• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Bemanning Medusa:
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
    Capitivity - Helena Vylore - 20

    Sid - Natambu Mmba - 25
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    GoogleIt - Ticimo Carabét - 26

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    Fae - Mallory Farrah Pierce - 19

    Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23

    De Aveloniërs:
    Stamhoofd: Zoeken we nog! (eigenlijk weer --'')
    Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
    MoonyLove - Katy Griffin - 14
    Leave - Nivera Izil Mazi - 19

    SomeMusic - Zoltan Donovan Osweld - 27[/q]
    Maitresse - Nawizi Ceta - 17
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 1 feb 2012 - 19:01 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Hahaha ooh, arme arme Ace _O_.


    No growth of the heart is ever a waste

    Hehe, 't arme ding bedoelt het allemaal zo goed :')

    Maar hé, wat hij ook doet, hij doet ten minste iets goed; Hij heeft al twee adellijke dames het hof gemaakt _O_

    Tristan Wright - Piraat, verrader, Medusa.
    'Abby?' vraag ik wanneer ze stil naar de zee blijft kijken. 'Abby? Alles in orde?' Dan komt ze -tot mijn grote opluchting- weer tot zichzelf, al blaft voordat ze iets kan zeggen Oliver dat we naar hem toe moeten komen. Eventjes ontstaat er een grote crisis over het schip dat verdwenen is, maar dat interesseert me maar weinig. Ik zou hier zonder problemen weg geraken met Abby en Ace zonder de Medusa. Ze ziet nog steeds bleker dat gezond voor haar is en ik weet bij God niet wat ik kan doen. Ik zou haar liefst in mijn armen willen nemen en zeggen dat alles goedkomt, maar er leeft nog altijd een pessimistisch monster in mijn borst die me ervan weerhoudt zo'n woorden te spreken. In plaats daarvan sla ik mijn arm om haar middel en trek haar nog wat dichter tegen me aan. Ze voelt gloeiend heet en plakkerig. Ik moet ervoor zorgen dat ze straks water krijgt. Even zie ik Olivers blik over ons glijden, maar ik trek het me niet aan. Ze is van mij en op het moment geniet ik ervan hem dat in te peperen. Wanneer ik Oliver iets tegen Asilah hoor zeggen over de schat vinden, spits ik mijn oren. Ze weten dat Engel hier is, nu moet ik te weten komen wat voor plan Olivier in zijn kleine, misselijke brein heeft bekonkelt. 'Wat is het plan, kapitein?' vraag ik luid.

    Leopold en Natambu komen nog wel, maar nu ben ik echt te moe om nog iets samenhangend te schrijven (100 Dagen, blablabla).


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Asilah – rechterhand Captain Olivier
    "Asilah, ga kijken waar Ace blijft. Misschien heeft hij problemen het schip tussen de klippen door te manoeuvreren en aangezien jij een prima stuurvrouw bent kun je hem daar bij helpen. En als hij op welke manier dan ook mijn orders in de wind heeft geslagen.. Sluit hem dan voor zolang op in de cellen, dan besluit ik later wel wat we met hem doen." Ik knikte als dat ik het begrepen heb en ik loop gelijk weg. Ik stap in een bootje en peddel door het water op zoek naar het schip van de Kapitein. Als ik eindelijk, na wat wel uren leek te duren, maar eigenlijk gewoon een half uurtje was, het schip zie, klim ik behendig aan boord en land op het dek. “Nou, waar is die klootzak?” Mompel ik en ik grijns als ik het dek af kijk. Niets, helemaal geen persoon te bekennen en al helemaal geen Ace. Ik kijk alle hoeken en gaten na van het schip en kom tot de conclusie dat alleen de kamer van Olivier overblijft. “Nee, hij zou niet?” Ik schudde mijn hoofd grijnzend. “Of is die sukkel echt zo stom om in de kamer van Olivier te zijn?”
    Als ik nog nauwelijks in de kamer van Olivier mag zijn, dan mag Ace het al helemaal niet. Ik zal die – Ik slik het woord nog net in en loop met snelle passen naar de deur van Olivier. Zonder te kloppen deed ik de deur open en toen ik nog verder liep, zag ik hem inderdaad in de kamer van Olivier. In zijn bed. Te slapen. Behendig trok ik mijn zwaard en liet die tegen zijn keel aan. Mijn stem werd koud en er zat geen emotie in, maar stiekem diep vanbinnen vond ik dit erg grappig. “You scurvy dog!” Ik hield het dichter tegen zijn keel aan. “Zelfs als je dood bent, zal je geen kapitein meer worden, sta op met je luie reet!”


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Okay, ik heb die term vaker gehoord, maar wat is de 100 dagen precies?

    Ace - Piraat.

    Het is donker en het enige wat ik zie zijn Genesis' blote schouders in het maanlicht. Ik wil ze zo graag aanraken, maar ik ben bang. Bang dat ze me een goeie mep zal verkopen. Dus ik blijf stil staan.
    'Nou Ace, schiet je nog op met die handdoek of hoe zit dat?' Mijn blik schiet naar de handdoek in mijn hand en vervolgens naar naar lichaam. 'Eeh..' Aarzelend loop ik dichterbij en sla de handdoek om haar lijf.
    'Je bent zo zacht,' fluister ik in haar oor. 'Zo zacht, zo mooi, zo-'

    'You scurvy dog! Zelfs als je dood bent, zal je geen kapitein meer worden, sta op met je luie reet!' Wat is dit? Waar ben ik? Genesis! Waar is Genesis?! Maar in plaats van dat ik schreeuw en wild om me heen sla, blijf ik doodstil op bed liggen, kijk in de vernietigende ogen van Oliver's hulpje die haar zwaard op mijn keel heeft gezet. Oh Jezus. Jezus Christus, de duivel maakt me af. En anders doet Oliver het wel in zijn plaats. Even ben ik te overdonderd om ook maar iets te doen.
    'Eh.. hoi,' piep ik, bang dat een luider stemvolume zal resulteren in een gewisse dood. 'Eh, ja. Dit is eh, niet wat het lijkt. Ik eh, moest nodig naar de wc enne ja, ik was een klein beetje gedesoriënteerd en toen kwam ik hier terecht.' Het meest slechte excuus dat ooit uit mijn mond is gekomen. Als de situatie niet zo pijnlijk was geweest, had ik erom kunnen lachen.
    Mijn ogen glijden over haar heen. Hier zitten we dan, een piraat liggend op zijn kapiteins bed met een vrouw die over hem heen hangt met een zwaard tegen zijn keel. Dit had een betere fantasie moeten worden, zucht ik.
    'Het is prachtig weer, niet waar?' piep ik met een zeer pijnlijke grijns, als schrale poging de sfeer te verlichten. Mijn kansen zijn wel verkeken nu. Als ze dit door vertelt aan de kapitein ben ik dood vlees.


    No growth of the heart is ever a waste

    Asilah - rechterhand Kapitein Olivier
    'Eh, ja. Dit is eh, niet wat het lijkt. Ik eh, moest nodig naar de wc enne ja, ik was een klein beetje gedesoriënteerd en toen kwam ik hier terecht.'
    Ik kijk hem met een emotieloze blik aan, "Denk je nou serieus dat ik daar in trap? Ook al was het de beste excuus ook, je zou er niet onderuit komen," Mijn zwaard lag nog steeds tegen zijn keel aan en ik was niet van plan die weg te doen, totdat ik daar zin in had of het wel goed vond geweest. Ik kijk in zijn ogen, zijn gezicht, maar kijk niet om me heen. Mijn ogen blijven op de gedaante in Olivier zijn bed en ik was niet van plan me af te laten leiden door deze vieze rat.
    'Het is prachtig weer, niet waar?' Grommend hield ik het zwaard nog dichter tegen zijn keel, maar kwam toen op een idee en likte met mijn tong over mijn tanden terwijl ik hem nog steeds aan keek. Een gemene grijns kwam op mijn lippen, zo'n grijns waarvan je gelijk wist dat het foute boel was. "Ik denk dat ik dit maar even aan de kapitein ga vertellen," Toen werden mijn ogen opeens weer dodelijk en boog ik dichter naar hem toe, totdat onze neuzen elkaar raakten. "Maar eerst zal ik jou eens ergens naartoe brengen."
    Ik pakte hem aan zijn haar vast en trok hem overeind, net op hetzelfde moment dat ik mijn zwaard wegdeed. Zijn handen deed ik achter zijn rug en hield ze stevig vast terwijl ik het zwaard in zijn rug prikte. "Lopen." Was het enigste wat ik nog zei en ik duwde hem vooruit, schopte de deur van de hut dicht en liep naar de cellen. Toen we daar eenmaal waren, schopte ik Ace in één van de eerste de beste cellen en deed hem gelijk op slot en grendel. Ik likte weer over mijn tanden en grijnsde. "De ratten kunnen je wel plezier houden," Het was een vieze grijns, maar ik lette niet te veel op hem en liep weer weg naar het dek.
    Mijn handen lagen nu op het stuur en ik vaarde terug naar Kapitein Olivier. God, wat was ik toch goed, dacht ik bij mijzelf met een grijns. Ik kon niet wachten om het tegen hem te zeggen. Die sukkelige rat.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Okay, ik blijf het zeggen, maar toch moet ik toegeven dat Ace geniale acties heeft en zal blijven houden, haha. -buigt


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Hahaha, ik probeer hem echt een beetje als klunzige idioot neer te zetten x'D. Oke, nu effekes jouw post lezen.


    No growth of the heart is ever a waste

    Ik vind Ace geweldig. Of ben ik nou de enige die hem lief vind omdat hij zo schattig is? o_O
    Nou ja, ik ga even alles lezen :').


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    @ Shogun: de dag waarop de laatstejaars vieren dat we vanaf dan nog maar 100 dagen les hebben (:

    Ace & Asilah zijn echt heerlijk om te lezen (:


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Ace - Piraat.

    "Denk je nou serieus dat ik daar in trap? Ook al was het de beste excuus ook, je zou er niet onderuit komen," sist haar stem vlak bij me. Daar ging mijn schrale hoop. Ze lijkt niet op z'n minst onder de indruk te zijn van mijn opmerking over het weer. In plaats daarvan kijk ik recht in de ogen van een sadistische piraat die letterlijk de lippen likt bij de gedachte me te mogen straffen. Dit is niet eens opwindend. Ik en mijn jongeheer kunnen wel janken.
    "Ik denk dat ik dit maar even aan de kapitein ga vertellen." Ik slik.
    'Nou eh.. even tussen jou en mij, ik denk niet dat de kapitein zijn zeer belangrijke bezigheden voor zo'n nutteloos feitje als dit zou willen staken. Je ziet, het is een hele drukke man en een zielige piraat die heel even een dutje heeft gedaan op zijn bed is niet bepaald het vermelden waard," zeg ik en probeer luchtig over te komen. Ze besteedt geen aandacht aan mij en gaat gerust verder.
    "Maar eerst zal ik jou eens ergens naartoe brengen." Ze trekt me overeind waardoor de pijn in mijn rug schiet. Ik kijk op het dek recht in de zon.
    'Eh, kunnen we er niet over praten met een kopje thee? Of rum? Rum lijkt me een beter idee, gezien de omstandigheden.' Rum zou perfect zijn. Ik zuip haar binnen no time onder de tafel en dan kan ik hem smeren. Alles is beter dan nogmaals gestraft worden door Oliver. Dan ga ik gegarandeerd het loodje leggen. Hij zei het immers al de vorige keer: "Laat ik over mijn hart strijken, dertig zweepslagen." Als dat al een straf is uit zijn barmhartige en genadige hart, hoe erg moet de straf wel niet zijn als hij echt pissig is? En hoe kwaad zal een kapitein van zijn kaliber worden als hij een van zijn waarschijnlijk meest gehate bemanningsleden in zijn bed aantrof?
    In plaats daarvan word ik letterlijk in een cel geschopt die vervolgens vergrendeld wordt.
    "De ratten kunnen je wel plezier houden," hoor ik haar met een perverse grijns zeggen. He da's mijn handelsmerk, wil ik nog zeggen, maar ik besluit mijn kop te houden. Ze loopt weer naar boven en nu ben ik inderdaad in gezelschap van een paar nieuwsgierige ratten.
    'He! Blondje!' schreeuw ik naar boven, naar het hulpje van de kapitein. God, ik weet haar naam niet eens. Het blijft stil. Waarschijnlijk wil ze me negeren. Goed dan. Uitdaging aangenomen.
    'Bloooooondiieeee!' schreeuw ik dan overdreven zangerig. 'Blondie blondie blondie blondie blondie!' gooi ik er nog een schepje bovenop. Kom op Ace. Wees irritant.
    'He! Blooooondie! Ik heb een mop voor je, moet je eens horen: waaraan herken je een Belgische piraat? Nou? He blondie, zeg het eens! Een Belgische piraat heeft twee lapjes voor zijn ogen.'
    Nog steeds klinkt er geen gehoor, maar ik durf te wedden dat ze me nu op zijn minst lichtelijk irritant gaat vinden. Goed, nog een schepje er bovenop.
    'He bloooooondiieeee! Ik weet het nog een! Moet je eens horen: mannen zijn de beste koks, want met twee moeren, een worst en wat melk kan hij een vrouwenmaag voor negen maanden vullen! Nou, wat zeg je daarvan? Best goed gevonden he? He blondie! Zeg eens wat! Heb jij nog een mooie mop voor me? Wacht wacht, ik heb er nog eentje. Dit is een raadsel: Hoe kun je weten dat je vrouw dood is? Nou? Nou blondie? Blooooondiiieee! Hier komt ie dan: de seks is hetzelfde, maar de afwas stapelt zich op! Ik ken nog een schuine mop! Maar als ik die vertel, valt hij om!'


    No growth of the heart is ever a waste

    Volledige naam: Chaluwen [krijger] Juwan [rechtvaardig] Chestio
    Leeftijd: 28
    Uiterlijk:
    Hij heeft iets donkerder haar, donkere ogen en is een tikkeltje donkerder van huidskleur maar verder is dit ongeveer Chaluwen.


    Innerlijk: Chaluwen is een begripvol persoon. Hij probeert een goede leider te zijn voor zijn volk, iemand te zijn waar mensen tegenop kunnen kijken. Toch heeft hij achter al die spieren en ruige uitstraling een heel klein hartje op de juiste plaats. Zijn zusje Aiyana komt voor hem op de eerste plaats en hij heeft er soms berouw aan dat ze zich nu al als een krijger moet gedragen. Hij probeert iedereen altijd in veiligheid te stellen, en zodra er gevaar dreigt zal hij alles op alles zetten om zijn volk te beschermen. Ondanks zijn achtergrond als Avelonier, is hij behoorlijk charmant en kent hij vrijwel foutloos Engels.
    Rol+rang: Avaloniër
    Extra: Stamhoofd

    [ bericht aangepast op 1 feb 2012 - 18:47 ]


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Tadum, het stamhoomd, nice =D Hij was/is ziek, dus je kan wel doen dat ie zich beter voelt :A
    Ohja, Aiyana hoorde van Sygmund dat Oliver er aankomt enzo.. Je kan wel doen dat hij het via geruchten opgepikt heeft en even gaat navragen bij Sygmund of iets dergelijks =]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Alright. Ik ga eerst even douchen & leren en dan kom ik even reageren. Iemand trouwens enig idee wat ik moet doen met Genesis? Ik volg het stuk van Oliver's bemanning op het strand niet meer :').


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Mwuh, praten met Nate ofzo? Die is nogal stil. Of hem begluren tot hij er zenuwachtig van wordt [x


    [ bericht aangepast op 1 feb 2012 - 19:00 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.