• Topic 1.
    Topic 2.
    Topic 3.
    Topic 4.
    Topic 5.
    Topic 6.


    De wereld kan elk moment in vlammen opgaan doordat de ozonlaag op klappen staat en de meeste landen hebben geen geld meer voor hun inwoners. De vierde wereld oorlog komt langzaam opgang tegen de corrupte regering en politie.
    Een geheime verbond genaamd TAP (The Animal Project) Verkiest 12 jongere van over de hele wereld. Ze vervoeren ze in een luxe privé jet naar een onbekend eiland. Eenmaal daar worden de jongeren getraind. Ze krijgen genoeg eten. mogen gebruik maken van digitale faciliteiten, in tegenstelling tot de rest van de wereld. Wanneer één van de begeleiders de jongere uitlegt dat ze allemaal hun eigen dier vertegenwoordigen komen de jongere achter hun speciale krachten. Die krachten moeten de aarde redden.


    Jongeren:
    Gawain Marlon Iolani - Havik
    Cherie Beth Jones -kat
    Cedric Dean Dux - Aap
    Dana Alexia Pippens - Pinguïn
    Noah Morrigan - Hert
    Kwon Ji Yong - cheeta
    Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

    Staf:
    Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
    Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
    Valerie Savarin

    Tijdelijke dodenlijst.

    jongeren:
    Mireille Amelia Scott.- Slang
    Maud Fally- Kameleon
    Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
    Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
    Hayes Vukovic- Wolf
    Mike kaimana- Orka
    Eleanor Anthea Hope- Zwaan

    Trainers:
    Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
    Lily Haspers

    Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.


    Regels:
    - Geen grote besluiten nemen zonder toestemming.
    - Geen ruzie (in de 'rpg'mag dat natuurlijk wel), je word uit het topic gezet.
    - Geen reclame voor andere dingen zonder toestemming
    - Je moet lol hebben!

    [ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 18:43 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Cherie Beth Jones ~ Kat

    'Dan moet je van mij rustig blijven,' zei ik hem, waarna ik mijn gezicht even in zijn hals begroef. 'Oké, wat is nu eigenlijk de bedoeling?' vroeg ik aan Gawain. 'Ik heb geloof ik een beetje informatie gemist, geen idee hoe het komt, maar goed, dat verandert niets aan mijn vraag.'
    Ik wierp nog een blik op zijn rug, en er ging een rilling over de mijne. Bah. Ik haatte bloed.


    It is better to reign in hell than to serve in heaven.

    Dana
    'Sorry,' mompelde Cedric. Ik schudde mijn hoofd. 'Geen sorry zeggen,' zei ik zacht. Ik gaf hem een klein kusje op zijn hoofd, op zijn haar. Ik zweeg terwijl ik naar Cedric bleef kijken. Ik vond het verschrikkelijk om te zien dat hij zo veel verdriet had, zoveel pijn. Ergens vond ik dat ik iets moest zeggen. Maar ik wist niet wat. Daarom hield ik verder mijn mond maar en hield ik Cedric alleen maar stevig vast.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Gawain
    Cherie zei dat ik rustig moest blijven en vroeg wat de bedoeling was. 'Nou de bedoeling is dat ik zo zelf naar de behandelkamer loop. Dat Heather daar naar mijn rug kijkt en dan nog het liefst zonder dat er iemand van z'n stokje gaat,' zeg ik rustig. Even gaapte ik, ik was nog steeds moe en hoopte dat ik de volgende keer op een fatsoenlijk bed kon slapen. Cherie keek even naar mijn rug en ik zag dat ze het niet fijn vond. Voorzichtig drukte ik haar tegen mijn blote buik. Zo kon ik op licht op haar steunen zolang we hier stonden en hoefde zij niet naar m'n rug te kijken.

    Cedric
    'Geen sorry zeggen,' zei Dana zacht. Ze bleef me stevig vast houden en gaf me een kusje op mijn voorhoofd. Meer zei ze niet. 'Jawel, ik doe iedereen om me heen pijn terwijl ik probeer niks te verpesten,' snik ik zacht. Waarom kon het niet even rustig zijn zonder alle dingen die gebeurde. Ik had wel genoeg dingen gehad die me pijn deden.

    Dana
    'Jawel, ik doe iedereen om me heen pijn terwijl ik probeer niks te verpesten.' Hij zei het zacht maar ik verstond het duidelijk. 'Wie doe je pijn dan?' vroeg ik zacht. Voor mijn gevoel deed hij niks verkeerds. Ik sloot even mijn ogen terwijl ik nadacht over de woorden van Cedric.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Cedric
    'Wie doe je pijn dan?' vroeg Dana. Ze praatte even zacht als ik. 'Ik heb Noah pijn gedaan en jou doe ik nu ook pijn. En alles gewoon door mezelf te zijn,' zei ik terug. Waarom was ik in deze zooi beland. Ik wenste het niemand toe om zich nu zo klote te voelen. 'Langzaam begin ik het zat te worden om met mezelf in de knoop te zitten, maar hoe harder ik probeer eruit te komen hoe verder ik erin verstrikt raak.'

    Dana
    'Ik heb Noah pijn gedaan en jou doe ik nu ook pijn. En alles gewoon door mezelf te zijn,' was zijn antwoord. 'Langzaam begin ik het zat te worden om met mezelf in de knoop te zitten, maar hoe harder ik probeer eruit te komen hoe verder ik erin verstrikt raakt.' Ik zweeg even en zei toen zacht na een tijdje: 'Mij doe je geen pijn.' Ik dacht even na over het andere wat hij zei. 'Ik... Ik weet niet zo goed hoe ik je daarmee kan helpen. Ik zou zeggen, er over praten maar ik weet niet zeker of dat helpt.' Ik keek naar het rotsblok tegen over ons. 'Sorry,' zuchtte ik zachtjes. 'Ik zou willen dat ik je kon helpen.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
    Geschrokken wil ik Gawain zeggen te blijven liggen, maar dan zie ik hoe goed het hem af gaat en met tegenzin houd ik me even afzijdig als hij een gesprek heeft met de meisjes. Ik wil hem zo snel mogelijk in de ziekenzaal hebben, maar aangezien hij niet lijkt te vergaan van de pijn laat ik hem zijn gesprek af maken. Met Cherie als ondersteuning komt hij er uiteindelijk aan. "Weet je zeker dat het gaat?" vraag ik terwijl ik de deur van de ziekenzaal voor ze openhoud. Als ze me passeren en ik zicht krijg op Gawains rug worden mijn ogen groot. Oh god. Als ik dit had geweten had ik hem geen minuut langer daar buiten laten staan. Er lopen twee, of misschien drie- dat kan ik niet zien door al het bloed, diepe krassen over zijn rug. Geschokt kijk ik even naar het rafelige vlees, dan pak ik snel de spullen die ik nodig heb en volg Gawain en Cherie de ziekenzaal in. "Ga maar op je buik liggen, Gawain." zeg ik tegen hem, en wijs een bed aan. Ik zet alle spullen klaar op het karretje naast het bed en help Gawain het bed op te klimmen. "Zo.. Dat ziet er niet mooi uit. Cherie," zeg ik, terwijl ik me naar het meisje wend en haar een teiltje aanreik. "Kun jij dit teiltje voor me vullen met lauw water en een handdoek pakken van de stapel daar?"

    Gawain
    Ik knik als Heather nog eens vraagt of het gaat. Ze houd de deur van de ziekenzaal open zodat we naar binnen kunnen. "Ga maar op je buik liggen, Gawain." ze wijst een leeg bed aan. Ondertussen pakt ze een karretje en zet daar het benodigde spul op. Als ik ook bij het bed ben helpt ze me snel om erop te gaan liggen. "Zo.. Dat ziet er niet mooi uit. Cherie," zegt Heather. "Kun jij dit teiltje voor me vullen met lauw water en een handdoek pakken van de stapel daar?" Ik ben rustig op mijn buik gaan liggen en wacht af wat er gaat gebeuren. "Ik heb werkelijk geen idee hoe het eruit ziet," zeg ik rustig. Was ik de enigste die rustig bleef onder de situatie? "Als er druk op uit geoefend word doet het redelijk wat pijn," geef ik van te voren aan. Ik dacht terug aan net: per ongeluk was ik op mijn rug gedraaid, dat had ik nog geen drie seconde vol gehouden of ik schoot al met een vertrokken gezicht een een gesmoorde schreeuw omhoog.

    Cedric
    'Mij doe je geen pijn.' zei Dana. 'Ik... Ik weet niet zo goed hoe ik je daarmee kan helpen. Ik zou zeggen, er over praten maar ik weet niet zeker of dat helpt.' Ze wist dus ook niks, helaas. Ondertussen waren een heel aantal tranen al via mijn wangen vermengd met het puin. 'Sorry,' zuchtte ze zachtjes. 'Ik zou willen dat ik je kon helpen.' Even keek ik haar weer aan. Waarschijnlijk waren mijn ogen rood en mijn gezicht nat van de tranen. 'Het is niet jou schuld dus geen sorry zeggen. Het is gewoon dat-' zeg ik zacht. 'Ik word gewoon gek van mezelf en dat kan helaas niemand veranderen.' zeg ik uiteindelijk maar.

    Dana
    Hij keek me aan. Zijn ogen waren rood en er liepen nog steeds tranen over zijn wangen. 'Het is niet jouw schuld dus geen sorry zeggen. Het is gewoon dat...' Hij hield even op met praten. 'Ik word gewoon gek van mezelf en dat kan helaas niemand veranderen.' Ik zuchtte even en veegde met mijn vingers een stel tranen van zijn gezicht. Ik wilde hem echt helpen. 'Misschien,' begon ik. Ik slikte even. 'Nee laat maar. Slecht plan.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    -Cedric-
    Dana veegde de tranen van mijn gezicht. Dit was waarom ik wou dat ze bij me was. 'Misschien,' begon ze en slikte hoorbaar. 'Nee laat maar. Slecht plan.' ik keek haar vol verbazing aan. 'vertel het alsjeblief,' vroeg ik. 'het kan niet slechter zijn dan dat het nu is.' ik voel hoe mijn stem over wil slaan. Even beet ik op mijn onderlip. Het deed me allemaal pijn. Ik kon het zelfs niet opbrengen om de piloot te gaan zoeken en hem te laten merken wat ik ervan dacht. Zelfs dat deed pijn!

    Dana
    'Vertel het alsjeblieft. Het kan niet slechter zijn dan dat het nu is.' Ik keek Cedric aan. 'Ik dacht dat het misschien een idee zou zijn om alles op te schrijven. Lijstjes maken. Een lijstje van dingen waarvan je hou en een lijstje met dingen die je haat. De dingen van waarvan je houdt bewaar je en het papiertje met die dingen die je haat verbrand je.' Ik schudde mijn hoofd. 'Slecht idee.' Het was een idee geweest van mijn vader als ik ergens mee zat. Maar ik was toen zeven.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Dina

    Ik lag alweer een poosje met mijn ogen dicht. Waarom was ik eigenlijk in de ziekenzaal? Ik kon niet meer helder nadenken en mijn oren deden ongelooflijk veel pijn. De vrouw kwam weer aanlopen met een karretje vol medische apparaten.


    Cookies!

    Dina

    Ik lag alweer een poosje met mijn ogen dicht. Waarom was ik eigenlijk in de ziekenzaal? Ik kon niet meer helder nadenken en mijn oren deden ongelooflijk veel pijn. De vrouw kwam weer aanlopen met een karretje vol medische apparaten.


    Cookies!

    Cedric
    Ik luisterde aandachtig naar Dana. 'Lijstjes maken,' herhaalde ik voor mezelf. Op een vage manier deed het me denken aan de creativiteit van Amy. Ze had zoiets zelf kunnen verzinnen, het paste bij haar. Ik keek weer naar Dana en schudde mijn hoofd. Het was geen slecht idee, maar het paste niet echt. Ik beet op mijn lip, ik moest voorkomen dat ik niks stoms ging doen. Ik wurgde me uit Dana's greep en stond op. Makkelijk trok ik haar overeind en begon samen door het puin te lopen. Ik moest terug naar waar ik vandaan kwam. Terug naar de basis van mezelf, niet moeilijk doen, maar gewoon terug naar eerst. Na een tijdje kwamen we weer bij het bos. Natuurlijk was dat van thuis beter, maar ach. Ik wou terug naar het midden van het bos, naar het midden van alles wat iets voor mij betekende.