[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Een hond en een uil,’ antwoordde hij. ‘Uilenogen heb ik al heel vaak geprobeerd, maar tevergeefs. Maar misschien heb je gelijk en moet ik een heel lichaamsdeel veranderen.’ Hij sloot zijn ogen en stelde zich de klauwen van een uil voor. Even kreeg hij een doof gevoel in zijn handen, verder gebeurde er niets. ‘Hmm. Misschien andersom.’
      Hij schetste een complete uil voor zichzelf en voelde zichzelf krimpen. Daarna stond hij op de grond en zag hij alleen Merrins schoenen nog. Hij beeldde zich zijn eigenlijke vorm weer in en concentreerde zich nu op zijn klauwen.
      Toen hij weer volgroeid was, keek hij ernaar. ‘Ja!’ riep hij uit. Het zag er belachelijk uit – de verhouding klopte van geen kant en het stak bij zijn polsen, maar het was wel gelukt!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx en Nish waren in de richting van de Lion-campus gekomen en hadden plaatgenomen op een nabije grasheuvel met uitzicht op de ingang. Woede borrelde nog onder zijn huid bij de gedachte aan wat Tony had geflikt. Het voelde zó verkeerd om niets te doen. Hij kwam al als een zwakkeling over omdat hij zichzelf van het leven had beroofd, om een walgelijke reden, en als hij zulke praat toeliet dan vonden ze hem al hélemaal een kneus. Met gebalde vuisten keek hij op de campus neer.
      Hoewel er allerlei scenario’s door zijn hoofd raasde – inclusief de Nazi-behandeling van Nish – flitste ook Jesters gezicht af en toe voorbij. De teleurstelling in zijn ogen, zijn schuldgevoel om wat ze Tony hadden gedaan. Ook klonk op de achtergrond Adams rustige stem.
      “‘Wat ik wil zeggen… is dat als je van hem houdt – en ik geloof dat je dat doet – dat je voor hem moet gaan. Dat je voor hem moet vechten. Dat verdient Jester toch? Vind je dat niet juist een mooie motivatie om aan jezelf te werken, zodat je wél de jongen wordt die hij verdient? Is laten zien dat je écht wil veranderen, dat je hem nooit meer zulke pijn wil doen, niet juist dé ultieme verzoening? Begraaf de Onyx die hem zo veel pijn heeft gedaan en word een nieuwe versie van jezelf. Een betere. Eentje die zelfbeheersing heeft, die niet alles alleen wil doen, die interesse toont in zijn afdelingsgenoten, die sociaal is.”
      Wilde hij de jongen zijn die Jester verdiende? Hij wist niet of hij het kón zijn – maar als hij het niet probeerde, werd hij het zeker niet. Hoe kon hij Jester op een duidelijkere manier laten zien dat hij wilde veranderen dan door niet wéér wraak op Tony te nemen? Jester zou de roddel ook niet leuk vinden. Misschien had hij wel een heel ander idee in zijn hoofd.
      Pas na een lange tijd merkte hij dat Nish hem van opzij aankeek.
      ‘Je hebt je bedacht hè?’ zei de jongen toen hun blikken elkaar kruisten. ‘De woorden van die jongen zijn blijven hangen.’
      Onyx wist niet wat hij moest zeggen. Vond hij hem nu een watje? Waarom kon het hem überhaupt schelen wat Nish van hem vond? Hij kende die gast helemaal niet. Die was alleen maar uit op wat spektakel. Misschien was hij hier wel als rivaal – omdat hij een wig tussen de Lions en de Panthers wilde drijven.
      ‘Ja,’ zei hij uiteindelijk. ‘Dus je zult je vertier ergens anders moeten zoeken.’
      Nish grinnikte. ‘Suggesties?’
      Onyx keek hem een beetje onderzoekend aan. Hij vond het moeilijk om hem te peilen.
      ‘Je bent heus niet zo’n vreselijk gezelschap als je zelf denkt, Onyx. Vind ik dan. Maar hé, mijn beste maatje is een Rhino, dus dat zegt al genoeg. Ik trek nou eenmaal graag op met mensen die niet zo populair zijn.’
      Zijn beste maatje was een Rhino. Gek genoeg verbaasde het hem helemaal niet. De twee afdelingen waren immers bondgenoten. En wat kon hij daar nou van zeggen? Als Maaya de vriendschap niet beëindigd had vanwege een of andere onnozele voorspelling, waren ze waarschijnlijk nog steeds onafscheidelijk geweest.
      ‘Waarom wil je veranderen?’ vroeg Nish na een tijdje.
      Onyx staarde in de verte. Wat ging dat hem aan? Maar toch – als hij socialer wilde worden, dan moest hij zich ook leren open te stellen toch? Zelfs wanneer dat weleens terug in zijn gezicht sloeg. En Nish had iets… iets vertrouwds. Hun karakters leken dichter bij elkaar te liggen dan met anderen.
      ‘Ik heb vreselijke dingen tegen mijn vriend gezegd,’ mompelde Onyx. Hij boog zijn hoofd en tuurde naar het gras tussen zijn schoenen. ‘Mijn ex,’ zei hij er bijna onhoorbaar achteraan. Het was de eerste keer dat hij Jester zo noemde en het deed zo’n pijn dat hij zich voornam dat nooit meer te doen. ‘Ik ben gewoon… niet zo handig sociaal. Kan extreem boos worden – of gewoon dingen doen die anderen niet vinden kunnen. En als ik gekwetst ben dan lijkt de enige oplossing anderen nog meer te kwetsen.’
      Hij voelde zijn wangen branden.
      Wat de fúck ben je aan het doen?
      Hij wist het niet. Bij Jester had hij voorzichtig aan geleerd om zijn hart te luchten. Natuurlijk kon hij er met Adam erover praten, maar iemand die er buiten stond, was toch anders.
      ‘Dus je hebt dan… anger issues ofzo?’
      ‘Hmm. Soms wel.’ Hij dacht aan de keer met de spiegel. ‘Soms doe ik juist alles heel bewust. Ik kan zelf ook niet voorspellen hoe ik op dingen reageer.’ Zuchtend leunde hij naar achteren in het gras. ‘Ik heb echt iets kapotgemaakt wat niet meer kan helen.’
      Er viel een stilte. Toen hij opzij keek, zag hij dat Nish ook voor zich uit staarde. Er lag een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht.
      ‘Jij weet hoe dat voelt,’ concludeerde hij.
      Nish schraapte zijn keel alsof hij een brok moest wegkrijgen. ‘Ja. Maar ik zal geen tweede kans krijgen.’
      Onyx beet op zijn wang. En hij had zijn tweede, derde en vierde kans allang gehad.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ja het liefst wel. Ik denk na het avondeten, dan ben ik er ook maar vanaf." Ze keek aarzelend naar haar handen. "Als Fox nog met me wil praten," zei ze zachtjes. Ze kon zich ook voorstellen dat Fox niets van haar mee wilde weten. Ze had hem gisteren best wel gekwetst had ze het idee. Zelf zou ze nog heel graag de kans krijgen om zich uit te leggen, om sorry te zeggen. Ze hoopte dat ze zich daardoor iets beter voelde. "Ik doe er goed aan toch om nog een keertje met hem te gaan praten? Om uit te leggen dat het niet aan hem ligt? Of kan ik het beter niet doen? Misschien zit hij wel helemaal niet op mijn excuses te wachten."
      Een lichte onzekerheid overviel haar weer. Ja, voor haarzelf zou het fijn vinden als ze dingen recht kon zetten bij Fox. Maar misschien lukte dat wel helemaal niet. Of wilde Fox haar helemaal niet zien. Ze zuchtte. Jongens... Dit was nogmaals de bevestiging dat ze voorlopig maar beter even zonder kon. Dit gedoe was allemaal te ingewikkeld.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Cool!" Hij juichte met Fox mee. "Het zal vast ook wel vanuit je menselijke vorm kunnen, maar als je nu eerst dit oefent, dan kan je het misschien straks ook andersom!" Hij wilde Fox een high five geven, maar bedacht zich toen hij de klauwen van Fox zag. "Kun je nu je normale handen ook weer tevoorschijn halen?" vroeg hij zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik geloof zeker dat je er goed aan doet,’ antwoordde Adam. ‘Je zult hem nog vaak genoeg tegenkomen, dan is het beter als er geen misverstanden meer zijn, toch? Als hij daarna nog boze gevoelens heeft, ga ik nog wel een keer alles met hem doorspreken,’ beloofde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Dat is echt heel lief van je," zei ze met een kleine glimlach. Dat maakte haar zenuwen er niet perse minder op, maar het voelde wel fijn. Ze keek even naar de zwartharige jongen naast haar. Ze hadden een valse start gehad, maar Vienna merkte dat ze steeds meer gesteld begon te raken op het vriendje van haar broertje. "Ik vind het fijn dat we zo met elkaar kunnen praten," zei ze dan ook met een glimlach tegen hem. "Ik ben echt blij dat we het bijgelegd hebben. Mocht er nog een keer iets zijn, weet je me te vinden he?" Ze gaf een knipoog aan Adam, voor ze opstond. Ze kon nu vast wel weer even bij Fayr gaan kijken.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik hoop het,’ grinnikte Fox. ‘Jes wil vast geen gehandicapte kamergenoot.’
      Hij hoefde alleen maar aan zijn handen te denken en ze verschenen weer. Fox draaide zijn polsen, blij dat de pijn weer weg was.
      ‘Oké, ik ben blij met deze snelle progress. Je bent een ware meester, Mer.’ Hij drukte zijn handpalmen tegen elkaar en maakte een soort Aziatische buiging. ‘Nu jij! Waar wil jij hulp mee?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze gingen dat kamer idee dus doorzetten. Nou ja, liever Fox dan hijzelf. Hij bloosde even licht van Fox zijn compliment. "Wel," Hij stak zijn aantekeningen in de lucht. "Ik ga op jou aanraden eerst straks eens even de anatomie van een hond uit mijn hoofd leren. En dan kijken of ik dat ook kan." Hij aarzelde eventjes, maar nam toen gedurfd een hap naar lucht. "Maar er is wel iets anders waar je me misschien mee kan helpen nu."
      Merrin schuifelde iets in het gras. "Ik..." Hij zuchtte, hoe moest hij dit aan Fox brengen? Even zocht hij koortsachtig naar een manier van beginnen en flapte uiteindelijk de belangrijkste vraag eruit. "Hoe kan het dat jij nergens bang voor bent, ondanks.." Hij slikte een brok weg. "Ondanks wat je hebt meegemaakt."

---

It's never gonna happen, Guys.

De vraag kwam een beetje onverwacht, maar was na gisteren wel logisch. ‘Ik was vroeger ook niet zo’n held. Maar Kris was nergens bang voor en altijd als ik dat wel was, zei hij dat hij het volste vertrouwen in me had en dat ik het kon. Wat het ook was. Hij zocht altijd naar nieuwe dingen die ik kon overwinnen. En ik – ik vertrouwde hem blind. Als hij in me geloofde, dan deed ik dat ook. En op een gegeven moment deed ik het ook wanneer hij er niet bij was.’ Hij glimlachte kleintjes. ‘Maar ik ben absoluut bang, hoor. Zeker nu Zebediah er weer is. Maar ik wil gewoon niet… Dat het me gaat beheersen. Die klootzak heeft al zoveel van mijn tijd vergooid, ik weiger hem meer te geven. Dus als de angst me toch bekruipt… Dan zeg ik dat hij mijn angst niet waard is en dan denk ik terug aan alle keren dat ik iets overwonnen heb.’ Hij keek Merrin even aan. ‘Al is dat wel moeilijker nu hij er niet meer is. Ik durf bijvoorbeeld nog steeds niet in gevaarlijke dieren te veranderen. Maar dat wil ik binnenkort ook weer proberen.’ Hij glimlachte naar zijn vriend. ‘Want je weet wat ze zeggen he? Er is geen moed zonder angst.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het antwoord van Fox was zo bevredigend. Zelfs Fox was bang, ook al had Merrin hem als vrij van angst gezien. De angst is het niet waard. Nee, dat was het inderdaad niet. Maar het was makkelijker gezegd dan gedaan. Hij had weinig obstakels overwonnen, zoals Fox dat noemde. "Denk je dat wij dat kunnen doen? Dat we op zoek kunnen gaan naar dingen die ik kan overwinnen?" Om eerlijk te zijn was dit hele gesprek al een overwinning en hij keek met een bibberig glimlachje op naar Fox. "Na gisteren merk ik pas hoe erge angsthaas ik eigenlijk ben. En eerder was dat altijd goed, want ik kon gewoon vluchten in mijn eentje. Maar ik heb nu Adam en mijn zus, ik wil er voor ze zijn als het echt nodig is. Maar ik ben bang dat stel het wordt te gevaarlijk dat ik dan niet durf. En nu met al die dingen, Dezi die terug is en natuurlijk die Zebediah, ik heb het gevoel dat ik meer moet kunnen." Merrin keek beschaamd naar zijn voeten. Hij voelde zich een complete lafaard. Wat hij technisch gezien ook was natuurlijk, een lafaard. Hij kon niets namelijk door zijn eigen angsten en hij wilde niets liever dan er voor Adam zijn.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox aarzelde. Was hij de persoon die hem hierbij moest helpen? Adam vond het moeilijk dat Merrin gister was weggerend – zelfs al begreep hij nu waarom.
      ‘Ik wil je met alle liefde helpen,’ zei hij toen. ‘Maar eh – waarom doe je dat niet samen met Adam? Als jullie samen je angsten overwinnen, zullen jullie veel sterker naar elkaar toegroeien.’
      Zelf had hij dat proces met niemand anders dan Kris willen doormaken.
      ‘Ik wil best helpen met het verzinnen van bepaalde opdrachten, maar denk je juist niet dat het mooi is als je die uitdagingen juist met Adam aangaat? Hij vindt het lastig dat je… geneigd ben weg te vluchten. Juist als je samen met hem obstakels overwint, zal hij ook meer vertrouwen in jou, in zichzelf en in jullie samen krijgen. En dat gaat andersom net zo.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Maar ik zou niet weten hoe," gaf hij wanhopig toe. "Adam is nog banger dan mij op het moment, met Dezi en Zebediah. Hij heeft die paniekaanvallen en zo. En dan kom ik ook nog eens aanzetten met mijn angsten. Ik ben gewoon bang dat ik hem straks nog banger maak door mijn onzinnige angsten. Hij is al zo bang dat er mij iets gebeurd en wat als ik dan een keer in paniek raak? Dan maak ik hem misschien alleen nog maar banger. Hij doet zo zijn best me te beschermen en is zo angstig dat er iets met me gebeurt, wat moet ik dan?" Merrin voelde de wanhoop door zijn borst gaan, maar er begon ook iets anders te groeien. Irritatie. Heel lichtjes. Adam moest niet zo bang zijn om hem, hij kon best voor zichzelf zorgen, dat had hij jarenlang gedaan. Het feit dat Adam zo bang was voor zijn veiligheid, maakte juist dat zijn eigen angsten ook verder weer aangewakkerd werden. Want was als ze echt in gevaar waren, wat moest hij dan? Hij durfde nauwelijks het bos in. Merrin schuifelde met zijn voeten. "Toen we gisteren spraken met elkaar, had ik bewondering voor je. We hebben een gelijk iets meegemaakt en ik zit hier als een angsthaasje in elkaar gedoken en jij staat nog altijd fier overeind. Jij lapt voor mijn gevoel gewoon elke regel aan je laars en doet waar je zin in hebt. Daarom kwam ik naar jou," gaf hij schoorvoetend toe.

[ bericht aangepast op 11 aug 2020 - 11:04 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Je raakte gisteren in paniek, Mer,’ zei Fox. ‘En Adam hield zijn hoofd erbij, is je gaan zoeken en heeft uiteindelijk mij gebeld om hem te helpen. Hij is je bijna kwijtgeraakt afgelopen maandag, hij heeft tijd nodig om dat te verwerken. Misschien dat hij je niet kan helpen met je angst voor Dezi, maar er zijn toch heel veel dingen waar hij je wel mee kan helpen? Als jij het eng vindt om het bos in te gaan dan kun je dat toch samen met hem doen? Hij zal het fijn vinden om te helpen, dat weet ik zeker, en dat bos staat los van zijn… verkrachting,’ zei hij zacht. ‘De kans dat iets hem daar triggert is heel klein. Samen regels breken kan ook als je daar vrij van wil komen. Kom eens samen te laat, trek eens een grote mond open tegen iemand die vervelend doet, neem je eens een keer voor om Fires whisky te stelen,’ vervolgde hij met een grijns. ‘Neem eens iemand in de zeik.’ Hij liet even een stilte vallen. Waren er nog meer dingen die hij wilde zeggen? ‘Het overwinnen van welke angsten denk je dat te belastend is voor hem?’ vroeg Fox.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Het stelen van Fires whiskey stond toch gelijk aan doodgaan?" vroeg hij zachtjes grinnikend. Maar daarna viel hij stil. Hij dacht na over de woorden die hij zei. Ergens had Fox wel een punt. Het bos stond los van de rest. En gisteren was Adam inderdaad vrij rustig gebleven, ondanks het feit dat hij een keer in paniek was geraakt. Maar hij had zich tegelijkertijd ook grote zorgen gemaakt, dat wist Merrin zeker. "Alles," zei hij zachtjes. "Hij heeft al zoveel meegemaakt in die korte tijd en dan wil ik hem niet belasten met ook nog meer zorgen om mij." Hij schoof even in met zijn voeten in het zand. "Daarom wil ik hier ook aan werken. Ik wil niet dat hij zich zoveel zorgen maakt om mij. Daarom ga ik ook met jou oefenen voor mijn gave. Ik wil Adam gewoon laten zien dat ik voor mezelf kan zorgen en dat hij niet zo bang moet zijn om mij."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Hij houdt gewoon ontzettend veel van je, Merrin,’ zei Fox zacht. ‘Hij zal altijd bang blijven je te verliezen. En terecht. Kris was nergens bang voor, hij kon zichzelf prima beschermen.’ Hij slikte en sloeg zijn ogen neer. ‘En toch ben ik hem kwijtgeraakt. En ik ben niet de enige.’ Hij dacht aan Fire. ‘Sommigen willen überhaupt nooit meer een hechte vriendschap of een relatie door wie ze kwijt zijn geraakt, sommigen willen er niet eens aan begínnen doordat ze de pijn van anderen hebben gezien. Adam had je ook van zich af kunnen duwen vanwege zijn angst, zoals hij eerst deed. Hij is hier nog maar een paar weken, hij is verkracht, bedreigd en bijna vermoord. Hij zal zich pas minder zorgen maken als hij zelf zijn naam heeft gehaald, als hij zichzelf kan verdedigen – en dan nóg zal de angst niet helemaal weggaan. Maar als jij hem nergens mee wil belasten, dan zal het voor hem voelen alsof hij tekortschiet. Zeker als het om dingetjes gaat die in jouw ogen enorm groot zijn, maar wat voor hem een kleine moeite is.’

---

Every villain is a hero in his own mind.