[RPG] Chaos. [2] - Speeltopics

Het is het jaar 2063 en de opwarming van de aarde eist zijn tol. In de vorm van allesverzengende droogseizoenen en extreme monsoenmaanden, neemt moeder Aarde wraak op degenen die haar zo hebben aangetast. Bovendien blijft de wereldbevolking door gaan met pieken, maar het voedsel en water raakt op. Te midden van deze chaos, ziet de regering geen andere uitweg dan de bevolkingsgroei af te kappen door enkele metropolissen te bombarderen.

Waar er eigenlijk niets dan puin over hoorde te blijven, lijken enkele mensen de ramp te hebben overleefd. Afgesloten van de rest van de wereld, zonder bereik en zonder benzine, raken deze overlevenden onder de impressie dat zij de laatste overblijvende mensen op aarde zijn. Gefrustreerd en wanhopig raken ze vast in een cirkel van chaos en plunderingen, die misschien nog meer levens eisen. Wanneer ook enkele gestrande vakantiegangers in de ruines van de stad belanden, staat de boel helemaal op stelten.

Archief

Part 1

[ bericht aangepast op 4 maart 2012 - 14:23 ]

Abo

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Jim Fisher
Met een kleine glimlach knikte ik, zover was het dus niet. "Rennen?!" vroeg ik Deanne terwijl ik naar boven staarde waar nu donkere wolken hingen. Zonder op antwoord te wachten rende ik naar voren, er stond maar een huisje dus die moest wel van Deanne zijn. Snel rende ik erna toe terwijl ik af en toe even over mijn schouder keek.

Le short, maar ik moet zo weg

Trust me. I'm the doctor

abo

abo

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Hoe neem je een abo op een topic?

Randomness schreef:
Hoe neem je een abo op een topic?

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Abo. *O*

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ethan Joseph Sicks
'Ik ga wel mee,' zeg ik tegen Janine en kijk even naar Aiden die op de stapel kleren in slaap is gevallen.
'Wij waren trouwens ook allang van plan eten en drinken te zoeken,' verdedig ik ons. 'Het ging alleen niet zo makkelijk want, eh, we hadden wat tegenslagen. Maar goed, dat doet er nu niet meer toe. Laten we maar gewoon gaan. Hoe sneller we gaan, hoe eerder we terug zijn. Misschien lukt het ons terug te zijn voor Aiden wakker wordt, anders zal hij vast enorm bezorgd zijn.'
Samen met Janine loop ik naar buiten, het regenen is gelukkig opgehouden maar de zon is nog nergens te bekennen. Het is koud en modderig buiten, wat eigenlijk wel goed past bij het beeld van een ramp.
'Goed, waar lopen we eerst heen?' Het was best raar hier te staan zonder Aiden, zoals ik al zei, we zijn het niet gewend om apart te zijn.

everything, in time

Janine 'Jainy' Amély Fride

'Hier ergens in de buurt is een afgrond, of iets dergelijks. Daar is de bus waar ik inzat gecrasht, en bovenaan liggen mijn koffers. Een eindje verderop liggen ook mijn slippers en handtas. In die koffers zitten schone kleren, en wat te eten. Ook heb ik een aantal flessen water. Ik vertrouwde er niet op dat het hier schoon zou zijn, dus heb ik zelf maar wat meegenomen.' Ik moest terug naar die koffers, daar zat zeker een groot deel van de basisbehoeften in, en iets vertelde me dat ik ze nog kon gebruiken.
Op mijn eigen gevoel begon ik te wandelen in de richting waar ik vandaan kwam. Daar ergens was het huis waar Ayame ons ingeleid had, en nog een stuk verder had ik mijn handtas laten vallen.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ethan Joseph Sicks
'Er is een bus neer gecrasht?' Jezus, dat wist ik helemaal niet. Maar nu ik erover nadenk, klinkt het ook best logisch. Ondanks dat deze gemeente niet zo groot was, was er toch redelijk veel touristenverkeer. Daar heeft deze bus waarschijnlijk bijgezeten, dat moet haast wel, want ik heb Janine nooit eerder gezien. Als ik opkijk uit mijn gedachte, zie ik dat Janine al verder is gelopen. Ik versnel mijn pas zodat ik haar inhaal.
'Niet zo snel, alsjeblieft. Ik eh, heb last van mijn enkel.' Ik wil absoluut niet dat Janine weet dat ik ziek ben, aan de ene kant is het logisch, want het gaat gewoon niet iedereen aan. Aan de andere kant lijkt het deze keer wel anders, alsof ik haar ervoor wil beschermen. Belachelijk, ik ken haar niet.

everything, in time

Janine 'Jainy' Amély Fride

'Wat is er gebeurd dat je last hebt van je enkel?' vroeg ik, nadat hij me ingehaald had. Ik geloofde hem niet helemaal: net sprong hij bijna door het kleine gebouwtje heen, en nu had hij last van zijn enkel? Zeker, dat was ook volstrekt logisch. In ieder geval begon ik toch langzamer te lopen, ik wilde hem niet gelijk afschrikken met mijn achterdochtige theoriën, of mijn paranoia gedachten. 'Ik hoop dat jij precies weet waar die afgrond is, want ik heb geloof ik een mini black out. Ik ben de weg kwijt.' Ergens verwachtte ik dit wel van mezelf: mijn gevoel voor richting is vanaf kinds af aan hopeloos geweest. Ik was keer op keer mijn ouders kwijt, en werkte mezelf nog verder in de neesten door vervolgens de verkeerde kant op te lopen. Om zo'n situatie te voorkomen gaf ik het dus maar gelijk tegenover mezelf toe: ik was de weg kwijt, en ik zou hem niet in mijn eentje terugvinden.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ethan Joseph Sicks
Ik negeer haar eerste vraag, vooral omdat ik eigenlijk niet zo goed ben in liegen, maar ook omdat het gewoon beter is dit hele onderwerp te vermijden.
'Pfoeh,' zeg ik en ik denk even na. 'O, ik weet het al weer. Het is vrij simpel, de tweede afslag links en dan hoeven we eigenlijk alleen maar rechtdoor te lopen. Het is hier immers niet zo groot. Zijn er voor zover jij weet, nog meer mensen die de buscrash of de ramp hier hebben overleefd? Mijn broer en ik zijn al dagen op zoek, maar buiten jou hebben we nog niemand gevonden. We hebben wel een lichaam gevonden dat pas een uur of zo dood was, niet al te lang in ieder geval. Dat heeft de hoop wel iets doen opbloeien, maar een echte vondst kun je het nu ook niet echt noemen.' Ik lach even ongemakkelijk en kuch.
'Sorry, ongepast.'
Ik weet niet waarom ik moet lachen, ik denk dat ik de humor gewoon mis. Het plezier, alles is zo serieus de laatste tijd en dat ben ik helemaal niet gewend. Thuis waren we nooit echt bloedserieus, we zagen overal de beste kant van in. Ik kijk naar de grond terwijl we doorlopen en vervloek mezelf voor mijn gedrag, ik ben verdomme een volwassen man!

everything, in time

Janine 'Jainy' Amély Fride

'Er is in ieder geval één iemand die samen met mij de buscrash heeft overleefd, en ik ben ook iemand tegengekomen die niet bij mij in de bus zat, dus ik vermoed dat die de ramp heeft overleefd. Samen met hen ben ik gevlucht voor iets wat Anna-May zag, en waar ze duidelijk bang voor was. Ik heb niet gezien wat, maar ze vond dat we moesten rennen, en snel ook. Mijn koffer heb ik achter moeten laten, maar mijn tas wilde ik persé meenemen, tot ik een eindje achter raakte, toen heb ik hem moeten laten vallen.' Ik volgde ondertussen de aanwijzingen die hij had gegeven op. 'Maar ik denk haast dat er nog meer overlevenden zijn, een heel dorp kan toch niet zomaar uitgeroeid zijn?' Ik dacht er diep over na. Wat zou er voor gezorgd hebben dat er zoveel mensen dood gegaan waren. Iedereen sprak maar over een ramp, maar ik had nog steeds geen idee wat voor ramp dat was.

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Anywayz, ik ga nu. ;c

It is better to reign in hell than to serve in heaven.

Ayame "Lucky Star" Natsumi Kaede

Janine ging mensen zoeken en Anna en ik gingen verder. Het verlaten dorpje was best groot. Zo hier en daar lagen lichamen, maar we durfden niet te kijken of ze nog leefden. We namen aan van niet, aangezien er vliegen op zaten.
Het werd donker. Ik keek op mijn horloge en zag dat de batterijen op waren, want het secondewijzertje deed niks. We gingen in een huisje zitten en ik maakte een kampvuur - gelukkig wist ik nog hoe het moest, met dank aan de scouting.
Er was één grote deken. Het was best koud, dus Anne en ik gingen er in zitten met onze ruggen tegen elkaar.
'Anna?' vroeg ik zacht.
'Ja,' zei ze slaperig.
'Weet je nog iets van wat er gebeurt is?'
'Nee. Ik weet alleen dat ik in een bus zat, op weg naar.. op weg naar... weet ik niet meer. Er was een ontploffing en de bus werd weggeblazen. Toen werd ik wakker, klom ik via het ravijn omhoog en ontmoette ik jou.'
Ik knikte. 'Ik weet nog waarom ik in het bos was beland. Er is een groepje op school met van die echte huppelkutjes. Alleen hun vriendjes hebben messen, geweren, noem maar op. Zij en hun vriendjes dwongen me door het bos de lopen. Mensen zeggen dat het in het bos spookt en ze weten dat ik best spiritueel ben. Als ik het niet zou doen, zouden ze, of tenminste hun vriendjes, me vermoorden. Ik snap niet waarom ze me zoiets simpels zouden laten doen, maar ik werd bang tijdens de storm. De rest heb ik al verteld. Over de grot en zo.'
'Aha. Ik snap het. Ayame?' Anna klonk iets wakkerder.
'Mijn vrienden noemde me Lucky Star.'
'Van de anime?'
'Precies.'
De lucht werd donker, zo zag ik door het raam waar geen raam meer in zat.
'Hé!' riep Anna. 'Daar rent een jongen naar binnen!' Ze sprong op en rende naar het huisje.

Oké, voor wie het niet snapt, de jongen is Jim. x"p
OT, ik zet vanaf nu mijn bijnaam erbij, Lucky Star dus.
Ik heb Ayame getekend tijdens de brand, Anna ga ik ook maken, als ze het leuk vind. (:

[ bericht aangepast op 30 dec 2011 - 18:46 ]