[RPG • 0] Experium High || 26 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •8034 • Gevarensonar •[Onbekend] • Onbekend •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 13 aug 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Al vanaf het moment dat Nish naast hen was komen zitten, had hij al een onderbuikgevoel gehad. Toch had het geleken alsof Nish Onyx wel leuk vond en als iets kon helpen bij een gebroken hart, was het wel de aandacht van een andere knappe jongen. Dus had hij zijn voorgevoel maar opzij geduwd, zichzelf berispt omdat hij nogal wat vooroordelen had en daarna had hij de twee jongens wat ruimte te geven. Een nieuwe vriend kon immers een enorme boost voor Onyx’ zelfvertrouwen geven.
      Maar al snel was het hem wel duidelijk geworden dat Nish geen pósitieve invloed op Onyx zou hebben. Waar Adam gedacht had dat hij Onyx ervan overtuigd had dat hij kon veranderen, liet hij zich meteen weer door Nish opjutten. En als er één belangrijke ontwikkeling was die Onyx moest doormaken, was het wel dat hij dingen moest loslaten, dat hij dingen moest laten rusten. Dat niets doen soms gewoon beter was. En natuurlijk – dat was niet makkelijk. Hij voelde ook nog steeds boosheid tegenover Yrla, om over Dezi nog maar te zwijgen, maar er was geen verlangen meer om de ander pijn te doen. En daar was hij blij om, want hij was júíst bang geweest dat hij daardoor op Onyx zou gaan lijken.
      Ondanks hun goede gesprek van eerder, liep Onyx nu gewoon van hem weg. Dat hij wilde veranderen, dat hij een beter mens wilde worden, alles was op slag vergeten en het voelde als een stomp in zijn maag. Waarom gaf die jongen het zó snel op? Hij wílde toch veranderen? Als hij echt spijt had van alles wat hij had gedaan, dan ging hij nu toch niet weer zout in andermans wonden strooien?
      Er zat een enorme knoop in zijn maag. Hij pakte zijn handdoek en kwam overeind. Hij had ook helemaal geen zin meer om nog een kamer met Onyx te delen. Hij voelde zich aan de kant geschoven, hij voelde zich haast belachelijk gemaakt omdat hun gesprek zo snel vergeten was. Op de een of andere manier had Onyx zijn vertrouwen geschonden en met grote, bijna driftige stappen begaf hij zich terug naar de campus. Daar liep hij meteen naar boven toe, maar Merrin was nergens te bekennen. Die was misschien nog steeds samen met Jester, die wilde hij niet storen door zijn frustratie om Onyx. Vrijdag had hij het nog voor die jongen opgenomen en het voelde nu als een lachertje. Hij beende weer naar beneden toe, schonk voor zichzelf wat te drinken in en haalde een paar keer diep adem voordat hij buiten op de veranda ging zitten en probeerde te bedenken hoe hij écht tot Onyx kon doordringen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Oh, sorry. Vanwege de stoel nam ik aan dat je wakker was." Ze keek Jester aan met grote ogen. "Nope," zei ze, terwijl ze het woord vormde met haar mond. "Geen dood, geen pijn, niets. Alleen zingende Yrla's." Ze keek even grijnzend naar Yrla en toen weer terug naar Jester. Die wisselden opnieuw een blik met elkaar uit. Ze kreeg het idee dat de blonde jongen iets wilde zeggen tegen alleen de roodharige. En plots voelde ze zich teveel in deze kamer. Een beetje ongemakkelijk stond ze op van het bed. "Ik hoop dat ze zich gewoon daaraan houdt. Een leven zonder Maaya is stukken gemakkelijker."
      Ze keek even bezorgd naar Yrla. "Zorg goed voor jezelf, oké?" De blonde jongen knikte. Vienna haalde heel even een hand voor zijn haar voor ze naar Jester keek. "Jij ook natuurlijk," zei ze met een glimlachje voor ze de kamer verliet. Vienna had niet veel te zeggen over Jester, ze waren maar platonische vrienden. Leuk voor als het een keer kon, maar er werd weinig gedeeld. Maar ze kon wel raden hoe hij zich voelde. Dus misschien kon ze dit dan ook wel gewoon zeggen.
      Beneden aan de trap twijfelde ze of ze terug zou gaan naar Fayr. Maar Fersephone was er nu, dus misschien kon ze die twee beter even alleen laten. Dus draaide ze zich om naar de voordeur en vond tot haar verrassing Adam op de veranda. "Hee," begroette ze hem. "Mag ik erbij komen zitten?"

---

It's never gonna happen, Guys.

Yrla keek Vienna na, die om een of andere reden zijn hint had opgepikt. Zodra de deur dicht viel, viel er een kleine stilte tussen hem en Jester in. Een stilte waarin Yrla koortsachtig op zoek was naar wat hij moest zeggen. "Sorry man, van Maaya. Mijn fout. Ik had haar na ons gesprek gisteravond weg willen brengen. Maar ik had de energie en kracht niet meer om haar terug te brengen naar haar eigen campus. Onyx had echt het laatste van me gevraagd. Ik hoopte dat de deur op slot doen genoeg was en de sleutel hier in mijn eigen bed verstopt. Maar waarschijnlijk heb ik zo diep geslapen dat ik het niet eens gemerkt had als Maaya een bom naast mijn hoofd af had laten gaan."
      Hij keek een beetje verontschuldigend naar Jester. Hij had niet het idee dat hij erg blij was met het bezoek van Maaya, ondanks dat het voor Vienna blijkbaar goed uitgepakt had. Hij kon het nog steeds niet geloven. Maaya was haar belofte nagekomen, maar in plaats van Vienna de stuipen op het lijf te jagen had ze een soort leuke droom gehad. Was dat een bedankje geweest?

[ bericht aangepast op 10 aug 2020 - 11:40 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam keek op en glimlachte naar Vienna, al betwijfelde hij of die glimlach zijn ogen haalde. Hij knikte, hij vond het wel fijn als ze erbij kwam zitten. Misschien kon hij zijn zorgen om Onyx met haar delen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze ging zitten naast de zwartharige jongen. Ze had wel gezien dat hij had proberen te glimlachen, maar dat het niet lukte. Voor heel even bleef het stil tussen hen, waarin ze Adam de kans gaf zelf te beginnen als hij dat nodig vond. Ze had het gevoel dat hem iets dwars zat en aangezien ze gisteren zo fijn haar eigen verhaal bij hem kwijt gekund had, wilde ze dat nu andersom ook voor hem doen. En dat idee maakte haar toch iets ongeduldig. "Is er iets aan de hand?" vroeg ze voorzichtig.

---

It's never gonna happen, Guys.

Merrin dacht even na. Dat zou wel gaaf klinken. "Oke, wat heb je al geprobeerd? En hoe werkt je gave precies? Misschien zit het hem daarin. Ga eens helemaal terug naar de basis, naar wat je in je eerste jaar geleerd hebt. Hoe kan je in een dier veranderen? Leg dat eens stap voor stap uit." Merrin greep zijn kladblok uit zijn tas erbij, aantekeningen maken was hij de beste in en op papier kon hij zijn gedachten helemaal kwijt. Hij moest grinniken. "Dan hebben we wel een win-win situatie, want dat kan ik ook proberen. Dus leg je gave uit, zodat ik hem kan begrijpen zeg maar," zei hij grinnikend.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam zuchtte. ‘Ik had het een beetje op me genomen om met Onyx op te trekken. Zodat hij niet alleen is. We hebben een lange tijd gepraat en hij kwam tot de conclusie dat hij wilde veranderen, dat hij aan zichzelf wilde werken. Socialer worden was een van de punten waar hij aan wilde werken, dus ik vroeg hem mee naar het zwembad. Daar was hij nog nooit geweest dus hij sputterde eerst tegen, maar uiteindelijk ging hij mee.’ Hij keek Vienna even aan. ‘Daar bleek dat er een… hele nare roddel rondging over Jester en Onyx. Onyx wilde weggaan, maar er kwam ineens een jongen bij staan die zei dat Onyx zich niet moest laten kennen. De jongens gingen frisbeeën en ik besloot ze maar wat ruimte geven omdat eh, die jongen Onyx volgens mij wel leuk vond. Toen ze terugkwamen, had de jongen achterhaald dat de roddel bij Tony vandaan kwam. En toen… drong die jongen aan dat Onyx wraak moest nemen. Ik zei dat hij dat niet moest doen, dat dat niet paste bij de verandering die hij wilde doormaken, dat het de vorige keren alleen maar tot ellende had geleid. Uiteindelijk schoof hij me gewoon aan de kant en is hij met die andere jongen weggegaan om wraak te nemen op Tony. En nu voel ik me… boos en teleurgesteld omdat weer zó makkelijk terugvalt in oude gewoontes.’ Zuchtend wreef hij over zijn gezicht. ‘Het begon allemaal zo veelbelovend vanmorgen en nu haalt zo’n random guy het allemaal overhoop en gaat hij dingen doen waar hij straks weer spijt van krijgt.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze luisterde rustig naar wat de jongen vertelde. Het duurde even voor ze de eindjes aan elkaar geknoopt had, maar uiteindelijk keek ze met een kleine glimlach naar de jongen naast haar. Ze aarzelde of ze even hem aan moest raken als geruststelling, maar liet het uiteindelijk zitten. Ze zuchtte even. Ze kende Onyx helemaal niet. Maar ze wist wel wat uit eigen ervaring. "Ik ken Onyx eigenlijk helemaal niet zo goed, ondanks dat we vijf jaar al in hetzelfde huis wonen."
      Ze glimlachte even nerveus naar hem. "Maar ik weet wel een ding. En dat is dat veranderen niet zo heel makkelijk is. Ook al wil hij veranderen, wil hij socialer worden, willen is iets anders dan doen. Als ik jou goed begrijp, en ik een klein beetje een beeld van Onyx heb, is wraak de manier die hij kent om met zijn verdriet om te gaan, of met onrecht. Als iemand die kant dan ook stimuleert dan is het veel makkelijker om bij het bekende te blijven en daarvoor te gaan, dan echt te veranderen. Hoe graag je dat ook wil." Zij kon het weten. Want ook zij had geen makkelijke weg gehad om nu hier te komen en ze had het Yrla ook niet makkelijk gemaakt.
      "Wat je in ieder geval niet moet doen is opgeven. Onyx heeft je nodig, misschien harder dan hij zelf beseft. Ik denk dat je de kans hebt dat Onyx je nog wel vaker teleur zal stellen. De bekende weg is nu eenmaal makkelijk. En daarnaast om iets anders te proberen is echt doodeng. Het is onbekend, je weet niet wat je daarvoor moet doen of misschien ben je bang iemand teleur te stellen of juist boos te maken als je iets nieuws probeert. Of misschien doe je jezelf wel pijn op die manier." Ze glimlachte even. Dit was hoe zij zichzelf had gevoeld. "Ik ben altijd dankbaar geweest dat Yrla mij nooit opgegeven heeft. En ik ben er nog niet helemaal, maar ik ben al heel anders dan twee jaar geleden. Er is veel veranderd en nu kan ik alleen nog maar groeien. Maar voor ik daar was duurde dat ook eventjes. Daar vergelijk ik het nu maar even mee, al weet ik niet of dat geheel eerlijk is." Ze glimlachte even naar Adam en legde uiteindelijk toch een hand op Adam zijn schouder. "Je zal echt de kleine overwinningen moeten vieren, want een pad naar verandering is niet makkelijk. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het al een hele prestatie van je vind dat je Onyx überhaupt naar het zwembad hebt gekregen." Ze kneep even zachtjes in zijn schouder en hoopte dat ze met die laatste zin hem een beetje opvrolijkte.

[ bericht aangepast op 10 aug 2020 - 14:58 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam slaakte een zucht. Hij wist wel dat het met kleine stapjes moest gaan, maar dit voelde als hélemaal geen stapje. ‘Ik weet wel dat ik geduldig moet zijn.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘Maar het voelde gewoon alsof alles wat ik had gezegd op slag vergeten was toen hij me de rug toekeerde. Het is niet erg als het langzaam gaat, maar nu er iemand anders is die hem juist in zijn oor fluistert dat het allemaal zo erg niet is, dat hij de vreselijkste dingen met Tony moet gaan doen…’ Hij voelde zijn maag verkrampen. ‘Dan ben ik bang dat hij de makkelijke weg wil blijven kiezen. Hij wilde veranderen omdat hij er niet tussen paste. Maar als hij nu een vriend vindt die net als hij van die ontzettend wijde morele grenzen heeft…’ Hij beet op zijn lip. ‘Ik ben gewoon bang dat het dan van kwaad tot erger gaat. De stemmen in zijn hoofd zijn al erg genoeg zonder de negatieve invloed van iemand anders.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna dacht even na over Adam zijn woorden. "Het zou fijn zijn als hij een nieuwe vriend vind," begon ze aarzelend. "Maar ik snap dat je je zorgen maakt om Onyx. Zeker na wat er dus vannacht gebeurd is. En ook al vind hij een vriend die hem steunt in zijn oude 'ik', dat zal er nog steeds niet voor zorgen dat hij ertussen past. Het verandert inderdaad niets." Ze keek even naar Adam. "Wie is die jongen? Heeft hij zich voorgesteld? Misschien kunnen we meer over hem te weten komen. En misschien op die manier iets vinden om Onyx te helpen." Vienna zuchtte en schudde haar hoofd. Tja, wat schoten ze daarmee op? Ze had het voorgesteld, maar ze wist niet wat ze ermee moest. "Alhoewel.." zei ze aarzelend. Ze zuchtte diep. "Pfoe, moeilijk Adam. Ik zou willen dat ik je hier een oplossing op een bordje kon voorschotelen, maar ik ben bang dat ik het ook niet weet."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik weet niet meer precies hoe hij heette. Nit of Nis, ofzo.’ Hij keek Vienna even aan en glimlachte toen kleintjes. Het was lief dat ze hem probeerde te helpen, maar soms waren er inderdaad niet zo veel oplossingen dan te wachten. Onyx moest toch zijn keuzes maken. Maar Vienna had wel gelijk, hij moest hem wel blijven steunen. Hij moest juist laten weten dat hij voor de jongen klaarstond, ook als hij niet achter zijn keuzes stond. ‘Misschien dat we er vanavond nog eens over kunnen praten. Als zijn boosheid om Tony een beetje weggezakt is. Bedankt voor je adviezen,’ vervolgde hij met een knikje. ‘Oh, ik wilde je nog iets anders vragen. Kun je misschien iets over je gave vertellen? Ik moet morgen tijdens mijn gaveles een object meenemen maar dat is me nooit gelukt. Gewoon vastpakken werkt niet. Dus ik vroeg me af… hoe jij dat mentaal doet. Voorwerpen verplaatsen.’ Hij keek haar nieuwsgierig aan.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox ging in he gras zitten en vouwde zijn benen onder zijn lijf. Hij vertelde hoe hij de anatomie van een dier moest bestuderen, hoe hij dat in gedachten moest nemen en hoe hij zich dan moest voorstellen dat er huid overheen groeide. ‘Als ik het een paar keer geoefend heb, gaat het bijna vanzelf. Ik hoef alleen maar aan een hond te denken en –’ hij veranderde in een hond en daarna gelijk weer terug, ‘het gebeurt. Vroeger gebeurde het ook weleens op spontane momenten. Als ik schrok, of als ik me bedreigd voelde. Maar als ik er kenmerken bij verzin dan krijg ik die niet.’ Hij beet op zijn wang. ‘Maar misschien is dat wel gewoon de beperking van mijn kunnen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish. Dan wist Vienna wel een beetje over wie Adam het had. Hij was een ouderejaars, was vrienden met Yrla in zijn eerste jaar. Een vriendschap die van de een op de andere dag plotseling over was. Vienna had gevraagd wat er gebeurd was, maar Yrla repte er geen woord over. En dus noemde Vienna nu zijn naam ook maar niet. Yrla zou vast niet blij zijn dat Nish terug was. "Ik wens je veel succes. En ik hoop dat hij naar je wilt luisteren."
      Zijn volgende vraag overviel haar een beetje en verbluft keek ze hem aan. "Uh.." Ze liet een lantaarntje naar haar handen zweven. De laatste jaren was haar gave zo vanzelfsprekend geworden dat ze eigenlijk geen idee had hoe ze het uit moest leggen. "Ik vertel het ding gewoon wat hij moet doen, denk ik?" Ze keek Adam een beetje beschaamd aan. "Sorry daar heb je niet zoveel aan. Maar mijn gave voelt op het moment zo natuurlijk aan, dat ik er soms niet eens bij stilsta wat ik doe. Maar dat het gewoon gebeurd."
      Ze probeerde haar eerste lessen te herinneren. "De eerste keren moest ik altijd het voorwerp wat ik wilde bewegen in mijn hoofd nemen. Het plaatje moest ik duidelijk voor me zien. Niet alleen het voorwerp op de tafel moest ik zien, maar het plaatje in mijn hoofd moest er gelijk aan zijn. Als ik dat gelijk had aan elkaar, dan kon ik het een commando geven, zodat het voorwerp naar me toe kwam vliegen bijvoorbeeld. Of van me af." Ze keek Adam met een verontschuldigend glimlachje aan. "Ik weet niet zeker of je daar wat aan hebt," zei ze met een blos op haar wangen.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Natuurlijk wel. Jouw gave lijkt als twee druppels water op die van mij. Dus dan kan jij vast en zeker het ook," zei hij enthousiast. Merrin had meegeschreven met wat Fox zei. "Wat is je makkelijkste gedaanteverwisseling? Waarvan je het skelet het beste kent? Het probleem bij jou is namelijk dat je een dierenskelet gaat mengen met een mensenskelet. En als jij vanuit dat moet werken dan kan je niet ineens haar op je arm laten groeien of zoiets. Maar wat misschien wel kan werken is dat zowel mensen als dieren gewrichten hebben. Dus misschien moet je niet alleen proberen om je vingers bijvoorbeeld te veranderen, maar je hele hand vanaf het polsgewricht, zodat jouw skelet kan samensmelten met dat van een dier. Dus als jij de anatomie van een mens kent, kan je misschien de anatomie van het dier daarop aanpassen."
      Fox gave werkte duidelijk anders dan de zijne en hij nam zich voor om straks het eerste de beste biologieboek in te duiken om een skelet van een dier op te zoeken en die tot in den treuren uit zijn hoofd te leren. Het had niets met energie te maken, niet zoals hij dat had. "Of heb je zoiets al geprobeerd?" vroeg hij aarzelend.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ik ga het proberen, misschien lukt het,’ glimlachte hij. Even viel er een stilte. Toen vroeg hij: ‘Wil je Fox vandaag nog spreken?’

---

Every villain is a hero in his own mind.