[RPG] The Reunion ~13 - Speeltopics

Let's face it, these people are a danger to our safe community.
We have to lock them up, together.
Forever, so we can all live in peace.

[ bericht aangepast op 31 maart 2012 - 12:20 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Jem Fairsky
Er werdt wat gefluistert rond ons, maar ik verloor zeer snel mijn interesse. Adelynn leek geërgerd, de rest was geschrokken, bang.
'Blijkbaar wel,' antwoord ik verveeld. Was dat je teken, Nathaniel? Vuur, wat moest ik hier nu weer mee? Of was het gewoon om de anderen bang te maken?

[Ja, Adelynn, dat moet want Nathaniel/Lau is not answering and then I start to blow shit up.]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[Meeeh, ze moet reageren ]

Adelynn Jae Daesha
Ik liet mijn slanke lichaam weer neerzakken, maar ging wel zo zitten dat ik meteen overeind kon springen mocht er iets aan de hand zijn.
Mijn blik gleed over één van de meisjes van de groep. Er waren zoveel verschillen tussen ons. Mijn manier van doen, mijn uiterlijk, mijn stem. Ik was verdomme geen eens een mens meer, zo kon ik niet meer worden genoemd.
Ik was een mutant.
Mijn kaak verstarde bij die conclusie, mijn nagels krasten over de grond.
Soms wou ik dat ik dat meisje dat haar moeder had gezocht gewoon had genegeerd, of had vermoord. Als ik niet had toegegeven aan haar grote, betraande ogen was ik hier niet geweest.
Dan was ik ergens buiten, op zoek naar rebellen om te vermoorden. Of in Nathaniel's kamer, maar dat idee stond me minder aan.

"Do you believe monsters are born or made?"

Yentl

'In die meteoren zitten vast camera's,' mompel ik tegen niemand in het bijzonder.
Als de meteoriet inslaat kijk ik achterom, haal achteloos mijn schouders op en zucht.
'Nathaniel Snow, als je denkt dat je ons híérmee bang kunt maken, heb je het mis,' zeg ik nauwelijks verstaanbaar. Waarschijnlijk heeft Snow het wel gehoord, want er suist een meteoriet op me af. Ik kan net op tijd bukken, maar om eerlijk te zijn doet het me niet veel. Het zou enger zijn als de grond af zou brokkelen, wat gelukkig niet gebeurt.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Jem Fairsky
Plots keek ze geïrriteerd, kwaad zelfs misschien. Heel gehele slanke lichaam was gespannen tot in het uitereste en ze kraste haar nagels door het gras en de aarde. Ze leek diep in gedachten, dat liet ik even zo. Ze was me te gevaarlijk om in deze situatie te tarten, ik had geen zelfmoordneigingen, bedankt.
Toch was het feit dat ik weinig over haar wist irritant. Maar aangezien ze een mutant was, was dit neit vreemd... Ik herinerde me het verhaal dat in het Capitool werdt gefluisterd, maanden geleden. dat Nathaniel een eigen mutant had gecreeërd, lang geleden, en voor zichzelf hield. Misschien was het Adalynn, misschien niet. het zou haar gedrag verklaren...
'Wat heeft de grond je misdaan?'

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Adelynn Jae Daesha
Bij het horen van zijn stem keek ik met een ruk op, zodat mijn lange, zilverblonde lokken mee veerden. Onwillekeurig schoot mijn blik over zijn gezicht, waarna ik hem even in de zijne boorde.
Verdomme Nathaniel, ik heb je genoeg diensten bewezen. Je kan me tenminste een mes geven, of ik je nou wilde vermoorden of niet.
Ik vroeg me af of de zender die ergens in mijn hals was geplaatst nog werkte. Het was een zender om Nathaniel's woorden naar mijn hersenen te sturen, en waarvan ik nooit had geweten of hij mijn gedachten ook vast legde. Ik betwijfelde het, anders had hij vast niet zo rustig liggen slapen op de nacht dat ik terug keerde na een halfjaar.
'Niks,' sneerde ik naar Jem. Iets of iemand hoefde me niet per se iets aan te doen. Als ik woede voelde, agressie die eruit moest, was iedereen slachtoffer.

"Do you believe monsters are born or made?"

Yentl

De nieuwe -Adelynn?- en Jem voeren een gesprek. Een echt goed, doodnormaal gesprek, alsof er hier niets aan de hand is. Nu? Het lijkt wel alsof ze elkaar een beetje herkennen, op de één of andere manier. Spionnen van Snow? Daar zie ik ze eigenlijk best voor aan, om ons op het verkeerde been te zetten. Niet vertrouwen dus, die handel.
Een meteoriet slaat vlak achter me in. Ik kan Snow bijna horen zeggen "Doorlopen, je begint achter te raken bij de groep, dat wil ik niet hebben."
Ik haal mijn schouders op en begin iets sneller te lopen.

[ bericht aangepast op 31 maart 2012 - 16:10 ]

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Jem Fairsky
De zoete toon was weer verdwenen, was nu echt vervangen door pure woede. Ik haal mijn wenkbrauwen op, merk dat achter haar de meteorieten sneller heen en weer zoeven. De rest staat al op hun voeten nadat één van de meisjes bijna geraakt is.
'We moeten maar door gaan,' hoor ik Saph zeggen. Ik sta rustig op, glimlach.
'Goed idee, voor we allemaal levend verbrand worden tenminste.'

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Adelynn Jae Daesha
Soepel spring ik op, en loop verder. Mijn ogen hield ik strak op de grond gericht, waarna ik mijn blik opricht naar de hemel.
Ik heb hier echt geen zin in. Met een zucht probeer ik rustiger te lopen, wat gelukkig werkt. Woede is nu niet wat ik nodig heb. Allesbehalve dat.
Om de één of andere reden kwam het vogeltje op mijn pols soms in beeld, te vaak. Het herinnerde me steeds aan hetzelfde; dat ik gemaakt was om iemand's eigendom te zijn. Nathaniel's eigendom. Maar ik was van niemand.
'Klootzak,' fluisterde ik onwillekeurig.

"Do you believe monsters are born or made?"

Jem Fairsky
Iedereen loopt snel, bijna opgejaagd. Ik hoor Adelynn wat fluisteren maar luister niet, haar stemmingswisselingen zijn net zo gevaarlijk als ze zelf is.
Een nieuwe, witte meteoriet slaat in, rechts van ons. wit vuur verspreid zich over eht gras, en snel ook. Yerwijl het vuur op ons afkomt suist er een nieuwe, rode meteoriet over ons hoofd.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Adelynn Jae Daesha
Ik word langzamerhand gek van mezelf. Een tweede zucht zorgt ervoor dat ik weer tot rust kom, waarna ik even een blik over mijn schouder wierp.
Opeens slaat een meteoriet in, hij boort zich ruim drie meter de grond in en laat een wit, helder vuur aan zichzelf ontsnappen. Ik weet niet hoe mijn lichaam reageert op vuur, maar de kans dat ik er beter tegen kan dan een "normaal" mens is groot.
Misschien dat dat ook de reden is waarom me dit geen normaal vuur lijkt.

"Do you believe monsters are born or made?"

Jem Fairsky
'Ren!' hoor ik een van de anderen zeggen en de meesten doen dat ook. Het voor likt aan het gras maar verkoolt het niet. Het verspreid alleen op een belachelijk snel tempo. De silhouetten staan nog steeds in de verte, groter en dichter ditmaal. Een groep mensen. Ik ren achter de rest aan, roekeloos en bijna onbezorgt. Ik raak niet gewond, Nathaniel zal er wel voor gezorgd hebben. Met die gedachte wordt ik omver gesmeten door een paarse meteoriet van drie meter doorsnee.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

[/Blame Laura's absence for the fact that I knocked Jem over. ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Adelynn Jae Daesha
Nog steeds van plan de groep niet geheel te vertrouwen, ren ik achteraan. Mijn lange, blonde lokken dansen mee bij elke beweging, vanuit mijn ooghoek komt een paarse meteoriet deze kans op schieten.
Onwillekeurig volg ik hem met mijn ogen, waarna Jem's lichaam naar beneden wordt gehaald. Het paarse gevaarte boort zichzelf nog geen halve meter van hem vandaan de grond in, waarna een nieuw vuur zich verspreidt.
Ik vloekte geruisloos, vooral omdat ik de enige leek die het had gezien.
'Jem?!' riep ik, om er eerst maar eens achter te komen of hij überhaupt nog leefde.

"Do you believe monsters are born or made?"

Of zijn het gewoon de sadistische trekjes? (wbw)

"Do you believe monsters are born or made?"

Jem Fairsky
Shit. Het duizelde me, alsof ik net een honderden kilo's zware steen tegen mijn schedel had gekregen. wat ook zo was.
Mijn zichtsveld was verhinderd door zwarte vlekken die voor mijn ogen dansten, en het paarse vuur sneed door mijn lichaam. Ik wist me niet eens te bewegen en de pijn was belachelijk. Ik kon me er helaas niet op concentreren, het enige waar ik aan dacht was Snow en zijn belofte.
Als je dit voor me doet krijg jij je vrijheid terug. Er kan niets met je gebeuren.
Mijn naam werdt geroepen. Ik mompelde iets terug en rolde om in een poging het vuur uit te doen.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.