[RPG - 150] In Times Of Peace, Prepare For War — WWII • Speeltopic - Speeltopics

Ryker wierp een korte blik naar Eleonore, maar hield zijn kaken stevig op elkaar gedrukt, om te voorkomen dat hij woorden haar kant op zou vuren waar hij spijt van ging krijgen. Hij gaf de dame een snelle rol met de ogen, waarna hij zich weer focuste op het uitpakken vaan zijn koffer. Bij het horen van zijn volledige naam ging er een rilling over zijn rug heen. Het deed hem herinneren aan thuis, wanneer zijn ouders het op hem gemunt hadden. Dat Eleonore hem zo noemde, deed zeer. Na drie jaar samen wist ze toch wel beter? “De naam is Ryker,” sneerde hij naar de dame, zondere verdere aandacht aan haar te besteden. Als Eleonore lastig wilde doen, omdat ze beledigd was dat Ryker niets van haar moest hebben op dit moment, dan deed ze dat lekker. Misschien dat het Wolfgang wel lukte haar dat irritante gedrag af te leren.
      Op Klaus’ opmerkingen reageerde hij niet echt, daar hij wel andere dingen aan zijn hoofd had en zo snel mogelijk de kamer wilde uitvluchten. Iets wat hij enkele seconden later ook deed. Voordat iemand in 802 nog wat tegen Ryker kon zeggen, was hij al Reiner’s kamer in gelopen en had hij de deur achter zich dicht gedaan. “Wolfgang is mijn kamergenoot,” zei Ryker als antwoord op beide vragen van zijn vriend. “Het gezicht van die jongen alleen is al genoeg om mijn bloed te laten koken. En dan heb je nog de draak van een ex die wel heel veel ballen heeft gekregen tijdens de zomer,” bromde hij verder, waarna hij neerplofte op het bed tegenover die van Reiner en zijn langverwachte vraag stelde. In gedachten zat hij weer bij Eleonore en het feit dat hij haar zojuist een draak had genoemd. Ze was absoluut geen draak, maar mensen beledigen die hem pijn hadden gedaan was zijn manier van dealen met dingen. Als hij zijn ex gewoon een slechterik maakte in zijn hoofd, dan kon hij zichzelf overtuigen dat hun break-up het beste voor hem was geweest.
      Ryker wierp een korte blik terug op Reiner toen hij zijn mond opende om te antwoorden. “Al was Suze je nichtje. Je zou inmiddels beter moeten weten dan voor Joodse mensen opkomen. In ieder geval als je - je gezicht heel wilt houden, of je reputatie,” zei Ryker terug, terwijl hij zijn nagels bestudeerde. Hij rolde zijn ogen bij het horen van Reiner’s overige woorden. Alsof dat het minder erg maakte. De jongen had in de eerste plaats nooit met de Jood een relatie moeten aangaan. Ryker kon zich niet herinneren dat hij ooit achter Reiner’s relatie had gestaan. Toen Ryker dan ook hoorde dat het uit was tussen de twee, had hij zich moeten inhouden Reiner niet mee te sleuren naar een bar en het te vieren.
      Ryker wilde net antwoorden dat hij een peuk wel zag zitten, toen de deur weer openviel en Klaus naar binnen wandelde, die de vraag voor hem beantwoordde. Een van Ryker’s wenkbrauwen ging fronsend omhoog. “Jij ook goedemorgen,” zei hij tegen Klaus, waarna hij zich omdraaide naar Reiner, zijn zin in een peuk instant verloren. Wat moest zijn beste vriend nou weer hier? Was Ryker niet duidelijk genoeg geweest dat hij niet met een van hun drie wilde zijn op dit moment?
      ”Laat voor mij die peuk maar zitten,” zei Ryker uiteindelijk, terwijl hij tegen de muur aanleunde. Zijn wenkbrauw ging weer omhoog in een vraag toen Klaus opnieuw voorstelde om eens samen te gaan jagen. Kennelijk wilde de jongen dat toch erg graag. “Is goed man, ik ga wel eens mee,” zei Ryker, al dan meer om zijn vriend in een goed humeur te houden. Hij werd immers niet graag afgewezen. Zijn kaken klemde zich op elkaar toen zijn blauwe oog erbij betrokken werd. Hij likte zijn lippen en vouwden zijn armen in elkaar.
      “Als een fervente jager zou je moeten weten dat je niet zo makkelijk een blauw oog als deze oploopt,” sneerde Ryker naar de jongen. Het eerste en enige wat hij erover ging zeggen. Gelukkig had Klaus de focus van een zeef en was het gesprek al op een ander onderwerp beland. De Gentlemen’s Club, ook niet bepaalde iets waar Ryker’s hartje sneller van ging bonzen. Vanavond een diner, of een feest, nieuwe leden. Ondanks dat Ryker in het bestuur zat, kon het hem weinig schelen vandaag. Hij had belangrijkere dingen aan zijn hoofd, zoals zijn blauwe oog en zijn hatelijke vader.
      ”Verplichte aanwezigheid? In plaats van nieuw bloed zoeken, zou je beter wat doen aan al die inactieve leden. Stel ze een ultimatum: of opnieuw meedoen aan de ontgroening of ze worden eruit gegooid,” stelde Ryker voor, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Nu ging hij toch wel zin krijgen in een peuk, waardoor hij er ook een uit het pakje haalde en het opstak. Het kalmeerde zijn emoties gelijk. Ryker had weinig behoefte om vanavond weer in een ruimte te moeten zijn met Wolfgang en het liefst glipte hij er dan ook onderuit.
      ”Maar goed, je wilt een feest organiseren: dat zou ik aan lul Ziegler overlaten. Een van zijn enige kwaliteiten,” ging Ryker rustig verder. Hij wandelde de kamer door, ongeïnteresseerd dat de rook nu overal kwam. Dat was een probleem voor Reiner en zijn nog onbekende kamergenoot. “Maken we er een exclusief feest van? Of is de hele school, ongeacht afkomst en status, uitgenodigd?”

Ryker kon de opmerkingen van zijn vrienden over zijn oog absoluut niet waarderen, maar als hij bleef happen zou het verdacht worden. Om nou de echte reden aan ze uit te leggen had hij ook niet bepaald behoefte aan. Ryker negeerde de twee dan ook, zoals wel vaker gebeurde als hij zijn zin verloor om te communiceren met mensen. Of in dit geval: als hij niet dieper op een onderwerp in wilde gaan. Het was beschamend om te moeten vertellen dat hij geslagen werd door zijn vader. Iets wat iemand als Klaus waarschijnlijk nooit zou gebeuren. Misschien Reiner wel, als hij zijn twijfelachtige gedrag bleef voortzetten. Niet dat Ryker hem dat toewenste. Zijn vriend maakte misschien slechte keuzes, maar hij was nog steeds een goede jongen die een vader als die van Ryker niet verdiende.
      “Iedereen heeft geheimen voor jou Kahl, aangezien je alles tegen ons gebruikt,” zei Ryker, terwijl hij zijn beste vriend een knipoog gaf. Het was immers niet als een bijtende opmerking bedoeld, eerder als iets wat gewoon waar was. Klaus was niet de meest betrouwbare persoon van de groep. Het maakte Ryker niet zoveel uit, het zorgde er alleen voor dat hij bepaalde dingen niet vertelde aan hem. Bij de opmerking over dat er veel internationale studenten waren gekomen dit jaar, schoten Ryker’s gedachten naar Inez. Hij wist dat zij vandaag een Italiaan zou rondleiden. Een mannelijke. Iets wat hem niet helemaal lekker zat. Wat als het een aantrekkelijk iemand was en hij Inez’ hart stal door alleen maar zwoel naar haar te kijken? Of wat als deze stomme Italiaan veel charmanter was dan hem en Inez wist in te palmen door slechts een paar woordjes in zijn moedertaal naar haar te fluisteren? Ruw duwde Ryker deze gedachten uit zijn hoofd. Inez was niet zo makkelijk.
      “Ik denk eerder dat mensen naar het schoolbestuur stappen als we wel de hele school uitnodigen. Omdat, weet je wel, feestjes niet bepaald toegestaan zijn,” zei Ryker, terwijl hij zijn schouders ophaalde. Er zaten genoeg mensen op deze school die de Gentlemen’s Club het liefst zagen verdwijnen. Aan de andere kant, er waren meer mensen die er alles voor deden om op z’n minst één keer uitgenodigd te worden voor een van hun feesten. Daarna richtte hij zich op Klaus. “En nee, eigenlijk vroeg ik mij oprecht af of er een verplichte aanwezigheid was. Ik heb nog wat.. Dingen die ik moet regelen vanavond, waardoor ik het feestje niet uit kan zitten.” Hij liep naar zijn vriend toe en gaf hem een schouderklopje. Wat zijn plannen precies waren, hield Ryker voor zichzelf, aangezien niemand dat wat aanging.
      “Weet je zeker dat deze slaapkamers genoeg ruimte geven voor een feestje? Ik vind ze redelijk claustrofobisch. Zeker als we het hele jaar willen uitnodigen, en de jaren boven ons en beneden ons,” zei Ryker op de suggestie om het feestje in 803 en 804 te houden. Niet dat hij een betere plek wist voor een geheim feest, aangezien Montreuxe inmiddels haar studenten wel kende, maar goed. Een grijns verscheen op Ryker’s gezicht toen Klaus hem beval een beter humeur te krijgen. “Komt voor elkaar, maatje. You know me, ik ben op mijn blijst als ik mag bepalen hoe andere mensen moeten lijden.” Hij gaf zijn vriend weeral een schouderklopje, waarna hij een snelle hijs van zijn sigaret nam.
      Bij het zien van de glimlach die op Klaus’ lippen verscheen ging Ryker’s wenkbrauw lichtelijk omhoog. Bij iemand als hem kon dat alleen slechte dingen betekenen, namelijk, en Ryker was benieuwd wat de psychopaat nou weer had bedacht. Niet veel later verscheen er een grijns op zijn lippen. “Dat.. Is misschien wel het beste plan dat je in lange tijd hebt gehad,” zei Ryker goedkeurend. Hij ging weer op Reiner’s bed zitten en keek de jongen kort aan. Hij was er vrij zeker van dat dit Klaus’ manier van hem afstraffen voor zijn afgelopen relatie met Suze was. Duister, wreed en typisch Kahl. Iets wat Ryker zeer kon waarderen.
      ”Rein als bewaker, das een leuke. Je kan beter de deur gewoon op slot doen, dan hoef je niet de hele avond op die mensen te letten en kan je gezellig met ons meedoen,” zei Ryker tegen zijn vriend, terwijl hij wat residu van de sigaret op de vloer gooide. Hij ging verder op het bed zitten en leunde tegen de muur aan, terwijl hij zijn ogen even sloot. Inmiddels waren ze al overgegaan op het onderwerp van de ontgroening. Wat Klaus hier precies voor in gedachten had. Vorig jaar was het al vrij uit de hand gelopen en Ryker was licht ongerust dat zijn vriend dit keer zou doorslaan.
      ”Doe je wel rustig, maat? Straks jaag je iedereen dusdanig weg met je gekke ontgroeningen dat we krimpen in plaats van groeien,” zei Ryker tegen Klaus, terwijl hij een oog weer opende en zijn beste vriend aankeek.