[RPG • 200 • Speeltopic 2] Durmstrang Insitute - Speeltopics

27 maart 2016 - 18:08 EASE is offline

EASE 14238

D U R M S T R A N G I N S T I T U T E

Rollentopic
~~Praattopic~~
Praattopic 2
Speeltopic 2

STORY
Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is.

HOUSES
Credits
• Hallestrom
(Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them.
• Molokov
(Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case.
• Ranaulph
(Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on.
• Rhoswen
(Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage.

OTHER INFORMATION
• Vakken en Lessen

• Quidditch

• Nationaliteiten

• Leerjaren en Schooljaar

• Schoolregels

• Dorms

• Hallestrom
De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter.
• Molokov
Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer.
• Ranaulph
De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden.
• Rhoswen
Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby?

• Uniform

• Huisdieren

• Kasteel en omgeving

• Cijfers, toetsen en essays

CHARACTERS
Naam — Faceclaim — User — Pagina
[Girls/Boys: 10/10]
Hallestrom [2/2]
• Eleanore Ingrid Novak — ? — MaIfoys — 1.4
• Gabriëla Antansia Rozycha — Kristina Bazan — Philip — 1.8
•

• Oliver Amaro Delray — Lucky Blue Smith — Poppys — 1.2
• August Felix Björk — ? — Raccoon — 1.6
•

Molokov [3/4]
• Zuzana Ružicka — Ebba Zingmark — Deamus — 1.4
• Claudai Ružicka — Ebba Zingmark — Necessity — 1.6
• Natalya Alissa Ivanov — Alycia Debnam Carey — Clarik — 1.9

• Vincent Milan Procházka — ? — MikeGClifford — 1.2
• Marcello Aloisio Alvaréz — Marcio Patriota — Malfoys — 1.8
• Manuello Ezequiel Alvaréz — ? — Raccoon — 1.8
• ? — ? — Probie — ?

Rhoswen [3/2]
• Sara Tali Herbovitz — Imaan Hammam — Tiva — 1.3
• Erika Isole Falker — Katherine McNamara — Clarik — 1.8
• Vyara Kaven Rumaneck — ? — Morgen — 1.8

• Alexander Stoyan Lyuben — Francisco Lachowski — Necessity — 1.4
• Emiel Elijah Rostville — ? — Florentina — 1.7
•

Ranaulph [2/2]
• Mae Nicola Mickelson — ? — caIypso — 1.7
• Iza Afina Caterina Dascu — Lodovica Comello — sandordinja — 1.7
•

• Dimitri Viktor Volkov — ? — calice — 1.3
• Adrian Andrej Nordheim — Alexander Koch — Solemnly — 1.9
•

[justify]RULES
• Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd!
• De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier.
• Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands.
• 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood.
• Enkel ik (Remarkeyable) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld.
• Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden.
• Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d.
• Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

HET BEGIN

Datum en Tijd
Maandag 1 september.
We skippen door naar de volgende ochtend. Natuurlijk is het prima om nog even een avond post te schrijven, maar zorg dat dit niet langer wordt dan 1 post p.p. Je mag ook een deel avond en een deel ochtend schrijven, zo,lang je dit maar duidelijk aangeeft. Het is nu maandagochtend 1 september, 9:46. Er is deze dag gewoon les, maar de leerlingen hebben geen lesplichten, gezien de leraren ook wel snappen dat zij als bovenbouw zijnde het liefst uit zouden willen slapen en even een dagje rust zouden willen hebben. De lessen gaan dus wel gewoon door, maar de leerlingen zijn niet verplicht om te komen, enkel wanneer zij dit willen.

[ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 22:11 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 27 maart 2016 - 19:29 ]

take me back to the basics and the simple life

2 juli 2016 - 17:02 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Aurora Loreen Nemecek
Halfbloed { Rhowsen

Gail glimlachte even voordat ze antwoord haf op mijn vraag. “Nederland, vandaar dat ik zo lang ben” verklaarde ze en ik knikte even begrijpelijk, hoewel ik ook wel lang was, was Gail toch net wat langer dan haar maar niet zo dat ik heel de tijd zou moeten opkijken dus dat was wel fijn. “Ik zat eerst op Beauxbatons” zei ze vervolgens tegen me waardoor ik weer naar haar opkeek. "Dat is ook een eind weg, maar ik begrijp je verandering wel." glimlachte ik en luisterde naar haar zachte stem. “En op welke school zat jij?” vroeg ze me vervolgens "Ik heb zowat iedere school gedaan, behalve Ilvermorny " legde ik haar uit. "Het is nogal moeilijk voor me om de perfecte school te vinden, ik kom uit dat rare land, Ijsland en kon dus geen frans waardoor ik na mijn eerste jaar op beauxbatons verhuisde naar Hogwarts, waar ik een eindje heb gezeten in Ravenclaw. Echter zijn er een paar dingen gebeurt op de school waardoor mijn vader me eerst niet meer wilde laten gaan naar een toverschool maar nadat ik hem dus heb overtuigt kon ik hierheen." legde ik uit aan Gail. Mede ook omdat ik in Hogwarts niet werd gewaardeerd door mijn geaardheid wilde ik hierheen gaan. Daarbij zijn het toch mijn laatste twee jaren aan de toverschool en zou ik dit wel gaan overleven hier. Hoopte ik dan toch.

Bij mijn volgende vraag keek Gail even op “Jup, niet dat die afkomst mij wat uitmaakt” zei ze en ik knikte even. Zelf was ze ook een halfbloed, het toveren zat eerder aan haar moeders kant. Ze was wel blij dat Gail er zo losjes mee omging en dat waardeerde ik wel. Eens we dan ook de bib hadden gevonden zwijmelde ik haast weg. Zoveel leesvoer geweldig dit. “Ja hier kun je vast een eeuwigheid bezig zijn met het vinden van een boek als je niet goed zoekt” merkte Gail op en ik grinnikte even waarna we wat naar binnen liepen. “Man, dat zijn inderdaad echt enorm veel boeken” ik moest lachen met haar opmerking en grijnsde even "Niet zo'n grote fan van boeken?" vroeg ik haar nieuwsgierig en keek even rond, gezien ze hier ook andere spulletjes hadden liggen.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

3 juli 2016 - 21:18 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Aaron Christian Løvik
Hallestrom - Pure blood - Homoseksual

'Your shirt has to go, but you can stay.'

Een klein pruillipje ontstond op mijn gezicht toen de jongen vermelde dat hij alleen Svetlana wilde beschermen en mij gewoon zou laten rotten in de diepste krochten van hel. Misschien een beetje overdreven deze redenatie maar zonder drama zou ik het hier niet overleven. Niet dat drama niet al op zijn weg was. Emiel kwam wat met zijn loser crew aangelopen, wat bestond uit drie jongen inclusief hemzelf. Natuurlijk wist ik dat ik niet mocht oordelen over de blond- zowel donker harige jongen gezien ik ze totaal niet kennen, maar dat ze henzelf konden vermengen met Emiel was al een teken aan de wand. Ik trok ook mijn wenkbrauw arrogant op toen de kijkers van Emiel even op mij bleven branden. Gelukkig was deze zo slim om door te lopen zonder wat te zeggen. Voor nu.
Het gesprek wat Svetlana en Nathaniel gevoerd leken te hebben had ik dan ook totaal niet gevolgd. Niet dat ik dit erg vond gezien alles wat over school ging behoorlijk saai was. Het enige punt waar ik bewust van was, is dat ik meegevoerd was door Svetlana of Nathaniel naar een ‘rustigere’ plek. Als ik ergens niet van hield was het wel als mensen voor me gingen beslissen en dat speelde zelfs mee met kleinere dingen zoals deze. Echter zou ik voor nu moeten gehoorzamen omdat ik geen flauw idee had waar we nu in dit krocht bevonden.
Ik liet me door de gangen leiden door het meisje, terwijl ze door bleef spreken. Ze legde kort maar krachtig de afdelingen uit en ik kon haast wensen dat dit ook gebeurd was door de directeur van deze school gezien dat ontzettend traag en saai verlopen was. Dat ik niet spontaan in slaap was gevallen is een wonder geweest. We liepen wat rond door de gangen waar Svetlana alles uit wist te leggen. We liepen dan ook langs klaslokalen, bibliotheek en uiteindelijk kwamen we uit bij een lokaal dat volstond met allerlei kooien. Ik was van plan om door te blijven lopen gezien kooien meestal organismes als in dieren of planten bestond en dat waren precies twee dingen waar ik niet mee over weg kon. Planten water geven was teveel moeite net zoals onstuimige dieren. Het enige wat ik dan ook op zijn tijd kon waarderen waren dan ook slechts katten en uilen. Ik wist dat dit niet mijn fout was, mijn ouders hielden gewoon niet van veren, haar of moddervoetjes in huis waardoor ik niet gewend was om met dieren om te gaan. Ik had dan ook nooit in de bossen of zandbakken mogen spelen vroeger, waardoor het nogal logisch was dat ik nogal dominant en dictatoriaal kon zijn. Ik had dat altijd moeten wezen want anders was ik als enige naast zulke speelse activiteiten moeten staan. Ik was van het begin af aan een showpony van mijn ouders geweest, hoewel ze me nu het liefst in een afvalhok zouden dumpen doordat ik niet meer naar verwachtingen voldeed. Ik had een afwijking en deze zal nooit meer weg gaan, ook al dachten zij dat wel.
Tot mijn ergernis trok Nathaniel de deur open en liep – naar mijn grootste afschuw – naar binnen. Helaas volgde ik en daarbij ook Svetlana hem naar binnen waar het naar mijn mening enorm stonk naar dier. Er zaten allerlei soorten en maten dieren in hen kooitjes en ik hoopte maar dat dit geen verplicht vak op school was. Ik had mijn vakkenpakket nog niet gezien, hoewel ik wel aannam dat mijn ouders die van mijn oude school naar deze had gestuurd. Ik trok mijn neus wat op, waar ik even Svetlana aan keek als laatste hoop dat ik niet de enige was die dit een enorm slecht idee vond. Ze zou zo en zo plus punten scoren als ze ook een hekel aan dieren had, gezien dat een van mijn grootste eisen waren. Dat Nathaniel hier ooit geslaagd voor kon zijn was mijzelf ook een grote raadsel. ‘Nathann… we waren bezig met een rondleiding en dan ga je deze arme dieren lastig vallen. Straks ontsnapt er nog een.’ Ik trok wat aan de mouw van zijn shirt als poging de jongen mee de lokaal uit te krijgen, terwijl een koude rilling over mijn rug gleed door mijn laatste hersenspinsel. Ik deed dan ook na een kort trekje aan zijn shirt snel naar achter met mijn arm nog steeds in die van Svetlana gehaakt. Ik wist hoe gevaarlijk en afschrikwekkend sommige fabeldieren er uit konden zien en hoefde dan ook niet langer dan een seconden naar de kooien te kijken om te weten dat deze hier ook zaten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

3 juli 2016 - 22:05 sandordinja is offline

sandordinja 456

Iza Afina Caterina Dascu
Renaulph - Pureblood - Seeker

We liepen langs enkele bankjes, waar Mae me stopte. Ze pakte mijn hand vast en begeleidde me naar één van de bankjes. Ik ging erop zitten en keek haar aan. 'Hey, als jij nou eens op dit bankje wacht.' zei ze me. 'Ik ben zo terug' Ik had een vermoedde wat ze ging doen en klaagde dus niet over het feit dat ik hier nog even moest zitten wachten op mijn eten. Ik zag Mae vertrekken en richtte toen mijn gezicht naar de zon. Ik sloot mijn ogen en genoot van de warme zonnestralen die op mijn huid vielen.Ik kon hier de hele dag zitten. Dit waren van die momenten dat ik graag eens zou willen dat de tijd stilstond. Dat ik mij in een klein universum bevond, zonder besef van tijd, waar ik alles kon overdenken, beslissingen kon maken, zonder dat ik daar dagenlang aan kwijt was. Ik bedacht me dat het heerlijk weer zou zijn om naar het quidditchveld te gaan, waarbij de gedachte Dimitri ook weer in me opkwam. Misschien dat ik er toch over wilde praten, met Mae, zo dadelijk hier op dit bankje. Ik zag Mae in de verte aankomen en glimlachte naar haar. Met mijn hand zwaaide ik.

In haar handen had ze afbakbroodjes en wat te drinken. Ik pakte beiden van haar aan en begon gulzig van mijn broodje te eten. Ik had echt wel trek gehad. Tijdens het eten had ik niet veel gepraat. Toen ik de laatste hap van mijn broodje had doorgeslikt besloot ik te vertellen waar ik mee zat. 'Wat moet ik nou met Dimitri?' vroeg ik haar. Ik stond op en begon naar het schoolgebouw te lopen, richting de slaapzaal, want ik wilde me erg graag omkleden. Ik had Mae een klein duwtje gegeven om ervoor te zorgen dat ze doorhad dat ik wilde vertrekken en ons gesprek lopend wilde hervatten.

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

4 juli 2016 - 11:46 Innsaei is offline

Innsaei 5369

Marcello Aloisio Alvaréz
Halfblood / Molokov

Met de hoofdpijn die hij nu had zou hij het maar moeten doen. Hij had zich er al bij neergelegd dat hij vandaag niet heel veel energieke dingen zou kunnen doen. Niet dat hij nu gelijk paracetamol of iets er voor zou pakken. Het was namelijk zo dat hij best tegen wat kon en niet snel middeltjes en dergelijke gebruikt als het niet echt nodig was.

"Niemand heeft me ooit gewaarschuwd voor de dag na het drinken, alleen voor de drank zelf." Hij glimlachte even op deze woorden. Drinken zelf ging bij hem altijd heel makkelijk, alleen de dag erna kwam inderdaad als een klap in zijn gezicht aan. Het herinnerde je er wel aan dat je de volgende keer wat bewuster of gewoon wat minder moest drinken.

Hij keek wat nieuwsgierig naar Claudai omdat hij wel hoopte dat ze iets te vertellen had over haar antwoord. Wat er gebeurd was wist hij niet, maar hij had het vermoeden dat er wel iets gebeurd was. Ze had vast wel leuk zitten dansen met een jongen, want hij zag Claudai echt niet als iemand die zelf te veel zou gaan zitten drinken.

"Ja hoor," was haar bescheiden antwoord op zijn vraag. Oké, blijkbaar wilde ze er niet te veel over uitwijken. Vond hij ook niet erg. Hij had wel even plagend een van zijn wenkbrauwen opgetrokken, maar wist toch wel dat ze verder niets zou zeggen. "Jij?" vroeg ze dan ook aan hem. "Wie is de date geweest?" Natuurlijk wist ze dat hij een date had, gezien ze geen verwoede koppelpogingen van zijn broer en Claudai haar zus hebben moeten ondergaan. "Je moet wel een date hebben gehad, want anders hadden Manu en Zuze ons echt wel aan elkaar gekoppeld voor de avond.'" Claudai sprak net zijn gedachte uit. Hij nam even een slokje water. Het was waarschijnlijk toch beter om wat te drinken. Hij glimlachte even. “Klopt, we moeten blij zijn dat dat niet is gebeurd” zei hij. “Sasha, en het was zeker gezellig” vertelde hij haar met een glimlach. Meer hoefde ook hij er niet over te zeggen.

[ bericht aangepast op 4 juli 2016 - 11:46 ]

Aan niets denken is ook denken.

4 juli 2016 - 12:02 Innsaei is offline

Innsaei 5369

"Ik heb zowat iedere school gedaan, behalve Ilvermorny " hoorde ze het meisje antwoorden. Ze keek even naar haar om. Oh, wauw, wat was zij blij dat zij dat niet had. Het leek haar maar vervelend om steeds mensen te ontmoeten en ze dan maar weer te moeten verlaten. "Het is nogal moeilijk voor me om de perfecte school te vinden, ik kom uit dat rare land, Ijsland en kon dus geen frans waardoor ik na mijn eerste jaar op beauxbatons verhuisde naar Hogwarts, waar ik een eindje heb gezeten in Ravenclaw. Echter zijn er een paar dingen gebeurt op de school waardoor mijn vader me eerst niet meer wilde laten gaan naar een toverschool maar nadat ik hem dus heb overtuigt kon ik hierheen."
“Aha oke. Nou ja, de perfecte school bestaat toch niet echt” antwoordde ze. Ze oordeelde niet over het feit dat het meisje verschillende scholen had versleten. Ze kon zich wel voorstellen dat het niet zo leuk zou zijn om je niet thuis te voelen op je school. Eigenlijk voelde ze hier ook nog niet thuis. Maar ze wist dat dat nog wel kon komen. Het was gewoon zo dat dit niet als haar school nog aanvoelde. Het voelde nu nog alsof ze een bezoeker was of een uitwisselingsstudente en dat ze over een tijdje weer in haar vertrouwde school zou rondlopen.

Gail was een beetje aan het staren naar de boeken. Zij was waarschijnlijk minder gefascineerd over de inhoud, maar des te meer over hoeveel van die dingen hier wel niet lagen. En nu ze recht naar een boekenplank keek kon ze zien dat sommigen er ook verbazingwekkend oud uitzagen. Iemand zou die dingen maar moeten afstoffen…

"Niet zo'n grote fan van boeken?" doorbrak haar gedachten over de hoeveelheid boeken. Ze hield op met staren en keek naar Aurora die nu naar wat andere dingen aan het kijken was. “Oh nee, niet echt om eerlijk te zijn. Ik ben niet zo goed in school en daar doen deze boeken me alleen maar aan denken” sprak ze. Ze was niet zo’n grote lezer, al hield ze wel van lezen maar op zijn tijd. Ze kon nu eenmaal niet snel lezen en ook niet leren. Dan kreeg je soms toch eerder een naar gevoel bij het zien van zo’n groot dik schoolboek, al wetend dat je er een heel deel van moest weten. Ze wist dan dat ze ze wel open moest slaan, maar kon het altijd niet laten om eerst het door te bladeren om te zien hoeveel ze te verdragen kreeg.

De bieb zelf vond ze echter wel mooi. Van de architectuur van gebouwen en andere dingen hield ze dan weer wel. Ze liep naar een van de grote kasten en pakte een boek op ooghoogte eruit. Geen idee of dat zo mocht. Maar er leek hier niemand te zijn die met streng toeziend oog naar hun aan het kijken was. “Aurora moet je dit ding eens zien” Ze liep met het enorm dikke boek naar haar toe en haalde haar vinger erover heen zodat er een streep te zien viel op het boek. Dat stof zat nu op haar vinger. De rest van het boek leek helemaal onder het stof te zitten en de kaft deed haar denken aan een duur antiek stuk. “In geen jaren gelezen lijkt me”

Aan niets denken is ook denken.

5 juli 2016 - 1:06 R3HAB is offline

R3HAB 12456

Gabriëla Antansia Rozycha

Hallestrom •7th year • Music

'Don't be a woman who needs a man.
Be a woman a man needs.'

Dramatisch greep de jongen naar zijn hart, waarbij hij deed alsof hij elk moment een hartaanval kon krijgen doordat ik zijn zogenaamde geheime beroep had ontdekt. Het zag er zo sukkelig uit waardoor ik een zacht lachje niet kon onderdrukken. Hij was echt geen lady killer, hij was een sukkel. Halverwege zijn act stopte de jongen plotseling, wat me even verbaasd deed fronsen. Ik zag zijn blik richting de deuropening gaan, waar ik meteen naar keek. Ik zag daar Svetlana, een vreemde jongen en Nathaniel staan. Ik keek even van Alex naar Svetlana die nou ook niet bepaald blij leek in de deuropening met de twee jongens of misschien door iets wat zich afspeelde in de eetzaal. Ik fronste even, waarna ik snel even zwaaide naar Nathaniel, maar de jongen was net zoals de andere twee verdwenen.
Ik keek weer even naar Alex die een zwakke poging deed om terug in onze conversatie te komen, hoewel het leek alsof hij een spook gezien heeft. Ik wist niet wat voor connectie Svetlana en Alex hadden en dat vooral omdat Alex bij mij was gisteravond en niet bij haar, maar misschien was het wel om haar jaloers te maken. Niet dat ik dat zozeer erg vond, gezien dat idee meer opluchten dan het idee dat Alex nog probeerde met me te flirten. Het zou een hoop ongemakkelijkheid besparen en ook een friendzone als deze nodig was. Kort liet ik mijn blik weer naar de ingang gaan, voor ik al gestoord werd door een streep plakkerig stroop wat jam bleek te zijn op mijn neus. Mijn mond gleed een beetje open bij zijn impulsieve handeling en wilde net klagen dat er wat op mijn jurk had kunnen morsen, tot ik besefte dat ik zíjn jasje nog droeg. Het enige kwaad wat hij mij dus kon aandoen was zijn eigen jasje bevuilen wat mij in een groot voordeel bracht. ‘Oh jíj bedoel je.’ impulsief greep ik naar zijn hand zodat hij niet weg kon rennen terwijl mijn ogen over het tafelblad scande. Ik kon een glas sinaasappelsap in zijn gezicht gooien, maar dat zou wel erg cliché zijn en enorm plakkerig. Ik moest nog naast hem zitten. Ik dipte mijn vinger wat in de honing, waarmee ik een paar rechte strepen op zijn wang wist te brengen. Eigenlijk was het net make up.
‘Je ziet er zo wel een stuk beter uit met deze contouren. Moet je vaker doen.’ ik stak plagend mijn tong naar de jongen uit, waarbij ik een duim naar hem opstak, voor ik mijn vingers dipte aan een servetje zodat deze niet meer zo plakte. Helaas voor mij was het honing en was het onmogelijk zonder water om het niet te laten plakken. Ik zuchtte dramatisch toen het servetje zoals verwacht aan mijn vinger bleef plakken, voor ik de jongen met een pruillipje aan keek. ‘Waarom kon ik niet nog eens de boter pakken in plaats van honing.’

[ bericht aangepast op 5 juli 2016 - 1:07 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

5 juli 2016 - 20:30 darkurge is offline

darkurge 3074

Sasha Elena Draganov
Hallestrom • Beater • Halfblood • Quidditch Field • Gus
“Oh My Gus”

Gus glimlachte eventjes sarcastisch naar me. "Ik en buitensport, laat me niet lachen Sas. Een bezem aanraken is al onder mijn niveau." zei hij droogjes.
"Oh, ik ben toch hopelijk niet onder je niveau of wel?" zei ik plagend, ik meende het niet. Ik wist dat Gus van me hield voor wie ik was, ook al was ik misschien geen volbloed heks. In onze kringen thuis ging het meer om geld, in plaats van om bloedstatus, iets wat ik zelf veel logischer vond... Maar goed, meningen mogen verschillen.
Ik sleurde Gus mee over het schoolterrein richting het veld en vroeg hem of hij überhaupt wel wist welke positie ik speelde. Hij had zijn wenkbrauwen opgetrokken.
"Beater toch? Al weet ik niet echt wat dat inhoud." zei hij. Hij had me oprecht verbaasd. Als ik zelf niet geïnteresseerd zou zijn in quidditch zou ik denk ik ook alle posities niet weten.
"Heel goed, Gus, lief dat je voor mij een uitzondering maakt, gezien quidditch wel onder je stand is." grapte ik. "Zodra hij land moet je op hem afstappen, oke? Dan ben ik weg."
Echter was Gus niet zo enthousiast over mijn voorstel als ikzelf.
"Ik...ik weet niet hoe ik me moet voordoen." mompelde hij en hij sloeg zijn armen over elkaar heen. "Wat als gisteren nu gewoon een stomme vergissing was?"
Ik rolde even met mijn ogen. "Oh please, Gus. Stel het was een vergissing? Wat dan nog? Dan is hij een stomme lul die iets super moois misloopt, namelijk jou. En je zegt toch zelf dat hij je terug zoende, het was echt geen vergissing!" ik pakte Gus zijn handen even vast. "En nu ophouden met onzeker doen, ben je vergeten wie je bent? Je bent August Felix Björk! Get it together!" sprak ik bemoedigend. "En hoe je je moet voordoen? Zoals je altijd doet, je bent leuk zoals je bent. Je hebt toch wel vaker met hem gepraat? Ook in het begin van het jaar op de boot... Wees gewoon jezelf!"
Volkov landde en ik draaide Gus om richting het veld en hem. "Kijk, ready?" vroeg ik hem. "Of ook als je niet ready bent, je kunt het lieve gus." ik gaf hem op een zijn wang. "Go get him tiger." zei ik en ik knipoogde naar hem. "Waag het niet om me te volgen!" Vervolgens liep ik terug richting het kasteel, eigenlijk snelwandelde ik, want ik wilde echt niet dat Gus me ging volgen.

5 juli 2016 - 20:48 darkurge is offline

darkurge 3074

Ashley "Ash" Joseph Diggory
“Stop being such an ash-hole...”
Roshwen • 17 • Beater • Seventh year • Halfblood • Lake • James & Emiel

"Wij hebben besloten om onze educatie voor vandaag op een laag vuurtje te zetten en te genieten van de buitenlucht." nodigde ik James uit. "Feel free to join."
"In dat geval... Misschien kunnen jullie me gelijk de leuke plekjes laten zien hier?" stemde hij in. "Als die er zijn dan..." Deze jongen had duidelijk behoefte aan good company en wat mensen om zijn schooltijd hier leuk te maken. Want zonder dat zou het waarschijnlijk niks worden, met deze pessimistische instelling.
“Is goed. Al zijn sommige dingen wel even lopen, maar ik denk wel dat iedereen nog niet zo brak is dat we dat niet redden” vertelde Emiel. “Eerst naar het meer gaan?” stelde Emiel voor, maar hij keek meer naar mij dan naar James. “We kunnen wat later wel bij de kroeg crashen” zei hij met een glimlach.
Ik toverde ook een glimlach op mijn gezicht. "Uitstekend plan, Rostville, laten we naar buiten gaan. En Durmstrang heeft best leuke plekjes, mijn nieuwe vriend." wende ik me tot James. "We zullen wat wantrouwen van jou eens even het tegendeel bewijzen. Met ons is het best leuk hier op school."

Samen liepen ze de eetzaal uit. Mijn oog viel opnieuw op de blonde nieuwe jongen die met Svetlana en Nathaniel stond. Note to self: ook hem leren kennen. Ik moest gewoon iedereen hier op school kennen, en iedereen moet mij ook kennen. Ik kan niet niemand zijn.
Even dacht ik weer aan wat Emiel eerder had gezegd.. wat was er tussen hem en Svetlana gebeurd? Ik kon niet anders dan een klein beetje nieuwsgierig zijn. Misschien dat ik hem er later nog naar zou vragen... als we alleen waren.
"Veel nieuwe leerlingen..." mompelde ik tegen mezelf, en deels tegen Emiel toen we buiten kwamen. "Vreemd.. vreemd.."
Het weer was nog net warm genoeg om buiten te kunnen zitten en een klein beetje te genieten van het zonnetje.

"Welkom op de prachtige gronden van het Durmstrang Instituut, James." glimlachte ik breed. "Je hebt dit natuurlijk gisteren al gezien, maar toen in het donker.. hoe dan ook..." zei ik. "daar is het quidditch veld.. en hier..." we liepen richting het meer. "Hier kun je eigelijk het wel beste chillen, bij het meer, ook al moet ik zeggen dat ik onze dorm ook wel prima vind."
Ik zwaaide even met mijn toverstok en sommeerde mijn grote kleed dat nog boven lag. Hij viel uitgespreid op de grond en ik plofte neer. We zaten op een paar meter van het meer af. Deze plek was zo rustgevend.
"James, zeg eens, gezien je natuurlijk nu nieuw bent op Durmstrang, waar heb je dan hiervoor op school gezeten?" vroeg ik hem. Waar kwam deze jongen vandaan? Die vraag moest gewoon beantwoord worden. "En een misschien nog wel belangrijkere vraag: speel je quidditch?"

[ bericht aangepast op 5 juli 2016 - 20:49 ]

5 juli 2016 - 21:03 darkurge is offline

darkurge 3074

D I M I T R I V I K T O R V O L K O V
Ranaulph • Captain & Chaser • Fullblood • Quidditch Field • Alone
"I can see clear now"

De frisse buitenlucht deed werkelijk wonderen met de mens. Mijn gedachten waren weer rustig, ik kon alles weer overzien. Het was alsof alle donkere wolken, die eerder mijn gedachtes waren geweest, verdwenen waren en plaats hadden gemaakt voor een blauwe lucht. Ik zag weer helder. Ik dacht weer helder. Vandaag moest ik wel met Iza spreken, moest haar uitleggen dat het niet aan haar ligt. Voordat Mae los gaat en gekke theorieën gaat verzinnen.. sowieso zou ze mij de boeman van dit hele verhaal maken. Terwijl zij eigenlijk ook gewoon een vriendin van me is. Maar goed, dat was het nadeel van vrienden zijn met twee meisjes. Uiteindelijk bleef ik de jongen en bleef ik toch de vijand.. ofzo...
Hoe dan ook moest ik Iza vandaag nog spreken. In een soort van goede moed daalde ik en lande ik op het veld. Maar ik zag dat ik niet langer alleen was. Mijn hart leek een slag over te slaan. Gus stond met Sasha Draagnov aan de zijkant van het veld. Ik was hier nog helemaal niet op voorbereid... maar snel raapte ik mezelf bij elkaar. Ik moest hem toch eens onder ogen komen, dus dan maar meteen... Maar de twee stonden nog te praten dus ik besloot om nog wat takjes van mijn bezem te knippen. Stiekem hoopte ik wel dat hij degene zou zijn die mij aan zou spreken, en dat het niet andersom hoefde te zijn..

6 juli 2016 - 21:47 EASE is offline

EASE 14238

Z U Z A N A R U Ž I C K A
“Success is not final, failure is not fatal: it is the courage to continue that counts.”
Dress — Molokov — Track and Field — Chaser — Twin

Lachend schudde hij zijn hoofd, waarbij zijn krullen- die ondertussen alweer best lang begonnen te worden- vrolijk om zijn hoofd heen dwarrelden.
"Oh no! Nu zal ik je wel moeten straffen hoor," grijnsde hij, waarna hij me begonnen te kietelen. Meerdere malen riep ik een stop, maar gecombineerd met gelach deed dat hem natuurlijk niks.
"Nu moet ik wel halfnaakt door durmstrang lopen he," vervolgde hij met een pruillipje, nog steeds kietelend. Toch moest ook hij op een gegeven moment toegeven dat het wel weer genoeg was geweest. Tot mijn genoegen drukte hij voor even zijn lippen weer op de mijne. Ik kon écht niet tegen kietelen. De laatste knoopjes noopte ik dan ook vast en ik moest lachen bij het aanzicht dat alleen de mouwen al een stuk te lang waren. En zo klein was ik toch echt niet. Manu was gewoon echt groot.
"Het is goed voor één keer, maar ik wil hem straks wel terug hmm, of anders draag ik jouw jurkje." zei hij plagend. "En die zal zeker uitrekken dan." Ik keek hem even aan alsof ik nu aan het nadenken was of ik het shirt aan zou houden, maar aangezien het groot genoeg was dat het ook mijn onderbroek bedekte, waarom niet?
"Hmm, ga je gang hoor. Ik ben eigenlijk best wel benieuwd hoe het je staat. Ik denk dat je armen er mooi in uit komen." reageerde ik dan ook lachend, me half in het shirt verbergende en me alweer klaarmakende voor een volgende kietelbeurt. Mijn maag rommelde. Plotseling, vanuit het niets.
"Alhoewel, schiet maar wel op. Ik heb honger," lachte ik. "Zullen we picknicken?" bedacht ik me ineens. Het was buiten prima weer, en om eerlijk te zijn had ik vrij weinig zin om me eerst fatsoenlijk aan te kleden voor een ontbijt, aangezien ik anders zeker na moest blijven wegens ongepaste kleding.

[ bericht aangepast op 6 juli 2016 - 21:47 ]

take me back to the basics and the simple life

7 juli 2016 - 15:13 Ken_ is offline

Ken_ 18305

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

"Oh please, Gus. Stel het was een vergissing? Wat dan nog? Dan is hij een stomme lul die iets super moois misloopt, namelijk jou. En je zegt toch zelf dat hij je terug zoende, het was echt geen vergissing!" ik pakte Gus zijn handen even vast. "En nu ophouden met onzeker doen, ben je vergeten wie je bent? Je bent August Felix Björk! Get it together!" sprak Sasha bemoedigend wat me haar even deed aankijken, op mijn lip bijtend. "En hoe je je moet voordoen? Zoals je altijd doet, je bent leuk zoals je bent. Je hebt toch wel vaker met hem gepraat? Ook in het begin van het jaar op de boot... Wees gewoon jezelf!"vervolgde ze en wees naar het veld. "Kijk, ready?" vroeg ze me en ik schudde even kort mijn hoofd al leek ze daar geen genoegen mee te nemen. "Of ook als je niet ready bent, je kunt het lieve gus." ze drukte haar zachte lippen op mijn wang ter aanmoediging en ik nam even een diepe teug adem. Ze had gelijk, ik kon dit.
"Go get him tiger." zei ze met een knipoogje en maakte rechtsommekeer. "Waag het niet om me te volgen!" en zo snel als ze kon ging ze weg waardoor ik even zuchtte en mijn blik weer op Dimitri liet rusten. Ik kon dit.
De zon scheen en een frisse bries was te voelen eens ik op het veld liep richting Volkov. Mijn blik had ik nogsteeds op de jongen gericht en leek hij me ook op te merken. Hij was wat bezig met zijn bezem dus kuchtte ik even om weer zijn aandacht op de eisen. "Hey Dimitri." begon ik wat koeltjes al lukte het niet om mijn koude masker op te houden. "Ben je aan het trainen voor Quidditch?" ik sloeg mijn armen even over elkaar heen terwijl ik kort mijn blik liet glijden naar zijn bezem maar ik kon het niet laten om hem weer aan te kijken. Genoeg met de slappe Gus te zijn. " Ik wil met je praten over gisteren" begon ik en liet mijn armen weer langs mijn lichaam gangen. "Ik meende alles wat ik gisteren zei, dus het waren geen woorden uit een dronken mond." zei ik en keek hem recht in zijn ogen aan. "Je doet wat met me Volkov."

Nathaniel Finley Bakker
Volbloed T Renaulp

"Laten we eerst naar een rustigere plek lopen." Stelde Svetlana voor en ik knikte goedkeurend al voelde ik wel dar Aaron er niet van hield om gecomandeert te worden. Echter liepen we met zijn drieën wat rond in het gebouw tot we de ergens in één van de vele gangen terecht kwamen. "Deze gang kom je eigenlijk nooit, maar hier kunnen we even rustig staan zonder de herrie van de hele school die brak komt ontbijten." zei ze en stak één van de uitstekende plukjes haar terug achter haar oor. "Hier op Durmstrang hebben we 4 afdelingen: Hallestrom voor de Wijsheid en de Loyaliteit, Molokov voor de Kracht en het Uithoudingsvermogen, Ranaulph voor de Sluwheid en de Dapperheid, en Rhoswen voor de Integriteit en het Doorzettingsvermogen. Elke afdeling heeft een eigen Common Room, met slaapzalen en toilet en wasruimtes. Elke Common Room is afgeschermd met een wachtwoord wat alleen mensen van die afdeling behoren te weten en wat elk jaar verandert. We zullen straks ook langs de Common Rooms gaan, dan weet je ook waar je ons kan vinden als je ons nodig hebt. Misschien is het handig om eerst langs de belangrijkste lokalen en de bibliotheek te gaan. Intussen komen we hier en daar al langs een ingang, en de anderen zien we daarna. Daarna kan je uitrusten of uitpakken. Ik kan me zo voorstellen dat je vermoeid bent naar de reis hier." Legde Svetla uit en we liepen weer verder. "Dit is de Molokov Common Room. Blijf hier maar uit de buurt. Molokov's zijn snel aangebrand en denken niet na bij wat ze doen. Ze kunnen lief zijn, maar het kan ook zo weer omslaan." begon ze en zo ging het ook verder met de andere Houses en gingen we zo ook langs de bib en andere zalen. Eens we bij het lokaal van de fabeldieren waren aangekomen liet ik Aaron los en ging ik het lokaal binnen, waardoor ze ook wel even moesten blijven. Ik had zin om de jongen wat te stangen gezien ik wist hoeveel hij van dieren hield. 0.05% dus.

In dit lokaal zat het vol met magische wezens en organische wezens. Ik vond het vak dan ook geweldig en nu ik eens de kans had om ze van naderbij te gaan bekijken nam ik deze dan ook. Je had er echt vanalles.

‘Nathann… we waren bezig met een rondleiding en dan ga je deze arme dieren lastig vallen. Straks ontsnapt er nog een.’ Zeurde Aaron waarbij hij wat aan mijn mouw trok. "Oh kom op Aaron, je bent toch niet bang voor wat beestjes." zei ik lachend en nam een flobberworm in mijn hand waarna ik deze plagend voor zijn neus hield. "Boo!" ik begon te schaterlachen en leunde wat tegen de kast achter me, al had ik niet door dat hierdoor een kooi op de grond viel en het wezen dat hierin hoorde te zitten wist te ontsnappen ."Uh... Oops.." mompelde ik .

(Laten we hier wat actie ingooien eheheh , wie voorstellen heeft voor het wezen dat in de kooi zit, plaats het in Praattopic c: )

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

Bedenkelijk keek Zuze me aan eens ik de opmerking maakte dat ik haar jurk zou uitrekken als ik deze zou aandoen."Hmm, ga je gang hoor. Ik ben eigenlijk best wel benieuwd hoe het je staat. Ik denk dat je armen er mooi in uit komen." zei ze lachend en rolde even grinnikend mijn ogen. "Hmm ja mijn spierballen zullen hier inderdaad mooi uitkomen, al is zwart niet echt mijn kleur hoor Zuze. " zei ik grijnzend terug en hoewel ik haar weer wilde kietelen begon haar maag te knorren. "Alhoewel, schiet maar wel op. Ik heb honger," lachte ze en ik lachte ook even. "Hmm en jij denkt dat ik je zomaar laat gaan?" zei ik met een wenkbrauwwiebel." Zuzuna kwam op een briljant idee "Zullen we picknicken?" stelde ze voor en ik haalde even mijn schouders op. "Sure en daarna ga ik me omkleden, is dat een deal? En dan moet jij me ook mijn hemd teruggeven." zei ik met een knipoog en porde haar nog eens voordat ik een kus op haar wang druk en afwachtte tot ze de spreuk zou gaan uitspreken, gezien ik niet echt wist hoe ze anders ongezien eten uit de eetzaal zou gaan smokkelen.

Aurora Loreen Nemecek
Halfbloed { Rhowsen

“Aha oke. Nou ja, de perfecte school bestaat toch niet echt” zei Gail waardoor ik haar met een glimlachje aankeek. "Ja dat is ook weer waar." grinnikte ik, moest zo'n school bestaan dan zou iedereen er alles aandoen om in die school te kunnen zitten, maar zelfs de beste spreuken zouden dit niet kunnen realiseren.
Op mijn vraag of ze niet zo'n grote fan was van boeken liet ze haar blik van de oude lederen boeken afscheuren en keek ze me even aan.. “Oh nee, niet echt om eerlijk te zijn. Ik ben niet zo goed in school en daar doen deze boeken me alleen maar aan denken” zei ze en ik knikte begrijpelijk. "Ja dat is inderdaad waar, al kan een goed boek je echt naar een andere wereld brengen, eentje ver weg van al het schoolgebeuren." zei ik optimistisch en zag hoe Gail naar een boek toe liep. “Aurora moet je dit ding eens zien” Het witharige meisje liep terug naar me toe met een gigantisch zwaar uitziend boek en gefascineerd keek ik toe hoe ze het zelf kon opheffen. Gail haalde haar vinger over de kaft waardoor je een streep zag met een heus kleurverschil. "Wauw, die moet er vast jaren gelegen hebben." zei ik verbaasd “In geen jaren gelezen lijkt me." nam Gail me de woorden uit mijn mond. " Weet je wat het leukst is aan ongelezen boeken?" vroeg ik enthouasiast maar voordat ze antwoord kon geven deed ik het al voor en blies op de kaft waardoor een heuse muffe stoflaag opvloog en even moest ik hoesten. "Wow, dat was een boel stof." zei ik zacht lachend en mijn mijn vingers even over de letters glijden van de lederen haft, de titel was geschreven in een vreemde taal dat zelf ik niet kon lezen of überhaupt achterhalen welke taal het was. "Wat zou er op die titel staan?" vroeg ik nieuwsgierig aan Gail en keek haar even met pretoogjes aan. "Dit boek zit vol mysteries lijkt me, durf je hem open te doen?" vroeg ze nieuwsgierig. Waarom zou er niemand eerder aan dit boek gekomen zijn?

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

7 juli 2016 - 21:31 Necessity is offline

Necessity 5622

CLAUDAI R U Ž I C K A
“It took me long enough to realize I don’t look good in pictures because I have the kind of beauty that moves”
Molokov – Seeker –Twin - Halfblood - Dress front/back

"Klopt, we moeten blij zijn dat dat niet is gebeurd,” was zijn antwoord. Ze glimlachte even. “Ja inderdaad, dan zouden we echt niet van die twee af zijn gekomen.” Ze keek hem even samenzweerderig aan. “Ik ben dol op Zuze en Manu is ook echt wel een goed persoon, maar op zulke momenten kan je beter zo ver mogelijk van ze verwijderd zijn.” Hij wist ook wel dat ze het niet serieus meende. Anders was hij wel heel dom en één ding wist ze toch echt zeker: Marcello was zeker niet dom.
“Sasha, en het was zeker gezellig,” was zijn antwoord. Claudai nam even een slokje van haar thee voor ze hem antwoordde. Het gaf haar ook de tijd om toch even na te denken. Natuurlijk wilde ze alles over zijn date weten, maar zij wist ook wel dat zij momenteel de laatste persoon was om hem te dwingen alles te vertellen. Zijzelf vertelde niet eens wie haar date geweest was.
Daarom glimlachte ze slechts naar hem. “Ze past bij je,” zei ze tegen hem. Ze meende het ook serieus. Die twee pasten bij elkaar. Of ze het zelf hadden geweten wist ze niet, maar ze was blij dat ze gisteren hun avond samen hadden doorgebracht. Marcello was een geweldig persoon – als vriend, niet meer, wat Zuze en Manu ook beweerden – en hij verdiende het om iemand te vinden die om hem zou kunnen geven.
Misschien is dat ook wel zo gegaan als tussen jou en Vincent, sprak een stemmetje in haar hoofd. Het was natuurlijk een optie, maar ergens had ze het gevoel van niet. En anders had hij vast een leuke avond gehad en daar ging het uiteindelijk om. Het feit dat hij Sasha’s naam kon zeggen zonder enigszins beschaamd te klinken – iets waarvan zij niet zeker wist of zij dat ook met Vincent zou kunnen – betekende vast dat het niet zo was. Of misschien was hij gewoon wat minder preuts.
Op de een of andere manier hadden haar gedachten haar toch weer terug geleid naar vannacht, iets wat ze juist niet wilde. Ze wilde heel even er gewoon niet aan denken, want vanmiddag zouden haar gedachten er ongetwijfeld weer mee bezig moeten, net zoals de rest van haar leven als ze pech had.

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

7 juli 2016 - 22:29 Innsaei is offline

Innsaei 5369

"Ja dat is inderdaad waar, al kan een goed boek je echt naar een andere wereld brengen, eentje ver weg van al het schoolgebeuren." “Ah ja, dat kan ik me ook wel voorstellen” stemde Gail met Aurora in. Misschien was het ook wel zo dat ze niet meteen wist wat een goed boek was, dat ze niet zoveel las. Ze was soms te ongeduldig met lezen. Dan las ze maar een paar hoofdstukken en als het boek haar dan nog niet aansprak, legde ze het weg. Wellicht kon Aurora haar ooit nog een goed boek aanraden, gezien die er een stuk meer vanaf leek te weten dan waar. Iemand die zo enthousiast kon worden over boeken zou ongetwijfeld ook wel een beter ontwikkelde leessmaak hebben dan haar.

Het stoffige boek zag eruit alsof het eeuwen oud was. Maar dat zou het vast niet zijn. Het was zo dik dat het zelfs enigszins zwaar was geweest om te tillen, terwijl zij niet snel moeite had met dingen tillen. Het zware boek zou ongetwijfeld ook veel kennis bevatten. Wat voor soort kennis, dat kon ze niet opmaken. "Wauw, die moet er vast jaren gelegen hebben." Dit deed haar even kort doen glimlachen, gezien ze direct daarna eenzelfde opmerking maakte. " Weet je wat het leukst is aan ongelezen boeken?" Tijd om hierover na te denken, laat staan antwoorden had ze niet. Aurora had een heuse stofwolk doen opblazen van het boek. Stofdeeltjes dwarrelden eerst overal en nergens maar leken hun weg te vinden en kwamen langzaam terecht op de grond. "Wow, dat was een boel stof." Ze moest hier even om grinniken. “Ja, dat heb jij nu allemaal op je gezicht” zei ze met een glimlach en ze keek Aurora even aan. Het was wel duidelijk dat ze geen smetvrees had, net zoals haar. Dat kon ze wel waarderen.

Haar ogen gingen weer naar het boek, dat toch een bepaalde charme leek te hebben. Ze wist niet wat het was. "Wat zou er op die titel staan?" Gail volgende met haar vingers de titel. Het was onleesbaar. Het was niet eens chinees, het was iets waarvan ze de tekens niet eens bij een taal kon plaatsen. Ze keek op naar Aurora met een serieus gezicht. “Hoe-vermoord-ik-mijn-buurman-het-effectiefst-en-zonder-al-te-veel-moeite, voor dummies” Ze keek even naar de ondertitel en wees ernaar. “Limited edition” zei ze en nu moest ze toch wel glimlachen. Een serieus gezicht volhouden was altijd moeilijk voor haar, voornamelijk als ze zoiets niet-serieus zei. “Uhh ik zou echt niet weten wat dit is” zei ze vervolgens. "Dit boek zit vol mysteries lijkt me, durf je hem open te doen?" vroeg Aurora nieuwsgierig. Ze moest zelf toegeven dat ze ook wel nieuwsgierig was naar de inhoud. Waar kon een boek zo vol mee zitten? Of ze hem durfde open te doen. Natuurlijk durfde ze dat. Niet voor niets heette ze Gail. Niet dat die naam angstloos betekende maar ze verzon graag zelf wel dat deze zo’n soort betekenis bedroeg. Ze was niet snel bang voor dingen. Bovendien, wat kon er nu gevaarlijk zijn aan een boek? Oké, als je het over magische boeken had was er veel mogelijk. Maar ze kon zich toch niet voorstellen dat er iets zou gebeuren. En ze was veel te nieuwsgierig om het niet open te doen. “Tuurlijk, laten we even kijken” zei ze dan ook. Ze legde het boek op een tafel bij hun in de buurt neer. Het was toch te zwaar om de hele tijd vast te houden. Ze opende het boek niet voorzichtig maar ook niet onvoorzichtig. Ze opende het gewoon, zodat ze ergens uitkwam op een pagina in het midden.

Aan niets denken is ook denken.

7 juli 2016 - 22:45 Innsaei is offline

Innsaei 5369

Marcello Aloisio Alvaréz
Halfblood / Molokov

“Ja inderdaad, dan zouden we echt niet van die twee af zijn gekomen.” Hij knikte instemmend. Rustig nam hij wat slokken van zijn water. De hoofdpijn hield er niet van op maar het zou waarschijnlijk wel goed voor hem zijn, gezien alcohol uitdrogend was. Hij merkte de samenzweerderige blik van Claudai op. “Ik ben dol op Zuze en Manu is ook echt wel een goed persoon, maar op zulke momenten kan je beter zo ver mogelijk van ze verwijderd zijn.” Natuurlijk had hij door dat ze dit niet echt meende, gezien tweelingen onafscheidelijk waren, als ze eeneiig waren. En zo erg waren ze natuurlijk ook weer niet. “Precies, verstoppen achter een plant ofzo” grapte hij.

“Ze past bij je” “Oh ja?” antwoordde hij meteen terug. Hij wist het zelf eigenlijk niet precies. Hetgeen dat hij zeker wist was dat Sasha gewoon heel vertrouwd voelde. “Misschien heb je wel gelijk” zei hij met een glimlach. Zelf zag je dat soort dingen natuurlijk niet. Hoe Sasha over hun avond dacht wist hij eigenlijk niet precies. Of eigenlijk beter gezegd: over de avond zelf wist hij het wel, maar over hoe het nu verder zou gaan… Gewoon doen alsof er niets was gebeurd deden ze ook weer niet, maar hij wist eigenlijk ook niet precies wat hij voor haar voelde. Wel dat hij haar een geweldige meid vond en knap was ze ook zeker, maar dat kon hij ook gewoon vinden als normale vriend.

Hij kon merken dat Claudai ergens in gedachten was, gezien ze niet meer wat leek te zeggen. Hij vroeg zich af of ze aan haar avond dacht. Hij zou niet vragen naar wat ze allemaal had gedaan op die avond, maar hij vond dat hij haar wel mocht vragen naar haar date. Gezien hij het zelf ook had gezegd. En het toch wel overduidelijk was dat Claudai een date had gehad. “Dus wie was jou date?” vroeg hij nonchalant.

[ bericht aangepast op 7 juli 2016 - 22:46 ]

Aan niets denken is ook denken.

7 juli 2016 - 23:25 KIaus is offline

KIaus 21035

Vincent Milan Procházka
Molokov || At least Stan seems to get me.
We waren net de sprongen boven de anderhalve meter aan het doen, toen ik een paard uit het bos zag komen, zonder een ruiter erop. Ik zette Stan met heel veel moeite terug, na nog twee sprongen. Ik sprong van zijn rug en nam hem mee naar de stal. Ik zou hem zo wel een cool down laten doen, want hem alleen laten met sprongen was nooit een goed idee. Ik liep snel naar de stal, met Stan in een dribbeltje naast me. Naarmate we dichterbij kwamen, zag ik Saphire's achterste in de stal staan, maar ik zag mijn broertje nog niet. Zacht vloekte ik, voor ik Stan aan een boom bond, gezien Saphire hem echt niet mocht, en de stallen in snelde. Voorzichtig schoof ik langs de merrie, die mij niet echt mocht, zoals alle merries, en zag toen Jonah om haar nek hangen. "Jonah, Laat je voorzichtig gaan. Benen eerst. Ik heb haar." zei ik in het Tsjechisch tegen hem, terwijl ik de teugels greep. Het paard brieste geërgerd, maar het kon me niets schelen. "Je weet dat je niet alleen het bos in moet gaan." mompelde ik. Zijn merrie kon even gevaarlijk zijn als Stan, maar ze luisterde een stuk slechter dan Stan, en paste nooit op de veiligheid van haar ruiter, wat Stan wel deed. Saphire begon wat te briesen en te trappelen. Ik gaf een zacht rukje aan de teugels. "Kappen. Je hebt al genoeg veroorzaakt vandaag." wierp ik de merrie toe. Ik wist dat ze me niet verstond, maar het moest er gewoon even uit. Als Jonah eenmaal veilig was, zou ik haar op stal zetten, aftuigen, en met hem spreken. Aan de ene kant wilde ik dat echt niet, maar aan de andere kant wilde ik wel of het goed met hem ging. Hij moest echt niet meer alleen het bos in gaan. Ik wist dat Stan en Saphire niet de beste vrienden waren, maar als ik bij hem was geweest, had ik haar nog kunnen vangen, tegenhouden, maar nu was dit gebeurt omdat er niemand bij hem was. Ik wist dat hij zijn paard vertrouwde, maar Saphire was geen paard om te vertrouwen, want dit flikte ze veel vaker. Je vertrouwde een seriemoordenaar ook niet met babysitten. Dat was misschien een beetje overdreven, maar het ging om het idee. Ik haalde nog een hand door mijn haren en gaf het paard nog een standje, terwijl ik van uit mijn ooghoek even naar Stan, die probeerde bij het gras te komen bij de boom waar ik hem aan vast had gezet. Toch richtte ik me al snel weer op de merrie, die ik met geen haar vertrouwde. Ze probeerde me constant te bijten en weg te komen, wat dus niet ging gebeuren. "Kalmpjes aan, tante. Je gaat nergens anders heen dan zo je stal in." beet ik het paard toe. Hopelijk had Jonah niks, want dit zou niet de eerste keer zijn dat hij iets overhoud aan een gekke bui van deze merrie.

Bowties were never Cooler

Index RPG Actieve Topics Zoek