• D U R M S T R A N G      I N S T I T U T E

    STORY
    Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is.

    HOUSES
    Credits
    • Hallestrom
    (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them.
    • Molokov
    (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case.
    • Ranaulph
    (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on.
    • Rhoswen
    (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage.

    OTHER INFORMATION
    • Vakken en Lessen
    Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken.
    • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar
    [V] Charms
    [V] Dark Arts*
    [V] History of Magic [HoM]
    [V] Transfiguration
    [V] Potions
    [K] Astronomy
    [K] Quidditch**/****
    [K] Sports***/****
    [K] Care of Magical Creatures [CoMC]
    [K] Arithmancy
    [K] Divination
    [K] Studie of Ancient Runes [SoAR]
    [K] Music****
    [K] Art****
    [K] Ghoul Studies
    * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld.
    ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten.
    *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport.
    **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak.
    • Rooster


    • Quidditch
    Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar.
    • Hallestrom
    Captain —
    Chaser —
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —
    Beater —
    Keeper — Oliver Amaro Delray
    Seeker —

    • Molokov
    Captain — Vincent Milan Procházka
    Chaser — Zuzana Ružicka
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz
    Beater —
    Keeper — Vincent Milan Procházka
    Seeker — Claudai Ružicka

    • Ranaulph
    Captain — Dimitri Viktor Volkov
    Chaser — Dimitri Viktor Volkov
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —
    Beater —
    Keeper —
    Seeker —Iza Afina Caterina Dascu


    • Rhoswen
    Captain — (Loten?)
    Chaser — Alexander Stoyan Lyuben
    Chaser —Erika Isole Falker
    Chaser —
    Beater —Vyara Kaven Rumaneck
    Beater —
    Keeper —
    Seeker — Sara Tali Herbovitz

    • Nationaliteiten
    Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten.

    • Leerjaren en Schooljaar
    Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen.

    • Schoolregels
    — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden.
    — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan.
    — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden.
    — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt.
    — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen
    — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen.
    — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden.
    — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht.
    — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken.


    • Dorms
    Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord.
    • Hallestrom
    De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter.
    • Molokov
    Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer.
    • Ranaulph
    De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden.
    • Rhoswen
    Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby?

    • Uniform
    Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen.
    Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing.

    • Huisdieren
    Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen.

    • Kasteel en omgeving
    Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld.

    • Cijfers, toetsen en essays
    Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.




    CHARACTERS
    Naam — Faceclaim — User — Pagina
    [Girls/Boys: 10/10]
    Hallestrom [2/2]
    • Eleanore Ingrid Novak — ? — MaIfoys — 1.4
    • Gabriëla Antansia Rozycha — Kristina Bazan — Philip — 1.8


    • Oliver Amaro Delray — Lucky Blue Smith — Poppys — 1.2
    • August Felix Björk — ? — Raccoon — 1.6


    Molokov [3/4]
    • Zuzana Ružicka — Ebba Zingmark — Deamus — 1.4
    • Claudai Ružicka — Ebba Zingmark — Necessity — 1.6
    • Natalya Alissa Ivanov — Alycia Debnam Carey — Clarik — 1.9

    • Vincent Milan Procházka — ? — MikeGClifford — 1.2
    • Marcello Aloisio Alvaréz — Marcio Patriota — Malfoys — 1.8
    • Manuello Ezequiel Alvaréz — ? — Raccoon — 1.8
    • ? — ? — Probie — ?

    Rhoswen [3/2]
    • Sara Tali Herbovitz — Imaan Hammam — Tiva — 1.3
    • Erika Isole Falker — Katherine McNamara — Clarik — 1.8
    • Vyara Kaven Rumaneck — ? — Morgen — 1.8

    • Alexander Stoyan Lyuben — Francisco Lachowski — Necessity — 1.4
    • Emiel Elijah Rostville — ? — Florentina — 1.7


    Ranaulph [2/2]
    • Mae Nicola Mickelson — ? — caIypso — 1.7
    • Iza Afina Caterina Dascu — Lodovica Comello — sandordinja — 1.7


    • Dimitri Viktor Volkov — ? — calice — 1.3
    • Adrian Andrej Nordheim — Alexander Koch — Solemnly — 1.9


    [justify]RULES
    • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd!
    • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier.
    • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands.
    • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood.
    • Enkel ik (Remarkeyable) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld.
    • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden.
    • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d.
    • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.


    HET BEGIN

    Datum en Tijd
    Maandag 1 september.
    We skippen door naar de volgende ochtend. Natuurlijk is het prima om nog even een avond post te schrijven, maar zorg dat dit niet langer wordt dan 1 post p.p. Je mag ook een deel avond en een deel ochtend schrijven, zo,lang je dit maar duidelijk aangeeft. Het is nu maandagochtend 1 september, 9:46. Er is deze dag gewoon les, maar de leerlingen hebben geen lesplichten, gezien de leraren ook wel snappen dat zij als bovenbouw zijnde het liefst uit zouden willen slapen en even een dagje rust zouden willen hebben. De lessen gaan dus wel gewoon door, maar de leerlingen zijn niet verplicht om te komen, enkel wanneer zij dit willen.

    [ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 22:11 ]

    [ bericht aangepast door een moderator op 27 maart 2016 - 19:29 ]


    take me back to the basics and the simple life

    Marcello Aloisio Alvaréz
    Halfblood / Molokov




    Echt veel energie zou er deze ochtend niet meer uit de jongen komen. Hij kon veel aan, maar met katers deed hij gewoon liever voorzichtig. Waarschijnlijk kwam het omdat hij nog niet zoveel ervaring ermee had. Liever werd hij ook geen ervaringsdeskundige, want hij was niet iemand die goed tegen katers kon, kon hij wel constateren.

    Vincent was zijn gedachten ontglipt, alsmede om door te vragen over hoe Claudai de avond echt had beleeft. Hij was niet zo iemand die precies de details hoefde te weten. Hij was meer het persoon die er zo ongeveer als laatste achter kwam dat bepaalde mensen een relatie met elkaar hadden. Roddels ontgingen hem meer dan eens. Misschien dat hij daarom nu ook niet zoveel aan Sasha en hem dacht. Aan wat het eigenlijk betekende dat ze met elkaar hadden geslapen. Waren ze vrienden of meer dan dat? Dat laatste vond hij persoonlijk dat hij dat niet meteen kon zeggen op dit moment. Hij hoefde het nu ook niet te weten.

    Ondanks dat hij zich verre van optimaal voelde, dwong hij zichzelf om wat water te drinken. Morgen wilde hij zeker weten weer sporten. Een dag sporten zag hij een beetje als een dag niet geleefd. Een paar slokjes water zouden misschien niet zo snel helpen, maar het was in ieder geval wat. "Alsjeblieft niet zeg," Hij glimlachte zwakjes. Een soort gedeelde-leed-glimlach. Eten was niet een onderwerp waar je over moest beginnen nu, bij beiden van hen.

    "Ik hoop voor hen dat zij dan iets minder gedronken hebben, anders wordt het wel een zielige picknick."
    Het was bewonderingswaardig dat er nu een grinnik zijn mond verliet. Hij kon het blijkbaar nog wel voor elkaar krijgen om zichzelf iets op te beuren. ‘Ach ik denk dat dat wel goed komt’ Hij zag zowel zijn broer als Claudai haar zus er niet voor aan om heel veel te drinken. Waarom hij dat zo zag wist hij niet precies.

    De eetzaal leek een stuk leger toen hij weer eens om zich heen keek. Hij vroeg zich af hoeveel mensen er in het klaslokaal zouden zitten en hoeveel erbuiten. Hij zou in ieder geval met geen goud nu een klaslokaal in te slepen zijn. Even staarde hij voor zich uit, maar meteen toen hij zich besefte dat hij aan het staren was keek hij weer naar Claudai. ‘Ga jij nog wat doen deze dag?’ vroeg hij aan haar.


    Aan niets denken is ook denken.


    Nathaniel Finley Bakker
    Volbloed T Renaulp





    Al had ik gehoopt dat Aaron ermee zou instemmen en we konden gaan praten was zijn reactie toch anders dan ik had verwacht, gezien zijn hand de mijne vast had en onze vingers samengevlochten waren. Zijn handen waren warm en het gevoel was niet onprettig te noemen al voelde ik me er toch iets ongemakkelijk bij. Aaron was dan ook altijd onvoorspelbaar geweest al was zijn antwoord was hier het perfecte voorbeeld van ‘Alles wat je wilt zeggen, kan je ook in het bijzijn van mijn nieuwsgierige achterneefje vertellen, Nath. Vroeg of laat gaan we toch allemaal een – one - big – happy – family – worden samen met Legally blonde, nietwaar Alex?’ Stootte hij uitdagend uit richting Alex, zijn neef. Vragend keek ik eerst naar Alex , maar werd geforceerd om naar Aaron te kijken die zijn armen om mijn nek sloeg, mijn adem stokte even in mijn keel als ik naar zijn blauwe ogen keek en voor ik nog maar iets kon doen voelde ik zijn smalle lippen op de mijne branden. Even verstijfde ik, niet wetend wat ik moest doen, maar Aarons lippen zorgden ervoor dat ik meer relaxte en voorzichtig hem terug zoende. Ik had nooit echt een voorkeur gehad tussen mannen of vrouwen, maar dit maal voelde ik mijn hart toch enkel tempo's sneller kloppen. Zijn zachte vingers gleden vanuit mijn nek naarmijn kaak wat me gerust stelde en om eerlijk te zijn maakte het me geen zier uit of mensen me zo konden zien. Sneller dan ik wilde verbrak Aaron de kus wat er voor zorgde dat er een zacht protesterend geluidje mijn keel verliet alvorens ik door had wat er nu werkelijk was gebeurd. Kort rustten onze voorhoofden tegen elkaar aan en sloot ik mijn ogen even, die ik weer opendeed als ik hem nog een kusje voelde drukken in mijn nek.
    Alexander die hier toeschouwer was van geweest rolde overdreven geïrriteerd met zijn ogen "Ik snap het, jullie zijn hopeloos verliefd en alles, maar kunnen jullie de volgende keer even wachten tot het gesprek is afgelopen voor jullie elkaar bespringen?” zei hij vervolgens op dezelfde geirriteerde manier. Ik schraapte even mijn keel en krabbelde door mijn haren " Ik dacht, laat ik Aaron redden van dat saaie gezeik." begon ik geamuseerd. "Het leek niet bepaald een plezierig gesprek te zijn"







    ( de rest komt asap )


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH


    Manuello Ezequiel Alvaréz
    halfbloed { Molokov






    Wiebelend met haar wenkbrauwen draaide Zuze zich op haar zij en hield haarzelf omhoog door te steunen op haar ellebogen. "Jaa, dat zou je wel willen weten, he?" plaagde ze en ik knikte grijnzend waardoor mijn krullen vrolijk mee sprongen, "Nouu, er zijn deze mensen op school, misschien heb je ooit van ze gehoord, maar de bedoeling is dat ze orde houden en les geven. Al ben ik even kwijt wat de benaming voor die taak ook al weer was..." Lachte ze wat me ook even deed lachen 'Oh god, meen je het? Ik zie het al voor me." lachte ik bij de gedachtes van Zuze wegrennend voor de leraren. Sinds ik een relatie met haar had kon ik niets anders dan alleen maar gelukkig zijn en ik wilde ook dat zij gelukkig zou worden "Maareh, ik heb eigenlijk best wel honger," vervolgde ze en ging in kleermakerszit zitten waardoor ik me ook wat beter zette in het gras en één van de dekens om haar heen sloeg. "Ja ik ook best wel." stemde ik mee in en nam een broodje vleessla van de stapel en nam gulzig een hap -zo was ik wel- "Dus wat zijn de plannen voor vandaag? " vroeg ik haar met volle mond waarna ik mijn hap doorslikte


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Aaron Christian Løvik
    Hallestrom • Homoseksual pure blood • @ Alex and Nathaniel in the hallways. Future family drama.

    'I don't believe what you say. I believe what you do.'





    Het verontwaardigde geluidje wat Nathaniels lippen had doen verlaten, toen onze lippen scheidden was me niet ontgaan. Net zoals de verontwaardigde Alex. De jongen was overduidelijk op dit moment in de war met zichzelf door het feit dat ik een van zijn scharrels vergeleken heb met de blondine uit de dreuzel film. Echter was de blik - die extreem in de war leek – verplaatst voor irritatie. Een irritatie die ik herkende van vroeger als de weinige andere neefjes en nichtjes doordramde om met ons te spelen, terwijl wij duidelijk klaar waren voor wat mischief. We waren nooit de perfecte kinderen geweest als beide ouders van ons gewenst had; maar ik was de enige van ons twee die ooit de klappen daarvan ervaren heeft.
    ‘Ik snap het, jullie zijn hopeloos verliefd en alles, maar kunnen jullie de volgende keer even wachten tot het gesprek is afgelopen voor jullie elkaar bespringen?’ Ik trok een wenkbrauw op door zijn opmerking, hoewel er een flauwe glimlach op mijn gezicht verscheen. De afgunst van het feit dat hij twee jongens had zien zoenen – waar een in zijn zelfde bloedlijn bevond - was duidelijk van zijn gezicht te lezen. Ik wist dat hij ongetwijfeld de rest van de familie ging inlichten zodra hij de kans had, waardoor mijn leven ongetwijfeld nog een grotere pain in the ass ging worden, maar toch was het waard geweest. De uitdrukking op Alex gezicht was onverkoopbaar, hoewel ik enigszins wel een bittere nasmaak van het gebeuren proefde. Ook al was ik gewend dat mijn familie mijn seksuele voorkeur niet konden waarderen; had toch in mij Alex iets hoger ingesteld dan dat de jongen zich nu voort deed. Iets wat natuurlijk absurd was gezien Alex duidelijk perfect zijn vaders voet treden kon volgen zonder ook maar een enkele pas te missen.
    Zachtjes hoorde ik Nathaniel achter me zijn keel schrapen, wat me even naar de jongen deed kijken. Nog steeds had geen van beide een stap verder van elkaar genomen, waardoor we best dicht bij elkaar gebleven waren. Het enige wat veranderd was het feit dat ik mijn lichaam naar Alex gedraaid zat dan naar Nathaniels lichaam. Zijn adem streelde dan ook aangenaam over een stukje blote nek die mijn trui niet wist te bedekken.
    ‘Ik dacht, laat ik Aaron redden van dat saaie gezeik. Het leek niet bepaald een plezierig gesprek te zijn.’ Mijn lippen krulde zich lichtjes om in een glimlach, waar ik met mijn hand blindelings die van Nathaniel zocht en deze weer aan elkaar smolt. ‘Maar goed dat een van jullie dan in de gaten kan hebben wat wel en niet gewenst is. Daarnaast vond ik dat we al lang uit gepraat waren, Alexander dus ik snap niet waarom je jezelf niet allang een schone douche gegund heb en een degelijker uiterlijke verschijning. Ik denk niet echt dat meneer Luyben er van gediend zou zijn als hij dit zou zien. Wat jammer nou dat ze mijn camera af moesten nemen anders had hij vast wel van het plaatje wat ik nu voor me zie genoten.’ een sarcastisch lachje rolde over mijn ranke lippen, waar ik een stap verder van Alexander af nam en daarbij Nathaniel met me mee begeleiden. ‘Maar ik denk dat het gesprek nu wel over is en anders zoek je maar een ander slachtoffer op. i'm done.' ’


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    JAMES CAMILLO GRIFFITHS

    ''Fascinerend... werkelijk fascinerend.' Ash leek me heel erg geïnteresseerd aan te kijken. Ik voelde me enigszins ongemakkelijk in zijn staren. Ik begreep best dat ik misschien anders was dan de meeste hier, alhoewel ik hoopte dat er meerderen waren die nog niet zoveel van dat tovergedoe af wisten, maar dat ik zo interessant was, had ik ook niet verwacht. Emiel leek echter een heel andere mening te hebben over hoe interessant ik wel of niet was. Hij was gaan zitten en zat een beetje aan het gras te plukken.
    'En je ouders? Zijn ze muggles? En oh oh heb je wel eens een hoe heet dat nu ook alweer.... een auto gereden? Volgens mij heet het een auto?'
    'Jep' antwoordde ik simpel. Ongelooflijk dat deze jongen mijn wereld bijzonder leek te vinden, terwijl zij veel meer zouden kunnen toveren dan enkel een auto. 'Hey, ik kan ook een foto regelen als je langer naar me wil staren?' Op het moment dat ik die woorden uit mijn mond liet gaan, was Ash' blik overgegaan naar Emiel die hij nu enigszins zorgelijk aan leek te kijken. Ik besloot de blikken te negeren en maar een verhaal te beginnen over mijn leven voor ik naar dit hol was gestuurd.
    'Op mijn zestiende verjaardag dacht ik dat ik een auto zou krijgen. Zelf zou ik dan voor de rijles betalen en dan zou ik zelf naar school kunnen rijden, mijn vrienden mee kunnen nemen of leuke meisjes mee laten liften.' In mijn gedachten kwamen mijn fantasieën over het hebben van een auto die ik vorig jaar gehad had. Ik duwde ze weg.
    'Echter kwam mijn moeder met het geweldige nieuws' Bij "geweldige" maakte ik van mijn vingers aanhalingstekens. 'dat ik eigenlijk een tovenaar was en naar deze school moest en dus niet in mijn nieuwe wagen kon rijden, die ik dus van mijn vader gekregen had.' Ik liet een spottend lachje uit. 'Lekkere communicatie...'
    Deze herinnering aan mijn verleden had mijn humeur er niet bepaald op verbeterd. Ik staarde even zonder echte emotie in de verte. Voor een aantal seconden leken mijn gedachten uitgeschakeld.
    'Enne, hoe zit het dan met de meisjes hier? Ik bedoel; ik weet niet echt of ik van plan aan de toverfeeks te gaan, maar hey, een mooi uitzicht is altijd fijn, nietwaar?' Ik lachtte bitter. Ik was niet bepaald zo'n womanizer en eigenlijk was ik ook niet zo bitter en droog als ik de laatste paar uren geweest was. Nee, dit leek wel een kant van me die ik nog niet eerder ontdekt had. Ergens hoopte ik dat mijn normale energie en vrolijkheid nog zou komen opdagen, alsof het de trein naar deze verschrikkelijke plek gemist had, maar een ander deel van me had het al een beetje opgegeven. Misschien was dat wel mijn menselijke deel en de persoonlijkheid die nu vorm leek te nemen de persoonlijkheid die ik zou zijn als magieprutselaar.

    can someone maybe simsalabim me back to my normal life?


    [ bericht aangepast op 22 aug 2016 - 22:12 ]


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman


    Svetlana Irina Volkov
    Ranaulph || What on earth is going on?!
    Ik had hier meer dan lang genoeg gestaan om veel te veel te horen. Mijn broer had een relatie met Gus en dacht dat ik een slechte smaak in jongens had. Het tweede hadden we het gister ook al over gehad, maar dat eerste had me zo geschokt dat het goed was dat ik niet op een bezem zat. Toen Dimitri me uiteindelijk opmerkte was het voor hem al veel te laat. Ik staarde hem met grote ogen aan. Mijn reactie van een knikje kwam dan ook wat laat, net als mijn knikje naar Gus. Ik wist dat het niet mijn zaken waren, dat ik er eigenlijk uit moest blijven. Het was niet mijn plaats om me in zijn liefdesleven te mengen. Toch had dit een grote impact op onze familie, onze trots, onze naam, en daarmee ook mijn leven. Ik had nog altijd de hoop om zelf een hand te hebben in de keuze met wie ik zou trouwen, maar als dit waar was, zou dat echt niet meer gebeuren. Natuurlijk had ik dit niet mogen horen, maar hoe lang had hij het al verborgen gehouden en hoe lang waren ze nog van plan het verborgen te houden? "Ik kwam inderdaad om te vliegen, maar het is we duidelijk dat jullie alleen willen zijn. Maar, Dimi, als vader en moeder hier achter komen, is niet alleen jou leven voorbij." Dit was laag, dat wist ik ook, en dit verdiende hij niet, want hij was een goede broer, maar dit had niet alleen effect op hem en dat mocht hij zich ook realiseren. Ik keek hem nog even strak aan, terwijl ik vocht tegen de tranen. Ik wilde zeker niet weer janken met Dimitri in de buurt. Ik haalde een hand door mijn haren en zuchtte. "Heb geluk met dit zondelijke gedrag. Dan zeg je dat ik slechte keuzes maak, maar mijn keuzes zijn hier niets bij." Nu keerde ik mijn broer wel mijn rug toe, iets wat ik nog nooit echt had gedaan. Toch kon ik nu niet anders. Ik keerde mijn broer de rug toe en liep langzaam weg met schokkende schouders. Mijn broer was de enige die ik hier had en die ik echt vertrouwde, en nu voelde hij verder weg dan ooit.


    Bowties were never Cooler


    Vincent Milan Procházka
    Molokov || Hopefully tomorrow will go alright.
    Ik zette uiteindelijk Stan stil. Hij had nogsteeds flink wat enegie en misschien dat ik vanavond hem nog zou proberen voor te berijden op de wedstrijd van morgen, maar ik moest hem niet meer te veel uitputten, want ik wilde hem goed hyper hebben morgen. Hij werd er iets slordig van, maar sprong er een stuk hoger door. Ik keek naar Jonah en knikte. "Is goed. Ik zet hem op stal en zorg dat hij genoeg kuil heeft. Dan ben ik zo weer bij je." Ik klopte mijn broertje op zijn rug terwijl ik met Stan langs liep richting de stallen. Daar tuigde ik hem af, spoot zijn benen af met water, en zette hem met een dun zweetdekentje op, op stal. Ik vulde zijn net bij met kuilgras en zorgde daarna dat zijn tuigage allemaal goed gepoetst en verzorgd terug in mijn kluisje lag. Zo kon ik alles morgen in en keer meenemen. Toen alles eenmaal klaar was, liep ik terug nar de longeerring, om daar Jonah op te halen. Dan konden we zo nog even naar het dorp. Toch bleef nog altijd mijn afspraak met Claudai in mijn achterhoofd malen. Ik had nog altijd geen enkel idee wat ik zou moeten doen. Eigenlijk wist ik heel goed wat ik moest doen, wat mijn taak was, maar als ze niet zwanger was, zou ik het dan nogsteeds doen? Ik bedoelde, ze was een mooi meisje en ook erg lief en gezellig, maar... Ik was niet verliefd op haar... Maar misschien hoefde dat ook helemaal niet. Mijn ouders zouden maar wat blij zijn met een meisje als zij en een leven met iemand zoals zij kon zo erg nog niet zijn. Ja, ik moest mijn dromen opzij zetten, maar of ik daar ooit zou komen was al de vraag. Ik verdiende nu wel wat geld met wedstrijden, maar sponsoren durfden zich niet aan een jongetje als ik te binden, zeker omdat mijn ouders, zwaargewichten in de menwereld, geen goed woord voor me over hadden. Met een zucht haalde ik mezelf uit gedachten en keek naar Jonah. "Zullen we gaan? Ik heb vanmiddag nog een afspraak, dus ik kan helaas niet heel lang blijven zitten." Ik zag er echt tegenop, maar het zou zo echt moeten gebeuren, maar nu kon ik eerst even rustig bedenken wat ik in godsnaam ging doen over een drankje met mijn broertje.


    Bowties were never Cooler

    CLAUDAI      R U Ž I C K A
    “It took me long enough to realize I don’t look good in pictures because I have the kind of beauty that moves”
    Molokov – Seeker –Twin - Halfblood - Dress front/back


    Claudai glimlachte. “Nee, je hebt gelijk. Zij redden zich wel,” antwoordde ze zijn opmerking dat hun familieleden hun picknick vast wel zouden kunnen redden.
    Pas nu viel het haar op hoe leeg de zaal inmiddels was. Heel vol was hij sowieso niet geweest omdat de helft van de leerlingen nog met een kater in bed lagen, maar nu begon het toch wel heel leeg te stromen. Waarschijnlijk begonnen de lessen inmiddels en hoewel ze er niet vanuit ging dat er veel van haar jaargenoten vandaag in de les zouden verschijnen – zelfs zij was dat deze keer niet van plan – waren er heel wat jongere leerlingen die wel netjes de lessen zouden volgen, en anders op weg naar buiten waren om van hun vrije dag te genieten.
    “Ga jij nog wat doen deze dag?” vroeg Marcello haar ineens nadat het even stil was geweest. Ze waren allebei in gedachten verzonken geweest. Anderen hadden de stilte misschien ongemakkelijk gevonden – zij had zich op andere dagen misschien ook verplicht gevoeld om de stilte op te vullen – maar dat was het niet. Het voelde juist wel fijn om gewoon even in stilte naast elkaar te zitten tot iemand af en toe het woord nam.
    Dat was iets wat ze misschien voor later kon onthouden. Ze wilde nooit dat anderen haar saai zouden vinden en vond stiltes altijd ongemakkelijk, maar nu werd voor haar bewezen dat stiltes ook fijn waren.
    “In elk geval niet naar de les,” antwoordde ze hem. “Misschien dat ik straks nog even mijn bed in duik en vanmiddag-“ Halverwege haar zin viel ze stil. Vanmiddag had ze met Vincent afgesproken om te praten over… Ja, waar eigenlijk over? Het was al gebeurd en er was weinig meer aan te doen. Ze konden het hooguit over de toekomst hebben en voor haar was die al duidelijk. Ze wilde hem niet dwingen om bij haar te blijven en hem zijn kans ontnemen om iemand te vinden die van hem hield. Hoe aardig ze hem ook vond, ze hield niet van hem.
    “En jij?” vroeg ze Marcello snel om haar verwarring te verbergen. Dit ging momenteel niemand nog wat aan behalve Vincent en zijzelf.





    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    ALEXANDER      STOYAN       LYUBEN
    “My opinions may have changed, but the fact that I’m right didn’t”
    Pureblood – Rhoswen – Chaser - Bulgaars


    Nathaniel mengde zich ook in het gesprek en Alexander kon een zweem van een grijns niet van zijn lippen houden. Natuurlijk moest Nathaniel Aaron komen helpen, hij had net immers de reden gezien.
    “Ach, een familiereünie is nooit interessant,” antwoordde Alexander. Hij wist zeker dat Aaron wel zou weten waar hij het over had. Het was altijd zo saai geweest dat Aaron en hij maar met zijn tweeën hun eigen plezier zochten, tot frustratie van de volwassenen.
    Alexander was zich er bewust van het feit dat Aaron en Nathaniel elkaars handen weer vast pakten en hij was er bewust niet naar aan het kijken. Zijn hele leven had hij gehoord hoe het verachtelijk was om op mensen van hetzelfde geslacht te vallen en hoewel hijzelf er niet zo heel veel problemen mee had, was het wel vreemd om het zo openlijk te zien.
    “Maar goed dat een van jullie dan in de gaten kan hebben wat wel en niet gewenst is. Daarnaast vond ik dat we al lang uit gepraat waren, Alexander dus ik snap niet waarom je jezelf niet allang een schone douche gegund heb en een degelijker uiterlijke verschijning. Ik denk niet echt dat meneer Luyben er van gediend zou zijn als hij dit zou zien. Wat jammer nou dat ze mijn camera af moesten nemen anders had hij vast wel van het plaatje wat ik nu voor me zie genoten,” zei Aaron met een sarcastisch lachje. Alexander hield de ontspannen grijns op zijn gezicht, maar ergens wist hij dat Aaron helemaal gelijk had. Zijn vader zou zeker niet blij zijn als hij hoorde hoe zijn zoon hier nu rond liep.
    “Maar ik denk dat het gesprek nu wel over is en anders zoek je maar een ander slachtoffer op. i'm done,” vervolgde Aaron en Alexander opende zijn mond al om een antwoord te geven, in de strekking dat kleding nog wel gewassen kon worden en niet voor onterving zou zorgen, maar hij realiseerde zich voor hij de woorden uit zijn mond had wat er aan het gebeuren was.
    Zijn hele leven al had hij te horen gekregen dat hij moest proberen om de beste te zijn aangezien hij hoger was dan anderen, en zo had hij ook altijd geleefd. Ondanks het feit dat hij en Aaron vroeger best veel met elkaar om waren gegaan – bij gebrek aan anderen om mee te spelen – was er ook toen een constante strijd tussen ze geweest om wie de dominantere was. In plaats van dat hun ouders dit probeerden af te remmen, hadden ze het juist aangewakkerd.
    In plaats van die kwetsende woorden uit te spreken, begon Alexander te lachen. En dan ook hard. “Dag één en je hebt al iemand aan de haak geslagen,” bracht hij uit, gebarend naar Nathaniel. “No offence, Nathaniel,” zei hij even tegen de ander. Zo aardig was het natuurlijk niet verwoord.
    “Het is wel duidelijk dat je familie van me bent.” Hij trok Aaron in een korte, mannelijke omhelzing. “Het is goed je weer te zien, Aar,” zei hij voor hij de ander weer los liet. Aar was de bijnaam die hij hem vroeger, toen ze nog vrienden waren, altijd gebruikt had en hoewel Aaron altijd gedaan had alsof hij dat echt niet kon waarderen, had hij het van Alexander wel altijd getolereerd.



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.





    "Wat een belediging dit, Rostville. Maar oke oke, andere dingen zijn ook wel interessant." Oops, blijkbaar vatte Ash dit wel persoonlijk op. Hij wist het soms niet met hem, de ene keer kon hij wel een grapje waarderen leek het, de andere keer viel het minder goed. Maar misschien had hij zich ook moeten realiseren dat Ash een beater was bij dat quidditch spel. Zelf kon hij er niet veel in zien, hoe veel argumenten iemand ook zou geven, hij zou er nooit aan beginnen. Liever deed hij andere sporten, waarbij je niet afhankelijk was van een team. Hij keek even met een verontschuldigende glimlach naar Ash, al wist hij toch wel dat zo’n enkele opmerking hem niet zo veel zou deren.

    Ze waren op het tapijt gaan zitten. Het was al snel duidelijk dat Ash en hij gewend waren aan magie, maar dat James er nog niet gewend aan was. Wat Emiel zijn humeur ook was, meestal bleef hij wel trouw aan zichzelf. Zo ook nu. Had hij net een opmerking gemaakt over quidditch die hij misschien beter niet kon maken met Ashley in de buurt, maakte hij er nu nog een. Eigenlijk ging dat redelijk onbewust, gezien hij er niet over nadacht. Dan kwamen de woorden al uit zijn mond voordat hij ze kon terugnemen. Dat was het moment waarop hij was afgedwaald. Zo ongeveer 99% van wat James zei had hij niet meegekregen. De hele fascinatie van Ash over het feit dat de jongen niet veel van magie leek te weten, ontging hem dan ook.

    Dat hij een half grasveld had leeggeplukt, kon hem niet zoveel schelen. Dat hij in gedachten afdwaalde, terwijl hij in gezelschap verkeerde, kon hem wel schelen. Het was niet de bedoeling geweest om in gedachten af te dwalen en al helemaal niet om afwezig over te komen. Als hij met andere mensen was deed hij altijd zijn best om wat vrolijker over te komen dan dat hij daadwerkelijk was. Maar soms, zoals nu, was dat ook lastig voor iemand die een masker opzette. In ieder geval kon hij wel zichzelf weer bij elkaar rapen als zoiets gebeurde. Het duurde soms alleen wat langer dan verwacht.

    Nu James weer sprak keek hij naar deze op. Zonder het door te hebben was hij al opgehouden met het kaalplukken van het gazon. Misschien waren er alweer een x aantal woorden aan hem ontgaan maar dat maakte niet uit. Het was toch niet alsof ze een gesprek hadden waarbij veel moest worden opgelet. 'Enne, hoe zit het dan met de meisjes hier? Ik bedoel; ik weet niet echt of ik van plan aan de toverfeeks te gaan, maar hey, een mooi uitzicht is altijd fijn, nietwaar?'

    Oh, wat fijn. Uitgerekend het onderwerp wat hem weer deed denken aan S. Hij probeerde die naam voor nu even uit zijn hoofd te krijgen. Het was immers gezellig om met zijn drieën hier te zitten, dan moest hij niet te veel zijn eigen problemen naar de voorgrond laten komen. Dat was sowieso iets wat hij liever niet deed. Het liefst deed hij al zijn gedachten in een imaginair doosje, met een sleutel. Die sleutel gooide hij dan in het riool. Wellicht zou hij dan over zoveel jaar dan gevonden worden, maar zelfs dan zou niemand doorhebben waarvoor die sleutel zou zijn.

    Dat bittere lachje had hij wel opgemerkt. Het maakte dat hij het gesprek weer interessant genoeg vond om zich er weer in te gaan mengen. Blijkbaar was James ook niet iemand die altijd succes had bij de meisjes. Emiel veegde even het gras van zijn handen af, alvorens hij naar James opkeek. ‘Er zijn genoeg leuke meisjes hier, zo lang je maar goed kijkt’ Het diplomatieke antwoord ging gepaard met een zwakke glimlach. Niet aan Svetlana denken, niet aan Svetlana denken, niet aan Svetlana denken, niet aan Svetlana denken. Dat was precies wat er gebeurde, want als je probeerde om niet aan iets te denken, ging je er natuurlijk wel aan denken. Voor even staarde hij weer voor zich uit. Maar hij bande haar weer uit zijn gedachten voordat hij ook maar chagrijnig voor zich uit kon kijken. Wat hem betreft hadden ze wel genoeg op dit tapijt gezeten. ‘Zullen we verder gaan?’ stelde hij dan ook voor. Er waren nog genoeg plekjes om te laten zien.


    Aan niets denken is ook denken.

    Jonah Serge Procházka



    Hij was blij dat hij niet op een paard hoefde te zitten. Daar had hij op dit moment helemaal geen zin. Zijn hoofd voelde alsof iemand er duizend-en-één wattenstaafjes had in had gepropt, zonder toestemming. Blijkbaar kwam en ging de hoofdpijn, maar echt verdwijnen deed hij niet. Rustig aan doen was altijd iets wat hij lastig vond. Het liefst ging hij ook weer op Saphire rijden, al wist hij zelf ook wel dat dit geen goed idee was. "Is goed. Ik zet hem op stal en zorg dat hij genoeg kuil heeft. Dan ben ik zo weer bij je." Hij knikte enkel even. Rustig en geduldig wachtte hij af totdat zijn broer terug kwam.

    De grijze richtten zich op zijn broer. Hij wist niet wat er aan de hand was, maar het leek alsof zijn broer ergens anders was met zijn gedachten. Zelf had hij dat ook wel eens, maar hij was het soort persoon dat als dat bij anderen gebeurde hij gelijk afvroeg wat er aan de hand was. Hij was nieuwsgierig maar vroeg niet aan zijn broer wat er was. Hij wist namelijk ook al langer dan vandaag hoe Vincent in elkaar zat. Op dit moment was het beter om gewoon zijn mond te houden of de gespreksstof te beperken tot oppervlakkige dingen.

    "Zullen we gaan? Ik heb vanmiddag nog een afspraak, dus ik kan helaas niet heel lang blijven zitten." Zelf had hij ook zin om iets te gaan doen. Alhoewel, als hij zo die hoofdpijn opmerkte leek zijn lichaam er minder zin in te hebben dan zijn geest. Een glimlach kwam op zijn gezicht te staan. Wat drinken was leuk en hij was iemand die snel vrolijk van.. eigenlijk van van alles. “Ja, laten we gaan” zei hij met een glimlach. Waar ze heengingen om een drankje te doen, maakte hem helemaal niets uit. Hij liet dan ook zijn broer het voortouw nemen.

    [ bericht aangepast op 28 aug 2016 - 13:52 ]


    Aan niets denken is ook denken.

    Marcello Aloisio Alvaréz
    Halfblood / Molokov




    Inmiddels was zijn water al op. Er was dus niets meer om van te drinken. Het leek alsof de hoofdpijn wat minder begon te worden. Maar misschien was dit enkel verbeelding en zou het heel even later de kop weer opsteken. “Nee, je hebt gelijk. Zij redden zich wel” Hij keek haar eventjes aan. Manuello en Zuzana hadden het maar met elkaar getroffen. Sasha en hij waren als een grijs gebied dat door beiden niet ontdekt werd. Misschien was het wel weer eens tijd om met Sasha te gaan praten? Praten. Niet echt zijn ding, als je het had over diepgaandere gesprekken.

    De zaal was leger dan eerst en hij had ook niet zo veel zin om nog veel langer in de zaal te blijven plakken. Manuello had ongetwijfeld alleen maar oog voor Zuzana, dus die zou hij niet gaan storen. Hij twijfelde een beetje om naar Sasha te gaan of niet. Het zou kunnen dat zij liever even alleen was. Al snel dacht hij niet meer over de kwestie na en keek hij naar zijn gezelschap, Claudai. Het leek hem dat zij beiden niet naar de les zouden gaan. Met een kater zou hij immers niet veel nuttigs in zijn hoofd krijgen. Wat hij dan wel zou gaan doen was voor hemzelf nog onduidelijk. Zich vervelen kon hij niet goed, want na 5 minuten moest hij al weer wat gaan doen. Iemand anders zoeken om iets mee te doen was dan de beste optie.

    De stilte tussen hen kabbelde even een tijdje voort. Het was geen ongemakkelijke stilte te noemen maar eerder een serene stilte. Een stilte van twee personen met gedeeld leed. Hij vulde stiltes meestal direct op, als een soort automatische, maar nu liet hij de stilte zijn eigen gang gaan. Als je een kater had dan voelde je de behoefte minder om veel te gaan zitten praten. Zelfs iemand zoals hij, die toch graag zijn mond open trok of iets deed, deed dat dan een keer niet.

    “In elk geval niet naar de les,” hoorde hij Claudai zeggen. Hij knikte meteen instemmend. Voor hem gold immers hetzelfde. “Misschien dat ik straks nog even mijn bed in duik en vanmiddag-“ Even keek hij haar nieuwsgierig aan. Wat was er vanmiddag? Het lezen van Claudai haar gezicht was moeilijk. Hij probeerde zijn nieuwsgierigheid nu maar te bedwingen. Hij hoefde niet alles te weten, zeker niet als Claudai er niet over zou willen praten. “En jij?” Dat ze niet dieper over het onderwerp in wilde gaan waar ze niet over wilde praten was glashelder. Het maakte niet uit, het hoefde ook niet iets groots te zijn waar ze over nadacht. Hij haalde even zijn schouders op. “Ik weet het niet, ik ga wel wat doen maar ik zie het nog wel” zei hij. Het klonk een ander misschien vaag in de oren, maar zo was hij. Hij had nu geen zin meer om in deze zaal te zitten.

    Hij gaapte even, voordat hij zijn stoel naar achteren schoof en even naar Claudai keek. “Ik ga ergens anders heen, als je mee wil..?” Het was haar beslissing of ze mee wilde gaan of niet. Hij zou vanzelf wel iets of iemand tegen komen.


    Aan niets denken is ook denken.


    Nathaniel Finley Bakker
    Volbloed T Renaulp




    “Ach, een familiereünie is nooit interessant,” antwoordde Alexander die zijn blik even op Aaron liet rusten , al wist deze jongen toch zijn handen met de mijne te vertengelen wat voor een zwak glimlachje op mijn lippen zorgde. ‘Maar goed dat een van jullie dan in de gaten kan hebben wat wel en niet gewenst is. Daarnaast vond ik dat we al lang uit gepraat waren, Alexander dus ik snap niet waarom je jezelf niet allang een schone douche gegund heb en een degelijker uiterlijke verschijning. Ik denk niet echt dat meneer Luyben er van gediend zou zijn als hij dit zou zien. Wat jammer nou dat ze mijn camera af moesten nemen anders had hij vast wel van het plaatje wat ik nu voor me zie genoten.’ Wist Aaron sarcastich uit te brengen en om eerlijk te zijn was ik echt niet mee in het gesprek al had ik wel door dat het geen prettig weerzien was. Aaron deed een stap naar achteren , weg van Alex en gaf aan om weg te gaan van de jongen. ‘Maar ik denk dat het gesprek nu wel over is en anders zoek je maar een ander slachtoffer op. i'm done.' ’ integenstelling dat Alex hier woest op zou gaan reageren, had hij een ontspannen houding en een grijns om zijn lippen.
    Hij begon zelf te lachen “Dag één en je hebt al iemand aan de haak geslagen,” bracht hij uit, gebarend naar mij waardoor ik kort op mijn lip beet, Aaron meende die kus toch wel? Of niet... “No offence, Nathaniel,” zei Alex nog en ik schonk hem een klein waterig glimlachje als teken dat ik het niet zo erg vond, maar binnenin overviel de twijfel en onzekerheid me toch wel aan. “Het is wel duidelijk dat je familie van me bent.” Zowel de woorden als de daden die van de jongeman kwamen had ik niet verwacht. “Het is goed je weer te zien, Aar,” zei hij voor hij de ander weer los liet. Even trok ik kort mijn wenkbrauw op. Aar? Ik had nog nooit iemand geweten die de guts had om Aaron bij een andere naam te gaan noemen. Veel woorden kon ik niet echt kwijt, maar wel haf ik een zacht kneepje in Aarons hand. “Ehm, nou goed dat jullie weer overeen komen dan?” zei ik schouderophalend.



    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Gabriëla Antansia Rozycha
    Hallestrom •7th year • Music • Alone in the classroom listening to the teacher lesson

    'I'm far from perfect. I know that.'



    Mijn hoofd leunde op mijn gebalde hand, terwijl ik in de zoveelste les alleen maar rare tekeningetjes in mijn boek bleef kalken. Er waren – zoals verwacht – niet veel leerlingen in de vroege lessen geweest, waardoor de leraren niet echt aangespoord waren om nuttige stof op te geven. Iets wat goed was gezien ik absoluut mijn hoofd er niet bij kon houden. De woorden van Sas waren ergens wel hard aangekomen, maar dat deed het altijd. Altijd was Sasha de gene die mij schuldig maakte, ook al was het overduidelijk haar schuld. Ik was echter altijd zo dom om altijd in te geven, omdat ik naast Sasha geen vrouwelijke vriendinnen had. Ik was geen makkelijk persoon om mee om te gaan. Ik was saai, irritant en vervelend. Het was dan ook niet gek dat ik enige jaloezie voelde naar Sasha, Zuzanna en Mae, wier alle plezier wisten te maken met de tijd die hen gegeven werden. Misschien was er gewoon iets mis met mij. Iedereen – en ongetwijfeld Sasha ook – zat plezier te maken terwijl ik hier gehoorzaam in de stoelbanken zat. Misschien moest ik ook maar eens rebelleren, hoewel ik geen flauw idee had met wie ik dat zou moeten doen. Sasha zag me echt nu niet zitten, wat meteen Gus ook uitsloot. Nathaniel kon ik wel gaan zoeken, maar hij zal waarschijnlijk bij zijn broer zijn – wat het enkel ongemakkelijk zou maken – en Alex.. Alex was geen optie. We waren geen vrienden en die zal ongetwijfeld al druk bezig zijn met Svetlana of een ander meisje waar hij nu zijn oog op gezonden had.
    Pijnlijk beet ik op mijn lip, voor ik toch mijn spullen in pakte en de klas uit verdween. Ik liep allerlei trappen af zonder zelf in de gaten waar ik naar toe ging, terwijl toch kleine tranen stiekem mijn ooghoeken verlieten die ik verborg om, om de zoveel tijd ze weg te pinken met het puntje van mijn stoffengewaad.
    Voor ik het wist was ik alweer bij de bibliotheek aangekomen, waar ik naar binnenliep en mijn vinger langs allerlei rijen boeken liet gaan. Niet dat ik opzoek was naar een studieboek, maar meer een luchtige boek. Echter zoals verwacht hadden ze die hier totaal niet. Ik wist niet waarom men nooit boeken voor vermaak hadden aangeschaft. Waarschijnlijk omdat ze toch gewend waren dat geen enkel leerling aangespoord genoeg was om boeken vrijwillig te openen om te gaan lezen. Eigenlijk was ik dan ook de enige van deze school die ik kende die dat deed. Sasha had dat ook nooit gedaan – niet aan denken. Ik beet weer pijnlijk op mijn lip, terwijl mijn ogen uit het niets op twee meisjes branden. Een van de meisjes was blondharig en de andere was een brunette. Beide had ik hier nooit gezien en ze waren dan ook enorm verdacht bezig. – niet mee bemoeien, Gabi. Wees niet de wijsneus die iedereen beweerde dat je was – toch negeerde ik de hersenspinsel en volgde de meisjes die door een deur glipte. Snel versnelde ik mijn pas de deur door, waar rare lichten vanachter speelde. Net wanneer de licht weg wilde glippen doordat een van de meiden de deur dicht probeerde te trekken, trok ik deze open, waar ik naar binnen liep. Ik hield mijn handen even strak over elkaar heen gevouwen, terwijl ik beide even in me opnam. Ze zaten in iedergeval beide niet in Hallestrom, anders had ik ze wel herkend. ‘Waar denken jullie mee bezig te zijn?’ vroeg ik dan ook ietwat bekeurend naar beide dames, met een frons, voor deze versoepelde. ‘Sorry, ik ben Gabriele, zijn jullie nieuw hier, want dan lijkt het me beter dat jullie niet van de aangewezen paden afwandelen.’


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    BOEM VOL :Y)


    Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH