[RPG • 0] Experium || 23 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 18 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 19 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 19 • Slopen • Gates • Slughorn

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam merkte aan zijn vriendje dat hij in paniek raakte, zijn ogen verwijdden en hij begon sneller te ademen. Het hielp hem om zijn eigen paniek de baas te blijven. Hij zou er voor zorgen dat ze Merrin niets zou doen, hij zou zijn vriendje beschermen.
      Hij trok Merrin in een knuffel.
      ‘Ik zorg ervoor dat ze ons niets zal doen. Ik vraag straks om Onyx’ mes.’
      Hij kuste hem op zijn slaap, haalde diep adem en keek weer even over zijn schouder.
      Dezi glimlachte naar Jester en het zien ervan bezorgde hem een steek in zijn maag. Had hij zich dan zo vergist in Jester? Gisteren was Onyx dan wel zo tegen hem uitgevaren, maar misschien was hij wel de enige die zag hoe Jester écht in elkaar zat!

---

Every villain is a hero in his own mind.

      "Je leerlingnummer. 4685." Jesters blik schoot even opzij naar Yara en weer terug naar Dezi. Heel even verwachtte hij nog herkenning, maar het gezicht van het meisje bleef even blanco alsof hij net iets in het latijn had gezegd. Goed. Heel goed zelfs. Jesters grijns verbreedde een fractie. "We zitten daar," zei hij, met een vaag hoofdgebaar naar de Panther-tafel. "Ik zie je zo."
      Hij draaide zich om en liep van een ongeduldige Yara en een enigszins onzekere Dezi vandaan (wat nieuw was) en zette direct koers richting één bepaalde Panther, die er al niet zo heel gelukkig uitzag en zijn kant uit staarde. Zwakke schakel, ontmoet de oorzaak van de trauma. Alweer. Verdomme, hij had toch wel gehoopt dat ze nu ook van hun laatste Naamloze af zouden kunnen komen.
      Jester bereikte de tafel ruim voordat Dezi dat zou doen en schoof zijn dienblad op de tafel terwijl hij doorliep naar Tweedledee en Tweedledum. "Dezi is terug," begon hij weinig verrassend en misschien ook weinig subtiel. Hij dempte zijn stem iets zodat een naderende Dezi of afluisterende Rhino het niet mee zou kunnen krijgen. "Ze is haar volledige geheugen kwijt en heeft geen idee meer van de totale rampspoed die ze in haar pad heeft achtergelaten. Over een halve minuut is ze hier en je kan nu kiezen tussen weglopen en de confrontatie uitstellen of blijven zitten." Zijn blik boorde zich eerst in die van Merrin en daarna iets zachter in die van Adam. "Een heads-up."
      Hij knikte hen even toe, vond dat hij hiermee wel genoeg soft gedoe had uitgevoerd en zakte aan de andere kant van Yrla in de bank, waardoor er rechts van hem nog één plek overbleef. Als ze nu naast hem kwam zitten omdat ze hem nu als enige kende (voor zo'n minuut of twee, maar toch) en een mens nou eenmaal eerder het bekende opzocht dan naast een wildvreemde aanschoof, zou ze in ieder geval nog zo ver mogelijk bij Adam vandaan zitten.
      Hij was te goed voor deze wereld.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Jesters woorden lieten hem zijn spieren aanspannen. Hij klonk zo… koud. Zijn blik was zo koud, het voelde haast alsof Dezi hem al onder een of andere betovering had.
      ‘Ja dat zou allemaal wel mooi zijn hè? Als ze haar geheugen kwijt was.’ Adam snoof. ‘Zo zou ik het ook maar brengen als ik de dag levend wilde doorkomen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

      Jester checkte of Dezi niet binnen gehoorsafstand was en leunde toen naar voren om Adam aan te kunnen kijken. "Hadden we nou maar iemand die haar geen keuze kon laten dan de waarheid te vertellen die tegen haar kan praten," antwoordde hij gladjes, leunde weer terug en nam een eerste hap van zijn broodje gezond.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

'Nou jij laat blijkbaar wel vaker met je spelen,' bromde Adam. 'Dus zo betrouwbaar is dat ook niet.' Hij kwam overeind, trok aan Merrins mouw. Het kon hem op dit moment niet schelen of ze hem een lafaard vonden of niet, hij ging écht niet met zijn verkrachter aan één tafel zitten. Dan at hij voortaan wel bij de Lions. Jester had haar met zijn gave verdomme lekker naar het dak moeten sturen, in plaats van haar uit te nodigen om hier te gaan zitten.

[ bericht aangepast op 22 juni 2020 - 22:34 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Wow, hij keek knipperend naar de jongen naast hem. Wat zei hij daar nou? Merrin liet zich overeind trekken door Adam, maar erg goed voelde het niet. Hij kon begrijpen dat Adam niet aan een tafel met Dezi wilde zitten, dat wilde hij liever ook niet. Maar wat hij nu tegen Jester zei was ronduit gemeen. Zeker na wat Onyx hem geflikt had de avond ervoor. Merrin durfde er echter niets van te zeggen, zeker niet op dit moment. Gelukkig waren ze al bijna klaar geweest met eten. Merrin stopte het laatste van zijn broodje in zijn mond en trok zijn dienblad van tafel. Samen met Adam liep hij in de richting van de band om hun spullen op te ruimen. Merrin wist niet zo goed wat hij moest zeggen, hij voelde de spanning aan bij zijn vriendje. Hij draaide zich om, om bijna tegen Fersephone op te botsen. "Kom mee.." Ze draaide zich al om, zonder op antwoord te wachten. Merrin keek even verbaasd naar Adam. Wat wilde Phone van hen? Hij haalde nietsvermoedend zijn schouders op en liep toen nieuwsgierig achter het blonde meisje aan.

[ bericht aangepast op 23 juni 2020 - 8:37 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Waarheen?’ vroeg Adam nukkig. Hij had nog nooit een fatsoenlijk gesprek met Fersephone gevoerd en had helemaal geen zin in mensen om zich heen die hij nauwelijks kende. Nadat hij gisteren aan iedereen had verteld wat hem overkomen was, voelde het als een klap in zijn gezicht dat Jester dat rotwijf gewoon aan tafel liet zitten. Tranen van frustratie brandden in zijn ogen, maar hij knipperde ze verwoed weg. Als Jester er al zo licht over dacht – met wie hij een paar dagen terug zo’n diep gesprek had gevoerd – wat zei dat dan wel niet van alle anderen die hij gisteren in vertrouwen had genomen? Had hij maar naar Onyx geluisterd!

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fersephone antwoordde niet. Merrin keek even naar Adam en haalde zijn schouders op. Hij begon al te lopen achter Fersephone aan. Merrin had nooit problemen gehad met Phone, zij was een van de weinige die nooit moeilijk had gedaan in het eerste jaar. Al had ze ook niet aardig gedaan perse. Hij begon er echter al aan te wennen dat de oudere Panthers met hen begonnen te bemoeien, als je dat zo moest zeggen. En hij had nu niet het idee dat Phone hen in zeven sloten tegelijkertijd zou laten lopen. "Kom je?" vroeg hij met een kleine glimlach, toen Adam niet volgde.

[ bericht aangepast op 23 juni 2020 - 10:15 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Nee,' bromde hij. 'Waarom zou ik?'
      Hij kon niet één reden bedenken waarom hij achter een meid aan zou lopen die ten eerste beste vriendjes met Dezi én Yrla was — of was geweest — en die niet eens de moeite nam om te vertellen wat hier de bedoeling van was.
      'Ik ga wel naar de campus.'
      Niet dat hij wist wat hij daar zou moeten doen. Hij overwoog zelfs om ergens anders te gaan slapen, misschien in die stenen wigwam van Fox, als hij Merrin zo ver kon krijgen om met hem mee te gaan. Tegelijkertijd deed dat idee hem knarsetanden. Zíj zou ergens anders moeten slapen. Maar Jester vond duidelijk van niet en die had het voor het zeggen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij werd een beetje bang van deze woedende Adam, van het feit dat hij opeens zo verschrikkelijk dwars lag. Was het niet Adam die hem had geleerd meer vertrouwen in anderen te krijgen? Voor Merrin antwoord kon geven, stond Fersephone alweer achter hem. Het was de tweede keer dat ze hem liet schrikken. "Relax, we gaan gewoon naar de sporthal. Even wat stoom afblazen, dat kan ik net zo goed gebruiken als jij." Fersephone draaide zich niet om. "Maar als je niet wilt, mij een zorg. Ik dacht aardig te zijn." Fersephone lachte spottend en liep dit keer echt van de jongens weg. Merrin keek met een flauwe glimlach naar Adam. "Het is misschien niet verkeerd om wat stoom af te blazen?" vroeg hij kleintjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam haalde even diep adem. Ja stoom afblazen was een goed idee. Dat had ze ook meteen kunnen zeggen. Hij wreef even over zijn gezicht. Hij wist best dat hij unfair bezig was en dat hij zijn boosheid en angst niet op anderen moest richten – en zeker niet op Merrin.
      ‘Sorry,’ zei hij zacht tegen zijn vriendje. ‘Ik… ik weet het gewoon niet meer. Ik wil niet met haar in één gebouw leven en het maakt me boos dat Jester er zo luchtig mee omgaat terwijl hij weet… wat ik mezelf aangedaan heb vanwege haar.’
      Hij sloeg zijn ogen neer en knipperde zijn tranen weg. Hij had liever aan de boosheid vastgehouden omdat die de tranen op afstand hield en hij niet in het bijzijn van Fersephone of de anderen wilde breken. Gelukkig was het meisje inmiddels doorgelopen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij sloeg zijn armen om de jongen heen. "Het spijt me, Adam. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen," zei hij zachtjes. Hij keek even over zijn schouder naar de jongen met de rode krulletjes. "Ik denk ook dat Jester op een donkere plek is op het moment. Trek je niet teveel van hem aan." Hij liet Adam weer los en veegde een traan van zijn wangen. "Kom, Fersephone haar idee klonk zo slecht nog niet. Misschien kan ze me leren hoe ik een goede klap moet geven mocht Dezi echt rot worden." Hij glimlachte erbij, maar ergens was de wens om zichzelf te leren verdedigen was expotioneel gegroeid.

---

It's never gonna happen, Guys.

Adam vond het knap dat Merrin zich nog zo goed kon houden. Hij had geen idee hoe hij dat deed, zeker omdat hij wist dat de jongen niet alsof deed. Hij gaf een knikje en ze liepen in de richting van de gymzaal. Hopelijk had Merrin gelijk wat Jester betrof en moest hij zich daar niets van aantrekken, toch hoopte hij dat de anderen Dezi niet met open armen zouden ontvangen.
      Een paar minuten later stapten ze een trainingsruimte in waar Adam eigenlijk nog nooit was geweest .En waren loopbanden en attributen om krachttraining mee te doen en hij zag dat Fersephone bezig was met een boksbal.
      Hij dacht weer terug aan wat Merrin dinsdag had gezegd; dat hij misschien ook eens een boksbal moest gebruiken om zich op af te reageren. Nu, met de terugkomst van Dezi, was dat inderdaad wel een mooi moment om ermee te beginnen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze zei niets toen de jongen binnen kwamen lopen. Blijkbaar waren ze haar dan toch gevolgd. Ze gaf hen even een vlug knikje en trok de handschoen uit die ze al had aangetrokken. Ze had geen zin in Dezi gehad, en met de koude stem van Jester, daar had ze ook geen zin in gehad. Drama ten top, waar ze geen deel vanuit wilde maken. Dat de jongeling was opgestaan was de uitgestreken kans geweest om ook op te staan. Een goed excuus om de sportschool te bezoeken, een van de plekken waar Dezi in ieder geval niet kwam.
      Fersephone trok de kast open en pakte er twee paar handschoenen uit, die ze in de richting van de jongens gooide. "Trek aan," zei ze zachtjes. Ze keek met een kleine glimlach naar de jongens, en voelde zich toch verplicht iets te zeggen. "Geen zorgen, de sporthal is de laatste plek waar je Dezi zal vinden." Ze trok ook haar andere handschoen uit en hing ze met het klittenband als een sjaal om haar nek. Normaal had ze haar eigen, dat vond ze veel fijner. Maar die lagen nu nog in de campus, en ze had geen tijd om er helemaal heen te lopen. Of het geduld. Fersephone stak haar haar opnieuw in een staart, zelf was ze nog nauwelijks begonnen met trainen. Dit kon wel tussendoor.
      "Uh, hoe moet dit?" Fersephone rolde met haar ogen, maar hielp de zwartharige jongen met het aantrekken van zijn handschoenen, waar hij mee stond te stoeien. Ze liep de jongens voor naar de bokszak, toch om een of andere reden opgewonden, omdat ze mocht vertellen over haar favoriete sport. "Goed, heeft een van jullie eerder aan boksen of iets gedaan?" Ze keek beide jongens aan, maar hun gezicht bleef blanco. Goed, ze had niet veel anders van hen verwacht. Zeker niet van de nieuweling die er nog maar drie weken was, maar Merrin had wat kunnen doen. "Goed, een van de belangrijkste regels van het kickboksen is dat je respect voor elkaar hebt. Geef goed aan waar je grens ligt." Ze wees naar de boksbal. "Laat maar zien wat jullie kunnen."

[ bericht aangepast op 23 juni 2020 - 15:25 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Dezi keek om zich heen om te zien waar Jester gebleven was. Het was niet zo heel erg druk in de eetzaal, dus het duurde niet lang voordat ze hem gevonden had. Er zat maar één ander aan tafel; de blonde jongen waar haar draakje – Azumi, blijkbaar – naartoe was gevlogen.
      ‘Hoi!’ zei ze tegen de blonde jongen terwijl ze naast Jester ging zitten. ‘Jester heeft het vast al verteld, maar ik ben mijn geheugen kwijtgeraakt en ik weet niet meer hoe je heet.’ Ze glimlachte verontschuldigend.

---

Every villain is a hero in his own mind.