[RPG] The Reunion ~13 - Speeltopics

Let's face it, these people are a danger to our safe community.
We have to lock them up, together.
Forever, so we can all live in peace.

[ bericht aangepast op 31 maart 2012 - 12:20 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Carmella schreef:
Of zijn het gewoon de sadistische trekjes? (wbw)

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Jem Fairsky
Shit. Het duizelde me, alsof ik net een honderden kilo's zware steen tegen mijn schedel had gekregen. wat ook zo was.
Mijn zichtsveld was verhinderd door zwarte vlekken die voor mijn ogen dansten, en het paarse vuur sneed door mijn lichaam.
Ik wist me niet eens te bewegen en de pijn was belachelijk. Ik kon me er helaas niet op concentreren, het enige waar ik aan dacht was Snow en zijn belofte.
Als je dit voor me doet krijg jij je vrijheid terug. Er kan niets met je gebeuren.
Mijn naam werdt geroepen. Ik mompelde iets terug en rolde om in een poging het vuur uit te doen.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Adelynn Jae Daesha
Mijn lichaam hield ik bewegingsloos, zodat geluid niet aan me voorbij zou gaan. Het was amper geluid, maar genoeg voor me om hoorbaar te zijn.
Fijn, nu moest ik hem dus ook nog gaan redden. En ik wist niet eens of dit vuur me aan zou tasten of niet.
Ik haalde mijn hand door de vlammen, voelde enkel een warme gloed. Mooi. Met een zucht rende ik door het vuur heen, raapte Jem op van de grond met de nodige moeit en sleepte hem het vuur uit.
Eenmaal op een paar meter afstand hield ik hem stil, trok mijn vest uit en sloeg die om hem heen zodat het contact tussen de vlammen en de zuurstof verbrak. Toen ik het vest van hem af liet glijden, waren de vlammen uit.
Ik liet mezelf op de grond zakken, liet mijn blik vallen op een donkerrode brandwond op mijn been, waar de vlam zich door mijn broek had gebrand. Op mijn arm was eenzelfde soort wond te ontdekken.

"Do you believe monsters are born or made?"

Jem Fairsky
Pas toen de snijdende hitte weg was opende ik mijn ogen. Oh fijn.
Nog steeds duizelig ging ik rechtop zitten. Verder had ik alleen hoofdpijn, brandwonden over mijn lichaam maar niets ernstigs. We liepen achter op de groep dus stond ik op, viel bijna achteruit en trok Adelynn omhoog.
'Kom, voor de volgende komt.' Een bedankje zal later wel komen. Waarom ze de moeite had genomen snap ik niet. Ze moest niets hebben van Snow, het was duidelijk uit haar houding dus hij zal haar het neit opgedragen hebben.
Ik ben op mezelf nu.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Yentl
Verwoed doe ik een poging de lokken uit mijn gezicht weg te vegen, maar niets werkt. Uiteindelijk besluit ik door te hollen terwijl mijn haren achter me aan wapperen. Het vuur is nu overal en af en toe rijzen er kreten van pijn uit de vlammenzee op, en mijn brandwonden lijken ook gestimuleerd te worden door de vlammen en beginnen steeds meer pijn te doen. Ik gil als er een blauwe vuurbal tegen een brandwond aankomt, met de onnatuurlijke precisie van een machine.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Adelynn Jae Daesha
Ik liet mezelf omhoog trekken, negeerde pijn van de brandwonden. Het zou twintig minuten duren, hoogstens. Dan waren de wonden verdwenen, en was er nauwelijks nog iets van te zien.
Bedenkelijk begon ik te lopen. Misschien was het beter om de groep te verlaten, en gewoon op mezelf te gaan. Maar in m'n ééntje kon ik nooit op tegen Nathaniel. Niet op zo'n afstand, tenminste.
Mijn blik schoot over het gras, met een zucht sloeg ik mijn armen over elkaar.
Ik wilde gewoon rust.

"Do you believe monsters are born or made?"

Jem Fairsky
Het vuur zat ons nog op de hielen, en ik had verschillende brandwonden op mijn borstkas en onderbenen. Ik negeerde ze en trok Adelynn terug naar de groep. Ze was achtergeraakt vanwege mijn roekeloosheid en ik voelde me belachelijk dat ze me had moeten helpen. Ik liet haar los terwijl de rest naar de 'silhouetten' staarden. Alleen het waren geen wezens, het was ozne reflectie.
De wand voor ons was een enorme spiegel, er was geen deur te ontdekken, ook al waren de meesten wel druk bezig.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Adelynn Jae Daesha
Een korte tel keek ik naar mezelf in de spiegel, waarna ik mijn blik afkeerde. Ik haatte spiegels. Nathaniel wist dat.
'Dank je,' mompelde ik, er vrijwel zeker van dat hij me gewoon zou horen.
Ik vroeg me onwillekeurig af of hij me nog steeds voor zichzelf wilde houden, of het hem niet meer zou uitmaken nu ik een verrader was. Maar als er vroeger een manier was om Nathaniel's interesse te wekken, was het door zijn jaloezie op te laten spelen.
Bedenkelijk keek ik vanuit mijn ooghoeken even naar Jem, waarna ik de spiegel mijn rug toekeerde.
'Er moet een uitweg zijn,' zei ik.

"Do you believe monsters are born or made?"

Yentl

'Natuurlijk is er een uitweg. Probeer je hand eens door de spiegel te steken,' stel ik voor, ervan overtuigd dat dat de meest voor de hand liggende uitweg is. Tenminste, in alle verhalen die ik heb gelezen wel.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Jem Fairsky
'Natuurlijk is er een uitweg,' mompel ik terwijl ik vermoeid tegen de spiegel leun. Ik zie er belachelijk slecht uit. Verbrande kleren die aan flarden aan mijn lichaam hangen, roet vlekken en brandwonden op mijn huid...
Ik kon gewoon een geweldig leventje in het Capitool leiden na deze kut klus. Ik hoorde niet gewond te raken. Dat alleen was genoeg om mijn vertrouwen naar Nathaniel toe helemaal om te keren.
Een raar gesuis fluit door mijn oren en met een frons draai ik me om. hij is groter dan de anderen, het vuur is zwart. en we hebben zo'n vijf seconden om uit de weg te gaan.
'Bukken!' schreeuwt Saph terwijl ik de twee mensen aan elke kant van mij naar de grond trek. De brok steen versneld nog een beetje en versplinterd de mirror, duizende stukken en splinters glas regenen op ons neer. Fuck.

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Yentl

Ik let niet op de meteoriet die zojuist is ingeslagen maar kijk gefascineerd naar de stukjes glas die beginnen te glinsteren. Ik pak er één op en snij me vrijwel onmiddellijk, maar mijn vinger gaat door het glas heen, en ik voel hitte aan de andere kant.
'Ik had dus toch gelijk,' mompel ik. Maar hoe moeten we nu door de spiegel heen als hij kapot is?

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Adelynn Jae Daesha
Voordat iemand het kan uitproberen, leunt Jem met een vermoeide blik tegen de spiegel. Dat was dus niet de uitweg.
Mijn blik ving een grote, zwarte meteoriet, maar voor ik iets kan doen voel ik hoe een arm me naar beneden trekt. Ik voel de het glas in splinters en scherven naar beneden regenen, brokken steen rollen over het gras.
Onwillekeurig sloot ik mijn ogen. Jem's hand klemde zich nog steeds rond mijn pols, zijn vingers drukten tegen de zwarte inkt van het vogeltje.

[ bericht aangepast op 31 maart 2012 - 17:20 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Saph Amero
De splinter regen valt over ons heen en ik voel hoe het glas mijn verbrande huid aan flarden lijkt te snijden.
'Blijven doorgaan!' snauw ik. We kunnen makkelijk om de meteoriet heen, we moeten door blijven gaan.
Ik trek Fayan omhoog, we bloeden beiden maar niets waar we aan zullen sterven. niet meteen, tenminste. gewoon blijven rennen.

Jem Fairsky
Ik veeg het glas van me af, waardoor ik mijn hand ook nog eens open haal en sta op. Adelynn's pols laat ik los. Nu staan we ongeveer gelijk. Mijn ogen vallen op het brandmerk wat ik vasthield. Ik had dus gelijk.
'Blijven rennen,' roept Saph, en hij irriteerd me mateloos. hopelijk gaat hij als eerste er aan. Ik schud pijnlijk nog wat splinters van me af maar de meeste zitten in mijn huid genesteld.

[ bericht aangepast op 31 maart 2012 - 17:22 ]

Welcome to Night Vale. All Hail the Glow Cloud. All Hail Perfect, Beautiful Carlos.

Adelynn Jae Daesha
Ik ga weer staan, schud mijn lange haren naar achteren waardoor enkele glasresten eruit vallen en rinkelend op de rest terecht komen. Mijn huid lijkt het meeste af te hebben geweerd, maar dat gold niet voor Jem.
Zwart vuur raast nog steeds verder, lijkt zich uit te spreiden over het hele grasveld. Mijn ogen volgen de vlammen, in de hoop dat het me naar een deur zal lijden.
Nathaniel had nog niks van zich laten horen sinds hij me hier had gedumpt. Vreemd, ik had wel verwacht dat hij me elke dag zou herinneren aan mijn straf, aan het feit dat hij me hier had gedumpt.

"Do you believe monsters are born or made?"

Yentl

Doorrennen? Waarheen dan? Volgens mij zien en doen de anderen andere dingen dan ik. Zou Snow hen iets veranderd hebben? Of mij, misschien?
Bij die gedachte ril ik even. Gedachte? Ik kan dus in ieder geval nog logisch nadenken. Verwoed begin ik zo snel als ik kan stukjes bij elkaar te leggen zodat er een vierkant ontstaat. Het kan me even niets schelen wat de anderen doen, want ik duik erin en verdwijn in een andere wereld.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.