[RPG] The Habit [7] - Speeltopics

Jongeren:
Gawain Marlon Iolani - Havik
Cherie Beth Jones -kat
Cedric Dean Dux - Aap
Dana Alexia Pippens - Pinguïn
Noah Morrigan - Hert
Kwon Ji Yong - cheeta
Dina Darcy Mitchell - Filipijns spookdiertje

Staf:
Sasha Afanasiy Filischkin Wapenexpert/ Leraar
Heather Knochenmus Lerares Plantkunde/Schoolarts
Valerie Savarin

Tijdelijke dodenlijst.

jongeren:
Mireille Amelia Scott.- Slang
Maud Fally- Kameleon
Caitlinn Morgana Camelot- Sneeuwuil
Silver Madeline Rue Shaw- Zwarte Panter
Hayes Vukovic- Wolf
Mike kaimana- Orka
Eleanor Anthea Hope- Zwaan

Trainers:
Prixor Tapsanter Trainer/Oprichter TAP/Omroeper.
Lily Haspers

Verdeling moet opnieuw gemaakt worden.

[ bericht aangepast op 28 jan 2012 - 18:43 ]

---

"Ignite, my love. Ignite."

Het duurde niet lang voor ik aan de ziekenzaal aankwam, waar de hoofdzaal zwart zag van de mensen. Gewonden lagen her en der verspreid over de grond, zuster dwaalden van de ene naar de andere in de hoop hun pijn wat te verlichten met injecties, verbanden en troostende woorden. Een rij van minstens dertig in witte lakens gerolde lichamen lag als een herinnering aan de deur, maar er was niemand die nu naar de lijken keek. Dertig doden. Minstens, al dacht ik niet dat er nog mensen zouden sterven. De meest kritieke uren waren intussen gepasseerd, dus de mensen die absoluut niet te redden waren, zouden intussen wel gestorven zijn.
Kort zuchtte ik en besloot om even naar de zuster te gaan kijken. Daarna zou ik Knochenmus wel vragen of ze geen injectie had, of iets dergelijks. Of toch tenminste morfine, om het slachtoffer te drogeren.
De gangen waren verrassend leeg voor de drukte die in het hoofdzaal heerste. Twee zusters - met armen vol verband- waren de enigen die ik passeerde, voor de rest was ik alleen met een koud licht en mijn voetstappen. Het duurde niet lang vooraleer ik mijn weg naar kamer dertien had teruggevonden, maar toen ik de hoek omdraaide, hield ik abrupt halt en verstijfde ik. Compleet tegen mijn verwachtingen in, was die gang niet verlaten. Niemand minder dan Heather Knochenmus zelf tikte voorzichtig tegen de afgesloten deur. Even overwoog ik om op mijn hielen om te draaien en weg te gaan, tot ik bedacht hoe belachelijk dat wel niet zou zijn en rechtte mijn rug. Zolang ze niet begon te huilen, kon ik haar wel aan.
Toen ik achter haar stond, leek ze zich nog steeds niet te realiseren dat ik er was, waardoor ik me even ongemakkelijk voelde en mijn keel schraapte. 'Wat bent u aan het doen?' vroeg ik, snibbiger dan ik aanvankelijk gewild had. Ik hoopte bij God dat ze geen rare escapade voor de vrouw aan het uitplannen was.

[ bericht aangepast op 13 mei 2012 - 18:59 ]

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

Als Heather voorzichtig opstaat en "Dankjewel, Valerie. Jij ook, je bent echt de sterkste vrouw die ik ken." tegen me prevelt, doe ik alweer mijn mond open om iets te zeggen maar niet op dat moment kiest Spencer ervoor om de deur te openen en over ons heen te stuiken. Mijn ogen zijn nog steeds op Heather gericht tot ik merk dat er tranen blinken in haar ogen, zo tactvol mogelijk sta ik op en doe alsof ik ze niet opmerk. "Eh, sorry. Ik zal maar even naar beneden gaan om te kijken hoe het bij de zuster is, duurt vast niet lang. Wees maar niet bang trouwens, ik zal de deur niet opendoen, ik klop alleen even en kijk of ze aanspreekbaar is. Ik ben zo weer terug." Zuster? Oh ja, zij. Ja, dat is natuurlijk nog een probleem. Ik knik even afwezig en help ondertussen Spencer met opstaan. "Lompe eierdop." Mompel ik zachtjes voor me uit. Redelijk ongemakkelijk wreef ik even over mijn linkerbovenarm. En nu ik eraan dacht, ik moest Spencer ook nog bij iemand onderbrengen want hij kon moeilijk bij mij blijven als ik alles moest regelen. Heather was geen optie maar wel een betere optie dan Sasha of misschien moesten we hem gewoon ergens opsluiten maar daar zou Heather niet mee akkoord gaan. Voor mezelf besliste ik dat er vannacht nog een bijeenkomst moest zijn van de staf om wat dingen te bespreken. Zoals de heropbouw, het onderbrengen van de overlevenden en hij daar. "Naar beneden en loop jij maar voor." Bromde ik nogal nors.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

"Lompe eierdop"

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
Ik klop op de gesloten deur en wacht tot er antwoord komt. Het blijft even stil, dan klinkt er wat gerommel, alsof iemand een stoel omgooit. Ik luister aandachtig, maar krijg geen antwoord. Er komt enkel wat vaag gemompel achter de deur vandaan, dus ik vraag een paar keer of de zuster me kan horen, maar na een tijdje reageert ze niet meer en blijft het volledig stil. Aarzelend bijt ik op mijn lip. Ik heb Valerie beloofd niet naar binnen te gaan, maar als ze geen antwoord geef kan ik toch ook niet controleren of het wel goed met haar gaat…? Ik doe gewoon heel snel even de deur open en werp een blik op de kamer en de zuster, dan ben ik weer weg. Het kan vast geen kwaad als ik heel even snel om de hoek kij-.. 'Wat bent u aan het doen?' hoor ik een norse, maar al te bekende stem vragen. Ik slaak een verschrikt gilletje en draai me betrapt om. Meteen betrekt mijn gezicht als ik in Filischkins ogen kijk, alsof ik iets zuurs heb gegeten. Normaal gesproken zou ik moeite doen dat te verbergen, maar hij kijkt zo arrogant dat ik er niet eens over na denk de schijn op te houden. 'Ik keek of de vrouw misschien al weer aanspreekbaar was. Zodra ze dat is kan ik beginnen haar te kalmeren en helpen over de schok heen te komen.’ Ik werp een blik op het pistool dat hij bij zich draagt en kijk hem met opgetrokken wenkbrauw aan. ‘Als u haar daarvoor tenminste nog niet heeft..-‘ Zijn donkere, op het moment misschien zelfs wel wat dreigende ogen vinden de mijne en ik breek mijn eigen zin af en kijk met mijn lippen op elkaar geklemd naar de deur waarachter de zuster zit. ‘Hoe gaat het met de leerlingen? Hebben ze u nog kunnen helpen bij het puin ruimen?’ vraag ik dan geforceerd, vlug op een ander onderwerp overstappend.

Aotearoa schreef:
Cedric
Schijnbaar was mijn antwoord ook nog grappig ook nog. Het was anders erg serieus bedoeld.
'Je zou al kunnen beginnen met uit de wind, en zo ook uit de rook, te gaan staan,' zei Noah. Misschien was dat ook wel beter. Lusteloos zette ik nog een stap richting Noah. Het scheelde al veel. Na nog een klein stukje, stond ik geheel uit de wind en voelde ik me op dat vlak al beter, maar helaas op alle rest nog lang niet.
'Alsjeblieft, nu de rest nog,' mompelde ik. Even moest ik de slang weer goed richten, maar buiten dat was er niks te doen. Echt op aan het letten was ik niet, als Noah nu iets had gedaan dat ik had moeten zien, mocht ze het nog eens doen. Dat was me dan geheel ontgaan. Ach dat zou vast wel niet, maar als het zo was was dat niet mijn probleem. Ze zou wel weten dat ik er niet bij was met mijn gedachten, daar is ze slim genoeg voor om het te merken.

I'm sorry, ik had hier waarschijnlijk over gelezen. (no_chears)

Noah Morrigan

"Alsjeblieft, nu de rest nog." Ik zuchtte even zacht en drukte mijn schouders wat naar achteren wat mij een helse pijnscheut en een krakend geluid opleverde. "Je voelt je gewoon schuldig, Cedric. Schuldig omdat jij het overleeft hebt en al die andere niet en tegelijk ben je opgelucht en blij omdat jij en je vriendin, het is toch je vriendin, right? het overleefd hebben en dan voel je, je daar ook nog eens schuldig over omdat je daar zo blij om bent. En waarschijnlijk ben je nog eens doodop ook maar ik denk dat we zo wel afgelost zullen worden. Er zijn kleine vliegtuigen geland aan de andere kant van het eiland." Mijn stem schoot even weg bij de laatste zin, waarschijnlijk door vermoeidheid of door de rook maar het kon me niet zoveel schelen, het liefste wou ik nu gewoon slapen.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

'Lompe eierdop,' hoorde ik haar zeggen terwijl ze me -alsof ik daar zelf niet toe in staat was- omhoog hielp. Ik gromde zacht. 'Hoe moet ik nu weten dat jij voor de deur een theepartijtje zit te houden?' mompelde ik zacht maar snijdend. Valerie keek bedachtzaam voor zich uit en ikd raaide met mijn ogen. Misschien had ik daar, gezien mijn acties en hun gevolgen niet het recht toe, maar ik was ook niet van plan om me als een natte dweil te rapen rondslepen. Ze had de kans gehad om me te doden - een kans die ze naar mijn bescheiden mening beter had aangenomen- en ze had besloten om me op een andere manier te straffen, wel dan mocht ze zich niet aan een gehoorzame, emotionele hond verwachten. Ik zou wel met mijn gevoelens omgaan op momenten als zij er niet bij was, want ze stond gewoon te popelen om alles wat ik toonde, tegen me te gebruiken. Waarschijnlijk was dat gerechtvaardigd, maar toch... Nu moest ik vooral mezelf beschermen.
"Naar beneden en loop jij maar voor." Ietwat geïrriteerd staarde ik haar aan, maar deed uiteindelijk langzaam wat ze van me vroeg. Om eerlijk te zijn kon ik hélemaal niet inschatten wat ze met me van plan was. Ik wist niks dat het weten waard was en bovendien had ik haar halve basis verwoest. Het feit dat ze me in leven hield, maakte van haar, in mijn ogen, een dwaas. Maar ik zeurde niet. Hopelijk wilde dit zeggen dat ik hier op de één of andere manier nog uit kon raken om ergens anders een nieuw leven te beginnen.

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Cedric
Ik sloot mijn ogen toen Noah haar mening begon te vertellen. Voor het eerst had ze het mis, ofja een deel. Ik was niet blij, zeker niet. Het deel van haar verhaal dat ik me schuldig voelde was wel waar, alleen voelde ik me schuldig om iets anders. Waarom bleef ik toch altijd leven, terwijl alle mensen die het verdiende om te leven, dood gingen? Voor mezelf had leven geen zin meer, de dood van Amy had mijn zin van het leven afgenomen en nu boeide het me niets meer. Dana had het weer iets meer zin gegeven, gelukkig. Iets leek mijn ogen weer geopend te hebben. Noah kon dingen zeggen waardoor je gewoon anders ging denken. Ik dacht terug aan de keer dat ik die piloot had gezien, toen had ik genoeg dingen willen zeggen, maar mocht ik dat niet.
‘Dankje Noah, heel erg bedankt. Maar nu moet ik even iemand spreken,’ zei ik. Ik keek even om me heen, gelukkig kwam er iemand aanlopen. Snel riep ik de jongen. Hij zag er niet goed uit, maar hij zou het wel even van me over kunnen nemen.
‘Gawain was het toch?’ vroeg ik toen de jongen er was. Gelukkig knikte hij dat het klopte. ‘Mooi, kun jij dit even vasthouden.’ Ik gebaarde naar de brandslang. ‘Ik moet even iemand spreken. ‘ Toen hij de slang had over genomen rende ik weg. Zo snel als ik kon rende ik naar de ziekenboeg. Gelukkig zag ik al snel degene die ik zocht. Meneer de piloot, samen met een van de overgebleven trainers. Snel liep ik op hun af.
‘Zou ik hem even alleen mogen spreken?’ vroeg ik netjes aan de trainster. Geen idee hoe ze zou reageren, maarja het was het proberen waart. Ik wou hem gewoon spreken.

Gawain
Moeizaam liep ik verder. De wonden op mijn rug bleven aangeven dat ik rust moest nemen, maar dat negeerde ik. Uiteindelijk kwam ik bij de rookwolk, ik nam aan dat er wel iemand afgelost kon worden en dat ik kon helpen. Een jongen riep me, ik had hem wel eens gezien, maar zijn naam had ik niet onthouden.
‘Gawain was het toch?’ vroeg hij. Ik knikte en ging bij hem en het meisje, Noah geloof ik, staan. Haar had ik ook wel eens zien rondlopen, maar nooit echt gesproken. De jongen gaf aan dat ik hem moest aflossen. Netjes nam ik de slang aan en ging op zijn plek naast het meisje staan. Even keek ik haar aan, en richtte me toen weer op de rookwolk waar ik in spoot. De jongen rende weg, in de richting waar ik vandaan kwam. Ach het zal wel goed zijn.

Ze kon maar moeilijk verbergen wat ze van me dacht, maar daar reageerde ik niet op. Op dit vlak was ik the better man, ze zou me niet zover krijgen dat ik mijn walging tegenover haar extreem kenbaar zou maken.'Ik keek of de vrouw misschien al weer aanspreekbaar was. Zodra ze dat is kan ik beginnen haar te kalmeren en helpen over de schok heen te komen.' Mijn gezicht bleef neutraal, maar inwendig stond ik op en neer te springen van frustratie. Al een geluk dat ik net passeerde, of ze zou zichzelf nog omgebracht hebben. Of erger, de gekkin laten ontsnappen hebben. Ik moest er niet aan denken wat een karwei het zou zijn om haar terug te immobiliseren.
Haar ogen gleden naar mijn pistool. ‘Als u haar daarvoor tenminste nog niet heeft..-' Mijn ogen versmalden zich, maar ik zweeg. Ze wilde me uit de kast lokken en me uitdagen. Wel, daar mocht ze naar fluiten. Ik had jarenlang training in zelfbeheersing gehad. Dat zou ik niet voor één of andere omhooggevallen, Duitse lellebel laten varen. Knochenmus liet het onderwerp gaan. ‘Hoe gaat het met de leerlingen? Hebben ze u nog kunnen helpen bij het puin ruimen?’
'Het gaat best met de leerlingen,' antwoordde ik kort, terugkerend naar haar eerdere vraag. 'Uw geliefde zuster leeft nog, maar het wordt tijd dat u haar morfine of iets dergelijks toedient. Het heeft geen zin om dit uit te stellen.'

---

Frankly my dear, I don't give a damn.

Valerie Savarin

Ik had zin om hem gewoon de trap af te duwen maar de stemmen van Filischkin en Heather onderaan de trap maakten dat ik van dat idee afzag en gewoon iets bromde. Eenmaal beneden leek het erop dat ik recht in iets terecht gekomen was dat op een gigantische ruzie zou uitlopen. Tot mijn verbazing zag ik één van de jongeren rechtstreeks op ons afkomen. Had Filischkin die niet allemaal aan het werk gezet? Nu ja, wat zijn probleem ook was, ik had er nu geen tijd voor. ‘Zou ik hem even alleen mogen spreken?’ Had hij het nu serieus over Spencer? Ik kon een zucht nog net binnen mijn lippen houden. "Nee Cedric, dat kan je niet, alvast nu niet, later, misschien en ik zou het appreciëren als je het dan ook niet achter mijn rug om probeert en dat je nu gewoon verder gaat doen of gaat slapen. Als je kamer verwoest is, er zijn gastenkamers in de derde linkse gang." Vermoeid draaide ik me om naar Heather en Filischkin. "Sorry dat ik jullie moet storen, maar zouden jullie heel even op hem kunnen letten? Er zijn werkkrachten en bewakers gearriveerd en ik zou ze graag even aan het werk zetten zonder dat hij erbij is." Ik probeerde het een beetje als een vraag in te kleden en niet als een 'ik doe het toch of jullie het nu leuk vinden of niet.' opmerking.

Noah Morrigan

Cedric verbaasde mij door opeens weg te lopen na een kort afscheid gemompeld te hebben. En ik werd al helemaal nerveus als er een andere jongen naast me kwam staan. Gawain, als ik me niet vergiste, wat best mogelijk was. Ik zuchtte even en probeerde hem niet aan te kijken door zoveel mogelijk naar het vuur te kijken. Dit heeft geen nut meer, het vuur is zo goed als uit en ik ben moe, zo verschrikkelijk moe.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Dana
Al een aantal uren zat ik gewoon maar naar de zee te staren. Ik had geen idee wat er aan de andere kant van het eiland afspeelde. Natuurlijk had ik wel een vermoeden, er was genoeg te doen en ergens voelde ik me schuldig dat ik niet mee ging helpen. Toch kon ik mezelf er niet toe zetten om op te staan en de rest te gaan zoeken. Ik wist niet zeker of het vuur al gedoofd was, pas dan zou ik kunnen helpen. Vuur was een van mijn grootste angsten en ik was niet heldhaftig genoeg om mijn angsten te gaan over winnen en het vuur op te gaan zoeken. Daarbij had ik het gevoel dat ik daar alleen maar in de weg zou lopen.
Ik zuchtte en ging even verzitten terwijl ik nog steeds naar het water bleef keken. Ik maakte het mezelf gemakkelijk om tegen een steen te gaan zitten. Dit was een van de mooiere plekjes van het eiland. Op een rots, met uitzicht naar de zee.

---

"Ignite, my love. Ignite."

Heather Knochenmus - Lerares Plantkunde en Schoolarts
'Het gaat best met de leerlingen,' antwoordt hij kil en beschaamd wend ik mijn blik af. Die opmerking ging misschien wel wat te ver, maar ik kan er gewoon niet tegen dat hij zo.. zo vervelend is. Alsof hij het gevoel heeft beter te zijn; dat is iets waar ik nooit tegen heb gekund. En zeker van die verwaande kwal van een Filischkin pik ik het niet. 'Uw geliefde zuster leeft nog, maar het wordt tijd dat u haar morfine of iets dergelijks toedient. Het heeft geen zin om dit uit te stellen.' Meteen schiet mijn blik terug en verontwaardigd open ik mijn mond al. Ik kom echter niet veel verder dan 'Wat?!' aangezien Valerie de trap afkomt en samen met de piloot naar ons toe loopt. Niet het beste moment om een verhitte discussie te beginnen over het leven van de zuster. 'Sorry dat ik jullie moet storen, maar zouden jullie heel even op hem kunnen letten? Er zijn werkkrachten en bewakers gearriveerd en ik zou ze graag even aan het werk zetten zonder dat hij erbij is.' Ik knik en glimlach zo oprecht als me op het moment lukt. ‘Succes,’ mompel ik met mijn tanden op elkaar geklemd, in een poging mijn woede richting Sasha te verbergen. Die vrouw zal het hier overleven, ik laat hem haar niet zo maar vermoorden! ‘Heeft de douche geholpen?’ vraag ik zo neutraal mogelijk aan Spencer, en kijk vanuit mijn ooghoeken even naar Filischkin, met de bedoeling hem een dodelijke blik toe te werpen, wat niet helemaal lukt volgens mij. Ach, hij snapt me wel. Hij weet heus wel dat ik hem niet zo maar zijn gang zal laten gaan.

Jullie moeten verdergaan!
Waarom zijn jullie nou gestopt?

Het wordt net zo leuk...

---

Comfort me with apples for I am sick of love.

Eddings schreef:
Jullie moeten verdergaan!
Waarom zijn jullie nou gestopt?

Het wordt net zo leuk...

Haha, blij dat je het zo leuk vind c:
De RPG gaat waarschijnlijk niet meer verder, het is wel redelijk dood gebloed.. Maar Thornfield is bezig met een verhaal over Valerie, en Avenger en ik zijn ook wat aan het schrijven, gehehe. Als die verhalen er ooit komen kunnen we in dit topic wel een link voor je plaatsen?

Vluuv schreef:
(...)

Haha, blij dat je het zo leuk vind c:
De RPG gaat waarschijnlijk niet meer verder, het is wel redelijk dood gebloed.. Maar Thornfield is bezig met een verhaal over Valerie, en Avenger en ik zijn ook wat aan het schrijven, gehehe. Als die verhalen er ooit komen kunnen we in dit topic wel een link voor je plaatsen?

ik wil wel graag een kijkje nemen! het lijkt me echt leuk om ze te lezen. En jij en Avanger samen of apart??

Aotearoa schreef:
(...)
ik wil wel graag een kijkje nemen! het lijkt me echt leuk om ze te lezen. En jij en Avanger samen of apart??

Vluuv en Avenger schrijven samen, ik schrijf alleen c:

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Thornfield schreef:
(...)

Vluuv en Avenger schrijven samen, ik schrijf alleen c:

lijkt me zeker leuk om te lezen, van beide. (las altijd graag de RPG stukjes van vluuv en avanger (ook in andere RPG(s)))