[RPG] Alcatraz - Three. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

[Oh god, en daar moet Maya de nacht mee doorbrengen.. Haha :'D]

"When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

Even snelle post ;p

Dakota Moore.
De jongen stelde voor terug te gaan. "Tuurlijk weet ik nog welke kant op," antwoordde ik lichtelijk beledigd, al had ik zo mijn twijfels.
"Dat lijkt me een heel verstandig plan," hoorde ik plots iemand zeggen. Wie het ook was, hij bezorgde me haast een hartaanval. Toen ik opkeek zag ik dat het een cipier was, hoe lang had hij daar al gestaan?! Had hij ons soms gevolgd? Mijn hand klemde zich kort om het rolletje plakband in mijn broekzak en richtte me toen op de cipier. "Ah, nog een cipier die wilt laten zien hoeveel macht hij heeft," zei ik haast ongeïnteresseerd, "Maar of ik ga, dat bepaal ik altijd zelf nog wel," antwoordde ik brutaal en keek hem uitdagend aan. Ik had wel zin in wat actie eigenlijk en daarnaast was het een goede kans om de cipiers eens te testen. Hoe streng ze waren en hoe ver ze gingen met straffen wist ik immers niet, al was het een groot risico om dat te testen. Ik wisselde een blik met de blonde jongen. Ik had zin om het op een rennen te zetten, gewoon om de cipier te testen. De cipier zijn hele houding stond me niet aan en hij keek zo.. Stoïcijns. Vreselijk vond ik dat, met hem viel vast nog minder lol te beleven dat met de vrouw die me gefouilleerd had. Er ging een korte rilling over me rug toen ik daar aan terug dacht, vooral het idee dat het op film stond beviel me allerminst.

[ bericht aangepast op 10 mei 2012 - 7:29 ]

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Zijn hand op mijn borst voelt als een blok lood en ik moet mijn gedachten erbij houden om te blijven ademhalen. Niet veel later voel ik zijn lippen op de mijne, ik heb slechts een paar seconden nodig om te reageren. Zijn hand rond mijn middel voelt veilig, hij voelt veilig, zijn hele aanwezigheid. Het voelt goed. Dan laat hij me los
'Maar kan je het? Wil je het samen met mij proberen?'
Hij kijkt me angstig aan, meteen wil ik ja zeggen maar dan dringt zijn vraag tot me door. Ik die nog nooit zoiets gevoeld heb, een relatie aangaan in de gevangenis met iemand die ik een paar uur geleden het liefst zo ver mogelijk uit mijn buurt wilde houden. Iemand die zoveel bij me opriep, een mede gevangene. Iemand die ik zomaar kon kwetsen met een paar enkele woorden zonder dat ik het wilde. Mijn gevoelens namen het over van mijn angsten voor een keer wilde ik erop vertrouwen. Ik slik even en kijk hem aan.
'Ja,' knik ik voorzichtig.

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Nicole Joy Eastwood
Na het douchen voel ik nog steeds vies.
Ik zucht even en trek mijn kleren aan. Andere als dat ik net droeg, die heb ik zo ver mogelijk weggestopt. Ik loop weer naar de kamer waar de bedden staan en bekijk mezelf in het kleine spiegeltje.
Dan klopt er ineens iemand op de deur waardoor ik me dood schrik. Ik wacht af maar er wordt niks gezegd en ik probeer weer een beetje te ontspannen. Zover dat wil dan.
Ik kijk weer in het spiegeltje en veeg met een make-up doekje de uitgelopen mascara weg waarna ik weer een nieuwe laagje op doe. Als ik helemaal klaar ben zet ik even een neppe glimlach op maar die laat ik gelijk weer wegvagen, zelf een blinde zou nog kunnen zien dat het een neppe glimlach is.
Ik haal nog even diep adem en loop dan richting de eetzaal. Mijn ogen zoeken naar Delphine maar ik kan haar nergens vinden. Ik bijt even op mijn lip en ga dan aan een tafeltje zitten. Eigenlijk zou ik nu iets moeten eten maar daar heb ik de puf niet meer voor.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

Als ze weg is ga ik op mijn rug op het bed liggen en kijk ik naar boven. Volgens mij wil ik haar wel vaker gebruiken. Het voelt gewoon goed, de adrenaline stroomt wel weg, maar alsnog. Ik kom weer overeind, ik heb werkelijk geen idee waar die Victor uithangt maarja. Die vind zijn eigen weg echt wel. Ik loop naar de badkamer en gooi een plens water in mijn gezicht en haal een natte hand door mijn haar zodat het weer terugspringt in zijn oorspronkelijke vorm. Ik droog mijn gezicht en bekijk mezelf, meer dan tevreden.
Daarna loop ik terug, de deur van mijn cel staat nog open, de cipiers hebben vast een moeilijke dag. Ik grijns, misschien is het wel leuk om dat meisje nog eens op te zoeken en haar bang te maken, zodat ze zeker haar mond houd en de volgende keer wat gewilliger is. Oh die nasleep is hier in de gevangenis zoveel beter, ze kan me niet ontwijken en er niets aan doen! Ik loop mijn cel uit en ga naar de eetzaal, ik heb honger zeg. Ik hoop dat ik de lunch niet gemist heb, dat meisje kan wel wachten. Maar als ik daar aankom zie ik haar daar staan en ik ga vlak achter haar staan.
"Hallo schatje." fluister ik.

Your make-up is terrible

Victor Söderberg

"Ja."
Het gelukgevoel wordt nu alleen maar erger. Ik trek haar tegen me aan. Alle angst, alle wanhoop is verdwenen als sneeuw voor de zon. Het enige wat ik nu nog voor is geluk meer niet. Verliefd, dat ben ik en niet zo'n beetje. Met lachende ogen kijk ik haar aan. Ik had eigenlijk nooit gedacht om weer verliefd te worden. Ik dacht dat het zou voelen als verraad maar het voelt alles behalve verraad. Eigelijk voelt het meer als een opluchting. Alsof Mary me steunt.

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Nicole Joy Eastwood
Drew zei dat hij me iets aan gaat doen als ik het aan iemand zou vertellen. Ik slik even bij de gedachte daaraan. Ergens wil ik het graag aan iemand kwijt, maar er is toch niemand die me zou geloven. De cipiers zouden me al helemaal in mijn gezicht uitlachen. Ik zucht even en ga gefrustreerd met mijn hand door mijn lange blonde haar. Er moet toch een manier zijn om het tegen iemand te zeggen zonder dat Drew er achter komt en die persoon me niet uitlacht? Misschien Delphine...Ik schud dat idee gelijk weg. Aan de manier waarop ze tijdens het ontbijt naar Drew keek lijkt me dat geen goed idee. Volgens mij doet ze alles om maar een beetje aandacht van Drew te krijgen.
'Hallo schatje,' hoor ik iemand ineens fluisteren.
Ik spring op en draai me om. Als ik Luca zie staan doe ik snel een stap naar achteren. 'Laat me met rust,' mompel ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

Ze springt op als ik fluister en draait zich om. Als ze ziet dat ik het ben, doet ze een stap naar achter.
"Laat me met rust." mompelt ze.
Ik lach zachtjes en trekt geamuseerd mijn mondhoek op in een charmante, scheve grijns.
"Ik doe wat ik wil." grinnik ik. "Maar ik ben nu niet van plan om je iets aan te gaan doen hoor. Kom, we gaan iets eten." zeg ik er dwingend bij en ik kijk haar dreigend aan.
Ik haal mijn hand weer door mijn haar en loop richting het eten, erop lettend dat ze me volgt. Het is fijn om die macht te hebben hier.

[ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 21:16 ]

Your make-up is terrible

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Hij trekt me tegen zich aan, rustig sla ik mijn armen om zijn hals en verstop mijn gezicht voorzichtig onder zijn kin. Voorzichtig strijk ik met mijn lippen langs zijn hals waar ik een paar kleine kusjes duw. Mijn vingertoppen glijden over zijn wang en stoppen ergens halverwege, deze lunch mag van mij nog wel even duren. Ik voel de radiator in mijn rug duwen maar het maakt me niet meer uit. Ik haal even diep adem, zijn armen om mijn middel voelen zo goed, Victor lijkt het puzzelstukje waarvan ik dacht dat ik het niet vinden zou. Ik weet dat ik voorzichtig moet zijn, voorzichtig met hem, mezelf en onze gevoelens.
'Geloof je erin?' mijn stem is zachtjes maar ik ben niet bang voor zijn antwoord, niet echt. De koude luchtstroom strijkt langs mijn gloeiende wangen en ik slaak een zuchtje.

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

[Don't forget, maar Alexandra is in de eetzaal (=]

Delphine Sarah Parker

Als ik de cel binnen kom, is er niemand. Geen Nicole die haar make-up bijwerkt hoewel ik wel haar natte spullen op de grond zie liggen. Ze moet hier pas nog geweest zijn...
Meteen ga ik naar haar op zoek. Ik heb zo'n behoefte aan iemand, gewoon een vriendelijke lach of een paar woorden. Maya zit waarschijnlijk in haar cel en daarom is Nicole de perfecte persoon. Ik loop naar buiten, richting de eetzaal. Daar zit ze, met diezelfde jongen. Ik grijns. Zouden ze iets hebben? Het ziet er wel knus uit met z'n 2. Zou ik ze wel storen?
Als ik Nicole angstig zie kijken naar de jongen krimpt er iets in me. Wat is er aan de hand? Ik loop haastig op hen af.

[ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 21:22 ]

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Nicole Joy Eastwood
Hij lacht zachtjes en trekt zijn mondhoek op. Er staat nu een scheve grijns op zijn gezicht. Eerder had ik die misschien nog charmant gevonden. Nu wil ik er niks van weten.
'Ik doe wat ik wil,' grinnikt hij. 'Maar ik ben nu niet van plan om je iets aan te gaan doen hoor. Kom, we gaan iets eten,' voegt hij er dwingend aan toe terwijl hij me dreigend aankijkt.
Hij haalt een hand door zijn haar en loopt richting het eten.
Ik slik even en wil het liefste blijven staan maar loop uiteindelijk toch maar achter hem aan. Als de kantinejuffrouw wat eten op een bord schept, wat er zoals altijd verschrikkelijk uitziet, kan ik het niet eens opbrengen om een vies gezicht te trekken.
Mijn blik glijdt even naar mijn polsen waar nog steeds de afdrukken van Luca's en Drews handen op te zien zijn. Ik bijt aarzelend op mijn lip en kijk dan naar Luca. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Delphine op ons afloopt en ik trek mijn gezicht snel in een pokerface.

[ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 21:25 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Luca Jones

Ik glimlach, ze komt gewoon achter me aan en loopt stil mee bij het eten. Ik bedank de kantinejuffrouw beleefd om het eten, dat er weer eens vies uitziet en kijk naar haar. Ze bijt op haar lip en kijkt dan naar mij.
"Goed eten hé." grijns ik naar haar.
Ik zucht als het vervelende meisje dat zo afwezig leek eerder op ons afkomt. Nee, die wil ik er niet bij hebben. Ik glimlach vriendelijk naar haar en wend mijn blik af.
"Kom, we gaan zitten. En als zij erbij komt, zeg je dat ze stoort en weg moet." Dit alles zeg ik met een uitgestreken gezicht, bijna vriendelijk, maar mijn ogen blijven kil. Ik ga haar voor naar een tafeltje waar ik aan ga zitten.

[ bericht aangepast op 9 mei 2012 - 21:27 ]

Your make-up is terrible

[Ik ga even douchen]

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Delphine Sarah Parker

Vanuit de verte glimlacht de jongen vriendelijk naar me, wat me bemoedigt. Misschien wil hij wel dat ik erbij kom.
Nicole en de jongen lopen naar een vrij tafeltje, en ik ga er achter aan. Met een glimlach kijk ik naar Nicole en knik naar de jongen.
'Hallo! Zou ik Nicole eventjes van je mogen lenen?'
Nicole's gezicht verraadt niets; geen emotie, geen angst... Zou zij ook een meesteres zijn in maskers opzetten?

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien