[RPG • 0] Experium || 23 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam deed de bokshandschoenen aan. Ze zaten ietsje te ruim, maar dat kon vast geen kwaad. Hij wierp een blik op Merrin, maar die maakte nog geen aanstalten om wat te doen. Aangezien van hun twee Adam overduidelijk de grootste nood had aan het kwijtraken van zijn frustratie, ging hij wel eerst. Hij liep naar de donkerblauwe bokszak toe, kromde zijn vingers tot vuisten en drukte ze even tegen elkaar aan voordat hij positie innam. Hij spreidde zijn voeten, zette zijn linkervoet voor en boog iets door zijn knieën. Hij bracht zijn handen naar zijn kin, voelde de huid van zijn linkerarm trekken.
      Echt een fantastisch idee was dit niet, straks scheurden de helende wonden open. Maar nu hij hier stond, wilde hij niet stoppen. Zo staan gaf hem een goed gevoel – en op een gekke manier voelde het vertrouwd. Eerst gaf hij een stoot met zijn linkerarm, direct trok hij zijn arm terug, draaide zijn heupen iets en sloeg met zijn andere vuist.
      Achter zich hoorde hij gelach.
      ‘Je slaat als een oud omaatje man.’
      Adam keek over zijn schouder. Hij was niet meer in de sporthal, hij bevond zich in een soort zolder waar een bokszak aan het plafond hing. Er hing een blonde jongen op een versleten bank, die een brede grijns op zijn gezicht had.
      ‘Kom op, doe eens alsof je dit echt wilt leren.’
      Adams handen zakten naar beneden. Hij zuchtte. ‘Ik kan dit niet.’
      ‘Heus wel. Kom op, de volgende keer heb je misschien genoeg zelfvertrouwen om zelf een knal uit te delen. Tot jij van je af leert bijten, stoppen ze echt niet.’
      De blonde jongen kwam overeind van de bank. Hij was nog een goed stuk kleiner dan Adam, maar zijn armen waren gespierd.
      ‘Ik doe het nog een keer voor, dan doe jij me na, goed?’
      Heel even dacht hij een aanraking op zijn rug te voelen, toen glipte de herinnering weg en staarde hij weer naar de donkerblauwe bokszak.
      ‘Adam?’ klonk het aarzelend achter hem.
      Adam keek over zijn schouder, zag nu Merrins bezorgde blik. Even dacht hij weer aan de felle, grijze ogen van de jongen die net achter hem op de bank had gezeten. Wie was dat geweest?
      Hij schudde het beeld van zich af. Dit was niet het moment waarop hij daarna over na moest denken. Met Fersephone erbij kon hij niet iets over zijn herinnering zeggen. Hij schonk zijn vriendje een halve glimlach, daarna begon hij weer klappen uit te delen.
      Wie die jongen ook was geweest en waarom hij het ook had willen leren – terwijl Adam tegen de boksbal tekeerging raakte hij ervan overtuigd dat de blonde jongen hem toch het nodige had bijgebracht.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het stak hem. Verschrikkelijk. Deze vrolijke Dezi, deze Dezi zonder zorgen. Zonder het stomme kut schuldgevoel. Zonder verdriet of woede. Gewoon een blanco. Hij had mogen boeten voor alles wat hij gedaan had, had ervoor door het stof moeten kruipen. En Dezi? Hij zag het al voor zich. Dezi wist van niets meer, kon gewoon lekker vrolijk weer doorgaan met haar leven en er was natuurlijk geen vuiltje aan de lucht. Misschien was het jaloezie, misschien kon hij het gewoon niet hebben, maar hij voelde zijn humeur dalen, zodra ze aan tafel was gaan zitten. "Gaat je geen ruk aan," mompelde hij, terwijl hij zijn soep verder naar binnen lepelde.
      Ze kwam ook nog een ongelegen. Hij had Jester willen vragen hoe het ging. De koude aura om hem heen vertelde eigenlijk al genoeg, en Yrla maakte zich juist alleen nog maar meer zorgen om zijn vriend. Hij nam zich voor Jester goed in de gaten te houden, zeker nu freaking Dezi terug was. Hij zag het nog wel voor zich dat ze samen een moordplan voor Onyx beraamden, zo was de sfeer. Hij keek even om zich heen en vond Azumi verderop in de vensterbank. Vreemd... Normaal bleef het dier wel in de buurt van Dezi. Ach, wat kon het hem ook schelen. Alles aan Dezi kon hem gestolen worden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Een beetje verbaasd keek ze naar de jongen die tekeer ging op de boksbal. Hij had dit sowieso vaker gedaan, misschien in zijn leven voor Experium. Het was bijzonder te zien hoe de jongeling aan het werk ging. "Laat je linkerhand niet te ver zakken," was het enige wat ze zei. Merrin naast haar stond nog steeds onaangeroerd te staren naar hoe zijn vriendje op de bokszak tekeer ging. Ze gaf een klein duwtje tegen zijn schouder richting de volgende zak. "Nou, kom op. Mep dat ding." Merrin liep onzeker dichterbij. Fersephone kon direct aan de jongen zien dat hij geen verstand van het boksen had, dat hij zich geen houding wist te geven. Hij stond met grote ogen naar het ding te kijken. "Mep het," zei ze streng, maar in Merrin kwam nog altijd geen beweging. Fersephone zuchtte. "Geef het gewoon een knal Merrin, maakt niet uit hoe. Je doet die bokszak echt geen pijn hoor," maakte ze er een grapje van.
      Merrin keek even nerveus haar kant op en gaf daarna de zak een kleine stoot, alsof hij er tikkertje mee speelde. Fersephone rolde met haar ogen en zuchtte. Toch was ze blij dat ze in ieder geval nog iemand iets uit kon leggen. "Oke, voor je gaat beginnen. Bij kickboksen draait alles om houding, stevig staan. Je tegenstander mag je niet omver krijgen. Trek je handschoenen uit." Merrin deed zonder mokken wat ze van hem vroeg. Dat bezorgde bij haar een verbaasde blik, maar ze begreep al snel dat Merrin het graag wilde leren. Al was het misschien alleen om indruk te maken op zijn vriendje. "Goed, ga zo stevig mogelijk staan. Wat jij denkt, dan krijgt niemand me om, oke?" Merrin knikte, ging met zijn benen iets wijder staan, maar sukkelde nog steeds een beetje. Toen hij knikte, zette Fersephone een hand op zijn schouder en duwde zo de jongen op de grond. Hij keek een beetje verbaasd naar haar op. "Niet stevig genoeg, opnieuw."

---

It's never gonna happen, Guys.

Hij krabbelde overeind en ging weer naast Phone staan. "Voeten onder je schouders, knieën iets gebogen. Handen omhoog, zo." Fersephone hielp hem een verdedigende houding aan te nemen. Hij voelde zich nog altijd een beetje onzeker over dit, hij wilde eigenlijk helemaal niemand slaan of iets slaan. Merrin was tegen geweld, hij wilde er niets meer te maken hebben. Hij was zo in zijn gedachten bezig, dat Fersephone hem opnieuw op de grond gooide. "Opnieuw," zei ze bot. Hij krabbelde weer overeind, ging staan zoals Fersephone had gezegd. Met de volgende drie seconden lag hij weer op de grond. "Zet je schrap voor mijn aanval! Hou hem tegen, zet kracht in je spieren," mopperde ze streng. Merrin voelde zich een beetje aangevallen door haar houding. Ze was totaal niet als Jester, die rustig aan met zijn les gedaan had. Of als Moreau die hem altijd maar wat liet aanmodderen in zijn lessen. Ze was streng, misschien wel iets te voor hem.
      Toen hij niet overeind kwam, knielde ze naast hem neer. "Waarom ben je hier, Merrin?" vroeg ze ineens zachtjes. "Wat is het probleem? Want je probeert het niet eens." Merrin keek naar zijn handen. Was het dan zo duidelijk? "Ik wil niemand slaan, ik wil niet vechten" piepte hij. Fersephone zuchtte. En meteen had Merrin het gevoel alsof hij gefaald had. Hij had het niet goed gedaan in haar ogen, hij was een mislukkeling. Zoals ze al het hele jaar tegen hem zeiden. "Merrin," haar vriendelijke stem liet hem opkijken. "Kickboksen gaat niet om het vechten. Het gaat om een vriendelijk potje boksen met elkaar. Er gebeurt niemand iets als je het goed doet." Haar woorden stelden hem nog niet gerust en aarzelend keek hij haar aan. "Ik kan je ook alleen leren verdedigen als je dat liever hebt?"
      Alleen verdedigen, als in alleen zichzelf verdedigen? Dat hij niet echt hoefde te vechten. Dat klonk aanlokkelijk. Dat wilde hij wel weten, als hij maar niet hoefde te slaan. Hij knikte vastberaden en kwam overeind. Opnieuw ging hij in de houding staan, dit keer spande hij zijn spieren aan en focuste op zijn lichaam. Op het moment dat hij de hand van Fersephone voelde, kwam hij nauwelijks in beweging. Ze gaf hem een paar duwen, maar hij wist staande te blijven op zijn voeten. Het voelde stiekem als een soort overwinning en grijzend keek hij naar het meisje naast hem. Die gaf hem alleen een knipoog terug.

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox was wel toe aan een duik. Nadat hij terug was gekomen van zijn nacht in het bos, had Fire iedereen bijeengeroepen voor een open gesprek. En dat was er geweest. Lang. Maar redelijk eerlijk, dacht Fox. Fire had zijn excuses aangeboden omdat hij anderen zo weinig betrokken had in de gebeurtenissen van de afgelopen weken en zelfs Tony had morrend zijn verontschuldigingen gedaan. Fox had ook maar een duit in het zakje gedaan – hij had tegen Astreal en Tony gezegd dat hij het een walgelijk idee vond dat de jongens Vienna wilden aanranden en dat hij had voorgesteld dat de meiden van plek moesten ruilen met jongens – puur om hen te laten schrikken. Dat Onyx daarna met die bezem aan de gang was gegaan… Daar kon hij ook niet veel aan doen.
      Hij wist niet of ze het geloofden. Of vooral Tony. Maar Fox had de situatie nu in ieder geval kunnen uitleggen en dat deed hem wel goed. Na de verontschuldigingen had Fire de kamerindeling aangekaart. Tony had botweg gezegd dat hij inderdaad niet kon wachten totdat Fox oprotte en hij zei dat hij geen nieuwe kamergenoot wilde. Astreal was de laatste tijd dichter naar Emil toegetrokken, dus die had voorgesteld dat hij het niet erg vond om ergens anders te slapen en zodoende had Fox zijn spullen gepakt en was naar Fires kamer verhuisd en daar was hij helemaal happy mee.
      Na het verkassen van al zijn spullen had hij het echter bloedheet. Hij stond al op het punt om te vragen of Fire mee ging zwemmen, toen herinnerde hij zich dat de jongen nooit zwom – mogelijk omdat het water weleens kon gaan koken – en hoewel hij ook naar Emil had kunnen gaan, had hij toch maar een berichtje naar Vienna gestuurd om te vragen of zij er zin in had.
      Het voelde nog steeds een beetje gek dat ze met Emil had gezoend, toch vond hij dat ze daar over moesten praten. Hij had Emil dan wel op een afstandje gehouden, maar als ze nu bedacht had dat ze Emil leuker vond dan hem dan gunde hij dat haar. Tenslotte was Emil ook echt wel een goeie kerel.
      Met zijn handdoek om zijn nek liep hij naar het zwembad toe. Vienna lag op een ligstoel, haar ogen gesloten. Een grijns vormde zich om zijn lippen en hij pakte een leeg glas dat ergens op tafel stond, schepte het vol met water en goot het in een dun stroompje over haar bovenlijf.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het luchtte op – om alle frustratie eruit te slaan. Hij wenste dat hij eerder op het idee was gekomen. Toch wist hij dat hij beter kon stoppen toen hij bloeddruppels langs zijn onderarm voelden glijden. Hijgend stapte hij weg en trok de handschoenen uit voordat het bloed daarop kwam. Hij wierp een vlugge blik op Merrin, maar die leek de boksbal nog niet eens te hebben aangeraakt.
      Hij liet de twee maar even, ging naar de kleedkamer en hing onder de kraan om te drinken. Pas toen zijn dorst gelest was, hij water in zijn gezicht gespat had en een prop wc-papier tegen de opengebarsten korst gedrukt had, keerde hij terug naar de zaal en zakte op een bankje neer terwijl hij toekeek hoe Fersephone de jongen instrueerde.
      Erg op zijn gemak leek Merrin zich nog steeds niet te voelen. Adam dacht terug aan zijn herinnering. Zo had hij zelf ook ooit daar gestaan. Hij had het niet willen leren, maar hij was die blonde jongen toch dankbaar. Het gaf hem toch een beetje zelfvertrouwen. Niet dat hij met zijn vuisten een draak aan kon, maar het was iets.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Fox!" riep ze beledigd. Het water was ijskoud geweest en ze rilde over haar hele lichaam. Ze pakte haar handdoek om het water lichtelijk van zich af te drogen. In eerste instantie had ze gewacht bij de ingang op Fox, maar uiteindelijk had ze besloten vast te gaan liggen op een bedje. Ze was er tijdens lunchtijd, ze had alle ruime gehad en het had inderdaad even geduurd voor Fox er ook was. Ze kwam overeind en klopte naast zich op het bed. "Hoe gaat het? Heb je nog een beetje geslapen vannacht?" vroeg ze zachtjes. Het was vreemd weer zo naast hem te zitten, zeker na wat er gisteravond gebeurd was. Maar ze waren gewoon vrienden, en dat kon ze best volhouden. Dat kon ze best....

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Ook al zo’n zonnetje,’ zei ze hoofdschuddend. Vergeleken met hem was Jester toch wel een dansende pixie. ‘Weet je wat voor ongeluk ik heb gehad?’ vroeg ze aan de roodharige jongen. ‘Was er iemand bij?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Ik durfde het niet aan om bij Tony op de kamer te gaan liggen, dus ik ben maar naar het bos gegaan en heb daar de nacht doorgebracht. ’s Ochtends kwam ik een verdwaalde en bloedchagrijnige Jester tegen, dus ik heb mijn goede daad voor vandaag verricht en hem naar huis begeleid.’ Hij grijnsde. ‘En jij? Heb jij nog een beetje geslapen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Snap ik," zei ze zachtjes. Ze vroeg zich af of in het bos slapen niet heel ongemakkelijk was geweest, maar toen bedacht ze zich dat Fox zich kon veranderen in dieren en dat het daardoor waarschijnlijk wel mee zou vallen. "Als een blok. Zodra ik mijn bed raakte, was ik weg. Ik kwam pas tegen elven uit mijn bed, heb toen maar iets uit de keukens gejat als ontbijt." Ze keek even met een glimlach naar de jongen naast haar. "Gelukkig valt de kater mee." Ja, goh. Ze zou eigenlijk een huge kater moeten hebben, mocht ze geloven wat ze die avond ervoor gedronken had. Het was in ieder geval niet weinig geweest. Ze had met Yrla die ochtend het even over het feestje gehad. Over hoe leuk het was geweest, maar ook over de minder leuke dingen. En toen had Yrla opeens gevraagd naar de zoen van Emil, waar ze verrast van was dat hij dat had geweten. De zoen flitste nog een keer door haar hoofd heen. Yrla had gevraagd of ze hem leuk vond of dat het soms een wraakactie was op Fox of een vlucht. Ze wist het niet. Ze dacht alledrie niet, ze had zich gewoon mee laten slepen in het moment, zich op laten fokken door die meiden. Dat antwoord had ze ook aan Yrla verteld. Hij reageerde er verder nauwelijks op, alleen dat ze voorzichtig moest zijn met zichzelf. Misschien moest ze straks aan Fayr vragen wat zij ervan dacht. Ze had het meisje de hele ochtend nog niet gezien. Toen ze haar berichtte, kreeg ze al snel een berichtje terug dat Fayr in de bibliotheek zat, met Nenya.
      Pfoe, dan moest ze alleen wel durven.... Maar Fayr had niets gezegd over Thor toch? Het oordeel waar ze altijd bang van was geweest was uitgebleven. Fayr was niet boos dat ze dit geheim had gehouden, ze was niet boos op Vienna die zich mee had laten slepen ondanks haar waarschuwingen. Ze was er gewoon voor haar geweest...
      Vienna stond op van het bed. Ze wilde niet aan Emil denken op het moment. Ze wist nog altijd niet wat ze ermee moest doen. Met het nummer dat ze had gekregen, met het contact dat er even tussen hen was geweest. Vienna wilde haar hand uitsteken om Fox uit te nodigen, maar weerhield zichzelf hiervan. Ze wilde nu even geen contact met hem, geen lichamelijk contact in ieder geval. Ze was bang dat haar lichaam haar zou verraden dat de gevoelens er nog steeds waren. "Ga je mee het bad in?"

[ bericht aangepast op 23 juni 2020 - 19:17 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox kwam overeind en dook het water in. Na een beetje rondzwemmen, op zijn rug drijven en naar boven staren, dacht hij toch weer aan die kus van gisteren.
      ‘Had ik de kus gisteren niet moeten stoppen?’ vroeg hij zich af. Hij liet zijn benen zakken en keek opzij. ‘Ik wilde niet dat je dacht dat ik met je speelde – dat ik je zou zoenen omdat ik daar gewoon zin in had. Ik weet niet, je leek me niet het soort meisje dat gewoon op een feestje met jongens zoent maar sinds ik je samen met Emil zag, denk ik dat ik dat helemaal verkeerd heb ingeschat.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De vraag kwam als een mokerslag bij haar binnen. Ze maakte er zo rare beweging door dat ze per ongeluk een hap water naar binnen kreeg. Proestend kwam ze boven. Ze had er niet meer over na willen denken, ze had gewoon door willen gaan. Vrienden willen zijn, en klaar. Moest hij er nu perse over beginnen? "Dat ben ik ook niet," zei ze zachtjes. "Dat doe ik ook niet," verbeterde ze zichzelf. Ze schudde even haar hoofd. Waarom deze vraag? Wat wilde hij van haar? Waarom begon juist hij over de zoen met Emil, ze had er niet aan willen denken. En wat bedoelde hij met 'de kus niet moeten stoppen? Als hij niet met haar wilde zoenen, dan moest hij dat ook zeker niet tegen zijn zin in doen.
      "Ze stookten me op. Legde de druk er heel erg bovenop. En aangezien jij niets wil.." Ze haalde haar schouders op. Waarom verantwoordde ze zich eigenlijk aan hem? Ze was niets verplicht aan hem. Hij was haar vriendje niet, en zou het ook nooit worden. Hij had zelf een punt achter hun daten gezet, toch? Dat had hij toch gedaan? Misschien dan niet letterlijk... Maar hij had het wel gedaan! Ze voelde het schaamrood naar haar kaken stijgen. Waarom wist ze niet zo goed, maar ze wilde op het moment onder het wateroppervlak verdwijnen en nooit meer boven komen. Niet dat ze echt dood wilde, maar ze wilde het gezicht van Fox niet zien. Ze wilde hier niet met hem over praten, ze wilde niet stil staan bij het feit dat hij haar niet wilde. Dat ze het niet eens waard was om blijkbaar te kussen.

[ bericht aangepast op 23 juni 2020 - 19:32 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox begreep het niet zo goed. Ze legden de druk erop? Wie?
      ‘Aangezien ik je niet wilde zoenen ging je maar iemand anders zoenen? Ik snap het niet echt, Vie. Je vond het niet echt leuk dat ik met Adam datete – en dat snap ik – maar een dag nadat we hebben afgesproken dat we niet met anderen daten ga je wel met iemand anders zoenen? Moet ik daar dan maar uit opmaken dat je ons geen kans meer wil geven? Ga je nu liever met Emil daten dan met mij?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Nee, zo zit het helemaal niet!" zei ze gefrustreerd. Het was niet om het feit dat hij niet wilde zoenen dat ze dan maar met een ander zoende. Zo was ze niet... Dat kon ze niet zijn... Hij deed nu net alsof hij nog wat van haar verwachtte, terwijl hijzelf.. hijzelf...
      Wat was hij aan het doen? Hij bracht een warboel aan in haar hoofd. Ze kon de eindjes niet meer bij elkaar knopen. Had hij dan echt met haar willen zoenen? Had hij het wel gewild? Maar waarom had hij het dan niet gedaan? Ze snapte het niet. Hij had haar gezegd dat ze belangrijk voor hem was, maar niet op die manier toch? Waarom zou hij dan.... Nee, nee! Niet dit weer. Zij was dit keer niet de schuldige. Fox had gezegd dat hij haar alleen zag als vriend, had gezegd dat ze belangrijk voor hem was, maar niet dat. Ze liet niet zomaar de schuld in haar schoenen schuiven, niet.. niet zoals hij altijd deed.
      Je weet dat dit jouw fout is, Vienna. Ik heb niets gedaan, je ziet spoken. Ga weg! Bemoei je er niet mee. Ze keek niet naar Fox, durfde niet in die ogen te kijken. Wat als die ogen haar net zo zouden betoveren als die van hem altijd deden. "We hadden afgesproken dat we niet zomaar iemand anders zouden zoenen tijdens dat we aan het daten waren en dat als het zou gebeuren dat je iemand anders leuk zou vinden, dat je het dan zou vertellen. En jij zei zelf gisteravond dat je niets meer van me wilde. Dat ik wel belangrijk voor je ben, maar dat de rest er niet in zit. Maar als je het zo graag wilt weten; Die zoen met Emil betekende niets. Ik zoende hem, vanwege het spelletje wat we deden, omdat Serena en Vera me op de hielen zaten. Misschien was het de drank, weet ik veel! Ik weet niet wat ik met Emil wil oké? Ik heb hem gisteravond ontmoet en we hadden het gezellig. Hij is zo lief geweest om me te helpen, toen ik over me nek ging en dat is er gebeurd!"
      Ze hijgde en plots liepen de tranen over haar wangen heen. Ze deed het weer... Weer moeten verantwoorden voor contact met mannen dat ze had. Weer zich uit een situatie lullen, terwijl Fox net zo goed fout zat. Hij had inderdaad met Adam gezoend, veel meer gewild met Adam zelfs. En zij.. Zij was dat gewoon allemaal niet waard... Nee! Nee, ze wilde dit niet nog een keer. Ze wilde niet weer in deze situaties terecht komen. Zonder Fox zijn antwoord af te wachten, draaide het meisje om en zwom in de richting van de kant. Niet nog een keer..

[ bericht aangepast op 23 juni 2020 - 20:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Vie, wacht nou,’ reageerde hij. Met een paar slagen was hij naast haar. ‘We kunnen hier toch gewoon over praten? Ik snapte het gewoon niet, dat is alles. Ik dacht dat we een afspraak hadden dat we niet met anderen zouden zoenen en jij deed dat wel, dan mag ik daar toch best naar vragen? Ik ben niet boos, oké. Ik wilde gewoon horen of je nu gevoelens voor Emil had. En ik heb helemaal niet gezegd dat ik verder niets wil. Met jou. Ik sta er nog hetzelfde in als de dag ervoor, er is niets veranderd. Dat ik je niet wilde zoenen, was alleen omdat ik je een echte kus gun. Zo eentje die je van top tot teen laat tintelen – niet eentje tussen twee glazen drank door. Dat verdien je, oké?’ Zuchtend haalde hij een hand door zijn haren. ‘Dinsdag nog heb ik op Adams gevoelens ingespeeld. Ik wil dat gewoon niet nog een keer doen, oké? Ik wil het gewoon rustig opbouwen.’ Hij haalde even adem. ‘Ik was niet klaar voor mijn vorige relatie. Het ging allemaal veel sneller dan ik wilde, en ik… Ik wil dat gewoon niet meer. En ik snap het als je niet wilt wachten, als je het liever met een andere jongen probeert.’ Hij keek haar aan, voelde een knoop in zijn maag. ‘Maar dat zou ik wel jammer vinden.’

---

Every villain is a hero in his own mind.