• D U R M S T R A N G      I N S T I T U T E

    STORY
    Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is.

    HOUSES
    Credits
    • Hallestrom
    (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them.
    • Molokov
    (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case.
    • Ranaulph
    (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on.
    • Rhoswen
    (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage.

    OTHER INFORMATION
    • Vakken en Lessen
    Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken.
    • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar
    [V] Charms
    [V] Dark Arts*
    [V] History of Magic [HoM]
    [V] Transfiguration
    [V] Potions
    [K] Astronomy
    [K] Quidditch**/****
    [K] Sports***/****
    [K] Care of Magical Creatures [CoMC]
    [K] Arithmancy
    [K] Divination
    [K] Studie of Ancient Runes [SoAR]
    [K] Music****
    [K] Art****
    [K] Ghoul Studies
    * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld.
    ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten.
    *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport.
    **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak.
    • Rooster


    • Quidditch
    Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar.
    • Hallestrom
    Captain —
    Chaser —
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —
    Beater —
    Keeper — Oliver Amaro Delray
    Seeker —

    • Molokov
    Captain — Vincent Milan Procházka
    Chaser — Zuzana Ružicka
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz
    Beater —
    Keeper — Vincent Milan Procházka
    Seeker — Claudai Ružicka

    • Ranaulph
    Captain — Dimitri Viktor Volkov
    Chaser — Dimitri Viktor Volkov
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —
    Beater —
    Keeper —
    Seeker —Iza Afina Caterina Dascu


    • Rhoswen
    Captain — (Loten?)
    Chaser — Alexander Stoyan Lyuben
    Chaser —Erika Isole Falker
    Chaser —
    Beater —Vyara Kaven Rumaneck
    Beater —
    Keeper —
    Seeker — Sara Tali Herbovitz

    • Nationaliteiten
    Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten.

    • Leerjaren en Schooljaar
    Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen.

    • Schoolregels
    — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden.
    — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan.
    — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden.
    — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt.
    — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen
    — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen.
    — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden.
    — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht.
    — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken.


    • Dorms
    Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord.
    • Hallestrom
    De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter.
    • Molokov
    Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer.
    • Ranaulph
    De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden.
    • Rhoswen
    Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby?

    • Uniform
    Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen.
    Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing.

    • Huisdieren
    Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen.

    • Kasteel en omgeving
    Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld.

    • Cijfers, toetsen en essays
    Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.




    CHARACTERS
    Naam — Faceclaim — User — Pagina
    [Girls/Boys: 10/10]
    Hallestrom [2/2]
    • Eleanore Ingrid Novak — ? — MaIfoys — 1.4
    • Gabriëla Antansia Rozycha — Kristina Bazan — Philip — 1.8


    • Oliver Amaro Delray — Lucky Blue Smith — Poppys — 1.2
    • August Felix Björk — ? — Raccoon — 1.6


    Molokov [3/4]
    • Zuzana Ružicka — Ebba Zingmark — Deamus — 1.4
    • Claudai Ružicka — Ebba Zingmark — Necessity — 1.6
    • Natalya Alissa Ivanov — Alycia Debnam Carey — Clarik — 1.9

    • Vincent Milan Procházka — ? — MikeGClifford — 1.2
    • Marcello Aloisio Alvaréz — Marcio Patriota — Malfoys — 1.8
    • Manuello Ezequiel Alvaréz — ? — Raccoon — 1.8
    • ? — ? — Probie — ?

    Rhoswen [3/2]
    • Sara Tali Herbovitz — Imaan Hammam — Tiva — 1.3
    • Erika Isole Falker — Katherine McNamara — Clarik — 1.8
    • Vyara Kaven Rumaneck — ? — Morgen — 1.8

    • Alexander Stoyan Lyuben — Francisco Lachowski — Necessity — 1.4
    • Emiel Elijah Rostville — ? — Florentina — 1.7


    Ranaulph [2/2]
    • Mae Nicola Mickelson — ? — caIypso — 1.7
    • Iza Afina Caterina Dascu — Lodovica Comello — sandordinja — 1.7


    • Dimitri Viktor Volkov — ? — calice — 1.3
    • Adrian Andrej Nordheim — Alexander Koch — Solemnly — 1.9


    [justify]RULES
    • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd!
    • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier.
    • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands.
    • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood.
    • Enkel ik (Remarkeyable) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld.
    • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden.
    • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d.
    • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.


    HET BEGIN

    Datum en Tijd
    Maandag 1 september.
    We skippen door naar de volgende ochtend. Natuurlijk is het prima om nog even een avond post te schrijven, maar zorg dat dit niet langer wordt dan 1 post p.p. Je mag ook een deel avond en een deel ochtend schrijven, zo,lang je dit maar duidelijk aangeeft. Het is nu maandagochtend 1 september, 9:46. Er is deze dag gewoon les, maar de leerlingen hebben geen lesplichten, gezien de leraren ook wel snappen dat zij als bovenbouw zijnde het liefst uit zouden willen slapen en even een dagje rust zouden willen hebben. De lessen gaan dus wel gewoon door, maar de leerlingen zijn niet verplicht om te komen, enkel wanneer zij dit willen.

    [ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 22:11 ]

    [ bericht aangepast door een moderator op 27 maart 2016 - 19:29 ]


    take me back to the basics and the simple life


    Manuello Ezequiel Alvaréz
    halfbloed { Molokov





    Zuzuna was haast weer naar dromeland zo in mijn armen, het was pas toen ik me begon om te kleden dat ze ook wakker schoot. Haast meteen sprong ze in mijn hoopje kleren en viste daar mijn bloes uit terwijl ik nog bezig was met mijn broek aan te trekken. Iets verbaasd met opgetrokken wenkbrauwen keek ik haar dan ook aan en begon even te lachen. HEt was een hilarisch zicht geweest -net iemand in de uitverkoop die koste wat het kost dat shirt wilde- LMangs de andere kant kon ik haar ook wel begrijpen gezien ik gisteren redelijk lang had moeten zoeken hoe haar kleedje open ging, dus het weer aandoen zou er vast niet veel beter op worden.
    "Hmm, da's balen, daar ging je shirt," lachte ze waarop ik lachend mijn hoofd schudde. "Oh no! Nu zal ik je wel moeten straffen hoor." grijnsde ik plagend en ging boven haar hangen, waarna ik haar de kieteldood begon te geven. "Nu moet ik wel halfnaakt door durmstrang lopen he." pruillipje ik eens ik haar overal zat te kietelen en lachte even. Opzich had ik daar geen problemen mee, het gebeurde wel vaker dat ze me eens halfnaakt of naakt hebben zien rondlopen -als we zwerkbal winnen, dan mag je absoluut niet douchen of dit gebeurt... - Na vijf minuten van non stop kietelen stopte ik en drukte mijn lippen weer op de hare voor luttele seconden. "Het is goed voor één keer, maar ik wil hem straks wel terug hmm, of anders draag ik jouw jurkje." zei ik plagend. "En die zal zeker uitrekken dan." vervolgde ik onschuldig en grijnsde even naar haar.








    August Felix Björk
    Volbloed T Hallestrom





    Sasha haar ogen werden twee keer enorm groot, zo erg dat ik haast dacht dat ze eruit zouden gaan rollen "Oh My Gus..." zei ze verbaasd, ze wist wel dat ik ook op mannen viel, maar ze geloofde vast niet met wie ik had gezoend gisteren . "Zoende hij terug?" vroeg ze er haast meteen achter "Volkov?" dat was duidelijk het moment dat ze het niet geloofde. De Volkovs waren van Russisch bloed dus Sasha kende hen maar al te goed gezien ze zelf ook van daar kwam. "Ja hij kunste me haast meteen terug het was zo vaag, maar voelde zo goed. Niet zoals de andere keren als iemand binnendraai." zei ik lipbijtend en keek weer naar Sasha. "Hij zei me dat hij me toen al eerder wilde zoenen al had ik hem wel gestoord toen hij net met die Iza wilde zoenen." even haarle ik weer een hand door mijn haar die als ik zo verder ging zijn model zou gaan verliezen.
    "Maar Gus, wow.. dit zag ik even niet aankomen." zei ze eerlijk met nog een lichte verbazing in haar stem, mijn kijkers gleden naar de grond maar haar zachte handen in de mijne deed me weer opkijken. "Laten we alsjeblieft één ding vaststellen: er is geen enkele reden om onzeker te zijn. Je bent August Felix Björk for God's sake!" sprak ze bemoedigend wat mijn linkermondhoek iets deed omhoogkrullen, al deed het me meteen weer denken aan mijn ouders en het feit dat ze me zouden gaan vervloeken. "Als jij het gevoel had dat het wederzijds is dan is het dat waarschijnlijk ook. Waarom ben je dan bang? Die gast is gek als hij jou niet wil." vervolgde ze en even keek ik weer naar de prachtmeid voor me, ze was gewoonweg geweldig en net als een zusje voor me.
    "Misschien moet je hem gewoon weer spreken, om te zien hoe het is. Je hebt hem toch nog niet al gesproken?" vroeg ze vervolgens verder waarna ik mijn hoofd schudde. "Schat, ik ben net wakker en heb er een enorme kater bij, het laatste wat ik nu wil is drama veroorzaken door hem te gaan opzoeken waar al zijn houseleden bij zijn." zuchtte ik en neep zachtjes in haar warme handen "Je moet je geen zorgen maken, het komt allemaal goed."ze bracht haar lippen naar mijn voorhoofd en drukte er een kusje op waarop ik haar even met een zacht glimlachje aankeek . "Bovendien hoef je het toch niet meteen je ouders te melden ofzo. Je mag best een beetje plezier hebben." glimlachte ze weer al vertrok mijn gezicht bij het woord 'ouders'.
    "Ze zullen me op staande voet vermoorden als ze dit weten." mompelde ik gefrustreerd. "Daarom moet je me dit beloven, dit blijft enkel tussen ons drie, jij Gabi en ik okay?" vroeg ik haar onzeker en zuchtte. "Er zijn hier genoeg mensen die me willen klein krijgen en me van mijn naam willen ontdoen, dus dit moet koste wat het kost een geheim blijven." vervolgde ik. Meteen sprongen mijn gedachten naar Iza, ik hoopte vurig dat ze ons niet achtervolgd had of überhaupt door had waarom Dimitri haar niet meer gezocht had. God het laatste wat ik wilde was dat ze hem van me zou afnemen. Dat mocht gewoon niet dat kon niet....
    Ik had Sasha in een omhelzing genomen en sloot even kort mijn ogen zodat ik mijn ijsblokjes weer bij elkaar kon rapen om mijn muur weer herop te bouwen. Mijn ijshart kon Dimitri Volkov gewoon niet aan en bij het eerste gedacht aan de jongen leek mijn ijsmuur het al lastig te krijgen.
    Nog steeds met Sasha in mijn armen opende ik weer mijn ogen en kneep haar bijna plat. "Oh god..." mompelde ik en hield mijn adem in, daar liep hij wat verderop richting het verlaten quidditch veld. De jongen zag er zo goed uit en ook zijn achterste was mooi gevormd in die zwerkbalbroek. Quidditch was dan ook een sport waar ik niets van af weet en het was zo'n modefout, maar het feit dat dit spel voor Dimitri alles betekende... God strak zou ik nog gaan beginnen kijken naar die wedstrijden. "Daar is ie." mompelde ik zachtjes tegen Sas en liet haar los voordat ik haar nek nog zou gaan breken.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH


    Svetlana Irina Volkov
    Ranaulph || Now I feel like a third wheel.
    De twee jongens bleven een soort dubbel act spelen, maar gelukkig wist ik er wel tussen te komen. Niet dat het makkelijk ging, of ik niet bang was dat het verkeerd werd opgepakt, maar ik kwam er toch tussen. Dit was misschien wel vooral omdat ik me op Nathaniel richtte, die ik toch al langer kende, en me comfortabeler bij voelde, dan de nieuwe jongen. Blijkbaar had hij dat alleen niet door, want hij legde een arm om me heen. Het was vast goed bedoeld, maar het lichamelijke contact was me nu net iets te veel. Daardoor kromp ik ook als een reflex bijna in elkaar , zodat ik uit zijn greep was, maar ik voelde nog altijd de warmte van zijn arm op mijn lichaam rustte. Die maakte me eerlijk gezegd verre van zekerder van mijn zaak om hem rond te leiden. . Zijn woorden daarin tegen zetten me wel aan het nadenken. Misschien had Dimitri wel gelijk. Dat zou namelijk niet de eerste keer zijn, en over het algemeen wist hij wel wat goed voor me was. Daarbij was Dimitri degene die me wel geluk met een jongen gunde, zelfs al zou hij geen volbloed zijn, iets wat ik mezelf niet eens gunde, dus dat sprak wel voor iets. Ik was wel heel blij dat hij zijn arm van mijn schouders haalde, al had ik liever gezien dat hij me geheel losliet, maar dit was beter dan dat hij me zo helemaal vasthield. Nathaniel's complimentje deed me wat blozen, al was het niet echt iets bijzonders. Ik was er gewoon niet aan gewend dat mensen me zo behandelden of zo over me spraken. "Zo erg is het vast niet." zei ik tegen de jongen, maar hij nam alweer afscheid. Ik wist nu niet of ik dit positief of negatief moest zien. Aan de ene kant was ik namelijk blij met de rust, maar aan de andere kant kende ik deze jongen helemaal niet, en had ik geen idee hoe dit zou uitpakken. "Zullen we gaan?" vroeg ik zacht, voor ik rustig met hem naar binnen liep en als eerste stopte bij de grote hal, waar nog velen aan het eten waren, inclusief Emiel, waardoor ik niet binnen wilde stappen. "Dit is de grote hal. Hier worden drie keer per dag maaltijden geserveerd en zijn speciale opkomsten. Voor de rest is er weinig bijzonders aan. Wil je wat eten? Of wil je liever eerst je Common Room en de verschillende lokalen zien? Of de sportgelegenheden?" Mijn stem was net hard genoeg om over het achtergrondgeluid te komen wat de etende massa maakte. Aan Aaron's armen te voelen, zou hij wel graag willen weten waar hij kon sporten. Door de ramen zag ik mijn broer vliegen, wat ik een beetje apart vond, maar goed. Ik zou zoizo nog met hem moeten praten, maar dat stelde ik liever uit. Ik wilde niet weer ruzie maken, en was bang voor wat hij zou doen als ik zijn gelijkheid erkende. Ik wilde niet dat hij nog erger werd in zijn bescherming van mij. Dan zou ik namelijk nooit een man vinden, en zelfs al had ik er nu helemaal geen behoefte aan, het zou toch wel eens moeten gebeuren, om de bloedlijn door te zetten en mijn ouders trots te maken.


    Bowties were never Cooler





    Emiel had even geglimlacht bij Ash zijn opmerking over Gail. Typisch Ash om zoiets te verkondigen. Hij kende hem goed genoeg om te weten dat hij dit ook serieus nog eens doen als hij de kans zou krijgen. Hij had zijn koffie inmiddels al opgedronken. De drang naar iets heel anders kwam nu nog beter naar voren. Een drang die hij al deze ochtend had gevoeld, het maakte niet uit of hij brak was. Het gevoel dat hij moest gaan gebruiken werd dan ook sterker nu hij geen koffie meer dronk. Het was iets dat hij probeerde te negeren, maar wat zeer venijnig was en zich niet naar de achtergrond liet drukken.

    Deze dag was echter niet een dag om alleen te gaan zitten, dus in dat opzicht was het wel weer een van zijn ‘beter dagen’. Eigenlijk was het altijd een tweestrijd binnen hem, althans, dat was de laatste jaren zo ontstaan. Aan de ene kant hield hij van zich tussen mensen omringen, gewoon praatjes maken en zeker hield hij van uitgaan. Maar aan de andere kant was er ook de sterke behoefte om zich af te zonderen van anderen. Niet alleen om het alleen zijn maar ook omdat niet iedereen aan hoefde te zien dat het niet goed met hem ging. Hij was niet iemand die zijn problemen naar de voorgrond schoof en ze als een aandachtsgeil persoon aan anderen duidelijk maakte. Nee, hij hield liever alles voor zichzelf.

    Hij keek even naar Ash toen deze sprak. "Tja.. tja... wat ga ik vandaag doen. Dat is ook voor mijn nog een raadsel. Ik had in gedachte om gewoon te chillen." Dat was ook iets wat hij aan Ash kon waarderen. Hij deed niet zo moeilijk, net zoals hem. Als er iets was waar hij een hekel aan had, waren het van die controlfreaks die hun regeltjes en onzinnige moeilijkheden bij je op gingen leggen, juist op de momenten waarop je er niet om vroeg. “Goed idee” stemde hij in. Iets beters om te doen wist hij namelijk ook niet. Wel dat hij niet in dit kasteel zou willen rondhangen. "Dus als je bij bent zou dat chill zijn. Misschien zijn nog wel meer mensen bij een chill dagje." “Tuurlijk, we zien wel of we wat tegenkomen” zei hij. Daar was hij even gemakkelijk in, wie aan wilde sluiten mocht aansluiten maar echt op zoek gaan naar mensen hoefde ook niet. "Wat is het voor weer? We kunnen buiten chillen, of terug gaan naar de dorms. Tenzij jij natuurlijk een beter idee hebt.” “Eh, geen idee.” “Maar vast wel goed genoeg, ik heb geen zin om hier binnen weg te rotten hier” Hij had geen idee wat voor weer het was maar hij zat liever buiten dan binnen. Frisse lucht prefereerde hij boven hier binnen. Hij kwam eigenlijk altijd liever buiten. Maar nu kwam dat gevoel weer, dat gevoel weer dat hij echt even wat moest gebruiken, als was het maar een beetje. Ofwel: hij wilde nu echt even wat gaan gebruiken voordat ze naar buiten gingen. Hij stond dan ook op. “Ik ga even wat halen, oké, kom er zo weer aan” “Misschien dat je in de tussentijd nog wat mensen kunt strikken” grapte hij er een beetje achteraan.

    Oké, snel dus. Gezien hij niet een eeuwigheid weg kon blijven. Maar het was simpel. Hoewel mensen altijd zeiden dat ze opletten, waren mensen ook mensen, met menselijke beperkingen. Ze letten dus echt niet altijd op. Hij kon dan ook gemakkelijk drugs gebruiken, mits hij maar het onopvallend mee smokkelde en in een dicht wc hokje ging zitten. Het gebruiken zelf ging ook snel, immers, na zoveel te hebben gebruikt wist je ook wel hoe je snel een spuit in je arm moest zetten. Hij zat dus al snel in een afgesloten wc hokje waar niemand zou vermoeden dat hij een naald in zijn arm zou gaan zitten steken. Hij twijfelde lichtelijk, maar al snel spoot hij het goedje via zijn arm naar zijn bloedbaan. Het was gewoon even nodig nu, maar dat dacht hij wel vaker. Na het gebruiken was het altijd belangrijk om of de spuit mee te nemen en ergens goed te verstoppen in een la boven allemaal andere zooi, of het ding door de wc te spoelen. Hij koos voor de laatste optie.

    Toen hij klaar was griste hij snel de versleten schoudertas mee uit de dorm. Daar bleef eigenlijk gewoon altijd alles in zitten wat hij altijd nodig had, gezien hij niet echt van het opruimen was. Wat water, waarschijnlijk nog een tekenblok en wat bijbehorende spullen. En nog wat andere zooi. Hij liep snel de trappen af en moest onderaan even op adem komen. Notitie: hij moest in het vervolg niet snel de trappen aflopen.

    Vrij snel was hij weer bij Ash. “We kunnen wel gaan?” vroeg hij hem. Hij wist niet of hij hier was blijven zitten of snel ook even wat was gaan pakken.


    Aan niets denken is ook denken.





    Nu ze dichterbij het meisje stond dan net had ze de tijd om deze beter in zich op te nemen. Ja, ze nam mensen in zich op. Gezien ze veel te nieuwsgierig was naar mensen. Ze had nu eenmaal human interest, daar kon ze niets aan doen en het was volgens haar ook niet een slecht iets. Dit meisje zag er anders uit dan de andere meisjes die ze tot nu toe hier had gezien. En dat bedoelde ze zeker niet negatief. Ze was niet zo lang als haar, maar ook niet klein te noemen. Wel viel het haar op dat ze behoorlijk tenger was.

    Haar zwarte haren leken haar opvallende ogen nog beter tot hun recht te laten komen. Oh, was ze nu al afgeleid door haar ogen? Ze wist niet precies waardoor het kwam. Misschien was ze blij om te zien dat er ook nog personen bestonden die geen vastgetimmerd plamuurgezicht hadden, net zoals zij. Gail had een beetje gedaan zoals ze wel vaker had. Op een of andere manier niet onhandig, maar wel vaag. "Ik ben Aurora, aangenaam." Ze glimlachte even terug. “Bijzonder naam” flapte ze eruit. Oh, ze moest haar mond even houden nu. Van zichzelf.

    "Maar om op je eerste vraag te antwoorden, helaas niet." Gail trok even een wenkbrauw op. Hoezo niet? Dat antwoord kreeg ze al snel. " Je bent dus niet de enige nieuwe hier, maar alsjeblief noem me maar gewoon Ro of iets, wat je zelf lekker vind klinken." “Aaahhh, jij bent ook nieuw, leuk” reageerde Gail opgewekt. Ze vond het gewoon leuk om mede newbies tegen te komen. Schepte in ieder geval iets van een band toch? Ze keek even toe hoe het meisje zich rustig uit rekte. Ze leek er niet uit te zien alsof ze ook maar een les zou gaan. Ze betwijfelde even of ze wel bij de juiste persoon was komen aanzetten. Ze moest nu toch echt dat lokaal gaan vinden..
    “Ik wil heus wel met je mee zoeken naar het lokaal, om eerlijk te zijn weet ik zelf niet eens welke vakken ik überhaupt heb gekozen." grijnsde ik. Dat luchtte toch op. Dan hoefde ze in ieder geval niet in haar eentje te verdwalen, gezien dat altijd vervelend was en met zijn tweeën had je daar een stuk minder last van. “Haha, dan heb je misschien ook wel met me les? Laten we anders maar samen verdwalen dan” zei ze en ze wachtte even totdat het meisje klaar was om te gaan en ze hun poging om door het doolhof wat zich een school noemde, zouden kunnen trotseren om hun eindbestemming te bereiken.


    Aan niets denken is ook denken.

    CLAUDAI      R U Ž I C K A
    “It took me long enough to realize I don’t look good in pictures because I have the kind of beauty that moves”
    Molokov – Seeker –Twin - Halfblood - Dress front/back


    Ondanks de hele situatie, ondanks de ongemakkelijkheid en alles, moest Claudai toch een klein beetje glimlachen bij Vincents eerste woorden. Ze snapte precies wat hij bedoelde en ergens was het ook wel aandoenlijk om hem zo te zien stuntelen. Hij deed zo hard zijn best om uit te spreken wat hij bedoelde en haar tegelijk niet te beledigen.
    Ondanks haar paniek zonet voelde ze zich nu heel kalm. Natuurlijk was die optie er, maar theoretisch gezien zou ze eerst haar school af kunnen maken voor de baby er dan zou zijn. Baby. Het voelde raar om zo te denken. Ze had nooit, maar dan ook echt nooit, verwacht dat zij een van die mensen zou kunnen worden met een tienerzwangerschap, maar nu die mogelijkheid er was en ook echt tot haar begon door te dringen, was het anders dan ze had verwacht. Ze zou zich er wel doorheen slaan dacht ze.
    De kalmte maakte haar ook een beetje bang. Ergens achter in haar hoofd was ze al een heel leven rondom een kleine aan het plannen, zelfs nu ze nog niet eens wisten of dat wel echt zo was. Toch was dit beter dan haar paniek van zonet. Ze kon weer nadenken en ze was ervan overtuigd dat er vast wel een oplossing zou komen.
    Na Vincents woorden had ze de vreemde opwelling om zijn hand te pakken en dat deed ze ook. Ze gaf er even een geruststellend kneepje in en zag in zijn ogen dat hij nog wel in het stadium ‘totale paniek’ was. Ze wilde dat ze hem daaruit kon halen. Oh Merlin, was het mogelijk om nu al moedergevoelens te krijgen? Misschien had ze toch meer problemen dan ze had gedacht.
    “He, het is al goed,” zei ze tegen Vincent, in de hoop hem toch iets uit zijn staat te trekken. “We hebben een geweldige avond gehad, maar dat betekent niet dat we nu samen verder moeten.” Ze lachte even kort om haar eigen woorden. “Oh dear, ik ben al net zo goed met woorden zeg. Hoeveel botter kan het?” Het was misschien wel een afwijzing, want wat haar betreft gingen ze ook niet samen verder. Ze waren vrienden en meer had er – tot de vorige avond – nooit tussen ze gespeeld en ze wist zeker dat dat ook nooit zou gaan spelen. Toch had ze het niet zo bot bedoeld, want ondanks Vincents woorden dat er niks was, wilde ze niet dat ze, mocht hij toch meer zijn gaan voelen dan hij zou toegeven, hem nog een extra stoot zou geven. Ze hadden nu al genoeg problemen.
    “We vinden wel een manier als er toch gevolgen zijn. Het komt wel goed. Echt waar,” zei ze, maar ze merkte zelf ook hoe ongeloofwaardig het klonk. Ondanks haar zelfverzekerdheid van zonet, begon ze nu toch te twijfelen aan de afloop. Ze wilde niet dat het zo zou eindigen en was ineens niet meer zo zeker van een goede afloop. Echt paniek was het niet te noemen, maar twijfels kwamen toch weer terug.



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.


    Vincent Milan Procházka
    Molokov || I don't know what to do. She's so sweet and we're both so awkward.

    Ik had geen idee wat ik nu moest doen. Nu hadden we geluk dat we laatste jaars waren, dus we waarschijnlijk net klaar waren met school als een mogelijke baby zou komen, maar dat betekende alsnog dat we niet verder konden leren. Nu was ik dat zoizo niet van plan, maar een carrière in de paardensport zat er als tienervader ook niet in. Toch zou ik haar nooit alleen laten met een kind wat ik had helpen maken. Ik liep niet weg van mijn verantwoordelijkheden, zelfs als dat betekende dat ik mijn hele toekomst overboord moest gooien. Claudai was een geweldige dame, maar voor zover ik wist was er geen echte liefde tussen ons, maar een kindje zou ons geen andere keuze geven dan bij elkaar te blijven. Ik gaf haar een klein nerveus glimlachje toen ze mijn hand pakte en er een kneepje in gaf. Het kalmeerde me wel een beetje, gewoon om te weten dat als het zo was, we in elk geval met z'n tweeën in dit schuitje zaten en ik er niet alleen voor stond. De paniek, en vooral realisatie van wat dit kon betekenen voor de toekomst, was nogsteeds erg aanwezig, maar ik was wel iets minder extreem panikerend op het moment. Haar eerste woorden waren geruststellend, maar de rest was ongeveer even ongemakkelijk en bot als die van mij. Ik geloofde haar niet helemaal, maar het was genoeg om te zorgen dat ik hier niet meer als een wrak zat. Ik speelde nog wel wat onrustig met haar vingers, maar dat zorgde er wel voor dat mijn hersens weer iets begonnen met werken. "We hoeven niet verder, inderdaad, maar ik laat je niet alleen als je zwanger bent. We zijn misschien niet meer dan vrienden, maar ik heb hier evenveel schuld, al dan niet meer, want ik heb de drank meegenomen." zei ik resoluut. Natuurlijk waren er single moeders, maar ik ging niet zomaar mijn verantwoordelijkheden laten vallen, omdat ik bang was voor de toekomst, mijn dromen moest laten varen als dit waar was, of omdat ik geen idee had hoe we dit voor elkaar gingen boxen. Ik pakte voorzichtig haar andere hand ook vast, en keek haar aan. "We komen hier samen uit. Of er nu consequenties zijn of niet." We zouden zoizo vrienden blijven, wat er ook gebeurde. Ik drukte haar handen voorzichtig tegen mijn borstkas. Het zou allemaal niet makkelijk zijn, en er bleef van alles door mijn hoofd schieten, wat het gelukzalige gevoel van gister steeds verder naar de achtergrond drukte. Ik sloot mijn ogen even en probeerde mezelf tot rust te manen en een plan te bedenken. Na even sloeg ik mijn ogen weer op en merkte dat ik haar handen nog altijd vast had. Ik liet ze rustig los en keek haar aan. "Misschien kunnen we het beste gaan douchen, tot onszelf komen, en daarna alles samen op een rijtje zetten." We moesten gewoon nadenken, een plan maken. Al deze onzekerheid over de toekomst, maakte me enorm nerveus en bang dat mijn andere kant boven zou komen, de kant die meer zijn gang durfde te gaan als ik dronken was, en de kant die al deze rotzooi had veroorzaakt, en nog veel meel problemen kon veroorzaken. Ik zuchtte en wachtte op een antwoord, want ik had geen idee wat zij ervan vond.


    Bowties were never Cooler

    Ashley "Ash" Joseph Diggory
    “Stop being such an ash-hole...”
    Roshwen • 17 • Beater • Seventh year • Halfblood • Dining Hall • James & Emiel










    "Wat is het voor weer?" vroeg ik aan Emiel toen Gail ons had verlaten. "We kunnen buiten chillen, of teruggaan naar de doms.Tenzij jij een beter idee hebt."
    "Eh, geen idee.." zei Emiel. "Maar vast wel goed genoeg, ik heb geen zin om binnen hier weg te rotten."
    "Nee, goed punt." Stemde ik met hem in. Ondanks dat ik gek was op dit kasteel en de temperatuur binnen best aangenaam was, overwon de buitenlucht altijd.
    "Ik ga even wat halen." Deelde Emiel me mee. "Oké, kom er zo weer aan. Misschien dat je in de tussentijd nog wat mensen kunt strikken."
    "Ja is goed. Tot zo." Zei ik tegen Emiel terwijl hij weg liep. Wat een goed idee van hem.
    Ik keek de zaal rond op zoek naar mensen en al snel viel mijn oog op de jongen die mij en Gail gisteravond zo rigoureus verlaten had. Het was of toeval of hij was expres aan de andere kant van de zaal gaan zitten. In ieder geval liet ik me er niet door tegen houden. Ik wou niet dat hij zich ongemakkelijk zou voelent tegenover mij. Zelf werd ik niet zo snel boos, dus nam ik de jongen zijn vertrek hem ook niet kwalijk.
    "Hee!" begroette ik hem met een grijns op mijn gezicht. "Heb jij een ander tentje gevonden om in te slapen? Of toen toch voor de bosjes gekozen?" grapte ik, hopelijk kon hij merken dat het een grap was... en zo niet, nou dan had ik mijn best gedaan en viel er voor mij niks meer te doen om deze mogelijke vriendschap nog te redden.
    “We kunnen wel gaan?” vroeg Emiel die bij ons kwam staan.
    "Emiel mag ik je voorstellen aan James, hij is nieuw en volgens mij komt hij onze afdeling versterken." stelde ik mijn vriend aan de blonde jongen voor.

    hmm sorry kort en saai stukje, maar moet nu weg en kan pas anders morgen avond weer reageren. Maar nu kan James weer iets doen.

    [ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 18:32 ]

    JAMES CAMILLO GRIFFITHS

    Langs de tafel ging prima. De groep was teveel met zichzelf bezig om ook maar een oogwenk aan mij te besteden. In deze situatie vond ik dat absoluut geen probleem. Ik kon doorlopen naar het gedeelte waar je eten kon pakken en zorgde voor een lekker ontbijt.
    Met mijn bakje muesli en beker vruchtensap - geen idee welke vrucht, maar het zag er wel lekker uit - liep ik door naar een tafel aan de andere kant van de zaal. Ik had op deze vroege morgen niet echt veel zin om te socializen. Bovendien zag bijna iedereen er wel bijna klaar uit om te vertrekken, dus dat zou ook niet heel handig zijn. Kom je ergens bij zitten, gaan ze meteen weer weg. Nee, dat werd hem dus ook niet. Toch at ik de maaltijd niet alleen.
    'Hee!' hoorde ik na ik ongeveer drie happen van mijn muesli genomen had. Ik keek omhoog om erachter te komen door wie ik begroet werd en of de begroeting werkelijk naar mij bedoeld was. Wie me begroette kon ik echter ook wel raden, aangezien ik hier nog niet bepaald veel mensen kende. Het was Ash. Bij enkel een begroeting bleef het echter niet, zag ik aan zijn gezicht. Ik kon een kreun onderdrukken.
    'Heb jij een ander tentje gevonden om in te slapen? Of toen toch voor de bosjes gekozen?' Ik was door blijven eten, maar bij het laatste deel van de vraag viel de lepel, waarmee ik mijn ontbijt naar binnen werkte, terug in het bakje. Hoe wist hij dat? Mijn geschrokken uitdrukking maakte echter snel plaats voor een quasi vermaakte blik. Ik zette een neplach op.
    'Oh haha, nee hoor. Ik heb een geweldige nacht gehad.' zei ik alsof het werkelijk zo was. Nou ja, niet dat ik niet lekker geslapen heb, dus in wezen was het ook geweldig, soort van.
    Er kwam een jongen bij staan, waar ik eerst niet veel aandacht aan besteedde omdat ik nou eenmaal erg veel zin had mijn kom muesli naar binnen te werken. Van buiten slapen krijg je immers veel honger.
    Ash leek het echter wel handig ons aan elkaar voor te stellen. Ik knikte met mijn hoofd naar de jongen, die blijkbaar Emiel heette. Ik werkte de laatste drie happen naar binnen om vervolgens het glas vruchtensap naar binnen te werken voor ik Ash' vermoedens zou bevestigen. Weliswaar werd dat vertraagd door een waarneming die dat moment echt voor ging.
    'Man, dit sap is lekker.' Ik probeerde het laatste restje uit het glas te dronken voor ik het terugzette op de tafel. 'En ja, als jullie bij iets van Rendinges zitten wel ja.' Ik weet niet of deze gasten het erg zouden vinden als ik de naam niet precies wist. Nou sorry hoor, maar het was mijn eerste dag, dus ik vond dat ik daar nog niet helemaal op en top van op de hoogte hoefde te zijn. Bovendien was het algeheel niet lang bekend. Überhaupt vond ik het best raar dat je in afdelingen verdeeld werd. Was dat niet zoiets als discriminatie? Werd je dan per bepaalde afdeling ook al minderwaardig of juist belangrijker bevonden?
    'Hey, maar moesten we naar de les ofzo?' vroeg ik, terwijl ik op stond van de stoel. Ik was niet bepaald het persoon dat altijd op en top op tijd was, maar op je eerste dag leek me dat nog best handig. De eerste indruk was altijd de belangrijkste, nietwaar?


    i'd rather have zero friends than only toxic ones


    thanks het is prima hoor ^^


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman





    Hij voelde zich gelijk rustiger nu hij weer gebruikt had. Misschien klonk het raar, maar het hielp help. Hij zag dan ook de nadelen er van niet helemaal in. Emoties werden makkelijker verteerbaar gezien ze afgevlakt waren en dat zorgde er naar zijn idee juist voor dat hij niet afgleed. Al kon het juist zo zijn dat dit soms wel gebeurde.
    Hij kwam weer terug aan bij Ash en het leek alsof hij binnen aanzienlijke tijd terug was gekomen gezien hij geen opmerking erover maakte.

    Hij merkte nadat hij had gezegd dat ze wel konden gaan, dat Ash daadwerkelijk iemand had weten te strikken. Een blonde jongen die net even wat kleiner was dan hem. Iemand die hij niet kende, en gezien hij wel nieuwsgierig was keek hij dan ook even naar die persoon. Hij was misschien nieuw, of hij was hem gewoon nooit tegen gekomen. Het maakte hem niet uit. Open om nieuwe mensen te leren kennen stond hij altijd.

    "Emiel mag ik je voorstellen aan James, hij is nieuw en volgens mij komt hij onze afdeling versterken." stelde Ash hem aan de blonde jongen voor. ‘Welkom op dit donkere gehucht van een school James’ was zijn vorm van James welkom te heten. Wel met een glimlach. Ja, hij was niet zo’n voorbeeldig persoon die ging zeggen hoe geweldig het hier was. Hij was liever eerlijk en hij had nu eenmaal een hekel aan scholen en praktisch alles wat er mee te maken had. 'En ja, als jullie bij iets van Rendinges zitten wel ja.' ‘Uhu, sommigen noemen het ook wel Rhoswen’ verbeterde hij de jongen, op een vriendelijke maar niet betweterige manier. Het was nu eenmaal handig om de naam van je afdeling maar snel goed te onthouden, gezien sommigen hier nogal een punt konden maken als je een afdeling bij de verkeerde naam noemde. Persoonlijk maakte het hem niet zoveel uit.

    'Hey, maar moesten we naar de les ofzo?' vroeg de blondharige jongen. Emiel trok even een wenkbrauw op. ‘Hebben ze je niet verteld dat deze dag de lessen niet verplicht zijn?’
    ‘Ja je kunt naar de les. Of je kunt het niet’ zei hij. Zelf wist hij het wel. Als hij een dag kon skippen zonder de mogelijkheid om daar gezeur over te krijgen, dan nam hij deze kans met beiden handen aan. Eigenlijk skipte hij wel vaker iets, dus maakte het hem niet uit of lessen verplicht waren of niet maar dat zei hij er maar niet bij. Hij wachtte even af of de jongen braafjes naar de les zou gaan of hun zou vergezellen. Dat maakte hem ook niet zoveel uit, maar hij ging echt niet het ‘goede voorbeeld’ geven, ook al was deze jongen nieuw.


    Aan niets denken is ook denken.

    Sasha Elena Draganov
    Hallestrom • Beater • Halfblood • Quidditch Field • Gus
    “Oh My Gus”






    "Ja hij kuste me haast meteen terug het was zo vaag, maar voelde zo goed. Niet zoals de andere keren als iemand binnendraai." vertelde Gus me. "Hij zei me dat hij me toen al eerder wilde zoenen al had ik hem wel gestoord toen hij net met die Iza wilde zoenen."
    Dat van Iza vond ik een vreemd gedeelte van het verhaal. Maar misschien had Gus het verkeerd gezien. Als hij zo graag met Gus wou zoenen, waarom zou hij dan überhaupt moeite steken in Iza. Ik deed het af als verkeerde inschatting. Maar ook had ik het een beetje te doen met Dimitri. Die Volkov... Een Rus... Oh hij zou het niet gemakkelijk krijgen thuis. Mijn ouders waren nog redelijk modern en meegaand, maar dat gold voor de meeste Russicshe ouders niet.
    Gus ging met zijn handen door zijn haar, want zelfs op dit moment, moet hij er natuurlijk goed uit blijven zien.
    "Misschien moet je hem gewoon weer spreken, om te zien hoe het is. Je hebt hem toch nog niet al gesproken?" stelde ik voor aan Gus. Maar hij leek niet heel erg enthousiast.
    "Schat, ik ben net wakker en heb er een enorme kater bij, het laatste wat ik nu wil is drama veroorzaken door hem te gaan opzoeken waar al zijn houseleden bij zijn." zuchtte hij en kneep zachtjes in mijn handen.
    "Je moet je geen zorgen maken, het komt allemaal goed." ik gaf Gus een kus op zijn voorhoofd. Natuurlijk zou het allemaal goed komen. Gus mocht toch ook wel een beetje plezier hebben? En als dat met Dimitri was, dan waarom niet? "Bovendien hoef je het toch niet meteen je ouders te melden ofzo. Je mag best een beetje plezier hebben."
    "Ze zullen me op staande voet vermoorden als ze dit weten." mompelde de blonde jongen voor me.
    "Daarom moet je me dit beloven, dit blijft enkel tussen ons drie, jij Gabi en ik okay? Er zijn hier genoeg mensen die me willen klein krijgen en me van mijn naam willen ontdoen, dus dit moet koste wat het kost een geheim blijven." zei hij.
    "Natuurlijk blijft het tussen ons drieen, of nouja, eigenlijk ons vieren. Dimitri weet er natuurlijk ook van." zei ik waarna ik even naar Gus knipoogde.

    Gus omhelsde me en ik sloeg mijn armen om zijn rug heen.
    "Oh god.." bracht hij plotseling uit.
    "Wat is er?" vroeg ik, ik wou me omdraaien maar Gus hield me nog steeds vast dus die mogelijkheid kreeg ik niet.
    "Daar is ie." zei hij uiteindelijk en hij liet me los.
    Zodra ik kon draaide ik me om en ook mijn ogen waren gevallen op de jongen met donkerbruin haar, quidditch uniform en zijn bezem in zijn hand. Hij was obviously op weg naar het Quidditch veld.
    "Weet je, waarom spreek je hem gewoon niet nu al?" vroeg ik aan Gus met een uitdagende glimlach op mijn gezicht. Ik pakte zijn hand vast en begon Dimitri achterna te lopen. "Bovendien, het wordt tijd dat jij een beetje wat leert over de meest geliefde sport op deze school, mijn lieve Gus." zei ik terwijl we inmiddels buiten liepen. "Als je serieus bent en iets wilt beginnen met Volkov, moet je wel de basics van Quidditch weten natuurlijk. Eigenlijk mis je best wel veel, gezien je niet komt kijken, je ziet alle knappe jongens zich helemaal uitsloven voor de hele school. Misschien is het toch wel wat voor jou" zei ik opnieuw met een uitdagende glimlach. "Weet je überhaupt wel welke positie ik speel?" vroeg ik hem daarna oprecht, waarschijnlijk wist hij dit niet. Gabi speelde ook geen quidditch en gezien het feit dat Gus meestal probeerde om de wedstrijden te mijden, ging ik er maar vanuit dat mijn twee beste vrienden eigenlijk niet zo veel af wisten van mijn positie in het Quiddtich team.
    "Volkov weet het je vast wel te vertellen." zei ik. "Weet je eigenlijk wel dat hij aanvoerder is van het Ranaulph team? Hij speelt als Chaser." wist ik mijn beste vriend te vertellen.
    Inmiddels waren we bij het quidditch veld aangekomen. Dimitri vloog over het veld en zo nu en dan verliet hij het stadion om daar buiten wat rond te vliegen. Zo te zien had hij nog niet echt een tactiek bedacht. Hij leek een beetje hersenloos rond te vliegen.
    "Zodra hij land moet je op hem afstappen, oke? Dan ben ik weg." stelde ik voor. Waarschijnlijk zou hij het er niet mee eens zijn, maar hoe dan ook zou dit wel gaan gebeuren.

    [ bericht aangepast op 22 juni 2016 - 0:11 ]

    Iza Afina Caterina Dascu
    Renaulph - Pureblood - Seeker



    Echter duurde het nog een hele tijd voor mijn vriendin wakker was en in die tijd begon ik te piekeren. Hoe ging ik dit überhaupt aanpakken met Dimitri. Het ene moment had ik het idee gehad dat hij vol voor me ging en het andere moment had hij me laten vallen als een baksteen. Maar, was dat wel zo? Of was er gewoon iets gebeurd? Had ik wel redenen om kwaad te zijn? Mijn gedachte ging over op Emiel. Ik was blij dat ik een gedeelte van de avond met hem door had kunnen brengen. Ik vroeg me af hoe zijn avond verder was verlopen. Zou hij balen van Svetlana? Of viel dat allemaal wel mee? Ik had überhaupt nooit het idee gehad dat er op die manier iets speelde tussen die twee, maar goed, Svetlana kende ik natuurlijk ook niet als de beste. Hoe zou hij het hebben aangepakt, zou hij op haar zijn afgestapt? Misschien dat Dimitri dat ook wel bij mij zou doen, tenminste, als die de ballen had daarvoor. Ik moest even lachen om m'n eigen gedachte. Juist op dat moment hoorde ik het geluid van het luchtbed naast me. Mae was overeind gekomen. 'Hey Ies,' zei ze. 'Lekker geslapen?' Ik ging ook rechterop zitten voor ik haar vraag beantwoorde. 'Ik wou dat ik nog niet wakker was geworden,' grapte ik. 'Zo vredig sliep ik.' Ik glimlachte lichtjes. Mae boog naar voren om een haar die in m'n gezicht hing achter mijn oor te hangen. 'Voel je je al wat beter?' vroeg ze me. Ik keek haar in de ogen. Ze leek oprecht bezorgd. Eigenlijk wilde ik dat niet, want dat ik me kut voelde hoefde niet te betekenen dat zij zich ook zo moest voelen. 'Ik voel me een stuk beter.' zei ik haar dan ook en ik toverde een glimlach op mijn gezicht. 'We moeten ons maar eens uit deze jurken hijsen en nog een ontbijtje meepikken. Ik wil toch niet al m'n lessen missen vandaag.' zei ik, terwijl ik helemaal van het luchtbed loskwam en de tentrits losmaakte. De zonnestralen die op het tentdoek vielen kwamen nu op mijn huid terecht. Het voelde even heel prettig. Ik stapte het tentje uit en pakte mijn hakken in m'n linkerhand, op een rustig tempo begon ik naar de ingang te lopen van ons geliefde schoolgebouw.


    'Speak the truth, even if your voice shakes...'

    Gabriëla Antansia Rozycha
    Hallestrom •7th year • Music

    'Don't be a woman who needs a man.
    Be a woman a man needs.'



    Voor ik de jongen voor de zoveelste keer in de afgelopen drie dagen achter kon laten, trok deze mij mee de ontbijtzaal in. Ik liet me door de jongen meevoeren de zaal in, richting de Rhoswen tafel terwijl ik alle blikken die op ons gericht waren probeerde te negeren. Normaal viel ik gelukkig niet zo op als ik met Gus met Sasha of alleen was, maar met Alex aan je zij was dat blijkbaar een heel ander verhaal.
    Ik liet me verder meegetrokken worden naar de Rhoswen tafel, waar Alex ging zitten en ik – aan gebrek aan iets beters – ook naast hem kwam zitten, hoewel ik nog wel enig ruimte tussen ons liet. Ik had geen zin om de roddel van de school te worden vandaag. Daarnaast kende ik Alex niet goed genoeg om te weten dat hij niet roddels ging aanwakkeren, want ik zag hem daar zeker voor aan. Een vos verloor zijn streken nooit over een avond en dat zal bij Alex ook niet anders zijn. ‘Eerst voor jezelf zorgen en dan mag je pas denken aan eventuele lessen.’ zei de jongen streng tegen me. Ik trok verbaasd een wenkbrauw op terwijl ik het niet kon laten om een schamper lachje over mijn lippen te laten rollen. ‘Sinds wanneer ben jij zuster Lyuben geworden.’ Ik stak plagend mijn tong uit, voor ik toch twee toastjes pakte met wat garnituur. Iets impulsiever dan ik was, belegde ik deze broodjes met wat sla, vlees – hoewel ik die van mijzelf belegde met wat plakjes zalm – en andere lekkere groenten, voor ik het vleesbroodje op Alex bord schoof. Ik belegde wel vaker broodjes voor Sasha en Gus, waardoor ik haast niet meer aan dacht om hiervoor toestemming aan Alex te vragen. Iets wat ik pas besefte toen het eenmaal op zijn bord lag. Ik had dan ook automatisch voor vlees voor Alex gekozen omdat dat meestal de voorkeur van mannen was, hoewel ik vermoedde dat Alex ook nog wel eens van vette spek en eieren kon houden. ‘Ik hoop dat je van serrano en parmaham houd’ probeerde ik zo nonchalant mogelijk te zeggen, terwijl ik een klein hapje van mijn eigen broodje nam. Ik vond het heerlijk als de winter nog niet aangebroken was in Durmstrang gezien we dan een stuk versere producten hadden dan gedroogd vlees en allerlei soorten knollen.
    Ik liet mijn broodje weer rusten op mijn bord, waar ik plagend wat boter op Alex’ hand smeerde. ‘En anders moet je er maar mee doen.’

    [ bericht aangepast op 22 juni 2016 - 19:34 ]


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Aaron Christian Løvik
    Hallestrom - Pure blood - Homoseksual

    'Your shirt has to go, but you can stay.'


    Voor ik er erg in had, probeerde Nathaniel mij al af te wimpelen bij Svetlana. Waarschijnlijk had de jongen niet begrepen dat hij ook mee mocht gaan, gezien als ik iemand echt niet rond mij heen wilde hebben, het wel liet merken. Daar had hij al jarenlang ervaring met Emiel mee gehad, als dat joch weer Nathaniel van me af probeerde te pakken. Ik heb altijd zat vrienden gehad en ik rekende er ook op dat dit zo zou blijven, maar ik kon het niet waarderen als iemand er een probeerde af te pakken. Zelfs al was het familie van die persoon in kwestie of had die ander persoon zelf niemand. Als je eenmaal door mij geaccepteerd was, dan was je van míj en van niemand anders. Ik haakte dan ook snel mijn vrije arm door die van Nathaniel zodat hij samen met mij meegevoerd werd door Svetlana. ‘Denk je echt dat ik je laat verdwalen door deze kille, koude labyrint hallen wat zich Durmstrang noemt nu ik dit weet? Daarnaast moeten we wel iemand bij ons hebben die mij en Svetlana kan beschermen tegen onverwachte dingen…’ ik kneep plagend met mijn hand die in zijn arm gehaakt was, in zijn spierbal. Gewoon een keer om het af te leren, hoewel ik zou liegen als ik mezelf voornam zijn spieren te vermijden voor deze hele dag. Als je spieren trainde moest je niet zeuren als mensen er aan gaan zitten. Ze vroegen er zelf om.
    Ik richtte me weer op Svetlana die ons nu voor een grote eetzaal neer geplaatst had. ‘Dit is de grote hal. Hier worden drie keer per dag maaltijden geserveerd en zijn speciale opkomsten. Voor de rest is er weinig bijzonders aan. Wil je wat eten? Of wil je liever eerst je Common Room en de verschillende lokalen zien? Of de sportsportgelegenheden?’ Ik schudden direct mijn hoofd toen ik Emiel tussen de mensenmassa herkende en mijn achter neefje met een of andere blondine. Ik had nog niet echt veel zin in een confrontatie met een van de twee heren op mijn eerste dag, hoewel ik wel wist dat ik Emiel makkelijk aan kon, als deze het nu uit zou lokken. Ik had geen goed woord over voor een sukkel zoals hem. ‘Nee, ik wil graag de school zien want het ziet er uit als een doolhof en als ik Nathaniel mag geloven, is het ook zo. Het is maar goed dat jij me gevonden hebt want ik heb het gevoel dat ik jou wel nodig ga hebben om mezelf door de gangen te banen. Helaas moest ik zo nodig in een ander afdeling verdeeld worden.’ Ik wierp het meisje een kleine glimlachje om haar iets opener te maken, gezien ik ergens wel dolgraag meer over haar wilde weten. Stille wateren hadden diepe gronden zeiden ze altijd en ik wilde weten hoe diep ze bij haar waren. Tot nu toe is het me altijd gelukt om mensen uit te horen, dus waarom zou het bij haar niet lukken.


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Ashley "Ash" Joseph Diggory
    “Stop being such an ash-hole...”
    Roshwen • 17 • Beater • Seventh year • Halfblood • Dining Hall • James & Emiel









    Nadat ik James begroet had keek hij omhoog. "Heb jij een ander tentje gevonden om in te slapen? Of toen toch voor de bosjes gekozen?"
    In eerste instantie at James gewoon door, maar bij mijn grap liet hij zijn lepel vallen. Oké, misschien was hij dus niet echt de grapjas thuis... noted. Hij herstelde zich snel en glimlachte naar me.
    "Oh haha, nee hoor. Ik heb een geweldige nacht gehad." vertelde hij me.
    Emiel had zich bij ons gevoegd dus ik besloot de twee jongens aan elkaar voor te stellen. "Emiel mag ik je voorstellen aan James, hij is nieuw en volgens mij komt hij onze afdeling versterken." De jongens knikten kort naar elkaar.
    "Welkom op dit donkere gehucht van een school James" zei Emiel, ik moest erom grijnzen.
    "Man, dit sap is lekker." zei James. Wat had iedereen vandaag toch met het sap op Durmstrang? Wat waren zij dan gewend? "En ja, als jullie bij iets van Rendinges zitten wel ja"
    "Uhu, sommigen noemen het ook wel Rhoswen" verbeterde Emiel hem, maar niet op een vervelende manier. Op zich moest James wel de naam van zijn afdeling gaan leren, afdelingen waren op school toch wel een klein beetje een dingetje. Roshwen zelf viel nog wel mee, maar James kon beter niet per ongeluk de dorm van Hallestrom inlopen. Het waren maar kleine dingetjes, zoals dorms en quidditch teams, maar die maakten ook weer een erg groot verschil tussen de afdelingen.
    "Hey, maar moesten we naar de les ofzo?" vroeg James terwijl hij opstond. Waarschijnlijk had hij nog helemaal niks meegekregen van het beleid voor vandaag, of überhaupt het beleid op deze school.
    "Hebben ze je niet verteld dat deze dag de lessen niet verplicht zijn?" vroeg Emiel met een opgetrokken wenkbrauw. "Ja je kunt naar de les. Of je kunt het niet." zei hij.
    "Wij hebben besloten om onze educatie voor vandaag op een laag vuurtje te zetten en te genieten van de buitenlucht." vertelde ik James. "Feel free to join."

    CLAUDAI      R U Ž I C K A
    “It took me long enough to realize I don’t look good in pictures because I have the kind of beauty that moves”
    Molokov – Seeker –Twin - Halfblood - Dress front/back


    De spanning in de tent nam heel iets af toen ook Vincent iets kalmeerde, maar om nou te zeggen dat ze hier ontspannen zaten… nee, dat was zeker niet aan de hand. Vincent geloofde haar woorden al net zo min als zijzelf had gedaan, maar hij kalmeerde wel iets, wat het hoofddoel was geweest. Nou ja, na zichzelf ervan overtuigen, wat niet gelukt was.
    Eigenlijk wilde Claudai nog helemaal niet denken aan de mogelijkheid dat ze zwanger was. Niemand wist of dat wel zo zou zijn, dus waarom zouden ze er nu al over in paniek raken? Omdat het wel mogelijk is, fluisterde een stemmetje in haar hoofd. Misschien groeit er inmiddels echt een nieuw leven in je. Ze probeerde het stemmetje te onderdrukken, maar faalde. Het stemmetje leek alleen maar aan kracht te winnen en haar pas verworven kalmte leek in gevaar te komen.
    Ze had een paar seconde nodig om zichzelf weer in de hand te krijgen, waardoor ze niet meteen op Vincent antwoordde. Toen ze echter haar kalmte weer had hervonden, merkte ze dat het anders dan zonet was. Het voelde inmiddels afstandelijk, alsof ze alleen maar een toeschouwer was die dingen moest regelen, in plaats van een van de betrokken personen. Aan de ene kant was deze afstandelijkheid prima – ze kon haar hoofd weer koel houden – maar aan de andere kant maakte het haar ook een beetje bang. Hoe kon ze zo objectief en afstandelijk naar een situatie als deze kijken?
    “Het is mijn eigen keuze geweest om te drinken, Vince. Daar kan je jezelf echt de schuld niet voor geven,” zei ze uiteindelijk. Ze wilde niet dat hij zichzelf de schuld zou geven voor iets dat zij gedaan had. Zij wist prima wat de gevaren van alcohol waren en toch had ze gedronken. Daar kon hij niks aan doen.
    Toen hij haar handen pakte, was ze even bang dat de deken waarin ze zich gewikkeld had, zou gaan verschuiven. Gelukkig was dat niet zo, maar ze bedacht zich ook dat het eigenlijk weinig uitmaakte. De avond ervoor had ze zeer zeker geen problemen gehad met verschuivende dekens.
    Het gebaar had iets geruststellends. Nog meer dan zijn woorden drukte het uit dat ze er samen uit zouden komen en dat hij haar niet alleen zou laten. Een klein glimlachje kroop over haar gezicht. Misschien voor het eerst deze ochtend had ze het idee dat er echt een oplossing zou zijn, zelfs al probeerde ze zich dat al de hele tijd wijs te maken.
    “Dat lijkt me een goed plan,” antwoordde ze, waarna er iets door haar hoofd schoot. “Maar, uhm, zou ik dan wel eerst mijn jurk mogen?” vroeg ze hem met een zenuwachtig lachje. Zowel Vincent als zij zou zich weer moeten aankleden en op de een of andere manier zag ze nog niet echt voor zich hoe dat zou gaan lukken in deze kleine tent. De tent was duidelijk niet berekend op het aantrekken van kledingstukken, alleen op het uittrekken.
    Ergens zag ze er ook tegenop om zich zo weer onder de mensen te moeten begeven. Wat zouden ze denken als zij samen met Vincent uit een tentje kwam, terwijl iedereen had kunnen zien hoe ze de avond ervoor zo gezellig hadden gedanst? Oh merlin, wat zou Zuze zeggen als ze hoorde dat ze met Vincent had geslapen? Vooral als er ook nog gevolgen zouden zijn?



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.