[RPG - 150] In Times Of Peace, Prepare For War — WWII • Speeltopic - Speeltopics

21 mei 2021 - 20:00 Iotte is offline

Iotte 952

IN TIMES OF PEACE, PREPARE FOR WAR
“Be careful, only those you trust can betray you”

VOLGORDE
Nathanaël > Suze > Nina — Outside
Anna > Serilda > Benjamin — Kerkers
Eleonore > Wolfgang — Room 808
Aurora > Ryker — Room 802
Reiner > Johann — Room 803
Dagmar > Salvatore — Hallways

ALONE
Lorenzo — Room 801
Inez — kerkers
Klaus — Hallways

NOG NIET IN HET VERHAAL
Pascale, Anastasiya, Eva, Isolde, Finlay, Ingvar

HET VERHAAL

First of September, 1938
Na het einde van de eerste wereldoorlog in 1918 bleef het onrustig in Duitsland. De verloren oorlog en het aftreden van Keizer Wilhelm II zorgde voor veel ontevredenheid onder de Duitse bevolking. Daar maakte de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij (NSDAP) dankbaar gebruik van. Hun leider Hitler wist met zijn spreektalent steeds meer leden te werven, waarna hij in 1923 door middel van een mislukte staatsgreep de macht probeerde te grijpen. Nadat Hitler met een relatief lichte straf vrijkwam wou hij de macht op een legale manier veroveren middels politieke wegen en deed dit met veel succes. In de jaren die volgden is Hitler steeds machtiger geworden, waardoor hij zelfs in januari 1933 verkozen werd tot rijkspresident, wat vrijwel direct leidde tot een verdeeldheid in Nazi-Duitsland tussen zijn voor- en tegenstanders. Langzaam maar zeker veranderde Hitler Duitsland van een beginnende democratie in een totalitaire staat, met hemzelf als absolute dictator.

Ergens op het platteland op de grens van Duitsland en Zwitserland, ver weg van de politieke machtspelletjes, staat Montreuxe; een chique kostschool voor jongens en meiden tussen de 12 en 21 jaar. Montreuxe staat bekend om haar uitstekende educatie en haar excellente leerprogramma's. Al generaties lang worden studenten vanuit heel Europa daardoor naar Montreuxe gestuurd. In deze RPG richtte we ons op de achtstejaars, die na een turbulente zomer thuis - al dan niet geïndoctrineerd, terugkeren naar Montreuxe voor een nieuw schooljaar. Hitler wordt met de dag voelbaar sterker, wat zorgt voor een gespannen sfeer. Toch heeft er al die jaren binnen de muren van Montreuxe rust en vrede geheerst. De ligging van het internaat in the middle of nowhere heeft hierbij een grote rol gespeeld. De studenten hebben daardoor al die tijd maar weinig meegekregen over wat zich in de buitenwereld afspeelt. Technologie is in deze tijd nog amper ontwikkeld, waardoor de leerlingen afhankelijk zijn van de krant en de brieven van hun geliefden die eens in de zoveel tijd worden geleverd.
De kostschool heeft altijd gefungeerd als veilige haven, maar met een aankomende oorlog in het vooruitzicht lijken de spanningen tijdens de zomer hoog op gelopen te zijn. Er hangt iets in de lucht, dat niemand kan negeren. Iedereen bereidt zich, bewust of onbewust, voor op wat er komen gaat. Zo keren niet alle studenten dit schooljaar terug en worden vriendschappen meer dan ooit op de proef gesteld. Wie is er nog te vertrouwen?

Ondanks dat onze characters aan de vooravond van de tweede wereldoorlog staan, blijft het een internaat vol tieners, die midden in hun pubertijd zitten, dus drama gegarandeerd.

ACHTSTEJAARS

♀
• Eleonore Madeline de Marigny — Ester Expósito — Varian — 1.2
• ~~Monika Eberhardt~~ Nina Helene Ackermann — Kristine Froseth — Varian — 1.4
• Dagmar Elin ~~Cohen~~ Jørgensen ✡ — Renee Murden — Iotte — 1.1
• Anna Pradl — Imogen Poots — Livgardet — 1.1
• Suze Mae Polak ✡ — Bogdan Kadritskaya — Reeses — 1.4
• Aurora Camorra — Cindy Kimberly — calice — 1.4
• Inez Renata Borghesius — FC — Mazu — 1.5
• Pascale Sophie Mulder — FC — Mazu — 1.5
• Anastasiya Pelagiya Belova — FC — Epione — 1.5
• Serilda Marie LaRue — Scarlett Leithold — Rionach — 1.5
• Eva Mina Maria Reiss — FC — Dimitrescu — 1.6
• Isolde Lorelei Adler — Romee Strijd — Iotte — 1.6

♂
• Wolfgang Theodore Schultze — Froy Gutierrez — Iotte — 1.1
• Frederick Ryker Aschenburg — Thyme Stidworthy — Amren — 1.4
• Johann Franz Voss — Janis Ancens — Livgardet — 1.2
• Klaus Kahl — Lucky Blue Smith — calice — 1.3
• Lorenzo Andrea Cavallo — FC — Epione — 1.2
• Benjamin Adrian Ziegler — Daniel Brühl — Zemo — 1.3
• Reiner Artur Birchenfelt — Chris Evans — Dimitrescu — 1.4
• Nathanaël Izja Borghesius — Maxence Danet-Fauvel — Amren — 1.5
• Finlay Docherty — FC — Varian — 1.6
• Ingvar Gustav Sernander — Philip Kamper — Livgardet — 1.6
• Salvatore Camorra — Tom Cornelisse — calice — 1.6
• Moritz Peer König Jr. — FC — Reeses — 1.6

REGELS
• Er is een minimum van 150 woorden
• De hoofdregels van Quizlet gelden ook hier
• 16+ is toegestaan, gelieve wel boven je post vermelden
• Houdt het gezellig en leuk voor iedereen
• Bij voorkeur minimaal 1 keer in de week de mogelijkheid hebben om te kunnen posten, mocht dit niet lukken, laat me dit dan alsjeblieft van te voren weten, bij twee weken radiostilte is er een kans dat je uit de RPG wordt gezet
• Indien je niet meer met deze RPG mee wil doen, gelieve jezelf uit te schrijven bij Iotte
• Vermeld de naam van je char, de plek waar hij/zij is en het gezelschap boven je post

KAMERINDELING

Jongens
Kamer 801 — Nathanaël Izja Borghesius & Lorenzo Andrea Cavallo
Kamer 802 — Wolfgang Theodore Schultze & Frederick Ryker Aschenburg
Kamer 803 — Johann Franz Voss & Reiner Artur Birchenfelt
Kamer 804 — Benjamin Adrian Ziegler & Klaus Kahl
Kamer 805 — Valentino Camorra & Felix Hubert Keller

Meisjes
Kamer 806 — Dagmar Elin Jørgensen & Inez Renate Borghesius
Kamer 807 — Nina Helene Ackermann & Suze Mae Polak
Kamer 808 — Eleonore Madeline de Marigny & Anna Pradl
Kamer 809 — Lucrezia Dulce De Angelis & Adalyn Viktoria Kühn
Kamer 810 — Muriel Ada Durchdenwald & Aurora Camorra

ROOSTER

LESOVERZICHT

AARDRIJKSKUNDE
Dagmar Elin Jørgensen
Johann Franz Voss
Klaus Kahl
Benjamin Adrian Ziegler
Reiner Artur Birchenfelt
Nina Helene Ackermann
Lucrezia Dulce De Angelis

BIOLOGIE
Frederick Ryker Aschenburg
Lorenzo Andrea Cavallo
Muriel Ada Durchdenwald
Reiner Artur Birchenfelt

ECONOMIE
Wolfgang Theodore Schultze
Dagmar Elin Jørgensen
Eleonore Madeline de Marigny
Lorenzo Andrea Cavallo
Klaus Kahl
Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Rycker Aschenburg
Reiner Artur Birchenfelt
Aurora Camorra
Lucrezia Dulce De Angelis
Valentino Camorra
Inez Renata Borghesius

FILOSOFIE
Muriel Ada Durchdenwald
Suze Mae Polak
Aurora Camorra
Valentino Camorra

FRANS
Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Rycker Aschenburg
Suze Mae Polak
Lucrezia Dulce De Angelis
Inez Renata Borghesius

GESCHIEDENIS
Dagmar Elin Jørgensen
Anna Pradl
Eleonore Madeline de Maringy
Lorenzo Andrea Cavallo
Klaus Kahl
Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Rycker Aschenburg
Suze Mae Polak
Aurora Camorra
Lucrezia Dulce De Angelis
Reiner Artur Birchenfelt
Inez Renata Borghesius

KUNST
Anna Pradl
Eleonore Madeline de Marigny
Lucrezia Dulce De Angelis

LEVENSBESCHOUWING
Dagmar Elin Jørgensen
Aurora Camorra

MAATSCHAPPIJLEER
Reiner Artur Birchenfelt

M&O
Eleonore Madeline de Marigny
Lorenzo Andrea Cavallo
Klaus Kahl
Frederick Rycker Aschenburg
Inez Renata Borghesius

MUZIEK
Anna Pradl
Valentino Camorra

NATUURKUNDE
Lorenzo Andrea Cavallo
Muriel Ada Durchdenwald
Reiner Artur Birchenfelt
Nina Helene Ackermann

SCHEIKUNDE
Wolfgang Theodore Schultze
Johann Franz Voss
Lorenzo Andrea Cavallo
Muriel Ada Durchdenwald
Frederick Rycker Aschenburg
Reiner Artur Birchenfelt
Nina Helene Ackermann

TECHNIEK
Benjamin Adrian Ziegler
Wolfgang Theodore Schultze
Johann Franz Voss

S P O R T T E A M S

HOCKEY
Captain Dames: Eleonore Madeline de Marigny
Dagmar Elin Jørgensen (midmid)

Captain Mannen: Frederick Rycker Aschenburg

KORFBAL
Captain Dames: Inez Renata Borghesius
Johann Franz Voss

PAARDRIJDEN
Anna Pradl

SCHAKEN
Eleonore Madeline de Marigny
Johann Franz Voss
Muriel Ada Durchdenwald
Aurora Camorra
Valentino Camorra
Reiner Artur Birchenfelt

TENNIS
Anna Pradl
Muriel Ada Durchdenwald

VOETBAL
Captain Heren: Wolfgang Theodore Schultze (linksback)
Lorenzo Andrea Cavallo (links mid)
Klaus Kahl
Benjamin Adrian Ziegler (spits)
Reiner Artur Birchenfelt (spits)
Valentino Camorra

E X T R A

DAMES BAKCLUB VOOR THEEKRANSJES
Voorzitter: Anna Pradl
Aurora Camorra

DEBAT CLUB
Voorzitter: Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Ryker Aschenburg
Dagmar Elin Jørgensen
Eleonore Madeline de Marigny

ETIQUETTE
Dagmar Elin Jørgensen
Anna Pradl
Klaus Kahl
Lucrezia Dulce De Angelis

GENTLEMEN'S CLUB
Voorzitter: Klaus Kahl
Rechterhand: Wolfgang Theodore Schultze
Bestuur
Benjamin Adrian Ziegler
Frederick Rycker Aschenburg
Reiner Artur Birchenfelt
Valentino Camorra

GODSDIENS
Reiner Artur Birchenfelt

GYM
Reiner Artur Birchenfelt

GYMNASTIEK
Suze Mae Polak

JOODSE CLUB
Voorzitter: Suze Mae Polak
Dagmar Elin Jørgensen

KLASSIEKE TAAL
Dagmar Elin Jørgensen
Eleonore Madeline de Marigny
Lorenzo Andrea Cavallo
Muriel Ada Durchdenwald
Aurora Camorra

NEWSPAPER CLUB
Voorzitter: Dagmar Elin Jørgensen
Lorenzo Andrea Cavallo
Nina Helene Ackermann
Lucrezia Dulce De Angelis

POLITIEKE WETENSCHAP
Reiner Artur Birchenfelt

Nog geen vakken opgegeven: Adalyn, Felix

VERJAARDAGEN

RELATIELIJSTJES

[ bericht aangepast op 1 nov 2021 - 21:03 ]

someone out there feels better because you exist

17 juni 2021 - 16:55 darkurge is offline

darkurge 3074

KLAUS KAHL

Most people like flying kites, riding bikes in the woods, baking cake 'cause its good, I mean I would if I could...

W. Wolf, Dagmar and Nina • Kerkers

Klaus bevond zich in kamer 804 in zijn eentje. Hij stond voor de spiegel en bestuurde zijn spiegelbeeld. Het zwarte pak, witte overhemd, bleke huid en blauwe ogen... Zijn uiterlijk zou het probleem niet zijn geweest. Maar wat was dan wel de reden dat Inez hun relatie had verbroken. Klaus liep terug naar zijn bed en pakte de pasfoto die rustte op zijn kussen. Hij ging zitten en nam de foto in zijn handen. Hopelijk zou hij Inez vanavond spreken. Misschien had ze zich inmiddels bedacht en wou ze hun relatie hervatten. Dat was ten minste waar Klaus op hoopte. Aan de andere kant van het spectrum zou Inez nog steeds achter haar beslissing staan. Misschien zou hij haar vanavond wel met een andere jongen zien.
Nee, dat zou te snel zijn. Dat zou ze niet doen.

Klaus stopte de pasfoto in zijn portemonnee en ging opnieuw voor de spiegel staan. Met één hand ging hij over zijn gemillimeterde haar en glimlachte naar zijn spiegelbeeld. Nore had hem verteld dat als hij aardig gevonden wou worden, hij naar meisjes moest glimlachen. Maar het beeld van zichzelf in de spiegel met een glimlach op zijn gezicht maakte Klaus eerder ongemakkelijk dan zekerder van zichzelf. Dit kon toch niet zijn wat meisjes leuk vonden?
Hij probeerde een andere lach. Echter vond Klaus dit niet veel beter.
Plots werd er op de deur geklopt en lichtelijk geschrokken keek hij naar de deur, maar deze bleef dicht.
“Klaar, Kahl?” klonk de stem van Wolf.
“Zo goed als.” Klaus veegde de glimlach van zijn gezicht, trok zijn pak recht en opende de deur.
Wolf zag er goed uit in zijn pak. De jongen was altijd populairder geweest bij de meisjes en Klaus kon dat wel begrijpen. Wolf zag er aardiger uit en zijn glimlach was natuurlijk. Zou dat ook de reden zijn dat Nore met Wolf was momenteel? Misschien moest hij het haar eens vragen....
“Laten we het jaar maar goed inluiden.” stelde Klaus voor en met Wolf aan zijn zijde liep hij richting de kerkers van Montreuxe.

In de kerkers was het licht gedimd, de bar goed gevuld en er klonk luide muziek. Samen met Wolf liep Klaus naar de bar.
“Twee whisky’s.” Bestelde hij een drankje voor zichzelf en zijn beste vriend bij een jongerejaars van de Gentlemen’s Club. De jongen achter de bar liet de andere gasten links liggen en snelde naar zijn bestuur toe. Terwijl hij nerveus twee glazen neerzette zei hij iets, maar de woorden waren onverstaanbaar door het geluid van de andere aanwezigen.
“Op een leuk jaar.” Toostte Klaus met Wolf. “Dus, jij en Nore, he?”
Breed grijnzend keek hij zijn beste vriend aan. “Vertel eens.. is ze ‘s avonds ook zo pittig als ze overdag kan zijn?” Plaagde hij zijn vriend.
Leunend tegen de bar aan keek Klaus de ruimte in. De groepjes medestudenten kwamen binnendruppelen en Klaus zocht naar Inez en haar rode haren. Hij had haar nog steeds niet gezien...
Het was Dagmar die als eerste naar de twee heren toeliep, met een schattig meisje aan haar zij. Klaus stak zijn hand op naar de dame. Hij baalde er enorm van dat het uit was met Inez, maar misschien dat hij er dit jaar eindelijk in zou slagen om Dagmar te veroveren. De dame was tot op de dag van vandaag niet ingegaan op zijn geflirt, en dat kon Klaus niet hebben.
“Heren, mag ik jullie voorstellen aan Nina Ackermann.” Stelde Dagmar de nieuwkomer voor.
Klaus fronste zijn wenkbrauwen en keek naar het meisje dat Nina zou heten.
“Nina, he?” Vroeg Klaus langzaam en hij nam een slok van zijn whisky.

Deze middag had Klaus gedaan wat hij ieder jaar deed wanneer hij terugkwam op Montreuxe. Hij had ingebroken in het kantoortje van de directeur en de files van alle nieuwe studenten doorgenomen. Op die manier kwam hij nooit voor een verrassing te staan. Hij wist precies wie wie was en waar ze vandaan kwamen. Prettig verrast was hij bij het lezen van de naam ‘Nina Ackermann’. Hij had geen idee dat deze oude vlam dit jaar naar Montreuxe zou komen, maar een vervelend vooruitzicht was het niet. Klaus had haar meteen herkend toen hij de fotozag dat bij haar dossier was gevoegd. Het was een knap meisje met donker haar en blauwe ogen, maar niet het meisje dat op dit moment voor zijn neus stond.
“Ja, Nina Ackermann.” Stelde het meisje zich zelf voor.
Klaus stak zijn hand naar haar uit om zichzelf voor te stellen. “Klaus Kahl. Leuk je te ontmoeten, Nina Ackermann.” zei hij, met nadruk op de naam van het meisje. “Ik heb wel eens gezoend met een meisje met de naam Nina Ackermann...” hij bleef het gezicht van het meisje goed in de gaten houden. “Op een bal.” voegde hij eraan toe. “Is dat niet toevallig?” zijn ogen bleven zonder te knipperen gericht op die van Nina. Zo te zien had het lot hem zojuist een nieuw speeltje toegeschoven. En Klaus was klaar om te spelen.

[ bericht aangepast op 17 juni 2021 - 16:56 ]

19 juni 2021 - 0:18 Aynur is offline

Aynur 2380

Inez Renate Borghesius

19 years — Voorzitter Vrouwen Korfbalteam / Vice-voorzitter News Paper Club — Kamer 806 — w. Nathanaël — Dress

"you are like golden hour — "

" — it all glows different when you are here"

Of Dagmar, mijn beste vriendin, al was weggegaan naar het feest wist ik niet. Ergens was het logisch dat ze als voorzitter op de hoogte wilde zijn van alle nieuwtjes voordat deze de ronde zou gaan doen. Toch zou ik haar er later streng op aan spreken dat ze er niet was terwijl ik haar hulp nodig had bij het aantrekken van deze onmogelijke jurk. Ik hield van Eleonore maar de jurk die ze me uitgeleend had, was met geen mogelijkheid op een menselijke manier aan te trekken.
Gelukkig had ik Nate gevraagd om langs te komen, wetende dat er vast wel iets zou gebeuren waar ik zijn hulp bij zou kunnen gebruiken. Ik was nou niet bepaald één van de handigste mensen die op de aardbol rondliepen. En misschien had ik zijn aanwezigheid ook wel gewoon nodig - net dat kleine stukje blijdschap. Nate wist als geen ander hoe hij me aan het lachen kon krijgen. Nu ik het had uitgemaakt met Klaus kon ik elk sprankje blijdschap wel gebruiken. Blijdschap die niet te maken had met liefdesgevoelens, nu Ryker steeds vaker in mijn hoofd rond bleef hangen. . .
Ik deed nog een vruchteloze poging om de rits te vinden achterop mijn rug toen mijn deur plotseling open werd ~~geyeet~~ gegooid. Alsof ik bijna vermoord werd, slaakte ik een hoge ondamesachtige gil. Ik was nog slim genoeg om de rand van mijn jurk vast te blijven houden, anders was deze zeker ook nog afgezakt. Mijn hart klopte in mijn keel en mijn benen voelde aan alsof ze niet aan mijn lichaam toebehoorde. Trillend, zocht ik steun bij het ladekastje achter me.
"Nee," zei ik waarna ik niemand minder dan mijn broer in hoogsteigen persoon een boze blik toewierp. "Ik wil nu niet meer met je praten. Je bent héél gemeen." Ik legde een hand op mijn hart die als een razende tekeerging onder mijn vingertoppen.

[ bericht aangepast op 19 juni 2021 - 0:34 ]

I have seen my own sun darkened

19 juni 2021 - 16:41 Sev is offline

Sev 19203

REINER ARTUR BIRCHENFELT

"The times, they are a-changin'"

W. Johann • ~~Gentlemen's bathroom~~ - The dungeons

Reiner haalde de natte kam in zijn hand nog één laatste keer door zijn blonde haren. Kritisch bestudeerde hij zichzelf in de spiegel van de herenbadkamer. Zijn grote, blauwe ogen staarden bezorgd naar hem terug. Hij had geen idee wat hij van dit feest kon verwachten.
Nou, nee… Dat was het niet.
Hij wist dat de feestjes van zijn Gentlemen’s Club berucht waren – niet in de laatste zin omdat veel van haar leden berucht waren op school. Ry, Wolf, Klaus, Valentino, Ben… Stuk voor stuk jongemannen met trots, ego en charme.
Mannen die wisten hoe ze een feestje moesten geven en niet bang waren om op dames af te stappen. Het waren net roofdieren, de manier waarop ze gecalculeerd te werk gingen.
Pfff.. Hij voelde zich in dat opzicht regelmatig het kleine broertje van de club wanneer zijn vrienden op jacht gingen, hoewel hij notabene zowel de oudste als de langste was. Vooruit, op Ryker na dan, die stak nog een paar centimeter boven hem uit.
Zijn clubgenoten wilden hem nog weleens uitlachen om zijn complete onkunde met vrouwen, maar Reiner wist dat het vanuit een goede plek kwam. De jongens dolden elkaar onderling met alles.
Toch was het pijnlijk om te weten dat zelfs Herr Müller nog meer game en charme leek te hebben dan hij. De deur van de docentenkeuken, een plek waar leerlingen niet mochten komen, had die middag op een kier gestaan. Reiner had vreemde geluiden uit het kamertje horen komen en had hij zijn nieuwsgierigheid niet kunnen bedwingen. Toen hij door het kiertje spiekte, had hij de man over Frau Weiß, de verzorgingsdocente, gebogen zien staan.
Een grof schandaal. Die twee waren gewoon getrouwd. Als dit ooit uit zou komen, zou de toekomst er niet goed uitzien voor Frau Weiß.
Hij zuchtte, zijn blik nog steeds op zijn spiegelbeeld gericht. Hij had een nette, blauwe bloes met een keurig zwart jasje aangetrokken, een stropdas omgeknoopt, zich geschoren, een duur luchtje opgespoten en zijn haren netjes en plat naar de zijkant gekamd. Daar zouden ze het allemaal maar mee moeten doen.
Er gebeurde altijd wel wat op de feestjes van the Gentlemen’s Club, of dat nou positief of negatief was. Gevechten, schandalen, vrijpartijen in de hoeken van de kamer… Reiner keek nergens meer van op.
En hij had het gevoel dat er ook deze avond iets in de lucht hing.
Hij zou zich focussen op zijn drankjes, sigaretten – en dit keer écht wegblijven van de dansvloer, want dat ging verdorie altijd mis. En de Joodse leerlingen die hij in de gaten moest houden? Hen zou hij vooral vertellen dat ze beter terug naar hun slaapkamers konden gaan, voor hun eigen veiligheid. Het was niet alsof zij plezier zouden beleven aan een elite-feestje met dronken Jodenhaters. Misschien was het maar goed dat hij degene was die hen moest aanspreken, en niet iemand als Ryker of Klaus.

Reiner keek nog een keer snel over zijn schouder voordat hij de donkere kerkertrappen afdaalde. Een klein lachje speelde op zijn gezicht. De muziek was vrijwel niet hoorbaar. Mooi. Dat betekende dat docenten niets hoefden te vermoeden. Het was een goed idee van hem geweest om het feest in de kelder te laten plaatsvinden.
Hij haalde zijn pakje peuken uit de zak van zijn jasje en trok met zijn tanden een sigaret uit het kartonnen doosje. Vervolgens duwde hij de zware, zwarte deur waarachter de kelder zich bevond.
Terwijl hij zijn sigaret aanstak, keek hij rond. Het was al lekker druk. De vriendelijke Dagmar stond samen met een voor Reiner onbekend meisje te praten met Klaus en Wolfgang.
Hij voelt een klein schokje in zijn lichaam toen hij laatstgenoemde zag. Hij zag er fantastisch uit, in zijn pak. Onvoorstelbaar knap.
Verdomme. Hij kon helemaal niets met deze rare gevoelens. Wanneer was die kriebel in zijn maag ontstaan? Ze kenden elkaar al hun hele leven…
Snel nam hij een hijs van zijn sigaret. Hij vroeg zich af waar Nore was, zijn knappe vriendin. Zijn ogen gleden door de ruimte om te zien of hij haar kon vinden. In plaats van de blondine, kruiste zijn blik met die van een andere blonde student.
Een lach spreidde over Reiner’s gezicht en hij stak zijn vrije hand op.
“Johann!” Dit keer kon hij zijn maat eindelijk op een fatsoenlijke manier begroeten. Het was een verademing om zijn vriend weer te zien. Johann was een stuk rustiger en gematigder dan de intense persoonlijkheden van the Gentlemen’s Club. Reiner ging op die reden heel graag met hem om. Hopelijk was hij niet teveel veranderd over de zomer. Dat leek met veel klasgenoten wel gebeurd te zijn.
Hij liep op de jongen af en gaf hem een korte knuffel.
Mannen mochten nu eenmaal niet té lang knuffelen, dat hoorde gewoon niet.
“Ik ben blij om jou weer te zien, man,” sprak hij met een vriendelijke lach. “Als het nog langer had geduurd, was ik je misschien nog echt gaan missen ook.”
Het was jammer dat de jongen helemaal in Salzburg woonde. Reiner had graag wat dingen met hem ondernomen, maar dat was omwille van de grote afstand onmogelijk geweest. Daarom hadden ze het bij enkele brieven over en weer moeten houden.

[ bericht aangepast op 30 juni 2021 - 21:38 ]

ars moriendi

20 juni 2021 - 0:40 Kobyla is offline

Kobyla 19250

J O H A N N F R A N Z V O S S

19 jaar ~ "feest"kelder ~ met Reiner

Who will stop all this madness that
Has consequences no man understand?

Johann was nog even met Felix blijven kletsen, wachtend tot de rust in de gangen wedergekeerd was. Toen hij dan ook eindelijk de weg naar zijn kamer had gevonden, trof hij deze leeg aan. De spullen van zijn kamergenoot lagen er al en de geur van sigarettenrook hing in de kamer, maar van de jongen was geen spoor te bekennen. Hij wierp een blik op de spullen, maar veel kon hij er niet veel uit opmaken. Er lag een boek dat hem wel typisch leek voor iemand als Reiner, één van zijn beste vrienden hier, maar dat was het ook wel. Er zouden vast meer jongens zijn die ook zulke boeken zouden lezen, maar van wie Johann dit gewoon niet wist. Wel hoopte hij dat het Reiner was, want in hem zou Johann zeker weten een fijne kamergenoot hebben. Om meeste andere jongens in zijn jaar liep hij het liefst met een grote boog heen. Dat zou moeilijk worden in een gedeelde kamer.
De leegheid van de kamer gaf hem wel de gelegenheid om zijn spullen in alle rust uit te pakken. Stiekem hoopte Johann ook dat in de tussentijd zijn kamergenoot zou opduiken, maar helaas. Ook toen zijn koffer helemaal leeg was en de inhoud op de daarvoor bestemde planken, was hij nog steeds alleen in de kamer. Hij fronste even met zijn wenkbrauwen, maar liep toen naar de boekenplank. Hij pakte het boek dat hij nu aan het lezen was en verliet de kamer weer. Nu het weer nog goed was, wilde hij daar eigenlijk wel van genieten, dus ging hij naar zijn favoriete plekje in de tuinen. Zijn beste vrienden zouden hem daar wel weten te vinden, mochten ze de behoefte voelen. En anders vermaakte Johann zich daar wel tot het avondeten.

Het nieuws over het feest van de Gentlemans Club was Johann te ore gekomen tijdens het avondeten. Even twijfelde hij om te gaan, maar aan de andere kant, het was wel een goede gelegenheid om met wat mensen bij te kunnen praten. Zo goed als iedereen uit zijn jaar zou gaan en hij wilde ook niet achterblijven, hoe graag hij de meeste leden van de club ook meed.
Dus was Johann later die avond bezig zijn pak aan te trekken. Nog steeds geen spoor van zijn kamergenoot. Vast een lid van de Gentlemans club dan, want die waren druk in de weer met de voorbereidingen van het feest. Grotere kans dat hij zijn kamer deelde met iemand die hij liever niet in zijn omgeving had, shit. Reiner en Wolf waren de enige leden die een beetje oké waren en Wolf dan ook slechts als ze alleen waren.
Vol met zenuwen daalde hij dan ook af naar de kelder, totaal niet op zijn gemak in de ruimte. Zodra hij beneden kwam, ging hij op zoek naar een drankje en vervolgens een rand van de ruimte. Hij deed zijn best om uit de buurt te blijven van jongens zoals Rycker en Klaus, geen zin om hun aandacht te trekken. Dat zou toch alleen maar uitlopen tot problemen.
Na een tijdje aan de rand van de ruimte rondgehangen te hebben, was hij dan ook blij verrast toen hij Reiner op zich af zag komen. 'Hey, Johann!' hoorde hij de jongeman roepen. Johann glimlachte breed naar hem en deed een paar stappen naar voren om hem tegemoet te komen. Reiner trok hem in een korte knuffel en Johann greep hem in de korte tijd die hij had dan ook even stevig vast. Zelf prefereerde hij de langere knuffels, maar ondertussen had hij wel geleerd dat het niet gepast was en Reiner was een persoon die een reputatie hoog te houden had.
'Ik ben blij om jou weer te zien, man.' De lach op Reiners gezicht was vrijwel identiek aan die van Johann. 'Als het nog langer had geduurd, was ik je misschien nog echt gaan missen ook.'
'Hetzelfde, het is goed je weer te zien.' Johann reikte met zijn hand naar Reiner en klopte hem even op zijn schouder. 'Maar je moet nou ook weer niet gaan overdrijven.' Hij grijnsde breed, maar zijn hart trok even samen. Hij had Reiner oprecht wel gemist en het deed hem wat dat dit gevoel wederzijds leek te zijn bij zijn vriend.
'Heb je een beetje fijne kamergenoot trouwens?' Even porren of zijn vermoeden juist of onjuist was. Hij hoopte dat het Reiner was, want hij had niet zo veel zin om de andere jongens af te gaan in de hoop het antwoord te vinden voor het einde van het feest. Hij had geen zin om zijn kamergenoot in een beschonken toestand te moeten ontmoeten. Als het de verkeerde persoon was, zou dit geheid fout gaan.
'En, hoe was je zomer trouwens? Zonder al te veel gedoe hoop ik.' Johann hoopte oprecht voor Reiner dat het voor hem iets rustiger was geweest, al betwijfelde hij dit gezien zijn familie. Die hadden vast maar al te graag gebruik gemaakt van de onrusten. Onrusten die Johann, niet erg succesvol, het liefst had geprobeerd te vermijden. Het bleef raar om te moeten zeggen dat hij nu een Duitser was.

[ bericht aangepast op 20 juni 2021 - 14:06 ]

20 juni 2021 - 0:52 Iotte is offline

Iotte 952

DAGMAR ELIN ~~COHEN~~ JØRGENSEN

She would rather walk alone in darkness than follow anyone else’s shadow

with nina, wolfgang and klaus • the dungeons

If we don't end war, war will end us

Nadat Dagmar Nina naar haar kamer had begeleid en ze haar wat tijd had geven om haar koffer uit te pakken, waren de twee meiden naar de bibliotheek gegaan voor het halen van hun boeken, waarna een flinke rondleiding over het hele terrein volgde. Dagmar had haar taak als buddy erg serieus genomen en had Nina alle plekjes van Montreuxe laten zien. Van short cuts tot geheime doorgangen en rustige leerplekjes. Ze had niets overgeslagen. Desondanks ze Nina pas net had leren kennen was Dagmar’s gevoel bij haar goed. Het leek te klikken. “Vanavond is er een geheim feestje,” begon Dagmar na de rondleiding ietwat aarzelend. “Misschien is het leuk voor je om mee te gaan zodat je wat mensen kan leren kennen. Bijna ons hele jaar is meestal aanwezig.” Had ze Nina voorgesteld. Deze was enthousiast op haar voorstel ingegaan, dus zoals afgesproken had Dagmar de jongedame opgepikt en waren ze samen afgedaald naar het feest in de kerkers.
Gehuld in een licht blauw jurkje die haar ogen goed uit lieten komen, maakte het tweetal hun entree. Het feest was echter al in volle gang. De ruimte was groot, maar donker en werd verlicht door talloze kaarsen. Dagmar moest haar ogen even laten wennen aan de duisternis en speurde snel de ruimte af. Ergens had ze gehoopt Inez te spotten, die had ze heel de dag nog niet gezien of gesproken omdat ze zo druk was geweest met het rondleiden van Nina. Teleurgesteld moest ze echter concluderen dat de rode haren van haar beste vriendin nergens te bekennen waren. Ze zou later wel een moment vinden om Nina aan Inez voor te stellen. Aan de bar ontdekte ze de tweede persoon waaraan ze Nina graag wou voorstellen. Wolfgang. Deze was natuurlijk in het gezelschap van niemand minder dan Klaus, het zou eens niet zo zijn. “Kom ik stel je voor!” Had ze gelachen waarna ze Nina door de menigte heen trok naar de bar.
”Heren, mag ik jullie voorstellen aan Nina Ackermann.” Trok ik hun aandacht. De twee mannen keken op van hun whiskey. “Nina, dit zijn Klaus Kahl en Wolfgang Schultze, dè hoogste heren van de Gentlemen’s Club en zoals je kan zien gespecialiseerd in het geven van goede feestjes.”
“Nina, he?” Vroeg Klaus bedenkelijk. Het was Dagmar niet ontgaan hoe hij zijn wenkbrauwen had gefronst. Dat was een vreemde reactie en absoluut niet eentje die ze verwacht had van Klaus Kahl. “Ja, Nina Ackermann.” Bevestigde Nina nogmaals. Klaus stak zijn hand uit. “Klaus Kahl, leuk je te ontmoeten Nina Ackermann.” Waarom deed hij zo vreemd? “Leuk je te ontmoeten Nina, ik ben Wolfgang, maar noem me gerust Wolf.” Stelde Wolf zich ook voor. “Welkom op Montreu…”
“Ik heb wel eens gezoend met een meisje met de naam Nina Ackermann…” onderbrak Klaus Wolfgang stellig, terwijl zijn ogen op Nina gericht waren. “Op een bal.” Voegde hij er aan toe. “Is dat niet toevallig?” Dagmar trok haar wenkbrauw op. “Er zullen vast meer mensen op de aardbodem Nina Ackermann heette, Klaus.” Kwam Dagmar, na een kleine ongemakkelijkste stilte, voor haar nieuwe vriendin op. Aan Nina’s reactie te zien leek ze Klaus namelijk absoluut niet te herkennen. Dus of ze had hem nog nooit ontmoet of Klaus had op dat bal totaal geen indruk op haar weten te maken.

[ bericht aangepast op 20 juni 2021 - 0:59 ]

someone out there feels better because you exist

20 juni 2021 - 14:05 Kobyla is offline

Kobyla 19250

A N N A P R A D L

20 jaar ~ "feest"kelder ~ met Ben

Act brutal with no pity
Be harsh, show no remorse

Na de introductie aan Aurora had Anna de kamer weer verlaten, want nu Muriel was weggelopen had ze geen reden meer om daar te zijn. En het was niet alsof ze nou zo veel zin had om met Aurora te socializen. Het zat haar dan ook helemaal niet lekker hoe ze zich zo amicaal met haar Ben gedragen had. Maar, Ben zou haar toch niet zomaar verlaten voor een ander? Hij was toch niet zo? Van de zomer was hij op en top gentleman geweest naar haar toe. Ze hadden zelfs een deel van de zomer gespendeerd in het vakantiehuis van zijn ouders.
In tegenstelling tot Muriel, had Anna wel geluk met haar kamergenoot. Even na haar was Eleonore de kamer ingestapt en ze had dan ook blij haar vriendin omhelsd. Een jaar met Nore zou vast niet gaan tegenvallen. Ze hadden elkaar de zomer slechts af en toe geschreven, dus ze hadden heel wat bij te praten. Ze namen hier dan ook even de tijd voor. Vervolgens hadden ze ieder hun eigen manier om zich voor te bereiden op het feest, dus scheiden hun wegen weer.
Eenmaal op het feest nam Anna de tijd om met wat mensen te praten, maar langzaam maar zeker baande ze zich een weg richting Ben. Ze wilde eigenlijk wel voorzichtig informatie winnen bij hem over Aurora, maar hem ook gewoon niet uit het zicht verliezen. Ze wilde hem niet de kans geven om iets uit te spoken en mocht hij aan haar blik kunnen ontsnappen, dan zou ze hem gauw genoeg weer kunnen vinden.
'Je hebt goed je best gedaan,' vertelde ze Ben toen ze hem eindelijk bereikt had. De kelder was misschien wat donker, maar er was meer dan genoeg ruimte voor een goed feest. Ze gaf hem een kus en hief toen haar wijnglas. 'Heb je deze stiekem uit de wijnkelder van je ouders meegesmokkeld?' De wijn was namelijk net zo goed als de wijn die ze tijdens de zomer geproefd had, dus het zou haar weinig verbazen.
Anna keek de ruimte nog eens rond, liet haar blik heel even op Aurora hangen. Ze keek nijdig in haar richting, maar liet al gauw de glimlach weer terug op haar gezicht verschijnen toen ze zich weer tot Ben richtte. Nu was niet het goede moment om over die meid te beginnen, maar ze was het zeker nog wel van plan.
'Zijn er nog speciale plannen om dit feestje nog memorabeler te maken?' vroeg ze, deels onschuldig, deels oprecht nieuwsgierig. Dit soort feestjes waren berucht om dat het nog wel eens flink uit de hand kon lopen. En misschien dat hij toch nog iets over de nieuwkomers zou loslaten.

21 juni 2021 - 12:07 darkurge is offline

darkurge 3074

AURORA CAMORRA

Being a bitch is my kink, what the fuck else did you think?

W. Alone • Kerkers

Aurora stond in haar kamer. Haar kamergenoot had ze niet meer gezien sinds die middag, maar daar had ze eerlijk gezegd geen problemen mee. Haar handen rusten op de vensterbank en ze keek uit het raam. De avond was gevallen een daarmee was haar angst uitgekomen. Ze had buikpijn, een zenuwachtig gevoel en een sterk verlangen naar huis wat een verstikkende grip op haar had.
Het was dat Valentino zich in hetzelfde gebouw bevond. Ondanks dat ze hem al uren niet meer gezien had, was die gedachte het enige wat haar geruststelde.
Het liefst bleef ze de hele avond hier; in haar kamer. Maar uit ervaring wist Aurora dat haar heimwee daar niet beter op zou worden. Dus raapte ze haar moed bij elkaar en verliet de kamer in haar zwarte cocktail jurkje. Een feestje was precies wat ze nodig had. Er zou vast genoeg afleiding zijn, zodat ze niet te gefocust was op hoe ze zich voelde.
Montreuxe was doodstil. Het enige geluid dat ze hoorde waren haar hakken op de vloer en de trappen, terwijl ze naar beneden liep.
Ben had gezegd dat het feestje zou plaatsvinden in de kelder en dus was ze daar naar op weg. De aanwezigheid van Benjamin op het feest was een extra motivatie om haar slaapkamer te verlaten. Ze had het deze ochtend stiekem erg leuk met hem gehad en hij had haar een verrassing beloofd... Dat zou nog wel eens interessant kunnen worden. Het enige obstakel in dat avontuur kon Anna zijn, maar op een feestje waren dingen meestal zó chaotisch. Dat dat probleem zichzelf wel eens kon oplossen.

Aurora had de laatste treden van de trap bereikt en liep de kerkers in. Harde muziek, de geur van drank en een donkere ruimte ontmoetten haar toen ze de deur van de kerkers opende. Op haar hakken liep ze naar de bar toe en bestelde één shot tequila. Na een drankje zou ze zich misschien beter voelen.
De jongen achter de bar kwam al snel aanzetten met haar shot en Aurora sloeg hem in één keer achterover. Ze draaide zich om en door de alcohol voelde ze zich meer opgewassen tegen dit feest. Haar ogen gleden door de ruimte en al snel vond ze de knappe jongen uit de Grote Hal: Wolf.
Met één elleboog leunde ze op de bar en keek ze naar de jongen. Hij zag er knap uit in zijn pak. Wat Aurora minder aanstond waren de meisjes in zijn gezelschap. Maar naar haar oordeel waren ze geen competitie voor haar. En terwijl ze naar hem bleef kijken vroeg ze zich af hoe lang het zou duren voordat ze hem voor zich kon winnen. Waarschijnlijk niet lang...

21 juni 2021 - 14:48 Sev is offline

Sev 19203

REINER ARTUR BIRCHENFELT

The times, they are a-changin'

W. Johann • ~~Gentlemen's bathroom~~ - The dungeons

Reiner nam een hijs van zijn sigaret.
“Ik heb eerlijk gezegd nog geen idee wie mijn kamergenoot is,” antwoordde hij toen. “Maar wie het ook is, hij mag me dankbaar zijn. Het oorspronkelijke idee van de jongens was om het feestje op mijn kamer te houden, maar ik heb ze kunnen overtuigen toch voor de kelder te gaan.”
Hij knikte naar Johann. “Ik zit op nummer 803, en jij?”
Hij haalde zijn pakje sigaretten uit de zak van zijn nette jas en hield deze voor om zijn vriend er eentje aan te bieden. Hij was er al een boel verloren aan klasgenoten vandaag, maar dat gaf niet. De jongen deelde graag. Reiner had stiekem een klein voorraadje meegenomen in zijn koffer, en hij wist dat hij elk weekend de kans kreeg om meer te halen in het nabijgelegen dorpje Schreibourgh.
Roken was hartstikke verboden in het internaat, maar goed… Het was niet alsof de docenten tussen de lessen door geen peuk opstaken in de lerarenkamer. Reiner hield niet van onrechtvaardigheid, en het feit dat zij wel mochten paffen en de leerlingen niet? Dát was onrechtvaardig in zijn ogen.
“En, hoe was je zomer trouwens? Zonder al te veel gedoe, hoop ik?” vroeg Johann.
Reiner dacht even na voordat hij antwoord gaf.
“Klaus en zijn ouders, broers en zusjes hebben een tijdje bij ons verbleven deze vakantie. We hebben gejaagd, een beetje genoten van de zon…” Hij bestudeerde Johann’s gezicht, peilend in hoeverre hij eerlijk kon zijn over zijn gevoel wat betreft de oprukkende Jodenhaat in Duitsland. Hij verwachtte niet dat Johann radicaal rechts was geworden, maar je kon nooit voorzichtig genoeg zijn.
“En eh.. Nou, zoals ik je al schreef is het uit met Suze..”
Dat.. nieuwtje bleek een goede reactie peiler voor zijn medeleerlingen te zijn, had Reiner ondervonden. Klaus en Ryker waren bijvoorbeeld alleen maar blij met zijn beslissing geweest, ondanks dat een break-up normaalgesproken niet echt iets was om te vieren. Sterker nog, beide jongens hadden het nieuws met beide handen aangegrepen om nog even te onderstrepen wat zij zelf van de Joodse gemeenschap vonden. Het zou hem niets verbazen als zijn neefje Klaus hem die avond allemaal vrouwen zou toeschuiven om de beëindiging van zijn relatie te vieren, genietend van Reiner’s onkunde met vrouwen.
Hij hoopte maar dat die twee Suze een beetje met rust zouden laten… Haar en alle andere Joodse jongeren op deze school. Hij maakte zich stiekem behoorlijk veel zorgen om de Joodse studenten die toch besloten naar dit feestje te komen. Reiner had niet verwacht dat zijn Duitse medeleerlingen al die spanningen en opgestookte meningen van thuis klakkeloos mee naar Montreuxe zouden nemen. Dat was zeer naïef van hem geweest, besefte hij nu.
Hij nam nog een hijs van zijn sigaret. Man, hij had een goede whiskey nodig.
In gedachten verzonken waren zijn ogen automatisch terug naar Wolfgang gegleden. Hij had niet eens meer in de gaten dat het gebeurde. Reiner besefte dat hij nog niet eens hallo tegen hem had gezegd.. Misschien kon hij hem even aanspreken wanneer hij zijn drankje ging halen?
Waarom in de wereld overdacht hij dit?!
Dit was zijn vriend. Zijn maatje sinds de luiers. Hij moest hier echt mee stoppen. Idioot..
Toen hij weer naar Johann keek, zag hij dat de jongen hem had zien kijken naar Wolfgang. Iets in zijn blik beviel Reiner niet. Het was geen afkeurende blik. Nee, veel beangstigender dan dat. Het was een blik die leek te verwerken wat zich hier afspeelde.
Reiner’s oren werden rood en hij voelde zijn maag omdraaien. Ander onderwerp, ander onderwerp.
“Hoe ging dat bij jou?” vroeg hij terwijl hij wegkeek en nog een snelle hijs van zijn sigaret nam. “Eh.. Je zomer bedoel ik? Je bent veel naar het water geweest, schreef je..?”

ars moriendi

21 juni 2021 - 15:50 Vanth is offline

Vanth 23147

BENJAMIN ADRIAN ZIEGLER
20 • Kerkers • With Anna

De rest van de ochtend had ik vooral besteed aan het rondleiden van Aurora, zoals ik daadwerkelijk moest doen ook. Anna was redelijk snel vertrokken na de introductie met de Italiaanse en ik kon makkelijk raden waardoor. Of door wie, kan ik beter zeggen. Vrouwen en hun eeuwige jaloezie.. Al was het soms wel een beetje vermakelijk, dat moest ik toegeven. Zeker omdat ik weet dat ze zich nergens zorgen over hoeft te maken, als er één dame is waarmee ik thuis kan komen is het Anna wel. Ze was alles wat mijn vader voor me gewild zou hebben en ik kan niet anders dan hem gelijk geven.
Gekleed in een nette maar redelijk simpele, zwarte outfit had ik mij naar de kerkers van Montreuxe begeven. Ik was verantwoordelijk voor een groot deel van het feest en ik moest kijken of alles klopte, gelukkig leek dit het geval en met een laatste blik op de grote drankvoorraad kon ik gerust ademhalen. Nu had ik ook een fles whiskey, een fles wijn en wat sigaren apart gehouden. Ik had uiteraard een welkomstcadeau beloofd.
Het feest was ondertussen in volle gang en met een tevreden grijns kijk ik om me heen, dit noem ik een goed begin van het jaar. 'Je hebt goed je best gedaan,' hoor ik dan een bekende mij vertellen en met een glimlach kijk ik naar Anna, mijn arm sla ik ondertussen om haar middel. ''Ben je iets anders van mij gewend, schatzi?' glimlach ik en neem haar kus in ontvangst. 'Heb je deze stiekem uit de wijnkelder van je ouders meegesmokkeld?' ik kijk naar het glas in haar handen en ik lach, waarna ik licht mijn schouders ophaal. ''Wat zal ik zeggen... Er is een reden dat mijn tas wat zwaarder was, dat is echt niet alleen kleding.'' grijns ik. Ik kijk kort om me heen en mijn blik valt op Aurora die net de trap afkomt, kijk eens aan. Mijn grijns wordt wat breder en kort laat ik mijn blik over haar heen gaan, voor ik mij weer op Anna richt. Zij kijkt echter ook haar kant op, waardoor ik even moet lachen.
'Zijn er nog speciale plannen om dit feestje nog memorabeler te maken?' vroeg ze en een duivelse grijns ontstaat op mijn lippen bij deze woorden. ''Je weet hoe de club kan zijn, niet?'' zeg ik alsof dat alles moet zeggen. ''Bereid je maar voor op het ergste.'' plaag ik vervolgens en druk een zachte kus op haar wang. ''Hmh, heb jij geen plannen voor ons vanavond, beautiful?'' ga ik speels verder en ik haal mijn wenkbrauw wat op als ik haar aankijk.

El Diablo.

22 juni 2021 - 14:35 Kobyla is offline

Kobyla 19250

J O H A N N F R A N Z V O S S

19 jaar ~ "feest"kelder ~ met Reiner

Who will stop all this madness that
Has consequences no man understand?

'Ik heb eerlijk gezegd nog geen idee wie mijn kamergenoot is,' vertelde Reiner hem na hun korte omhelzing en Johanns vraag. 'Maar wie het ook is, hij mag me dankbaar zijn. Het oorspronkelijke idee van de jongens was om het feestje op mijn kamer te houden, maar ik heb ze kunnen overtuigen toch voor de kelder te gaan.' Reiners woorden deden Johann fronzen. Grote kans dat de jongen inderdaad zijn kamergenoot was, maar het idee dat er eventueel een feestje in zijn kamer had kunnen plaatsvinden, stond hem helemaal niet aan. Echt, die jongens konden af en toe ook met niemand rekening houden.
'Ik zit op nummer 803, en jij?' Een grijns brak door op Johanns gezicht toen hij Reiners woorden hoorde. Hij had echt geluk met zijn kamer genoot, al helemaal kijkend naar het feest verhaal.
'Daarom dus dat ik nog geen idee had van mijn kamergenoot, je was gewoon te druk met het voorbereiden van dit feest,' vertelde Johann zijn vriend, de grijns nog steeds op zijn gezicht. 'Echt, heel erg bedankt dat je het feest naar hier hebt weten te verplaatsen, ik had graag op een fatsoenlijk tijdstip willen gaan slapen.' Hij klopte Reiner weer op zijn schouder.
Reiner bood hem vervolgens een sigaret aan door het pakje voor hem te houden. Heel even twijfelde Johann, want hij vond roken eigenlijk helemaal niet zo geweldig, maar hé, hij moest er nog wel een beetje stoer bijlopen. Het allerlaatste wat hij wilde was dat de andere jongens hem verwijfd zouden gaan vinden. Voor nu werd hij gelukkig alleen nog maar vermeden en Johann gaf ze dus liever geen reden om over te gaan tot geweld. Dat zou voor hem vast eindigen in net zo'n prachtig blauw oog als dat van Rycker, al vermoede Johann dat die een compleet andere oorsprong had.
'Dank je,' mompelde Johann terwijl hij een sigaret aannam en deze aanstak met de aansteker die hij uit zijn broekzak viste. Voor de zekerheid had hij er altijd één bij zich, al had een aansteker ook zat meer functies dan peuken aansteken. Johann nam een hijs van de peuk en wist een hoest binnen te houden. Het was al weer even geleden sinds de laatste keer dat hij gerookt had. Hoewel de sigaret ook een bepaalde kalmerende werking op hem had, bleef hij bij zijn voornemen om alleen in gezelschap te roken.
'Klaus en zijn ouders, broers en zusjes hebben een tijdje bij ons verbleven deze vakantie. We hebben gejaagd, een beetje genoten van de zon…' vertelde Reiner over zijn vakantie. Klaus was nou niet bepaald een aangenaam persoon, maar hé, het klonk op zich nog wel als een aangename vakantie. 'En eh.. Nou, zoals ik je al schreef is het uit met Suze..' Ohja, shit, natuurlijk. Reiner had hem dit al wel geschreven en Johann had hen tot zijn verbazing eerder vandaag samen gezien, maar de drukte van vandaag had hem dit weer doen vergeten.
'Ik vind het oprecht heel jammer voor jullie.' Johann zweeg even, zich afvragend hoeveel hij zou kunnen zeggen in deze ruimte. Nogmaals, hij wilde niet opvallen bij de jongens van de Gentleman club, dus hij moest oppassen met wat hij zei. 'Jullie waren leuk samen, dus ik baal voor jullie beiden dat het uit heeft moeten gaan,' vervolgde hij op zachtere toon. 'Ik neem aan dat het in betere tijden stand had kunnen houden?' Want apart van de opkomende Jodenhaat leek er tegen het eind van vorig jaar geen enkele reden voor hen te zijn om hun relatie te verbreken. Of Reiner had dingen voor hem verzwegen.
Ondertussen was de blik van zijn gesprekspartner afgegleden naar een ander groepje en zijn blik leek in het bijzonder op Wolf gericht te zijn. Johann dacht hem hier vorig jaar al eens op betrapt te hebben, maar het begon steeds duidelijker te worden. Misschien moest hij de jongeman maar eens waarschuwen dat dit gevaarlijk kon zijn, al zou hij het vast ook wel weten. Hij wilde er al bijna een opmerking over maken, maar Reiner was hem voor.
'Hoe ging dat bij jou?' vroeg Reiner hem. 'Eh.. Je zomer bedoel ik? Je bent veel naar het water geweest, schreef je..?' Johann grinnikte even, maar besloot maar eerst om Reiners vraag te beantwoorden voor hij zelf in de aanval ging.
'Klopt, we zijn enkele weken naar ons huisje aan de Bodensee geweest, wat heerlijk was. Zolang je maar buiten Konstanz bleef, was het heerlijk rustig, niets van de spanningen te merken. Dat was thuis wel anders.' Hij was enkele vrienden kwijtgeraakt toen hij weigerde mee te doen aan het treiteren van Joden. Hoewel het jammer was om jeugdvrienden te verliezen, was hij er aan de andere kant ook niet erg rouwig om. Hij had niet veel zin om met geradicaliseerd tuig om te gaan. Hij had hier zijn handen al vol aan het ontwijken ervan. 'Laten we het erop houden dat ik wat vrienden ben kwijtgeraakt.' Hij haalde zijn schouders op, probeerde nuchter te klinken. Toch stak het hem ergens diep wel.
'Maar, dat staren van jou, ik heb je wel door hoor.' Johann nam een hijs van zijn sigaret en probeerde loom te glimlachen, maar faalde hierin toen de rook hem weer eens deed hoesten. Gênant. 'Excuses,' wist hij uiteindelijk uit te brengen. Hij nam even een moment om zich te herpakken en liet in de tussentijd zijn blik in de richting glijden waar die van Reiner ook heen gegaan was.
'Ik moet zeggen, Wolf is ook zeker niet verkeerd om naar te kijken,' floepte hij eruit voor hij het door had, al had hij zijn stem gelukkig zacht gehouden. Tot zover de subtiliteit. Hij moest ook echt leren zijn mond te houden en alcohol hielp daar ook echt niet bij. En dan viel zijn consumptie van vanavond nog mee... Enkele van zijn vrienden wisten dat hij gay was en zij hadden het tot nu toe allemaal voor hen gehouden, maar juist in deze tijden moest hij nog voorzichtiger worden met wie hij het vertelde. Toch zei iets in hem dat Reiner wel te vertrouwen was, waarom zat hij anders continu naar Wolf te staren?

22 juni 2021 - 15:08 Sev is offline

Sev 19203

[ bericht aangepast op 22 juni 2021 - 15:11 ]

ars moriendi

23 juni 2021 - 0:06 reguluswife is offline

reguluswife 37248

~~MONIKA EBERHARDT~~
NINA HELENE ACKERMANN

always have an escape plan

nineteen • dungeons • with dagmar, klaus and wolf

Tot haar opluchting, was Dagmar akkoord gegaan met een wat meer alternatieve rondleiding. Hoewel de leslokalen handig waren om te weten, zag ze zelf wat meer nut in het kennen van de shortcuts en geheime doorgangen. Het was een lichtelijke overlading van informatie, maar ze wist vrij zeker dat Dagmar het niet erg zou vinden als ze haar later nog weer vragen zou stellen. De brunette was in elk geval één persoon op Montreuxe die honderd procent in orde leek, in hoeverre je dat met een eerste indruk kon bepalen. Monika wist wel beter dan mensen gelijk te vertrouwen, zeker in deze tijden. Toen ze vervolgens werd uitgenodigd tot een geheim feest, had ze met gespeeld enthousiasme gereageerd. Het was niet echt iets waar ze onderuit kon komen, plus het was wel een goede manier om in te schatten hoe haar klasgenoten waren – en wie ze beter uit de wegkon gaan.
Na de rondleiding waren de wegen van twee gescheiden en had Monika kennisgemaakt met haar kamergenote: Suze, het meisje dat eerder tegen de grond gegooid was door de blonde bruut. Hij werd sowieso iemand die ze ging ontlopen. Aan Suze had ze haar excuses aangeboden, iets wat waarschijnlijk nog veel zou gebeuren. Hoe moeilijk het ook zou zijn, ze kon er gewoon niet tussen komen.

De avond viel en zoals afgesproken kwam Dagmar haar ophalen. Dat het feest in de kerkers plaats vond maakte het wel gelijk tientale keren interessanter. Monika trok lichtelijk een wenkbrauw op bij het zien van de vele kaarsen. “Onheilspellend,” merkte ze op.
Al snel trok Dagmar haar dwars door de ruimte heen, richting twee jongens. Degene met het donkerde kapsel deed haar aan een puppy. De ander leek nogal intens.
”Heren, mag ik jullie voorstellen aan Nina Ackermann. Nina, dit zijn Klaus Kahl en Wolfgang Schultze, dè hoogste heren van de Gentlemen’s Club en zoals je kan zien gespecialiseerd in het geven van goede feestjes.” Gentlemen’s Club. Juist.
“Nina, he?” vroeg de intense jongen, die schijnbaar Klaus heette.
“Ja, Nina Ackermann,” antwoordde ze, waarna ze met tegenzin haar hand naar hem uitstak. De blonde jongen had een ferme handdruk. Het was zo eentje. Haar mondhoeken krulden onschuldig omhoog terwijl ze hem een stevige handdruk teruggaf.
“Klaus Kahl, leuk je te ontmoeten Nina Ackermann.” De schattige jongen deed een poging zich voor te stellen, maar Klaus walste er dwars doorheen. “Ik heb wel eens gezoend met een meisje met de naam Nina Ackermann… Op een bal. Is dat niet toevallig?”
Oh, shit. Er rinkelden enkele alarm bellen in haar hoofd, maar dit zou te toevallig zijn, toch? God, ze wist dat dit een slecht idee was. Terwijl ze zelf nadacht over de beste plan van aanpak, kwam Dagmar tot haar redding.
“Er zullen vast meer mensen op de aardbodem Nina Ackermann heette, Klaus.”
Dat kon natuurlijk ook nog. Monika beet op haar lip om een zachte lach in te houden, maar slaagde hier niet geheel in. Ze was blij dat ze op dat moment nog geen drankje had. Hoewel ze zijn bestaan het liefst zou negeren tijdens haar verdere tijd op Montreuxe, schatte ze de jongen in als iemand die het niet zou waarderen als iemand dit deed, dus gooide ze het over een andere boeg. Een waar ze niet veel zin in had.
”Oh, ik denk dat je mij met iemand anders verward. Jou was ik vast niet vergeten,” zei ze met haar meest charmante glimlach.
In tegenstelling tot Klaus, drukte Wolf een kus op haar hand. Ze was nu al nieuwsgierig hoe deze twee jongens ooit bevriend waren geraakt. Het leek een aparte match.
”Jullie hebben het feest dus georganiseerd?” vroeg ze aan de jongens, terwijl ze om zich heen keek. “Zijn al jullie feesten in de kerkers of willen jullie de nieuwe leerlingen een beetje bang maken?”

[ bericht aangepast op 23 juni 2021 - 0:08 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

23 juni 2021 - 13:57 Reeses is offline

Reeses 1333

Suze Mae Polak
✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡

▫ Negentien jaar
▫ Jewish student @Motreuxe

"I wish I could wake up to the fact that it was only a nightmare"

✡ ✡ ✡ ✡ ✡ ✡

Op haar hakken draaide Suze een rondje voor de spiegel en bekeek haar spiegelbeeld tevreden. Na het hele voorval met eerst Klaus en daarna Ryker had Suze al half besloten om niet naar het openingsfeest te gaan, dat door the Gentleman's Club werd georganiseerd. Gelukkig hadden Lorenzo, Nate en Inez haar geholpen en haar laten zien dat er ook goede mensen op de aarde rondliepen. Ze hadden haar grotendeels over weten te halen toch naar het feest te gaan, hoewel Suze haar twijfels had gehad. De jonge brunette had geen zin in een herhaling van die middag...
Nadat ze met haar vrienden had bijgepraat, was Suze teruggekeerd naar haar kamer. Daar had ze haar koffer uitgepakt en met de nodige zenuwen op de komst van haar kamergenootje gewachten. Stel dat Muriel haar kamergenoot werd? Of erger, Anna... Suze was niet snel bevooroordeeld, maar op die dames zat ze simpelweg niet te wachten. Dat zou een continue strijd opleveren en daar had Suze absoluut geen zin in.
Toen haar kamergenoot arriveerde, voelde Suze dan ook opluchting toen bleek dat het niet één van de meiden was waarvoor Suze had gevreesd maar één van de nieuwe studenten. Haar kamergenootje, Nina, leek op het eerste oog een leuk meisje met wie Suze dacht dat er wel eens een vriendschap zou kunnen ontstaan. Het meisje had haar excuses aangeboden voor wat er eerder die middag in de hal was gebeurt en hoewel Suze dat enorm waardeerde, had ze die excuses weggewuift. Ten slotte was dat niet Nina's schuld.
Suze wierp nog een laatste blik in de spiegel voor ze haar kamer verliet en zich naar de hal begaf, waar ze Lorenzo. Nu ze eenmaal op weg ging, borrelde enthousiasme in haar op en kreeg de jongedame toch wel zin in het feest - net als in de rest van het schooljaar. Het voorval met de jongens van die middag zou ze proberen te vergeten.
"Hé Lorenz." Glimlachend liep Suze op de jongen af, die in de hal op haar stond te wachten. "Je ziet er goed uit," complimenteerde ze hem, haar woorden oprecht. "Zullen we? Inez en Nate zouden zelf gaan, begreep ik vanmiddag van hen."

23 juni 2021 - 16:00 Iotte is offline

Iotte 952

WOLFGANG THEODORE SCHULTZE

Some days, I feel everything at once. Other days, I feel nothing at all.

with ~~klaus, dagmar, nina~~ alone • at dungeons

There are two things from which to choose: profit or loss

Strak in pak klopte Wolf op de deur van kamer 804. “Klaar, Kahl?” informeerde hij en wachtte geduldig tot de deur geopend werd. “Zo goed als.” Was het antwoord door de dichte deur, waarna vrijwel meteen de deur werd opengegooid. “Casanova hoor,” floot Wolf grinnikend bij het zien van Klaus gehuld in pak. “De meiden mogen wel oppassen vanavond.” Vriendschappelijk sloeg hij Klaus op zijn schouder. Sinds dat het uit was gegaan tussen Inez en Klaus gunde hij z’n vriend alle geluk in de liefde toe en als ie kon zou hij hem daar bij helpen. “Laten we het jaar maar goed inluiden.” Was Klaus zijn antwoord, terwijl het tweetal langzaam afdaalde naar de kerkers van Montreuxe.
Benjamin had zijn werk goed gedaan en had zo te zien overal aan gedacht. Het gedimde licht en de tientallen kaarsen gaf de kerker ongelofelijk veel sfeer. De muziek stond luid en het feest leek al in volle gang te zijn. Doelgericht liepen de twee jongens af op de bar. Deze serveerde het beste van het beste. Wolf floot bewonderend; Benjamin had als partyplanner zijn werk echt heel goed gedaan. Aan de bar speurde Wolf de ruimte af in de hoop Nore te ontdekken, maar helaas. Ze zou voor het feest met Ryker gaan praten en dat zat Wolf alles behalve lekker. Hij had gehoopt dat ze nu wel uitgepraat waren, maar niets leek minder waar. Klaus was zich echter van geen kwaad bewust. “Twee whisky’s[/b], bestelde hij. “Maak daar een dubbele van.” Was Wolf zijn reactie. Hij had alcohol nodig en veel ook. Het idee dat Ryker nu met zijn meisje was kon hij nauwelijks verdragen. De jongen achter de bar was een lagerejaars lid van de Gentlemen’s Club en wist niet hoe snel hij zijn voorzitter en diens rechterhand moest komen bedienen. Nerveus zette hij de glazen voor hen neer. Arme jongen, die was duidelijk nog niet helemaal hersteld van Klaus zijn gruwelijke ontgroening.
“Op een leuk jaar.” Klaus hief zijn glas. “Op een leuk jaar!” beaamde Wolf, tikte zijn glas tegen die van Klaus en nam een slok. “Dus, jij en Nore, he?” Begon Klaus nieuwsgierig. Hij en Nore ja, zo moest het zijn. Maar op dit moment hing ze uit met haar ex. Hij nam nog een slok van zijn dubbele whiskey, en nog een en nog een, waarna hij vervolgens heel het glas maar achterover sloeg. “Nog één, alsjeblieft.” Beviel hij de knaap achter de bar, voordat hij zijn beste vriend antwoord gaf. “Ja, Nore is geweldig!” Lachte hij. Een brede grijns verscheen op het gezicht van Klaus. “Vertel eens.. is ze ‘s avonds ook zo pittig als ze overdag kan zijn?” Plaagde hij. Wolf wist niet of het de alcohol was of de vraag was, maar hij voelde zijn hoofd langzaam rood worden. Dat waren onderwerpen waar hij, in tegenstelling tot andere jongens, niet graag over opschepte. Hij haalde zijn schouders op en nam nog maar een slok van zijn nieuwe dubbele whiskey. “Heren, mag ik jullie voorstellen aan Nina Ackermann.” Kwam Dagmar op dat moment gelukkig tussen beiden. Saved by the bell. “Nina, dit zijn Klaus Kahl en Wolfgang Schultze, dè hoogste heren van de Gentlemen’s Club en zoals je kan zien gespecialiseerd in het geven van goede feestjes.” Ging Dagmar met haar introductie verder. “Nina, he?” Vroeg Klaus langzaam en hij nam een slok van zijn whisky. “Ja, Nina Ackermann.” was het antwoord van het meisje. Wolfgang zag zijn vriend bedenkelijk kijken maar uiteindelijk toch zijn hand uit steken. “Klaus Kahl. Leuk je te ontmoeten, Nina Ackermann.” Het ontging Wolfgang niet hoe Klaus de nadruk legde op haar naam. Wat had hij nou? “Leuk je te ontmoeten Nina, ik ben Wolfgang, maar noem me gerust Wolf.” Stelde Wolf zich ook voor. “Welkom op Montreu…”
“Ik heb wel eens gezoend met een meisje met de naam Nina Ackermann...” onderbrak Klaus Wolf’s introductie, zijn blik bleef echter scherp gericht op Nina. “Op een bal.” voegde hij er onverstoorbaar aan toe. “Is dat niet toevallig?”. Het bleef even stil. In gedachten sloeg Wolfgang met zijn hand tegen zijn voorhoofd. Dit was namelijk niet echt de manier die Wolfgang voor ogen had om indruk op een nieuw meisje te maken, zelfs Klaus zou dat moeten weten. “Er zullen vast meer mensen op de aardbodem Nina Ackermann heette, Klaus.” waren de reddende woorden van Dagmar. ”Oh, ik denk dat je mij met iemand anders verward. Jou was ik vast niet vergeten,” Ook Nina leek haar tong terug gevonden te hebben en schonk Klaus een charmante glimlach. Gelukkig, hij had het nog niet helemaal verpest. Dat gaf de burger moed. “In ieder geval dus welkom op Montreuxe.” Maakte Wolf zijn zin af terwijl hij haar hand schudde en er galant een kus opdrukte. Doordat de muziek zo luid stond, boog hij zich naar Nina toe zodat ze hem zou kunnen verstaan, “Meestal is het een hele lieve jongen, maar mooie meisjes maken hem wat nerveus,” excuseerde hij zijn vriend voor zijn gedrag. “Je zou hem een kans moeten geven.” Hij lachte en gaf haar een knipoog alvorens hij zijn plekje tegen de bar weer opzocht. ”Dus jullie hebben het feest dus georganiseerd?” vroeg Nina aan de jongens, terwijl ze om zich heen keek. “Zijn al jullie feesten in de kerkers of willen jullie de nieuwe leerlingen een beetje bang maken?” Wolf grinnikte. “Betrapt! Slimme meid,” en stak zijn duim op. Hij was benieuwd hoe Klaus zou reageren op een meisje dat niet Inez was. “Wij moeten nog even bijpraten,” richtte Wolf zich plots tot Dagmar, hij wou zijn beste vriend wat privacy gunnen. “Jullie twee, have fun and be nice.” De laatste twee woorden waren duidelijk voor Klaus bedoeld. Grijnzend sloeg hij zijn vriend op de schouders en knipoogde naar Nina. “Ik zie jullie vast straks nog wel.” Waarna hij zijn glas van de bar pakte en met zijn vrije hand Dagmar’s hand greep om haar door de menigte naar de andere kant van de zaal mee te sleuren. “Wat was dat nou?” Vroeg ze hem verbouwereerd. “Wat?” Vroeg hij haar onschuldig. Ook zij grinnikte nu, dondersgoed wetend waar Wolf mee bezig was. “Ik ga Inez zoeken, red jij je in je eentje?” Vroeg ze hem. Hij hief zijn glas “Tuurlijk, doe haar de groeten.” En weg was ze. Hij nam een slok van zijn whiskey en liet zijn ogen weer over de menigte glijden. Van Nore ontbrak nog steeds ieder spoor. Voor een moment vonden zijn ogen een paar die hij nog nooit eerder had gekruist en de tijd leek even stil te staan. Dat moest het zusje van Valentino wel zijn.

[ bericht aangepast op 23 juni 2021 - 16:27 ]

someone out there feels better because you exist

23 juni 2021 - 20:09 darkurge is offline

darkurge 3074

KLAUS KAHL

Most people like flying kites, riding bikes in the woods, baking cake 'cause its good, I mean I would if I could...

W. Nina • Kerkers

Aan de bar verdubbelde Wolf de bestelling van Klaus meteen. Zijn vriend plagend vroeg hij naar hem en Nore. “Dus, jij en Nore, he?”
Wolf nam één slok, daarna nog één en sloeg vervolgens zijn hele glas achterover.
“Nog één alsjeblieft.” Bestelde hij bij de jongerejaars “Ja, Nore is geweldig!”
“Vertel eens.. is ze ‘s avonds ook zo pittig als ze overdag kan zijn?”
Klaus kon Wolf zijn gezicht niet al te goed zien in het licht van de kaarsen in de kerkers, maar durfde te zweren dat Wolf lichtelijk rood werd. Hij nam een slok van zijn nieuwe drankje en haalde zijn schouders op.
Klaus lachte. “Eeuwige gentlemen ben je.” Zijn vermoedens waren zojuist bevestigd en kon niet ontkennen dat hij nu toch anders naar zijn goede vriendin keek.

Al snel voegden zich dames bij de twee jongens.
Nina schudde Klaus zijn hand. Hij gaf een ferme handdruk, zoals altijd. Klaus was ervan overtuigd dat je aan iemands handdruk kon weten wat voor een persoon iemand was. Niets was erger dan iemand met een slappe handdruk. Zo’n gewichtloos en slap handje maakte hem misselijk.
Tot zijn verrassing was Nina haar handdruk stevig en ze leek haar mondhoeken te krullen. Dat was een goed teken.
Wolf pakte Nina haar hand en gaf haar een kus. Scheisse, waarom had hij dat niet gedaan...
“Leuk je te ontmoeten Nina, ik ben Wolfgang, maar noem me gerust Wolf.” stelde Wolf zichzelf voor.
“Welkom op Montreu…”
“Ik heb wel eens gezoend met een meisje met de naam Nina Ackermann...”
“Er zullen vast meer mensen op de aardbodem Nina Ackermann heette, Klaus.” Onderbrak Dagmar Klaus in zijn gesprek met Nina.

Ja er waren vast meer meisjes met die naam, maar hij wist precies welke Nina Ackermann nu voor hem hoorde te staan. Dat was natuurlijk informatie die Dagmar niet had, daarom kon hij haar opmerking wel vergeven.
“Ja..” zei Klaus, zijn ogen bleven op de nieuwe [n]Nina[/b] gefixeerd. “.. vast.”
“Meestal is het een hele lieve jongen, maar mooie meisjes maken hem wat nerveus,” Kwam Wolf tussen Klaus en Nina in. “Je zou hem een kans moeten geven.” Wolf knipoogde.
Klaus vroeg zich af of hij zijn theorie over Nina Ackermann met Wolf zou delen wanneer ze met z’n tweeën waren. Dan zou hij begrijpen dat zijn opmerking bewust was geweest. Maar misschien was het leuker om dit speeltje voor zichzelf te houden.
“Oh, ik denk dat je mij met iemand anders verward. Jou was ik vast niet vergeten.” zei het meisje en ze glimlachte lieflijk.
“Jullie hebben het feest dus georganiseerd?” vroeg ze aan hem en Wolf. “Zijn al jullie feesten in kerkers of willen jullie de nieuwe leerlingen een beetje bang maken?”
“Betrapt! Slimme meid,” Wolf stak zijn duim op. “Wij moeten nog even bijpraten,” richtte zijn beste vriend zich tot Dagmar. “Jullie twee, have fun and be nice.” Klaus ontving een vriendschappelijke klap op zijn schouder en hij zag hoe Wolf naar het nieuwe meisje knipoogde. “Ik zie jullie vast straks nog wel.” Hij keek naar Nina. Zou zij ook meteen vallen voor Wolf zijn charmante voorkomen zoals de meeste meisjes deden?

Klaus deed een stap in de richting van Nina waardoor ze griezelig dichtbij elkaar kwamen.
“En werkt het?” Vroeg Klaus, met een serieus gezicht. “Ben je al bang?”
Hij liet even een stilte vallen, bracht zijn hoofd schuin en bestuurde Nina haar gezicht. Wat kon de reden zijn dat ze onder een valse naam naar Montreuxe was gekomen?
“Waar kom je vandaan, Nina Ackermann?” vroeg hij. Plots was het alsof hij Nore haar stem in zijn hoofd hoorde: glimlachen! En dus volgde hij zijn denkbeeldige Nore op en glimlachte naar Nina. “Je ziet er trouwens prachtig uit. Ben je altijd goed gekleed?” complimenteerde hij het meisje. "en kan ik je een drankje aanbieden?"

Index RPG Actieve Topics Zoek