• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Bemanning Medusa:
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
    Capitivity - Helena Vylore - 20

    Sid - Natambu Mmba - 25
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    GoogleIt - Ticimo Carabét - 26

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    Fae - Mallory Farrah Pierce - 19

    Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23

    De Aveloniërs:
    Stamhoofd: Zoeken we nog! (eigenlijk weer --'')
    Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
    MoonyLove - Katy Griffin - 14
    Leave - Nivera Izil Mazi - 19

    SomeMusic - Zoltan Donovan Osweld - 27[/q]
    Maitresse - Nawizi Ceta - 17
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 1 feb 2012 - 19:01 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Genesis
    Ze steekt haar tong naar hem uit. 'Toevallig kan ik héél goed dokteren, en waar die kapitein en zijn slaafjes het lef vandaan halen van alles rond te verzuimen.. Ben ik even blij dat er ook andere mannen zijn.' Mompelde ze hoofdschuddend.
    Was het nou nog niet afgelopen met dat gezeur over gisteravond? Allemaal jaloerse krenten die nog nooit hebben gehoord over kloppen en beleeft zijn.
    Maar ach, ze vond het lang niet zo erg meer zolang ze hun mond maar hielden.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Tristan - Piraat, Medusa.
    Ze steekt haar toch naar me uit en ik trek geamuseerd een wenkbrauw op. Dus ze noemt mij een slaaf? Ze zou eens moeten weten, denk ik ietwat grimmig.
    'Les één: aan boord is er nihil privacy. Tenzij je die koopt bij de kapitein, in de vorm van een eigen kajuit, prinses.'
    Ben ik blij dat Abby dat gedaan heeft, ik zou het vreselijk vinden om met haar bij de rest te slapen. Het gejoel zou zo oorverdovend zijn dat ik geen oog zou dichtdoen. Bovendien ligt een bed ook duizend keer beter dan de hoop zeildoek waartoe ik veroordeelt was. De sloep blijft maar onderweg en ik kijk verlangend naar het eiland, het ziet er uit als het paradijs.

    [ bericht aangepast op 17 dec 2011 - 18:38 ]


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Genesis
    'Nou, een kajuit kan ik het niet noemen, maar een aparte kamer? Telt dat ook?' Ze schudde haar hoofd even, en haalde een hand door haar haren.
    'Een eigen kajuit lijkt me trouwens overbodig. Als ik 's nachts iemand moet helpen, hoe kom ik dan in het donker, door al die gangetjes naar het ziekenruim? Nee, ik denk dat ik mijn geld bewaar voor belangrijkere zaken.' Knikte ze, waarna ze haar lichtgroene ogen even over het water liet glijden.
    'En ik ben geen prinses, zee-oen. Ik ben misschien iets beter gemanierd, maar ik ben niets meer of minder dan mezelf.
    Sorry als dat te veel voor je is, maar noem me gewoon Genesis.' Mompelde ze, waarna ze van de reling, op het dek sprong. Tristan was oké, zolang hij maar niet dacht dat ze verwaand was.
    In haar ogen werd hij dan een bediende. Als hij zich gedroeg zoals hij zich gedroeg.
    ''Schorriemorrie als piraten horen thuis aan de galg.'' Waren haar vaders woorden altijd geweest.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Abigail Rosaline Valence
    Ace kwam al gauw terug en overhandigde haar eht zwaard, blij dat ze het terughad stopte ze hem terug in de schede. "Graag gedaan hoor." Hij wou wat vertellen tegen Tristan, maar zijn stem werd overstemd door alle herrie die er plots uitbrak. Eindelijk, land! Aan Tristan te merken had ook hij er zin in. "Ga jij al maar vast, ik moet mijn wapens nog," zei hij haar en ze knitke. "Is goed, tot zo," glimlachtte ze. Ze zei Ace gedag en volgde toen de rest het dek op. Gelukkig was het droog, want ondanks dat ze zin had in avontuur, had ze minder zin in een koude douche. Ze ging bij de reling staan en terwijl ze wachtte op Tristan luisterde ze naar de gesprekken van de piraten om haar heen en nam ze even de tijd om het eiland te bewonderen. Het eiland leek niet erg bewoond en ze vroeg zich af wat ze hier in godsnaam moesten doen. Een frisse bries streelde haar huid en ze snoof de frisse lucht op, ze hield ervan buiten te zijn. Een van de ergste dingen voor haar was om binnen opgesloten te zitten, dan kreeg ze simpelweg geen lucht. Plots zag ze Tristan verderop staan bij die Genesis. Hij was blijkbaar teruggekomen zonder dat ze het doorhad, maar wat deed ie bij haar? (Ghaha ^^) Ze had geen zin om nog alleen te blijven staan en ze zouden zo immers naar het eiland kunnen, aangezien de tweede sloep al leek te vertrekken. Ze liep naar het tweetal toe en bleef achter Tristan staan, ze legde haar handen op zijn schouders en blies zachtjes tegen zijn oor. "Hey handsome," (aah, kon het niet laten, komt uit supergaaf Ds spel ^^) fluisterde ze in zijn oor. Ze liet hem los, ging naast hem staan en glimlachte kort naar genesis ter begroeting. Ze mocht haar nog steeds niet, maar ze was niet vna plan dat te laten merken. Meer ruzies, of beter gezegd personend ie haar niet mochten, kon ze niet gebruiken. Nate en de kapitein waren al erg genoeg om haar de stuipen op het lijf te jagen.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Tristan- Piraat, Medusa.
    'Maar een aparte kamer? Telt dat ook?'
    'Je zal gisteren wel hebben gemerkt voor hoeveel dat telt.' Blijkbaar is ze niet echt blij met mij antwoord, want ze springt van de reling en op zo'n onvoorzichtige manier dat ik mijn arm al strek om haar vast te grijpen als ze valt. Maar dat doet ze niet. Ik trek mijn arm terug en wacht tot de pijn die ik met die bruuske beweging heb opgewekt, weer weggaat.
    'En ik ben geen prinses, zee-oen. Ik ben misschien iets beter gemanierd, maar ik ben niets meer of minder dan mezelf. Sorry als dat te veel voor je is, maar noem me gewoon Genesis.'
    Gemanierd noemt ze dat. Ik noem het de hele tijd mensen arrogant kleineren. Maar dat zal er nog wel uitgaan, ze is net aan boord, dus laatst in rang. Nog lager dan ik zelfs.
    'Oké dan, Genesis. En ik ben geen zee-oen.'
    Ik schrik even door 2 handen op mijn schouders, maar ontspan dan weer. 'Hey handsome,' fluistert Abby in mijn oor. Ik draai me om. 'Ben jij nog niet aan land?' zeg ik, zonder spijt. Niet dat ik me zorgen zou maken over haar veiligheid, ze kan haar mannetje wel staan, maar als ze bij mij is, ben ik toch geruster. Tegen Genesis knikt ze alleen maar.

    Lol, kunnen Abby en Tristan in één sloep met de kapitein (en Asilah)? Lekker awkward :')


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Genesis
    Ze laat haar lichtgroene ogen kort over Abby glijden. Abby leek enkel geïnteresseerd in dingen die haar beter konden maken.
    Noem het mensenkennis of instinct, want ze zag meteen dat er iets niet klopte aan het plaatje tussen Abby en Tristan.
    Haar ogen vernauwden een minieme seconde, waarna haar lippen ietwat van elkaar afweken.
    'Ik ga even bij de gewonden kijken. Kom heelhuids terug.' Het klonk vriendelijk maar scherp. Ze filosofeerde teveel om het écht menend te laten klinken.
    In gedachten verzonken kauwde ze op de binnenkant van haar wang, waarna ze richting het ruim omlaag klom.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Sid schreef:
    Tristan- Piraat, Medusa.
    'Maar een aparte kamer? Telt dat ook?'
    'Je zal gisteren wel hebben gemerkt voor hoeveel dat telt.' Blijkbaar is ze niet echt blij met mij antwoord, want ze springt van de reling en op zo'n onvoorzichtige manier dat ik mijn arm al strek om haar vast te grijpen als ze valt. Maar dat doet ze niet. Ik trek mijn arm terug en wacht tot de pijn die ik met die bruuske beweging heb opgewekt, weer weggaat.
    'En ik ben geen prinses, zee-oen. Ik ben misschien iets beter gemanierd, maar ik ben niets meer of minder dan mezelf. Sorry als dat te veel voor je is, maar noem me gewoon Genesis.'
    Gemanierd noemt ze dat. Ik noem het de hele tijd mensen arrogant kleineren. Maar dat zal er nog wel uitgaan, ze is net aan boord, dus laatst in rang. Nog lager dan ik zelfs.
    'Oké dan, Genesis. En ik ben geen zee-oen.'
    Ik schrik even door 2 handen op mijn schouders, maar ontspan dan weer. 'Hey handsome,' fluistert Abby in mijn oor. Ik draai me om. 'Ben jij nog niet aan land?' zeg ik, zonder spijt. Niet dat ik me zorgen zou maken over haar veiligheid, ze kan haar mannetje wel staan, maar als ze bij mij is, ben ik toch geruster. Tegen Genesis knikt ze alleen maar.

    Lol, kunnen Abby en Tristan in één sloep met de kapitein (en Asilah)? Lekker awkward :')


    Sorry, ik snap je even niet. D:
    Hoe bedoel je?


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Ace - Piraat.

    Al gauw wordt het enthousiasme me duur betaald, want ik voel de nasleep van mijn plotselinge bewegingen al meteen in mijn rug. Toch besluit ik de tanden op elkaar te zetten en de stroompjes bloed te negeren, evenals de opmerkingen over Genesis en mij. Wat dat betreft zal de lucht hier een man goed doen; alle gedachten even weer op een rijtje zetten. De rest van de mannen heeft zich al in het bos verschanst. Ik moet wat eten, maar wat? Mijn blik schiet naar een struik met bessen. Zouden die.. eetbaar zijn? Ik aarzel even. Ineens zie ik een flits van een beweging. Nate. Zonder aarzeling pakt hij wat bessen van een soortgelijke struik. Ik besluit te wachten tot hij klaar is. Wanneer hij uitgegeten is en verder trekt, doe ik me te goed aan de struik. Ik pak een buideltje stof uit mijn broekzak, gooi er een lading in en bind de stof om mijn middel. Ook bij die beweging voel ik de pijn in mijn rug schieten. Ik moet oppassen.
    Ineens hoor ik geritsel in de bossen. Mijn blik flitst de kant op, maar er is niks te bekennen. Het doet me even twijfelen over de situatie. Wat als we hier niet alleen zijn? Wat als hier stropers zitten, of erger nog: een gestationeerd garnizoen? Ik hoop van harte dat we die niet tegenkomen.


    No growth of the heart is ever a waste

    Eonian schreef:
    (...)

    Sorry, ik snap je even niet. D:
    Hoe bedoel je?

    Gewoon, ze zijn niet echt beste maatjes en ik veronderstel dat die 2 nog aan boord zijn maar ook nog naar het eiland gaan (:


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Op mijn DSi leek het meer tekst te zijn :')
    Genesis zit er trouwens vet naast wat Abby betreft, ghaha. Ik vind 't altijd geinig als er een personage is die door mijn personage gehaat wordt (x

    En omfg, die 4 in één bootje? Moet wel erg goede reden voor zijn dan ;p

    Abigail Rosaline Valence
    "Ben jij nog niet aan land?" vroeg hij haar en ze schudde haar hoofd. "Nee, dacht je soms dat ik zonder jou zou vertrekken?" Ze merkte hoe Genesis naar haar keek, vervolgens deelde ze mee dat ze bij de gewonden ging kijken. Als je er niet veel aandacht aan besteedde klonk het erg vriendelijk, maar de scherpe ondertoon in Genesis' stem ontging haar zeker niet. Even knipperde ze verbaasd met haar ogen, had ze soms iets verkeerds gedaan? Ze had haar proberen te redden, waar ze ook nog eens flink voor gestraft was geworden, en dan kreeg ze dit. Ondankbaar kind. Ze besloot zich er verder maar niet druk om te maken, het zou stom zijn als ze haar humeur verder liet verpesten door haar, en richtte zich weer op Tristan. "Laten we gaan, ik wil wel eens weten wat er op dat eiland is en waarom de kapitein hier heen wou," zei ze en glimlachte kort. Wat was er voor bijzonders aan of op dit eiland dat de kapitein hier heen wou? Hij was niet het type die heel erg zijn best ging doen voor iets wat het niet waard was, dus het moest wel iets heel kostbaars zijn bedacht ze zich.

    (Heb even naam van stamhofod van Moonylove gevraagd, dan kan ik straks posten met Aiyana, kunnen we daar ook weer verder)


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Moeten ze niet met sloepen naar dat eiland dan? (:
    Pak dat er maar ééntje terugkomt, dan moeten ze wel samen. Haha, ik zie ze echt al zitten, all happy faces.


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Jawel, althans, zo zie ik het altijd voor me.
    In zo'n eng wiebelbootje stappen dat nog aqan die touwen hangt en dan laten ze je zakken tot in het water en dan roeien maar (x


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Same, denkt aan die scene met Pintel en Ragetti en een golf in PotC.


    Home is now behind you. The world is ahead!

    Oh kutjes, had al gepost dat we met de loopplank bij het eiland aankwamen. Shit, lol.


    No growth of the heart is ever a waste

    C18 schreef:
    Oh kutjes, had al gepost dat we met de loopplank bij het eiland aankwamen. Shit, lol.

    No problem, bro (:


    Home is now behind you. The world is ahead!