[RPG] Alcatraz - Three. - Speeltopics

Introduction.
Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

Environment.
Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

Rules.
• 16+ mag, maar hou de details voor je.
• Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
• Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
• Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
• Naam veranderingen doorgeven.
• Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

Persons.
Jailers: (Totaal 10)
• Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
• Nicholas Boq Mead - Escritura
• Jake Samuel McAlister - TheRumIsGone
• Jacob Russell Brand - Tisiphone
• Nessarose Denise Scribe - Escritura
• Jaelle Mai Fletcher - Space
• Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
• Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
• Ilsa Minnie Macke - Mombasa
Nog 1 mannelijke cipier.

Prisoners: (Totaal 14)
• Courtney Valentina Ferguson - Password
• Maya Juliëtte Adams - Aragog
• Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
• Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
• Chayenne Sharona Lopez - NightShot
• Delphine Sarah Parker - Frodo
• Dakota Moore - Endure
• Mallory Tracy - Assassin
• Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
• Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
• Luca Jones - Assassin
• Jayden Jason Bright - HurtedHeart
• Kylian Scott Hayes - Aotearoa
Nog 1 mannelijk gevangene.

Topic's.
Rollen [1].
Rollen [2].
Story.
One.
Two.

Cell Division.
Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
Cell 4: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

Daily Schedule.
8.30 - 9.30 - Ontbijt.
12.00 - 13.00 - Middageten.
14.00 - 16.00 - Buiten.
18.00 - 19.00 Avondeten.

Have fun!

[ bericht aangepast op 7 mei 2012 - 19:06 ]

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Ik voel zijn handen om mijn gezicht, ze lijken te gloeien en het gevoel in mijn onderbuik neemt hevig toe. Met zijn duim strijkt hij onder mijn ogen en lijkt daar een spoor achter te laten zoals een lucifer een brandwond.
'Wat bedoel je dan? Hoe bedoel je het dan? Wat begrijp ik niet?' Zijn stem is wanhopig maar ik weet niet hoe ik hier antwoord op moet geven. Trillend trek ik hem naar me toe en aai even teder over z'n wang.
'Ik zei het verkeerd,' ik slik even en laat dan mijn wang tegen zijn schouder rusten.
'Ik weet het allemaal niet meer Vic, ik weet alleen maar dat ik wil dat jij bij me bent nu en dat ik de tijd stil kan zetten op dit moment. Ik weet alleen maar dat ik niet wil dat jij gaat. Dat ik niet wil dat je verdrietig bent en dat ik naar je verlang,' fluister ik heel zachtjes.

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Söderberg

"Ik zei het verkeerd. Ik weet het allemaal niet meer Vic, ik weet alleen maar dat ik wil dat jij bij me bent nu en dat ik de tijd stil kan zetten op dit moment. Ik weet alleen maar dat ik niet wil dat jij gaat. Dat ik niet wil dat je verdrietig bent en dat ik naar je verlang."
Mijn hart slaat kleine slagjes over. Het voelt fantastisch. Ik til haar hoofd weer op en kijk haar diep in haar ogen aan. Voorzichtig druk ik mijn lippen zachtjes op haar lippen. Met mijn neus wrijf ik langs de hare. Het gevoel in mijn onderbuik wordt steeds heviger. Voorzichtig laat ik haar los. Schaamte of angst heb ik niet. Laat alles maar over me heen komen. Nieuwsgierig kijk ik haar aan.
"En?" vraag ik zachtjes. "Maakt dit het allemaal makkelijker?"

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Hij tilt mijn hoofd weer op en wanneer ik dit keer in zijn ogen kijk zie ik iets anders. De tranen van net zijn niet verdwenen maar er is iets in zijn ogen dat de grond onder me weg lijkt te trekken. Wanneer ik zijn lippen totaal onverwachts op de mijne voel lijkt het vuurwerk in mijn buik af te gaan. Een kleine glimlach speelt om mijn lippen als ik mijn buik nogmaals voel samentrekken. Ik voel mijn neus heel even langs de mijne en neem het moment in me op. Zo'n moment dat je voor altijd bij wilt houden.
'En? Maakt dit het allemaal makkelijker?'
Ik buig mijn hoofd even en glimlach voorzichtig.
'Ik geloof van wel,' zeg ik timide.

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Söderberg

"Ik geloof van wel."
Ik kan het niet laten maar toch grijns ik. Met mijn hand ga ik voorzichtig langs haar sproetjes. Mijn hart gaat zo hard in mijn borstkas dat ik bang ben dat zij het hoort. Ik bijt zachtjes op mijn onderlip en kijk haar aan. Het verliefde gevoel wordt met de seconde erger. Haar antwoord klinkt niet helemaal overtuigend maar het kan me op dit moment niet zo heel veel schelen. Ik kijk haar verliefd aan en stop een verdwaald plukje achter haar oor.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Kylian
Dakota zuchtte even.
‘Jij bent ook niet bepaald het leider type hè? Maar goed, dan gaan we inderdaad maar rond.’ Zei ze. Even haalde ik mijn schouders op.
‘Als het niet nodig is, hoef ik niet bepaald een leidend type te zijn nee,’ zei ik. Rustig liep ik Dakota achterna. Ondertussen lette ik goed op waar we naar toe gingen. De weg was vrij makkelijk. Al snel had ik de bordjes een beetje door en zou ik de weg terug naar de eetzaal moeten kunnen vinden.
‘Godsamme, waar zijn we nou weer terecht gekomen,’ hoorde ik haar mompelen. Even grinnikte ik. Het was duidelijk dat mevrouw de weg een beetje kwijt was.
‘Tot de conclusie gekomen dat je verdwaald bent? Misschien was het toch maar handig dat ik mee ben gegaan,’ grapte ik. Kleine kans dat ze me dan wel nuttig zou vinden. Als je me ergens voor nodig had was dit een van de dingen. Ik was snel, impulsief en had gevoel voor richting. Ontwijken was dan misschien een mindere kant, maar als er problemen waren, had je daar toch niks meer aan. Dan was het de regel: zo snel mogelijk weg hier. We liepen nog een stukje verder, Dakota voelde weer aan de deuren.
‘Volgens mij zit de rest allemaal op slot,’ concludeerde ze. Zo’n informatie sloeg ik alleen maar op, verder besteedde ik er geen aandacht aan.
‘Zullen we dan weer richting eetzaal lopen? Áls je nog weet welke kant op.’

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Ik hap naar adem als ik zijn hand langs mijn wang voel gaan, verwonderd kijk ik hem aan terwijl ik me afvraag wat hij met me doet. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en hoe ik ook mijn best doe ik kan hem niet meer onderdrukken. Zijn hand schuift een plukje haar achter mijn oor.
'Vic,' glimlach ik voorzichtig waarna ik mijn hand tegen zijn borstkas aanhoud en met mijn andere hand de zijne pak voorzichtig strijk ik over zijn vingers en leg hem vervolgens op de plek waar mijn eigen hart hoort te zitten. Ik leg mijn eigen hand op de zijne en voel een soort rust en warmte door me heen trekken.
'voel je?' vraag ik voorzichtig

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

[Waar zijn Dakota en Kylian ongeveer? Dan kan ik het beschrijven.]

Trouwens, ff mijn complimenten voor iedereen. Het is echt geweldig dat iedereen nog steeds zoveel regels schrijft! (:

Password schreef:
[Waar zijn Dakota en Kylian ongeveer? Dan kan ik het beschrijven.]

Poeh..

Ze vluchtten uit de eetzaal.. gingen langs de cellen en bezemkast en lopen nu ergens door een random gang. Met maar ene paar deuren die overigens op slot zitten.

Dus best wat verwijderd van de "bewoonde wereld" om het zo maar even te zeggen.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Endure schreef:
(...)


Poeh..

Ze vluchtten uit de eetzaal.. gingen langs de cellen en bezemkast en lopen nu ergens door een random gang. Met maar ene paar deuren die overigens op slot zitten.

Dus best wat verwijderd van de "bewoonde wereld" om het zo maar even te zeggen.

[Oké. Drew komt eraan, maar ik kan je niet beloven dat ik veel reageer. Een stapel huiswerk wacht op me.]

[Kan Alex ergens naartoe ? Meisjescipier voor degene die een man in gedachten hadden]

Don't worry, same here. Dus dat is geen probleem ;]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Victor Söderberg

Ze pakt mijn hand en legt hem op haar borst.
"Voel je?"
Ik weet niet wat er meer brandt: haar hand of haar borst. Mijn hand klopt misschien nog wel harder dan haar hart. Voorzichtig buig ik me weer naar haar toe en ik laat mijn lippen over de hare glijden. Mijn vrije hand leg ik rond haar middel. Er stroomt een gevoel van warmte door mijn lichaam. Nooit maar dan ook nog nooit heb ik me zo gevoeld, met uitzondering van Mary. Langzaam laat ik haar los.
"Maar kan je het?" vraag ik zachtjes.
"Wil je het samen met mij proberen."
Ik heb namelijk absoluut geen zin om als lustobject gezien te worden. Ik weet wat het met je doet en het maakt je niet gelukkiger. Bijna angstig voor haar antwoord kijk ik haar aan.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Ik was/ben even frans aan het leren.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

De eetzaal is vrij rustig, de mensen praten met elkaar. Af en toe hoor ik ze schreeuwen, maar dat is het. Weinig kattenkwaad.
Ik slenter de eetzaal uit, langs de cellen. Wanneer ik langs de cel van Delphine en Nicole kom, klop ik even met mijn ring om de deur. Puur om haar te laten schrikken. Wie er dan ook is.
Het was echt fantastisch. Het gevoel bij misbruik is vaak nog sterker dan bij gewillige seks. Zeker voor herhaling vatbaar, maar ik had ergens het idee dat Luca haar voor zichzelf wil houden. Ik vind het wel prima. Ik zoek mijn eigen slachtoffer wel. Nicole is slechts een stukje van de lekkere taart. Ik wed dat er nog meer meiden zijn die wel in zijn voor een vrijpartij.
Het gevangenis gebouw van Alcatraz is eigenlijk één groot doolhof. Het eiland is niet groot, maar het wordt bijna compleet voor de gevangenis gebruikt. Enkel de cipiers weten het, de gevangenen komen immers weinig buiten. En wanneer ze buiten komen zijn het net honden in een kooi.
Ik slenter door de gangen. Naast volle cellen zijn er nog verschillende complexen met cellen leeg of er zijn lege kamers. En dan heb je natuurlijk ook nog de voorraadkast, de bezemkast en de isolatiecellen.
Plotseling hoor ik gepraat. Een jongensstem en een vrouwenstem.
Een paar minuten blijf ik staan luisteren, als ik plotseling het goede moment krijg om te laten merken dat ik er ben.
"Zullen we dan weer richting eetzaal lopen? Áls je nog weet welke kant op,"
Ik stap de hoek om en kijk beide mensen aan. "Dat lijkt me een heel verstandig plan," Zeg ik tegen ze.
Het meisje is tenger, heeft bruin haar dat onderop krult. Ze staat bij een jongen met blond/bruinig haar.
Ik loop verder naar de toe en kijkt ze één voor één doordringen aan. Mijn blik is zoals gewoonlijk normaal en emotieloos. Enkel bij de mensen die ik aan zie als een soort 'vrienden' laat ik een schrijntje emotie zien.