• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    • Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    • Nicholas Boq Mead - Escritura
    • Jake Samuel McAlister - TheRumIsGone
    • Jacob Russell Brand - Tisiphone
    • Nessarose Denise Scribe - Escritura
    • Jaelle Mai Fletcher - Space
    • Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
    • Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    • Ilsa Minnie Macke - Mombasa
    Nog 1 mannelijke cipier.

    Prisoners: (Totaal 14)
    • Courtney Valentina Ferguson - Password
    • Maya Juliëtte Adams - Aragog
    • Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    • Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
    • Chayenne Sharona Lopez - NightShot
    • Delphine Sarah Parker - Frodo
    • Dakota Moore - Endure
    • Mallory Tracy - Assassin
    • Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
    • Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
    • Luca Jones - Assassin
    • Jayden Jason Bright - HurtedHeart
    • Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 1 mannelijk gevangene.

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.
    One.
    Two.

    Cell Division.
    Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
    Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
    Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
    Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    'Je bent geen lustobject'. Zijn stem is zo zacht dat ik me afvraag of ik het goed gehoord heb. Nogmaals laat ik zijn woorden tot me doordringen, ik kan er niets anders van maken. Ik probeer zijn blik te vangen om te kijken of hij het meent maar dat wil niet lukken omdat hij almaar naar het plafond kijkt alsof dat heel interessant is. Zijn woorden verwarren me enorm. Ik zit hier nu drie weken en ik kan niet ontkennen dat Vic een invloed op me heeft die ik niet omschrijven kan. Wat hij nu zegt kan ik enkel op een manier koppelen met de woorden van net. 
    'Vic wat dan, kijk me aan alsjeblieft.. Zeg iets,' zeg ik zachtjes. Ik draai me volledig naar hem toe en wordt daarbij beperkt door de nauwe ruimte. Voorzichtig leg ik een hand onder zijn schouder en net boven de plek waar zijn hart hoort te zitten
    'Wat voel je?' vraag ik behoedzaam, bang voor het antwoord. Ik wil niet horen dat ik een pleziertje ben, dat ik niks beteken of dat het serieus is. De eerste twee zouden me kwetsen de laatste zou me dwingen om naar mijn eigen gevoel te kijken. Ik bijt harder op m'n lip, gevoel waar Vic heel makkelijk bij kan komen weer ik. Wat als ik ook kan voelen?
    'en met mijn hoestje gaat alles goed hoor gewoon wat prikkelingen' ik knik.
    'oké dan,' is mijn enige antwoord.


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Jacob Russell Brand

    Ik loop achter de groep aan naar de eetzaal. Ik draai me om als ik gesmoes hoor. Ik zie niemand en ik loop behoedzaam verder. Ik draai me met een ruk om als ik weer het geluid hoor van daarnet. Ik zie twee schaduwen.
    'Hey jullie daar!' Twee van de gevangenen lopen over de gangen en eentje was net in de voorraadkast geslopen. 'Wat nou!' Ze rennen weg, maar ik ben sneller en krijg ze te pakken. 'Alexandra!' roep ik keihard en ze komt meteen aanrennen. 'Kun je me even helpen?' 'Tuurlijk.' We boeien de gevangenen en brengen ze terug naar hun cellen.

    [ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 20:09 ]


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Victor Söderberg

    "Vic wat dan, kijk me aan alsjeblieft.. Zeg iets. voel je?"
    Haar hand net boven mijn hart verward me enorm. Als ze me niet wilt aanraken moet ze dat ook niet doen. Ik laat mijn ogen weer naar haar gezicht gaan. Op haar sproetjes blijven ze hangen. Ja Vic, wat voel je? Ik bijt zachtjes op mijn onderlip. Het risico wat ik nu ga nemen is enorm. Ze kan me keihard afwijzen en daarbij me ook kwetsen. Iets wat ik niet wil voelen maar daarbij moet je iets van je leven maken en dat kan niet als je, je mond eeuwig blijft houden. Diep haal ik adem.
    "Vlinders," zeg ik dan even zacht als daarnet.
    "Ik voel vlinders."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    'Vlinders. Ik voel vlinders'. Zijn woorden dringen tot me door en langzaam maar zeker ook de betekenis ervan. Als er ook nog maar iets van de actrice in mij aanwezig was had ik zijn hart verbrijzeld met een paar woorden om mijn eigen gevoelens te kunnen redden, maar hoe ik ook zoek ze lijkt zich voor met te verstoppen. Dit keer moet ik het alleen afhandelen. Ik hap naar adem, woorden kan ik niet vinden. Hoe moet ik hem uitleggen dat ik het vermogen om vriendschap of liefde te voelen al jaren geleden heb weggestopt, nooit meer gebruikt. Hoe moet ik hem zeggen dat ik niet meer weet hoe het moet zonder hem te kwetsen. Hoe moet ik dat doen. Ik kijk hem even aan en steek mijn hand uit naar zijn wang daar laat ik hem rusten. Ik mag het ook niet faken zelfs niet met goede bedoelingen. Verward laat ik mijn voorhoofd tegen zijn schouder zakken. Dan zijn er nog die vragen die ik op hem af zou moeten vuren. en Mary dan. Hoelang al. Waarom. Ik hou mijn lippen stijf op elkaar en slik. Ik kan niet liegen, dat mag niet. Dus zwijg ik mijn hoofd rustend tegen zijn schouder, rustig probeer ik mijn ademhaling regelmatig te houden. Wil ik voelen, wil ik het proberen.


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Victor Söderberg

    Het feit dat ze zwijgt zegt eigenlijk al genoeg voor mij. Ik heb het nu op elke mogelijke manier voorgoed verpest.
    "Jij voelt ze niet hè?" vraag ik ter bevestiging.
    Ik sla mijn ogen neer en kuch weer zachtjes. Mijn hoofd laat ik tegen de radiotor vallen en ik sluit mijn ogen om mijn tranen te weren. Ik wist het. Ik had het niet mogen proberen. Het zou niet goed uitpakken en dat wist ik al. Het eerst zo fijne gevoel is nu omgezet naar een echt misselijk gevoel. Niet van vlinders maar van pijn. Het doet gewoon pijn.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    'Jij voelt ze niet hé?' vraagt hij. Mijn ogen schieten open wanneer ik de gekwetste ondertoon in zijn stem hoor. Zijn hoofd knalt tegen de radiator en hij sluit zijn ogen. Ik hap naar adem, ik moet het zeggen maar weet niet of ik hem daarmee nog meer pijn zal doen dan hij nu al heeft.
    'Vic! niet doen,' zeg ik zachtjes smekend haast. Ik trek hem met wat moeite naar me toe en leg een hand op zijn slaap. Mijn andere hand glijd naar de brief in mijn zak en zonder dat ik precies besef wat ik doe is de brief eruit. Ik slik als ik ernaar kijk maar concentreer me dan op Vic.
    Met mijn vingers masseer ik langzaam rondjes over zijn slaap en bij zijn haargrens, mijn kin rust op zijn voorhoofd en ik voel weer een traan over m'n wang lopen. Ik ben lekker bezig vandaag.
    'Ik weet niet meer hoe het moet,' fluister ik zachtjes in zijn oor
    'Je liet me voelen vandaag Vic, verdriet, pijn, medelijden. Ik weet niet meer hoe ik het moet doen. Ik kan het niet meer alleen en ik weet niet of ik het ooit nog zal kunnen. Ik weet wel dat je een van de meest bijzondere personen bent die ik heb ontmoet. Hoe je zo dichtbij me wist te komen en ik weet niet hoe je het doet. Als ik je nu zo zie verscheur je m'n hart. Ik wil het weer leren door jou, voor jou maar je zult geduld moeten hebben. Ik kan je niet vragen te wachten Vic,' zeg ik voorzichtig. Zijn lichaam tegen het mijne voelt warm aan maar voor hoelang wil hij hier nog zijn. Doe ik hem teveel pijn?
    'Niet weggaan,' zeg ik zachtjes


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    "Vic! niet doen. Ik weet niet meer hoe het moet. Je liet me voelen vandaag Vic, verdriet, pijn, medelijden. Ik weet niet meer hoe ik het moet doen. Ik kan het niet meer alleen en ik weet niet of ik het ooit nog zal kunnen. Ik weet wel dat je een van de meest bijzondere personen bent die ik heb ontmoet. Hoe je zo dichtbij me wist te komen en ik weet niet hoe je het doet. Als ik je nu zo zie verscheur je m'n hart. Ik wil het weer leren door jou, voor jou maar je zult geduld moeten hebben. Ik kan je niet vragen te wachten Vic. Niet weggaan."
    Haar aanrakingen doen me niets, Ik sluit ze buiten. Probeer ze niet te voelen. Haar woorden daarentegen raken me wel. Mijn hart breekt in duizenden stukjes. Ik hap naar adem.
    "Waarom zou ik weggaan?" vraag ik hees.
    Ik kijk haar aan en leg mijn hand op haar warme wang.
    "Waarom zou ik dat doen?"
    Ik haal mijn andere hand door mijn haren en kijk haar doordringend aan. Aan haar antwoord zou ik niet hebben. Ik zou er niets mee kunnen.

    [Pff, Victor wil echt niet lukken.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Ik ben weer en probeer te reageren, maar eigenlijk moet ik leren. Morgen Engels So.]

    [ahw ik zit ook even een beetje in de knoop met Beau, aiaiai ik loop een beetje vast zelfs met Beau]

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    'Waarom zou ik weggaan. Waarom zou ik dat doen?' Ik knijp mijn ogen dicht. Zijn hand brandt op mijn wang. Woorden schieten me niet meer te binnen, Vic kan niets met iemand die niet kan voelen, hij kan niets met mij. En ik.. ik kan hem alleen maar pijn doen. Wanneer ik mijn ogen open, boren zijn ogen zich onmiddellijk in de mijne, zijn blik is doordringend, misschien wacht hij op antwoord. Een antwoord dat ik niet geven kan.
    'Mary?' vraag ik voorzichtig. Het is niet eerlijk helemaal niet om haar hierbij te betrekken maar ik moet het weten. Ik kan niet anders.

    [ bericht aangepast op 8 mei 2012 - 21:12 ]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

    "Je vindt het wel lekker, je kan het nu niet meer ontkennen, schatje," Hijgt Luca en stoot hard door.
    Nicole slaakt een luide kreun en Luca kreunt, waarschijnlijk omdat hij klaar gekomen is.
    Luca stopt zijn lid in z'n boxer en staat op.
    Ik kniel naast Nicole neer, laat mijn ene hand bij haar armen liggen en leg mijn andere bij haar keel.
    "Je houdt je mond over dit alles of er zullen vreselijke gevolgen voor je zijn," Waarschuw ik haar, waarbij ik haar keel voor een paar seconden dichtknijp. Dan laat ik haar volledige los, ook haar armen en begin mijn kleren weer aan te trekken.

    [Kan je met Beau is doen zodat ik Drew op je af kan sturen? (:]

    [Courtney is ook nog vrij.. S:]

    Victor Söderberg

    "Mary."
    Mijn ogen worden donker en mijn lichaam versteend. Als een lappenpop maak ik mezelf klein en ik kruip wat bij haar weg.
    "Dat was vertrouwelijk," sis ik zachtjes en verberg mijn hoofd tussen mijn handen.
    "Het is niet eerlijk om haar erbij te betrekken. Ze is dood en ik zal altijd van haar houden," zeg ik met een gesmoorde stem.
    Nee, ik mag niet voor haar voelen. Ze kwetst me nu al.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Password schreef:
    [Kan je met Beau is doen zodat ik Drew op je af kan sturen? (:]

    [We zitten nog wel in een gesprek :')]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Luca Jones

    Drew knielt naast Nicole neer, laat zijn ene hand bij haar armen liggen en legt zijn andere bij haar keel.
    "Je houdt je mond over dit alles of er zullen vreselijke gevolgen voor je zijn," Waarschuwt hij, volgens mij duwt hij haar keel enkele seconden dicht. Dan laat hij haar volledige los, ook haar armen en begint hij zich aan te kleden. Ik pak mijn broek op en trek die weer aan, de adrenaline werkt uit.
    "Je kan je daar opfrissen." merk ik kort en kil op en ik wijs naar de badkamer.


    Your make-up is terrible