• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Bemanning Medusa:
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
    Capitivity - Helena Vylore - 20

    Sid - Natambu Mmba - 25
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    GoogleIt - Ticimo Carabét - 26

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    Fae - Mallory Farrah Pierce - 19

    Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23

    De Aveloniërs:
    Stamhoofd: Zoeken we nog! (eigenlijk weer --'')
    Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
    MoonyLove - Katy Griffin - 14
    Leave - Nivera Izil Mazi - 19

    SomeMusic - Zoltan Donovan Osweld - 27[/q]
    Maitresse - Nawizi Ceta - 17
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 1 feb 2012 - 19:01 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Mallory - Piraat, PM
    Veel meer te zeggen had ik niet, maar ik was blij met het gezelschap. In mijn hoofd ging ik de verschillende mogelijke gespreksonderwerpen na, maar al snel werd Zoltan weggestuurd om zijn mannen te informeren. Zijn mannen? Hij had blijkbaar een hoge rang hier. Even twijfelde ik - zou ik meelopen, of hem zijn taken laten uitvoeren zonder hem daarbij voor de voeten te lopen? - maar hij gebaarde dat ik mee kon gaan en dat deed ik dan ook, met een glimlach naar hem. Na een tijdje vroeg hij me hier even te wachten, zodat hij de andere krijgers kon bijpraten. Krijgers? Ik begon het hier steeds leuker te vinden. Toen hij na een tijdje weer naar buiten kwam ging hij echter verder het dorp in, en na even te aarzelen liep ik toch achter hem aan, een beetje afstand bewarend. Zoltan verdween al snel het bos in, en dus wachtte ik even, vroeg me af of hij terug zou komen. Dat deed hij al snel en nog steeds zonder me op te merken ging hij opnieuw verder naar het middelpunt van het dorp. Ik volgde hem en wachtte op een afstandje, net buiten gehoorsafstand. Het gesprek was duidelijk niet voor mijn oren bestemd, en als ik het idee kreeg dat het de moeite van het weten waard was - nou, dan kwam ik er als nog wel achter.


    Our Father who art in Heaven. Our Father who art buried in the yard.

    Helena Vylore

    Ik open een luik en kijk in een diep donker gat. Veel aan buit heb ik op het moment nog niet gevonden. Ik kijk vlug om me heen, of er niemand in de buurt is. Als ik denk dat de kust veilig is, spring ik in het gat en kijk met grote ogen rond. Een muffe lucht komt mijn neus binnen wat me laat niezen. "gadverdamme" mopper ik. Ik klop mijn handen schoon en kijk nieuwsgierig om me heen.

    Ace - Piraat.

    Genesis lijkt alle aandacht op de een of andere manier niet zo erg te vinden. Ik heb het idee dat ze er zelfs nog de humor van inziet. Ja, lach maar, bedenk ik me met een scheve mondhoek. Deze piraat hier heeft het zeker naar zijn zin met dit uitzicht.
    'Weetje, je zou het heel goed doen als persoonlijke assistent. Jij weet nog beter hoe je die dingen vast moet maken. En dat is een domper, zelf voor mij.' Ik grinnik even en besluit maar niet te zeggen dat ik heb kunnen oefenen bij Josephine, die dezelfde jurk droeg.
    'Dank je, als piraat zijn me verveelt zal ik dat wel overwegen,' glimlach ik. Ze is weer schoon en helemaal terug in haar jurk gehesen. Genesis lijkt dit alles te zien als een groot avontuur. Een adellijke vrouw met een piratenmentaliteit. Ze vouwt haar handen om mijn wangen en merkt op dat ze nogal warm aanvoelen. Ik voel me even betrapt op mijn gedachten, maar sinds het trekdebacle kan niks meer fout gaan.
    'Het lijkt wel alsof je koorts hebt, of is het iets anders?' hoor ik haar op een speelse stem zeggen. Ik zet mijn meest onschuldige gezicht op en schud dan resoluut het hoofd. 'Oh nee hoor, het is de hitte maar. Een piraat moet soms overschakelen van de frisse zeewind naar het warme vochtige klimaat in de tropen.' Onwillekeurig glijdt mijn blik naar een moedervlekje vlak bij de welving van haar borst, tot ze me een kus op de mond geeft. Een warm, aangenaam gevoel spoelt door me heen. Is het verliefdheid? Is het lust? Ik durf het niet zeker te zeggen. Het voelt in elk geval goed.
    Ik aai met een vinger langs haar kaaklijn, zo zacht als een veertje. Alsof ik bang ben haar pijn te doen. Ergens ben ik dat ook. Om die reden durf ik niet toe te geven aan mijn gevoelens van lust op de manier zoals ik normaal doe.
    'Kom, laten we gaan. Voor we echt achter blijven.' Ik ga haar voor naar het bergpad, waar we onze weg naar boven vervolgen.


    No growth of the heart is ever a waste

    Even voor de crew van de Medusa: Iedereen ging het bos meteen al in, maar waarschijnlijk is het wel logisch dat ze met Oli hebben afgesproken om ergens te verzamelen enzo. Dus zullen we zeggen dat hij ze één uur heeft gegeven om allemaal weer terug te zijn op het strand? :] Dan kunnen wij namelijk ook een plannetje gaan beramen om die schat te bemachtigen, hehe.

    Bee - Bemanning Poseidon's Mermaid
    Na het praatje van de kapitein trek ik er snel op uit om eten te zoeken. Eerst overweeg ik nog om samen met iemand te gaan, maar de rest van de mannen hangt nog steeds rond bij het dorp, in de hoop een glimp op te vangen van een van de vrouwen. Ik haal minachtend mijn neus op, terwijl ik het bos in loop. Ook al hangt er in het bos een rustige, klamme stilte, je merkt toch dat het vol met leven zit. Ik vind het er mooi, al verwachtte ik dat niet toen ik van de Kapitein hoorde dat we naar een vrijwel onbewoond eiland zouden gaan.

    Captain Oliver Dalton - Captain Medusa
    "Dat zou wel eens kunnen kloppen. We moeten de inboorlingen hier niet onderschatten." Dat is een fout die al vaker is gemaakt. Ik heb genoeg verhalen gehoord over piraten, avonturiers of kapers die op een eiland aankwamen en werden opgepeuzeld of simpelweg verslagen door de eilandbewoners. Het ligt voor de hand dat er niet veel mannen zijn die dat hebben kunnen na vertellen, en degenen die ik persoonlijk heb gesproken hebben me meer dan duidelijk gemaakt dat de meeste blanken een grote fout maken door te denken dat donkere mensen allen kunnen dienen als slaven. Die man die hier bij me staat is het levende voorbeeld. Ik zie zijn ogen afdwalen naar de natuur. Dieren die elkaar misleiden, verslinden, in de val lokken en doden. Ik glimlach flauwtjes. Hier geldt het recht van de sterkste. Ik kijk toe hoe een aapachtig beest met zijn lang wijsvinger maden uit een boomstam peutert. Ze houden pas op met wriemelen en bewegen als het diertje ze verpletterd met zijn kaken. "Laten we terug gaan naar het strand. Meer mensen halen voor we echt ver de jungle in trekken. Want als we daar eenmaal zijn ben ik niet van plan om snel weer weg te gaan."

    Abigail Rosaline Valence
    Na een poos krabbelde ze overeind, het was tijd om terug te gaan voordat ze vertrokken zonder haar. Zwijgend begon ze terug te lopen richting het strand, het voelde vreemd haar haren in een vlecht te hebben, aangezien ze het de laatste tijd enkel los gedragen had, maar ze moest toegeven dat het prettig was met deze vochtige hitte op het eiland. Toen ze op het strand aankwam zag ze dat ze gelukkig nog niet vertrokken waren. Joe kwam op haar afgelopen, of zo noemde iedereen hem, aangezien niemand wist hoe hij echt heette. Als straf was zijn tong er ooit afgesneden, dat was al gebeurd voordat hij bij de Medusa kwam. Schrijven kon hij blijkbaar niet en daarom noemde iedereen hem maar gewoon Joe. Hij wees vragend naar het buideltje waar ik de vreemde bessen die ik geplukt had had ingedaan. "Oh, dit? Ik had een bessenstruik gevonden en heb de bessen geplukt, ik weet alleen niet of ze giftig zijn of niet.." legde ze hem uit. Hij wees plots naar het buideltje en toen naar zichzelf, ze keek wat gepuzzeld, maar toen drong het tot haar door wat hij wou doen. "Je wilt ze proberen? Joe, ben je gek? Dadelijk zijn ze wel giftig en-" Hij onderbrak haar door het buideltje te pakken en voor ze het doorhad, had hij er al één in zijn mond. Gespannen keek ze toe, was hij gek geworden? Maar het was waar, het was de enige manier om erachter te komen. Plots stak hij zijn duim op als teken dat het lekker was. Ze nam het buideltje terug en besloot er nog maar niet van te eten, wie wist kwamen de bijwerkingen pas later. "Ohja, Joe," begon ze toen hij van plan leek weer weg te gaan, "heb jij Tristan gezien?" Ze had hem niet meer gezien nadat hij het bos in was gegaan en omdat hij gewond was maakte ze zich toch zorgen. Joe schudde helaas zijn hoofd en vertrok toen. Tristan komt zo vast wel, dacht ze, niks om je zorgen over te maken.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Jullie mogen best schrijven hoor :'] Aiyana valt aan te spreken, Aveloniër, loopt rond in 't dorp. (Is op weg om Phani (die overledne is) zijn moeder te zoeken) [:

    Mensen die geen idee hebben wat er gebeurd momenteel of wat te schrijven:
    Medusa mensen kunnen even met elkaar kletsen, wachten namelijk op verdere orders van de kapitein, over bijvoorbeeld de schat of iets dergelijks. Ze hadden trouwens ook afgesproken voedsel te zoeken en dan na uurtje weer terug te komen op 't strand, which is right now.
    Poseidon's Mermaid, klets wat met elkaar, ga naar je kapitein, probeer vertrouwen Aveloniërs te winnen, ga omgeving verkennen, ga je wassen, ga eten of eits. Heb interacties met personages die niet echt door iemand gespeeld worden, verzin dus even mensen.
    Aveloniërs, ga Aiyana vragen naar wat ze allemaal van plan is met PM mensen ofzo of vertel haar overPhani die zojuist gestorven was of ga met elkaar praten, PM mensjes besp ioneren of met ze praten, vragne over waar ze vandaan komen enzo.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Ik wou even wat zeggen c:
    Het lukt me niet echt om goed voor Bee te schrijven omdat ik geen idee heb wat ik met haar aan moet, dus ik laat haar vallen. Ze mag omkomen in het strijdgewoel of iets dergelijks :] Of als er nog iemand is die zijn karakter wil laten moorden, take your chance.
    Maar omdat ik alleen de kapitein een beetje leeg vind, neem ik mijn oude personage Josephine er weer bij, die nog uit de voorloper van deze RPG komt :') Ik moet alleen haar rolbeschrijving nog wat aanpassen en een stuk schrijven waarin duidelijk wordt hoe ze op het eiland terecht komt, maar dan weten jullie het alvast :3
    Dat was het weer :Y)

    Zoltan Donovan Osweld ~ Hoofdkrijger.
    Ik keek naar de zon, hij scheen nog even fel en de druppels zweet liepen van mijn gezicht, ook al deed ik niks. Ik besloot om even af te koelen en liep naar het meertje. Daar aangekomen zag ik twee mensen, een man en een vrouw. Ik vertrouwde het niet en liep zachtjes terug. Als snel vond in Ayiana. "Ayiana.. bij het meertje, in het zuiden, zijn twee mensen. Ik ken ze niet en ik vraag me af of ze van de Medusa zijn. Misschien weet jij dat?" zei ik en beschreef de twee mensen kort.

    @ Vluuv: Okay, got it! Nu effe op een post van Leave wachten :].


    No growth of the heart is ever a waste

    Sorry, ik heb deze week een soort van hele zware toetsen :3

    Genesis
    Ze lacht zachtjes, waarna ze haar hoofd lichtjes schud. 'Ay, ay sir.' Er ontstaat een vrolijke grijns rond haar lippen, waarna ze gehoorzaam achter Ace het pad opgaat. 'En, waar kunnen we kapitein Oliver vinden? Of eerder kapitein met het kapsel van een poedel. Heeft hij z'n haren soms geknipt met een bloempot op zijn kop.' Ze schudde haar hoofd, om haar ogen vervolgens langs de bomen te laten glijden. 'Sorry dat was niet erg beleeft.' Glimlachte ze sarcastisch.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Volledige naam Nanéh Kya Mitsu
    Leeftijd 19
    Uiterlijk Klein en tenger gebouwt. Lief gezichtje maar ogen de behoorlijk wat pit uitstralen.
    Innerlijk Nanéh is eigenwijs, koppig en nieuwschierig. Heeft een grote mond en durft veel, laat zeker niet over zich heen lopen. Als ze iets wil zal ze dat hoe dan ook krijgen of te weten komen. Wel redelijk snel op haar teentjes getrap en snel beledigd. Lenig en snel.
    Verleden: In een redelijk normaal gezin opgegroeit. Haar vader heeft haar moeder in de steek gelaten toen het geld op begon te raken. Nanéh en haar broer moesten hard werken toch wat geld te verdienen. Na een paar jaar kwam haar moeder een nieuwe man tegen, gelukkig mét geld. Nu alles weer rustig was wist Nanéh zeker dat dit leven niet was wat zei later wilde leven. Ze wilde de wereld zien, voor haar zelf kunnen zorgen en nergens aan gebonden zijn.
    Rol+rang Bemanning Poseindon's Mermaid

    [ bericht aangepast op 11 jan 2012 - 22:51 ]


    Do things you don't dare. Dream things that are never done. And never let you stop.

    Leave schreef:
    'Of eerder kapitein met het kapsel van een poedel. Heeft hij z'n haren soms geknipt met een bloempot op zijn kop.'


    Volledige naam: Tayé Maku
    Leeftijd: 22
    Uiterlijk:


    Innerlijk: Tayé is liever op zichzelf. Word snel boos, en reageert al gauw geirriteerd. Dit bedoelt hij niet zo, en heeft er al weer gauw spijt van. Heeft er dan moeite mee om sorry te zeggen en doet het ook liever niet. Hij is behoorlijk wantrouwig. Als hij zich echter op zijn gemak voelt is hij eerlijk, betrouwbaar, vriendelijk en zal hij alles doen om te helpen.
    Rol+Rang: Aveloniër - krijger

    [ bericht aangepast op 11 jan 2012 - 21:19 ]


    Do things you don't dare. Dream things that are never done. And never let you stop.

    Ik hoop dat ze goed zijn (:


    Do things you don't dare. Dream things that are never done. And never let you stop.

    Ze zien er prima uit! Sowieso leuk dat je joint :]