[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"En ik dacht nog wel dat mijn glimlach zo stralend was dat ik iedereen ermee voor de gek kon houden. Balen!" Yrla glimlachte om zijn eigen opmerking, maar hij had moeten weten dat hij Jester niet voor de gek kon houden. Hij voelde zich ook als de dweil die Jester omschreef. "Ja, Phone kwam met eten. En daarbij drukte ze me heel erg op het hart dat dit de enige keer ontbijt op bed voor me was. Zo jammer weer..." Yrla legde zijn hoofd tegen de muur aan en voelde dat het ding zwaar werd op zijn nek. Hij moest straks echt maar weer gaan liggen. Zijn ogen voelden alweer zwaar aan. "Graag gedaan," hoorde hij Vienna nog tegen Jester zeggen. Yrla zuchtte en rolde met zijn ogen. Maar echt boos was hij niet.
      "Ik had zeven wekkers gezet, maar ben door ze allemaal heen geslapen. Sorry man," zei hij tegen de roodharige jongen. Hij had al zoiets voorspelt, al had hij niet aan zien komen dat de klap van zijn gave hem in zou halen. Maar meestal zag hij die niet aankomen...

---

It's never gonna happen, Guys.

"Nee, zonder jou was hij dood geweest. Dat is iets anders." Daar was Phone van overtuigd en daar was ze op zich ook best trots op. Van die coma geloofde ze echter niet. Onyx was nu toch ook vanuit zichzelf wakker geworden, nadat Fayr out was gegaan? En daarbij, school had ook heus iets kunnen doen als het niet genoeg was geweest. Fayr hoefde niet alles in haar eentje op te lossen. "Je liet me een beetje schrikken eerlijk gezegd." Zo, ze had het maar gezegd.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij begroette Fox, zodra hij met Jester aan de tafel was komen zitten. De hele ochtend was hem reuze meegevallen. Het schoonmaken met Jester was niet eens zo erg geweest en Merrin had zich best nuttig gevoeld door het te doen. Nu was het echter tijd voor andere dingen, en die maakte hem toch stiekem een beetje nerveus. "Zullen we gewoon buiten oefenen? Dan hebben we alle ruimte om gewoon te doen wat we willen."
      Merrin stond op van de tafel om zijn spullen op te ruimen en zag dat Fox zijn voorbeeld volgde. Samen liepen ze de eetzaal uit, om buiten in de buurt van het meer neer te ploffen in het gras. Merrin merkte dat hij best wel een beetje nerveus was. Hij ging iets proberen, waarvan hij zelf niet eens wist of het wel zou werken of niet. "Oke, wie eerst?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Fayr plukte een beetje aan de deken. 'Ik weet het,' zei ze zacht. 'Sorry. Ik wist niet dat... ik zover gegaan was.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Maakt mij niet uit! Ik vroeg me vooral af – kun jij ook delen van je lijf veranderen? Dat wil ik graag proberen maar op de een of andere manier lukt het niet. Ik moet altijd het skelet van het dier in gedachten nemen en soms probeer ik aanpassingen te doen, maar dat lukt dus niet. Maar het móét gewoon kunnen, toch? Of kun jij ook geen lichaamsdelen afzonderlijk doen?’ Hij meende zich te herinneren dat hij weleens alleen zijn haar verkleurd had of dat zijn handen opgezwollen waren geweest, maar helemaal zeker was Fox daar niet van.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze zuchtte. Hoe kon ze daar nu boos op zijn? Fayr deed het natuurlijk ook niet expres allemaal. "Het geeft niet. Ik ben ook niet echt boos denk ik. Meer geschrokken. Ik wil gewoon.. Ik wil gewoon dat je weet wat er gebeurd met mij als je te veel je gave gebruikt." Ze draaide een beetje om het onderwerp heen merkte ze. Fersephone zuchtte. Dit was haar zusje. Ze vertelde de meeste dingen aan haar zusje, Fayr wist in ieder geval het meest van iedereen van haar. En zij kende de energie die ze deelden, er was vast niets geks aan. "Ik stond gisteren met Fire te kletsen, toen ik merkte dat je onderuit ging. Ik kreeg opeens zo'n grote energieboost dat mijn gave er van op hol sloeg. Voor het eerst sinds tijden had ik hem weer niet onder controle. So, ik was blij dat ik buiten stond en terug het bos in kon. Stel, ik had hier in het Panters house gestaan, dan had ik misschien wel de hele bende naar beneden gehaald. Of stel dat ik Fire net even toevallig op dat moment aangeraakt had. Wie weet welke botten ik dan wel niet gebroken had of welke ader ik opengelegd had." Ze huiverde bij het idee, maar ze was die avond ervoor echt bang geweest dat ze hem iets aan zou doen. "Ik weet dat je er niets aan kan doen, maar je weet nu hoe het voelt. Misschien kan je de volgende keer hier een beetje aan denken? Je helpt dan wel iemand, maar het kan ook zomaar zijn dat ik tegelijkertijd daardoor iemand om zeep help omdat ik die energie niet onder controle heb."
      Ze had haar grootste angst uitgesproken naar Fayr. Maar ondanks dat het nu hard op gezegd was, was ze er nog niet helemaal gerust onder.

[ bericht aangepast op 9 aug 2020 - 22:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

      Jester wuifde het weg. 'We waren toch om zeven uur al wakker,' zei hij luchtig. Ergens verbaasde het hem niet eens dat de jongen door de wekkers heen geslapen had. Misschien had hij het ergens ook wel verwacht. Niet dat hij het de jongen kwalijk nam dat hij zo onderuit gegaan was door zijn gave te overbelasten, maar hij had er ook niet écht op gerekend, ofzo.
      'Niet mijn idee, maar Maaya zo vroeg op de drempel is wel een manier om meteen naast je bed te staan. Of stoel, in mijn geval.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Dat is het eerste wat ik geleerd heb," zei Merrin met een glimlachje. "Het was het idee van iets kleiners naar steeds iets groters te gaan. Maar ja, zonder Jester was het waarschijnlijk toch nooit goed gekomen." Merrin keek even naar zijn hand, liet zijn gave vrij en concentreerde de energie in zijn hand. "Mijn gave werkt door een soort energie langs mijn huid te laten gaan, en hem daarna daarin te laten trekken. Als ik dus een donkere huidskleur wil in mijn hand, dan concentreer ik me op mijn hand en laat alleen die van kleur veranderen." Hij liet zijn gave terugzakken in zijn huid en stak daarbij een donkerbruine hand op. Precies langs de pols gesneden zat er een lijn, waar zijn arm weer zijn eigen blanke kleur had. "Ik moet het gewoon heel levendig voor me zien, wat ik wil veranderen en me precies op die delen concentreren om ze ook echt te veranderen."
      Hij keek op naar Fox. "Helpt dat een beetje? Een mensenlichaam is natuurlijk wel anders dan een dierenlichaam. Wat zou je bijvoorbeeld alleen willen veranderen?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Oh, daar had ze helemaal niet over nagedacht. Ze had eigenlijk gedacht dat Phone na dat berichtje juist veel van haar gave gebruikt zou hebben om de balans te bewaren. Als Phone out ging, kreeg Fayr een boost en dat natuurlijk ook andersom. En waar Fayr altijd nog de controle had, ging dat bij haar zus altijd veel ongecontroleerder. Fayr sloeg haar ogen neer en beet op haar lip.
      'Sorry,' zei ze schor. Even schraapte ze haar keel weer, maar ze keek haar zus nog steeds niet aan. Zelf had ze er juist vaker bij Phone op gehamerd om voorzichtig te doen, want die was wel heel wat vaker onderuit gegaan. Dat het bij haarzelf nooit gebeurd was tot nu toe betekende niet dat het niet kon. Het was gewoon stom. Ze had Merrin al geheeld, die trap gerepareerd... geen wonder dat ze toen de bodem tegengekomen was. Ze had Jester moeten vragen te helpen ofzo. Die kon mensen soms ook helen. De vorige keer had hij Onyx ook geholpen op de een of andere manier.
      'Het spijt me, Phone.' Fayr sprak zichzelf een beetje streng toe en keek op. 'Is alles wel... goed gegaan? Is Fire oké?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Jij zat ten minste al wakker en zat nog op een stoel. Mij maakte ze wakker uit bed. Had niet eens de kans om me te verdedigen." Dat idee alleen al liet toch even de rillingen over haar rug gaan. Yrla naast haar verschoot direct van houding, zodra ze het zei. Hij kreunde van de pijn. "Wat heeft ze gedaan?" siste hij woest tussen zijn tanden door. Vienna draaide zich zo, zodat ze de blonde jongen aan kon kijken. "Maaya is vanmorgen haar beloofde hallucinatie aan mij komen brengen, als cadeautje aan jou. Zoiets zei ze." Yrla keek haar niet aan. Ze zag de blos op zijn wangen staan en zijn hoofd rood wegtrekken van schaamte. Hij durfde haar niet in de ogen te kijken, maar ze hoorde zachte vloekwoorden uit zijn mond komen. Vienna liet hem heel even in deze waan, was even stil, als toch een soort mini-pay back.
      "Tja, ik stond in een rozenveld en werd ondertussen versierd door vliegende Yrla pony's. Ze zongen allemaal hoe mooi ik wel niet was en gooiden roosjes naar me toe." Yrla keek haar met een ruk aan. Zijn gezicht vol verbazing en dat was het moment dat Vienna in de lach schoot. "Het was echt vet grappig," zei ze lachend. Alleen dat beeld al liet haar opnieuw in de lach schieten. Ze zag Yrla even een blik uitwisselen met Jester. "Vie, waar heb je het ooit over?" vroeg de blonde jongen haar verward. Het meisje grinnikte nog zachtjes na. "Wel, Maaya had je die hallucinatie beloofd. En ik weet niet wat je gedaan hebt, maar het moet iets goeds zijn geweest. Ze was er dus vanmorgen voor die hallucinatie, maar ik had geen vuur, of dood of Thor of wat dan ook. Het was eigenlijk best wel een grappige droom." Ze haalde haar schouders op. "So thanks. Ziet ernaar uit dat je het toch een soort van recht gezet hebt."

[ bericht aangepast op 9 aug 2020 - 22:51 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Na een tijdje frisbeeën en een prachtige verzameling aan boze blikken, dook Nish weer het water in. Met een paar krachtige slagen was hij naast Onyx. Zijn donkere haar plakte tegen zijn gezicht en zijn lichtblauwe ogen waren van dichtbij nog mooier dan van ver af. Hij rustte met zijn armen op de rand van het bad.
      ‘Waarom zie ik je hier pas voor het eerst?’ vroeg Nish.
      Onyx trok zijn schouders op. ‘Te veel mensen,’ mompelde hij.
      ‘Vroeg in de ochtend of laat in de avond is het chiller,’ gaf Nish toe.
      Onyx’ blik gleed weg en hij staarde weer voor zich uit. Hij zag er triest uit. Niet een uitdrukking die hij ooit van die ijskoude jongen verwacht had. Nish wist niet zo goed of dat betekende dat hij extra voorzichtig moest zijn of dat dit dé uitgelezen kans was om wat dichter bij hem te komen.
      ‘Ik kan trouwens wel even uitvogelen waar die roddel vandaan komt. Als je wilt.’
      Nish was toch wel nieuwsgierig waar dat verhaal vandaan was gekomen. Iemand spotte niet zomaar met iemand die een steekje los had zitten. Al bleek de jongen wat minder dood vanbinnen als hij altijd gedacht had. Het maakte hem alleen maar nieuwsgieriger naar de Panther, die zich met tientallen harde lagen had gepantserd. Lagen die langzaam waren afgebrokkeld. Maar ondanks de kwetsbaarheid, vond Nish net nog steeds een stoere gast en hij was nog steeds fucking lekker. Het was vooral zijn grijns die zijn hart sneller deed kloppen, een mengeling van vermaak en spot. Iets wat hij de laatste weken steeds vaker had gezien – al was er vandaag alleen een hele lichte zweem van geweest.
      Onyx had zijn gezicht weer naar hem toegedraaid. Hij stond vlak naast hem. Terwijl Onyx een antwoord overpeinsde, nam Nish de details van Onyx’ gezicht in zich op. Zijn smetteloze huid, zijn ravenzwarte haar dat áltijd goed leek te vallen, zijn lange wimpers en zijn wenkbrauwen die precies dezelfde kleur als zijn haar waren. Vandaar volgden zijn ogen de vorm van zijn neus, zijn bleke lippen en zijn rechte kaaklijn waar hij maar wat graag zijn lippen langs wilde laten glijden, omhoog langs zijn hals totdat hij zijn oor bereikte, waarin hij zwarte knoopvormige oorbellen droeg. Het enige wat afbreuk deed, waren de wallen onder zijn ogen en zijn afhangende schouders, alsof hij een veel te zwaar gewicht meezeulde.
      Het duurde een paar tellen voordat Nish doorhad dat Onyx zijn vraag beantwoord had. Hoewel hij zich niet snel geneerde, voelde hij toch een lichte blos naar zijn wangen trekken toen Onyx hem afwachtend aankeek. Ongemakkelijk schraapte hij zijn keel. ‘Ik eh – mijn gedachten dwaalden af.’
      Naar alle dingen die ik al jaren met je wil doen.
      Die woorden slikte hij echter weg, Zo’n opmerking was nog veel te vroeg. Onyx zou tijd hebben om over zijn heartbreak heen te komen.
      ‘Ik zei dat het best was.’ Hij tuurde voor zich uit. Nish merkte dat er nog steeds mensen naar hen zaten te kijken. Hem kon het weinig schelen. ‘Als je niks beters te doen hebt,’ vervolgde hij spottend.
      ‘Nou, weinig. Vijfennegentig procent van Experium is fucking saai. En daar behoor jij vanzelfsprekend niet bij.’ Hij liet zijn blik op twee meisjes van zijn eigen afdeling rusten. Daar kreeg hij wel wat uit los. ‘Ben zo terug.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Geeft niet. Ik wilde je er alleen op wijzen. Er is gelukkig gisteravond niets ergs gebeurd. Ik heb alleen een muur pijn gedaan." Ze grijnsde lichtjes naar haar zusje om de zwaarte weer uit het gesprek te halen. "En met Fire is alles prima." Waarom ze dat nog een keer extra zei wist ze niet zo goed. Dat had Fayr vast ook wel uit de eerste zin kunnen halen...

---

It's never gonna happen, Guys.

Het was hoopgevend dat Merrin het inderdaad kon, al beschreef hij helaas een tactiek die hem ook logisch had geleken en wat hij al tot in den treure geprobeerd had. Zonder resultaat. Hij zuchtte inwendig. Misschien kon hij het wel gewoon niet. ‘Ik zou bijvoorbeeld wel alleen mijn ogen in die van een valk willen veranderen, of ervoor zorgen dat ik klauwen heb als ik word aangevallen, of de oren van een vleermuis, of de nek van een giraf – zulk soort dingen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Jij denkt dat ik om zeven uur uit mezelf wakker ben?' Jester schudde zijn hoofd. 'Was dat maar zo. Onyx lag op mijn bed en Azumi op de zijne, dus die stoel deed een nachtje dienst als bed. Niet aan te raden. 2/10.' Hij luisterde naar de rest van haar verhaal, dat met de zin steeds gekker klonk. 'Ze gaf je een hallucinatie waarin je níet doodging?' Jester trok zijn wenkbrauwen op. 'Damn, oké. Dan heeft ze momenteel een streak van vijf uur waarin ze woord gehouden heeft. Ze heeft Onyx beloofd de Panthers voortaan met rust te laten,' verduidelijkte hij, na een verwarde blik van Yrla. 'Voor het echie, deze keer. Mijn geld staat op niet langer dan vierentwintig uur, maar ik ben dan ook een paranoïde gast.' Hij haalde even zijn schouders op.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx wist niet zo goed wat hij van Nish moest denken. Hij was erg ontspannen, had een bepaalde houding die hij wel kon waarderen en hij voelde zich gek genoeg best wel bij hem op zijn gemak, zelfs al hadden ze nauwelijks met elkaar gepraat. Toch voelde hij de twijfel knagen. Waarom kwam er opeens een Buffalo naar hem toe? Hij moest vast wat van hem – maar wat? Hij probeerde zich te herinneren of het soms een buitenbeetje van zijn eigen afdeling was, maar hij had altijd bijzonder weinig aandacht aan de andere afdelingen besteed. Hij wierp even een blik op de jongen, die nu met twee meisjes sprak. Ze wierpen steelse blikken op hem waar Onyx zich ongemakkelijk onder voelde. De temperatuur van het bad scheen opeens een stuk lager te worden.
      Hij neemt je vast in de zeik man. Waarom zou hij anders met je rondhangen, behalve zodat ie je voor schut kan zetten? Niemand blijft voor zijn plezier in jouw buurt. Zelfs Jes niet meer.
      Zijn maag kromp samen bij de gedachten aan zijn vriend. Man – wat wenste hij dat hij nu naast hem in het water sprong, hem in een omhelzing trok en hem zei dat Onyx nóóit nóóit nóóit meer zoiets moest flikken en hem daarna vergaf.
      Toen er vlak naast hem inderdaad iemand in het zwembad sprong en de spetters om hem heen vlogen, keek hij toch even hoopvol opzij. Het was een donkerharig meisje. Hij ademde trillerig uit. Hij miste Jes meer dan hij de afgelopen twee dagen had gedaan, meer dan hij Maaya ooit had gemist. Hij voelde zich incompleet – en alleen tijdens de hele korte omhelzing was het alsof er weer deeltjes in elkaar waren geklikt – wat weer ruw uiteen was gescheurd toen Jester zich had teruggetrokken en hem duidelijk had gemaakt dat dat niet de bedoeling was geweest. Bij hem was er niks in elkaar geklikt.
      Onyx wilde zich op de kant hijsen, opeens had hij helemaal geen zin om op een Buffalo te wachten die misschien wel helemaal niet zou komen. Door zijn verlamde hand lukte het echter niet om zich op te trekken en hij waadde naar het trappetje om er zo uit te klimmen. Hij liep naar zijn strandstoel toe en zakte op zijn handdoek neer. Adam was een bundel papieren aan het lezen, al keek hij op toen Onyx naast hem kwam zitten. Waarom had hij hem alleen gelaten met Nish? Dacht hij dat ze een klik hadden? Hádden ze een klik? Hij schudde de vraag van zich af.
      ‘Dit zijn de opdrachten die ik de komende periode moet uitvoeren,’ vertelde Adam. ‘Misschien kunnen we vanmiddag of vanavond nog even oefenen? Ik hoop dat ik erin slaag om een voorwerp mee te nemen.’
      Onyx knikte langzaam.
      Vanuit zijn ooghoek zag hij dat Nish naast hem neer plofte. Het deed hem toch wel wat dat de jongen weer naar hem toegekomen was.
      ‘Het komt bij een Lion vandaan,’ zei Nish toen. ‘Tony.’
      Tony. Natuurlijk was het Tony.
      Gek genoeg luchtte het hem op dat het Maaya niet was geweest.
      ‘Dat verklaart het een en ander.’
      Nish staarde hem afwachtend aan. Toen besloot Onyx dat hij best de waarheid mocht horen. ‘Ik heb een bezem in zijn reet gestouwd toen hij iemand wilde aanranden.’
      Nish floot tussen zijn tanden door en grinnikte zacht. ‘En dat vond ie zo lekker dat ie dacht dat het een goed idee was om je weer uit de tent te lokken?’
      Nish was de eerste. De eerste die geen kritiek had op wat hij had gedaan – hij maakte er zelfs nog een grapje van. Er ging een vreemd gevoel door hem heen, een beetje herkenning leek het wel. Er waren wel mensen die dachten zoals hij.
      ‘En nu?’ vroeg Nish. ‘Dit moet je natuurlijk niet over je heen laten gaan. Heb je al ideeën? Een tuinslang in z’n reet douwen, deed deden de Nazi’s weleens.’ Hij schoot in de lach. ‘Geintje knul,’ zei hij met een knipoog tegen Adam. Toen Onyx opzij keek, zag hij dat de jongen hem met een spierwit gezicht aanstaarde.
      ‘We kunnen hem ook gewoon met z’n kop onder water houden tot ie sorry zegt en aan de hele school bekent dat ie een gore leugenaar is. Laat ‘m maar lekker in z’n broek pissen van angst,’ ging Nish verder.
      ‘Onyx…’ klonk het zacht naast hem. ‘Soms is het beter om de verstandigste te zijn. Om te stoppen, voordat het nog meer uit de hand loopt en anderen erdoor pijn lijden. Je – je weet hoe het de vorige keer afliep, toch?’
      Onyx klemde zijn kiezen op elkaar. Tony was niet te vergelijken met Maaya. Die lul kon helemaal niets, behalve janken.
      Maar je wilt een beter person worden toch? De oude Onyx begraven?
      Dat had interessanter geklonken toen er niet iemand naast hem zat die vond dat hij het recht had om wraak te nemen.
      ‘De hele school denkt dat je een pussy bent als je niks terugdoet. Dat kan niet man. Die Tony moet leren wat z’n plaats is,’ hield Nish vol. ‘Hij schildert je af als een beest. Als een verkrachter.’
      Adam pakte hem bij zijn pols. ‘Toe…’ Zijn blik was smekend. ‘Maak nou niet weer dezelfde fout. Je wilde veranderen toch? Jester zou niet willen dat je Tony nog een trauma bezorgt.’
      ‘Denk je dat Tony het hierbij laat?’ snoof Nish. ‘Natuurlijk niet. Als jij niet van je afbijt, wordt hij aangemoedigd om een stap verder te gaan.’
      De twee meningen leken in zijn hoofd op elkaar te klappen. Dezi, Tony… Het had steeds van kwaad tot erger geleid. Of was alles nog tien keer erger geweest zónder zijn ingrijpen? Nu was híj degene op wie Tony pissig was. Dat was nog altijd beter dan dat Vienna de dupe was. Als hij nu over zich heen liet lopen, dan zou Tony het wellicht nog een keer proberen.
      Hij trok zijn arm van Adam weg. Teleurstelling vulde Adams ogen, maar op de een of andere manier maakte dat hem alleen maar zekerder van zijn zaak. Hij zou alleen maar mensen teleurstellen als hij probeerde te veranderen. Het had geen nut. Hij was hoe hij was – en eindelijk had hij iemand gevonden die hem begreep.
      Nish’ ogen vonden die van hem en ze hielden elkaars blik even vast.
      ‘Het is lunchtijd,’ zei Onyx toen tegen Adam. ‘Ga maar wat eten. Ik red me wel.’
      ‘Maar…’
      Onyx kwam overeind en keek Nish aan. ‘Zin om me een handje te helpen?’
      Nish knakte zijn vingers. ‘Hell yeah.’
      Ze liepen van Adam weg. Elke stap deed pijn, hij kon voelen dat hij de jongen pijn deed. Omkijken durfde hij niet, bang dat hij zich toch weer bedacht. Maar zo was het beter. Hij kon niet zeggen dat het goed voelde, maar het voelde in ieder geval vertrouwd.

[ bericht aangepast op 10 aug 2020 - 17:09 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.