[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze gromde en draaide zich op haar hakken om terug naar de eetzaal. Ze negeerde de lange rij die stond te wachten voor hun eten en drong uiteindelijk bij de eerste voor. "Ik wil het eten van..." Gloeiende, wat was zijn leerling nummer ook alweer? "Achteraan aansluiten, net als iedereen," hoorde ze Yara brommen aan de andere kant van de toonbank. Fersephone liet een geïrriteerde zucht horen. "Ja, dat gaat niet. Noodgeval. Die idioot is flauwgevallen en moet wat te snacken hebben en daar gaat ik geen kwartier op wachten." Ze trok haar iNet tevoorschijn en zocht Yrla zijn naam op. "Ah, 6445."
      Wonder boven wonder kreeg ze zijn eten nog mee ook. Al werd ze er niet veel blijer van toen ze zag wat er allemaal op het dienblad stond. Ze tilde het ding met beiden handen op, mompelde een dankjewel en liep met rustig weg van de counter. "Dit is de enige keer dat ik je ontbijt op bed kom brengen, Yr," mompelde ze chagrijnig.

[ bericht aangepast op 9 aug 2020 - 8:35 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox

Als Fire nou een beetje in een goed humeur was geweest, dan had Fox misschien wat vuurbollen mogen hebben. Maar waarschijnlijk kreeg hij nu alleen een pissige blik. Ze sloten in de rij van de eetzaal aan. Al snel merkte hij dat er nogal gesmoest werd en dat ze praktisch werden aangestaard.
'Hij kan in elk geval nog lopen,' grinnikte iemand achter hen.
Fox keek even over zijn schouder, het waren twee meiden die daar stonden. Even wilde hij vragen wat er aan de hand was, toch besloot hij dat het hen niets zou opleveren. Het kon hem niet schelen ook, en voor het geval dat Jester zich ook bekeken voelde, begon hij te vertellen dat hij vanmiddag met Merrin ging oefenen en dat hij hoopte om eindelijk een manier te vinden om alleen delen van zijn lichaam te veranderen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zelfs een blinde kon voelen dat er iets aan de hand was. De sfeer in de eetzaal broeide met gefluister en gestolen blikken. In eerste instantie trok Jester zich er weinig van aan; wat er ook aan de hand was, hij hoorde het dadelijk wel. Ze waren ruim op tijd, dus een nieuwe mededeling van Dubois kon het vast ook niet zijn. Maar met dat Fox en hij langer in de rij stonden, voelde hij steeds meer blikken achterin zijn nek prikken.
      Zaten ze nou naar hem te staren? Er trok een ongedurige spanning door zijn schouders en het kostte Jester de grootste moeite om zijn aandacht bij het gesprek met Fox te houden, in plaats van argwanend om zich heen te kijken. Normaal vond hij het wel best om in het middelpunt van de aandacht te staan. Dan had hij weer een of andere stunt uitgehaald en was het afwachten tot het verhaal dat zich de ronde deed, eindelijk een razende Gerrit zou bereiken.
      Punt was alleen; hij had helemaal niks uitgehaald.
      Jester klemde zijn kiezen op elkaar en probeerde te doen alsof hij het niet merkte. Toch luisterde hij maar met een halfuur naar het vrolijke gebabbel van Fox en met het andere deed hij een poging op te vangen wat er gegrinnikt en gefluisterd werd. Hoe langer ze in de rij stonden, hoe duidelijker het hem werd dat de verrassing die hem te wachten stond er niet eentje was waar hij blij van zou worden.
      Huidige lijst verdachten van whateverdefuck er speelde:
      - Alle Rhino's (die hadden de pik op alles panther)
      - Maaya (verdiende een eigen plekje op de lijst)
      - Dezi (DoryDezi vreesde hij niet heel veel van, DeziDezi was een ander verhaal)
      - Tony (hij lijstte nu maar gewoon al zijn vijanden op)
      - Alle andere leiders ((met uitzondering van Fire) die hem iets geflikt hadden. Zag hij Manoces wel voor aan)
      - Zebediah (?) (die besloten had dat vandaag de dag was om te beginnen met zijn plan om Jester weg te pesten ofzo?)
      - Het universum (leek de laatste tijd specifiek de pik te hebben op hem)
      Wel, tot dusver geen conclusies die hij daaruit kon trekken. Ondertussen waren ze bij Yara aangekomen en Jester noemde zo rustig mogelijk zijn nummer. Achter hem en Fox stonden twee meiden, die hem schaamteloos aanstaarden. Even wenste Jester dat hij érgens aan uitstraling aan Onyx zou kunnen tippen, want een opgetrokken wenkbrauw van hem in combinatie met een ik-steek-je-neer-en-begraaf-je-in-een-ondiep-graf-blik, was vaak genoeg om de helft van de school meteen af te schrikken. Als Jester zoiets deed zag het er in vergelijking uit als een kitten die naar je blies.
      "In theorie zou dat moeten kunnen," reageerde hij weer op Fox, nog half en half in dubio of hij de meiden niet gewoon zou opdragen te stoppen met staren. "De manier waarop ik zijn gave aan hem uitlegde vorige maand matcht daar wel mee. Kwestie van sturing en vooral controle."

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox knikte. Controle en sturing – dat gold voor elke gave. Het had lang geduurd voordat hij zijn gave onder controle had en niet meer te pas en te onpas in dieren veranderde. Sturen van tintelingen had hij al geprobeerd, maar ook daarmee kwam hij niet verder. Maar er móést toch een manier zijn? Hij zag vanuit zijn ooghoek dat Jester half luisterde. Ook hij moest doorhebben dat er over hem geluld werd. Moest hij zich omdraaien en het gewoon aan iemand vragen? Hij wist echter dat Jester dat heus wel zelf kon doen als hij dat wilde en dus probeerde hij het maar te negeren en schoof bij Merrin aan tafel.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij had het weer eens voor elkaar. Na vier jaar dacht hij eindelijk er wel eens grip op te hebben, maar blijkbaar was hij nog altijd stronteigenwijs. In het begin van zijn schoolperiode viel hij wel vaker flauw, omdat hij zijn gave overbelast had. Hij had als reactie daarop zijn conditie nog sterker vergroot, waardoor het daarna bijna niet meer was gebeurd. Maar na twee nachten nauwelijks slapen, weinig eten op de dagen ervoor, toch volop zijn gave gebruiken en alles stress kon het niet anders dan dat zijn gave opbrandde. Hij keek met een kleine glimlach naar Vienna, die precies op het juiste moment was gekomen. Voor een moment was het even helemaal zwart geweest, het volgende moment had ze al aan zijn zijde gezeten.
      "Hi Vie," zei hij zachtjes. Het duurde even voor hij zijn stem had teruggevonden, maar keek met een glimlach naar het meisje met de bruine haren op. Om een of andere reden wist ze er altijd op precies de goede momenten er te zijn. "Hi Yr. Hoe voel je je?" Yrla wilde zijn schouders ophalen, maar merkte dat hij de kracht er niet eens voor had het te doen. "Pijn, moe. Nou ja, je kent het riedeltje." Vienna kende het als geen ander, zij was een van de weinige geweest die wist van zijn beperking en samen met Jester had ze hem al een flink aantal keer opgelapt. Vienna keek op haar horloge. "Oke, tien minuten. Eens zien of het lukt te gaan zitten."
      Met behulp van Vienna ging hij met zijn rug tegen de kast aan zitten. De spierpijn hielp totaal niet om kracht te zetten en het meeste moest dan ook uit Vienna komen om hem overeind te krijgen. Toen hij eenmaal zat, slaakte hij een diepe zucht. "Ben je duizelig? Zie je nog zwarte vlekken?" Yrla schudde zijn hoofd, maar zelfs dat leek pijn te doen. Er zat een beurse plek op zijn achterhoofd, die overschaduwt werd door zijn spierpijn. Naast hem begon Vienna een verhaal over het feit dat Fersephone onderweg was met eten, iets wat zijn maag nog erger liet rommelen en vertelde verder over wat ze die ochtend had gedaan. Blijkbaar was Fayr ook niet helemaal lekker geworden, en had ze de hele ochtend voor haar vriendin gezorgd, voor ze hier kwam kijken. "Hier neem een slok water." Vienna kwam aanlopen met een glas drinken. Ze gaf Yrla een halfvol glas aan, maar de jongen mocht nog geen slok nemen tot zijn handen waren gestopt met trillen.

[ bericht aangepast op 9 aug 2020 - 18:31 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Nu moet je me even helpen, Yr.." Ze had net al haar moed bij elkaar geraapt om een onderbroek om zijn enkels te vouwen. Ze had ze zo ver opgetrokken als ze kon, maar nu moest de jongen haar toch helpen. Met een enorme blos op haar wangen wendde ze haar gezicht af van zijn naaktheid en trok toen de handdoek weg. Haar schaamte liet Yrla juist weer in de lach schieten. In plaats van dat hij zich schaamde dat hij hier naakt op de grond zat, lachte hij om haar verlegenheid. "Ah, kom op, Vie. Doe nou niet of dat de eerste keer is dat je hem ziet." De jongen deed echter zijn heupen omhoog, zodat Vienna zijn onderbroek om zijn billen kon vouwen en Yrla zelf deed gelukkig het laatste stukje. "Nee, maar dat betekent niet dat ik nog een keer hoef te kijken."
      Een ruk aan haar T-shirt liet haar over Yrla heen vallen bijna. "Zeker weten?" vroeg hij met zelfingenomen grijns. "Ik kan leuke spelletjes doen met dat ding." Vienna haar schaamte verdween als sneeuw voor de zon en zuchtend rolde ze met haar ogen. "Je hebt in ieder geval weer praatjes." Ze gaf een klap tegen zijn borst aan en worstelde zich weer uit zijn grip. Precies op dat moment kwam Fersephone om de hoek stieren.
      "Roomservice!" Vienna keek op naar Fersephone. "Eindelijk! Was je verdwaald?" Fersephone liep naar binnen met het dienblad en zette het op een van de bedden neer. "Nee, er waren een paar koters vervelend aan het doen onderweg. En daarnaast, heb je wel eens gezien wat hij eet man? Dat dienblad is zwaar." Vienna kon stiekem niet laten om zachtjes te lachen. Samen met Phone wisten ze Yrla terug te krijgen in zijn bed, ook al kreunde hij van de pijn door de beweging alleen al. "Heb je je pijnstillers nog?" vroeg Vienna. De blonde jongen schudde zijn hoofd, misschien iets te snel. "Goed, ik pak ze wel van beneden. Phone, wil jij even paar tellen op hem letten?" Dit keer gaf Vienna Fersephone geen keuze, want zonder op antwoord te wachten, snelde ze de kamer al uit en rende naar beneden de trap af.

---

It's never gonna happen, Guys.

Een beetje ongemakkelijk keek ze naar de blonde jongen. Hij zag er beroerd uit, verschrikkelijk beroerd. En zo had ze hem nog niet eerder meegemaakt. "Dit is de eerste en enige keer dat ik je ontbijt op bed kom brengen, Yrla." Ze moest er maar een beetje de spirit in houden toch? Ze legde het dienblad op zijn schoot en de jongen nam voorzichtig de eerste happen van de vele sandwiches die op zijn dienblad lagen. "Dat is oneerlijk. Ik heb ook voor jou gezorgd toen je ziek was." Fersephone opende al haar mond om een weerwoord te geven, maar die had ze echter niet. De jongen had gelijk namelijk..
      Eigenlijk had ze ook helemaal geen zin om gewoon leuk te doen. Want hoewel ze chagrijnig was geweest dat ze haar plannen had moeten wijzigen, had ze ook gemerkt dat ze zich stiekem zorgen om Yrla had gemaakt. Hij had onderhand bijna hetzelfde gedaan als wat zij deed, al was zijzelf langer van de wereld geweest. "Hoe gaat het nu met je?" De blonde jongen keek haar even verbaasd aan, maar ging toen met muizenhapjes verder met zijn brood. Waarschijnlijk kon zijn maag nog niet veel verdragen. "Misselijk, hoofdpijn, spierpijn, het hele rataplan." Fersephone aarzelde twee seconden, maar legde toen even kort haar hand op de zijne. Het enige lichamelijke contact wat ze zich kon permitteren. "Doe rustig aan oké. Ik heb iemand nodig om af te zeiken." Fersephone grijnsde alweer en zag dat ook op Yrla zijn gezicht een lach te staan kwam.
      Zodra Vienna terug was, wisselende Phone met haar om. "Nu ik er toch ben, ik ga even bij mijn zus kijken. Die zal ook niet ver komen verwacht ik." En met die woorden nam ze afscheid van de twee en liep ze de trap af naar beneden. Bij de kamer van haar kleine zusje glipte ze zachtjes naar binnen. De kamer was nog donker en ze kon niet zien of Fayr wakker was of niet. "Fayr?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Het meisje deed haar ogen weer open. De zachte stem die haar gewekt had was van haar zus geweest en ze herkende Fersephone's contouren in de deuropening nu. Fayrs hoofd bonkte. Nog steeds, eigenlijk. Het slapen had daar weinig aan veranderd. Voorzichtig probeerde ze zich een beetje overeind te duwen en haar blik viel op het fruit dat Vienna naast haar had neergezet. Ohja. Dat moest ze ook maar proberen te eten dadelijk.
      'Hé, Phone,' zei ze zachtjes.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Hee zussie," zei ze. Ze keek naar de bleke Fayr in bed. "Jij voelt je waarschijnlijk een absoluut wrak." Ze glimlachte naar haar zus om te laten weten dat ze het niet gemeen bedoelde. "Wat is er gebeurd?"
      Natuurlijk wist ze al wat er was gebeurd, maar ze wilde het van Fayr horen.

---

It's never gonna happen, Guys.

      'Ik wilde hem helen,' zei Fayr, wat weinig verrassends zou zijn. 'Maar... blijkbaar was hij verder heen dan ik dacht. Hij werd maar niet wakker.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Na het eten gingen Fox en Jester allebei hun eigen weg en liep Jester in zijn eentje weer terug over het terrein richting de campus. Hij had bij Yara gecheckt of Yrla zijn eten was komen halen, en blijkbaar had een meisje met lange blonde haren dat al gedaan. Fersephone, waarschijnlijk. Fayr was er waarschijnlijk niet toe in staat, na gisteren.
      De fluisteringen waren tijdens het eten niet opgehouden en de starende blikken werden zelfs steeds duidelijker. Met Fox erbij was het redelijk gelukt om er geen aandacht aan te besteden, nu in zijn eentje werd de drang steeds groter om zijn elleboog in iemands buik te begraven en hen te dwingen te vertellen wat er nou zo verschrikkelijk interessant was. Maar ondanks dat het voor zijn gave misschien goed uitkwam, was hij Zebediah niet. Of Onyx. Hij was zichzelf en dat betekende dat hij de boel anders moest aanpakken. Dus Jester negeerde alles en liep zo ontspannen als een gespannen persoon zich maar voor kon doen terug naar de Panthers.
      De deur naar Yrla's kamer stond open en hij hoorde Vienna's stem van binnen komen. 'Yr?' vroeg hij, terwijl hij voorzichtig de deur een stukje verder open deed. 'Leef je alweer?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Neem ze nu gewoon in. Je komt vandaag toch niet je bed uit." Yrla zuchtte. Vienna hield haar pijnstillers voor, die ongeveer even sterk waren als zijn eigen. Natuurlijk vond hij het niet erg als de pijn vermindert werd, maar van die pillen werd je tegelijkertijd zo duf. En dat was iets waar hij geen zin in had. Toch had Vienna gelijk. Waarschijnlijk kwam hij niet verder dan zijn bed vandaag. De pijn was te erg om te bewegen. Het eten wat Phone mee had genomen was voor een derde op. Meer kon zijn maag niet aan op het moment, zelfs niet met zijn snelle stofwisseling. Ze hadden het aan de kant gelegd, want waarschijnlijk had hij over een uur of twee wel weer honger en kon hij langzaam weer zijn krachten aanvullen. Het eten had hem wel goed gedaan, maar nog altijd voelde hij zich een halve zombie. Met een zucht nam hij uiteindelijk de pillen toch aan en gooide ze met een slok water achterover.
      Yrla keek op toen Jester binnen kwam lopen. Hij glimlachte kort vanaf zijn plek op bed naar de roodharige jongen. "Een soort van..." Yrla was niet van plan aan Jester te vertellen dat hij weer onderuit was gegaan. Het was alsof hij een teken van zwakte dan aan Jester liet zien, terwijl hij zich zo sterk had gehouden de afgelopen dagen. Jester kon geen zorgen over hem erbij gebruiken toch? Hij nam nog een slok van zijn water. "Hij is weer eens flauw gevallen," antwoordde Vienna voor hem. Yrla verslikte zich in zijn water. Een enorme hoestbui was het gevolg, waarbij hij alleen vermeed om zichzelf onder water te gooien, doordat Vie het glas afpakte. "Vie!" zei hij beschuldigend. Het bruinharige meisje keek haar streng vanachter haar bril aan. "Wat? Jij had het hem niet vertelt. En ik wil niet dat Jester van je vraagt dat je vandaag nog ergens weet-ik-veel waarvoor je gave gebruikt, wat je nog koppig zou doen ook." Yrla voelde schaamte over zijn wangen trekken. Ze kende hem te goed. Veel kon hij niet meer van Vienna verbergen. Hij keek zowel haar als Jester niet aan. Hij voelde zich enorm kut hier in het bed. Van Vienna kon hij het nog wel aan dat ze zijn zwakte zag. Fersephone had hem verrast en hij was er nog niet over uit wat hij daarvan vond. Maar tegenover Jester had hij gewoon willen doen alsof alles wel oke ging, alleen last had van vermoeidheid en misschien een beetje spierpijn. Waarom wist hij niet zo goed, maar dat was dus nu verpest. "Wel, dat dus," zei hij ongemakkelijk.

[ bericht aangepast op 9 aug 2020 - 21:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ja, dat had ze gemerkt gisteren. Onderhuids voelde ze nog steeds een woede, die ze gisteravond ook al voor Fayr gevoeld had. Maar met die woede zou het onmogelijk zijn met haar zusje te spreken. "Je weet dat je niet alles hoeft op te lossen he?" vroeg ze bezorgd. "Onyx is er gewoon weer bovenop gekomen en als ik het goed begrepen heb, ook vanuit zichzelf wakker geworden." Ze hoopte dat ze Fayr hiermee kon overtuigen dat ze te ver was gegaan, dat ze verder was gegaan dan hun limieten. Dat dat wel eens gevaarlijk kon zijn. Maar ze wist niet goed hoe ze haar zusje daarvan kon overtuigen.

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla zag er inderdaad net zo spookachtig bleek uit als Onyx gisteren had gedaan en ook zonder de uitleg van Vienna zou hij dezelfde conclusie wel getrokken hebben. Het hele terrein over ging een mens niet in koude kleren zitten. Al helemaal niet als Yrla gisteren ook al naar hem gezocht had, in het holst van de nacht.
      'Dude, het is niet alsof je me met een glimlach zover verblinden kan dat ik dat niet meer zie. Je ziet eruit als een dweil.' Jester duwde de deur achter zich dicht en plofte op het tweede bed neer. 'Ik was nog van plan je eten te brengen, maar dat heeft Fersephone al gedaan, volgens mij?' Hij keek even naar Vienna en grijnsde. 'Thanks voor je verraad, in ieder geval,' knipoogde hij. Goh, misschien was er toch nog iets van Fox' vrolijkheid blijven hangen, merkte hij op.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fayr keek even niet begrijpend naar haar zus op. 'Zonder mij had hij nog in coma gelegen,' zei ze verward. Ze wreef even in haar ogen. Was Fersephone misschien boos dat ze teveel van haar gave had verbruikt? Het was een ongeluk geweest, eerlijk. Fayr had geen idee gehad dat ze zover heen was. Eigenlijk was het nog nooit eerder gebeurd. Maar ze had Onyx niet dood kunnen laten gaan!

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.