• Het gaat over piraten ja, maar zelfs als je er bijna niks van weet kan je gewoon meedoen. Probeer het gewoon eens, ikzelf weet ook niks over die periodes, enkel dingen die ik toevallig heb gezien in POTC. (; En niemand zal je kwaad aankijken als je een klein foutje maakt door je personage bijv. een mobiel te laten pakken.
    Inspringen kan/mag altijd! We verzinnen er wel wat, geven je korte samenvatting en helpen je natuurlijk ook met in de RPG komen (;


    Lang geleden was er een kapitein, zo barbaars en zo harteloos, dat zelfs de stoerste mannen hem uit de weg gingen. Kapitein Olivier Dalton, hij had zijn eigen schip, de Medusa, en zijn eigen bemanning die hij als grof vuil behandelde, maar ze bleven, bang voor wat er zou gebeuren als ze vertrokken. Ze kregen bijna niks en als ze niet luisterden konden ze beter maken dat ze wegkwamen, want Olivier stond bekend om zijn gruwelijke straffen. Zweepslagen, kielhalen, laten vechten om leven en dood tegen een ander bemanningslid voor zijn vermaak, ze voor schut zetten door ze op te dragen vrouwenkleren aan te trekken en dergelijke. Cameron Sand, kapitein van de Posideon's Mermaid kon hem niet uitstaan, was ziedend van jaloezie en ze werden rivalen. Nooit gingen ze elkaar uit de weg, gingen juist altijd de strijd met elkaar aan, toch won er nooit iemand. Op een dag veranderde alles, Olivier zag wat hij aanrichtte met zijn harteloosheid. Huilende vrouwen die hun kleine kinderen probeerde te sussen, de stoerste mannen die hem smeekte om genade. Van de een op de andere dag zag hij het in, het achtervolgde hem in zijn slaap, maar hij dacht dat het wel weg zou gaan, het schuldgevoel. Het nare gevoel bleef, de nachtmerries gingen niet weg dus nam hij een noodzakelijk besluit. Hij stuurde zijn bemanning weg, vastberaden een nieuwe start te maken, hij liet zijn aartsrivaal achter. Er was één ding dat hij niet achter liet, hetgeen wat wel tegen zijn barbaarsheid kon en hem niet zou laten vallen, zijn schip de Medusa. Hij zocht een nieuwe bemanning en was milder dan ooit te voren, misschien zelfs té soft.

    Hij ontdekte dat een van zijn bemanningsleden geen man was, maar een vrouw. Hij liet haar blijven. Niet veel later werd hij verliefd op haar, maar het was niet wederzijds, toch bleef hij vriendelijk. De vrouw van zijn dromen werd verliefd op een ander, liet hem in de kou staan en vanaf dat moment kwamen zijn slechte kanten weer omhoog. Hij werd jaloers en verbande de man waar ze verliefd op was van het schip en het deed hem niks toen hij zag hoe stuk zij daar van was. Later kwam de man, door wat je een wonder kan noemen, toch weer aan boord. Olivier liet hem deze keer toch blijven, maar hij was niet meer zo aardig als hij geweest was. Zelfs tegen de vrouw waar hij verliefd op was geweest deed hij vreselijk, hij was weer net zoals vroeger. Snauwde zijn bemanning af, was weer een echte piraat en kende geen genade meer.

    Nu, met zijn nieuwe bemanning en weer zijn oude karakter terug, is hij op zoek naar een schat. Hij weet niet precies wat het is of hoe het eruit ziet, maar het blijkt geweldig te zijn en te liggen op een onbewoond, geheimzinnig eiland midden in de oceaan. Hij is vastberaden de schat te vinden, zijn aartsrivaal Cameron Sand voor te zijn. Toch zijn er kleine dingen die hij over het hoofd ziet.
    Hij gaat er namelijk niet vanuit dat er toch een volk blijkt te wonen op het eiland, verwacht niet dat er een verrader in zijn bemanning zit en dat zijn aartsrivaal het juiste moment om toe te slaan afwacht.


    De verhaallijn in het kort.
    Het gaat over de bemanningsleden en kapitein van de Medusa die op zoek zijn naar een schat. Eén van de bemanningsleden is een verrader (Tristan Wright) in dienst van aartsrivaal Cameron Sand, hij houdt zijn opdrachtgever op de hoogte met een postduif, stuurt hem berichten over de koers en informatie over wat er gaande is op de Medusa. Als ze eenmaal op het eiland aankomen, waarvan ze dachten dat het onbewoond zou zijn, blijkt hun een verrassing te wachten. Er woont een vreemd volk dat hun niet vertrouwd, de bemanningsleden moeten hun vertrouwen zien te winnen, maar hoe gaan ze dat doen als blijkt dat Cameron Sand, samen met zijn bemanning, al eerder op het eiland is aangekomen en het vreemde volk al helemaal voor zich gewonnen heeft?

    Lijstje
    Volledige naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Rol+rang: (Bemanning Medusa, kok. Avaloniër, krijger etc.)
    Extra:
    (Je mag er zelf dingen bij verzinnen zoals verleden enzo)

    Persones (Als je vragen hebt hierover, stel ze dan gerust)
    Bemanning Medusa:
    Kapitein Medusa: Vluuv – Olivir Dalton – 24
    Endure – Abby (Abigail Rosaline Valence) – 19
    Leave - Genesis Elisabeth Thrown - 20 (ontvoerd door Ace)
    Capitivity - Helena Vylore - 20

    Sid - Natambu Mmba - 25
    MoonyLove - William Davis - 18
    C18 - Ace Franklin Johnson -24

    GoogleIt - Ticimo Carabét - 26

    Bemanning Poseindon's Mermaid:
    Kapitein: C18 - Sygmund Yakov Engel - 28
    Verrader: Sid – Tristan Wright – 22
    Sid - Leopold Smiths - 24
    Vluuv - Bee - 19
    Fae - Mallory Farrah Pierce - 19

    Maitresse - Andrew Kelvin Ronalds - 23

    De Aveloniërs:
    Stamhoofd: Zoeken we nog! (eigenlijk weer --'')
    Zusje stamhoofd: Endure - Ayiana Kateri Chestio - 21
    MoonyLove - Katy Griffin - 14
    Leave - Nivera Izil Mazi - 19

    SomeMusic - Zoltan Donovan Osweld - 27[/q]
    Maitresse - Nawizi Ceta - 17
    MustacheMe - Phani Cinta Carabét - 11

    'Regels'
    Ik wil niet echt regels opgeven, maar heb liever wel dat jullie je hieraan houden of het onthouden.

    - Doe alsjeblieft je best om een redelijk stukje neer te zetten, dus niet 1 regel en dan denken ‘klaar’. Mocht je geen inspiratie hebben voor langer stuk, meld het dan gewoon. En nee, je hoeft niet 800 woorden te schrijven, zelf niet als anderen dat wel doen, maar 5 regels moeten je vast wel lukken.
    - Wil je je personage kwijt of stoppen? Zeg het dan, dan brengen we je personage even om het leven :P
    - De meesten vinden het niet prettig als je beslist wat hun personages doen, dus vraag het voor de zekerheid of ze het erg vinden of niet.
    - Je hoeft echt niet elke dag meteen te reageren op elke post, maar wacht alsjeblieft niet een week met posten. Ga je weg? Meld het dan en stuur je personage even op pad, laat hem/haar bijvoorbeeld verdwalen in de rimboe.
    - Houd je alsjeblieft aan de verhaallijn en als je een ‘speciaal’ personage wilt, vraag het dan even, ik sta open voor interessante personages die het verhaal leuker maken.
    - Don’t be scared. Stuur je personage gewoon op anderen af, bekijk desnoods de RPG Handleiding site voor tips. Weet je nog steeds niks? PB mij of een ander dan om te vragen waar zijn personage is en of die naar jouw personage kan gaan.
    - Verhaal kwijt? Stop dan niet zomaar zonder wat te melden, maar vraag waar de rest is of om een kleine samenvatting.
    - Er zijn een hoop personages nodig, maak er gerust meer en je kan ook voor niet bestaande personages schrijven natuurlijk! En kijk ook een beetje welke 'groep' nog weinig personages heeft en dergelijke!

    Nogmaals; Niet echt regels, maar meer dingen om jullie aan te herinneren [;

    [ bericht aangepast op 1 feb 2012 - 19:01 ]


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    we hebben echt mannen nodig O.o vooral op de pm en bij de aveloniërs.. :l


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Volledige naam: Zoltan Donovan Osweld.
    Leeftijd: 27
    Uiterlijk:


    Hij is een lange, gespierde man, met een gebruinde huid en mooie grijze ogen.
    Innerlijk: Zoltan is een sociale, vriendelijk man en kan tegen een plagerijtje. Hij houd altijd vast aan zijn eigen normen en waarden en zal niemand zomaar aanvallen, als dat niet hoeft. Hij doet zichzelf stoerder voor dan dat hij is, ook deze man heeft een klein hartje van goud. Ondanks dat hij jong is, heeft hij toch al redelijk goede ervaringen opgedaan en weet prima te overleven. Ook ontdekt hij graag nieuwe plaatsen en wil hij graag nieuwe mensen leren kennen, wanneer die mensen geen verkeerde bedoelingen hebben.
    Rol+rang: Avaloniër ~ Hoofdkrijger.
    Extra: Zoltan's ouders zijn op jonge leeftijd overleden aan een epidemie van een dodelijke ziekte, vroeger in het dorp. Hij is opgevoed door zijn broer, die gevangen is genomen door een vorige inval op het eiland.

    Is dit wat?

    [ bericht aangepast op 3 jan 2012 - 20:17 ]

    Nice, een mannelijke Aveloniër, is ie een krijger? of maak hem anders zeg maar de hoofdkrijger, aahwm.. Heb even geen andere benaming, maar zeg maar de leider over de krijgers ;D


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Endure schreef:
    Nice, een mannelijke Aveloniër, is ie een krijger? of maak hem anders zeg maar de hoofdkrijger, aahwm.. Heb even geen andere benaming, maar zeg maar de leider over de krijgers ;D


    Oke, hij wordt de leider (hoofd) van de krijgers. ;D

    1) We hebben twee nieuwe spelers ;D Verwelkom Fae en SomeMusic en als je het kan, help ze dan met inspringen ^^,
    2) Alle personages die in de beginpost in het grijs staan zijn er mee gestopt helaas, maar dat betekend dus wel dat de personages mogen sterven. Als jullie goede manier hebben waarvoor, voel je vrij er dan over te schrijven. Mij leek het in ieder geval sowieso wel vet er doden te laten vallen mocht Oliver aankomen in het dorp.
    3) MoonyLove is al twee weken, dacht ik althans, niet online geweest en we zitten nog steeds zonder stamhoofd aangezien MoonyLove die zou aanmaken.. Ö What to do, iemand anders hem laten aanmaken? Als er tenminste iemand is die het zou willen of als jullie iemand kennen die het zou willen..
    (Die persoon moet er wel rekening mee houden dat er van je verwacht wordt dat je wat vaker post, dus niet dat je een week niks van je laat horen, je hebt dan immers een belangrijke rol)



    Aiyana Kateri Chestio
    Sygmund trok verder het bos in, even bleef ze besluiteloos staan. Moest ze hem volgen? Of hem het gewoon laten uitzoeken? Uiteindelijk besloot ze hem toch stiekem te volgen, nieuwsgierig hoe hij het er vanaf ging brengen. Stilletjes zette ze de achtervolging in. Ze deed haar best krakende takjes en knisperende bladeren onder haar voeten te vermeiden, maar het lukte niet altijd, toch leek Sygmund niks door te hebben. De grond onder haar voeten voelde droog aan en ze hoopte dat dat gauw ging veranderen, een beetje regen konden ze wel gebruiken. Aiyana verborg zich achter een boom toen hij een tak van een boog begon af te snijden. Of het het juiste hout was voor de boog kon ze vanaf waar ze stond niet zien, maar hij had in ieder geval al sneller iets gevonden dan Bee. Nu moest hij nog een dier zien te vangen voor de pees van zijn boog, iets wat een lastige opgave leek te zijn voor de blanken. Het was haar trouwens opgevallen dat vooral Sygmund vreselijk blank was, het leek wel alsof hij zichzelf had ingesmeerd met melk of iets dergelijks en ze vroeg zich af hoe het kon. Alle Aveloniërs werden geboren met een licht getinte huid en in de loop der jaren werd dat erger en bleef zo doordat ze zich bijna hele dagen buiten bevonden. Plots drong het tot haar door waarom de mannen zoveel moeite hadden met het jagen, ze waren van veraf al te horen door die dingen die ze aan hun voeten droegen, hoe ze het noemden en waarom ze het droegen was ze nog altijd niet achter en het ging haar eer te boven om het te vragen. Ze wou niet dom overkomen. Alle Aveloniërs liepen op blote voeten, zo was je één met de natuur en kon je je stiller verplaatsen. Sygmund ging, tenzij hij veel geluk had, nooit een dier vangen met die lompe dingen nog aan zijn voeten, besefte ze. Normaal zou ze hem het zelf uit laten vogelen, maar hij zou alarm slaan als het hem niet lukte, dus kon ze hem beter nu al een duwtje in de juiste richting geven. Er was immers nog meer dat hij moest leren dan enkel hoe je een dier moest vangen en een boog moest maken. Ze nam haar boog in haar handen en plaatste een pijl, deze kwam uit de koker die ze altijd op haar rug droeg, tegen de pees van haar boog. Ze trok de pijl naar achteren en schoot hem vervolgens in een boom vlak bij Sygmund. "Les één," zei ze en kwam achter de boom vandaan waarachter ze zichzelf verstopt had, "wees altijd op je hoede. Ik had je zo kunnen doden als ik gewild had, Sygmund," vertelde ze hem terwijl ze haar pijl uit de boomstam trok. Het was een van de eerste dingen die Aveloniërs geleerd werd, altijd op je hoede blijven en je omgeving nauwlettend in de gaten houden. "Les twee," vervolgde ze toen, "als je een dier wilt vangen moet je nog stiller zijn dan de stilte zelf en die.." Ze zweeg een moment, niet wetend hoe ze de dingen aan zijn voeten moest noemen, maar besloot het uiteindelijk maar bij dingen te houden.
    "Die dingen daar," met haar pijl wees ze naar de dingen aan zijn voeten, "dragen niet bij aan het stil zijn. Je bent van veraf al te horen." Ze stopte haar pijl terug in haar koker en hing haar boog weer om. "Als je wilt kan ik er wel even op passen, die dingen aan je voeten bedoel ik, anders vrees ik dat je vandaag geen dier gaat vangen." Stelde ze voor, ze zag het ook als een mooie kans om die dingen eens beter te bekijken en misschien aan proberen. Ze vroeg zich af hoe het voelde om iets aan je voeten te hebben. Ze streek een lok haar achter haar oor en keek Sygmund afwachtend aan.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Volledige naam: Mika Tansy Swann
    Leeftijd: 26
    Uiterlijk: http://weheartit.com/entry/8503682
    Innerlijk: Mika is slim aardig maar vooral sluw dus als je haar niet mag kan ze een van je ergste nachtmerries zijn/worden
    Rol+rang:is er nog wat met een piraat :$
    Extra:Mika is de jongste uit haar familie en daarom werd er nooit naar haar geluisterd en sinds haar 11de is ze voor haar eigen gaan zorgen en het huis uitgegaan


    is dit beter

    [ bericht aangepast op 3 jan 2012 - 19:51 ]


    If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

    Je kan alles van haar maken ^^ Whatever you want. PM, Medusa of Aveloniër.
    Al is het leuker dat ze een wat indiaan-achtigere naam krijgt als je er een Aveloniër van maakt.


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Mijn personage Zoltan is de oudste, kan hij niet tijdelijk stamhoofd worden?


    Naam: Helena Vylore
    Leeftijd: 20 jaar
    Uiterlijk: Helena Vylore, heeft gitzwarte, golvende haren, een slank getraind figuur. En grijs- blauwe ogen.
    Innerlijk: Helena is op het aanziend oog een vriendelijke jonge vrouw. Maar schijn bedriegt. Helena heeft dankzij haar verleden een “zwarte ziel”. Dit houdt in dat ze geen Emoties of pijn kent. Vele zeggen dat ze is vervloekt, andere zeggen dat ze een heks is.
    Rol + rang: Helena zit op de Medusa, maar staat vrijwel onderaan de rang, omdat ze pas nieuw is.
    Extra: Helena heeft haar ouders nooit gekend, ze is opgegroeid tussen de piraten. Ze kwam vooral rond door te zakkenrollen. En mannen te bedriegen.

    Medusa is net aangekomen op het strand. Sommigen zijn eten zoeken enzo, stiekem wachten we gewoon op Vluuv tot ze gaat rond commanderen met haar Kapitein.
    Wil je dat ik je op de hoogte breng van dingen die er net izjn gebeurd op Medusa?


    In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

    Endure schreef:
    Medusa is net aangekomen op het strand. Sommigen zijn eten zoeken enzo, stiekem wachten we gewoon op Vluuv tot ze gaat rond commanderen met haar Kapitein.
    Wil je dat ik je op de hoogte breng van dingen die er net izjn gebeurd op Medusa?


    ja als het kan ! :)

    [ bericht aangepast op 3 jan 2012 - 20:09 ]

    Helena Vylore

    Ik zit tussen het struikgewas, terwijl voorzichtig om me heen kijk. Ik zie hoe een schip aan het strand komt, en niet veel later de bemanning van de boot afkomt, en de bossen intrekt. "Dit is mijn kans" fluister ik tegen mezelf, en bijt voorzichtig op mijn lip terwijl ik het zand tussen mijn tenen voel. Schichtig als een wild dier kijk ik om me heen en ren zo hard als ik kan richting het schip.

    Zoltan Donovan Osweld ~ Hoofdkrijger.
    Ik wist niet hoe, maar ik had zeker weten lang liggen slapen. Even gleed mijn blik door het hutje, sloeg de deken van zich af en stond op. Ik rekte me uit en liep naar buiten. Mijn buik rommelde dus ik besloot iets te gaan eten. Vlug trok ik een sprintje en kwam bij een aantal bomen uit. Ik haalde een paar bananen van de boom en at ze op. In mijn hoofd ging er van alles voorbij, hoe zal het met Aiyana zijn? En is het stamhoofd nog ziek? Ik besloot om eerst naar het stamhoofd te gaan en liep naar zijn hut. En daar lag hij, mijn blik gleed naar zijn hoofd, nog steeds even rood. "Zal ik water voor je halen?" vroeg ik bezorgd en knielde bij hem neer. Hij schudde zijn hoofd. "Beterschap.." zei ik en stak mijn hand op, als afscheid en verliet de hut. Op naar Aiyana dan maar. Ik begon te zoeken. Maar kon haar toch niet vinden. Op het strand stonden een aantal mensen. Ik schonk geen aandacht aan ze en zocht verder. Na een tijdje zag ik haar staan, samen met Sygmund en ik begon te twijfelen. Zal ik ze storen? Ze waren bezig met het maken van een boog en het schieten ermee. Toch wilde ik ze niet storen. Geruisloos ging ik achter een boom zitten en keek naar ze. Hopend dat ze me niet zouden ontdekken.

    [ bericht aangepast op 4 jan 2012 - 16:07 ]

    Sygmund - Kapitein PM.

    Het meer is verlaten, maar het gebrek aan een dier vinden wordt nu niet mijn eerste zorg. De zon brandt alweer op mijn huid. Ik zal gauw iets van verkoeling moeten vinden, voor ik nog een keer een zonnesteek krijg. Het is verleidelijk meteen het water in te springen, tot ik een klein takje achter me hoor kraken. Vast iets van een muis of iets dergelijks.
    Op dat moment zie ik in een oogwenk iets langs me heen zoefen, wat zich vastpint in de boom. Mijn ogen flitsen richting de boom, waar mijn blik op een pijl stuit.
    Even worden mijn ogen groot en zoeken de bron van het gevaar. Dan kruisen ze de slanke gestalte van Ayiana.
    "Les één: wees altijd op je hoede. Ik had je zo kunnen doden als ik gewild had, Sygmund," zegt deze met de boog in de handen. Haar huid komt overeen met de bast van de boom waar ze de pijl in heeft geschoten. Hoe moet ik in vredesnaam een Avaloniër van een boom onderscheiden? Ik ben niet geschikt voor junglegevechten, maar ik heb het vermoeden dat als ik wil overleven, ik er wel in bedreven zal moeten worden.
    "Les twee: als je een dier wilt vangen moet je nog stiller zijn dan de stilte zelf en die.. dingen daar dragen niet bij aan het stil zijn. Je bent van veraf al te horen." Met haar pijl wijst ze naar mijn laarzen. Mijn blik glijdt van de pijl via haar benen naar haar voeten. Ik glimlach. Uiteraard, dat ik daar zelf niet op kwam. Ik schaam me enigszins om zo'n verloren indruk te maken, maar zoals een tutor me op de universiteit zei: 'Schaam je niet om te leren. Wees juist trots omdat je open staat om te leren.' En hij heeft gelijk.
    "Als je wilt kan ik er wel even op passen, die dingen aan je voeten bedoel ik, anders vrees ik dat je vandaag geen dier gaat vangen." 'Daar zit wat in,' zeg ik en met die woorden doe ik mijn laarzen uit.
    'Ik had gedacht dat je in het dorp zou verblijven tot ik terugkwam. Niet dat ik het erg vind om wat gezelschap te hebben.' Van haar draai ik me om naar het meertje. Als de dieren niet weggejaagd zouden zijn door mijn voetstappen, dan wel door onze stemmen. Ik mag overnieuw beginnen. Ik lik even aan mijn vinger en hou deze in de lucht.
    'Ik ben aan de verkeerde kant van het meer, de windrichting is ongunstig. Als ze me niet zullen zien of horen, dan zullen ze me geheid ruiken.' Ik knik en glimlach kort bij wijze van dank. 'Overigens, misschien een wat vreemde vraag, maar kan ik hier iets vinden dat de huid beschermt tegen zon? De mijne heeft helaas niet zoveel pigment als die van jullie.' Ik wrijf even over een roze plek op mijn arm. Een kwestie van tijd tot ik die zal voelen.


    No growth of the heart is ever a waste

    Ace - Piraat Medusa.

    Veel kan het haar kennelijk niet schelen, want ze haalt de schouders op en begint haar jurk te openen.
    'Je hebt me al te vaak beloert, en alles al gezien, zo ongeveer, dus zorg er nou maar gewoon voor dat niet nog meer mensen het publiek worden voor mijn opfrisprobeersel.' Ik glimlach, moffel de blos op mijn wangen weg en knik dan. 'Goed, ik zal op de uitkijk staan.' Gedecideerd draai ik me om en staar de omgeving af. Bomen, struiken, planten, bomen, struiken, planten.. al gauw word ik het zat en moet ik mezelf inhouden om me niet om te draaien. Afijn, waarom ook eigenlijk? Waarom draai ik me niet gewoon om en geniet van het uitzicht? Omdat ik bang ben haar te.. kwetsen? De gedachte is wat aarzelend. Dat is een goede reden. Ik open mijn mond om te zeggen dat wanneer ze hulp nodig heeft, ze maar moet roepen, maar sluit hem vervolgens weer omdat ze het geheid zal zien als een slappe smoes om haar lijf te kunnen bekijken. Desalniettemin.. ze had het zelf aangeboden, mits ik van de rum afblijf. Het is een tweestrijd. Verstand en gevoel tegen lust. Dus zwijg ik, omdat die emoties elkaar nog aan het bevechten zijn. Ik blijf staan en luister naar de geluiden die ze maakt. Als een soldaat die zijn kameraad bewaakt ten tijde van oorlog. Het wordt weer tijd voor een schrijfsel, neem ik mezelf innerlijk glimlachend voor.

    [ bericht aangepast op 3 jan 2012 - 21:11 ]


    No growth of the heart is ever a waste