enige wat ik kan bedenken waar die ligt is in Bas' kamer, waar ik even op de grond had gelegen. Met een zucht begin ik de trappen weer te beklimmen en als ik bij Bas' kamer kom zie ik inderdaad iets glimmends op het tapijt liggen. Ik glimlach even als ik zie dat het mijn oorbel is en raap de oorbel op. Ik wil de kamer alweer uitlopen als mijn blik op het bed valt. Er ligt iemand op. Licht fronsend loop ik naar het bed toe en als ik dichterbij kom zie ik dat het Beck is. In zijn boxer. Ik schud zijn schouders. 'Beck. Wakker worden!'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Beck Michael Bowen.
Een luid gebonk vulde mijn hoofd op het moment dat ik ruw werd wakker gemaakt, doordat degene mij aan mijn schouders schudde. “Beck. Wakker worden!” De stem herkende ik als die van Skylar en ik vroeg me af waarom ze in hemelsnaam in mijn kamer stond, hoe ze mijn huis was binnengekomen, maar bovenal, hoe the heck kwam ik aan die hoofdpijn en dat wazige gevoel in mijn lichaam?
Ik opende mijn ogen langzaam en scande de ruimte, nam de omgeving in me op, waardoor ik erachter kwam dat ik niet in mijn eigen bed sliep, maar in die van Bas. Natuurlijk, we waren op het feest van hem en daarom was Skylar hier.
“Wat is er, wat moet je?” Antwoordde ik een beetje grommend, met een hese stem terug, terwijl ik rechtop ging zitten en met mijn ellebogen op mijn knieën leunde, waarna ik mijn hand door mijn warrige haar haalde.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
Beck opent langzaam zijn ogen.
'Wat is er, wat moet je?' gromt hij hees terwijl hij rechtop gaat zitten en met zijn ellebogen op zijn knieën leunt.
Ik bijt op mijn lip en doe een stap naar achteren.
'Oh eh niks. Ik dacht alleen dat je het feest misschien liever niet zou missen, daarom maakte ik je wakker,' zeg ik en ik moet mijn best mijn blik op zijn gezicht gevestigd te houden en die niet te laten afglijden naar zijn gespierde buik. 'Maar eh, als je liever slaapt dan ga ik wel weer weg,' mompel ik er zacht achteraan waarna ik mijn blik naar de grond laat glijden.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Beck Michael Bowen.
Ze beet op haar lip en deed een stap naar achteren, maar gek genoeg deed het dit keer helemaal niets met me. Echt gewoon helemaal niets, echter lichtelijk een beetje irritatie, maar dat kwam waarschijnlijk ook gewoon door het feit dat ik me een als een zieke hond voelde.
“Oh eh niks. Ik dacht alleen dat je het feest misschien liever niet zou missen, daarom maakte ik je wakker,” Ik kijk naar de grond en woel tegelijkertijd stevig door mijn haar, ik had koppijn als de hel. “Maar eh, als je liever slaapt dan ga ik wel weer weg,”
Ik zuchtte diep. Het was niet haar schuld, maar toch had ik mijn slaap nodig om van deze misselijkheid af te komen, het niet te voelen. “Ik heb gewoon koppijn, het komt niet door jou Skylar,” mompelde ik, nog steeds een beetje geïrriteerd, maar het was een begin. “Je mag wel blijven…”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

[ ohgod, ik heb al een hele tijd niet gereageerd hier..
Ik zal morgen reageren, als jullie me nog willen hebben, haha ]

---

Daddy always said: If boy's don’t like you they are gay.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
Beck zucht diep.
'Ik heb gewoon koppijn, het komt niet door jou Skylar,' mompelt hij geïrriteerd. 'Je mag wel blijven...'
Ik schud lichtjes mijn hoofd. 'Ik denk dat je dan misschien beter even kan gaan slapen,' mompel ik en ik til mijn hoofd een stukje op zodat ik hem aan kan kijken. Er verschijnt een lichte frons op mijn gezicht als ik zie dat hij nogal bleek ziet. Iets wat aarzelend doe ik een stap naar voren en leg ik mijn hand op zijn voorhoofd. Hij voelt behoorlijk warm aan.
'Je bent best wel warm,' mompel ik. 'Moet ik anders even een aspirientje voor je halen?' vraag ik met een licht bezorgde ondertoon in mijn stem.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Beck Michael Bowen.
“Ik denk dat je dan misschien beter even kan gaan slapen,” Ik zucht en knik even, waarna ik weer naar achteren leun en op mijn rug op het grote bed van Bas ga liggen.
Opeens verschijnt Skylar weer voor me en ietwat aarzelend legt ze een hand op mijn voorhoofd, waardoor ik haar lichtelijk gefronst aankijk. Wat was er met haar?
“Je bent best wel warm,” mompelde ze toen, als antwoord voor mijn gedachten, “Moet ik anders even een aspirientje voor je halen?” Ze vroeg het met een licht bezorgde ondertoon in haar stem en ik zag gelijk mijn moeder voor me. Dat hoorde mijn moeder me te vragen met die toon, maar de laatste tijd hield ze zich alleen maar bezig met haar vriend.
Een beetje geïrriteerd draaide ik me om, zodat ik met mijn rug naar haar toe lag. “Nee, ik denk niet dat, dat gaat werken, Skylar.”

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
Hij draait zich geïrriteerd om en ligt nu met zijn rug naar me toe. 'Nee, ik denk niet dat, dat gaat werken, Skylar'.
'Oh eh juist, ik dacht gewoon misschien dat,' ik schud mijn hoofd. 'Nee laat maar,' mompel ik.
Ook al heeft Beck gezegd dat hij geen aspirientje nodig heeft loop ik toch naar de badkamer en na even zoeken hebben ze gevonden. Ik vul het glas dat naast de wasbak staat met water en loop daarmee terug naar het slaapgedeelte waar ik het op een nachtkastje neerleg met de aspirientjes er naast.
Beck ligt nog steeds met zijn rug naar me toe.
'Ik eh, ga maar weer naar beneden,' mompel ik. 'Slaap lekker,' voeg ik er zacht aan toe waarna ik me omdraai en rustig naar de deur loop.

[ bericht aangepast op 19 juni 2012 - 22:30 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Beck Michael Bowen.
“Oh eh juist, ik dacht gewoon misschien dat,” Ik zag haar niet, omdat ik nog steeds met mijn rug naar haar toegedraaid was, maar ik kon de teleurstelling in haar stem horen.
“Nee, laat maar,” mompelde ze, waarna ik haar weg hoorde lopen, waar naartoe wist ik niet, maar ik hoorde haar voetstappen door de kamer galmen. Ten minste, door mijn hoofd.
Ik wilde me omdraaien om te kijken wat ze deed, maar besloot het toch niet te doen.
“Ik eh, ga maar weer naar beneden,” mompelde ze, waar ze nog een zachte “Slaap lekker” aan toe voegde en dit keer blijkbaar wel echt wegliep.
Het was ook niet haar schuld, ik was gewoon in een kutbui, een misselijke kutbui.
“Wacht!” Riep ik toen, mezelf al omdraaiende naar haar toe en in die flits zag ik een glas water en een aspirientje liggen. Had ze het toch gedaan… De gedachte aan het idee dat ze zich lichtelijk zorgen om me maakte vond ik wel lief ergens…
“Ik dacht dat je me wel gezelschap zou geven, aan het ziektebed?” Grijnsde ik vaagjes.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Skylar Hope "Skye" Chamberlain
'Wacht!' roept hij als ik net bij de deur ben.
Ik draai me om en kijk hem vragend aan.
'Ik dacht dat je me wel gezelschap zou geven, aan het ziektebed?' grijnst hij vaag.
'Oh eh, ik weet niet,' mompel ik. 'Misschien heb je wel echt wat slaap nodig...' Ik friemel met mijn handen aan de onderkant van mijn kostuum en werp en kijk even de gang ik waarna ik weer naar Beck kijk. Hij ziet er echt nogal ziek uit. Ik vraag me af of hij gewoon misselijk is van de drank of dat hij echt ziek is. Straks heeft hij een alcohol vergiftiging. Ik schud mijn hoofd. Niet gelijk aan de erge dingen denken. En dan zou hij er nog wel een stuk erger aan toe zijn.

[ bericht aangepast op 19 juni 2012 - 23:17 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered