[RPG] We're not like the others ~ 8 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 mei 2012 - 13:58 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd.
De dokter komt binnengelopen en ik grom als hij over het ‘liefje-zijn’ begin, bla bla bla. Toen nam hij Feline mee om even met haar te praten en ik word gelijk nieuwsgierig, al weet ik zeker dat hij haar over de medicatie of zo uitlegt.
Opeens lopen ze weer terug naar het bed waarin ik lig en de dokter begint gelijk met het voorzichtig weghalen van het verband. Hierna pakt de dokter een zalfje van het nachtkastje en smeert deze uit over de wond, waarna hij weer schoon verband pakt en dit er zorgvuldig weer omheen wikkelt.
Hij loopt even weg, maar komt terug met een glas water en een doosje met pilletjes, waarna hij het glas water en de pilletjes aan mij geeft.
“Om de twaalf uur twee pilletjes en om de vier uur moet het verband verwisseld worden en zalf op de wond. Ook ’s nachts.” Feline knikte als teken dat ze het begreep en even voelde ik me schuldig.
“Neem die pilletjes,” Zegt hij dan tegen mij en ik haal mijn neus vies op, maar de dokter kijkt me dwingend aan. “Goed, goed,” Mompelde ik geirriteerd en slikte de pilletjes door.
“Het is eigenlijk handig om het dicht te naaien met naald en draad,” Meld de dokter mij, ten minste dat denk ik, maar hij kijkt nadrukkelijk naar Feline.
“Wacht – wat bedoel je? Laat je het Feline doen?” Riep ik zowat geschrokken naar hem uit, maar meer om de reden dat hij de druk op haar legt, het zou me niet uitmaken als er wat met mij gebeurd, meer met haar.
“Ja, Meneer Lloyd, je wilde toch graag dat zij jouw verzorgde? Nou, nu gaat ze dat doen,” Hij wenkte Feline, maar ik pakte zijn arm vast.
“Dat kunt u niet maken… Je legt alle druk op haar, misschien word ze hier wel heel erg gestresst van!”

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Goed, goed,' mompelt Aiden geïrriteerd en hij slikt de pilletjes door.
'Het is eigenlijk handig om het dicht te naaien met naald en draad,' zegt de dokter.
'Wacht – wat bedoel je? Laat je het Feline doen?' roept Aiden uit.
'Ja, Meneer Lloyd, je wilde toch graag dat zij jouw verzorgde? Nou, nu gaat ze dat doen,' de dokter wenkt me maar Aiden pakt zijn arm vast.
'Dat kunt u niet maken… Je legt alle druk op haar, misschien word ze hier wel heel erg gestresst van!'
'I-ik kan dat niet,' stamel ik. Ik ben dan wel een meisje maar ik kan nog niet eens een gaatje in mijn shirt dichtnaaien. Hij kan hij dan verwachten dat ik de wond dicht kan naaien. Ik heb niet eens een doktersdiploma.
'Heus wel,' bromt de dokter. 'Zo moeilijk is dat niet'.
Ik schud wild mijn hoofd. 'D-dat kan ik echt niet,' zeg ik zacht en ik kijk de dokter smekend aan. 'Kunt u het alsjealsjealsjeblieft doen?'
De dokter zucht geërgerd. 'Jaja, het moet dan maar,' mompelt hij. 'Maar niet nu. Het verband zit er pas net omheen, het komt morgen wel,' en met die woorden loopt hij weer weg.
Ik kijk hem met open mond na. 'Wat een sukkel,' mompel ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Louise Erika Sweet
Hij schudde zijn hoofd. 'Ik zat gewoon niet echt op te letten,' Grinnikte hij.
'Oké.' Zei ik terug met een vriendelijke glimlach. Ik liep even naar mijn bed toe. 'Het is echt een chaos hier -inclusief mezelf-. Iedereen heeft probleempje, raken gewond en liefdes problemen. Kan het hier überhaupt "normaal"zijn.' Zei ik even snel. Alles werd maar raarder en raarder .

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Celeste Jade Fox.
Zachtjes voel ik zijn handen bij mijn heupen en toen ik naar hem opkeek, zag ik dat hij zijn hoofd schudde.
“Jij mag kiezen. Ik vind het niet erg als hij meegaat. Je hebt het nu toch al beloofd… Dan is het wel zo eerlijk dat je je aan je belofte houdt,” Antwoordde hij me terug en ik glimlach liefdevol, maar daarna vooral plagend naar hem om mijn vingertoppen speels over zijn rug te laten strelen.
Ook al zat er nog een dun stofje tussen van zijn shirt, mij kon het erg gemakkelijk rillingen bezorgen. Geovanni was daar erg goed in bij mij en dat frustreerde me een beetje, want ik wist niet of ik dan nog normaal kon reageren in zijn buurt. Waarschijnlijk niet.
“Wat zeg je dat toch volwassen, Meneer Geovanni,” Grinnik ik en ik voel zijn lippen even op die van mij drukken. “Jij bent veel specialer voor mij,” Klonk er uit zijn mond, waarna ik hem weer los liet en zijn hand pakte om hem daarna zachtjes verder mee de trappen af te trekken, aangezien we nog steeds in het trappenhuis stonden.
“Laten we nu maar niet te klef doen,” Grijnsde ik, ook deels omdat ik niet van te klef en cliche hield, maar Geovanni is lief. Heel lief. “maar we kunnen het erop laten dat ik jou toch echt specialer vindt.”

Aiden Lloyd.
“I-ik kan dat niet,” Stamelde ze en de dokter bromde dat ze het heus wel kon. “Zo moeilijk is dat niet.”
Wild schudde ze haar hoofd en zei zacht terwijl ze de dokter smekend aankeek, “D-dat kan ik echt niet. Kunt u het alsjealsjealsjealsjeblieft doen?”
De dokter zuchtte geergerd, “Ja ja, het moet dan maar, maar niet nu. Het verband zit er pas net omheen, het komt morgen wel,” Met deze woorden liep hij gelukkig weg, en Feline keek hem met open mond na.
“Wat een sukkel,” Er kwam een klein glimlachje op mijn lippen toen ik naar haar keek en barste toen in een luid gelach uit, waardoor mijn buik weer pijn deed, maar het maakte me niet uit.
“Ja, hij kan soms een behoorlijke sukkel zijn,” Zei ik daarna rustig en zocht voorzichtig haar hand op die ik vastpakte, “maar ik vertrouw op je, Feline Chase.” Ik zei het met een zachte stem met een bepaalde toon erin die ik niet herkende, maar ergens klonk het liefdevol.

Jace Daniel Fox.
“Laten we gaan,” Zegt ze waarna ze door haar raam naar buiten kijkt, maar ik start alleen maar de wagen en wanneer deze bromt, klaar om te gaan, doe ik mijn voet op het pedaal en rijd weg. De poort door van de school, op weg naar het strand waar ik mijn problemen wegpieker.
Niet dat zij dit mag weten, maar ik zie wel hoe en wat er allemaal gebeurd. Ik ben niet zo iemand die alles van te voren uit plant.
Na een klein, maar erg stille, tijd rijden we de snelweg op en ik zet rustig muziek op, op de radio met een klik van mijn vinger op het knopje. Even snel laat ik mijn ogen naar Daphne glijden en ik zie hoe ze nog steeds naar buiten kijkt, waarna ik de contouren van haar gezicht volg.
Dan schud ik mijn hoofd even en let weer voor me op de weg, we zouden niet willen dat er een auto-ongeluk komt, he?

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Er verschijnt een glimlachje rond zijn lippen en begint dan te lachen.
'Ja, hij kan soms een behoorlijke sukkel zijn,' zegt hij rustig waarna hij mijn hand vastpakt.
Ik kijk er even verbaasd naar en kijk dan weer naar zijn gezicht. 'maar ik vertrouw op je, Feline Chase,' zegt hij zacht. De toon klinkt een beetje liefdevol maar ik vergis me vast.
'Sorry,' zeg ik. 'Maar ik ga echt je wond niet dicht maken, ook al vertrouw je me. Ik weet zeker dat ik wel iets fout doe,'
Ik bijt aarzelend op mijn lip en trek dan voorzichtig mijn hand los.

Daphne Rachel Walker
Ik neurie zachtjes mee op het liedje van de radio.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat hij naar me kijkt maar net als ik er een opmerking over wil maken kijkt hij weer voor zich uit om op de weg te letten.
Ik zucht even en draai mijn hoofd zodat ik hem aan kan kijken. 'Is er iets?' vraag ik. Met mijn vingers tik mee op de maat van het liedje terwijl ik Jace vragend aankijk.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Zit op telefoon, reageer zo.]

Aiden Lloyd.
De verbaasde blik op haar gezicht liet een steek door mijn lijf gaan, maar ik dwong mezelf toch een glimlach op mijn lippen te zetten.
“Sorry, maar ik ga echt je wond niet dicht maken, ook al vertrouw je op me. Ik weet zeker dat ik wel iets fout doe,” Ze beet aarzelend op haar lip en trok toen voorzichtig haar hand los, waardoor ik mijn gezicht afwende en mijn andere hand, die onder het dekbed lag, tot een vuist balde en mezelf helemaal in het bed liet zakken.
“Ik snap het.” Zei ik alleen en wachtte voor het eerst op het moment dat de dokter weer binnen zou wandelen, want voor mij was dit een pijnlijk moment.

Jace Daniel Fox.
Zacht geneurie hoor ik van haar richting opkomen, maar ik kijk niet meer naar haar op, alleen nog op de weg voor mij.
Opeens hoor ik haar zuchten en draaide ze haar hoofd, zodat ze mijn richting opkeek. “Is er iets?” Ze tikte met haar vingers mee op de maat van het liedje en keek me vragend aan, zag ik vanuit mijn ooghoeken.
“Is er iets dan?” Antwoorde ik haar vraag terug, zonder er echt antwoord op te geven. Nog steeds kijk ik verveelt voor me uit.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Aiden wendt zijn gezicht af en laat zich helemaal in het bed zakken.
Ik frons even, heb ik soms iets fout gedaan?
'Ik snap het,' is het enige wat hij zegt.
Ik zucht zachtjes.
'Aiden,' begin ik, 'het is niet omdat jij het bent'. Oeps, dat klinkt niet echt aardig. 'Nee, wacht dat bedoelde ik niet,' zeg ik snel. 'Het is gewoon dat ik bang ben je nog meer pijn te doen. Straks maak ik de wond nog erger dan die nu al is en dat wil ik niet op mijn geweten hebben, sorry'. Ik haal even een hand door mijn bruine lokken. 'Ik zou het ook niet doen bij Jerry of Celeste'.

Daphne Rachel Walker
'Is er iets dan?' vraagt hij terug.
Ik rol met mijn ogen. 'Je kee-' Ik schud mijn hooofd. 'Nee laat maar,' zucht ik waarna ik weer naar buiten kijk.
Ik leg mijn hoofd tegen het raam en volg de strepen van de weg maar na een tijdje word ik er misselijk van dus ik stop er maar snel mee en kijk gewoon voor me uit. Met mijn vingers tik ik niet meer mee met de muziek maar maak ik een vlecht in mijn haar die ik er steeds weer uithaal en dan weer opnieuw maak.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd.
“Aiden,” begint zij zachtjes, maar ik kijk nog steeds niet om, “het is niet omdat jij het bent.”
Verward trek ik een wenkbrauw op en wil haar alweer aankijken, maar halverwege draai ik mijn hoofd toch weer terug. Ik weet dat ik een Caligas ben, maar ik had mezelf toch bewezen? Of is het nu nog niet goed? Vrouwen… moeilijke wezens.
“Nee, wacht, dat bedoelde ik niet,” Zegt ze snel. Nee, nee… “Het is gewoon dat ik bang ben je nog meer pijn te doen. Straks maak ik de wond nog erger dan die nu al is en dat wil ik niet op mijn geweten hebben, sorry.” In mijn ooghoeken kijk ik toe hoe ze een hand door haar lokken haalt, maar dan doe ik mijn ogen dicht. Opeens voel ik me wel heel erg slaperig, zal dat een bijeffect zijn van de pillen of zo? Net voelde ik me namelijk niet zo moe.
“Ik zou het ook niet doen bij Jerry of Celeste,” Er komt alleen nog een klein knikje vanaf, dat ik het begrijp, maar dan wordt alles zwart en word ik toch echt meegetrokken in de droomwereld.

Jace Daniël Fox.
“Je kee-” In mijn ooghoeken keek ik weer even hoe ze deed en ik zag haar nog net haar hoofd schudden. “Nee, laat maar,” Zuchtte ze, waarna ze weer naar buiten keek en niet naar mij.
Kalm haalde ik alleen mijn schouders op. Oké, dan niet.
Het is toch niet zo erg dat ik keek, of irriteerde zij zich er aan? Waarom maakt mij dit uit? Als ik naar haar wil kijken, dan doe ik dat. Zij kan mij dat niet verbieden, ik luister er dan niet eens naar.
We zijn al best een tijdje onderweg en verschillende soorten muziek kwam er op de radio, waar ik soms zacht mee neuriede, maar soms zette ik het weg, omdat ik het nummer niets vond.
Uiteindelijk waren we er bijna en reden we de snelweg af, nog een kleine tien minuten en dan zouden we er zijn.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Aiden knikt even en daarna vallen zijn ogen dicht.
Even ben ik bang dat er iets aan de hand is maar zijn ademhaling blijft regelmatig. Ik trek de deken over hem heen en stop hem voorzichtig een beetje in zodat hij straks niet waker wordt van de kou. Ondertussen denk ik na over hoe ik hem kan helpen. Geovanni, denk ik dan. Hij kan pijn verzachten, misschien kan hij wel helpen. Ik heb alleen geen idee waar hij is. Misschien Jerry wel...alleen is het een beetje raar om weer naar hem toe te gaan na net en ik heb er ook niet echt zin in. Maar goed, ik kan Aiden er mee helpen. Ik besluit Jerry maar gewoon een sms'je te sturen. Weet jij waar Geovanni is? verstuur ik. Als ik klaar ben ga ik op de stoel naast Aiden's bed zitten.

Daphne Rachel Walker
Behalve de muziek zeggen we niks meer.
Na nog een tijdje rijden komen we eindelijk bij het strand aan. Ik stap uit de auto en neem mijn tas mee. Als ik buiten sta kijk ik om me heen, opzoek naar een plek om me om te kleden. Ik ben zeker niet van plan om dat te doen waar Jace bij staat. Helaas kan ik niet echt iets vinden.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Amorphous schreef:
(...)

[Jerry moet haar dan maar weer kalm zien te krijgen a.]

[Wacht.. Geovanni moet komen, maar Jerry moet haar dan weer kalm zien te krijgen? Gaaf. ]

[*wacht op reactie*]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Lucas Justin Porter
'Oké,' zegt ze met een vriendelijke glimlach en ze loopt naar haar bed. 'Het is echt een chaos hier -inclusief mezelf-. Iedereen heeft probleempje, raken gewond en liefdes problemen. Kan het hier überhaupt "normaal"zijn.' zegt ze snel.
Ik frons lichtjes. 'Ik heb er helemaal niks van gemerkt dat het een chaos is, wat is er gebeurd dan?' vraag ik nieuwsgierig.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Blanche schreef:
(...)

[Wacht.. Geovanni moet komen, maar Jerry moet haar dan weer kalm zien te krijgen? Gaaf. ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aurora Ember Montgomery
'Nee, meid. Dat kan ik niet aan, hoor,' zegt hij met een zachte stem. 'Je moet wel lief voor me zijn hoor. Anders dan heb ik er geen zin meer in, hoor Aurora'.
Ik begin te lachen. 'Goed geprobeerd Philip maar dat gaat niet werken,' grinnik ik. 'Je zult toch echt met wat betere acteerkunsten moeten komen,' voeg ik er aan toe waarna ik mijn tong naar hem uitsteek.