[RPG - 150] In Times Of Peace, Prepare For War — WWII • Speeltopic - Speeltopics

Ryker sighed as he stood in front of his mirror, straightening invisible wrinkles in his suit. All morning and afternoon he had spent with his friends Reiner and Klaus, in order to stay away from certain people he definitely did not want to deal with. At least not for the time being. He definitely still wanted to talk with Eleonore in private. Something seemingly impossible, considering Wolf went wherever she did. However, just before dinner, Ryker had his opportunity and took it. Which is why he was now standing in front of his mirror, straightening invisible wrinkles from his suit.
      Emotionally loaded conversations weren’t his strong points. Having those conversations with an ex-girlfriend of his even less so. When he broke up with Dagmar, he just went on a classic silent treatment, to not have to deal with her. Aside from intimidating her into submission, of course. She still had secrets about him that could never see the light of day. Ryker cleared his throat and modelled his hair. Surely, at seeing him looking this good, Eleonore would have to re-think her decision to break up with him, right? Even if Wolf was fairly good-looking himself, Ryker was his superior in every way possible.
      With his plan ready, Ryker set out to the gardens. Their usual meeting spot, at least when they were still together. It would be weird to see her again. To be in such an intimate place with someone he had basically ignored for the entire summer. Something Eleonore wouldn’t be pleased about and he would surely hear tonight. But, she needed to forgive him. As if she would reply to letters coming from her best friend’s address, while also knowing they came from him.
      Ryker arrived just on time, but Nore wasn’t there yet. Probably fighting with her dress or something. He leaned against a stone wall and watched over the garden. Before, he always thought it looked so romantic and so cozy. The perfect place to take your girlfriend out to. Now it just looked sad. Or perhaps he was sad. Either way, not a place Ryker wished to be. He only was here, because he hoped it reminded Nore of all the good times they had together. It didn’t matter that Ryker’s heart was slowly falling for someone else, he just wanted Nore back in his life.
      About ten minutes had gone by and Ryker’s ex-girlfriend still hadn’t arrived. Nore definitely did that on purpose, as a big fuck-you to him. For ignoring her, probably. By now Ryker knew of all her antics. Of her rebellious nature. Perhaps even what she would be thinking right now. The curse words she mentally fired at him, as girls weren’t allowed to actually use swearwords due to it being improper. When Ryker noticed a figure coming his way, he stood up straighter. Once it became clear that it was Nore, a genuine smile appeared on his face.
      ”Hey, Nore,” he replied back to her. “Thank you for actually coming. I was scared for a moment you would let me down.” Ryker wasn’t sure what the appropriate way of greeting was. Giving her a kiss on the lips? Wolf would slaughter him, or definitely try at least. Kiss on her cheek then? They had been together long enough for that, but Ryker had no desire to piss off Eleonore just yet. Eventually the guy just settled on a quick hug, just in time before Nore started with her fire of questions. As Ryker expected she would.
      ”God, Nore.. I am sorry alright? For the longest time I couldn’t write back, because I wasn’t home and didn’t tell you about my new address, as we obviously weren’t talking. Not to mention my dick of a father wasn’t allowing it,” Ryker started apologising. It wasn’t even lied, not totally at least, but Nore didn’t need to know that. The mention of his father should be enough to make her feel guilty for being angry about it, as she knew the man well enough. “And, well, at one point the return address changed to that of Wolf’s. You need to forgive me for not being ready to face that, okay?”
      Ryker leaned back against the wall again, looking at Nore softly. She looked totally beautiful in that dress. Her date was a very lucky man, which annoyed Ryker more than it should. Jealousy wasn’t kind to him. He let out a soft sigh and straightened invisible wrinkles again. “Are you cold? Do you need my jacket, temporarily? I’ll be sure to take it back before we go inside so Wolf won’t know. You know I am always hot. Inside and out, that is,” Ryker asked her, giving her a subtle wink.
      ”But anyway, I really am sorry for ignoring you alright?”

Nadat Suze was gekweld door twee van de grote hoeveelheid pestkoppen op deze school, had Nate de hele middag met haar, zijn zusje en zijn kamergenoot gespendeerd. Echter, omdat Inez al had gevraagd of hij met haar naar het feest vanavond wilde gaan, konden ze niet met z’n vieren afspreken. Al had Nathanaël sowieso liever gehad dat Suze niet zou gaan, vanwege de plannen die Klaus trots had verkondigd tijdens de eerste Gentlemen’s vergadering van het jaar eerder vandaag. Helaas wist hij niet hoe Suze te waarschuwen zonder alles te moeten vertellen en zichzelf daarbij in gevaar te brengen.
      Nathanaël blokkeerde zijn paniekerige gedachten. Zolang hij er was, zou hij Suze en andere Joodse studenten niets laten gebeuren. Gelukkig was Reiner degene die de opdracht had gekregen om de jodenhoek op te zetten. Met hem viel nog wel te praten en misschien kreeg Nate hem wel zover om hem binnen te laten. Of misschien dat toch niet, gezien Reiner wel nog steeds Klaus’ kont kuste. Iedereen in de club, behalve hemzelf. De enige reden dat Nate er in zat, was omdat hij graag een keer erbij wilde horen, maar dat was grandioos mislukt. Nu kon hij er echter niet meer uitstappen.
      Nathanaël wendde een laatste blik op zijn uiterlijk, voordat hij de deur uitstapte en naar de gang van de dames liep. Inez zou immers nog op haar kamer moeten zijn, daar hadden ze wel afgesproken. Zodra hij bij haar deur was aangekomen, gooide Nate de deur open zonder te kloppen. Dit leverde hem een hoge gil van Inez op, waardoor hij van schrik in de lucht sprong. Zijn hart ging totaal te keer en Nate bleef enkele tellen in de deuropening staan om tot rust te komen. Inez spotte hij met haar jurk in haar handen geklemd.
      Een rode kleur van schaamte verscheen op zijn wangen, waarna er een lach op zijn lippen verscheen bij het zien van zijn zusje haar boze gezicht. “Ik wilde je niet zo laten schrikken,” zei hij als verontschuldiging, zelfs al was het indirect wel zijn bedoeling. Hij deed het immers al jaren en wist hoe Inez erop reageerde. Al had Nate de gil niet verwacht. De glimlach verliet zijn lippen toen Inez zei dat ze nu niet meer met hem wilde praten. Nate wist niet of ze het echt meende of niet, wat hem angst bezorgde.
      ”Oh.. Inez, ben je serieus? Ik.. Sorry, ik wilde je niet bang maken. Vergeef me?” vroeg de jongen, struikelend over zijn woorden, terwijl hij langzaam dichterbij kwam. Ze was zich overduidelijk nog bezig met aankleden en Nate dacht dat hij het misschien goed kon maken met zijn zusje als hij haar hielp. “Moet ik je anders helpen met je jurk en make-up? Maakt dat alles weer oké tussen ons? Ik wil echt niet dat je nu boos op mij bent. We moeten nog naar een feestje!” ratelde de jongen vrolijk verder, terwijl hij achter zijn zusje ging staan om de jurk vast te ritsen.

Nate’s mond vormde zich tot een “O” toen Inez opbiechtte dat ze niet serieus was met haar opmerkingen en dus ook niet boos op hem was. Een gevoel van opluchting verplaatste door zijn lichaam. Goed, dat was goed. Hij had niet op zijn eerste dag terug alweer een fout gemaakt. Of zijn zusje beledigd. “Oh, oh dat is goed, ik ben blij dat je niet serieus bent,” antwoordde Nate uiteindelijk, waarna er een voorzichtige glimlach op zijn lippen verscheen. Hij schudde zijn hoofd zachtjes bij Inez’ dreigement. “Je weet dat je totaal niet intimiderend bent, hè?” Om kracht bij zijn woorden te zetten, gaf Nate zijn zusje een paar klopjes op haar hoofd, waarna zijn glimlach breder werd.
      ”In ieder geval ben ik benieuwd met welke wraakactie je deze keer gaat komen. Ik zal proberen bang te zijn,” ging Nate geamuseerd verder, terwijl hij achter Inez ging staan om haar te helpen met haar jurk. Zijn wangen kleurden lichtrood van schaamte toen Inez hem erop wees dat ze al make-up op haar gezicht had. Hoe moest Nate nou het verschil zien? Het leek haast op haar natuurlijke look. Dat was toch een compliment? Of was het een belediging voor vrouwen als je als man hun make-up niet zag zitten. Schijnbaar wel, als hij Inez’ reactie moest geloven. “Oh.. Nou.. Dan heb je het heel mooi subtiel gehouden,” zei Nate na een korte stilte, niet goed wetend hoe te reageren op haar opmerking.
      Nate sloeg zijn armen terug om Inez’ middel toen zij het ook bij hem deed. “Wat ben je inmiddels gewend van mij? Mijn onbedoeld gemene opmerkingen? Of het feit dat je make-up per ongeluk beledig, of… Het feit dat ik je bang maak door deuren open te gooien?” vroeg hij, terwijl hij haar aankeek. Daarna drukte hij kort een kus op haar voorhoofd, voordat ze elkaar weer loslieten. Nate keek zijn zusje enkele tellen aan, waarna zijn wenkbrauwen zich tot een frons vormde. “Wat is het?” vroeg hij aan Inez, die in de deuropening was gestopt en een diepe zucht slaakte.
      ”Oh.. Klaus,” zei Nate enkele seconden later, nadat Inez had gesproken. Meneer Kahl, de ex van zijn zusje. Iets waar Nate nog altijd niet om stond te springen. Wat ze ooit in die jongen had gezien was hem een waar raadsel, maar dat was nu niet het gepaste antwoord om te geven. In een paar stappen stond Nate bij Inez, waarna hij haar handen pakte en er zacht in kneep. “Klaus, wat voor een waardeloze eikel ik hem ook vind, zal spijt hebben je te hebben verloren wanneer hij je ziet binnenkomen, oké? Maak je nou maar geen zorgen,” zei Nate, waarna hij nogmaals een kus op haar voorhoofd drukte en haar meetrok naar buiten.