[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Ze was niet direct door de mand gevallen. Er was dus een manier om Romeo voor de gek te houden. En dat idee alleen al liet een klein opgelucht lachje los, ze had nog niets verpest. Ze moest straks met Fayr maar bespreken wat er met Romeo moest gebeuren, want Vienna wist wel een ding, dit eeuwig volhouden lukte haar niet. "Wel, ik wil dat hij iets voor me maakt. Het is belangrijk," zei ze aarzelend. Ze moest Romeo niet teveel informatie geven. "Hij is binnen," bromde de jongen. "Ik haal hem wel even voor je." Vienna knikte de zwartharige jongen even toe, de charmante jongen waar ze nog steeds niet van kon geloven dat hij zo'n lelijke kant had. Dat hij diezelfde dag daarvoor haar beste vriendin bedreigd had, terwijl hij hier met een glimlach naar haar stond te kijken. "Bedankt Romeo," zei ze met een zure nasmaak in haar mond. De zwartharige jongen kwam opeens een heel stuk dichterbij en Vienna zette haastig een stap achteruit om hem niet aan te raken. De geur van van zijn parfum vloog aan haar neus voorbij, terwijl hij langs liep. En ze betrapte zichzelf erop dat ze hem lekker vond ruiken. Iets wat ze een verschrikkelijke gedachte van zichzelf vond.
      Ze keek even naar de veranda en liep zo snel mogelijk de trappen op, maar zorgde ervoor dat ze buiten bereik van Romeo bleef. "Vie..." Romeo stond al met de deurklink in haar hand en schrok van het feit dat hij haar naam afgekort had. Ze keek met grote ogen naar hem. Was ze door de mand gevallen? "Je weet dat hij er altijd wat voor terug wil he? Soms ook hele idiote dingen. Als hij wat vervelends van je vraagt, dan moet je naar me toe komen, oké? Ik help je wel." Romeo zijn glimlach was zo verblindend dat ze hem voor een seconde geloofde. Voor een enkele seconde dacht ze dat hij werkelijk daar iets om gaf, dat hij de bezorgde vriend was. Maar die seconde bevroor al snel door de woorden van Fayr die in haar achterhoofd spookte. "Ik zal het onthouden," zei ze stijfjes. Romeo knikte haar toe en liep voor haar uit de gang in.

      "Wacht hier even." Vienna keek hopeloos toe hoe Romeo de trap op rende. Het klonk misschien gek, maar met Romeo erbij had ze zich toch veiliger gevoeld dan nu helemaal alleen in de gang. Stel je voor dat ze Maaya tegen kwam, of een van de andere Rhino's? Dit had ze niet goed over na gedacht. Misschien moest ze maar gaan, misschien moest ze maar gaan en heel hard rennen en niet meer stoppen tot de campus van de Panthers. Ze draaide zich om om terug te gaan naar de campus en het hele idee af te blazen en botste daardoor vol op tegen de jongen met de zwarte krulletjes.
      "Nee, maar. Kijk eens aan. Een verdwaald muisje." Vienna stapte verschrikt achteruit. Ze schoot links de woonkamer in, die op precies dezelfde plek zat als in het Panthers house. Peter glipte achter haar de woonkamer in en sloot de deur zachtjes achter hem. Alleen dat al liet een golf van angst door haar heen glijden. Er kwam een onheilspellende glimlach langs zijn lippen te staan. "Vienna is het toch? Wat een eer. Vanwaar je bezoek?" Hij sprak langzaam, bijna lispelend. En ze wist dat hij dat alleen deed om haar uit haar comfort te brengen. "Ik ben hier niet voor jou," zei ze standvastig. "Ik kwam voor Darian." De meesten wisten dan meteen wel hoe laat het was. Er liep een blik van walging over het gezicht van de spinnenjongen. "Blegh, die klaploper. Niets aan als je het mij vraagt." Vienna liep nog steeds zachtjes achteruit, tot ze echter op de muur stuitte en niet verder meer kon. Ze keek op in Peters donkere ogen. Hij was knap, dat kon geen enkel meisje ontkennen. En ook Peter zelf wist dat, waardoor hij een stuk arroganter werd dan de bedoeling was. Die ogen maakten echter dat ze hem doodeng vond. "Ik heb wat nodig," zei ze dapperder dan ze zich voelde. Peter was halverwege de kamer blijven staan. De onheilspellende blik op Peter zijn gezicht vertrouwde ze niet.
      "Nou, Vie. Nu je toch moet wachten. Kunnen we toch best even eerst wat plezier maken?" Vienna schoof weer iets achteruit. De muur hield haar echter tegen. "Nee, lijkt me geen goed plan," zei ze iets benauwd. Kom op, Vie! Laat je niet zo kennen!. Vienna zette dapper een voet naar voren. "Ik waarschuw je, nog een stap dichterbij en ik slinger de tafel tegen je hoofd aan." Peter schudde even afkeurend met zijn hoofd, maar zijn grijns werd alleen maar breder. "Je zou het eens moeten proberen," zei hij grinnikend. De jongen liet zich echter niet zo snel afschepen en schoof gewoon achter haar aan. Vienna stond al klaar om de tafel tegen zijn hoofd aan te gooien, tot ze een scherpe beet in haar nek voelde. Al haar spieren verstijfden, waardoor ze niet eens meer de mogelijkheid kreeg haar handen te bewegen of haar nek te draaien. Peter had ondertussen de afstand tussen hen verkleind tot enkele centimeters. Het maakte Vienna ongemakkelijk. De weinige keren dat ze met Peter gesproken had, was Thor er altijd bij geweest. En hij verkocht Peter meteen een dreun als de jongen ook maar iets te dicht op haar kwam
      Hij moest gewoon weten dat dit de manier was om haar op stang te jagen, want ze kon zich niet herinneren dat hij dit bij anderen deed. Vienna keek hopeloos toe hoe Peter een streng pakte van haar haren en hem om zijn eigen vinger heen krulde. Hij bracht diezelfde hand naar haar nek, waarna er een kleine zwarte spin over zijn arm heen liep in de richting van zijn eigen schouder. "Dit is mijn nieuwste vriendin. Ze verlamt je spieren voor minstens een kwartiertje. Zo sterk is ze nog niet. Maar het geeft ons vast voldoende tijd." Walging schoot over Vienna haar gezicht heen. Hij was niet goed, niet goed bij zijn hoofd. Peter was angstvallig dichtbij komen hangen met zijn gezicht, zodat ze zijn adem voelde op haar gezicht. Vienna probeerde hem weg te duwen met haar gave, maar om een of andere reden lukte het niet om die aan te spreken. Zelfs praten wilde op het moment niet, wat ook betekende dat ze niet om hulp kon roepen. Daarbij, wie moest er komen. Niemand wist dat ze hier was, behalve Romeo. En ze wist niet of ze die er wel bij wilde hebben. Toch hoopte ze ergens dat Romeo haar angst kon voelen en dat hij echt de bezorgde vriend was en tot hulp kwam.
      Peter streek met zijn vinger langs haar kaaklijn heen, wat walging door haar lichaam liet schieten. "Ik heb altijd al eens willen weten waar Thor zo lovend over sprak elke keer." Peter boog voorover en ze voelde hoe hij langzaam een spoor van kusjes in haar nek achterliet.

[ bericht aangepast op 5 okt 2020 - 21:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij gromde in zichzelf. Waarom deed hij dit? Waarom ging hij die klootzak halen? Hij had het blijkbaar zo prettig gevonden dat Vienna er nog was, dat Fayr zich aan haar woord had gehouden, dat hij maar meteen voor haar in de weer sloeg. Hij ging nu gewoon Darian voor haar halen, het was belangrijk. Dat zei ze zelf althans. Misschien kreeg hij daarna nog wel de gelegenheid met haar te praten. Romeo liep naar de eerste deur van de jongensvleugel en met een zucht bleef hij er even voor staan. Hier had hij dus totaal geen behoefte aan, maar hij moest maar denken dat het voor Vienna was. Dat het hem zou helpen bij zijn plan. Hij bonsde met zijn vuist op de deur. "Darian, er is bezoek voor je!"

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian legde zijn boek weg en zuchtte zacht. Het kwam niet vaak meer voor dat er mensen langskwamen. Voor de meesten van zijn huisgenoten weigerde hij wat te maken en zijn House had zo’n reputatie opgebouwd dat die hem automatisch ook besmette. Hij miste het om dingen voor anderen te maken. In een hoek van een kamer lagen wel dingen die hij uit verveling had gemaakt, maar het was een stuk leuker om er iemand anders blij mee te maken.
      Toch was zijn nieuwsgierigheid ook wel een beetje gewekt. Wie zou er wel voor hem zijn? Diegene had dan vast echt hulp nodig. Even schoten zijn gedachten naar Fire. Tot een jaar geleden was die nog vaak genoeg langsgekomen. Toen hadden zijn afdelingsgenoten wat afschuwelijks uitgehaald en sindsdien schaamde Darian zich te erg om hem nog in de ogen te kunnen kijken en had hij zich teruggetrokken.
      Hij kwam overeind, liep naar de deur en sloot deze achter zich. Romeo keurde hij geen blik waardig, al verbaasde het hem dat de jongen zich als loopjongen liet gebruiken. Dan moest het wel om een bijzonder persoon gaan…
      De treden kraakten onder zijn voeten toen hij de trap afging. Hij merkte dat Romeo een paar passen achter hem ongeduldig werd en fronste lichtjes, toch liet hij de jongen er niet langs en zette hij de laatste stappen naar de deuropening.
      Hij bevroor toen hij het meisje zag dat tegen de bank geleund zat, terwijl Peter haar in haar nek zoende. Woede vlamde in hem omhoog – woede omdat hij wist dat ze al ontzettend veel had meegemaakt in dit walgelijke House. Hij schoof zijn vingers in het kleine zakje dat standaard aan zijn riem vastzat. Er zaten wapens in die hij met de hand gemaakt had, zodat het bestuur er niet van op de hoogte was. Maar in een huis vol psychopaten had je die nodig. Hij trok er een werpster uit en wierp die vol zelfvertrouwen naar de bank toe, waar hij scherpe metaal langs de wang van Peter sneed, die meteen vloekend naar achteren schoof.
      Darian klakte met zijn tong. ‘Dat is niet hoe je dames behandeld, spinnenkop. Dat weet je best.’
      Hij stapte dichter naar de bank toe en stak zijn hand naar het meisje uit.
      Vienna.
      Er sputterde iets in zijn borst toen hij haar zag. Heel lang was hij op haar verliefd geweest en hij had het vreselijk moeilijk gevonden dat ze iets met Thor kreeg, die haar als stront had behandeld. Toen ze haar met tranen gevulde ogen naar hem opsloeg, slikte hij moeizaam.
      ‘Je had hier niet moeten komen,’ zei hij bars en hij wierp een woedende blik op Peter.

[ bericht aangepast op 8 aug 2020 - 11:22 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

‘We hebben vanochtend gepraat,’ zei Jester, maar daar was ook alles mee gezegd. ‘Hij vond het niet zo chill dat we zo ons best hadden hedaan om zijn leven te redden. Kwartier later stond hijj in de badkamer met een gebroken spiegel en een scherf in zijn hand.’ Even viel hij stil en Jester keek Fox niet meer aan. ‘Ik denk dat het mijn schuld was.’
Correctie: het wás zijn schuld. Hij had zo stom gereageerd op Onyx’ bekentenis. Het kwam door hem.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Er was iets aan de hand, iets met Vie. Hij rook haar angst, hoe verder ze naar beneden gingen. Maar Darian liet hem er echter niet langs. Hij probeerde zichzelf onder controle te houden, maar gek genoeg was hij onrustig. Een emotie die hij verfoeide. Toen hij Peter boven Vienna zag hangen, spreidde woede als gif door zijn aderen. Hij had met zijn vieze fikken aan haar gezeten. Maar voor Romeo iets kon doen, had Darian zich al in de strijd gemengd en Peter van haar afgeslagen. Het voelde bitter aan dat hij het meisje hier achtergelaten had, zonder daar verder over na te denken. En nu was hij ook nog eens te laat terug.
      Zijn ogen gingen heen en weer tussen Vienna en Peter. Aan de ene kant wilde hij dolgraag naast Vienna gaan zitten, om te vragen hoe het met haar ging. Aan de andere kant heerste zijn woede en wilde hij direct wraak nemen op het ontzettende spinnenmonster dat daar stond. Romeo balde zijn vuisten. Wraak nemen op Peter, hier voor de neus van iedereen was waarschijnlijk het domste wat hij kon doen. Daarnaast wilde hij Peter niet als zijn vijand hebben, het was niet handig om iemand tegen het harnas in te werken in zijn eigen House. Op zulk soort momenten wenste hij dat Zebediah er was en dat hij Peter gewoon van een brug kon laten springen of zoiets. Al zou hij het nog wel merken, Romeo zou zijn wraak nog wel krijgen.
      De jongen sloot voor heel even zijn ogen en liet zijn eigen gave op hem inwerken. Hij verzamelde zijn woede in zijn hand, voor hij echt iets doms zou doen, zoals gebeurde in het bos afgelopen nacht. Opnieuw diezelfde ongecontroleerde woede, waar hij niet van begreep dat hij er opeens weer was. De rust zelve liep hij de woonkamer in, zijn bolletje woede in zijn hand. Misschien kon hij het nog gebruiken als Darian en Peter gingen vechten, had hij wat leuks te zien. "Nou, nou, Darian. Zo begroet je niet je gast," zei hij met een klein glimlachje. Hij ging langs Vienna op de bank zitten, die zich nog altijd geen ene centimeter verroerd had. "Gaat het Vie?" vroeg hij het meisje. Hij kreeg echter geen antwoord terug. Het meisje bleef strak vooruit kijken, totaal onbewogen naar de jongen die voor haar stond. Een nieuwe emotie overviel hem, die hij misschien nog wel erger vond dan de woede van net. Jaloezie...
      Hij wendde zijn blik af van Vienna en Darian en keek naar de jongen met de zwarte krulletjes. "Wat heb je gedaan?" vroeg hij donker.

[ bericht aangepast op 8 aug 2020 - 11:17 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox kon wel begrijpen dat Onyx niet de vrolijkste was geweest. Hij had zijn dood zorgvuldig gepland en hij zou nog wel een paar terugvallen krijgen.
      'Het is hoe dan ook niet jouw schuld, Jes.' Hij zuchtte diep. 'Als iemand besluit dat hij niet meer wil leven, zitten die stemmen al een tijdje in je hoofd. Zelfs al zeg je de liefste dingen, zelfs al zeg je précies wat hij wil horen, dan nog gaan die oude stemmen niet zomaar weg. Dat kost tijd. Een hernieuwd zelfvertrouwen. Bij mij uh, heeft het zo'n zeven weken geduurd voor de suïcidale gedachten weggingen en dan ben ik nog wel een vrij... positief persoon.' Hij wilde Jester niet ontmoedigen, maar Onyx was héél erg beschadigd. 'Het gesprek tussen jullie ging dus niet zo goed?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Darian zag dat het meisje nog steeds niet bewogen had en besefte toen dat die lul haar verlamd had. 'Hij heeft haar verlamd zodat hij met haar kon doen wat hij wilde.' Hij wierp Romeo een walgende blik toe, bewoog de vingers van zijn hand zodat de werpster naar hem toe zweefde en stopte die weer weg. 'Applausje voor jezelf. Tenslotte ben jij degene die hem heeft geleerd dat dat normaal is.’ Hij schoof het meisje zo dat ze op de bank kwam te liggen en tilde haar op in zijn armen.

[ bericht aangepast op 8 aug 2020 - 11:30 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

‘Zéven weken?‘ Jester staarde Fox in een combinatie van medelijden en afgrijzen aan. ‘Wat kut zeg..’ Zijn haat jegens Zebediah groeide weer eens een stukje. Jester slaakte een zucht en beet op zijn lip. ‘Maar dan nog. Het komt wel- ik maak het erger. Ik heb van die... flashbacks. Dan hoor ik weer wat hij toen zei en het fuckt op alles in m’n hoofd.’
      Het alleen al hardop zo benoemen was al genoeg voor de volgende om op hem in te crashen en met moeite kapte Jester de stem halverwege pas af. ‘Hij... hij zei dat hij nog steeds verliefd op me was. Dat het daarom geen goed idee was als we nog steeds een kamer zouden delen, want anders ging het nooit weg en ik wéét wat jij hebt gezegd gisteren en toch...’ Jester schudde zijn hoofd en viel stil. ‘Nee, het gesprek ging niet goed,’ sloot hij schor af.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

Fox ging iets dichter bij de jongen staan en wreef met de muis van zijn hand een paar keer over zijn rug. 'Je geloofde hem niet, toen hij dat zei? Of - wat zei je daarop?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Als hij zijn woede nog gehad had, was die waarschijnlijk nog verder opgebouwd na de opmerking van Darian. Maar de bol zat in zijn hand, en daar voelde hij hoe hij langzaam groter werd. Punt was; waarschijnlijk had Darian gelijk. Alhoewel, verlammen was niet echt zijn ding. Hij had liever dat ze spartelde onder hem als hij zijn ding deed. Hij wilde echter niet dat Vienna dat van hem wist. Hij trok een wenkbrauw op tegenover Darian, maar zei niets. Als hij nu een weerwoord zou gaan geven, dan zou Darian waarschijnlijk alleen nog maar meer een boekje over hem open doen. Dan kon hij het helemaal wel vergeten bij Vienna. Het ging hem nu niet gebeuren dat hij het zelf ging verpesten. Hij keek zwijgzaam toe hoe de jongen de kamer uit liep met Vienna, iets wat het uiterste vroeg van zijn controle over zichzelf. Hoewel zijn woede los van hem stond, kon hij hem nog altijd voelen prikken in zijn hand.
      Met dat het tweetal verdween nam hij zijn woede weer tot zich, waardoor hij dit keer wel de controle verloor. Hij sprong op van de bank en duwde Peter die arrogant bij de muur stond ertegen aan. "Wat denk je dat je aan het doen bent, lul? Je hebt onderhand weer tien gaten in mijn plan gepikt. Je wordt bedankt." Hij gaf een zet tegen de borst van Peter aan, maar die keek hem alleen met opgetrokken wenkbrauw aan. Hij lachte zelfs spottend om Romeo zijn woede, wat Romeo niet echte bepaald hielp. Voor Peter echter commentaar kon geven, legde Romeo hem al het zwijgen op. "Als je iets nodig heb om je pik in te steken, vraag het dan gewoon. Dat is zo geregeld. Maar van Vie blijf je af, begrepen?" Een nieuw lachje kwam over Peter zijn lippen.
      "Want anders?" vroeg hij spottend. Romeo keek over zijn schouder heen, terug de rust zelve. "Reserveer ik een plekje voor je in de arena."

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester

Hij haalde half zijn schouders op. ‘Niks? Onyx had erachteraan gezegd dat hij daarom wel in die toren ging slapen, zodat ik hier kon blijven. Toen zei ik dat dat dus niet ging gebeuren omdat hij straks ook gewoon onderkoeld raakt daar. Het is echt geen zomer meer. Dus ik kwam met dit idee en hij zei wel soort van oké en liep daarna naar de badkamer. Twee tellen later sloeg hij de spiegel dus aan gort.’

[ bericht aangepast op 8 aug 2020 - 11:54 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Er was een golf van opluchting door haar heen gegaan, toen Peter van haar afgehaald werd. En een nog grotere opluchting toen bleek dat het Darian was. In het verleden hadden ze wel eens met elkaar gepraat en op zich was hij niet echt verkeerd. Maar het was altijd bij korte momenten gebleven, aangezien Thor hun contact nooit zag zitten. Toen hij haar echter optilde en meenam, kon ze het toch niet helemaal voorkomen dat er een angstkriebel door haar maag schoot. Wat bedoelde Darian met dat Romeo Peter dit had geleerd dat het normaal was. Zou Romeo dat ook doen? Zou hij dat bij Fayr hebben gedaan? Alleen de gedachte al liet haar hart samenknijpen. Fayr... Arme Fayr...
      Het was gewoon beter dat Fayr gisteren alles verteld had, ook al zou ze de woede van Romeo daar mee op haar hals halen. Maar als ze was gebleven, als ze het geheim had gehouden, wie weet wat Romeo dan allemaal met haar had gedaan. Alleen die gedachte maakte haar al ontzettend misselijk. Machteloos liet het meisje zich meeslepen door de blonde jongen, die haar uiteindelijk een stukje van de campus vandaan in de schaduw onder een boom legde. Ze keek even opzij naar de jongen, die ze nog maar net kon zien. Wat zou hij wel niet van haar denken? Je moest wel ontzettend idioot zijn om alleen het Rhinos house in te gaan. Dat wist ze nu zelf ook wel. Maar nu hij voor haar neus stond, voelde ze zich al helemaal idioot. Wat had ze gedacht? Gewoon bij Darian binnen komen lopen, alsof er nooit wat gebeurd was. Ze had verwacht dat ze zichzelf wel kon beschermen, maar de gevoelens van spijt die ze opeens voelde had ze niet aan zien komen.
      Na tien minuten voelde ze hoe haar vingers begonnen te ontdooien. Dat waren de eerste dingen die ze weer kon bewegen. Langzaam trok de verlamming weg uit haar lichaam. Hoewel ze weer kon bewegen, durfde ze niet zo goed. Ze wist niet zo goed wat ze tegen de jongen naast haar moest zeggen, niets anders dan. "Bedankt," kwam er zachtjes over haar lippen heen. En dat woord leek als magie haar lichaam te ontdooien. Met moeite kwam het meisje overeind, sloeg haar armen om haar knieën heen, maar durfde haar redder verder niet aan te kijken.

[ bericht aangepast op 12 aug 2020 - 22:04 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox wilde niet pretenderen dat hij wist hoe Onyx’ hoofd werkte, want dat leek hem tamelijk onmogelijk. Toch kon hij zich het wel een beetje indenken. ‘Hij werd er weer mee geconfronteerd dat hij je kwijt is geraakt en ik denk… Dat jij alles bent wat hij had. Dus de verleiding om niet met dat verlies te willen leven is best groot.’ Hij beet op zijn wang. Hij had het ook vreselijk moeilijk gevonden om alleen door te gaan nadat hij Kris was kwijtgeraakt, maar hij wist wel dat hij zijn vriend eeuwig teleur zou stellen als hij opgaf. ‘Hopelijk kan Adam hem helpen om met anderen te connecten. Dan is die druk dat jij hem weer uit de put moet trekken ook een stuk minder.’ Hij hield zijn blik even vast. ‘Maar wees niet hard voor jezelf. Onyx heeft zijn maatje verloren en dat is kut… maar jij ook, Jes. Jij mist hem ook, jij moet ook een berg pijn verwerken en daar de tijd en de ruimte voor nemen. Dus wat dat betreft denk ik dat het een slimme zet van Onyx was.’ Hij aarzelde. ‘Of – wil je hem ondanks alles toch nog dicht bij je hebben?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Darian durfde haar ook niet echt aan te kijken, want het voelde alsof de smerigheid van die andere jongens ook aan hem kleefde.
      ‘Het spijt me dat dat gebeurde,’ zei hij zacht. ‘De volgende keer dat jou of een van je afdelingsgenoten me nodig heeft, moet je me maar een berichtje sturen. Maar in je eentje naar onze campus komen – dat is echt vragen om problemen. Fire heeft mijn nummer wel en anders mag je hem zo ook in je iNet opslaan.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Daar kan jij niets aan doen," zei ze schouderophalend. Darian was degene geweest die haar was komen redden, dus hij had niets te maken met de acties van de andere twee jongens. "En ja, I know," zuchtte ze toch uiteindelijk geïrriteerd. "Ik weet niet wat ik deed. Ik was hier inderdaad, maar wilde ook alweer omdraaien. En toen nam Romeo me mee naar binnen. Ik had moeten weten dat ik hem niet kon vertrouwen." Ja muts, dat heeft hij gisteren al duizend keer bewezen, waarom deed je het dan toch?. Vienna merkte dat ze woest was op zichzelf. Waarom was ze zo dom geweest om in haar eentje naar de Rhinos campus te gaan? Had ze willen bewijzen dat ze het wel alleen af kon? Of had ze het gewoon verborgen willen houden dat ze weer in contact was geweest met de Rhinos? Darian bleef een Rhino wat dat betreft. Wat nu achteraf gezien ook best wel dom was, vanwege het feit dat ze haar terug zouden zien komen met haar board. Al had ze nog kunnen liegen dat ze die in de winkel besteld had.
      "Oh ja, ik kwam eigenlijk voor jou," zei ze met een glimlach. Ze wilde niet denken aan wat er net gebeurd was, of eigenlijk bijna gebeurd was. Want gelukkig was er nog niet veel aan de hand. "Ik heb gisteren iets ontzettend gaafs over mijn gave ontdekt. Maar daar hoort wel iets bij. Denk je dat je zoiets kunt maken voor mij?" Ze schoof iets dichter naar Darian toe, keek hem voor het eerst aan en schonk hem even een glimlachje voor ze de foto aan Darian liet zien. Het was een foto van een groen snowboard inclusief bloemen, iets wat mensen gebruikten om van de berg af te komen over de sneeuw heen. Maar Vienna zag het als een mogelijkheid om ergens op te staan en heen te zweven. En het feit dat haar voeten vast zaten, betekende dat ze het board niet zomaar kwijt kon raken. Het idee had haar zo opgewonden die ochtend dat ze er niet over na gedacht had en gewoon naar Darian was gerend.

---

It's never gonna happen, Guys.