[RPG • 200 • Speeltopic 2] Durmstrang Insitute - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 27 maart 2016 - 18:08   EASE is offline
    EASE
    EASE 14238

    D U R M S T R A N G      I N S T I T U T E
    Rollentopic
    Praattopic
    Praattopic 2
    Speeltopic 2

    STORY
    Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is.

    HOUSES
    Credits
    • Hallestrom
    (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them.
    • Molokov
    (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case.
    • Ranaulph
    (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on.
    • Rhoswen
    (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage.

    OTHER INFORMATION
    • Vakken en Lessen
    Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken.
    • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar
    [V] Charms
    [V] Dark Arts*
    [V] History of Magic [HoM]
    [V] Transfiguration
    [V] Potions
    [K] Astronomy
    [K] Quidditch**/****
    [K] Sports***/****
    [K] Care of Magical Creatures [CoMC]
    [K] Arithmancy
    [K] Divination
    [K] Studie of Ancient Runes [SoAR]
    [K] Music****
    [K] Art****
    [K] Ghoul Studies
    * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld.
    ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten.
    *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport.
    **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak.
    • Rooster


    • Quidditch
    Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar.
    • Hallestrom
    Captain —
    Chaser —
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —
    Beater —
    Keeper — Oliver Amaro Delray
    Seeker —

    • Molokov
    Captain — Vincent Milan Procházka
    Chaser — Zuzana Ružicka
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz
    Beater —
    Keeper — Vincent Milan Procházka
    Seeker — Claudai Ružicka

    • Ranaulph
    Captain — Dimitri Viktor Volkov
    Chaser — Dimitri Viktor Volkov
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —
    Beater —
    Keeper —
    Seeker —Iza Afina Caterina Dascu


    • Rhoswen
    Captain — (Loten?)
    Chaser — Alexander Stoyan Lyuben
    Chaser —Erika Isole Falker
    Chaser —
    Beater —Vyara Kaven Rumaneck
    Beater —
    Keeper —
    Seeker — Sara Tali Herbovitz

    • Nationaliteiten
    Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten.

    • Leerjaren en Schooljaar
    Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen.

    • Schoolregels
    — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden.
    — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan.
    — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden.
    — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt.
    — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen
    — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen.
    — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden.
    — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht.
    — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken.


    • Dorms
    Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord.
    • Hallestrom
    De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter.
    • Molokov
    Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer.
    • Ranaulph
    De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden.
    • Rhoswen
    Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby?

    • Uniform
    Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen.
    Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing.

    • Huisdieren
    Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen.

    • Kasteel en omgeving
    Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld.

    • Cijfers, toetsen en essays
    Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.




    CHARACTERS
    Naam — Faceclaim — User — Pagina
    [Girls/Boys: 10/10]
    Hallestrom [2/2]
    • Eleanore Ingrid Novak — ? — MaIfoys — 1.4
    • Gabriëla Antansia Rozycha — Kristina Bazan — Philip — 1.8
    •

    • Oliver Amaro Delray — Lucky Blue Smith — Poppys — 1.2
    • August Felix Björk — ? — Raccoon — 1.6
    •

    Molokov [3/4]
    • Zuzana Ružicka — Ebba Zingmark — Deamus — 1.4
    • Claudai Ružicka — Ebba Zingmark — Necessity — 1.6
    • Natalya Alissa Ivanov — Alycia Debnam Carey — Clarik — 1.9

    • Vincent Milan Procházka — ? — MikeGClifford — 1.2
    • Marcello Aloisio Alvaréz — Marcio Patriota — Malfoys — 1.8
    • Manuello Ezequiel Alvaréz — ? — Raccoon — 1.8
    • ? — ? — Probie — ?

    Rhoswen [3/2]
    • Sara Tali Herbovitz — Imaan Hammam — Tiva — 1.3
    • Erika Isole Falker — Katherine McNamara — Clarik — 1.8
    • Vyara Kaven Rumaneck — ? — Morgen — 1.8

    • Alexander Stoyan Lyuben — Francisco Lachowski — Necessity — 1.4
    • Emiel Elijah Rostville — ? — Florentina — 1.7
    •

    Ranaulph [2/2]
    • Mae Nicola Mickelson — ? — caIypso — 1.7
    • Iza Afina Caterina Dascu — Lodovica Comello — sandordinja — 1.7
    •

    • Dimitri Viktor Volkov — ? — calice — 1.3
    • Adrian Andrej Nordheim — Alexander Koch — Solemnly — 1.9
    •

    [justify]RULES
    • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd!
    • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier.
    • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands.
    • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood.
    • Enkel ik (Remarkeyable) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld.
    • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden.
    • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d.
    • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.


    HET BEGIN

    Datum en Tijd
    Maandag 1 september.
    We skippen door naar de volgende ochtend. Natuurlijk is het prima om nog even een avond post te schrijven, maar zorg dat dit niet langer wordt dan 1 post p.p. Je mag ook een deel avond en een deel ochtend schrijven, zo,lang je dit maar duidelijk aangeeft. Het is nu maandagochtend 1 september, 9:46. Er is deze dag gewoon les, maar de leerlingen hebben geen lesplichten, gezien de leraren ook wel snappen dat zij als bovenbouw zijnde het liefst uit zouden willen slapen en even een dagje rust zouden willen hebben. De lessen gaan dus wel gewoon door, maar de leerlingen zijn niet verplicht om te komen, enkel wanneer zij dit willen.

    [ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 22:11 ]

    [ bericht aangepast door een moderator op 27 maart 2016 - 19:29 ]

    take me back to the basics and the simple life

    2 aug 2016 - 22:24   Necessity is offline
    Necessity
    Necessity 5622

    CLAUDAI      R U Ž I C K A
    “It took me long enough to realize I don’t look good in pictures because I have the kind of beauty that moves”
    Molokov – Seeker –Twin - Halfblood - Dress front/back


    Soms waren er van die momenten die compleet buiten het leven stonden dat je eigenlijk leidde. Voor Claudai was afgelopen nacht er een geweest. Alles wat ze gedaan had, was compleet niks voor haar geweest, maar het waren de acties van een ander. Ook nu ze hier zo zat met Marcello voelde het nog steeds een beetje alsof ze een vreemde in haar lichaam en haar leven was. Het voelde zo vreemd en tegelijkertijd zo vertrouwd, zoals ze hier grapjes zaten te maken over hun geliefde familieleden, maar op hetzelfde moment zo brak waren dat ze eigenlijk geen woord wilden uitbrengen en het liefste weer onder de lakens zouden duiken – deze keer alleen.
    “Leuk dat je met hem was, het was vast gezellig,” was Marcello’s antwoord toen ze zei dat Vincent haar date was geweest. Ook dat kon aan het rijtje onwerkelijke dingen van de afgelopen dagen worden toegevoegd.
    “Ja, het was zeker gezellig. Vincent, als in onze Captain Procházka, heeft zelfs gedanst.” Ze grinnikte even bij de herinnering van de vorige avond en hoe ze met z’n tweeën op de grond terecht waren gekomen.
    “Waar zijn die familieleden van ons eigenlijk?” vroeg Marcello haar vervolgens. Ze was er wel blij mee dat hij van onderwerp veranderde. Ze wilde dat onwerkelijke gevoel dat deze ochtend compleet los stond van alles nog even houden en dat ging beter als ze nergens aan hoefde te denken.
    Precies op het moment dat ze wilde antwoorden dat ze vast nog ergens in een tentje lagen te snurken, zag ze haar zus binnenkomen. Aan haar kleding te zien had ze inderdaad de nacht met Manuello doorgebracht. Claudai zwaaide even terug naar Zuze en richtte zich toen weer op Marcello.
    “Zo te zien op weg naar een picknick,” antwoordde ze hem glimlachend. “Al zit ik veel liever hier. Was er geen regen voorspeld voor vanmorgen?”

    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    5 aug 2016 - 22:32   Innsaei is offline
    Innsaei
    Innsaei 5369

    Marcello Aloisio Alvaréz
    Halfblood / Molokov


    Rustig dronk hij van zijn water terwijl hij even naar Claudai keek. Hij was blij dat ze beiden een goede avond hadden gehad. Die indruk kreeg hij in ieder geval als Claudai over haar avond praatte. “Ja, het was zeker gezellig. Vincent, als in onze Captain Procházka, heeft zelfs gedanst.” “Leuk” zei hij met een glimlach. Blijkbaar was Vincent niet iemand die snel op de dansvloer te vinden was. Misschien had hij dat ook niet verwacht, aan zijn uiterlijk te zien, maar verder wist hij weinig tot niets van de jongen af. Als Claudai zich vermaakt had, schatte hij ook wel in dat hij wel oké was.

    Hij had even rondgekeken maar niet zo snel een bekend gezicht gezien. Even was de gedachte voorbij geglipt dat Zuze en Manu misschien wel in de les zaten, maar die was ook snel verdwenen als dat hij opgekomen was. Natuurlijk zaten die niet in de les, maar hoogstwaarschijnlijker aan elkaar. Het was immers een van de weinige vrije dagen die ze konden krijgen, dus lag het voor de hand om deze dan ook te benutten.

    Marcello volgde Claudai haar blik toen zij naar iemand zwaaide. Als je het over de duivel had. Zuze zag er ook niet op en top fris uit. “Zo te zien op weg naar een picknick,” Zijn blik gleed weer naar Claudai. Hij was blij dat zij een van de personen was hij als hij een kater had zich op zijn gemak voelde. Hij had eigenlijk altijd wel de behoefte om te praten, hoe hij zich ook voelde. Maar zoals hij zich nu voelde was verre van optimaal. Claudai leek hetzelfde te hebben en hierdoor konden ze ook gewoon rustig praten.
    “Al zit ik veel liever hier. Was er geen regen voorspeld voor vanmorgen?”

    “Geen idee” Hij haalde zijn schouders op. Eigenlijk lette hij nooit op de voorspellingen. Zijn manier van iets van het weer te weten komen: gewoon uit het raam kijken of naar buiten gaan.

    “Maar ik zou het niet voor elkaar krijgen om nu eten naar binnen te werken” De gedachte alleen al. Hij zag het echt nog niet voor zich. Een grote picknickmand gevuld met allerlei dingen en daar dan wat proberen van te eten terwijl je hoofd soms uit elkaar leek te spatten door een venijnige hoofdpijn en dan ook nog dat misselijke onderbuikgevoel dat maar niet weg ging. Als hij het zo inschatte, zou Claudai ook niet nog iets gaan eten.

    Not my best, sorry.

    [ bericht aangepast op 5 aug 2016 - 22:33 ]

    Aan niets denken is ook denken.

    9 aug 2016 - 19:20   KIaus is offline
    KIaus
    KIaus 21035


    Svetlana Irina Volkov
    Ranaulph || Now I feel like a third wheel.
    Ik had het zeker wel gezellig gevonden om met Nathaniel rond te vliegen, maar het werd me al snel in zijn ogen duidelijk dat hij het niet zou doen. Zijn woorden maakten het eigenlijk alleen maar pijnlijker, omdat hij ervoor koos om mij alleen te laten en met Emiel te gaan praten. Nu zei hij dat hij ook problemen had met Emiel, maar zelf was ik daar nog niet zo zeker van. Ik haalde een hand door mijn lange lokken en knikte. "Jammer." Het was een zachte mompel, niet meer. Ik knikte naar hem bij zijn lieve woorden en aaide nog zacht even langs zijn wang. Ik schudde uiteindelijk mijn hoofd en sloeg mijn ogen neer. "Hij was duidelijk, gisteren." Hierna draaide ik mijn rug naar Nathaniel en liep weg naar mijn kamer om mijn bezem te halen en mijn haren op te steken. Dat was snel gedaan, en eigenlijk zou ik een broek aan moeten doen om te vliegen, maar ik had er weinig zin in om me om te kleden. De enige broek die ik had was mijn Quidditch broek, en ik wilde die niet vies maken voor een aantal simpele rondjes vliegen. Ik besloot dus maar gewoon mijn haren vast te zetten en mijn bezem te pakken, om gewoon in mijn uniform te vliegen. Ik liep naar buiten, richting het quidditch veld, maar nog voor ik er was zag ik Dimitri daar ook vliegen. Nu moesten we wel praten, maar niet tientallen meters boven de grond op hoge snelheid. Nu zag ik nog een persoon, August, hoog boven in de lucht, pratend met mijn broer. Ik kwam net binnen lopen, waardoor ik het gesprek net kon volgen. Ik wilde niet luistervinken, maar het gebeurde gewoon, en wat ik hoorde schokte me. Gus had gevoelens voor Dimi, en nog verrassender, Dimi had gevoelens voor Gus. Dat kon toch niet? Dat mocht niet. Ik keek in shock naar boven, tot het allemaal net genoeg bezonken was, om zelf op mijn bezem te stappen en omhoog te vliegen. Ik hield me stil, terwijl ik wat rondjes linksom en rechtsom draaide. Blijkbaar had Dimi dit voor mij, en iedereen, verzwogen, wat ik ook wel snapte, wat dit was echt een schande. Hoe kon hij dit vader en moeder aan doen, onze familienaam zo besmeuren.

    [Niet mijn gedachten]

    Bowties were never Cooler

    9 aug 2016 - 20:50   darkurge is offline
    darkurge
    darkurge 3074

    D I M I T R I V I K T O R V O L K O V
    Ranaulph • Captain & Chaser • Fullblood • Quidditch Field • Gus & one nosey little sister
    "I got this feeling inside..."










    Zenuwachtig wachtte ik het antwoord van Gus af. Ik had hem mee uit gevraagd... was dat niet te snel? Misschien wou hij het juist rustiger aan doen? Maar aan de andere kant was hij wel zelf naar me toe gekomen... mijn hart klopte snel en ik wou de verlossende woorden uit zijn mond horen.
    Tot mijn opluchting knikte Gus en pakte hij mijn hand vast. "Dat zou ik geweldig vinden." glimlachte hij. Hij was zo knap, en nu wou hij met me uit? Soms verbaas ik me erover hoe snel dingen gaan... een paar weken geleden zaten we nog samen op de boot en had ik nooit durven dromen dat ik ooit op dit punt zou zijn.
    "En misschien kun je me eens de spelregels van Quidditch aanleren?" stelde Gus voor.
    Ik grijnsde. "Ja het wordt wel tijd dat ik je even wat quidditch kennis ga bijbrengen. Maar ik zal je niet te veel vertellen hoor, ik zou je niet willen vervelen."

    "Hoe is het gisteren dan nog afgelopen met je zusje?" vroeg hij vervolgens.
    Zuchtend besefte ik me dat ik Svetlana nog niet gezien had vandaag, en dat moment van confrontatie kwam steeds dichterbij.
    Ik haalde mijn schouders op. "We kregen ruzie, ik vind dat ze niet met verkeerde gasten moet omgaan... maar goed, daar was ze het niet mee eens." Soort van vermoeid draaide ik mijn ogen naar de lucht. Om vervolgens mijn ogen weer te laten dalen en tot mijn schok stond achter Gus, een paar meter verderop, Svetlana.
    "Speaking of the devil..." zei ik zacht tegen Gus. "Zusje... ook een rondje vliegen?" zei ik luchtig.
    Hoe lang had ze er al gestaan? Ze had sowieso niks gehoord. Ze had niks kunnen horen.. Nee, ze had geen idee van wat er hier zich daadwerkelijk heeft afgespeeld.

    [ bericht aangepast op 10 aug 2016 - 0:00 ]

    9 aug 2016 - 21:09   darkurge is offline
    darkurge
    darkurge 3074

    Ashley "Ash" Joseph Diggory
    “Stop being such an ash-hole...”
    Roshwen • 17 • Beater • Seventh year • Halfblood • Lake • James & Emiel









    “Dat is niet echt een belangrijke vraag hoor James, er zijn ook genoeg mensen die dat niet spelen” zei Emiel en stak daarna zijn tong naar me uit.
    Ik reageerde geschokt. "Wat een belediging dit, Rostville. Maar oke oke, andere dingen zijn ook wel interessant."
    Toen ik het kleed tevoorschijn had getoverd leek James wel in een soort ban te zijn.
    "Je went er wel aan" Stelde Emiel hem gerust. Soms vergat ik dat Emiel eigenlijk echt een goede gast was. Ik zou nooit degene zijn geweest om iemand gerust te stellen, maar Emiel doet dat dan juist wel weer. Een eigenschap die ik erg aan hem waardeerde.
    "Tja" begon Jamesj ietwat onzeker. "Eerlijk heb ik geen idee wat dat woord zou moeten betekenen wat je zojuist zei. Ik neem aan dat het een soort sport is, gezien je het in combinatie met het woord veld gebruikte, maar verder zal het me echt een worst wezen."
    "Ach je hoeft er ook niet veel van te weten" wuifde Emiel het onderwerp een beetje weg. (Hoe kon hij dit nu zeggen?)
    Even keek ik verrast van James naar Emiel en weer terug. Deze jongen, was hij een muggle? Of nouja, praktisch gezien hij zou nu wel een tovenaar zijn toch? Maar is hij opgegroeid tussen de muggles? Fascinerend... dacht ik bij mezelf.
    "Ik dacht dat het wel overduidelijk zou zijn, maar ik kom hier dus niet uit de buurt. Ook kom ik verder niet van één of andere school waar je met stokjes zwaait als het geen pen, potlood of chinees stokje in de pauze is. Ik heb daardoor dus ook geen idee waar je dat kleed vandaan hield en hoe je van kikkers prinsen maakt of kan lopen op water."

    Gefascineerd keek ik naar James. Emiel was inmiddels redelijk zoned out. Wat ik niet echt begreep, hoe kon je dit niet interessant vinden? Misschien lag het aan het gezeur dat Emiel de vorige avond had gehad. En waar ik nog steeds benieuwd naar was.
    "Fascinerend... werkelijk fascinerend." zei ik schaamteloos en ik staarde James aan. "En je ouders? Zijn ze muggles? En oh oh heb je wel eens een hoe heet dat nu ook alweer.... een auto gereden? Volgens mij heet het een auto?"
    Ik had nog nooit gesproken met iemand die compleet nieuw was in de magische wereld. Helemaal met mijn achtergrond kon ik me onmogelijk voorstellen hoe het zou zijn om nog nooit iets van magie te hebben gezien in je leven en dan op een plek als Durmstrang worden gedropt. Dat moet vreemd zijn...
    Inmiddels had Emiel een heel stuk gazon weggeplukt en ik keek hem even zorgelijk aan. Hopelijk was hij wel oke... en was dat gedoe van gisteravond niet echt zo serieus dat Emiel er onder zou gaan lijden... Echter vond ik dit niet het moment om erover te beginnen, we waren met James en die kenden we nog maar net. Dus ik zei niks ene wachtte rustig het antwoord van James af.

    10 aug 2016 - 12:56   KIaus is offline
    KIaus
    KIaus 21035


    Vincent Milan Procházka
    Molokov || At least Stan seems to get me.
    Jonah probeerde zijn paard te verdedigen, wat ik ook altijd met Stan zou doen, maar dit was niet hoe een paard zich hoorde te gedragen, zeker niet nu hij op een hoger niveau sprong dan toen hij haar kreeg. Ze hoorde zich dan ook beter te gedragen, professioneler, en dat zou hij ook moeten weten. Toch hield ik voor nu mijn mond, voor eens. Ik had alles gezegd wat ik kon en had geen zin om mijn broertje nog erger tegen me in het harnas te jagen, gezien hij de enige in de familie was niet niet alles wat slecht ging op mij afschreef. Ik zette de merrie, die duidelijk geïrriteerd met me was, in de weide en kwam toen terug met Stan, om hem af te zadelen en klaar te maken om met hem te longeren. Ik zou vanavond nog wel wat met hem oefenen, maar nu was hij afgekoeld, en stik druk. Jonah ging mee naar de cirkel, waar ik het paard eerst weer wat liet opwarmen, beide kanten op, voor ik hem over de sprong liet gaan die er al stond, ook weer beide kanten op. Hij had duidelijk een voorkeur voor een kant toen hij bij mij kwam, maar dat zorgde voor veel problemen bij krappe parcours, waardoor ik hem na veel hard werken, voor elkaar had gekregen dat zijn kanten nu bijna gelijk waren. Ik grinnikte bij de woorden van mijn broertje, die over de rand van de cirkel leunde. "Ik ken hem inmiddels wel. Hij wordt echt veel te druk als hij zijn training niet af kan maken." Met een aantal geluidjes kreeg ik Stan zo ver om nog net wat hoger te springen en nog iets zijn snelheid te verhogen. Ik wilde hem niet uitputten, maar wel de ergste drukte eruit te halen. Toch probeerde ik hem altijd wel wat te pushen, zijn uithoudingsvermogen te verhogen, net als zijn snelheid. Hoe langer hij het volhield en hoe sneller hij was, hoe meer ik mezelf kon concentreren op de sprongen en de hoogte. Zijn maximum was op dit moment 1.90m, maar ik hoopte echt dat hij uiteindelijk 2.00m zou kunnen springen. Hij was een goed paard, sterk, snel, en slank, maar impulsief en koppig, waardoor het soms nog wel eens vechten was, maar hij wist dat ik hem alleen richting en aanwijzingen gaf, maar hem zijn ding liet doen. We waren een team, en dat zorgde ervoor dat het zo goed werkte tussen ons. Toen Stan duidelijk wat vermoeider werd, wat minder netjes ging springen, en net wat snelheid verloor, liet ik hem stoppen met springen en de spanning uit zijn spieren draven en stappen. "Zullen we zo wat gaan drinken? Dan kan je nog wat bekomen van die stunt van net." zei ik tegen mijn broer, terwijl ik Stan weer aanlijnde. Zo kon ik hem weer op stal zetten, want de dag voor een wedstrijd ging ik geen problemen in het weiland riskeren.

    Bowties were never Cooler

    10 aug 2016 - 15:59   Fagerman is offline
    Fagerman
    Fagerman 4603

    MAE NICOLA MICKELSON

    Gelukkig bleek ik al snel niet de enige te zijn die blij was met wat er gebeurde. Ook Iza zette zich wat heviger in, wat de zoenintensiteit nog eens liet stijgen. Met haar handen op mijn heupen kwam ze steeds dichterbij om haar handen vervolgens langzaam naar beneden te laten glijden. Als ik kon glimlachen had ik het zeker gedaan. Iza deed het smooth, stiekem zelfs beter dan dat ik van haar verwacht had. Oke, niet dat ik heel erg veel van haar had verwacht als in dat ik er eerlijk gezegd niet over na gedacht had. Het was eerder gewoon niet echt iets wat ik als mogelijk beschouwt had. De reden daarachter was echter ook nogal vaag.
    Iza vergrootte de afstand tussen ons even door me een klein duwtje te geven, waarop mijn lichaam als reactie naar beneden ging. Ik lag op het gras terwijl Iza opnieuw naar me toekwam, boven me, en haar lippen weer terug liet komen op de mijne. Haast gretig ging ik er weer op in. Door deze gretigheid merkte ik eerst haast de verandering in beweging in mijn rechterzij op, al voelde ik wel genot. Ik hapte even naar adem voor ik opnieuw de zoen in ging. Mijn hand liep ik naar haar rug gaan om er vervolgens figuren op te tekenen.
    Mijn hard begon steeds harder te bonken en mijn gretigheid bleef maar toenemen. Ik wilde maar meer en meer, al genoot ik volop van wat er gegeven werd. Ik leek bijna in een eigen wereld te zitten, een wereld waar enkel Iza en ik bestonden op dit grasveld met zijn twee. Toch bleek ik het wel op te merken dat we niet de enigen meer waren op het grasveld. Weliswaar lagen we een beetje verborgen achter een struikje, toch hoorde ik de stemmen die ons leken te naderen. Waarschijnlijk zouden ze ons niet meteen zien, maar toch ging ik iets van Iza weg. Ik kon niet opstaan of me op een andere manier van haar verbreken, wat misschien nog wel moeilijker was door het feit dat dat ook het tegengestelde was van wat ik werkelijk wilde. Toch had mijn lichaam in een reflex gereageerd op de stemmen en me laten gerealiseren dat het misschien een goed idee was nu even te stoppen, of in ieder geval een pauze te nemen.
    'Laten we gaan,' fluisterde ik een beetje hijgend in Iza's oor, terwijl ik haar zachtjes van me af duwde, zodat ze naast me terecht kwam en ik een beetje overeind kon komen. Ik stak een hand naar haar uit om haar te helpen opstaan en glimlachtte naar haar.
    'Wil je nog naar de les gaan of zullen we iets anders bedenken?'

    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    11 aug 2016 - 11:11   Ken_ is offline
    Ken_
    Ken_ 18305


    Nathaniel Finley Bakker
    Volbloed T Renaulp




    Langs de ene kant had ik wel spijt met mijn beslissing, gezien Svetla echt aangenaam en begripvol gezeldschap is, maar ik moest dit wel doen. Ze haalde even een hand door haar bruine haren maar knikte dan, duidelijk teleurgesteld dat ik niet met haar mee ging. Ik kon achterkomen, maar daar had ze niet veel aan en daarbij mocht ik geen beloftes maken die ik misschien niet kan nakomen. Wie weet wat er zou gaan gebeuren als ik Emiel onder ogen kwam...
    "Jammer." mompelde ze zacht en kort beet ik op mijn lip terwijl ik de brunette even bekeek. Ze streelde kort mijn wang wat me even kort deed blozen gezien ik zo'n aanraking van een meisje niet gewend was, maar zag dit eerder als een vriendschappelijk gebaar. Ze schudde haar hoofd op mijn vraag en keek even weg. "Hij was duidelijk, gisteren." Ik had wel medelijden met Svetla, maar ze wist zich sterk te houden en dat bewonderde ik wel. Ze had zich ondertussen al omgedraaid en liep de hang uit. Iets dat ik ook maar moest gaan doen. Een diepe zucht verliet mijn lippen waarna ik even mijn hersenen pijnigde. Als ik Emiel was... Waar zou ik zijn. Een vraag die ik amper beantwoord kreeg, ik dacht dat ik zo goed als alles over mijn broertje wist, maar niets is minder waar. Enkele dagen geleden probeerde hij zichzelf nog van kant te maken...
    Met slome pas sjokte ik ook de hang uit in gedachten verzonken waar Emiel zou kunnen zitten. Veel vrienden had ik nu ook weer niet en dat was verdomme mijn eigen fout geweest...
    Eens ik enkele gangen doorlopen was zag ik plots een ander bekend gezicht... Eentje waarmee ik zonet ruzie had gehad... Aaron en Alexander. Mijn eerste gevoel was de andere kant oplopen want ik wist dat Aaron me ervoor zou betaald zetten dat ik hem 'getreiterd' heb met een worm... Tja... Als kind kon hij er ook al niet tegen wat zou me er dan aan doen denken dat hij er nu mee kon lachen... Uiteindelijk na even in een tweestrijd met mezelf te zijn liep ik toch op de twee af. Erg graag had ik Alexander niet - zeker niet toen ik toch even jaloers was dat hij met één van mijn betere vriendinnen had gedanst gisteren en ik niet- maar het was ook niet dat ik hem verachtte. Het verbaasde me wel dat Aaron met hem aan het praten was, maar als ik me vaag herinnerde hadden de twee wel een soort relatie met elkaar al wist ik niet meer goed wat. Mijn lip zo goed als kapotkauwend van de zenuwen liep ik op hen af. "Aaron? Kan ik je even spreken?" vroeg ik hem ietswat onzeker en keek de blonde jongen aan en knikte even kort naar Alexander als een soort van begroeting. Ik wist niet of ik hun gesprek gestoord had, maar aan hun gezichten te zien leek het niet al te plezierig te zijn.








    Aurora Loreen Nemecek
    Halfbloed { Rhowsen




    “Ik denk dat jou intuïtie wel goed zit” zei Gail met een glimlachje wat me even geamuseerd deed kijken naar Gail. Ze had een prachtige glimlach en daarbij was ze ook niet bang voor wat avontuur. Ze kende haar nog niet eens zo lang, maar op de een of andere manier had je bij sommige mensen dat je je meteen op je gemak voelde. Aurora was zo iemand, net als ze bij James en Ash had gehad eigenlijk. “Oehhh dan zijn wij wellicht de uitverkorenen die door het lot hier wel mogen komen!” speelde ze enthousiast in op mijn woorden wat me deed grinniken eens ik dan ook zei dat ik niet wist aan wie ik het boek moest tonen ging Gail verder “Tja dat weet ik ook niet” haar enthousiasme en speelsheid trokken me wel aan en vandaar dat ik haar dan ook tot mijn avontuurmaatje benoemde.
    “Natuurlijk! Op een goede samenwerking, partner in crime” Nadat we elkaar de handen geschud hadden zette ik mijn handen in mijn zij alles eens bestuderend.
    “Dus wat wordt precies ons eerste gezamenlijke avontuur?” vroeg Gail en vlak na haar woorden viel mijn blik op een glinsterend voorwerp bovenaan een la met boeken. "Deze plek wat verkennen wie weet wat voor schatten hier zitten." zei ik speels en wees naar het blinkende voorwerp. "Zoals dat daar!" Haar enthousiasme was niet te missen maar misschien was ze toch wat te luid geweest want een luid gekraak was te horen aan de andere kant van de bieb. " Dat klonk niet normaal..." mompelde ik waarna ik enkele stappen dichterbij zette om te kijken wat het geluid had veroorzaakt.









    August Felix Björk
    Volbloed T Hallestrom





    Dimitri leek opgelucht te zijn met mijn antwoord en ik glimlachte even naar de jongen, hij hoefde echt niet zo bang te zijn in mijn buurt. Voor die jongen zou ik alles doen, zo verliefd was ik wel. Alles maar toch met enkele uitzonderingen erbij gerekend, zo'n dromer was ik nu ook weer niet, maar ik was niet bang om me open te stellen voor hem. Ik voelde me zelfzeker in zijn buurt maar anderzijds ook zo breekbaar. Het is een gevoel dat lastig te omschrijven viel. Bij mijn opmerking over quidditch grijnsde hij even - wat overigens ontzettend aantrekkelijk was- "Ja het wordt wel tijd dat ik je even wat quidditch kennis ga bijbrengen. Maar ik zal je niet te veel vertellen hoor, ik zou je niet willen vervelen." een zacht lachje rolde over mijn lippen. "De basis is meer dan genoeg en wie weet vind ik het misschien wel heel interessant." grijnsde ik . Bij mijn volgende vraag over Svetla leek zijn stemming helaas wat te veranderen. Een zucht verliet zijn smalle lippen waarna hij vervolgens zijn schouders ophaalde. "We kregen ruzie, ik vind dat ze niet met verkeerde gasten moet omgaan... maar goed, daar was ze het niet mee eens." even kort keek Dimi weg en ik haf hem een kort bemoedigend kneepje in zijn hand. Net als ik wilde zeggen dat het wel goed zou komen zag ik dat zijn blik veranderde. "Speaking of the devil..." zei hij zacht waarna mijn hart enkele tellen stopte en ik haast meteen zijn hand losliet. Ik kon niet ontkennen dat ik bang was om mijn gevoelens aan vreemde te tonen en voor Svetlana om haar broer hand in hand te zien met een andere jongen.... Ik wilde Dimi's leven niet verbrodden. Ik zette mijn pokerface op en keek even achterom waar ik Svetlana zag staan, maar woorden had ik niet voor haar. Hoe durfde ze ons te besluipen? "Zusje... ook een rondje vliegen?" zei Dimitri alsof er niets gaande was en ik kneep mijn handen even tot vuisten. Zo hard dat ik mijn nagels in mijn vel voelde priemen als een soort straf voor mezelf dat ik niet voorzichtig genoeg was geweest. Hier van weg lopen kon ik niet, dat wilde ik Dimitri ook niet aan doen, mocht ze het gezien hebben dan was ik hier voor hem om dit samen aan te pakken. "Dag Svetlana." zei ik koeltjes en stak mijn gebalde handen in mijn broekzak zodat ze het niet zou opmerken.









    Manuello Ezequiel Alvaréz
    halfbloed { Molokov






    "Hmm, dat weet ik zo net nog niet hoor," zei Zuze vaagjes waarna ze opstond vanuit kleermakerszit en haar handen even door mijn wilde krullen woelde. "Well, dan ga ik maar eens even de eetzaal in glippen om wat ontbijt te halen." Ze glimlachte even ondeugend en ging daarna de tent uit. "Als jij dan een deken ofzo kidnapt en buiten wacht? Dan kom ik er zo snel mogelijk aan" riep ze nog voordat ze richting het kasteel liep. Goed waar ging ik beginnen.. Shirtless, maar wel met broek -fyi- liep ik de tent uit en liep ik enkele tenten af op zoek naar een ongebruikt deken. Het was gisteren best druk geweest dus om wat deftigs te vinden was geen gemakkelijke klus. Na zo goed als haast heel het terrein afgezocht te hebben naar een aantal deftige dekens had ik er toch twee kunnen bemachtigen en had ik -per ongelijk- enkele koppeltjes gestoord die nog innig bezig waren geweest in hun tent. Woops.
    Eens ik terug bij de tent was zag ik Zuze al aan komen rennen met het eten. Veel tijd om me dingen af te vragen had ik niet of ik werd al door haar meegesleurd richting het bos. Het hele gedoe deed me lachen en natuurlijk liep ik met haar mee naar het bos. Lachend en uitgeput belanden we beiden in het gras en ik keek haar lachend aan. "Voor wie waren we op de Vlucht hmm mis Ruzica." vroeg ik haar lachend en kwam even op adem.

    [ bericht aangepast op 11 aug 2016 - 11:14 ]

    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    13 aug 2016 - 13:52   sandordinja is offline
    sandordinja
    sandordinja 456

    Iza Afina Caterina Dascu
    Renaulph - Pureblood - Seeker



    Mae leek zeker geen bezwaar te hebben tegen mijn move. Ook zij gaf zich gretig over. Toch, na enkele minuten genoten te hebben, leek iets ons te onderbreken. Stemmen naderde de paden. De meeste leerlingen hadden nu ontbeten en genoten van het feit dat ze een vrije dag hadden. Ik kon ze alleen maar gelijk geven om die tijd buiten door te brengen. Nu was het nog een beetje behaaglijk, met het zonnetje erbij. Mae merkte het ook en vergrootte de afstand tussen ons. Ze stond op en reikte me een hand toe. 'Laten we gaan.' zei ze. Ik kon het niet helpen en schaamde me toch een beetje. Ik vond het even moeilijk om haar aan te kijken. Was dit een grote fout geweest, of zou er alleen maar iets moois uitbloeien? 'Wil je nog naar de les gaan, of zullen we iets anders bedenken?' vroeg Mae me. Ik beet even op m'n lip. Ergens was les hebben nu alles wat ik wilde. Ik was een beetje overrompeld door het verlangen dat ik zojuist en nu nog steeds voelde. Les zou een mooie afleiding wezen. Aan de andere kant wilde ik niks liever de rest van de dag met Mae doorbrengen. Ik wilde onderzoeken hoe zij over deze situatie dacht. Had ze me niet willen beledigen? Of was dit echt iets?

    Ik liet haar hand los en liep rustig de school in. Af en toe naast mij kijkend of Mae mij nog altijd volgde. 'Misschien is naar de les gaan inderdaad niet meer de beste optie.' zei ik tegen haar. Een ondeugende maar onzekere stem klonk. 'Ik ga maar eens wat makkelijks aantrekken.' vervolgde ik. Terwijl ik aan mijn jurk voelde. Vies was deze zeker en toch leek hij nog bijna net zo te schitteren als gisteravond. Mijn kapsel en make-up overigens niet.
    'Daarna zien we wel.' voegde ik eraan toe. Ik bedacht me dat ik Dimitri ook nog moest zoeken vandaag, of misschien niet vandaag, maar wel van de week. Ondanks dat ik mij nu warm voelde en opgelaten over het feit dat ik net met Mae gezoend had, wilde ik Dimitri nog wel om een verklaring vragen.
    Laatste post voor introductieweek, ergens rond 23 augustus kan ik weer posten

    'Speak the truth, even if your voice shakes...'

    14 aug 2016 - 17:30   EASE is offline
    EASE
    EASE 14238

    Z U Z A N A      R U Ž I C K A
    “Success is not final, failure is not fatal: it is the courage to continue that counts.”
    Dress — Molokov — Track and Field — Chaser — Twin


    "Voor wie waren we op de vlucht, hmm, miss Ruzicka?" vroeg Manu lachend. Ik wiebelde even met mijn wenkbrauwen en draaide me op mijn zij, mezelf omhoog houdende met mijn elleboog.
    "Jaa, dat zou je wel willen weten, he?" plaagde ik hem terug, "Nouu, er zijn deze mensen op school, misschien heb je ooit van ze gehoord, maar de bedoeling is dat ze orde houden en les geven. Al ben ik even kwijt wat de benaming voor die taak ook al weer was..." lachte ik. Ik kon het niet helpen data ik de hele tijd glimlachte, en dat was iets wat me van binnen helemaal blij maakte. Twee weken geleden bijvoorbeeld, voordat school weer begonnen was, waren glimlachen op mijn gezicht een redelijk zeldzaam iets, en kwamen die enkele keren per dag maar tevoorschijn, wanneer ik Manu even wist te spreken via skype bijvoorbeeld, of wanneer mijn vader even weg was en Clau en ik wat tijd met zijn tweetjes hadden zonder dat er de hele tijd naar ons geschreeuwd werd. Nu, eigenlijk meteen toen ik terug ging naar Durmstrang al, waren die glimlachen niet meer van mijn gezicht te slaan. Zo af en toe vuile ik ze in voor een geïrriteerde blik of een grijns, maar altijd gevold met een lach. Zeker bij Manu waren die glimlachen en grijnzen en wat-dan-ook niet te stoppen.
    "Maareh, ik heb eigenlijk best wel honger," vervolgde ik, wanneer ik in de kleermakerszit ging zitten en van een van de dienplaten een broodje gezond plukte en al gouw een hap nam.

    take me back to the basics and the simple life

    14 aug 2016 - 19:30   R3HAB is offline
    R3HAB
    R3HAB 12456

    Aaron Christian Løvik
    Hallestrom • Homoseksual pure blood • @ Alex and Nathaniel in the hallways. Future family drama.
    'I don't believe what you say. I believe what you do.'



    Mijn grijze kijkers stonden nog steeds even kil in de bruine kijkers van mijn achterneefje gehaakt. Ik keek toe hoe Alex de laatste paar millimeters die hij nog bezat, gebruikte waardoor hij al helemaal boven me uit torende als Monster van Loch Ness, hoewel ik genoeg kennis bezit om te weten dat de naam Big Foot hem ook wel zou sieren.
    Als dat al niet gênant genoeg was - voor ons beide gezien ik nu behoorlijk voor paal stond omdat ik met hém gezien werd - maakte de jongen algauw een referentie naar onze familie, of beter gezegd de zijne gezien ik niet meer welkom er in was. Ik vermoedde dan ook dat hij dit expres deed. Toch was ik ondanks mijn falen nog vele maatstaven hoger dan hem. Misschien niet in onze familie, maar de wereld was groter dan dat. Echter bespaarde Alex me de moeite om weer een botte opmerking te geven, gezien deze toch nog snugger genoeg leek om te beseffen dat ik toch nooit voor hem zal gaan knielen.
    Een kleine grijns ontstond op zijn gezicht; hoewel de sprankeling in zijn ogen die meestal gepaard gingen met een grijns of glimlach bij mijn neef uitbleef. Iets wat waarschijnlijk was omdat we onszelf diep van binnen extreem ongemakkelijk voelde; maar we het beide niet wilde accepteren.
    ‘Ook leuk om jou weer te zien Aaron. Hoe is het met je? Hoe ben je hier nu weer beland, man?’ zachtjes gleed er een ietwat gefrustreerde zucht over mijn lippen gezien Alex zich nog steeds had voorgenomen om zijn onschuldige act te behouden; hoewel ik ergens wel wist dat dit enkel schijn was. Hij wilde gewoon de woorden die door onze familie geroddeld werden over mij en mijn ouders bevestigd horen, zodat hij mijn leven zuur kon maken en ongetwijfeld zal laten merken hoe veel hoger hij nu dan wel niet was dan ik, om me vervolgens net zoals de rest van mijn familie me in de steek te laten. Uit het niets verscheen Nathaniel dan ook bij deze hersenspinsel en hoewel het vanzelfsprekend was dat mensen vroeg of laat naar me toe kwamen om excuses aan te bieden voor dingen waarin ik overdreef; wist het me toch voor een fractie van een seconden te verbazen.
    ‘Aaron? Kan ik je even spreken?’ ik zag hem kort knikken naar Alex wat me liet weten dat ze niet bevriend waren. Iets wat ook logisch was geweest gezien we altijd naar Bulgarije moesten reizen om onze familie te zien en als ze eens bij ons kwamen; mochten we niet naar buiten waardoor ik Alex nooit aan Nathaniel had kunnen laten voorstellen. Niet dat ik en Alex onszelf er wel eens aan hielden. Vaak hadden we wel eens naar buiten geglipt of vanuit mijn raam in de goot geklommen, wat altijd de nodige angstkreetjes van onze nichtjes opleverde. Echter waren deze tijden allang voorbij en waren Alex en ik geen neven noch vrienden meer. We waren vijanden en dat wisten we beide.
    Zachtjes vlocht ik impulsief mijn hand in die van Nathaniel en overbrugde de weinige centimeters die tussen ons hadden gezeten door hem dichterbij te trekken. ‘Alles wat je wilt zeggen, kan je ook in het bijzijn van mijn nieuwsgierige achterneefje vertellen, Nath. Vroeg of laat gaan we toch allemaal een – one - big – happy – family – worden samen met Legally blonde, nietwaar Alex?’ Uitdagend wierp ik mijn neef een blik. Als hij zo graag het van mijn lippen wilde horen dat ik homoseksueel was, dan kon ik hem net zo goed een live show van dit feit geven.
    Ik viste mijn hand uit die van de jongen naast me, om ze nu rond zijn nek te leggen. Mijn ogen staarde kort naar de oranje-bruine sproeten die zijn gezicht sierde door de zomer en de dunne smalle bovenlip, die maar al te bevriend was met zijn – ietwat - volle onderlip. Voor Nathaniel echter kon vluchten, hechtte ik mijn lippen al aan zijn bovenlip, waarna ze zijn onderlip de even zelfde behandeling gunde. Zachtjes, maar zeker voelde ik ook de lippen van mijn tegenspeelder in actie komen; wat mijn armen even van de tedere handeling deed aanspannen. Zo rustig mogelijk probeerde ik de jongen erdoor heen te begeleiden, waarbij een arm uit zijn nek gleed om met mijn vingertoppen teder over zijn kaaklijn – bedekt met stoppeltjes – te strelen voor ik onze lippen weer liet scheidden. Ik liet mijn hoofd voor een paar korte secondes tegen zijn nek rusten; waar ik nog een korte zoen op plantten als toch een kleine teken van dankbaarheid. Ik was weliswaar niet de type die zulk soort dingen als dankbaarheid liet tonen, maar voor even leek ik dat te vergeten door het feit dat Nathaniel me niet weggeduwd had, net zoals de jongen nooit gedaan had. Zelfs al viel de keuze tussen zijn broer en mij. Nathaniel was er altijd voor mij. Dat hadden zelfs de afwezige jaren tussen ons niet kunnen verbreken.

    [ bericht aangepast op 14 aug 2016 - 19:33 ]

    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    16 aug 2016 - 22:39   Necessity is offline
    Necessity
    Necessity 5622

    ALEXANDER      STOYAN       LYUBEN
    “My opinions may have changed, but the fact that I’m right didn’t”
    Pureblood – Rhoswen – Chaser - Bulgaars


    Het leek er sterk op dat Aaron geen antwoord zou gaan geven en Alexander had zich mentaal al voorbereid op de machtsstrijd die zijn vraag zou gaan volgen, aangezien geen van beide jongens de overwinning naar de ander zou laten gaan. Voor die strijd echt kon losbarsten, veranderde echter alles. En dat allemaal door de komst van een onbetekenend iemand als Nathaniel Bakker.
    “Nathaniel,” antwoordde Alexander het knikje van Nathaniel. De jongens hadden nooit echt een klik met elkaar gehad, maar tolerantie ging nog wel. Tenminste, meestal. Op dit moment, nu Nathaniel Aaron weg wilde kapen voor Alexander zijn antwoorden had, kon hij hem wel schieten – iets wat hij uiteraard niet liet merken.
    Vanaf het moment dat Aaron zijn vingers met die van Nathaniel vervlocht, was de chaos helemaal compleet. Natuurlijk had hij de geruchten gehoord over Aaron, maar die waren nooit bevestigd. Hij had geweten dat Aarons gezin in ongenade was gevallen, maar ondanks dat hij de erfgenaam van de Lyubens was, hadden zijn ouders hem erbuiten willen houden. Ditmaal kunnen we je het niet vertellen, Alexander. Aaron is je vriend. Je zult genoegen moeten nemen met het feit dat het nu is zoals het is. Daarin hadden ze de waarheid niet gehad. Aaron was ooit, lang geleden, misschien een vriend geweest. In elk geval tot op zekere hoogte. Ze hadden elkaar goed genoeg gekend om samen de regels te overtreden en elkaar bij de familiebezoeken bezig te houden en samen in de problemen te komen. Toen ze ouder werden, volwassener wellicht, en ze dat niet meer konden delen, was er niks wat ze nog aan elkaar bond behalve de bloedband. Ze waren toen slechts rivalen geworden.
    “In legally blonde gaat ze wel naar Harvard, dus zo’n slechte vangst is dat niet,” antwoordde hij Aaron. Hij wist dat Aaron precies zou weten waar hij het over had. Ze hadden niet voor niets ooit een deel van deel één gezien omdat Aaron dat graag had gewild en Alexander de keer ervoor de film had uitgezocht. Misschien had Alexander toen al Aarons geaardheid moeten vermoeden, maar hij moest toen een jaar of acht of negen zijn geweest, en welke jongen hield zich op zo’n leeftijd nou bezig met het feit of je achterneef op jongens viel of niet?
    Misschien had hij beledigd moeten zijn door Aarons benaming. Hij kreeg het niet voor elkaar. Aaron bedoelde waarschijnlijk een van zijn vele scharrels en het was niet alsof Alexander zich daarvoor schaamde. Ja, Gabi was ook blond en Alexander was ervan overtuigd dat hij met haar verder zou gaan, tenminste zolang het zou duren, maar zoals hij al had gezegd: zo’n slechte vangst was het toch niet?
    Natuurlijk moest Aaron zijn uitleg nog even onderstrepen door Nathaniel te zoenen. Alexander rolde geërgerd met zijn ogen toen de zoen maar door bleef gaan. Het was niet alsof Aaron zijn punt niet allang duidelijk had gemaakt. Dit kostte alleen maar tijd en om heel eerlijk te zijn had hij geen zin om te moeten toekijken hoe zijn achterneef een van zijn klasgenoten aan het aflebberen was.
    “Ik snap het, jullie zijn hopeloos verliefd en alles, maar kunnen jullie de volgende keer even wachten tot het gesprek is afgelopen voor jullie elkaar bespringen?” vroeg hij de jongens geïrriteerd. Zelfs hijzelf wachtte altijd tot er geen anderen waren en zocht dan een rustig hoekje op – hij kende het kasteel niet voor niets inmiddels zeer goed – waarom kon zijn neef niet gewoon even hetzelfde doen?

    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    19 aug 2016 - 14:45   Necessity is offline
    Necessity
    Necessity 5622

    CLAUDAI      R U Ž I C K A
    “It took me long enough to realize I don’t look good in pictures because I have the kind of beauty that moves”
    Molokov – Seeker –Twin - Halfblood - Dress front/back


    Marcello's reactie deed haar vermoeden dat hij Vincent niet echt goed kende, al verbaasde dat haar een beetje. Hij was immers de Captain. Iedereen scheen te denken dat ze hem kenden, al waren er maar weinig die hem echt kende. Ach ja, waarschijnlijk wilde Marcello geen oordeel vellen over iemand die hij niet kende en hij had natuurlijk minder met Quidditch te maken dan zij had, dus daar kon hij hem ook niet echt van kennen. Ze besloot om maar vooral niet over het onderwerp door te gaan. Zijn reactie gaf haar genoeg redenen om er niet verder over door te praten, maar subtiel van onderwerp te wisselen.
    Misschien was overschakelen naar de acties van hun familieleden niet heel subtiel, maar het werkte en daar ging het om. Niet dat Marcello er echt veel spraakzamer van werd, aangezien hij slechts zijn schouders ophaalde en zei dat hij niet wist of het zou gaan regenen. Hij was overduidelijk een van die mensen die vooral heel weinig moest doen met een kater. Ze gaf hem groot gelijk. Hoewel zij waarschijnlijk minder had gedronken dan hij had en iets minder last van een kater had, had zij ook niet echt veel behoefte aan drukte om haar heen.
    "Maar ik zou het niet echt voor elkaar krijgen om nu eten naar binnen te werken," vervolgde Marcello, toch heel iets spraakzamer dan verwacht. Claudai werd al bijna misselijk bij het idee alleen aan een uitgebreide picknick alleen al. Thee ging er nog net in, meer moest het ook echt niet worden.
    "Alsjeblieft niet zeg," bracht ze uit en ze nam nog een klein slokje thee in de hoop haar maag iets te kalmeren. "Ik hoop voor hen dat zij dan iets minder gedronken hebben, anders wordt het wel een zielige picknick." Niet dat ze ervan uit ging dat Zuze gedronken zou hebben, aangezien haar zus niet dronk. Maar dat had zij ook nooit gedaan en toch zat zij hier nu met een kater.

    Sorry dat het zo lang duurde!!

    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    19 aug 2016 - 20:08   Innsaei is offline
    Innsaei
    Innsaei 5369

    Jonah Serge Procházka



    Eigenlijk had het niet zoveel zin om nog meer over de kwestie Saphire te zeggen. Het was immers al vrij snel duidelijk dat beiden een andere houding hadden tegenover de kwestie. Hij zou sneller de kant van zijn eigen paard kiezen. Waarschijnlijk had een ander dat ook wel. Wie zou er niet zijn paard verdedigen als je er zo gehecht aan was? Wat Vincent ook van zijn paard zou zeggen, waarvan hij eigenlijk wel wist dat het merendeel de waarheid was, hij zou niet makkelijk Saphire wat verwijten.

    Dat hij niet meer op een paard zat, maar aan de zijlijn stond, was maar goed ook. Als je weer met beide benen op de grond stond, begon het gevoel van moeheid pas in te werken. Voor Jonah was het rustgevend om zo naar zijn broer te kijken. Hoe deze met zijn paard bezig was en hoe hij weer meteen kon opmerken wat voor soort band hen met elkaar hebben. Vincent was, wat iedereen ook van hem dacht, gewoon een hele goede (spring)ruiter. Jonah merkte op dat hij een beetje aan het staren was. Het maakte hem niet zoveel uit. Hij vond het prima om te observeren en zelf niets te doen. Hij kon wel duidelijk zien dat Stan ook een eigen wil had. Deze keer uitte zich dat in zijn voorkeur voor een kant.

    "Ik ken hem inmiddels wel. Hij wordt echt veel te druk als hij zijn training niet af kan maken." Hij moest even glimlachen om deze woorden. Dit was voor hem ook geen geheim meer. Hij kende Stan wel goed genoeg. De hele training leek naar zijn idee goed te verlopen. Dat herinnerde hem er dan wel weer aan dat het misschien toch niet zo goed tussen Saphire en hem verliep als dat hij zelf dachtte. Het zat hem echter niet zo dwars.

    "Zullen we zo wat gaan drinken? Dan kan je nog wat bekomen van die stunt van net." Hij werd uit zijn gedachten, als hij die had op dit moment, gehaald. “Goed idee” stemde hij in. Hoewel hij wel echt had willen rijden of iets anders met Saphire willen doen, zag hij nu ook zelf wel in dat het beter was om even te rusten. “Ik wacht hier wel” zei hij tegen zijn broer. Terwijl hij op hem wachtte keek hij een beetje om zich heen.

    [ bericht aangepast op 19 aug 2016 - 20:09 ]

    Aan niets denken is ook denken.

    19 aug 2016 - 21:06   Innsaei is offline
    Innsaei
    Innsaei 5369





    Naar de les gaan ontging haar compleet. Ze had dit ook wel vaker op haar eerdere school gehad. Maar hoe vaak ze zichzelf eraan hielp herinneren dat ze geen ster was in school en dus wel alle lessen moest volgen, het hielp niet. Het lag nu eenmaal in haar aard om als ze iemand tegen kwam die ze in eerste instantie mocht, dan ook gebruik te maken van de momentjes die ze met diegene kon benutten.

    Aurora had meteen haar aandacht getrokken en was de oorzaak van dat ze zich nu nog in de bibliotheek bevond. Waarom zou ze anders in godensnaam in de bibliotheek verblijven?. Niet dat dit een van de saaiste bibliotheken was die ze ooit gezien had. Nee, er bestonden vast nog veel saaiere bibliotheken. Die schamele paar die zij er had gezien waren in ieder geval al wel saaier geweest.

    Ze kon het niet laten om steeds weer te glimlachen in Aurora haar aanwezigheid. Wat het ook was, ze deed iets met haar, al was het maar iets kleins, ze kon het nu opeens heel eventjes opmerken. "Deze plek wat verkennen wie weet wat voor schatten hier zitten." "Zoals dat daar!" Bij deze woorden volgden Gail haar ogen de blik van Aurora. Zo merkte ze ook het glinsterende voorwerp op. Het had haar aandacht niet meteen getrokken. Misschien zag je zoiets ook niet als je meer geïnteresseerd was in de persoon voor je dan de ruimte zelf.

    Het luidde gekraak deed Gail lichtelijk schrikken. Niet omdat ze snel bang werd, maar puur door het plotselinge geluid zelf. " Dat klonk niet normaal..." “Nee, klopt” stemde ze meteen in. Dat was waarschijnlijk niet normaal. Misschien hoopte ze stiekem dat het niet normaal was. Nu ze avontuurpartners waren kon een avontuur wat voor hun voeten lag toch geen kwaad? “Dit moeten we uitzoeken” zei Gail zonder verder na te denken en trok daarbij Aurora aan haar hand mee meer richting het geluid op. Dat aan haar hand meetrekken ging ook onbewust.

    Het gekraak had opgehouden. Enkel een sliert licht was te zien. Voor Gail een teken om dichterbij te komen. Hierbij trok ze haar avontuurmaatje mee, of ze het nu wilde of niet. Weer klonk licht gekraak. Of verbeelde ze zich dat nu? Op dit soort momenten was ze plotseling een ander figuur. Nu kon ze namelijk het wel voor elkaar krijgen om haar mond dicht te houden. Een bijzonder fenomeen, want erg lang zou ze dit niet kunnen volhouden. Ze wilde luisteren wat er was. Nieuwsgierigheid borrelde op en ze vermoedde dat Aurora naast zich ook wel zoiets zou voelen. Ze moesten en zouden te weten komen wat daar was!

    Geen geluid meer. Hoe dichterbij ze kwamen, stapje voor stapje (ja, ze kon wel geduld opbrengen als het echt noodzakelijk was), hoe nieuwsgieriger ze werd. Het licht danste over de vloer en leek een magische gloed te hebben. Goh, misschien was het ook wel magisch? Ze kon het niet meteen zeggen, want net op het moment dat ze beter kon kijken, leek het licht weer minder intensief te worden. Het vervloog zo snel als waterdruppels die op de grond vielen. En dan leek te weer te menen dat het terugkwam. ‘Interessant dit’ merkte ze enkel gefascineerd op. Ze stonden nu al bij het licht. Meteen keek Gail op naar de bron van het licht. Het kwam uit een deur die op een kier stond. Waarom deze op een kier stond, geen idee, zij zag zichzelf ook niet als een persoon om daarover te gaan zitten nadenken. Ze wilde gewoon meteen de deur verder opentrekken, ook al had ze geen idee wat de mogelijke consequenties daarvan zouden kunnen zijn.

    ‘O man, laten we kijken wat hierachter zit’ besloot ze dan ook zonder instemming van haar partner. Voordat deze ook nog maar iets had gedaan trok ze de deur verder open. Het licht was intenser te zien nu, maar dat merkte Gail niet op. Zij trok zichzelf en Aurora vliegensvlug door de deur heen.

    Aan niets denken is ook denken.




Index RPG Actieve Topics Zoek