[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

"Nou, dat valt ook wel mee hoor," zei ze met een lichte blos. "Ik weet tegen wie ik het zeg," Ze kende Darian niet goed genoeg, maar ze wist wel een klein beetje hoe de jongen in elkaar stak. Een klein beetje maar. Hij bleef echter wel een Rhino en dus moest ze voorzichtig zijn.
      En als ze ook echt dapper was geweest had ze Maaya of Romeo zelf wel het hoofd geboden, alleen dat was iets wat ze nu niet durfde. Die twee waren doodeng, en ze wist niet wat ze ermee moest. Ze keek op haar horloge en zag dat ze het middaguur al gepasseerd was. "Oh! Tijd om Yrla wakker te maken. Hij heeft nog een preek van me te goed." Ze keek met een glimlach naar Darian naast haar, twijfelde heel even een momentje. Wonder boven wonder had Darian zijn prijs nog niet genoemd. En het was wel zo eerlijk er iets voor terug te geven toch? "Wat wil je er eigenlijk voor terug? Voor mijn snowboard bedoel ik dan," vroeg ze aan de jongen naast haar.

[ bericht aangepast op 8 aug 2020 - 17:27 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Darian twijfelde. Er kwam wel wat in zijn hoofd op, maar na wat Peter had gedaan, durfde hij dat niet zo goed. ‘Normaal zou ik zeggen dat een drankje wel leuk is.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Maar met jouw Rhino-ervaring snap ik wel dat je daar niet echt warm voor loopt. Maar wat lekkers gaat er altijd wel in,’ zei hij vlug.

[ bericht aangepast op 8 aug 2020 - 17:29 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Een drankje? W- was dat een vraag voor een date? Vienna moest er niet aan denken. Ze had net dat gedoe met Fox achter de rug en eigenlijk had ze net die ochtend afgesproken met zichzelf dat er gewoon voorlopig even geen jongens in beeld kwamen. Ze zou gewoon verder gaan zoals ze gewend was, lekker single. Ook nog eens kwam de uitspraak erboven op dat ze gisteravond hadden gezegd dat er geen Rhinos meer gedate gingen worden. Dat liep namelijk allemaal uit op een ontzettend disaster. Ook al was Darian anders, toch? Ze durfde nu niet zo goed meer op die manier te denken over de Rhino's. Hoewel dat misschien wel ontzettend oneerlijk was tegenover Darian.
      "I - ik weet het niet zo goed," zei ze nog steeds een beetje uit het veld geslagen door zijn vraag. " En anders laat ik je gewoon smullen van mijn kookkunsten," zei ze met een glimlach. Dat was nog niet direct een nee toch? Ze wist echt niet wat ze met zijn vraag moest. Misschien moest ze het aan Fayr vragen, wat die zei. Of nog beter, Fire. Daar had de jongen eerder over gesproken. Als ze dat al durfde...
      Ze twijfelde in ieder geval. Iets waar ze niet heel blij mee is was. Hij maakte echter iets groots voor haar, daar mocht wel iets tegenover staan. Ze dacht terug aan de woorden die hij aan het begin van het gesprek, dat ze Darian beter kon berichten de volgende keer. Daarover denkend, waarschijnlijk was het andersom ook zo. "Misschien kun je me beter een berichtje sturen als het klaar is, dan spreken we een plek af waar we elkaar ontmoeten. Dat ik niet als Panther bij jullie naar binnen kan lopen, kan een Rhino op het moment andersom ook niet bij ons. Maaya en Damon zijn behoorlijk los gegaan." Ze zei het zachtjes, stiekem nog lichtelijk huiverend aan de herinnering. Ze kon Thor steeds verder weer naar achteren dringen, maar nog op onbewaakte momenten kwamen de herinneringen terug.

[ bericht aangepast op 8 aug 2020 - 18:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester

Met zijn gave? Fox zei het dan wel luchtig, maar Jester wist best dat het heel zo’n luchtig onderwerp niet was. Zelfs niet toen Fox over zijn revenge als stinkdier begon. ‘Nu ben ik natuurlijk nóóit vervelend,’ zei Jester schijnheilig, ‘maar mijn gave maak je alleen nog maar mee als ik je daarmee je leven red ofzo. Die ongeschreven afspraak, weetjenog? Ik gebruik mijn gave niet op m’n vrienden. Niet meer je eigen beslissingen kunnen maken is best toxic voor de vriendschap.’ Een belangrijke les die hij uit Ryan gehaald had. Zij waren dan wel geem vrienden, maar die jongen had een hekel aan hem gehad vanaf het moment dat Jester zijn gave op hem gebruikt had. ‘Dus helaas,’ verzuchtte Jester spijtig. ‘Geen mute-knop voor mij. Maar gelukkig bestaat er altijd mog de tegenovergestelde oplossing: ik ga gewoon nog harder praten dan jij.’ Hij gaf de jongen een plagerig duwtje.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

Fox glimlachte. 'Dat is supertof van je. Hee, ik ga mijn spullen pakken.' Hij bouncete op zijn tenen. 'Ik heb wel zin in een pyjama party. Soort van dan. Zonder pyjama.' Hij trok de jongen in een halve knuffel. 'Dus ik zie je straks wel, matey.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla

Hij werd wakker rond een uur of 1. Door zijn belofte aan Jester vannacht had hij toch echt zijn wekker gezet. blijkbaar had hij ze in zijn slaap weer uitgezet, want Yrla kon echt niet herinneren dat hij ze gehoord had en het was nu toch een uur. 1 uur, wat betekende dat dit zijn zevende wekker was. Hij voelde zich verrot. De spierpijn gierde door zijn hele lichaam heen en een misselijk gevoel borrelde op in zijn buik. Oh, hij had zijn gave weer eens teveel gebruikt, teveel achter elkaar ook - zonder slaap en slecht gegeten. Hij voelde zich ontzettend beroerd en rillingen liepen over zijn lichaam. "Je wordt bedankt, Phone," zei hij sarcastisch. Maar hij wist dondersgoed dat Fersephone hem niet aangestoken had en hij zelf de reden was dat hij ziek was. Hij wenste op het moment zelfs dat het Phone was die hem had aangestoken, want dan was het vaak binnen een dag weer weg.
      Opeens kwam het maagzuur naar boven en stond hij binnen luttele seconden boven de wc te kokhalzen. Zijn maag was echter leeg, dus er kwam niets uitzetten. Hij stond alleen met tranen in zijn ogen te kokhalzen. "Verdomme," mompelde hij boven de pot. Struikelend botste hij tegen zijn eigen kast aan en haalde een handdoek tevoorschijn. Douchen, dat was goed voor zijn spieren. En hij moest eten, want zijn maag rammelde gevaarlijk... Hij moest eten voor zijn lichaam hem ging opeten voor extra energie.
      Eerst douchen... Yrla struikelde in zijn onderbroek over de gang heen, omdat zijn benen hem niet meer konden dragen. Hij gooide zijn handdoek van zich af, zette de kraan op warm en donderstraalde uiteindelijk naar beneden, zodat hij zittend onder de douche zat. Yrla legde zijn hoofd tegen de koude stenen muur aan. Dit werd weer zo'n dag.

[ bericht aangepast op 8 aug 2020 - 18:59 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester

Hij grinnikte. ‘Aye,’ bromde hij, met zijn beste piratenstem. ‘Check het nog wel even met Fire, trouwens. Of...’ zijn stem stierf even weg. ‘Misschien is het beter pas te verhuizen als Onyx weg is?’ vroeg hij aarzelend.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox

'Right. Dat is wel zo aardig ja.' Hij voelde dat hij een kleur kreeg omdat hij misschien wat hard van stapel liep. 'Danne, eerst lunchen?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

‘Klinkt als een topidee.’ Jester dook nog even gauw zijn kamer in om zijn handen te wassen, en viste zijn iNet van de lader af. Onyx was er niet, waarschijnlijk met Adam ergens heen ofzo. Het was een raar idee dat ze nu niet meer alles samen zouden doen.
Fox bleef in de deuropening staan wachten en Jester verzond vlug een berichtje naar Adam dat de kamer helemaal schoon was en dat ze konden verhuizen als ze dat wilden. Dat Fox ervoor terugkwam overwoog hij erbij te zeggen, maar uiteindelijk deed hij het niet. Eigenlijk wilde hij dat het liefst zelf tegen Onyx kunnen zeggen, dus hij vroeg maar wanneer ze terug zouden zijn.
Azumi zat nog steeds vrolijk ik haar ijskasteel en was ondertussen wakker. Jester duwde zijn iNet in zijn zak en liep even naar het draakje toe.
‘Goeiemorgen slaapkop,’ zei hij tegen het beestje, terwijl hij voorzichtig over haar kop aaide. ‘Ik heb slecht nieuws en goed nieuws. Je awesome ijspaleis moet helaas eraan geloven, want iemand anders heeft dit bed weer nodig. Maar aan de positieve kant heb ik wel een awesome uitdaging voor je, misschien dat je je tweede versie aan het plafond kan maken ofzo, gravity defying. Of gewoon op de grond naast het bureau ofzo.’ Goden, alsof ze dat begreep. Jester haalde zijn schouders op en stapte weer naar Fox toe. ‘Gaan we straks over nadenken. Let’s go.’

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Darian had de afwijzing al aan zien komen – hij vond het ook een behoorlijk stomme actie van zichzelf. Maar ze was zo leuk en ze spraken bijna nooit met elkaar. Toen ze iets over haar kookkunsten zijn dacht hij één moment dat ze voor hem wilde koken, maar daarna besefte hij dat ze waarschijnlijk wat lekkers wilde bakken om aan hem te geven. Hij probeerde de teleurstelling geen ruimte te geven.
      ‘Ik begrijp het. Het – het geeft niet.’
      Hij beet op zijn wang. Ging hij nu ook nog als een idioot lopen stotteren? Hij haalde even diep adem. ‘Ik eh – ik moet weer naar binnen. Ik laat het wel weten als het af is. Dat eh, duurt wel een paar dagen.’
      Hij voelde de warmte naar zijn wangen trekken. Hij moest naar binnen? Alsof ze dát geloofde. Wat moest hij daar opeens doen? Maar het was al te laat, hij had het al gezegd en hij zette zichzelf alleen maar meer voor schut als hij treuzelde.
      Vlug kwam hij overeind. Zijn mondhoek trilde door de plotselinge zenuwen toen hij vluchtig naar haar glimlachte, daarna haastte hij zich terug naar zijn campus. Vanbinnen schold hij op zichzelf. Wat was er met hem aan de hand? De afgelopen maanden mocht hij dan wel erg op zichzelf zijn geweest, maar hij was nooit klunzig rondom leuke meiden geweest! Om zelfvertrouwen had hij nooit verlegen gezeten! Hij liep meteen door naar boven en ging naar zijn kamer toe, blij dat hij die met niemand hoefde te delen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox grinnikte toen hij zag dat Azumi speels naar Jester hapte en daarna een rondje om haar eigen as draaide, voor ze opvloog, op de rugleuning van een stoel landde en om zich heen keek alsof ze zocht naar een goede nieuwe woonplaats.
      Jester sloot de deur en ze draaiden zich ervan af. ‘Eigenlijk heb je al een prima kamergenoot,’ zei hij. ‘Ze is veel slimmer dan ik altijd dacht. Zou dat komen doordat ze van Dezi gescheiden is?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hoewel er nog heel wat strandstoelen leeg waren, had één jongen ervoor gekozen om pal naast hen te gaan zitten. Het was een knappe jongen, met heldere ogen onder donkere wenkbrauwen. Hij droeg een zwarte zwembroek waarvan de linkerhelft een grijnzende piratenschedel was, inclusief een paar missende tanden, en door die smaak vroeg hij zich af of Onyx en hij elkaar soms kenden. Onyx zei echter niets en de jongen ook niet.
      Wel zat de onbekende jongen Onyx nog al uitgebreid te bekijken, met zo’n hongerige blik dat zelfs Adams wangen er rood van werden. Keek hij ook zo naar Merrin? Zagen anderen dat ook? Alsof de jongen doorhad dat Adam naar hem keek, schoten zijn ogen naar hem toe. Adams gezicht werd nog warmer toen de ander zijn wenkbrauw optrok.
      Als Onyx wist dat er iemand naast hem zat die nog net niet zijn lippen aflikte terwijl hij naar hem keek, zou hij dat vervelend vinden? Of juist niet? Omdat hij bang was dat de jongen wat tegen hem zou zeggen, raakte hij kort Onyx’ arm aan. ‘Ga je mee het zwembad in?’
      Onyx kwam overeind. Als hij al doorhad dat er iemand naast hem was komen zitten, negeerde hij die straal. In plaats daarvan wierp hij een blik op het zwembad en knikte toen. Adam schonk hem een bemoedigende glimlach, waarna ze naar de rand van het bad liepen en erin doken. Een tijdje zwommen ze wat rond. Ergens had hij gedacht dat het tussen Onyx’ oren zat dat mensen hem raar zouden aankijken, maar nu hij erop lette zag hij dat het halve zwembad naar hen keek en dat velen met elkaar fluisterden, geschokt de ogen open sperden of half achter hun hand lachten. Sommigen wezen zelfs. Een naar gevoel zette zich vast in zijn buik.
      Hoewel hij altijd een nonchalante, soms zelfs dreigende uitstraling had gehad, zag Onyx er nu zonder zijn donkere kleren kwetsbaar uit. Zelf had de jongen ook wel door dat hij in het midden van de belangstelling stond. Hij probeerde de rest overduidelijk te negeren, maar zijn kaken stonden strak en zijn armspieren waren gespannen.
      Adam zocht naar woorden, maar hoeveel bemoedigende woorden hij al gesproken had, hij wist niet wat hij nu moest zeggen. Hadden ze gehoord dat Onyx zelfmoord had gepleegd? Maar wie zou dat aan de grote klok hangen? Niemand van hun House, dat geloofde hij niet, en de Lions die waren zoeken vast ook niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx was het wel gewend dat mensen naar hem keken en er waren al vaker roddels over hem rondgegaan. Normaal gaf hij daar geen moer om. Maar vandaag was dat anders. In de ogen van velen was zelfmoord voor zwakkelingen en hij wilde níét als zwak bekendstaan. Geschift, creepy, dat soort dingen vond hij allemaal best. Maar gisternacht was hij op zijn allerkwetstbaarst geweest en iemand had dat de hele school rondgebazuind. Wie had dat gedaan? Maaya? Bij die gedachte kwam er een bittere smaak in zijn mond. Hoe typisch zou dat zijn…
      Hij had zich toch al niet op zijn gemak gevoeld op zo’n drukke plaats als deze. Heel even had hij toch geloofd dat hij hier ook gewoon kon zijn, dat hij hier geen buitenbeentje was – maar ze staarden naar hem alsof hij een fucking alien was.
      ‘Ik ga terug,’ bromde hij.
      Het was fucking stom geweest om hier te komen.
      ‘Wegvluchten is toch niets voor jou?’ klonk het plotseling vlak achter hem.
      Onyx herkende de stem niet en keek over zijn schouder. De jongen die daar stond was iets kleiner dan hij zelf. Zijn mondhoek was omhoog gebogen in een spottende glimlach. Onyx dacht dat hij een Buffalo was, maar zeker was hij daar niet van.
      ‘Wat kan het jou schelen wat ze over je zeggen,’ ging de jongen door. ‘Sta je daar niet ver boven? Geef ze een dikke middelvinger en doe alsof ze niet bestaan.’
      Ja – dat is wat hij normaal zou doen. De oude Onyx. Die hij niet meer zou moeten willen zijn.
      Hij wisselde een blik met Adam om te peilen wat hij ervan vond. Die trok een schouder op, alsof hij het wel met de jongen eens was.
      De Buffalo hees zich op de rand van het zwembad. Water klotste langs zijn benen naar beneden. ‘Wil je weten wat ze zeggen?’ vroeg hij.
      Onyx aarzelde. Wilde hij dat? Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op. ‘Ik krijg het vast toch wel te horen.’
      ‘Ja – waarschijnlijk. Fraai is het niet – maar goed. Voor de roddeltantes is het een juicy story. Het gerucht gaat dat je je vannacht om zeep probeerde te helpen, doordat je vriendje je had gedumpt nadat je hem zo hard gebangd had dat ie uitgescheurd was. I mean – jij bent vast huge en hij heeft de bouw van een tienjarige. Bloed en pijn en een onbedwingbare lust. Zo’n soort verhaal. BDSM to the max, over twee uur is het waarschijnlijk nog tien gradaties erger.’
      Onyx wist gewoonweg niet wat hij moest zeggen. Gal hoopte zich op, hij proefde het al achter in zijn keel. Wie had dat verzonnen? Dat klonk alsof hij Jester zo onderhand verkracht had voordat de jongen hem de laan uit stuurde. Opeens kreeg hij het ijskoud. Dat ze leugens over hem verspreidden was tot daaraan toe, maar over Jes? Het maakte hem woest, hij zou al die fluisterende kutkinderen het liefst bij hun nek grijpen en hun met hun kop in het water duwen totdat ze verdronken.
      Hij voelde een hand in die van hem glijden; Adam. Vlug trok hij zijn hand weg. ‘Pas maar op,’ bromde hij. ‘Voor je het weet gaat er over jou ook zo’n verhaal rond,’ zei hij bitter.
      Adam zei niets.
      Hij richtte zijn blik op de Buffalo. Ergens had hij een uitdagende grijns verwacht, maar zijn heldere ogen waren niet zo veroordelend als die van de anderen.
      ‘Het is maar een roddel,’ zei Adam uiteindelijk zacht. ‘Die waait wel weer over.’
      Sommige roddels. Sommige waren echter zo walgelijk dat ze bleven hangen. Als hij ooit nog samen met Jes door de school zou lopen, zou iedereen aan dit verhaal denken. Juist nu hij zich anders wilde opstellen, nu hij ertussen wilde passen, werd er zo over hem gedacht? Dat hij zijn vriend tot bloedens toe nam en alleen maar op zijn eigen plezier gericht was? Hoe kon hij er ooit tussenpassen als mensen hem voor zo’n egoïstische, masochistische klootzak uitmaakten?
      ‘Dit hele idee was dom,’ gromde hij. ‘Niemand gaat mij ooit als een normaal mens zien en –‘
      ‘Dit zijn niet je vrienden, Onyx.’ Adams stem klonk scherp. ‘Die weten dat dit een leugen is. Wie dit ook bedacht heeft – ze krijgen hun zin als ze zien dat je je hier iets van aantrekt. Geef het gewoon geen aandacht. De mensen die er toe doen weten hoe het echt zit.’
      Hij haalde even diep adem. Daarna dwaalde zijn blik af naar de Buffalo, die hen nog steeds half geamuseerd gadesloeg.
      ‘Sorry,’ zei hij met een scheve grijns. ‘Ik ben gewoon een nieuwsgierige lul die er toevallig geen zak van geloofde. Niemand snijdt zijn polsen door omdat de seks tegenviel.’
      Adam wierp de jongen een boze blik toe.
      ‘Wat?’ vroeg de jongen. ‘Sommige mensen zijn gewoon… interessant.’ Zijn ogen rustten recht in die van Onyx. Iets wat de meesten doorgaans vermeden. ‘Ook als je alle onzin die erover ze verteld wordt weg filtert.’
      Onyx keek niet weg. Ergens was zijn nieuwsgierigheid ook wel een beetje geprikkeld. In plaats van op roddels te teren, legde deze gast gewoon haarfijn uit wat er gezegd werd zodat hij daar niet langer naar hoefde te gissen. Hij hield wel van directe mensen.
      ‘Ik ben Nish, by the way.’ Hij trok een mondhoek op, daarna kwam hij overeind en viste een frisbee uit een kist die verder op de kant stond. ‘Als je wraak wil nemen, moet je gewoon doen alsof je slecht kan gooien.’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen, jogde naar de andere kant van het zwembad en gooide de frisbee naar hem toe. Hij raakte het hoofd van een meisje dat vlak naast hem stond, waarna hij onbeschaamd zijn duimen naar Onyx opstak.
      Onyx grinnikte zacht, verbeet een grijns toen het meisje wegzwom toen hij in de buurt kwam en gooide het ding terug naar Nish – waarbij hij op een haar na iemand miste. Het ging nog niet eens zo beroerd met links. Hij ving even Adams blik, die een beetje bedrukt naar Nish keek.
      ‘Wat is er?’ vroeg Onyx.
      ‘Niks,’ zei Adam vlug. Snel toverde hij een glimlach op zijn gezicht. ‘Maar kijk aan. Eén dagje in het zwembad en je hebt al een nieuwe vriend gemaakt.’ Hij gaf hem een knipoog en klom toen het bad uit. Onyx zocht met zijn ogen naar Nish, die nog op de kant stond. Zijn grijns was aanstekelijk. Hoewel hij dacht dat Jester een enorme uitzondering was geweest, zag hij in dat er ook wel andere gasten waren die oké waren – maar die hij inderdaad niet ontmoette als hij aldoor in dezelfde bubbel bleef.

[ bericht aangepast op 10 aug 2020 - 17:08 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester

‘Of misschien was Dezi de enige die het wist,’ zei Jester en hij haalde zijn schouders op. ‘Ik vind het leuk om tegen haar te praten alsof ze me begrijpen kan. En soms doet ze dat nog ook, dus ik zie daar geen reden om te stoppen. Ben heel goed in monologen met retorische vragen, dus dat gaat eigenlijk best. Maar een kamergenoot die ook iets terugzegt en warmte uitstraalt in plaats van kou wordt ook wel bijzonder gewaardeerd.’ Jester gaf de jongen een duwtje tegen zijn schouder.
Waarom? Als soort bevestiging dat Jester het echt fijn vond om met Fox een kamer te mogen gaan delen ofzo? Dat wist de jongen ondertussen ook wel. Die bevestiging zou voor Onyx nodig zijn geweest. Niet Fox. Dat was wel even.. anders. Wennen, maar niet vervelend. Wel een geruststellende gedachte zelfs, ergens. Niet op eieren lopen. Hij vroeg zich af hoeveel checkpoints hij had ingebouwd in zn normale manier van praten, die zonder intensief contact met Onyx niet meer nodig waren. Dit was nummer 1.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Ze keek de blonde jongen een beetje ongemakkelijk achterna, terwijl hij terug naar de campus van de Rhinos snelde. Had ze hem teleurgesteld? Het was vast niet het antwoord geweest waar hij op gehoopt had. Heel even twijfelde wat ze moest doen. Darian had gezegd dat ze hem niet meer op moest zoeken in de campus. Maar hij was ineens zo snel opgestaan dat de jongen vergeten was om nummers uit te wisselen. En ze wist niet hoe ze de jongen nu moest bereiken. Misschien moest ze maar een keer bij de eetzaal op hem wachten. Of bij een klaslokaal of zoiets. Vienna schudde haar hoofd, het kwam vast wel goed.
      Ze stond al op het punt terug te gaan naar haar eigen campus, toen ze op dat moment nog even om keek. Ergens voelde ze zich schuldig, maar ze begreep niet zo goed waarom. Kwam het door hoe Darian gekeken had? Misschien had hij het niet zo bedoeld, was het geen vraag geweest voor een date. Misschien had hij gewoon wat gezelschap gewild. Ze kon zich best voorstellen dat hij in een house vol psychopaten zich best eenzaam voelde. Maar wie zei dat hij er zelf niet ook gewoon eentje was? Ze schudde haar hoofd om het van zich af te zetten. Het kwam vast goed. Zo mocht ze niet denken.
      In gedachten -ze kon het toch niet helemaal loslaten - liep Vienna terug naar de campus, waar ze veel sneller terug was dan ze verwacht had. Heel even keek ze om de hoek van de deur bij haar vriendin. Maar die sliep nog altijd, haar fruit nauwelijks aangeraakt. Vienna zuchtte. Dit ging een zware dag worden voor Fayr. Met die gedachte in haar hoofd liep ze de trap op. Aan het einde van de gang klopte ze op de deur, maar er kwam geen antwoord. Vanuit de badkamer klonken er echter douchegeluiden, dus de mogelijkheid was groot dat Yrla onder de douche stond. Ze zou gewoon even hier op hem wachten, want als ze hem miste, wie weet hoe lang ze dan nog naar hem op zoek zou zijn. Vienna gooide de kamer open en liep aarzelend naar binnen, maar de slaapkamer van Yrla was inderdaad leeg. Met een kleine glimlach op haar gezicht ging het meisje op het bed van Yrla zitten en kroop met haar rug tegen de muur aan.
      Het duurde niet lang voor ze de douche hoorde uitgaan en de blonde jongen in de deuropening verscheen. "Goedemorgen, slaapkop," zei ze met een grijns. Een grijns die al gauw verbleekte toen ze zag hoe de jongen eruit zag. Zijn haren drupten nog na van de douche, zijn bovenlichaam nauwelijks afgedroogd. Yrla zag er bleek uit en hij greep angstvallig de deurklink vast, toen hij terug naar de kamer kwam lopen. "Yr, gaat het..." Ze kreeg niet eens de kans haar vraag af te maken, want de lange jongen stortte met een rotgang naar beneden. Hij stootte zijn hoofd tegen de kast bij zijn val en zijn voeten lagen nog altijd buiten de kamer. "Yrla!" riep ze geschrokken. Vienna knielde neer naast de blonde jongen, die gelukkig al heel snel weer wakker werd. Flauwgevallen.... Vienna rende naar het bed, greep het kussen van Yrla van het bed af en legde het onder het hoofd van de jongen. Daarna rende ze naar het raam om wat frisse lucht binnen te laten en pakte ze een tweede kussen om onder Yrla zijn voeten te leggen. Yrla probeerde echter al gauw weer overeind te komen, maar Vienna hield hem tegen.
      "Niet doen, dan ga je opnieuw onderuit. Blijf rustig liggen. Denk je dat het lukt om op je zij te gaan liggen?" Met een beetje hulp van Yrla wist ze de jongen te draaien, die voor de verandering eens een keer braaf deed wat ze van hem vroeg. De jongen had waarschijnlijk eten nodig en wat droger mocht hij ook wel zijn, want Yrla zijn rug was nat van het water. Eerst het eten maar. Bedenkelijk keek Vienna naar de jongen. Ze kon onmogelijk Yrla alleen laten, maar er moest iemand wat regelen. Normaal zou ze Fayr bellen voor hulp of Yr zelf natuurlijk, maar dat was voor beiden nu onmogelijk. Vienna viste haar iNet uit haar broekzak en ging door haar contacten. Haar vinger bleef even aarzelen boven de naam van Jester. Waarom wist ze niet zo goed, maar ze wilde hem niet lastig vallen. Vast door dat gebeuren van vannacht. Jester had ook zijn rust verdiend. En dus probeerde ze Fersephone te bereiken. Tot haar verrassing werd er na een keer opgenomen.
      Jo Vie! Zeg het eens
Een kleine glimlach speelde om Vienna haar lippen door de begroeting. "Hee Phone. Ben jij toevallig in de eetzaal of in de buurt daarvan?" Het was rond lunchtijd, de kans was groot dat ze er was.
      "Ik loop net de eetzaal uit, hoezo?"
      "Yr is flauwgevallen. Kun jij zijn lunch meenemen en naar zijn kamer brengen? Of iets met heel veel suiker?"
      Er klonk een grom aan de andere kant van de telefoon. En een diepe zucht. "Natuurlijk, ben onderweg!
      Voor Phone kon ophangen zei Vienna nog haastig: "Neem niet de weinig mee! Yr moet veel eten altijd." Ze wist echter niet of Fersephone haar gehoord had, want de pieptoon klonk al heel snel in haar oren. Ze hoopte maar dat Fersephone anders zelf slim genoeg was om daarover na te denken. Ze legde haar iNet aan de kant en stond gauw op om een nieuwe handdoek uit de kast te pakken. Daarmee begon ze zijn haren en rug droog te wrijven. Ze keek in de richting van zijn benen om te zien of die ook nog moesten gebeuren, maar draaide haar hoofd knalrood en gehaast weer terug.
      Yrla had blijkbaar niet eens de tijd genomen of kunnen nemen om een onderbroek aan te trekken. Want hij was nog naakt.

[ bericht aangepast op 9 aug 2020 - 9:17 ]

---

It's never gonna happen, Guys.