[RPG • 200 • Speeltopic 2] Durmstrang Insitute - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 22:11 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 27 maart 2016 - 19:29 ]

---

take me back to the basics and the simple life

‘Ik ook’ antwoordde het lichtgekleurde meisje gelukkig. Ja, weet je hoe vervelend het is als je iemand ontmoet die je wel mag, maar het andersom niet zo is. Dan voel je je zo irritant of vervelend en vraag je je af wat je verkeerd doet. Nou ja, niet dat ik dat ooit gehad heb hoor. Alle mensen die mij niet mogen, mocht ik bij voorbaat al niet, want dan was er één heel belangrijk negatief verschil tussen ons; de mening over mij. ‘Wat ik hier zo zag rondlopen, hmm, ze lijken wel braafjes en tuttig te zijn die meisjes. En echt leuke jongens, behalve jij, heb ik ook nog niet gezien’ Dat was lief van haar. Ach, ik moest haar ook wel gelijk geven, het leek inderdaad alsof iedereen hier van één of andere planeet kwam waar ik nog niet dood gevonden zou willen worden. Het spijt me als je één van hen bent, maar die indruk kreeg ik gewoon van de meesten op de één of andere manier. Dat ze geloofden en helemaal meegingen in dat magiegedoe was als eerste al absurd. Natuurlijk wist ik dat het echt was, maar waarom zou je er iets mee willen doen? Het liefst volgde ik gewoon mijn pa op in zijn zaak. Het liefst stond ik nu ergens met wat vrienden een balletje te trappen, te skaten, een biertje te drinken, weet ik veel wat. Er was een heleboel dat ik liever deed dan hier naar school gaan. Ach, Gail maakte natuurlijk wel een heleboel goed. ‘Ik ken eigenlijk nog niemand verder hier.. Jij wel?' Ik zuchtte even. Ik had echt geen zin om allemaal mensen te gaan leren kennen. Ik vond het altijd wel leuk om vrienden te maken, maar die freaks hier voegde ik liever niet aan mijn vriendenlijstje toe. Ik deed mijn mond open om op haar vraag te antwoorden, toen ik afgeleid werd door een geluid dat kwam van buiten de tent. Ik schoot rechtop, niet omdat ik nou persé bang was, maar enkel uit instinct. Oke, dat klinkt ook nogal apart, maar je begrijpt wel wat ik bedoel. Er kwam een hand naar binnen, onze tent in, gevolgd door een hoofd dat gesierd werd met een jongenskapsel in een donkere kleur. Wie was dit? Moest ik hem kennen? Ik keek hem enigszins wantrouwend aan. Wat deed hij hier? Waren dat de manieren hier, gewoon binnenstappen als dat je zinde? 'Niet iedereen op Durmstrang is zo braaf als ze lijken hoor.. geloof me.' Ik keek de jongen enigszins verbluft aan, maar mijn blik veranderde al snel naar een ietwat kritische gezichtsuitdrukking. Wie dacht hij dat hij was? Ik bekeek hem in een paar seconden en zag dat hij een aantal tattoo's op zijn armen had staan, verder droeg hij nogal alternatieve kleding. Eerlijk gezegd vond ik dat hij er nogal uitzag als een zwerver, maar hé, dat was mijn mening. Als hij dat mooi vond, moest hij dat vooral doen, prima. 'Vergeef me dat ik dat hoorde terwijl ik langsliep. En hopelijk heb ik ook geen intiem moment tussen jullie verpest. Maar ik ontmoet graag nieuwe mensen.' Ook viel het me op dat de jongen eruit zag alsof hij zichzelf erg leuk vond. Kijk, dat was nou wel een goede eigenschap. Weetje, ik had er geen problemen mee als je onzeker was - hartstikke zielig natuurlijk enzo - maar ik ging liever om met zelfverzekerde mensen. Die vonden het meestal minder erg wat mensen wat hen vonden, waardoor ze veel spontaner waren en veel meer leukere dingen deden. De jongen stak zijn hand naar me uit, die ik vastpakte en even schudde. Blijkbaar had hij toch nog manieren. 'Ik ben Ash.' stelde hij zichzelf voor. Aan zijn hoofd zag ik dat hij nog steeds niet uitgepraat was. 'Waren jullie van plan om te gaan slapen? Ik heb nog iets om te roken en als je daar niet into bent ben ik ook altijd in voor een goed gesprek. Maar als ik wel iets intiems heb onderbroken, zeg het dan alsjeblieft, het laatste wat ik wil is iemand cockblocken.' Wat kon ik mensen toch goed lezen. Eigenlijk was ik niet van plan mijn longen te verpesten en kanker te krijgen, maar een enkele keer kon geen kwaad. Niet dat dit mijn eerste keer was, maar na die ene keer had ik mezelf voor te houden er niet mee door te gaan, maar ach, nu was mijn leven toch al verpest door dit stomme magiegedoe. Even keek ik de jongen serieus aan. 'Eigenlijk zaken we midden in een reuzepikante sexpartij, dat zag je toch?' Ik stak mijn arm naar hem uit om de joint aan te pakken, waarna ik met een plagend glimlachje naar Gail keek. 'Ach, het maakt ook niet uit. Ze kon er toch niks van.' Ik draaide mijn blik weer naar Ash. Ik was eigenlijk wel nieuwsgierig naar hem. 'Anyway, meneer de cockblocker, jij vindt jezelf dus wel een stoere jongen?' Ik nam een hijs van de joint. Het herinnerde me aan een tweede reden waarom ik niet door was gegaan met het roken. Ik gaf de joint weer terug aan Ash. 'Gatver, ik was even vergeten hoe vies dit was.'

i'm the cutest ugly person ever

[ bericht aangepast op 22 mei 2016 - 23:23 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

---

'I am not waiting for a prince, I am waiting for the one who thinks i'm their princess.'

---

Ergens stelde het me teleur dat de jongen duidelijk een hele andere reactie van mij verwacht had toen deze me op hem af had zien komen. Ik was eenmaal streng in regels naleven en kon als iemand dit niet deed een prima preek geven. Echter was dit op dit moment totaal niet van toepassing en ergens vond ik het fijn om even niet uit mijn slof te hoeven schieten.
‘Sorry Gabs. Alex wilde met je dansen en ik eh, najah…’ brabbelde de jongen wat, terwijl deze weg keek. Lichtelijk bezorgd keek ik naar de jongen, waarbij ik met mijn vingers zijn gezicht weer terug naar mij draaide. ‘Ik wilde je avond niet verpesten dus ben ik maar gaan drinken.’ Abrupt schudden ik mijn hoofd bij deze bewering en trok de jongen weer in een stevige omhelzing, terwijl Gus zijn hoofd weer tussen mijn nek en schouderblad verschool. Hij had hoofdpijn, dat was te zien en dat werd algauw vervolgt door zijn bekentenis. Teder begon ik dan ook zijn blonde nekhaartjes te strelen, voor ik een zachte kus in zijn haar drukte. ‘Gus, je zal nooit mijn avond verpesten, dat weet je toch? Niemand komt tussen ons en al zeker geen arrogante kwal als Alex. Jij bent veel meer waard. Altijd.’
Rustig bleef ik de jongen zijn haar strelen, terwijl ik starende blikken negeerde. Voor een keer kon het me niet schelen wat mensen dachten.
‘Gaan we naar de dorm? Of... Wil je een tentje met me delen?’ hoorde ik lichtelijk gesmoord in mijn nek gevraagd worden door Gus. Ik schudden mijn hoofd, maar voor ik antwoord kon geven stond er een veel te bekend persoon weer naast ons. Alex. Ik wist niet waarom hij niet allang zijn neus gevolgd had naar de tenten waar waarschijnlijk tientallen meisjes nog een wanhopige poging deden om met een jongen daar te belanden.
‘Kom Gus, laten we jou eens in de common room zien te krijgen.’ Automatisch trok mijn wenkbrauw zich op. Ik wist niet of Alex me überhaupt zag staan gezien hij mij compleet negeerde, maar dat betekende niet dat ik hem zo maar Gus van me af liet pakken. Dat Gus mij nou niet vertelde met welk meisje hij zojuist heeft lopen bekken, betekende niet dat Alex, die dit wel wist, een betere vriend was. ‘We redden ons wel.’ Zei ik dan ook koppig, waar ik voorzichtig Gus gezicht uit mijn nek viste. Ik pakte zijn hand en begeleiden de jongen al richting de trappen, na een arrogante zwiep met mijn haren richting Alex.

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

"Zuze! Ik heb hier niks mee te maken, ik zweer het," begon Manu meteen, waarna hij ongemakkelijk een hand door zijn al rommelige haar haalde. Ik geloofde hem meteen, nou ja, ik had van tevoren niet gedacht dat dit zijn plan was geweest. Zo wel dan had hij een klap kunnen ontvangen in zijn gezicht, net zoals ik net aan Mae had gegeven. Ik geloofde hem voornamelijk omdat ik het meisje gister naar hem had horen vragen, een vraag die onder andere aan mij gericht was, en omdat ik Mae al een paar keer redelijk in de buurt had zien komen van ons twee, duidelijk zich afvragende wanneer ze haar slag kon slaan. Mijn bik bleef dan ook op hem rustten, en hoewel er nog steeds iets van woede in te vinden was, was die niet op hem gericht en glimlachte ik kleintjes. "Hey," mijn lippen trokken onmiddellijk weer samen in een rechte streep. Het meisje stak haar hand op met een grijns waarna ze Manu een stomp in zijn schouder gaf. "Het was leuk. Jammer dat er zo snel een eind aan moest komen, maar nog veel plezier samen met jullie...leven," verklaarde ze. Het liefst zou ik haar nog een keer willen slaan, maar ik wou niet het risico lopen dat leraren dat zouden zien en ten gevolge daarvan toegang tot de tentjes zouden verbieden. In plaats daarvan zette ik mijn beide handen in mijn haren, om vervolgens Manu's hand vast te pakken en hem als het ware achter me aan te slepen richting het bos, achteromkijkende of niet iemand van de autoriteit ons zou zijn. In stilte liepen we een stukje door, totdat we wat dieper in het bos waren. "Duss," begon ik, terwijl ik mijn armen rond zijn rug hing en mezelf wat dichter tegen hem aan drukte. "Wat was dat meertje wat je me wou laten zien?" mompelde ik zachtjes, mijn lippen nog maar enkele centimeters van de zijne verwijderd, zo dicht bij elkaar dat ik zijn adem op mijn lippen kon voelen, de spikkeltjes in zijn ogen kon tellen.

---

take me back to the basics and the simple life

Toen zijn hand op zoek ging naar de sluiting van haar jurk werd ze zich er voor even ineens heel erg bewust van dat ze door de open rug van haar jurk voor gekozen had om geen bh aan te trekken. Lang duurde dit moment echter niet, want zijn vingers bleven gewoon liggen op haar rug en er waren wel andere zaken waar ze zich mee bezig kon houden, zoals hoe ze het best haar handen achter zijn hoofd kon krijgen om hem iets dichter naar haar toe te trekken. Het voelde goed om zich zo te laten gaan. Niemand – en zeker zijzelf niet – had ooit verwacht dat dit zou gebeuren en misschien was het daarom wel zo goed. Zonder alle drank die zij allebei op hadden, zou dit ook zeker niet gebeurt zijn en juist dat gegeven zorgde ervoor dat er geen verwachtingen waren. Het was gewoon aan het gebeuren en ze zouden wel zien wat er hierna zou gebeuren. Waarschijnlijk zou er nooit meer over gesproken worden en dat was oké. Ze waren hier niet om echte relaties te krijgen. Het duurde niet heel lang voor Vincent ze liet omrollen zodat hij als een kooitje boven haar hing. Het voelde niet alsof hij haar in een kooi stopte. Echt soepel ging het ook niet, maar dat was allemaal niet erg. Geen verwachtingen voor deze avond, was het toch? Voor ze echt doorhad wat ze deed, hadden haar handen het bovenste knoopje van zijn overhemd al losgemaakt en was ze bezig met het volgende knoopje. Daar bleven haar handen stilhangen. Was ze echt van plan om verder te gaan? Om haar korte moment van verwarring te verbergen, sloeg ze haar armen weer om de jongen heen en trok hem dichter naar zich toe. Het voelde goed om hem zo dicht op haar te hebben, dus daar zou ze deze avond zo veel mogelijk van genieten.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Gail bleef rustig liggen hoe ze lag. Eigenlijk waren die tentjes veel te klein, naar haar mening. Tja, dat was toch echt wel het nadeel van lang zijn. Je kon als dame je lange benen hier gewoon nergens kwijt zowat. Dus ze had deze een beetje opgetrokken, het ging op zich nog wel.
Ze keek met een glimlach naar James. Ze was eigenlijk altijd wel best vrolijk, maar het kon haar echt goed doen dat ze deze avond tenminste niet alleen hoefde te slapen. Een persoon waar ze mee kon opschieten was al een mooi begin. Al zou ze natuurlijk maar al te graag meer mensen willen leren kennen. Ze was iemand die –naar haar mening- het best naar voren kwam met zoveel mogelijk mensen om zich heen. Mensen die ze mocht dan wel, want ze was niet een mainstream meisje of een braaf meisje. Mensen moesten iets aparts hebben, of zelfverzekerd van zichzelf zijn, dat vond ze ook wel leuk.

James had even gezucht bij haar opmerking over dat ze nog niemand kende. Daarmee nam ze maar aan dat hij in hetzelfde bootje als haar zat en dus ook nog verder niemand kende. Niet dat ze per se 1,2,3, snel mensen hoefde te leren kennen, maar gezien ze wel een uitgesproken karakter had zou ze wel snel op iemand afstappen. Al was het maar even praten in een les, je wist nooit of diegene je vriend zou worden. Maar ze had wel zo haar voorkeuren wat betreft vriendschappen, dus ze was ook weer niet zo iemand die naast iedereen ging zitten. Meestal observeerde ze eerst vluchtig, om een leuk persoon eruit te kunnen pikken. Helaas had ze die, naast James, nog niet echt gezien….

James wilde net antwoorden op haar vraag toen een geluid te horen was buiten hun tent. Gail keek er niet van op of om. Ten eerste omdat het gewoon iemand kon zijn die dronken was en met zijn dronkenkop naar de verkeerde tent was gelopen, ten tweede omdat ze niet snel bang was. Ze keek naar de tent die open stond en kon al snel iets van een figuur zien. Ze was dan ook opgehouden met praten, gezien niet iedereen hoefde te horen wat ze zei. Voordat ze ook maar iets konden doen kwam er een jongen hun tent binnen. Niet dat Gail hier van schrok. ‘Niet iedereen op Durmstrang is zo braaf als ze lijken hoor.. geloof me.' Het kwam een beetje uit het niets, maar vermakelijk vond ze het wel moest ze toegeven. Iemand die gewoon een tent binnenstapte nadat hij had staan afluisteren, dan moest je ergens toch wel lef hebben. Ze bekeek het figuur even vluchtig. Kijken mocht, gezien hij ook zomaar hun tent instapte. Hij zag er wel beter uit dan die andere jongens, moest ze toegeven. Wat alternatief, wat zij wel kon waarderen. Maar wat hij precies moest, of hij hun in de maling wou nemen, wist ze nog niet precies dus ze trok dit keer niet gelijk haar mond open, zoals ze wel vaker deed.

"Vergeef me dat ik dat hoorde terwijl ik langsliep. En hopelijk heb ik ook geen intiem moment tussen jullie verpest. Maar ik ontmoet graag nieuwe mensen." Ze keek hem enkel en alleen aan recht in zijn ogen. Nee, hij was oprecht eerlijk kon ze zien. Dus niet een irritant persoon gelukkig. "Ik ben Ash." stelde hij zichzelf voor en ze probeerde zijn naam aan zijn gezicht te koppelen. Dat was haar doel, om in ieder geval mensen hun naam te onthouden. Ze stelde zichzelf voor als Gail met een glimlach. "Waren jullie van plan om te gaan slapen? Ik heb nog iets om te roken." Hierdoor moest ze glimlachen. Typische jongen wel, dacht ze zo als eerste impressie. Typisch interessant maakte ze er maar van. "en als je daar niet into bent ben ik ook altijd in voor een goed gesprek. Maar als ik wel iets intiems heb onderbroken, zeg het dan alsjeblieft, het laatste wat ik wil is iemand cockblocken." Ze moest lachen van deze opmerking , even, ze kon er niets aan doen. Tuurlijk ze zagen er echt uit alsof ze seks hadden gehad of zouden gaan hebben. Zij was nog compleet in de zwarte lange jurk gehuld.

'Eigenlijk zaken we midden in een reuzepikante sexpartij, dat zag je toch?' Gail knikte hierop instemmend. Ze keek even naar de joint die James pakte. Ze rookte nooit, maar nieuwsgierig was ze wel moest ze toegeven. 'Ach, het maakt ook niet uit. Ze kon er toch niks van.' zei James, waarbij hij haar een plagend glimlachje gunde. Als je zo’n soort opmerking maakte bij Gail, kreeg je het ook terug, daar zou James nu ook wel achter komen. ‘Dat komt alleen omdat jij geen libido hebt, schat’ zei ze ook met een plagend glimlachje en ze gaf hem een speelse por in zijn zij.

‘Anyway, meneer de cockblocker, jij vindt jezelf dus wel een stoere jongen?' hoorde ze James zeggen. ‘James, laten we hem een kans geven misschien wordt onze seks wel weer goed door een trio’ grapte ze. Wat die Ash daarvan dacht kon haar geen moer schelen. Ja, ze was wel naar hem geïnteresseerd, omdat zij ook hield van nieuwe mensen leren kennen, maar hij was wel zomaar binnengekomen en ze wist niet wat voor persoon hij was. Ze lachte even kort om James die de joint blijkbaar niet kon handelen. ‘Zo doe je dat niet’ zei ze en ze had de joint gepakt om er een lange haal van te nemen en de rook rustig uit te blazen. Dat zij nog nooit gerookt had betekende niet dat ze het niet een keertje kon doen voor de nieuwsgierigheid. Ze blufte ook maar wat, alsof zij het beter kon, maar zij had tenminste andere mensen het zien doen en wist wel hoe je het beste een trekje kon nemen zonder te eindigen in een hoestbui.

Nieuwsgierig keek ze naar Ash terwijl ze de joint nog in haar handen had. Het ging hier binnen vast stinken, maar dat kon haar niet schelen. Ze was wel benieuwd of dit haar nog relaxter kon maken dan dat ze al was. ‘Ja Ash, wat maakte dat jij je tot onze geweldige tent aangetrokken voelde?’ vroeg ze ook, ook al had James al een toenaderingspoging tot Ash gedaan. Hij mocht wel eerst gaan praten, gezien hij random binnen was komen vallen, dus wilde ze ook wel weten wie die Ash was. Ze was ook wel oprecht in hem geïnteresseerd, dus zo erg vond ze het ook weer niet dat hij gewoon was komen binnenvallen.

---

Aan niets denken is ook denken.

Zelf had ik het gevoel dat ik Svetlana goed aan het troosten. Oké, ik gaf toe het was misschien wat onhandig. Maar wat verwachtte ze dan van me? Ik was ook maar een jongen... Ja ik was wel haar broer, maar ik was geen vriendin van haar? Ik wist de juiste woorden niet en zal die ook nooit weten.
"Ik was degene die vroeg of hij verder wilde gaan, Dimi. Ik, niet hij. Het is allemaal mijn schuld." zei mijn zusje terwijl ze me in mijn ogen aankeek.
Het was moeilijk om die woorden aan te horen. Er borrelde al wat van binnen en dat werd door die woorden van Svetlana er niet beter op.
Maar ik probeerde me rustig te houden, ik probeerde om lief te zijn. Onhandig vroeg ik haar wat ik nog voor haar kon doen, maar ook dat was blijkbaar niet gewenst.
"Ik wil niets of niemand anders, Dimi. Je bent mijn broer. Waarom zou ik iemand andersom me heen willen hebben?" mompelde Svetlana. Ze gaf me een kus op mijn wang. "Waar dacht je net aan, Dimi? Of vraag ik dan te veel?" vroeg ze voorzichtig. Svetlana vroeg me bijna nooit echt persoonlijke dingen. Ze wist dat ik dingen graag voor mezelf hield en daarom was ze normaal wat voorzichtiger. Maar misschien aangezien deze avond toch al zo ver geëscaleerd was, dat ze het nu aandurfde.

Maar ik wou niet bespreken waar ik het net over nadacht: Gus. Dat hoefde niemand te weten en al helemaal Svetlana niet. Mijn familie hoefde dat niet te weten. Dat was iets van mij, wat er vanavond gebeurde ging alleen mij en Gus aan. En ik kon niet wachten tot het weer zou gebeuren. Ik dwaalde af...
Bijna opschrikkend uit mijn gedachten sprong ik op, zodat Svetlana ook op stond.
"Ik dacht eraan waarom jij in godsnaam een gast als Emiel zou willen?" Terwijl ik het mezelf hoorde zeggen, had ik door hoe verschrikkelijk bot het eruit kwam. Maar ik stond wel achter mijn woorden. "Sveta, je bent het leukste, mooiste, liefste meisje dat hier op school rondloopt en dan ga je voor hem?! Je denkt toch wel beter over jezelf dan dat je voor zulk soort jongens gaat?!" vervolgde ik. Ik wou haar geen pijn doen, maar ik wou het ook niet over mijn eigen avond hebben. Bovendien had ze kunnen weten dat ze niet zulke dingen tegen me moest zeggen, ze kan niet tegen mij zeggen dat zij Emiel probeerde te zoenen of wat dan ook! Ik wou niet eens weten wat ze bedoelde met 'verder wilde gaan', mocht hopen dat het bij zoenen is gebleven. Alleen al de gedachte van Emiel zijn vieze handen aan mijn zusje deed me bijna over mijn nek gaan.

"Wat zou mama hier van vinden?" De woorden waren over mijn lippen voor ik überhaupt door had wat ik zei. Deze woorden zouden impact maken, dat weet ik zeker. "Je zou Emiel toch niet aan mama willen voorstellen?" zei ik er nog achteraan. Hopelijk begreep ze waar ik vandaan kwam. "Ik hou van je, Sveta, dat weet je, net als Pyotr en Igor, zij zouden hetzelfde zeggen, Sveta." Mijn broers waren nog beschermender dan ik, dus in dat opzicht had Svetlana geluk dat ze met mij op school zat en dat onze broers hier nu niet waren. Over mijn vader nog niet eens gesproken...
"De volgende keer dat ik die Emiel zie..." zei ik nog boos, eerder tegen mezelf dan tegen Svetlana.

[ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 21:50 ]

Waar het meisje niet echt opkeek van mijn binnenkomst, keek de jongen me nogal verbaasd aan. Echter niet snel daarna besloot hij waarschijnlijk dat ik een gekke indringer was en gunde hij me een kritische blik met zijn blauwe ogen. Nu ik binnen was kon ik hem iets beter in me opnemen. Hij leek een beetje misplaatst in deze situatie, niet perse met het meisje, maar hier op Durmstrang, hij had iets wat ik niet kon plaatsen. Misschien kwam het omdat ik hem nog nooit eerder op het schoolterrein had gezien. Ik had mezelf voorgesteld en de jongen had mijn geschud.
Toen ik me echter tot het meisje wendde leek zij meer verwelkomend. Gail heette ze, ze zei het met een glimlach en even bleef ik haar aankijken. Ze had een neuspiercing, welke ik haar goed vond staan. Haar haren waren wit en vooral haar groene ogen waren wat mij opviel aan haar.
Ik had al een tijdje geen interessante meisjes meer ontmoet, dus misschien bracht Gail hier verandering in.
"Maar als ik wel iets intiems heb onderbroken, zeg het dan alsjeblieft, het laatste wat ik wil is iemand cockblocken." had ik nog gezegd, gewoon aardig van mezelf, vond ik. Wat nu als hij echt iets wou van haar? Persoonlijk had ik een hekel aan andere gasten die me kwamen storen als ik met een meisje bezig was.
Gail moest lachen op mijn opmerking, wat ik waardeerde.

"Eigenlijk zaten we midden in een reuze pikante sexpartij, dat zag je toch?" zei de jongen en het meisje knikte, ik moest erom grijnzen, humor had hij dus wel. De jongen stak zijn hand uit en nam de joint van me aan.
"Ach, maakt ook niet uit. Ze kon er toch niks van." zei de jongen terwijl hij plagend naar Gail keek.
"Dat komt alleen omdat jij geen libido hebt, schat." speelde het ze op hem in, terwijl zij net zo plagend keek en hem een por gaf.
Wisten ze zeker dat ze niet aan een sexpartij wouden beginnen? Want dit ging in ieder geval de goede richting op...
"Anyway, meneer de cockblocker, jij vindt jezelf dus wel een stoere jongen?" zei James wantrouwig en hij nam een hijs van de joint. "Gatver, ik was even vergeten hoe vies dit was."
Ieder z'n ding, maar hoe kon je dit ooit vies vinden? Alcohol vies vinden dat begreep ik nog wel, maar dit was puur natuur.
Echter leek Gail minder vies ervan te zijn. "zo doe je dat niet." zei ze tegen James en ze nam de joint van hem over. Ze nam een hijs en zag er wel uit alsof ze wist wat ze deed. "James, laten we hem een kans geven misschien wordt onze seks wel weer goed door een trio." zei ze.
"Oh daar twijfel ik niet over.. Nu weet ik dat je me pas net ontmoet heb, maar ik denk niet dat je me deze vraag zou stellen als je me beter zou kennen." zei ik grijnzend. "Al moet ik toegeven dat ik nog niet echt ervaring heb met gasten... maar misschien komt er dan vanavond verandering in? Alhoewel weet ik niet zeker of dat wel mijn ding is.." Ik keek James aan en trok mijn wenkbrauwen even uitdagend op.
Eigenlijk wist ik het wel zeker, ik viel op meisjes, maar ik moest niet uitgedaagd worden of iets dergelijks. Er waren maar weinig dingen die ik echt niet zou doen. Ik had wel eens met een jongen gezoend, gewoon om te zien hoe het was, ik was geen pussy die homofobisch was ofzo, hoe wist je het nu zeker zonder het in ieder geval één keer te proberen.
Maar dat weerhield me er niet van om James een klein beetje uit te dagen, ik was wel benieuwd naar zijn reactie.

Gail keek mij weer aan en besloot dat ze me nog niet helemaal door had, want vroeg: "Ja Ash, wat maakte dat jij je tot onze geweldige tent aangetrokken voelde?"
Ik haalde mijn schouders op en dacht even na. "Nou, dat zal ik jullie eens vertellen." begon ik zelfverzekerd aan mijn verhaal. "Het feest was wel een beetje ten einde en ik ging terug naar de dorms, eenmaal daar keek ik terug op m'n avond, as one does, en eigenlijk kwam ik tot de conclusie dat er nog niks boeiends was gebeurd vanavond. En ik wist, ik weet zulke dingen, dat er nog wel iets leuks moest gebeuren. Ik mocht eigenlijk niet slapen van mezelf voordat er iets boeiends was gebeurd. Dus dacht ik: laat ik naar buiten gaan, want bij de tentjes op dit feest gebeuren altijd wel boeiende dingen. Over de tentjes wordt meestal nog een paar weken nagepraat." vertelde ik. "Maar ik dwaal af, ik liep langs de tentjes en de meesten leken saai, klonken saai. Maar twee stemmen van onbekenden, dat kan ik toch niet aan me voorbij laten gaan. Ik ken zo'n beetje iedereen die hier op school rondloopt. Dat is niets bijzonders, de meesten herkennen wel ongeveer wie er op school zitten, maar dit klonk onbekend. Oh en jullie konden wel wat spanning gebruiken. Jullie konden wel een beetje mij gebruiken." Ik ging door mijn donkere haren en ging in kleermakerszit voor de twee zitten.
"Maar de echte vraag is eigenlijk wie zijn jullie? En waarom zie ik jullie pas voor het eerst in mijn 6e jaar op deze school. Het lijkt me sterk dat jullie eerstejaars zijn. En zijn jullie nog van plan om te gaan tongen of zijn jullie geen stelletje?"
Eigenlijk wist ik wel dat ze geen stelletje waren, ten minste, het zou me verbazen als ze dat wel waren, maar ik vroeg soms dingen om te provoceren. Gewoon omdat het voor een beetje vermaak zorgde. Oh en ik was eigenlijk ook oprecht geïnteresseerd in waarom zij opeens verschenen waren deze avond.

Haast smekend keek ik Zuze aan, ik kende dat meisje niet eens of alleszins niet goed. En daarbij had ik niets gedaan, daar kreeg ik ook de kans niet voor, anders had ik die Mary al lang weggeduwd. Haar blik straalde nog lichtelijke woede uit, maar eens ik naar haar keek zag ik wel haar mondhoekjes omhoog strekken in een glimlachje en duurde het luttele seconden voordat deze weer verdween. "Hey," Het was Mae die onze aandacht weer probeerde te trekken. Iets wat geen slim idee was gezien we beiden haar nogal zuur aanstaarden. Toen ze me dan ook een stomp tegen mijn schouder haf trok ik me weg en keek ik haar nijdig aan. Wat dacht ze wel niet? Ik was geen speelgoed en daarbij hield ik enorm van Zuzuna, en niemand zou me dat kunnen afnemen.
"Het was leuk. Jammer dat er zo snel een eind aan moest komen, maar nog veel plezier samen met jullie...leven," Zei ze en ik trok mijn neus op. "Oh ga toch weg!" snauwde ik wat kwaad naar haar toe en liet me door Zuze meesleuren richitng het bos. Het bleef nogal akelig stil tussen ons en ik vreesde dat mijn prachtige avond met haar verbrod was door dat blonde meisje .
"Duss," begon Zuze en even kort sloot ik mijn ogen, laat het alsjeblief niet eindigen, integendeel zelfs. Haar slanke armen hing ze losjes over mijn schouder heen wat me deed opkijken en automatisch verscheen er een glimlach om mijn lippen "Wat was dat meertje wat je me wou laten zien?" haar warme adem deed me licht huiveren en glimlachend keek ik in haar prachtige donkere ogen. "Hmmm, het is niet heel ver hier vandaan." grijnsde ik zacht en drukte een tedere kus op haar lippen waarna ik haar in mijn armen droeg als een prinsesje en richting het meertje liep. Het was erg rustig en het maanlicht schitterde in het stille water waar je enkele kleine onschuldige wezens hoorde zoemen en kwaaken. "Wat vind je ervan?" vroeg ik vervolgens aan Zuze als ik haar gezicht streelde.
"Ik hoop dat je het mooi vind, want dit is nu ons plekje en dat van niemand anders.

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

Gabi trok me bezorgd in een stevige omhelsing waarbij ik me weer even veilig voelde en ik mijn gezicht in haar nek verborg, ik schaamde me en voelde me belabberd. Haar slanke vingers streelden rustgeven door mijn witblonde haren en een zacht verliet mijn lippen van deels opluchting en ook emoties. Vandaag was nodal een enorme rollercoaster geweest en ondanks dat ik het Dimitri beloofd had dit onderonsje tussen ons te houden had zelfs deze ijsbeer iemand nodig om zijn hart aan uit te luchten. Haar lippen lieten me mijn ogen sluiten en me zachtjes aan haar vastklampen. Ik hield enorm van Gabrielle en ze wist me ook weer op mijn gemekt te stellen. De liefde die ik als kind nooit heb gekregen. ‘Gus, je zal nooit mijn avond verpesten, dat weet je toch? Niemand komt tussen ons en al zeker geen arrogante kwal als Alex. Jij bent veel meer waard. Altijd.’ zei ze en zachtjes knikte ik waarna ik een zacht kusje op haar wang drukte en vervolgens mijn hoofd op haar schouder liet rusten. "Bedankt Gabsel." mompelde ik zachtjes en keek op eens een andere bekende stem te horen was. ‘Kom Gus, laten we jou eens in de common room zien te krijgen.’ Haast meteen voelde ik Gabi's grip op me verstevigen en vragend keek ik naar haar en Alex, het leek er op dat hun gezellige avond afgelopen was. ‘We redden ons wel.’ Koppig wimpelde ze dan ook Alex af en keek ik nog even verontschuldigend naar mijn beste vriend voordat Gabi me meesleurde naar de dorms. Hier en daar miste ik zowat een trede en kreunde even deels van pijn, want mijn hoofd stond op barsten, maar ook tegenzin en verwarring . Haast in enkele luttele minuten stonden we dan ook in de dorms althans ik ging nogal aan Gabi en verborg mijn gezicht weer in haar nek. "Kan ik je even spreken, onder vier o-ogen?" mompelde ik zachtjes en keek Gabsel haast smekend aan.

Nathaniel Finley Bakker
Volbloed s Renaulph

Op mijn vraag wat er met de jongen was, kuchte hij nog even.“Hmm ach ja” begon hij schouderophalend “Ik denk dat het iets van de griep is” vervolgde hij alsof het niets was al wist ik wel even te knikken. Liever hij dan ik, graag ging ik niet naar school maar veel zin om te zitten snotteren had ik nou ook weer niet.
Vervolgens antwoorde ik op zijn vraag en stemde Jonah in met een "Dat is ook zo". Het feestje was leuk geweest met Mae tot ze er vandoor ging, maar toch prefereerde hij het gezelschap van zijn vrienden met een goed drankje in de hand iets meer. “Maar heb je nog een beetje leuk kunnen dansen?” vroeg Jonah met een glimlach aan me en ik haalde even mijn schouders op. "Best wel al zit deze tux niet lekker. Ik heb even met Mae gedanst wat nog aardig gelukt is ook, maar ze ging ervandoor voor een andere man." zuchtte ik en sloeg mijn armen even over elkaar gezien het best koud begon te worden. "Helaas was ik te laat om Gabi of Iza mee te vragen en Svetla ging met Emiel, dus tja. " vervolgde hij alsof het niets was, maar het stak hem toch een klein beetje. Gisteren met dat ongeluk van Emiel durfde hij uit schuldgevoel niet eens buiten komen en vandaag had hij zijn adoptie broertje wat ontweken.
"wil je liever naar binnen? je zet nogal bleek?" stelde ik voor, deels ook omdat ik niet veel zin had om over mijn liefdesrelatie te spreken

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ik had heerlijk gedanst met Emiel en ik had hem zeker wel even wat laten zien, maar uiteindelijk waren we toch maar weer in het gras gaan zitten. Het was een tijdje stil geweest, geen ongemakkelijke stilte overigens, zo had ik het in ieder geval niet ervaren. Ik zat daar rustig, te genieten van de mensen die voor mij aan het dansen waren en wel de avond van hun leven leken te hebben. Ik had Dimitri inmiddels een beetje losgelaten. Ik zou hem wel gaan aanspreken op zijn gedrag, desnoods de eerstvolgende quidditch training, maar voor nu genoot ik van het gezelschap van Emiel, die nog steeds ongestoord van zijn flessen alcohol zat te drinken. Ik wilde me net naar Emiel draaien om te vragen of ik ook nog een slokje mocht toen mijn beste vriendin in mijn gezichtsveld verscheen. 'Mae' zei ik. Ik stond op om haar te omhelzen en liet me even gaan in deze omhelzing. Dat had ik even nodig, van mijn beste vriendin, ook al was ik niet van plan mijn hele verhaal aan haar te gaan vertellen nu, op dit moment. Ik had weer plaatsgenomen naast Emiel waarna ik weer een beetje voor me uit begon te staren. 'Poeh hé' zei Mae. 'Ja ja, nou nou...' zuchtte ik met haar mee. 'Hoe vinden jullie het feest?' vroeg Mae. 'Hmmm...' zei Emiel. 'een uitgespatte zeepbel voldoet als beschrijving.' Ik grinnikte. 'Ja, maar, ik heb toch wel een klein zeepbelletje voor je geblazen, uiteindelijk, we hebben toch nog wel leuk gedanst.' zei ik tegen Emiel. Ik gaf hem er een klein porretje bij. 'En Ies, waar is je mooie man? Hij heeft toch niet plotseling een diarree-aanval gekregen of zoiets?' kwam Mae ertussen. 'Zeker wel, hij zit nu al twee uur op het toilet.' antwoordde ik sarcastisch. 'Hij heeft die gast uit de trein met h'm meegenomen, August was z'n naam volgens mij, de lul...' de laatste twee woorden kwamen er wat mompelend uit, met gemengde gevoelens van de gebeurtenissen in de trein een week geleden.

'Hoe was jou avond?' vroeg ik. 'Nog grootste plannen? Wat gaan jullie eigenlijk doen qua slapen? Nemen jullie een tentje, of toch maar naar de dorms? Misschien moet ik maar gewoon naar de dorms gaan...' overwoog ik. Ik besloot me in het gras te laten vallen om naar de sterrenhemel te gaan kijken, of nou ja, die begon zich langzamerhand te vormen. 'Het gras is prettig koel.' zei ik. Ik merkte dat ik toch ook een beetje vermoeid was geworden. Ik dacht nog even aan gister, aan Vincent die ik had zien vallen. Heel kort kwam er een beeld van mijn familie op m'n netvlies, toen staarde ik weer naar de sterren.

[ bericht aangepast op 24 mei 2016 - 20:16 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Er verscheen vanzelf een glimlach op Manu's gezicht, wat er voor zorgde dat zijn ogen ook daadwerkelijk op leken te lichtten. "Hmmm, het is niet heel ver hier vandaan," fluisterde hij met een grijns, waarna hij zijn lippen kort op de mijne plaatse. Niet veel later voelde ik mezelf van de grond opgetild worden en werd ik door Manu gedragen, waardoor ik spontaan moest lachen, om daarna mijn hoofd tegen zijn borst aan te nestelen. Naar mijn zin waren we er veel te snel, al keek ik er ook wel weer naar uit. "Wat vind je er van?" vroeg Manu nadat hij me weer neerzette en ik mijn armen om zijn onderrug had geslagen, mijn gezicht richting het meer gedraaid. Het was donker, maar er waren nauwelijks wolken, wat betekende dat de maanlicht volop in het water schitterde. "Ik hoop dat je het mooi vind, want dit is nu ons plekje, en dat van niemand anders," fluisterde hij vervolgens, een hand over mijn gezicht strelende. Ik was even buiten adem door het mooie uitzicht. "Het.. het is prachtig..." fluisterde ik tegen zijn lippen aan. Toch trok ik me hierna weg van hem, het meertje zag er namelijk diep genoeg uit om in te zwemmen en duiken, wat ik daarna ook deed. Met mijn jurk nog aan, me later pas realiserende dat dat niet de handigste move was, dook ik in het water. Het was ijskoud, dat merkte ik meteen bij het breken van het serene wateroppervlak. Mijn haren werden zeiknat, maar het voelde heerlijk om me zo in water te begeven. Op mijn rug dobberde ik wat en met gesloten ogen genoot ik simpelweg van dit moment. Aangezien Manu nog aan de waterkant stond, zwaaide ik met mijn armen dat hij er in moest komen. "Je bent toch niet bang dat het koud is eh?" riep ik naar hem, en toen; "Als je niet komt zwemmen ga ik terug naar de dorms hoor." En hoewel er een speelse grijns op mijn gezicht lag van oh-ja-dit-doe-ik-echt-wel, wist ik dat ik dat met geen enkele mogelijkheid kon doen. Het was Manu, en dit was een van de enige nachten die we überhaupt samen zouden kunnen spenderen tijdens het schooljaar.

---

take me back to the basics and the simple life

right]

[/right]

"Het.. het is prachtig..." fluisterde ze tegen mijn lippen aan en liet me dan even los wat me toch een tegenpruttelend geluidje liet maken. Echter wat ze vervolgens deed verbaasde ze me wel. Ze deed haar schoenen af en ging met langzame stappen en haar mooie jurk het water in . Als een meermin bewoog ze voort in het water en wuifde me naar haar toe. "Je bent toch niet bang dat het koud is eh?" riep ze me toe "Als je niet komt zwemmen ga ik terug naar de dorms hoor." vervolgde ze speels en keek me vervolgens aan met een uitdagende blik wat me deed grijnzen. "Misschien laat ik jou daar als een ijsblokje zitten." zei hij plagend en deed zijn blazer, hemd en ook broek uit waardoor hij enkel in zijn boxer stond - dat leek hem slimmer en sprong het koude water in. Eens hij dan ook weer boven kwam rilde hij even, dit was niets zoals de warme waters die hij kent. "Brrr! Dit is ijskoud" rilde hij en trok haar in zijn armen zodat hij zich enigsinds iets kon verwarmen. "Hmm, Zuzuna de meermin, hoe zou dat zijn een meerminne daten?" vroeg ik me speels af en drukte een enkele kusjes in haar nek. Vanbinnen borrelde weer een warm gevoel in me op en glimlachend keek ik in haar glinsterende ogen. "Hmm toch heb ik liever de enige echte Zuze over een meermin. Ik houd van je Zuzuna." zei ik vervolgens en drukte mijn lippen teder weer op de hare en sloot genietend mijn ogen terwijl ik mijn armen liet rusten op haar achterwerk.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Manu besloot uiteindelijk om er ook maar in te springen, en deed alles - op zijn boxer na- uit. Enkele seconden bleef hij op de kant staan, en die gebruikte ik om hem even in me op te nemen, want damn, he looks good. "Brr! Dit is ijskoud!" rilde hij toen hij ook daadwerkelijk het water in sprong. Langzaam zwom ik dan ook naar hem toe en voelde ik zijn armen vanachter om mij heen sluiten. "Hmm, Zuzana de meermin... hoe zou dat zijn om een meerminne te daten?" mompelde de jongen zachtjes, waardoor ik kort moest lachen. Onder water verstrengelde ik mijn benen met de zijne en zachtjes voelde ik enkele kusjes in mijn nek. "Hmmm," mompelde ik dan ook tevreden. Dit warren de beste momenten die je kon hebben en beleven. Het leek alsof er in de wijde omgeving niemand anders was, we met zijn tweetjes waren. Genietend sloot ik mijn ogen en draaide ik me in zijn armen om. "Hmm toch heb ik liever de enige echte Zuze over een meermin. Ik houd van je Zuzuna." zei Manu, waarna hij mijn lippen op de mijne drukte, en ondanks dat die nat waren van het ijskoude water, waren ze nog altijd even zacht, even warm, als wanneer we ergens anders waren geweest. Zijn handen rustten op mijn billen en hoewel ik een beetje moest trappelen om niet naar beneden te zakken ik het water, sloot ik ze toch om zijn heupen heen en drukte ik mezelf wat meer boven het wateroppervlak om lichtelijk naar beneden te moeten kijken met mijn lippen op de zijne. Mijn handen streelden zijn rug, zijn nek, en ik gaf me volledig over aan dit moment, deze kus. Dit gevoel van vrijheid en liefde. Dit gevoel van alleen zijn, maar samen. Het gevoel van alles kunnen maken en doen, van in staat zijn om je grootste dromen waar te maken. Het gevoel van geluk en euforie. Van samen met Manuello zijn.

---

take me back to the basics and the simple life

het nieuwe praattopic

---

take me back to the basics and the simple life

Het voelde geweldig om dit te doen, zonder zorgen, zonder verwachtingen, zonder dat ik me zorgen hoefde te maken over of ik mezelf in de hand kon houden. Ik kon gewoon alles even loslaten, met de hulp van de alcohol en Claudai. Ik was haar hier ontiegelijk dankbaar voor, en het werd met de minuut beter, dat vond mijn dronken zelf in elk geval. Inmiddels hing ik als een soort kooitje over haar heen, terwijl we zoenden en het steeds gezelliger werd. Ik wilde haar niet pletten, maar ik kwam weeldegelijk wat dichterbij toen ze de knoopjes van mijn overhemd begon los te maken. Nu had ik ook nog een jasje en een vestje aan, net als een stropdas, maar goed, ik vatte het idee, zelfs zo dronken, of misschien juist omdat ik bezopen was. Ik trok heel even terug toen ze stopte, al was het maar een paar millimeter, om haar een scheve grijns te schenken, voor ik me naar haar toe liet trekken en weer compleet opging in het zoenen. Het voelde gewoon zo ontzettend goed, maar tegelijkertijd heel natuurlijk. Ik probeerde intussen met een van mijn handen mijn das los te maken. Het lukte tot zo ver dat het minder strak zat en wat los rond mijn hals hing, in plaats van dat het me bijna keelde. Ik bleef haar zoenen, terwijl ik met mijn semi-vrije hand wat onhandig de bandjes van haar jurk van haar schouder probeerde te duwen. Ik leunde op mijn andere onderarm, maar het ging allemaal niet zo soepel, waardoor ik terugviel op mijn andere onderarm. Mijn handen liet ik was onhandig onder haar schouders glijden, om haar zo nog wat dichter tegen me aan te kunnen houden. Ik wilde haar nu zo dicht mogelijk bij me hebben, en zelfs onze kleren zaten daarvoor in de weg in mijn hoofd. Het enige was dat ik nog nooit zo ver was gekomen met een meisje, omdat ik het niet toeliet om mezelf zo te laten gaan, maar als deze avond zo doorging, zou het nu wel zo ver zijn. Ik hield haar inmiddels zo dichtbij me dat ik zelfs tijdens het zoenen haar hart tegen mijn borst voelde hameren, terwijl zij waarschijnlijk hetzelfde zou voelen met mijn hart, wat haast uit mijn borst leek te springen van opwinding en genot. Ondanks dat ik hunkerde naar meer, genoot ik al ongelofelijk veel van dit moment hier en nu.

---

Bowties were never Cooler

Svetlana Irina Volkov
Ranaulph || I'm not okay.
Bij mijn vraag glaasde Dimi's ogen weer over. Iets zat hem erg dwars, of hield hem in elk geval erg bezig. Zijn blik werd even heel zacht, tot hij plots opsprong en ik met een kreetje van schrik op op mijn benen kwam te staan. Ik stond vrij wankel, maar dat leek mijn broer een keer niet te deren. Zijn woorden waren heel bot, pijnlijk zelfs, en hij boorde Emiel helemaal de grond in. Ik zou hem heel graag van alles toe schreeuwen, want Emiel was een van mijn beste vrienden voor een flinke tijd. Toch lukte het me niet om tegen hem te schreeuwen. Mijn ogen werden inmiddels wel steeds groter, en toen hij over de rest van de familie begon stokte mijn adem in mijn keel. Dit was echt laag. Het was waar, maar hij wist wat voor effect dit had op mij. Als jongste en enige dochter was ik aan de ene kant strenger, maar aan de andere kant ook veel beschermender opgevoed dan de jongens. Bij zijn afsluitende woorden brak het laatste beetje van de façade die ik probeerde op te houden. Ik stond te trillen op mijn benen met mijn handjes gebald tot vuisten. "Emiel is, of in elk geval was, mijn beste vriend, Dimi. Hij maakt me gelukkig. Dat jij hem niet mag verandert daar niets aan. Je weet ook dat mama het niet erg zou vinden als ik hem mee naar huis nam, want hij is een goede jongen met een goede bloedlijn, en Pyotr en Igor zouden me liever in een klooster zien, net als jij blijkbaar. En als je Emiel ook maar een haar krenkt vergeef ik je nooit." De tranen stonden in mijn ogen en ik trilde zo hard dat mijn knieën het begaven en ik op de grond stortte. Ik kwam met een harde klap op mijn knieën terecht. Het deed pijn, maar het feit dat mijn broer me niet steunde in de keuzes van mijn liefdesleven, verbleekte de fysieke pijn. Ik wist wel dat Emiel misschien niet de meest populaire jongen, maar hij was lief voor me en we hadden lol samen, dat zou toch het belangrijkst moeten zijn. Toch was dat blijkbaar niet zo, en was Emiel blijkbaar de reïncarnatie van de duivel, in Dimitri's ogen. Ik begon weer zacht te snikken en krulde me op tot een bolletje op de koude grond. "Hij heeft me pijn gedaan, maar ik heb hem daartoe uitgenodigd. Je kan hem niet de schuld geven van iets wat ik over mezelf heb afgeroepen. Je bedoelt het goed, maar hij ook. Daarbij heb ik hem zelf al een grote bek gegeven, dus dat hoef je niet voor me te doen." piepte ik zacht. Hij zou waarschijnlijk niet naar me luisteren, maar ik kon het proberen. Ik was zelf al boos geworden op Emiel, en hoefde niet mijn broer hem nog eens een trap na te laten geven. Ik schaamde me wel voor het feit dat ik iemand had afgesnauwd, zeker nu het in het openbaar was geweest, maar ik kon er nu niets anders van maken, behalve een escalatie tussen Emiel en Dimitri proberen te voorkomen. Dat was wel het minste wat ik kon doen, want Emiel had alleen gedaan wat goed was voor hem, waar niemand hem kwalijk voor mocht nemen. Ik zuchtte zachtjes en probeerde weer tot rust te komen, wat moeilijk was was in deze situatie, zo op de koude grond met Dimitri in de buurt met een heel gespannen sfeer tussen ons. De kou hielp me wel terug te komen tot mezelf, maar door de ononderbroken spanning tussen mijn broer en mij lukte het me niet helemaal. Ik wist alleen te stoppen met snikken, terwijl het trillen nog altijd doorzette, nu niet alleen van de emoties, maar inmiddels ook van de kou. Toch wist ik ook dat ik in deze staat gewoon beter kon blijven liggen tot het trillen minder werd en ik weer zou kunnen staan en weglopen naar mijn kamer zonder hulp of zwalken.

---

Bowties were never Cooler