[RPG] We're not like the others ~ 8 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 28 mei 2012 - 13:58 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Feline Haven Chase
Aiden trekt me zachtjes aan mijn pols en ik ga voorzichtig op het bed zitten.
'Feline, de dokter heeft zeker weer dingen overdreven, of niet dan? Wat heeft hij allemaal gezegd?' Zijn stem klinkt nieuwsgierig.
'En nee, het is niet jouw schuld. Het is de schuld van die eikels'.
'Het is wel mijn schuld,' zeg ik zacht. 'Als ik gewoon gelijk had geloofd dat je ander bent dan de andere jongens dan had je ook niet voor me hoeven koken en dan waren we daar ook niet heen geweest en dan was jij ook niet gewond geraakt'.
Ik zwijg in poging een beetje op adem te komen.
'En de d-dokter zei dat a-als je niet goed v-verzorgd wordt, j-je dood g-gaat,' de woorden komen stamelend over mijn lippen en ik moet nu echt moeite gaan doen om er voor te zorgen dat er geen tranen over mijn wangen glijden. Ik heb geen idee of ik nu overstuur ben omdat ik niet wil dat iemand door mijn schuld doodgaat of omdat ik misschien wel iets voor hem voel.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Daphne Rachel Walker
'Je kunt het een verassing noemen.' Het klinkt nogal mysterieus en ik trek lichtjes mijn wenkbrauwen op.
Hij doet als een echte gentlemen de deur van zijn Range Rover voor me open. Terwijl hij naar de bestuurderskant loopt stap ik in.
'Ready?' vraagt hij als hij ook is gaan zitten en de auto heeft gestart.
Ik knik en glimlach lichtjes. 'Laten we maar gaan,' zeg ik waarna ik door het raam naar buiten kijk.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd.
“Het is wel mijn schuld. Als ik gewoon gelijk had geloofd dat je anders bent dan de andere jongens, dan had je ook niet voor me hoeven koken en dan waren we daar ook niet heen geweest en dan was jij ook niet gewond geraakt.” Ratelde ze maar door en ik wist even niet hoe ik haar rustig en stil moest krijgen, dus deed ik maar wat het eerste in mij opkwam: een arm om haar heen slaan en haar beschermend tegen mijn borstkas aanleggen, ook al deed het zo pijn als de hel.
Nu wist ik ook zeker dat de dokter niet loog, misschien ging ik ook wel dood.. maar op dit moment wilde ik er niet over nadenken, want Feline had me nodig.
“En de d-dokter zei dat a-als je niet goed v-verzorgd wordt, j-je dood g-gaat,” Het kwam er erg stamelend uit en ik streelde zorgzaam haar haarlokken. “Nogmaals: het is niet jouw schuld, Feline, echt niet. Ik had met ze gevochten en ik wilde je daar naartoe nemen, terwijl ik dondersgoed wist dat er van die vage gasten liepen. Ik had gewoon gehoopt dat ze niet overdag zouden komen, maar blijkbaar dus wel.” Ik zuchtte diep en stopte even om over haar haarlokken te strelen. Haar haar was zacht en rook lekker.
“Die klootzak moest jou gewoon niet aanraken, ik had hem nog zo gewaarschuwd.”

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Aiden slaat een arm om me heen, legt me beschermend tegen zijn blote borstkas en streelt mij haar. Zijn huid voelt verrassend fijn tegen die van mij.
'Nogmaals: het is niet jouw schuld, Feline, echt niet. Ik had met ze gevochten en ik wilde je daar naartoe nemen, terwijl ik dondersgoed wist dat er van die vage gasten liepen. Ik had gewoon gehoopt dat ze niet overdag zouden komen, maar blijkbaar dus wel,' zucht hij. 'Die klootzak moest jou gewoon niet aanraken, ik had hem nog zo gewaarschuwd'
'Jamaar als ik je gewoon van het begin het geloofd was er helemaal niks gebeurd,' piep ik zacht. 'Dan waren we gewoon hier gebleven en was je nog helemaal gezond'.
Er loopt een traan over mijn wang en voordat Aiden die kan zien veeg ik hem snel weg.
'Straks ga je echt dood, en dat is dan mijn schuld,' zeg ik op een fluister toon. Ik verberg mijn gezicht in mijn haar zodat ik Aiden niet meer hoef te zien. Er glijden nog een paar tranen over mijn wang.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd.
“Ja, maar als ik je gewoon van het begin het geloofd was er helemaal niks gebeurd,” Piepte ze zachtjes en ik probeerde niet op de groeiende pijn te letten. “Dan waren we gewoon hier gebleven en was je nog helemaal gezond.”
Ik begon weer met het strelen van haar donkere haarlokken en moest de neiging binnenhouden om haar een kus op haar hoofd te geven. “En dan had je ook nog koppig geloofd dat ik niet anders dan de rest van de jongen was en dat ik een over seksistisch varken was die zich elke dag aftrekt en meisjes gebruikt…” Zeg ik gelijk nadat zij dit zei, ook al was dit het eerste wat ik zei, ik zei het gelukkig met een grappige toon. “Ik zeg maar wat, hoor, Miss Chase, maar het is wel zo. Je zou dan nog steeds denken dat ik zoals ieder ander van de jongens van Caligas ben.”
Ik zuchtte weer even diep en trek een pijnlijk hoofd als ik nu pas de zwaarte van haar lichaam op mijn wond voel, dus ik knarsetand om niet te moeten gaan schreeuwen van de pijn. Het voelde alsof de wond dieper werd, maar dat kon toch niet of wel?
“Straks ga je echt dood, en dat is dan mijn schuld,” Ze verborg haar gezicht met haar haar en ik schudde even lichtjes mijn hoofd, terwijl ik haar haarlokken wegveegde en haar weer wat van me afdeed, ook zodat ik niet meer zo’n pijnlijk gezicht hoefde te trekken.
“Ik ga niet dood. Weet je dan niet dat onkruid niet vergaat?” Een onhandige, jongensachtige grijns verscheen er op mijn gezicht.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'En dan had je ook nog koppig geloofd dat ik niet anders dan de rest van de jongen was en dat ik een over seksistisch varken was die zich elke dag aftrekt en meisjes gebruikt…' zegt hij op een grappige toon maar er komt geen glimlach op mijn gezicht.
'Ik heb je nooit een seksistisch varken genoemd,' mompel ik.
'Ik zeg maar wat, hoor, Miss Chase, maar het is wel zo. Je zou dan nog steeds denken dat ik zoals ieder ander van de jongens van Caligas ben.' zegt hij dan en hij duwt me een beetje van zich af.
'Deed ik je pijn?' vraag ik zacht.
'Ik ga niet dood. Weet je dan niet dat onkruid niet vergaat?' zegt hij met een onhandige jongensachtige grijns.
'Je moet nu geen grapjes maken daarover en je bént geen onkruid'. Als hij geen verband om zijn buik had zitten had ik hem daar nu gestompt.
Dan bedenk ik me ineens weer dat ik hem moet gaan verzorgen. Maar ik hoop nog nooit iemand verzorgd, niet op zo'n manier tenminste. Ik merk dat ik een beetje in paniek begin te raken. Hoe kan ik er ooit voor zorgen dat hij niet dood gaat als ik niet weet hoe ik hem moet verzorgen? Ik bijt op mijn lip en er prikken weer tranen in mijn ogen.
'Je mag niet doodgaan,' zeg ik zacht.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd.
Ze vroeg of ze me pijn deed, maar daar antwoordde ik subtiel niet op.
“Je moet nu geen grapjes maken daarover en je bént geen onkruid.” Oké, geen tijd voor grapjes dus, duidelijk en noted.
“Het spijt me.” Zeg ik dus maar, niet wetende hoe ik de sfeer wat lichter en minder drukkend moest maken.
“Je mag niet doodgaan,” Even bleef ik naar haar kijken, terwijl ik met mijn hand even naar haar nek ging en deze hier neerlegde om gelijk mijn hand in haar haar te haken, waarna ik met mijn duim streelde over haar kaak.
“Ik ga niet dood. Ik vertrouw op jouw, Feline Chase.” En dat meen ik, of ze me nu wilt geloven of niet.
Dan laat ik haar weer tegen me aan en bijt weer op mijn lip tegen de pijn, maar met mijn andere vrije hand streelde ik kalmerend over haar haarlokken.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Het spijt me,' zegt hij.
Ik schud lichtjes mijn hoofd. Hij is niet degene die sorry moet zeggen.
Hij legt zijn hand in mijn, verstrengelt die met mijn haar en wrijft met zijn duim over mijn kaak. Op een één of andere manier kalmeert me dat een beetje.
'Ik ga niet dood. Ik vertrouw op jouw, Feline Chase'.
Hij laat mij weer tegen zich aan en ik blijf zo stil mogelijk liggen om hem zo min mogelijk pijn te doen. Met zijn hand streelt hij mijn haar wat kalmerend werkt.
Het is een tijdje stil.
'Maar ik weet niet eens hóe ik je moet verzorgen,' piep ik dan zacht. 'Straks doe ik iets verkeerd en dan is het helemaal mijn schuld'. Ik bijt op mijn lip als ik weer tranen op voel komen. Waarom wil hij eigenlijk dat ik hem verzorg? Straks is dat alleen maar zo omdat hij weet dat ik hem niet goed kan verzorgen waardoor hij doodgaan en het dan helemaal mijn schuld is. Gelijk schud ik lichtjes mijn hoofd. Hij wil niet dood lijkt me, maar waarom vertrouwt hij me dan?
Het idee van hem dat hij doodgaat laat me lichtjes trillen. 'Waarom wil je perse dat ík je verzorg,' vraag ik zacht.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd.
“Maar ik weet niet eens hóe ik je moet verzorgen, straks doe ik iets verkeerd en dan is het helemaal mijn schuld.” Piepte ze zacht en ik keek naar haar gezicht, waardoor ik merkte dat ze weer haar tranen moest bedwingen.
Waarom zou ze sowieso zo flippen? Ik ben het maar hoor, en zij was zeker niet van Caligas. Dus bezorgd zijn hoort ze in ieder geval niet over mij te zijn. Toch is er een raar gevoel in mijn lichaam dat haar wil beschermen.
“Lie- eh, Feline,” Het idee dat ik haar lieverd wilde noemen, zorgde voor tintelingen over mijn lichaam, “de dokter zorgt er wel voor dat je het goed doet, dus je hoeft er geen zorgen over te hebben.”
“Waarom wil je persé dat ík je verzorg?” Vroeg ze zacht en ik was blij dat ze niet zag dat ik lichtelijk rood werd.
“Omdat ik me alleen bij jou op mijn gemak voel. Ik vertrouw je, dat zei ik toch, prinses?” Grinnikte ik plagerig, om niet te laten horen dat er een brok in mijn keel zat.

Celeste Jade Fox.
“Jij hebt ook gelijk, maar… ik wil niet lijken op mijn opa, De uitleg is een lang verhaal, maar het komt erop neer dat mijn moeder vroeger niks mocht van mijn opa en naar hem moest luisteren. Toen ik zei dat Philip niet mee mag gaan, voelde ik me.. rottig. Alsof ik jou commandeerde. En dat gevoel is echt niet fijn,”
Aandachtig luisterde ik naar hem en knikte soms als teken dat ik het begreep. Het kusje op mijn voorhoofd deed me goed en ik voelde vlindertjes in mijn buik.
“We maken er vanavond gewoon een gezellige avond van. Met Philip,”
Even sla ik mijn armen om hem heen en blijf hem zo vasthouden terwijl ik zacht fluister, “Lieverd, als je het echt niet wilt dan mag je het gewoon zeggen. Het heeft geen zin om die dingen dan te verzwijgen want straks dan eet het je op. Je bent heel lief voor me en als je maar weet dat je veel belangrijker voor me bent dan Philip,” Ik glimlach en geef hem een klein kusje op zijn mond.
“Je bent toch speciaal voor me…”

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Lie- eh, Feline, de dokter zorgt er wel voor dat je het goed doet, dus je hoeft er geen zorgen over te hebben.' zegt Aiden.
'Omdat ik me alleen bij jou op mijn gemak voel. Ik vertrouw je, dat zei ik toch, prinses?' grinnikt hij dan plagerig.
'Ik beloof dat ik echt alles zal doen om te zorgen dat je weer gezond wordt'. Ik bijt even op mijn onderlip. 'Maar eh, kunnen we die jongens niet aangeven bij de politie? Straks doen ze dit bij nog meer mensen'.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd.
“Ik beloof dat ik echt alles zal doen om te zorgen dat je weer gezond wordt.” Ik woelde weer even door haar haarlokken, terwijl zij weer verder sprak en ik knikte alleen als bevestiging, want ik wist allang dat zij alles zal doen om ervoor te zorgen dat ik niet dood ga en wel weer gezond wordt. Daar was ik ook helemaal niet bang of bezorgd voor.
“Maar eh, kunnen we die jongens niet aangeven bij de politie? Straks doen ze dit bij nog meer mensen.” Weer knikte ik, ze had gelijk. Natuurlijk had ze gelijk, maar ik had er gewoon even niet aan gedacht.
Er was alleen één probleem: ik moest in dit bed blijven liggen, dus ik kon niet met haar mee.
“Dat is zo, maar ik kan helaas niet met je mee. Volgens de dokter moet ik in dit bed blijven liggen totdat ik weer gezond ben,” Ik zuchtte even diep en vervolgde toen, “Of zal ik voor je bellen? Dan kunnen we wel bij elkaar blijven,” Het laatste klonk best wel bezorgd dus kuchtte ik even. “Al zullen ze je wel willen spreken.”

(Ik ga de dokter ze straks even laten storen, maar dat kun jij ook doen hoor ^^)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
'Dat is zo, maar ik kan helaas niet met je mee. Volgens de dokter moet ik in dit bed blijven liggen totdat ik weer gezond ben,' hij zucht even, 'Of zal ik voor je bellen? Dan kunnen we wel bij elkaar blijven'. Het klinkt een beetje bezorgd maar voordat ik er verder over na kan denken praat hij alweer verder.
'Al zullen ze je wel willen spreken'.
'Ik praat liever samen met jou tegen ze,' zeg ik zacht waarna ik op mijn lip bijt. 'Maar wat als de politie er niks aandoet en die jongens achter ons aankomen,' zeg ik een beetje paniekerig. 'Ze kunnen vast niet op het schoolterrein komen of wel? Weet de dokter er eigenlijk van? Misschien moeten we het de directeur vertellen, of een paar andere leerlingen. Zoals Celeste en Jerry,' als ik Jerry's naam heb gezegd stop ik abrupt met praten en bijt ik weer op mijn lip.

[Neuh, ben ik te lui voor]

[ bericht aangepast op 1 juni 2012 - 0:05 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Aiden Lloyd.
“Ik praat liever samen met jou tegen ze, maar wat als de politie er niks aandoet en die jongens achter ons aankomen?” Zegt ze een beetje paniekerig, waardoor ik haar wat steviger tegen me aandruk.
“Dat gebeurd niet Feline, geen zorgen, maak je er niet druk om. Trouwens, ik ben er ook nog, en ik zou jouw nooit wat laten overkomen…” Het laatste zei ik wat zachter, en ik was voor het eerst opgelucht dat ze door ging met ratelen.
“Ze kunnen vast niet op het schoolterrein komen of wel? Weet de dokter er eigenlijk van? Misschien moeten we het de directeur vertellen, of een paar andere leerlingen. Zoals Celeste en Jerry.” Nadat ze Jerry’s naam had genoemd, stopte ze echter abrupt met praten en ik fronste met mijn wenkbrauwen, maar dacht er verder niets bij.
Zachtjes en voorzichtig duwde ik haar iets van me af, waarna ik wat wilde zeggen, maar de wond deed opeens zo pijn dat ik haar losliet en weer naar mijn buik greep. Hard beet ik op mijn lip en ik deed mijn best het niet uit te schreeuwen, want het stak echt heel erg, en toen ik mijn hand weer van de wond afhaalde, zag ik dat er rood zat. Het was bloed. Mijn bloed.
Een beetje geschrokken keek ik naar het verband en ik zag dat het rode vloeistof op het verband zat, de wond was weer open gegaan en zich in het verband opgezogen. “Fuck.”
Net op het moment dat ik dat zei, werden de deuren van de zaal weer opengegooid en verschrikt keek ik op. Het was de dokter en ging bij mijn bed staan met een bepaald gezicht.
“Klaar met je liefje, Meneer Lloyd? Want dan wil ik haar graag even spreken, we moeten je snel verzorgen. Het begint nu.” Verwachtingsvol keek hij even naar Feline, met een blik van dat hij haar graag wilde spreken en ze op moest staan.

(Done! ^^)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Feline Haven Chase
Aiden duwt me zachtjes en voorzichtig weer van zich af maar grijpt dan ineens naar zijn buik. Aan zijn gezicht zie ik dat hij ontzettend veel pijn heeft. Hij haalt zijn hand bij zijn wond vandaan en ik schrik als ik zie dat het verband rood is. De wond is opgegaan.
'Fuck,' mompelt Aiden.
Precies op dat moment gaan de deuren van de zaal op en komt de dokter binnengelopen.
'Klaar met je liefje, Meneer Lloyd? Want dan wil ik haar graag even spreken, we moeten je snel verzorgen. Het begint nu,'
'Ik ben zijn liefje niet,' mompel ik.
De dokter kijkt me aan met een blik van: Maak dat de kat wijs. Dan gebaart hij dat ik mee moet komen.
'Weet je zeker dat je dit aan kan?' vraagt hij als we buiten gehoorsafstand zijn.
Ik werp een blik op Aiden en knik. 'Dat is wel het minste wat ik hem verschuldigd ben'.
We lopen weer naar het bed waar Aiden opligt. De dokter begint gelijk met het voorzichtig weghalen van het verband. Ik bijt op mijn lip als ik de wond zie en moet moeite doen om niet weg te kijken. Dan pakt de dokter een zalfje van het nachtkastje en smeert die over de wond en een beetje er om heen. Daarna pakt hij schoon verband en wikkelt die zorgvuldig weer rond Aiden's middel.
De dokter loopt even weg maar komt al snel weer terug met een glas water in zijn hand en een doosje met pilletjes. Hij geeft het glas en twee pilletjes aan Aiden en draait zich dan naar mij. 'Om de twaalf uur twee pilletjes en om de 4 uur moet het verband verwisseld worden en zalf op de wond. Ook 's nachts.'
Ik knik ten teken dat ik het begrijp.
'Neem die pilletjes,' zegt de dokter tegen Aiden.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Grrrrr, Feline. Dit zou Jerry eens moeten weten. ]