[RPG] #Pirates. 3 - Speeltopics

Wow looks awesome .

---

No growth of the heart is ever a waste

Was ook awesome! Iedereen zat mee te zingen enzo :'D

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik zal vanmiddag/vanavond een postje droppen (:
Dus dan weten jullie dat ;p

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ayiana Kateri Chestio
Ze verleiden? Had ze dan geen zelfwaarde? Ze haalde minachtend haar neus op. "Je doet het niet, het is veels te gevaarlijk. Als ik een spion er op af zou sturen, zou het een man zijn, Nivera, je bent er niet klaar voor," zei ze terwijl ze haar strak aan keek, "als ik je ook maar in de buurt va-" Ze onderbrak haar dreigement toen ze merkte dat ze gezelschap hadden.
"Pardon, mijn excuses dat ik onderbreek. Maar zou een van jullie me misschien willen bijleren hoe je een geschikte boog maakt? Ik heb de jacht gisteren gemist en ik heb zo het vermoeden dat ik met een dolk alleen niet ver kom in dit oerwoud." Sygmunds vraag verbaasde haar, op Bee na was er niet iemand geweest die erg geïnteresseerd leek in hun wapens. "Wel," mompelde ze en keek het dorp even rond. Ze zouden haar vast even kunnen missen, het gevaar was nog ver weg en ze zou niet lang weg zijn. "Ik kan wel even mee, zodra je over de geschikte materialen bezit zijn de pijl en boog snel gemaakt." Ze richtte zich weer op Nivera, ze was vast niet blij geweest met haar besluiten, misschien dat dit haar wat tevreden stelde. "Nivera, ik ga er van uit dat ik er op kan vertrouwen dat jij hier alles in de gaten houdt terwijl ik Sygmund laat zien hoe je een goede boog maakt?" Het was meer een vaststelling dan een vraag, ze rekende er gewoon op dat Nivera het zou doen. "Kom mee, in het bos vinden we vast het geschikte hout voor je boog," zei ze tegen Sygmund en nam hem mee het bos in. "Bee was al vrij ver gekomen met haar boog, dus ik neem aan dat het jou ook wel moet lukken, nietwaar?" zei ze met een uitdagend ondertoontje in haar stem. Hij was immers de leider over de blanken en in haar ogen moest een leider kunnen wat zijn mannen konden en beter. Althans, zij zou zich schamen als alle Aveloniërs ontzettend goed waren in bijvoorbeeld pijl en boog maken terwijl zij er niks van kon, dan was ze niet leider-waardig. "Het hout dat je nodig hebt moet ongeveer een meter lang zijn. Het moet droog, dood hout zijn en het moet ook goed buigbaar zijn," legde ze hem uit, ze was inmiddels stil blijven staan en keek Sygmund aan. "Dat is de basis voor je boog. Je hebt ook nog een pees nodig, daarvoor moet je wel eerst een dier zien te vangen. Denk je dat je dat lukt?" vroeg ze en bekeek hem kort, ze was benieuwd of hij het wat het jagen betrof het er beter vanaf zou brengen dan zijn mannen.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Genesis
Haar mondhoeken trekken omhoog wanneer hij voorstelt een eindje verderop te blijven wachten, waarop zij haar schouders ophaalt. 'Je hebt me al te vaak beloert, en alles al gezien, zo ongeveer, dus zorg er nou maar gewoon voor dat niet nog meer mensen het publiek worden voor mijn opfrisprobeersel.' Ze grinnikte, en maakte haar haren toen los uit de rommelige vlecht.
Voorzichtig knoopte ze met haar vingers de jurk los, en liet ze het stukje stof als een bergje op de grond zakken. Met een vale glimlach vouwde ze hem op, en legde ze hem naast zich neer toen ze op de rand van het beekje plaatsnam, en met haar voeten in het water dobberde.
Met haar handen probeerde ze haar haren enigszins schoon te krijgen.
Er was dan wel geen luxe zeep, maar zo ging het ook best.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

MoonyLove, die het stamhoofd over zou nemen, is niet meer online geweest sinds 18 december.. What now? Ö

En Maitresse kapt er trouwens mee, dus ik bedacht me dat het wel mooi was om haar personages te laten sneuvelen voor wat extra drama Phani mag trouwens ook nog dood :l

Wauw, we houden geen spelers meer over zo Ö

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Awh ._.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Sygmund - Kapitein PM.

Gelukkig is Ayiana behulpzaam en is ze bereid me te helpen met mijn queeste om een boog te maken. Vanuit een ooghoek zie ik dat Leopold weer terug is gegaan en vraag me af of ik iets verkeerds heb gezegd. Afijn, niet druk om maken. We hebben belangrijker zaken nu, neem Oliver Dalton als voorbeeld. Het lijkt ogenschijnlijk makkelijk, zo'n boog maken, maar ik weet al beter dat er ergens een addertje onder het gras moet zitten. Ik neem aan dat de bewoners er hier een aardige tijd in moeten hebben gestoken om te leren wat voor materialen het best zijn om het werktuig mee te maken.
"Kom mee, in het bos vinden we vast het geschikte hout voor je boog," hoor ik haar dan zeggen. "Bee was al vrij ver gekomen met haar boog, dus ik neem aan dat het jou ook wel moet lukken, nietwaar?" Ik zie in een ooghoek haar ogen twinkelen van de pret. Ik glimlach, en knik dan.
'Ik zal m'n best doen,' zeg ik glimlachend en loop haar achterna.
"Het hout dat je nodig hebt moet ongeveer een meter lang zijn. Het moet droog, dood hout zijn en het moet ook goed buigbaar zijn. Dat is de basis voor je boog. Je hebt ook nog een pees nodig, daarvoor moet je wel eerst een dier zien te vangen. Denk je dat je dat lukt?" Daar ging mijn hoop. Ik moet dus eerst hout vinden en dan een dier. Langzaam knik ik.
'Ik sla wel alarm als het niet lukt,' zeg ik en glimlach kort. In feite heb ik werkelijk geen idee hoe ik een dier zal moeten vangen. Moet ik het af laten hangen van stom geluk, een juiste balans tussen snelheid en kracht of geduld? Of een combinatie van allemaal? Ik dank haar en loop de poort uit, het bos in, mezelf voornemend eerst met het hout te beginnen.
Dat blijkt een vrij makkelijke opgave te zijn. Ik heb al gauw een boom gevonden met het perfecte, buigzame hout waarvan ik een boog zou kunnen maken. Na een paar goede sneden met mijn dolk heb ik het ervan af gehaald. Goed. Deel één is geslaagd. Nu het vlees nog. Wat verloren staar ik om me heen. Kom op Sygmund, als zij het kunnen, waarom ik niet? Na even denken besef ik me dat water een belangrijke voedingsbron is voor veel dieren. Het meer dus! Met een tevreden glimlach vervolg ik mijn pad richting het meer in de jungle en besluit mijn goede kansen daar te wagen.

---

No growth of the heart is ever a waste

Mmm, kan ik nog inspringen als ik een rolletje invul?

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Fae schreef:
Mmm, kan ik nog inspringen als ik een rolletje invul?

Sure thing, graag zelfs ^^

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Kay, dan ga ik er even een verzinnen ^^

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

Ik update beginpost trouwens even, zijn er een paar mee gekapt en die mogen dus nog dood =p Dus, als iemand zijn personage graag in een slecht daglicht wilt stellen, dit is je kans.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Ik vraag me echt af wat er gebeurd is met Moonylove.. o_O''

(Ik lees nu elke keer mijn post opnieuw over, volgens mij worden ze daardoor al beter :'])

Aiyana Kateri Chestio
Sygmund trok verder het bos in, even bleef ze besluiteloos staan. Moest ze hem volgen? Of hem het gewoon laten uitzoeken? Uiteindelijk besloot ze hem toch stiekem te volgen, nieuwsgierig hoe hij het er vanaf ging brengen. Stilletjes zette ze de achtervolging in. Ze deed haar best krakende takjes en knisperende bladeren onder haar voeten te vermeiden, maar het lukte niet altijd, toch leek Sygmund niks door te hebben. De grond onder haar voeten voelde droog aan en ze hoopte dat dat gauw ging veranderen, een beetje regen konden ze wel gebruiken. Aiyana verborg zich achter een boom toen hij een tak van een boog begon af te snijden. Of het het juiste hout was voor de boog kon ze vanaf waar ze stond niet zien, maar hij had in ieder geval al sneller iets gevonden dan Bee. Nu moest hij nog een dier zien te vangen voor de pees van zijn boog, iets wat een lastige opgave leek te zijn voor de blanken. Het was haar trouwens opgevallen dat vooral Sygmund vreselijk blank was, het leek wel alsof hij zichzelf had ingesmeerd met melk of iets dergelijks en ze vroeg zich af hoe het kon. Alle Aveloniërs werden geboren met een licht getinte huid en in de loop der jaren werd dat erger en bleef zo doordat ze zich bijna hele dagen buiten bevonden. Plots drong het tot haar door waarom de mannen zoveel moeite hadden met het jagen, ze waren van veraf al te horen door die dingen die ze aan hun voeten droegen, hoe ze het noemden en waarom ze het droegen was ze nog altijd niet achter en het ging haar eer te boven om het te vragen. Ze wou niet dom overkomen. Alle Aveloniërs liepen op blote voeten, zo was je één met de natuur en kon je je stiller verplaatsen. Sygmund ging, tenzij hij veel geluk had, nooit een dier vangen met die lompe dingen nog aan zijn voeten, besefte ze. Normaal zou ze hem het zelf uit laten vogelen, maar hij zou alarm slaan als het hem niet lukte, dus kon ze hem beter nu al een duwtje in de juiste richting geven. Er was immers nog meer dat hij moest leren dan enkel hoe je een dier moest vangen en een boog moest maken. Ze nam haar boog in haar handen en plaatste een pijl, deze kwam uit de koker die ze altijd op haar rug droeg, tegen de pees van haar boog. Ze trok de pijl naar achteren en schoot hem vervolgens in een boom vlak bij Sygmund. "Les één," zei ze en kwam achter de boom vandaan waarachter ze zichzelf verstopt had, "wees altijd op je hoede. Ik had je zo kunnen doden als ik gewild had, Sygmund," vertelde ze hem terwijl ze haar pijl uit de boomstam trok. Het was een van de eerste dingen die Aveloniërs geleerd werd, altijd op je hoede blijven en je omgeving nauwlettend in de gaten houden. "Les twee," vervolgde ze toen, "als je een dier wilt vangen moet je nog stiller zijn dan de stilte zelf en die.." Ze zweeg een moment, niet wetend hoe ze de dingen aan zijn voeten moest noemen, maar besloot het uiteindelijk maar bij dingen te houden.
"Die dingen daar," met haar pijl wees ze naar de dingen aan zijn voeten, "dragen niet bij aan het stil zijn. Je bent van veraf al te horen." Ze stopte haar pijl terug in haar koker en hing haar boog weer om. "Als je wilt kan ik er wel even op passen, die dingen aan je voeten bedoel ik, anders vrees ik dat je vandaag geen dier gaat vangen." Stelde ze voor, ze zag het ook als een mooie kans om die dingen eens beter te bekijken en misschien aan proberen. Ze vroeg zich af hoe het voelde om iets aan je voeten te hebben. Ze streek een lok haar achter haar oor en keek Sygmund afwachtend aan.

[ bericht aangepast op 3 jan 2012 - 13:19 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Volledige naam: Mallory Farrah Pierce
Leeftijd: 19 jaar
Verjaardag: Acht maart.
Uiterlijk:

Mallory is klein van stuk en nogal tenger gebouwd. Haar amandelvormige ogen zijn lichtgrijs van kleur.
Innerlijk: Haar opvallendste eigenschappen zijn haar koppigheid, nieuwsgierigheid en intelligentie. Mallory heeft een eigen kijk op alles en is niet bang om die duidelijk te maken. Meestal komt ze er niet echt mee in de problemen, omdat de mensen weten dat dit nu eenmaal is hoe ze is en ze het niet rot bedoeld. Soms krijgt ze echter flinke ruzie met mensen. Ze maakt over het algemeen snel vrienden en is ook een goede vriendin, maar als je het verpest is ze ook wel klaar met je. Voor goede vrienden gaat ze door het vuur. Met liegen heeft ze geen problemen, hoewel ze tegen haar dierbaren meestal eerlijk is. Slechtere kanten van haar zijn vooral het feit dat ze niets kan plannen, dat ze altijd alles kwijt is, en het onvermogen om haar kop te houden.
Oh, en haar verschrikkelijke ochtendhumeur.
Rol+rang: Bemanning Poseidon’s Mermaid, niet echt iets speciaals.
Verleden: Mallory is opgegroeid als enige dochter van een rijke koopman. Ze kreeg altijd mooie jurken, dure sierraden en had altijd hordes personeel om zich heen zwerven. Haar ouders verwenden haar ontzettend, veel meer dan ze deden bij haar drie broers, en ze had eigenlijk alles wat de meeste meisjes zich konden wensen.
Ze was doodongelukkig.
Van haar ouders mocht ze namelijk niet veel, ze verwachtten van haar dat ze een nette dame zou worden en dan zou trouwen met de man die zij voor haar uitzochten. Mallory was echter een koppig, avontuurlijk kind dat erg gesteld was op haar vrijheid en liep dan ook weg van huis op haar veertiende. Een paar weken leefde ze alleen, maar al snel zocht ze het gezelschap van een bende op. Ze leerde vechten en met messen omgaan, vooral in dat laatste blinkt ze nog altijd uit. Na een paar jaar viel de bende echter uit elkaar, de inmiddels achttienjarige Mallory stond er opnieuw alleen voor. Ze was best in staat zichzelf in leven te houden, maar had liever mensen om zich heen en is aan boord van een piratenschip gegaan.
Extra: Mallory is niet erg sterk, als je alleen naar kracht kijkt maakt ze geen enkele kans om een gevecht te winnen. Ze is echter heel snel en als je haar niet te pakken kan krijgen, is het nogal lastig om haar iets aan te doen. Ook zijn haar technieken goed, ze weet waar ze je moet raken en kent een groot aantal trucs. Daarbij is ze echt goed met messen, hoewel ze de meeste andere wapens niet echt kan hanteren.
Ze heeft ook een kat, Tigris. Vreemd genoeg is ze niet bang voor water en dus heeft Mallory haar maar aan boord gezet. Het lichtgrijze diertje leeft voornamelijk van de muizen en ratten in het ruim, en van de restjes die de bemanning haar wel eens toegooit.

Dit is Tigris ^^

---

Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.