[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Oke, dit was niet de reactie die ze verwacht had. Maar ze wist in ieder geval niet wat ze wel verwacht kon hebben. "Rustig maar, het is nog maar een idee." Fersephone stond op en vlocht haar linkerhand in de haren van haar zus. Ze drukte een van haar zeldzame kussen op Fayr haar voorhoofd. "Ik beloof je, Fayr dat ik mijn uiterste best ervoor zal doen om je te beschermen. Laat Romeo maar aan mij over." Ze glimlachte naar haar zus, die nog als een vaatdoek in haar bed lag. "En probeer nu maar rustig weer te slapen. Ik zal hier en daar wat slopen om je een beetje op te peppen," zei ze met een glimlach.

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij knikte, vroeg er maar niet op door hoe het kwam dat Maaya gewond was. Hij wilde geen tijd verspillen aan Maaya. "Hoe is het met jou nu? Gaat het al iets beter?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester

'Nope,' zei Jester, met een luchtigheid die niet helemaal bij zijn antwoord paste. 'Niet echt. Maar sta er in ieder geval een stukje minder depressief in op dit moment, dus misschien dat dat telt.' Hij ving Yrla's blik en haalde even zijn schouders op. 'Ik kom er wel, denk ik. Kost even tijd. Onyx gaat verhuizen. Er zijn extra kamers in onze vleugel, ooit afgesloten door Experium. Ik heb ze weer opengebroken en met Merr en Adam alles schoongemaakt, zodat het een beetje leefbaar is. Adam heeft aangeboden om mee te gaan, zodat hij niet alleen zou zijn. Hij... wilde niet meer bij mij.' Jester deed zijn best om de steek in zijn hart te negeren (had hij niet immers hetzelfde aan Fox bekend?). 'En hij hoorde wat Maaya zei over slapen met jou, dus het idee dat hij zou vragen of hij bij jou mocht was toen ook meteen van de tafel. Volgens mij blijft Merr nu alleen, die had niet heel veel zin om met Onyx te wisselen en de komende weken met mij door te brengen. Wat ik wel snap en eerlijk gezegd denk ik ook niet dat het echt een goede combi zou zijn. Maargoed. Fox kwam ook nog langs, die kent het hele verhaal natuurlijk, en bood meteen aan dat hij anders wel bij mij wilde.' Jesters mondhoeken kropen onbewust omhoog richting een glimlach. 'Het moet nog compleet met Fire worden kortgesloten en als Onyx het aankan zou ik het graag ook nog even met hem kunnen... overleggen? Weetikhet. Ze liggen elkaar niet zo, Fox en Onyx, en ik kan me wel voorstellen dat hij niet zo enthousiast is dat Fox dan in zijn plaats komt ofzo.' Hij haalde zijn schouders op.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla schoot een klein beetje spottend in de lach. "Vertel mij wat, dan hebben we die stuiterbal hier de hele dag lopen. Wat een horror." Hij rilde even overdreven en keek toen even voor zich uit, verloren in gedachten. Al gauw besefte hij dat Jester niet om zijn mening had gevraagd. En dat hij in die mening waarschijnlijk geen steun zou krijgen, niet van Jes althans. Hij schudde zijn hoofd. "Klinkt echt kut, Jes. Maar misschien is het wel het beste zo. Nu kunnen jullie allebei een beetje rust krijgen. Je hebt gelijk, kost even tijd, maar wie weet als jullie elkaar een tijdje met rust laten dat je straks weer gewoon met elkaar om kan gaan." Hij hoopte ergens van niet, Onyx was geen goed persoon voor Jester. Hij had hem verschrikkelijk veel zeer gedaan. En stiekem hoopte hij ook ergens van wel. Want aan de andere kant had hij ook wel gezien hoe gelukkig Jester in die tijd was geweest, hoe fijn hij het had gevonden met Onyx.
      En hoe erg hij de relatie ook gehaat had tussen Onyx en Jester. Er bestond nog iets ergers dan Onyx, iets veel ergers. En dat heette Fox. Het was serieus de slechtste persoon die Jester als kamergenoot kon kiezen. Nou ja, een-na-slechtste, als je de Rhinos en Zebediah niet meetelde. Maar aan die andere persoon wilde hij niet eens denken.
      Ergens prikte het wel dat Jester niet zijn aanbod voor een slaapplaats had aangenomen. Dat hij Fox verkoos boven hem. Maar dat zou vast een reden hebben, een goede. Aan de andere kant had hij ook de lichte glimlach op Jesters gezicht gezien, toen hij het idee van Fox noemde. Blijkbaar was het onze harige vriend gelukt Jester iets op te vrolijken, en daarom gaf Yrla geen kick."Fijn dat je niet alleen slaapt," zei hij dus alleen maar. Hij wist dat Jester een hekel had aan alleen slapen.

[ bericht aangepast op 12 aug 2020 - 13:27 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

In drie jaar had hij het nooit hardop gezegd. Dat hij spijt had van wat hij had gedaan. Verschrikkelijk veel spijt – zoveel dat hij niet wist wat hij ermee aan had gemoeten. Hij had zich afgereageerd op anderen, had gedaan alsof niets hem wat kon schelen. Maar nu hij hier zo naast Onyx zat en zijn worsteling zag, kwam zijn eigen pijn ook weer naar boven. Hij had vanuit de eetzaal vaak genoeg naar Onyx gekeken om te weten dat hun vriendschap bij lange na niet zo lang had geduurd als bij Kris en hem, maar als iemand er zelfmoord om wilde plegen dan moesten hun gevoelens wel heel sterk zijn geweest. Als hij Tony niet wilde bestraffen voor de leugens die hij verspreidde, ging Nish niet lopen pushen. Dat moest hij zelf weten. Hij had net alleen aangedrongen omdat hij vond dat Onyx zijn eigen beslissing moest maken, niet omdat een freaking naamloze hem dat vertelde. En misschien ook omdat hij gehoopt had dat ze een moment met z’n tweeën hadden. Vanuit zijn ooghoeken keek hij opzij. Hij kon niet ontkennen dat hij nieuwsgierig was naar wat er gebeurd was, maar hij wist beter dan ernaar te vragen. Hij zou ook niets loslaten over wat hij had gedaan. Onyx zou dat voorlopig ook niet. En hij vond het ook wel lekker dat die niet zat te vissen.
      ‘Ik ga maar eens terug,’ zei Onyx na een tijdje. Hij kwam overeind waarbij hij zijn rechterarm ontzag. Nish had wel gezien dat hij die niet gebruikt had vandaag. Blijkbaar had hij een zenuw doorgesneden, maar hij vond het niets toevoegen als hij dat zou vragen. ‘Adam zit zich vast op te vreten. Straks staat er al een reddingsbrigade voor Tony klaar.’
      Adam? Was dat die jongen van net – had die in de tussentijd zijn naam al gehaald? Dat was dan rap…
      Nish kwam ook overeind. Hij kon wel een stukje meelopen voordat hij moest afslaan naar zijn eigen campus. De campus van de Panthers vermijden was inmiddels een gewoonte geworden.
      ‘Hé als je toch aan je sociale skills wil werken,’ begon hij na een tijdje. Je moest het ijzer smeden wanneer het heet was, nietwaar? ‘Ik trek altijd een paar baantjes, ’s ochtends vroeg en na schooltijd.’ En ik kan geen betere manier bedenken om de dag te beginnen dan jou druipend van het water en met ontbloot bovenlijf te zien. Die opmerking slikte hij echter in. Als hij dacht dat hij hem alleen aandacht schonk omdat hij vrijgezel was, kwam er waarschijnlijk niet veel van een vriendschap terecht. ‘En zelfs op de vroege ochtend kan ik best wat botte opmerkingen en slechte grapjes verdragen.’
      Onyx grijnsde flauwtjes naar hem. ‘Dat zal ik in gedachten houden.’
      En toen sloeg hij een ander pad in dan degene die Nish moest volgen. Nish keek de jongen na, zijn blik vastgelijmd aan zijn brede schouders, sterke rug en strakke achterwerk.
      Uiteindelijk draaide hij zich tevreden om en liep fluitend naar zijn campus. Dat was helemaal geen vervelende kennismaking geweest.

[ bericht aangepast op 12 aug 2020 - 13:46 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

'Is er iets mis met stuiterballen dan?' vroeg Jester in een opwelling, terwijl hij plagend met zijn wenkbrauwen wiebelde. 'Nouja zeg.' Hij stak bijna zijn tong naar Yrla uit (deed het niet) en haalde een hand door zijn haar. 'Ja, dat is zeker fijn. Dan kan ik tenminste tegen iemand anders zeiken dat ze het gordijn niet goed hebben dichtgemaakt,' zei hij met een lachje. 'Ik heb nog overwogen om anders zelf te verhuizen, naar jou, maar als eerste ben jij dan je rust kwijt en als tweede heb ik voor de komende tien jaar wel genoeg ruzie gemaakt met mijn kamergenoten, en jij en ik kunnen er af en toe ook wat van. Zou toch best kut zijn als we weer onze vriendschap verknallen omdat iemand z'n onderbroeken niet opruimt ofzo.' Hij grinnikte.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

"Jij bent de enige stuiterbal die ik kan hebben in mijn leven, Jes. Dat weet je," zei hij, terwijl hij zijn vriend een knipoog wierp. Hij verbaasde zich over de reden die volgde. Maar tegelijkertijd luchtte het feit dat Jester uit legde waarom hij niet naar zijn kamer was verhuisd hem enorm op. "Ja, daar heb ik ook wel weer genoeg van gehad voor de komende jaren." Hij gaapte. De pillen begonnen duidelijk zijn werk te doen, want de pijn werd minder, maar Yrla zelf voelde zich suffer en suffer worden.
      "Als je het niet erg vind," Yrla kroop weer onder de dekens. "Kom ik je pas morgen weer lastig vallen. Dus je hebt een dag rust, geniet ervan."

---

It's never gonna happen, Guys.

Toen Onyx het trappetje naar de voordeur opging, zag hij Adam op de veranda zitten. De schouders van de jongen verstrakten en hij wendde zijn gezicht af. Onyx stapte naar hem toe. Moest ie alweer zijn excuses gaan aanbieden. Nog even en hij werd er bedreven in.
      Hij leunde met zijn achterwerk tegen het hekwerk van de veranda aan. ‘Het spijt me knul. Hoe ik je wegstuurde.’
      Adam keek een andere kant op en haalde zijn schouders op. ‘Wat heeft het voor zin om je excuses aan te bieden als je eerst tóch bewust de verkeerde keuzes maakt?’
      Eens te meer was Onyx opgelucht dat hij het niet gedaan had.
      ‘Ik heb het niet gedaan, Adam. Je woorden over verandering en over mijn berouw aan Jes willen bewijzen bleven door mijn hoofd spoken. Ik heb niks gedaan en ga ook niets doen.’
      Nu keek Adam wel om. Hij staarde hem vol ongeloof aan. Toen kwam hij overeind en voor Onyx besefte wat er gebeurde, gaf de jongen hem een knuffel.
      ‘Ik ben zo trots op je.’
      Oh. Een beetje onbeholpen legde hij een hand op Adams rug.
      Adam liet hem weer los en keek naar hem op. De blik in zijn ogen maakte hem een beetje ongemakkelijk. Verlegen misschien zelfs.
      ‘Ik dacht dat ons hele gesprek voor niets was geweest. Dat je het bij de eerste verleiding al liet afweten. Sorry dat ik niet meer vertrouwen in je had.’
      Opgelaten wreef Onyx in zijn nek. ‘Nou ja, ik had ook nog niets gedaan om dat vertrouwen te verdienen hè?’
      ‘Nu wel,’ zei Adam en een glimlach vormde zich op zijn lippen. Hij haalde diep adem. ‘Wat een opluchting,’ zei hij met een blos op zijn wangen. ‘Die jongen uh – heeft je niet verder opgejut?’
      Onyx schudde zijn hoofd. ‘Nee hoor. Hij concludeerde dat ik het niet wilde en daar is het bij gebleven. Ik zei dat ik Jes niet wilde teleurstellen en dat begreep hij op de een of andere manier, denk ik.’
      ‘Oké. Dat is fijn om te horen. Jullie konden het wel goed vinden hè?’
      Ja, dat was zo. Het was gek om al zeven jaar op school te zitten – en Nish niet veel korter vermoedde hij – en dat je dan nog iemand kon ontmoeten met wie je een klik had.
      ‘Ja. Hij eh – zei dat ik maar vaker naar het zwembad moest komen. ’s Ochtends en na school.’ Hij trok zijn schouders op, vond het toch een beetje ongemakkelijk om zo te zeggen. Alsof het big deal was. ‘Dus misschien doe ik dat wel ‘ns.’
      ‘Natuurlijk doe je dat. Minstens twee keer deze week.’ Adam grijnsde. ‘Onderdeel van je sociale huiswerk.’
      Onyx rolde zijn ogen, maar grijnsde toch een beetje halfslachtig terug.
      Adam kwam overeind. ‘Zullen we nu dan maar onze spullen gaan verhuizen?’
      ‘Ja – zo.’ Hij aarzelde. ‘Ik wil eerst kijken of Jes op z’n kamer is. Dan kan ik hem uh, vertellen over de roddel.’ Alleen de gedachte aan dat gesprek liet het zweet in zijn nek prikken, maar hij moest wel. Liever dat Jester het van hem hoorde dan van iemand anders.
      Als hij niet al te laat was.
      Adam knikte begripvol. ‘Succes.’
      Onyx gaf een knikje terug en ging het huis binnen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jup, de ondertiteling daarvan was: Jes, hoepel nu maar weer op.
      Hij moest zelf ook een gaap onderdrukken (hij functioneerde aanzienlijk slechter op drie uur slaap dan op acht) en kwam overeind van het bed. 'Sure,' glimlachte hij. 'Slaap lekker, man.' Hij zwaaide Yrla gedag en stapte de gang weer op. De deur naar de Geheime Kamer was nu niet heel indrukwekkend en netjes (eigenlijk nog steeds meer een gat dan een deur) maar hé, hij was Phone niet en tegen de tijd dat hij die muur zover kreeg dattie eigenlijk een deur had, ging hij zo hard onderuit dat zelfs Fayr hem niet meer redden kon. Misschien dat Phone straks zin had er iets mooiers van te maken. Meteen handig voor Fayr.
      Jester stapte zijn eigen kamer weer binnen en liep meteen door naar het bureau. Voor het geval dat Onyx straks langs zou lopen ofzo, hield hij de deur maar open. Dan hoefde er ook niet awkward geklopt te worden op de deur die al zes jaar van Onyx' eigen kamer was en straks niet meer. Als je geen ongemakkelijke situaties wilde, dan voorkwam je die toch gewoon?
      Jester vond het een mooi plan en gaapte nog eens, terwijl hij het huiswerk van Engels maar eens van de plank trok. Morgen hadden ze ook nog een andere toets, als hij het zich goed onthouden had, maar Cackle was de enige docent bij wie je het echt niet moest flikken je huiswerk niet gedaan te hebben. En gezien Cackle hem met meer kon straffen dan alleen kauwgom krabben of overleveren aan de genade van Gerrit, door de eerstvolgende gaveles een levende hel te maken, had Jester keurig al jaren op rij steevast alles netjes af.
      Heel interessant was het echter niet. Om de zoveel tijd zakten zijn oogleden steeds weer een stukje verder dicht, hoe erg hij er ook tegen vocht. Uiteindelijk liet hij voor héél even zijn hoofd op zijn armen leunen. Echt even maar, dan had hij daarna weer energie om verder te gaan. Achteraf wist Jester ook niet wie hij met die gedachtegang voor de gek probeerde te houden, want hij was binnen dertig seconden onder zeil.

[ bericht aangepast op 12 aug 2020 - 20:06 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Zijn slaapkamerdeur stond open. Aarzelend stapte Onyx naar binnen toe. De deur stond nooit open – betekende dat dat Jester er was? Al snel merkte hij dat dat inderdaad zo was. De jongen zat achter zijn bureau, zijn armen gekruist op het blad en zijn gezicht erin verborgen. Onyx aarzelde. Moest hij later terugkomen? Jester had zijn slaap vast hard nodig. Weifelend zette hij een paar stappen de kamer in. Vanuit zijn ooghoek zag hij een beweging; blijkbaar had Azumi nu een nest gemaakt boven op de kast. Zonder ijs – dat kasteel konden ze straks misschien ergens anders neerzetten. Zijn blik gleed weer naar Jester. Eigenlijk wilde hij hem optillen en in bed leggen, maar los van het feit dat dat echt niet met één arm ging lukken, was het anders ook geen goed idee geweest. Toch maar later terugkomen? Hij wilde niet dat Jester straks tijdens het avondeten over de roddel zou horen, maar hij was het zelf niet waard om –
      Opeens scheerde Azumi dwars door de kamer en landde op Jesters schouder, alsof zij de beslissing voor hem wilde nemen. Jester schoot overeind en Onyx voelde zich nu nóg ongemakkelijker.
      ‘Eh, hoi,’ mompelde hij. ‘Ik wilde je niet wakker maken maar…’ Hij gebaarde naar het draakje. ‘Azumi dacht daar anders over.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze kruiste Fersephone met het naar buiten gaan. Toen ze eenmaal terug was in haar kamer, zag ze dat Fayr nog wakker was. Ze begroette haar vriendin en hielp haar iets overeind. Het lukte Fayr om een klein beetje water te drinken en iets van haar fruit te eten, maar veel verder dan dat kwam ze niet. Ellendig ging ze weer terug onder de lakens liggen en zakte Vienna rustig op haar eigen bed neer. Met een toenemende onrust keek ze naar haar slapende vriendin. De sneer van Darian schoot opeens door haar hoofd heen. Applausje voor jezelf. Tenslotte ben jij degene die hem heeft geleerd dat dat normaal is.’
      Zou hij zich aan haar vergrepen hebben, net zoals Peter bij Vienna probeerde. Dat zou Fayr toch wel verteld hebben? Of was dat niet wat Darian met die opmerking bedoelde? Zou Romeo het alsnog proberen? Opeens was ze nog banger voor wat de jongen haar vriendin aan kon doen. Ze verschool zich in het hoekje van haar bed, tussen de muren en sloeg haar armen om haar benen heen. Het was alsof de muren haar beschermen, terwijl haar gedachten als een razende door haar hoofd gingen. Wat moest ze doen? Hoe kon ze Fayr helpen? Wat moest Romeo van hen? Hoe langer Vienna bleef zitten, hoe meer ze merkte dat er een lichte paniek onder haar gedachten aan kwam. Nee, nee. Dit was niet het moment in paniek te raken. Rustig Vie! Het meisje haalde eens diep adem door haar neus en blies weer uit door haar mond. Op wat er gebeurd was, kon ze niets veranderen. Maar misschien wel op wat er ging gebeuren.
      Fayr had niet gesproken over het feit dat hij aan haar gezeten had, dus daar ging ze nu maar van uit. Die bedreiging was al erg genoeg. De iNet van Fayr lichtte op en nieuwsgierig keek ze naar het scherm. Als je het over de duvel had... Romeo. Vienna keek even naar de slapende Fayr en pikte toen haar iNet van tafel. Ze tikte de code van Fayr in en opende het bericht van Romeo.
Vanavond, 20.00. Het dak, wees daar. R.
Vienna had de eerdere berichten van Romeo naar Fayr gezien en die hadden een hele andere lading dan dat dit korte zakelijke bericht had. Ze opende het bericht terug, aarzelend met haar vingers boven de toetsen. Ze mocht eigenlijk het bericht niet lezen, ze mocht niet weten van het feit dat Romeo Fayr bedreigde. Fayr had nooit iets verteld. En dus stuurde ze terug uit Fayr haar naam.
Ik ben er.
      Ze had dus nog een paar uur om een plan te bedenken om van Romeo af te komen. De paniek leek opeens te wijken en het werd opeens heel helder in haar hoofd. Ze moest achter Fersephone aan, die zou vast weten wat te doen. Vienna had hen een gelegenheid gegeven, nu moesten ze alleen nog iets bedenken waardoor Romeo hen voor altijd met rust zou laten. Misschien kon Fersephone hem kreupel maken voor onbepaalde tijd. Dan was hij vast niet zo gevaarlijk meer.
      Heel even keek ze naar haar vriendin, maar besloot toen de berichtjes te verwijderen, voor het geval Fayr wakker werd en ineens zou lezen dat Romeo iets van haar moest en voor ze zelf op kwam dagen op die afspraak, wat niet de bedoeling was.

[ bericht aangepast op 12 aug 2020 - 22:45 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Met een doffe plof crashte er iets op zijn schouder en als er iets was waardoor je als gemiddeld paranoïde persoon toch wel van schrok als je veilig in dat diepe zwart van je slaap was weggezonken, dan was het wel het gevoel alsof een zware en grote hand je plotseling vastgreep. Het hielp niet dat in de afgelopen week hij op de hoogte was gesteld van een complot, ongeveer tot op de dood had gevochten, een nieuw trauma had opgelopen, zijn hart wreed was verpulverd en dat hij de vórige keer dat hij zo ruw wakker was gemaakt, oog in oog had gestaan met nummer twee op de lijst van aartsvijanden.
      Juist, kortom: met de stoot adrenaline die door zijn lichaam joeg, zou je een heel leger op de been kunnen houden.
      'Fuck—' Er bleef iets aan zijn gezicht kleven en hij sloeg het er vanaf en redde zichzelf van een dodelijke aanval van een blaadje uit zijn schrift. Juist. Zoiets gebeurde als je uit koppigheid niet in je bed ging liggen en wel je huiswerk ging maken. Het was Azumi die op zijn schouder was geland en hij voelde heel licht haar klauwen tegen zijn huid schuren. De laatste onverwachte variabele in de kamer stond een paar stappen bij de deur opening vandaan en slaagde er voor een van de weinige keren in zijn leven in om er werkelijk ongemakkelijk uit te zien.
      'Hé,' zei Jester, ook erg onder de indruk van zijn eigen verschijning. Not. 'Nee man, maakt niet uit.' Hij onderbrak zichzelf met een gaap. 'Ik was toch al wa- nouja, niet van plan om te slapen.' Even blikte hij opzij naar het draakje. Waarom Azumi in hemelsnaam op zijn schouder was geland was hem een raadsel, maar als ze er dan toch zat (en alle scherpe randjes even lékker dichtbij zijn keel zaten) schonk hij het beestje een glimlach en aaide even over haar schubben. Als een soort van sorry dat hij als een complete idioot zo recht overeind geschoten was. Zijn blik viel op het huiswerk van Cackle en tot zijn spijt concludeerde hij dat het niet plotseling magisch in zijn slaap afgemaakt was. Jammer weer.
      'Alles oké?' vroeg hij, zich weer richtend op Onyx (want hé, prioriteiten. Hij had geen idee hoe dit gesprek ging verlopen en als Onyx hém wilde spreken, kon Jester die kans het beste ook aangrijpen om zelf ook over Fox te beginnen (tenzij Fire zich bedacht had. Of Fox. Of Onyx (als Onyx toch liever hier bleef, bleef Jester dan ook? Eigenlijk zag hij het met Fox wel meer zitten dan... nouja. Maar als Onyx wilde dat ze kamergenoten bleven, dan ging hij er ook niet echt tegenin. Dacht hij. Vond hij, dat kon hij niet maken.))) met een redelijk succesvolle poging om normaal te klinken.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Alles oké? Hoe kon alles nou oké zijn? Hij haalde dan ook maar zijn schouders op. Jester wist heus wel dat hij niet binnen een paar uur de sleutel tot zijn geluk had gevonden. Hij ging op de andere stoel zitten en rolde die wat dichterbij. Jester zag er verfomfaaid uit – en moe. Heel moe. Wat zijn schuld was. Hij onderdrukte een zucht en kneep wat in zijn verdoofde vingers alsof ze het daardoor weer zouden gaan doen.
      ‘Er gaat een roddel rond,’ zei hij toen. ‘Over ons. Wraak van Tony.’
      Ondanks zijn voornemen om Tony’s ledematen niet van zijn lijf te rukken, verkrampten zijn kaken en schouders van boosheid.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester liet die informatie een paar seconden op zich inwerken (het nieuws werd er niet beter van) en overwoog daarna zeer serieus om zich met een kreun weer terug in zijn armen te laten vallen. Hoe laat was het nu? Ze hadden de ramp van vandaag nog niet gehad ofzo. Hij zou het gedaan hebben als Azumi niet nog steeds op zijn schouder zat.
      'Wat, die dude gelooft heilig in alles in drievoud ofzo? Fucking— Was Damon niet genoeg ofzo? Nog een paar extra kutte momenten in mijn leven erbij en mijn bibliografie wordt verdomme een thriller.' Jester wreef vermoeid over zijn voorhoofd en slaakte een zucht. Hij zei nog even niks, want als hij zijn mond nog een keer open zou doen, kwam er vast weer een rijtje scheldwoorden uit.
      En hoewel Onyx dit slechte nieuws kwam brengen, kon Jester zich prima voorstellen dat dezelfde reeks woorden nog steeds door zijn hoofd galmde. De boosheid straalde er dusdanig vanaf dat Jester aan zijn ooghoeken genoeg had om zich tot in detail voor te kunnen stellen hoe de spanning door zijn schouders spelen zou.
      'Oké— Fúck— Dat wordt een gezellig gesprek met Fire. Ben benieuwd hoe die denkt het op te kunnen lossen.' Jester schudde even zijn hoofd. 'Wat zeggen ze eigenlijk? Spill the tea, zou ik zeggen, zei het niet dat ik al weet dat het in plaats daarvan diep teleurstellende koffie gaat zijn.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx durfde Jester niet aan te kijken. Ergens geloofde hij het bijna zelf. En wat hij wél had gedaan, was dat niet minstens zo erg? Erger nog? De spanning in zijn schouders nam toe en trok naar zijn nek en hij zocht naar de juiste woorden. Die waren er niet. ‘De hele school denkt dat ik je tot bloedens toe ontmaagd heb en dat ik weigerde te stoppen – en dat je me daarom gedumpt heb,’ zei hij zacht. Zijn hele lijf voelde verkrampt toen hij zich afvroeg of het echt zo zou kunnen zijn gegaan. Zijn zelfbeheersing was immers wel vaker een probleem. Hij had Jester al eens bewusteloos geslagen omdat hij zijn wraakgevoelens niet opzij kon schuiven. Waarom zou hij wel zijn lustgevoelens in de hand hebben? Hij had nooit wat in de hand. Hij voelde de tranen in zijn ogen prikken.

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 8:32 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.