[RPG • 200 • Speeltopic] Durmstrang Insitute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Oliver Amaro Delray Seeker — • Molokov Captain — Vincent Milan Procházka Chaser — Zuzana Ružicka Chaser — Chaser — Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz Beater — Keeper — Vincent Milan Procházka Seeker — Claudai Ružicka • Ranaulph Captain — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker —Iza Afina Caterina Dascu • Rhoswen Captain — (Loten?) Chaser — Alexander Stoyan Lyuben Chaser —Erika Isole Falker Chaser — Beater —Vyara Kaven Rumaneck Beater — Keeper — Seeker — Sara Tali Herbovitz • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Schoolregels — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden. — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan. — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden. — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt. — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen. — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden. — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht. — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (BIackburn) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[justify]

HET BEGIN

Datum en Tijd
We skippen naar Zondagavond 31 augustus, 20.20

Het avondmaal was deze keer van 18.00-18.30, leerlingen hebben dus ruim de tijd gekregen zich klaar te maken. Het feest begon officieel om 20.00, maar de meesten bovenbouwers zullen nu aankomen/het feest een beetje gezelliger maken. Het feest bevind zich buiten, er is muziek, eten, drinken etc. Alcohol en verdovende middelen zinn zoals altijd verboden. Het feest zal tot 1.00 duren voor bovenbouw, 00.00 voor onderbouw. De volgende dag zullen alle lessen uitvallen. Bovenbouwers hebben de mogelijkheid na het feest te overnachten in een tent (min 1-max 4 per stuk). Deze tenten zijn zo behekst dat de lucht buiten te zien is, maar je niet naar binnen kan kijken.

[ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 19:14 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Hallestrom • Pureblood • Keeper.

---

      Nadat ik nog ongeveer een minuut of vijf op het dek had gestaan, hadden verschillende bekende stemmen mijn aandacht getrokken naar één van de coupés, zowel die van Dimitri als August. Ik glimlachte om de bekende stemmen, en kwam uiteindelijk aan bij de juiste coupé, waar ik de deur open trok, vrolijk lachte en veegde met mijn hand door mijn haar. Gelukkig had ik Spider in zijn reismandje gekregen voordat ik de coupé inkwam en schenk iedereen een glimlach. "Hey guys" zeg ik terwijl ik mijn hand opsteek en iedereen kort begroet. 'Is het goed als ik erbij kom zitten?' vroeg ik. Ik wachtte niet antwoord van de mensen in de coupé en gooide mijn koffer al op de grond. Het reismandje van Spider zette ik naast me neer. Ietwat ongemakkelijk ging ik zitten en staarde voor me uit. Na een korte stilte haal ik een sigaret te voorschijn en ga ik opzoek naar een aansteker in mijn tas waarbij een langere lok blond haar voor mijn gezicht valt als ik buk. Ik had iedereen wel gemist, tenminste, degene met wie ik goed bevriend ben dan. Dit is het laatste jaar en dat maakt alles wel extra spannend, al laat ik dat niet echt merken. Uiteindelijk vind ik mijn aansteker, steek de sigaret aan en ga ik weer rechtop zitten. Als ik naar achter leun pak ik de sigaret uit mijn mond en blaas zachtjes rook de coupé in. Mijn ogen zijn gefocust op de omhoog kringelende grijze wolkjes. "Hoe gaat het met iedereen?" vraag ik in het algemeen en laat onwillekeurig mijn blik vlug over iedereen glijden.

[ bericht aangepast op 9 jan 2016 - 22:25 ]

Zuzana lachte na haar opmerking tegen Emiel, maar hij had wel het gewenste effect, want Emiel kwam uit zijn trans. “Sorry Clau,” verontschuldigde hij zich, als altijd beleefde jongen. “Wat fijn dat je een goede vakantie hebt gehad,” vervolgde hij. Hij moest eens weten hoe het echt was geweest, maar dat vertelde ze natuurlijk niet. Zijn vakantie was prima geweest, oftewel niet fantastisch maar ook niet slecht en dat was goed genoeg. “Mooi,” antwoordde ze hem glimlachend. Vervolgens kwam Natalya binnen. Claudai kende haar niet zo heel goed en toen Natalya vroeg of ze erbij mocht komen zitten, knikte ze alleen en ze ging recht zitten, zodat er tenminste ruimte was voor Natalya. Zij begon zoals iedereen ieder jaar begon met de vraag hoe iedereens vakantie was geweest. Claudai was duidelijk niet de enige geweest die dit dacht, want Emiel vroeg het gewoon ronduit, al kreeg hij niet echt een antwoord. Zij knikt alleen bevestigend, maar aangezien niemand op haar lette, zag niemand het waarschijnlijk. De deur ging nog een keer open om Vincent binnen te laten en ze sta even haar hand op naar haar Captain. Ze vond hem niet onaardig, maar ze wist dat hij het beter met Zuzana kon vinden, dus dat hij naast Zuzana plaatsnam was niet verwonderlijk. De drukte deed hem duidelijk geen goed, aangezien hij lucifers begon te sorteren, maar niemand zei er iets van. Ook een meisje die Claudai vaag als Svetlana kende kwam binnen om zich meteen op Emiel te richten. Langzaam begon iedereen alweer groepjes te vormen – hoe was dat überhaupt mogelijk in een coupé waar maximaal acht mensen in konden? – en zij stond er weer een beetje buiten. Zeker toen Manuello binnenkwam en Zuzana’s aandacht opeiste, waren de groepjes bijna compleet. “Heb ik wat gemist?” vroeg Manuello aan haar. "Hmm, niet echt. Vincent heeft een doosje lucifers gesorteerd, Claudai heeft d'r gedachtes een keer hardop gesproken en iedereen vraagt hoe de vakantie was en of mensen zin hebben in het nieuwe, voorlaatste schooljaar," was haar antwoord. Aangezien toch niemand op Claudai lette, stak ze haar tong uit naar Zuzana. “Ik zeg wel vaker wat ik denk hoor,” zei ze, maar wel zo zacht dat zeer waarschijnlijk niemand het verstond. Ze hield zich liever stil dan wat te zeggen, zeker in zulke grote groepen. Dan kon ze tenminste niks verkeerds zeggen. De keren dat ze wel van zich liet spreken, waren altijd in kleinere groepen waar ze zich volledig op haar gemak voelde en dat was nu terwijl ze de helft van de coupé maar echt goed kende niet het geval. Ze overwoog om haar schetsboek uit haar tas te pakken en gewoon aan het tekenen te gaan, maar dat zou misschien als onbeleefd worden gezien.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Svetlana Irina Volkov
Ranaulph || Finally going home again
In de drukke coupé nestelde ik me tegen Emiel aan, in de hoop toch wat sociaal te lijken, terwijl ik luisterde naar verhalen en mijn kat aaide. Ik was niet zo de prater, maar gelukkig waren Claudai en Vincent dat volgens mij ook niet, dus ik viel ten minste niet uit de toon. Ik hoorde Emiel's vraag, door het rumoer van de coupé heen, en glimlachte terwijl hij Tanya begon te aaien. "Prima. Hoe gaat het met jou? En met je vakantie?" Ik hoopte op een langer antwoord, want ik vond het altijd heerlijk om naar zijn stem te luisteren. Manuello kwam niet veel later binnen en ging naast Zuzanna zitten. Hij sloeg een arm om haar heen en gaf haar een kus op haar wang. Het was echt heel zoet, maar aan de andere kant van het meisje zag ik Vincent zijn doosje lucifers met best veel kracht overhoop gooien over het kleine tafeltje en deze weer woest gaan sorteren. Ik had geen idee wat het probleem van die jongen was, maar die had hij zeker. Intussen vertelde het meisje waar hij naast zat in geuren en kleuren kort wat de nieuwe coupégenoot had gemist. Langzaam begon het me toch heel druk te worden. Hoe normaal ik het vond om te verdwijnen in een grote groep, en hoe fijn ik het vond, werd deze kleine ruimte me toch vrij benauwd. Claudai reageert fel op haar zus, wat voor mij eigenlijk het teken is om weg te gaan. Als het een strijd tussen zussen werd, was ik weg. Ik keek op naar Emiel en ging iets rechter zitten, zodat ik mijn lippen bijna tegen zijn oor kon drukken. "Zullen we een rustigere plek zoeken?" vroeg ik zo zacht dat hij het hopelijk kon horen, maar de rest zeker niet. In de loop der jaren had ik meer mijn stem gevonden op school, al sprak ik nogsteeds bar weinig. Ik liet me weer op de bank zakken en keek naar de deur. Ik ging niet alleen weg, want dan zou ik zoizo mijn broer tegenkomen met zijn maten, en dan was ik liever samen met iemand om hem nog even te ontwijken. Ik hield echt van mijn broer, begrijp me niet verkeerd, maar na een lange tijd met hem opgescheept te hebben gezeten, had ik even echt geen zin in hem op dit moment. Dat kwam op school wel weer. Voor nu bleef ik liever bij mijn eigen vrienden en het liefst bij Emiel. Tot ik antwoord zou krijgen ging ik rustig verder met het aaien van Tanya, hopend dat ik de drukte kon overleven, terwijl de spanningen langzaam tot voelbare hoogte stegen.

[ bericht aangepast op 9 jan 2016 - 23:12 ]

---

Bowties were never Cooler

Eleanore Ingrid Novak Hallestrom | 17 | Pools       Eleanore zat in haar eentje op de reling, aan de achterkant van de boot. Hoewel de boot niet erg constant bleef varen, zat ze evenwichtig genoeg om niet te vallen. Ze was verdiept in een boek over een duistere tovenaar en haar ogen glommen van bewondering. Hoewel ze zelf geen aanleg had om een duistere heks te worden, werd ze wel gefascineerd door het onderwerp. Ze had het meegekregen als kind, van haar vader, en nu ze op Durmstrang zat werd ze alleen nog maar meer aangemoedigd. Hier had ze geen moeite mee, integendeel, het leek haar veel beter dan zo’n school als Beauxbatons.       Haar donkerblonde lokken dansden mee met de wind en verhinderden haar om het hoek verder te lezen. Ze klapte het zwarte boek dicht en stond op. Onmiddelijk verscheen er een stormachtige blik in haar grijze ogen en haar mond vertrok tot een verveelde streep. Echt zin om met mensen te praten had ze niet en dit leek haar de beste manier om ze op een afstand te houden. Ze liep langs een paar jongere leerlingen die naar elkaars vakantie vroegen. Lichtelijk geïrriteerd rolde ze haar ogen, lekker origineel. Als ze écht waren geïnteresseerd hadden ze net zo goed brieven kunnen schrijven. Uilen bestonden niks voor niks.       Eleanore liep richting het midden van de boot waar zich een klein barretje bevond waar je eten– en drinkwaar kon kopen. De gure wind van net had ervoor gezorgd dat ze het koud had gekregen en daardoor bestelde ze dan ook warme chocolademelk. Het was precies de goede temperatuur en ze kon het dan ook gelijk drinken. Terwijl ze van het warme goedje nipte llette ze er zorgvuldig op dat er geen chocolademelk snor achterbleef. God, dat zou beschamend zijn. Het liefst bleef Eleanore zo ver mogelijk uit de schijnwerpers — dit betekende echter niet dat ze verlegen was. Ze hield gewoon niet zo veel van mensen.

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

Alexander had nog een opmerking over mijn kat naar me gegooid, maar door de nieuwe coupé bezoekers had ik er niet op kunnen antwoorden. Dit wilde niet zeggen dat ik Alex gewonnen haf. Het feit dat niemand hier mijn kat moest hebben leek me duidelijk en dan hadden ze ook maar pech. Je kon namelijk geen bevelen geven aan het beest. In tegenstelling tot die domme kwijlebakken dan.
Het meisje omhelsde Alexander, wat hij zo te zien niet had zien aankomen maar er wel zijn voordeel uithaalde. Dom kind, knuffelen met één van de grootste players van de school. Dat was dan ook om een gebroken hart vragen. Even kort rolde ik met mijn ogen. “Wat een warm welkom,” zei Alex en ik wist wel dat die snoeper haar niet zomaar zou laten gaan, want wat waren prooien als je ze niet eens kon jagen. Hij mocht haar hebben, veel zin om te zitten slijmen voor een meid dat ik niet eens kende had ik niet. Zeker niet met de grote mond die ze had.
‘volgens mij ken ik jou nog niet’ Wat... WAT . Met mijn kaken op elkaar geklemd keek ik haar aan. Hoe durfde deze tut me niet eens te kennen?! Iedereen kende me! Dimi moest er nog wat meer olie op het vuur gooien met zijn opmerking. "Kende je Iza nog niet?" vroeg hij en ik keek hem even vernietigend aan. "Ze is Seeker van ons team! En je had nog wat kattenhaar op je blazer, dacht dat je dat wel wou weten..." het vervolg was zo veel beter -sarcasme- en een ongeloofwaardig lachje verliet mijn lippen waarna ik mijn witte tanden bloot glimlachte. Wel te verstaan, niet echt een vriendelijke glimlach eerder een nijdige. "Wel dan.." met deze woorden stond ik op, zodat ik niet naar haar op moest kijken. Het laatste wat ik wel wilde was vernedert worden op mijn eerste dag terug.
Misschien was ik wel niet de langste in deze coupé, maar ik stak toch net tien centimeter boven haar uit waardoor ik iets neer moest kijken , wat ik altijd aangenamer vond. " Aangename kennismaking dan Iza" begon ik haar naam benadrukkend en schudde korts haar hand, maar liet deze nog niet los. " Mijn naam is August Björk, een naam die je vaak zal tegenkomen op Durmstrang, je moet maar eens opletten. Mijn familie is namelijk een pureblood lijn vol met grote tovenaars" Mijn stem was koel en mijn ijzige kijkers had ik in die van haar gepriemd waardoor ze wel moest kijken in mijn ogen. "Daarbij, nee ik kende je niet. Ik achtervolg namelijk geen kleine gouden ballen." het laatste was iets kleinerend bedoeld maar kwam er poeslief uit. Als kers op de taart drukte hij nog een lichte kus op haar hand en keek terwijl hij dit deed even met een uitdagend/charmant glimlachje naar Dimitri om hem te stangen.
"Nou bedankt voor de opmerking" kuchtte hij vervolgend en haalde de zwarte kattenhaar van zijn Blazer en ging toen zitten.
Opkijken deed hij niet meer toen de deur voor de zoveelste keer open ging, maar pas toen hij de bekende stem van Oliver hoorde ontstond er een glimlach om zijn lippen. Oliver was mijn beste vriend en stiekem keek ik wel naar hem op, maar liet dit nooit aan de buitenwereld merken.
"Ah eindelijk man, waar bleef je." zei ik half zuchtend en opgelucht dat er eindelijk iemand zat dat wel mijn kant zou kiezen. Het was vervelend dat Alex altijd de kant van de meisjes nam. Eens Oliver de coupé ingewandeld was werd het still en ging mijn blik even fronsend naar de meid die anders zowel het meeste kabaal had gemaakt . Het moest wel dat Oliver indruk op haar gemaakt had. Na even haalde hij een mugglestokkie tevoorschijn waardoor ik even mijn neus optrok. Ik begreep niet wat mensen zo fijn vonden aan de stinkstokken, maar ik moest wel toegeven dat het er aantrekkelijk uitzag. Zeker bij Oliver, maar toch was de geur een enorme afknapper. "Hoe gaat het met iedereen?" vroeg hij en ik haalde mijn schouders onverschillig op. "Het gaat best." zei ik iets geïrriteerd van de rook en beet kort op mijn lip. Stiekem wilde ik het ook wel eens proberen .

Manuello Ezequiel Alvaréz
halfbloed { Molokov

Haar glimlach deed me meteen weer warm worden vanbinnen en ik wist gewoon dat ik haar nooit meer zo lang wilde missen. Desnoods zou ik de volgende keer naar haar toe verhuizen.
"Hmm, niet echt. Vincent heeft een doosje lucifers gesorteerd, Claudai heeft d'r gedachtes een keer hardop gesproken en iedereen vraagt hoe de vakantie was en of mensen zin hebben in het nieuwe, voorlaatste schooljaar." antwoorde Zu op mijn vraag en ik grinnikte even. Claudai was niet super spraakzaam in deze stilte maar ze bevestigde het antwoord wel door haar tong uit te steken “Ik zeg wel vaker wat ik denk hoor,” Een grijnsje speelde om mijn lippen. "Ik wou dat ik dat ook kon, maar veel denken doe ik niet echt." lachte ik. Het zat nu eenmaal in mijn bloed om eerder iets te doen dan echt na te denken en daarbij kreeg ik daar snel hoofdpijn van. Mijn bruine ogen gleden even naar Vincent die langs de andere kant van Zuzuna zat en wat bruut een doosje lucifers uitstrooide en ze sorteerde. Waarom zou je dat doen? Vincent had wel vaker van die rare trekjes en ik wist niet echt wat. "Waarom gooi je ze er niet gewoon in? " kwam er misschien iets dom uit mijn mond maar echt veel begreep ik niet van zijn actie. Het zou me rap beginnen vervelen.
Dus keek ik maar rond "Mijn vakantie wes best goed, maar ik miste school wel." begon ik maar om een komende stilte te verbreken en bracht even mijn lippen naar Zu's oor. "Jou heb ik het meest van alles gemist" fluisterde ik en glimlachte naar haar.
"En man ik heb ook Quidditch zo gemist. Maar Vince zal ons dit jaar wel weer naar de overwinning leiden hé" zei ik enthousiast om zo even iedereen erbij proberen te betrekken.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

August leek niet erg gecharmeerd van mijn opmerking. Waarbij Dimitri nog meer olie op het vuur gooide. 'Kende je Iza nog niet?' vroeg hij, zo neutraal mogelijk natuurlijk. 'Ze is de Seeker van ons team! En je had nog wat kattenhaar op je blazer, ik dacht dat je dat wel wilde weten...' Ik glimlachte even, maar niet heel opvallend. Ik wilde geen ruzie met deze jongen. Het enige wat ik wilde was mezelf voorstellen, op een vriendelijke manier, maar dat leek niet iets waar deze jongen van gediend was. Alexander reageerde nog op de opmerking van Dimitri, maar ik ging er niet op in, mijn aandacht was gefocust op de jongen voor me. De jongen glimlachte zijn witte tanden bloot, maar niet op een vriendelijke manier, zoals ik dat wel gedaan had. Hij keek er nijdig bij, voor zover ik dat kon constateren. 'Wel dan...' Hij stond op, niet gecharmeerd van mijn staande positie en zijn zittende. Hij stak zo'n tien centimeter boven me uit. Ik vond het leuk als jongens langer waren dan ik was, dat gaf me het gevoel dat een jongen mij kon beschermen, wanneer ik daar om vroeg. Dit was echter anders. Hij leek wel een soort overhand over mij willen te verspreiden. Dit wilde ik niet toelaten, dus ik besloot iets op mijn tenen te gaan staan. 'Aangename kennismaking dan Iza,' Zei de jongen. Hij schudde kort mijn hand, vooral niet te lang dacht ik, haast alsof ik een besmettelijke ziekte had, toch hield hij hem wel vast. Ik glimlachte opnieuw vriendelijk, al kostte het me wel wat moeite. 'Mijn naam is August Björk, een naam die je vaak zal tegenkomen op Durmstrang, je moet maar eens opletten. Mijn familie is namelijk een pureblood lijn vol met grote tovenaars' Zei hij. Och nee, dit maakte me pissig. Zo'n arrogante houding over zijn status, pureblood, nou en, verdomme! Hij deed me gelijk denken aan mijn eigen familie. Dit was precies zoals mijn familie tegenover halfbloedjes stond, tegenover muggleborns, tegenover mensen minder belangrijk dan zij. Dit was zoals ik mij voor moest doen in de vakantie, dit was precies het karakter dat ik absoluut haatte. 'Daarbij, nee ik kende je niet. Ik achtervolg namelijk geen kleine gouden ballen.' Vervolgde hij poeslief. Alsof hij het allemaal vriendelijk bedoeld had drukte hij ook nog een kus op mijn hand. Even vertrok mijn blik van kwaad naar woest, in gedachte dan, want op mijn gezicht zelf was op dit moment niet zoveel te zien. Voor ik hem de gelegenheid gaf om te gaan zitten, wat hij overduidelijk weer wilde gaan doen, draaide ik hem nog eens naar mij toe. 'Zo zo, dat mag natuurlijk wel gezegd worden, dat jij een Pureblood bent en ook nog van een geweldig beroemde familie, nou nou, zal ik mezelf dan ook maar even geheel voorstellen,' Zei ik hem, op de poeslieve toon die hij naar mij had aangeslagen. 'Iza Afina Caterina Dascu, Pureblood, tevens een beroemde tovernaars familie, van de duistere kant natuurlijk, gelukkig ben ik daar zelf ook zo trots op.' Kwam er duidelijk zwaar sarcastisch uit. 'Het is natuurlijk super belangrijk om zo'n status te hebben, dat weet ik ook al, dus ja het verbaasde me zeker wel dat je mij niet kende, helemaal omdat ik ook nog achter gouden ballen aanvlieg, pff zo'n gouden bal valt toch wel op hea!' 'Owjaa, en dan nog iets, het lijkt me dat je er wel netjes uit wil zien, dus ik zou dat kattenhaar nu maar van je blazer afhalen.' Hij reageerde niet op mij, maar beantwoordde de opmerking van Dimitri door hem te bedanken voor het aanwijzen van de kattenhaar op zijn blazer. Ik kookte van binnen. Dit karakter, ik haatte het! Het was niet vanwege August, maar vanwege de herinnering aan mijn familie. Durmstrang was de plek waar ik niet aan hen hoefde te denken en nu deed ik dat twintig minuten na mijn vertrek alsnog. August was inmiddels gaan zitten en had het kattenhaar van zijn blazer geveegd. Juist op dat moment ging de deur van de coupé open. 'Hey guys,' hoorde ik achter me. Nee, niet ook dit nog, van alle mensen die binnen hadden kunnen komen, kwam uitgerekend de jongen binnen waar ik super nerveus bij werd. Ik begon gelijk met mijn armbanden te spelen en mompelde iets van 'hoi' terug. Ik was bevriend met Oliver, dus ik had hem een omhelzing kunnen gunnen natuurlijk, wat ik ook best graag wilde. Maar met een houding als deze kon ik het mezelf even niet aandoen. Ik had de neiging weg te lopen. Mijn voeten gingen ook in de richting van de deur. August leek ook goed bevriend met Oliver. Ze hadden een korte woordenuitwisseling. Waarna Oliver in het algemeen vroeg. 'Hoe gaat het met iedereen?' Hij had zo'n ding aangestoken, waarvan ik de naam eigenlijk überhaupt al niet kende. 'Met deze pureblood gaat het uitermate prima, hoe kan het ook anders, met zo'n geweldig gezelschap.' Zei ik bot. Ik wist dat ik het tegen Oliver had, die ik beslist niet kwaad wilde maken, maar, ik had zo af en toe mijn inzinkingen, dit was zo'n moment, zo'n moment dat een wat bottere en vervelendere Iza tevoorschijn kwam. Ik hield niet van deze kant van mezelf, helaas was een herinnering aan mijn familie op dit moment iets was me gewoon woest maakte. Ik besloot aan de andere kant van de bank plaats te nemen en begon in mijn schoudertas te zoeken naar het schetsblok dat er altijd in zat. Na dit gevonden te hebben begon ik erin te werken. De eerste pagina's waren de verschillende Quidditch posities die ik had doorgenomen en verbeterd. Ik besloot daarmee verder te gaan, zonder nog aandacht te schenken aan iemand in de coupé.

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 11:08 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Het beestje, dat hij wist dat de naam Tanya droeg, leek het niet erg te vinden dat hij haar aaide of achter haar oortjes krabde. Integendeel, ze leek het wel prettig te vinden. Zachtjes maar toch goed hoorbaar hoorde hij haar purren. Hij ging ietwat anders zitten, niet meer in de kleermakerszit maar met zijn benen gestrekt toen hij merkte dat Svetlana tegen hem aan leunde. Emiel zag vanuit zijn ogen dat Vincent met een doosje lucifers bezig was, wat er volgens hem nogal neurotisch uitzag. Ach, hij zei er maar niets van. Ieder zijn ding. "Prima. Hoe gaat het met jou? En met je vakantie?" had ze geantwoord en gevraagd. Hij had van haar ook geen uitgebreider antwoord verwacht. Ze zei vaak niet zoveel, maar dat vond hij niet erg. Hij hield wel van praten dus die rol nam hij vaker op zich.

Hij vond het wel fijn dat ze een goede vakantie had gehad. In ieder geval was er niets vervelends gebeurd, voor zover hij uit haar opmerking kon opmaken. “Goed” antwoordde hij op haar vraag. “Mijn vakantie was wel oké” zei hij en besloot om haar er iets meer van te vertellen. Niet iedereen luisterde, de rest van de coupe was bezig met zijn eigen ding, en aan haar wilde hij wel oprecht vertellen hoe zijn vakantie was. “Ik was van plan om naar Italië te gaan maar helaas is dat er niet van gekomen. Helaas, toch niet genoeg geld.” zei hij eerlijk. Hij vond het wel jammer dat deze plannen niet door waren gegaan want het liefste bracht hij zijn vakantie door in het buitenland, ergens anders, op zoek naar nieuwe plekken om te verkennen. “Misschien volgend jaar” hoopte hij. Hij wou in ieder geval dan wel ergens heen. Het liefst wilde hij een hele rondreis, backpacken, maken, maar daar had hij al helemaal de tijd en voornamelijk het geld niet voor. “Maar ik ben wel een paar daagjes naar de Belgische Ardennen geweest om te kajakken” vertelde hij met een glimlach. Dat was echt zijn favoriete sport en hij was er aardig goed in. Dat het ook minder leuk was geweest, doordat hij was omgeslagen en doodsangsten had uitgestaan in het water omdat hij niet kon zwemmen, vertelde hij er maar niet bij. Dat hij niet kon zwemmen vertelde hij maar niet aan iedereen, de meeste mensen keken ook nogal vreemd op omdat hij goed kon kajakken. “Dat was wel heel leuk. En verder wat steden daar bezocht en Belgisch bier gedronken” vertelde hij haar. Terwijl hij tegen haar aan het praten was kreeg hij de indruk dat de coupe haar ook wat klein begon te worden.

"Zullen we een rustigere plek zoeken?" zei ze dan ook, wat voor hem als geen verrassing kwam. “Dat is een goed idee. Ik heb ook wel zin om even te lopen” antwoordde hij net zo zacht terug, maar omdat hij dicht bij haar zat, zou ze het ook wel kunnen horen. Tanya bleef rustig zitten terwijl er een soort van spanning in de coupe leek te zijn ontstaan. "En man ik heb ook Quidditch zo gemist. Maar Vince zal ons dit jaar wel weer naar de overwinning leiden hé" hoorde hij Manuello zeggen, wat misschien een poging was om deze spanning te doorbreken. Het kon hem echter niet deren of ze zouden winnen of verliezen bij dat Quidditch, want dat interesseerde hem gewoonweg niet. Hij besloot dat dat het moment was om te gaan. Hij ging staan en stak zijn hand uit naar Svetlana om haar overeind te trekken. Nog even keek hij naar Claudai, die voor zover hij kon opmaken, het niet echt naar haar zin had. “Wij zijn op het dek” zei hij tegen haar, bij wijze van uitnodiging. Ze zou van hem wel mee mogen, mits Svetlana dat ook goed vond natuurlijk.

Samen met Svetlana liep hij uit de coupe waarna hij even goed ademhaalde. “Het was daar inderdaad een beetje druk” zei hij en hij liep voor haar om zich naar het dek te begeven. “Eens even kijken hoe hoog je kunt komen op dit schip” zei hij en hij nam aan dat ze hem volgde, toen hij een aantal trappetjes begon te bestijgen. Hij merkte gelijk op toen ze op het bovenste dek waren dat er geen mensen waren. “Lekker rustig hier” zei hij. Hij vroeg zich af of je hier eigenlijk wel mocht zijn. Waarschijnlijk niet, maar hij kwam wel vaker op plekken waar je eigenlijk niet mocht zijn dus het deerde hem niet. Hij keek even naar Svetlana en liep toen naar de reling om op te merken dat ze best hoog zaten. Gelukkig had hij geen hoogtevrees. Hij leunde, enigszins gevaarlijk, over de reling, maar ook dat deerde hem niet.

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 18:26 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

Gus stond op en ging arrogant voor Iza staan. Het was dat ik wist dat Iza haar mannetje wel stond, anders had ik Gus waarschijnlijk een klap verkocht. Niemand kwam aan mij vrienden, niet zolang ik erbij ben. Daar kwam bij dat Gus nou niet echt een stoere indruk op me maakte, met z'n kat en z'n nette blazer. Waarschijnlijk lag hij met één klap op de grond.
"Wel dan.." zei Gus. Iza was inmiddels op haar tenen gaan staan om Gus te evenaren. "Aangename kennismaking dan Iza, mijn naam is August Björk, een naam die je vaak zal tegenkomen op Durmstrang, je moet maar eens opletten. Mijn familie is namelijk een pureblood lijn vol met grote tovenaars." zei hij.
Ik moest bijna lachen, al dat gedoe met bloedlijnen kon ik gewoon niet serieus nemen. M'n ouders waren nooit echt opschepperig over onze pureblood familie, maar ik wist ook wel dat als het er op aan komt, ze het liefst willen dat ik ook met een pureblood heks thuis kom... Aan die verwachting kan ik toch niet voldoen, bedacht ik. Vanaf jongs af aan heb ik voor mezelf besloten om me buiten al die bloedzaken te houden, ik richt me liever op wat echt telt: of je een beetje als mens oké bent, of je een goed hart hebt, ipv wat je bloedstatus is.
Daar dacht Gus duidelijk anders over. Ik wist van Iza dat ze ook een grote afkeer had tegen lopen pronken met je bloedstatus, ik hoopte dat ze haar mond niet zou houden en gewoon zou zeggen waar het op staat. Maar Gus was haar voor en zei:
"'Daarbij, nee ik kende je niet. Ik achtervolg namelijk geen kleine gouden ballen." Hij gaf Iza een kus op haar hand en keek mij glimlachend aan.
Dit keer moest ik wel lachen, ik weet niet zeker of hij het als grap bedoelde, maar zo kwam het in ieder geval wel op me over. Misschien was hij toch zo slecht nog niet?

Iza kon er echter niet om lachen, haar gezicht vetrok compleet.
"Zo zo, dat mag natuurlijk wel gezegd worden, dat jij een Pureblood bent en ook nog van een geweldig beroemde familie, nou nou, zal ik mezelf dan ook maar even geheel voorstellen" zei ze zelfverzekerd.
Ik glimlachte, wat was het ook een chille chick.
"Iza Afina Caterina Dascu, Pureblood, tevens een beroemde tovernaars familie, van de duistere kant natuurlijk, gelukkig ben ik daar zelf ook zo trots op." vervolgde ze. "Het is natuurlijk super belangrijk om zo'n status te hebben, dat weet ik ook al, dus ja het verbaasde me zeker wel dat je mij niet kende, helemaal omdat ik ook nog achter gouden ballen aanvlieg, pff zo'n gouden bal valt toch wel op hea! Owjaa, en dan nog iets, het lijkt me dat je er wel netjes uit wil zien, dus ik zou dat kattenhaar nu maar van je blazer afhalen."
Ik wou haar eigenlijk een high five geven, maar voor de goede vrede besloot ik me maar even in te houden.
"Nou bedankt voor de opmerking" zei Gus nog en hij veegde het kattenhaar van zijn blazer af. Ik had oprecht geen idee of hij dit kwaad bedoelde of niet, dus ik ging maar van het beste uit.
"Anytime man." zei ik en glimlachte oprecht naar Gus.

"Hey Guys." Oliver kwam binnen en trok zich, gelukkig, niks aan van de gespannen sfeer tussen Iza en Gus.
Ik besefte me dat Oliver en Alexander bevriend waren met Gus, en begon me af te vragen of zij nooit zulke vreemde incidenten hadden zoals Iza en ik net meemaakten met hem. Ik kon me niet voorstellen dat zij nooit met Gus zouden botsen, maar misschien moest ik hem beter leren kennen?
"Hoe gaat het met iedereen?" vroeg hij terwijl hij ging zitten.
"Het gaat best." zei Gus kortaf.
"Met deze pureblood gaat het uitermate prima, hoe kan het ook anders, met zo'n geweldig gezelschap." zei Iza ook geïrriteerd.
Opnieuw moest ik lachen. Ik kon echt niet omgaan met deze onzin en kon het vooral totaal niet serieus nemen.
Voor mij kwam Oliver als geroepen. Oliver was een van mijn beste vrienden, op hem kon ik altijd rekenen. Bovendien was hij ook een goede zwerkballer, iets waar we ook goed over konden bonden. En hij was ook nog eens een van de weinigen die, net zoals ik, rookte op Durmstrang. Het was een van de weinige dingen die ik waardeerde uit de muggleworld. Of beter gezegd: die ik kende.
"Ol, met mij gaat het beter dan met deze twee, alleen heb ik mijn peuken in m'n hutkoffer gestopt. Kan ik eentje van jou krijgen, krijg je hem later van me terug." vroeg ik aan hem.
Iza had inmiddels haar schetsboek gepakt en ik probeerde te zien wat ze aan het tekenen was. Ik gokte op zwerkbal posities. maar besloot haar niks te vragen, ze had duidelijk even ruimte nodig om af te koelen.

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 14:26 ]

Sara Tali Herbovitz Rhoswen a 16 a Israëlisch a Gelukkig Als een ninja op rollerschaatsen gleed Sara de hele boot door op zoek naar vrienden. Het maakte haar niet veel uit wie — Vincent, Eleanore, Alexander, Zuzana, wie dan ook, als ze er maar een beetje mee kon opschieten. Het deed haar deugd terug te zijn op Durmstrang — de hele vakantie lang had ze niemand gezien (want wie wilde er nou naar een land in oorlog komen?) en het had iets van eenzaamheid weg gehad. Ze had twee totaal gescheiden levens: Een leven van tien maand per jaar en één van twee maand per jaar. In de tien jaar lachte ze het meest en in de twee maand werd ze ouder en volwassener, werd ze geconfronteerd met het echt leven. Het leven van tien maanden was haar favoriete leven, zelfs al zou ze dat nooit aan zichzelf toegeven. Ze hield er meer van dan ze zelf besefte en ze zou het ook wel gaan beseffen eenmaal dat leven er niet meer was — eenmaal ze afgestudeerd was. Eerst zou ze haar dienstplicht moeten vervullen, vervolgens kon ze kiezen wat ze deed, maar er was niets dat haar dan nog terug zou kunnen brengen naar haar jeugd op Durmstrang.       De eerste persoon die ze tegenkwam was Eleanore, een vriendin uit Hallestrom. Ze was even praktisch als Sara betreffende het bereiken van doelen en het was dan ook niet verwonderlijk dat beide meiden de spreuk "het doel heiligt de middelen" als een waarheid aanzagen. Ze was een chocomelk aan het drinken in de bar en met een niet-gemaakte glimlach ging Sara zich naast haar gaan zetten. 'Hey,' besloot ze een gesprek aan te knopen. 'Heb jij er zin in?'

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 14:30 ]

---

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Hallestrom • Pureblood • Keeper.

---

      Om mezelf een houding te geven terwijl ik de rook rustig inhaleer leun ik nonchalent wat achterover en sla mijn armen over elkaar. "Ah eindelijk man, waar bleef je." hoor ik August zeggen en ik bekijk hem kort. "Tja, ik kon de juiste coupé niet vinden en Spider werkte ook weer eens tegen" zeg ik terwijl ik met mijn vingertoppen op de bovenkant van het reismandje tik. Als ik zijn fronsende gezicht richting Iza zie, valt het mij ook op dat ze opeens enorm stil is. Alleen had ze een korte 'hoi' gemompeld. Nadat ik een algemene vraag de coupé in had geslingerd, leek het erop dat Iza toch wel iets zou gaan antwoorden. 'Met deze pureblood gaat het uitermate prima, hoe kan het ook anders, met zo'n geweldig gezelschap.' Het kwam er nogal bot uit waardoor ik mijn blik afwend naar de grond voordat ik nog een hijs neem van mijn sigaret. “Poeh, wat een gezellig boel hier” zeg ik met opgetrokken wenkbrauw. Ik kan het niet laten dat mijn mond in een schuine grijns glijdt, met mijn sigaret losjes tussen mijn vingers. Ook August mompelt dat het best gaat waarna ik even met mijn hoofd knik. "Fijn" zeg ik tegen hem en neem nog een hijs van de sigaret. ""Ol, met mij gaat het beter dan met deze twee, alleen heb ik mijn peuken in m'n hutkoffer gestopt. Kan ik eentje van jou krijgen, krijg je hem later van me terug." hoor ik Dimitri vragen en opnieuw gaat mijn hand naar mijn jaszak waar ik zojuist het pakje had ingestoken. "Of course" zeg ik vriendelijk en rol kort met mijn ogen, niet naar Dimitri maar meer om Iza haar gedrag. Eigenlijk had ik zin om een opmerking te maken over het botte antwoord van Iza eerder maar ruzie was wel het laatste waar hij op dit moment zin in heeft. Verstandig besluit ik mijn mond te houden nadat ik opnieuw mijn blik had gevestigd op het meisje tegenover mij die nu met een schetsblok op haar schoot zat. Ik kom weer terug uit mijn gedachtes als ik merk dat ik nog steeds met de sigaret voor Dimitri in mijn hand zit, Ik overhandig mijn sigaret aan hem. Ik grijns, druk mijn sigaret uit en steek een nieuwe voor mijzelf aan. Dan kijk ik August aan en pak een derde sigaret uit het pakje en streek die uit richting August. 'Jij ook?'

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 15:01 ]

Alexander voelde de uitbarsting van Gus al aankomen en was ook totaal niet verbaasd toen hij opstond om niet lager dan Iza te zijn. Groter zijn dan de ander was een manier om de ander te imponeren en overwicht te hebben. Hijzelf gebruikt het ook vaak genoeg. Het was namelijk meteen al een stuk bedreigender, zeker als je ook nog de persoonlijke ruimte van de ander binnendrong. Iza was daar duidelijk niet van gecharmeerd en stond op haar tenen. Helaas voor haar werd ze daar wel langer van, maar niet indrukwekkender. Omdat ze op haar tenen stond, werd het feit dat ze kleiner was alleen maar benadrukt. "Aangename kennismaking dan Iza, mijn naam is August Björk, een naam die je vaak zal tegenkomen op Durmstrang, je moet maar eens opletten. Mijn familie is namelijk een pureblood lijn vol met grote tovenaars," zei August. "'Daarbij, nee ik kende je niet. Ik achtervolg namelijk geen kleine gouden ballen." Extreem beleefd gaf hij haar een kus op haar hand en voor iemand die niet de hele situatie gevolgd had, zag het er waarschijnlijk beleefd uit, maar Alexander herkende Gus’ toontje wel. Iza moest zeker oppassen bij hem. Dimitri begon even te lachen en Alexander keek hem met opgetrokken wenkbrauw aan. Had hij serieus niet door dat het geen grap was geweest? Dit was pure uitdaging en machtsvertoon, niet een leuk ontspannen grapje. Iza had de intentie van hem duidelijk wel begrepen, want haar gezicht betrok – ze werd er niet knapper op helaas – en antwoordde hem uitdagend. Ze was duidelijk niet bang aangelegd. "Zo zo, dat mag natuurlijk wel gezegd worden, dat jij een Pureblood bent en ook nog van een geweldig beroemde familie, nou nou, zal ik mezelf dan ook maar even geheel voorstellen. Iza Afina Caterina Dascu, Pureblood, tevens een beroemde tovernaars familie, van de duistere kant natuurlijk, gelukkig ben ik daar zelf ook zo trots op," zei ze, maar het sarcasme droop letterlijk van haar woorden af. "Het is natuurlijk super belangrijk om zo'n status te hebben, dat weet ik ook al, dus ja het verbaasde me zeker wel dat je mij niet kende, helemaal omdat ik ook nog achter gouden ballen aanvlieg, pff zo'n gouden bal valt toch wel op hea! Owjaa, en dan nog iets, het lijkt me dat je er wel netjes uit wil zien, dus ik zou dat kattenhaar nu maar van je blazer afhalen." Helaas voor haar ging ze nu toch wel te ver. Een knap gezichtje maakte veel goed, maar status ging voor. Het feit dat ze Alexander zonet negeerde, maakte het niet beter. Niemand negeerde hem, tenzij ze een doodswens hadden. “Ik denk dat je met die mening in de verkeerde coupé zit,” meldde hij haar kil. Hij had nog verder willen gaan, maar precies op dat moment ging de deur open en kwam er weer iemand binnen, namelijk Oliver. Alexander baalde van deze ontwikkeling en niet zo’n beetje ook. Eerst was hij degene geweest die iedereen in de coupé bij elkaar had gehouden en met de komst van Oliver was dat niet meer. Nu was het meer een cirkel. Hij wist dat August en Dimitri allebei bevriend waren met hem en aan Iza’s reactie te zien kende ze hem ook goed, al was ze nogal kortaf. Op Olivers vraag of het goed was of hij erbij kwam, had hij eigenlijk nee willen antwoorden, maar hij was niet zo zwak dat hij dat deed. Dat was meteen toegeven dat hij een stapje terug moest zetten. Wat was een klein stapje nou vergeleken met grote stappen naar voren? Zijn vraag hoe het met iedereen ging, negeerde hij, net zoals alle afgekapte antwoorden van iedereen. De sfeer zat er lekker in hier. Toen Oliver een sigaret aanstook en Dimitri er ook nog een wilde, kon hij zich niet inhouden. “Niet roken in onze coupé,” meldde hij simpelweg. Eigenlijk was het zijn coupé, maar hij wist dat hij dat momenteel niet zou kunnen melden, want dan zou hij in de minderheid zijn.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Ik merkte hoe ik kalmer werd naarmate ik met mijn potlood over het papier gleed. Er werden verschillende dingen gezegd in de coupé maar ik was bezig met schetsen, met mijn creativiteit, want ook van het tekenen van Quidditch posities maakte ik iets moois. Het was toen dat ik besloot dat ik misschien niet de aangewezen persoon was om in deze coupé te blijven zitten, althans, niet als ik niet mijn excuses aanbood. Mijn uitbarsting was misschien iets te heftig geweest, helemaal toen ik besefte dat op z'n minst twee mensen in de coupé mijn mening niet deelde. Van Oliver wist ik eigenlijk niet zo goed hoe belangrijk hij bloedstatus vond, ik wist dat Dimitri het allemaal onzinnig gedoe vond, net als ik dat vond. Het was discriminerend. Ik keek kort naar de overkant en zag hoe Oliver met een sigaret in de hand naar me keek. Hij moest mijn reactie ook vreemd hebben gevonden, het verbaasde me enigszins wel dat hij er niets van had gezegd. Ik keek naar mijn goede vriend Dimitri en besloot dat ik iets recht te zetten had. Al was het maar om de spanning in de coupé niet nog hoger op te laten lopen. Ik sloeg mijn schetsblok dicht en keek de coupé in. 'Het spijt me, van net, ik had niet op die manier mogen reageren. Het ligt moeilijk, heeft te maken met mijn thuissituatie.' Zei ik. Ik was open over mijn thuissituatie, over hoe ik mij daar voelde, als mensen daar naar vroegen, maar sprak er niet veel uit mezelf over. Echter leek me het nu wel gepast, om te benoemen wat de grootste reden was dat ik uitgevallen was. 'Het is niets persoonlijks August en sorry dat ik het op jou afgereageerd heb Oliver.' Voegde ik eraan toe. Ik wist niet zeker wat ik nu moest doen. Of ik op moest staan en weg moest lopen, of moest blijven zitten en wachten op antwoord. Ik besloot mijn schetsblok terug in mijn schoudertas te stoppen en op te staan, maar liep nog niet de coupé uit.

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

August Felix Björk
Volbloed T Hallestrom

Vooraleer ik nog maar neer kon zitten, leek haar hoofd zo rood als een tomaat. Wauw lekker aantrekkelijk zeg en daarmee leek de bom gebarsten te zijn bij haar. 'Zo zo, dat mag natuurlijk wel gezegd worden, dat jij een Pureblood bent en ook nog van een geweldig beroemde familie, nou nou, zal ik mezelf dan ook maar even geheel voorstellen,' Begon ze poeslief en ik rolde met mijn ogen waarna ik een 'liever niet' mompelde. 'Iza Afina Caterina Dascu, Pureblood, tevens een beroemde tovernaars familie, van de duistere kant natuurlijk, gelukkig ben ik daar zelf ook zo trots op.'Zei ze sarcastisch en ik trok ongeïnteresseerd mijn wenkbrauw op 'Het is natuurlijk super belangrijk om zo'n status te hebben, dat weet ik ook al, dus ja het verbaasde me zeker wel dat je mij niet kende, helemaal omdat ik ook nog achter gouden ballen aanvlieg, pff zo'n gouden bal valt toch wel op hea!' 'Owjaa, en dan nog iets, het lijkt me dat je er wel netjes uit wil zien, dus ik zou dat kattenhaar nu maar van je blazer afhalen.' zei ze kattig en ik keek naar Alexander die ook stilaan genoeg had van haar attidute. Ik reageerde niet op haar weerwoord want ik begon het echt zielig te vinden. Hou het dan lekker voor je als je tegen de status bent want dat is net waarvoor Durmstrang staat.
“Ik denk dat je met die mening in de verkeerde coupé zit,” Alexander nam eindelijk weer mijn kant, zoals hij zou horen te doen en ik sloeg mijn armen over elkaar heen terwijl ik zat.
Oliver die duidelijk geen idee had waarover het ging kreeg dan wat later ook weer zo'n domme opmerking van Iza waardoor het nogal akelig still was. Beste optie, het kind negeren. Wat ook bleek te helpen gezien ze een schets boek bovenhaalde en wat neerkrabbelde.
De stilte werd onderbroken door Dimitri waardoor ik ook even opkeek. ""Ol, met mij gaat het beter dan met deze twee, alleen heb ik mijn peuken in m'n hutkoffer gestopt. Kan ik eentje van jou krijgen, krijg je hem later van me terug." vroeg hij hem en ik volgde de bewegingen van de twee jongens zorgvuldig. Pas toen Oliver me ook één aanbood kwam ik in beweging. "Ehm.. Sure." iets twijfelend nam ik toch de sigaret aan, tot irritatie van Alexander blijkbaar.
“Niet roken in onze coupé,” Ik wist niet echt wat hij tegen Oliver had, maar ik liet het er maar bij. "Oh kom op Ax." zei ik schouderophalend .
Diegene die nu weer de aandacht opeens was het meisje. 'Het spijt me, van net, ik had niet op die manier mogen reageren. Het ligt moeilijk, heeft te maken met mijn thuissituatie.' Zei ze en ik richtte mijn blik op haar "Het is niets persoonlijks August en sorry dat ik het op jou afgereageerd heb Oliver.' vervolgde ze en ik haalde weer onverschillig mijn schouders op. "Alsof jouw thuissituatie me boeit, maar ik apprecieer je verontschuldigingen voor het onnodig uitflappen van domme woorden." zei ik simpel en stond ik op "Dan ga ik wel buiten roken." en met die woorden verliet ik de coupé en liep ik naar een rustig plekje op het dek.

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 18:06 ]

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

"Niet roken in onze coupé." zei Alexander, net toen ik een trekje nam van mijn peuk. Het was overduidelijk dat hij op z'n teentjes was getrapt. Nu dat Oliver er was, was Alexander zijn spotlight kwijt, en die spotlight betekende heel veel voor hem. Mij kon die spotlight geen bal schelen. Tuurlijk was het leuk om aandacht te krijgen, maar zoals deze twee jongens vochten om aandacht... dat was niet voor mij bestemd.
Iza keek op van haar schetsblok en keek me vastberaden aan.
"Het spijt me, van net, ik had niet op die manier mogen reageren. Het ligt moeilijk, heeft te maken met mijn thuissituatie" zei ze, het klonk oprecht. Ik wist wel een beetje hoe haar ouders over bloedstatus dachten en dus begreep ik haar reactie ook compleet.
"Het is niets persoonlijks August en sorry dat ik het op jou afgereageerd heb Oliver." ze stopte haar schetsblok weg en stond op.
Alleen vond ik het totaal niet Iza haar schuld wat er net gebeurd was, zij was wel de laatste die moest vertrekken.
"Alsof jouw thuissituatie me boeit, maar ik apprecieer je verontschuldigingen voor het onnodig uitflappen van domme woorden." zei Gus bot, deze gast moest wel een hele slechte zomer hebben gehad... niemand kan toch zo chagrijnig van zichzelf zijn? "Dan ga ik wel buiten roken." voegde hij er nog aan toe.
Ik bleef achter met Iza, Alexander en Oliver.
Fuck, wat nu? Alexander en Oliver zouden sowieso weer gaan concurreren, en Iza was wat er te winnen viel. Echt een situatie waar ik totaal geen zin in had...
Maar kon ik Iza hier alleen achterlaten? Natuurlijk waren zij en Oliver wel een soort van bevriend, en Oliver en Alexander waren natuurlijk ook vrienden... Ik hoopte maar dat die twee zich een beetje konden gedragen en beleefd zouden blijven.
"ik ga ook naar buiten." zei ik toen en liep de coupé uit.

Onderweg naar buiten liep ik nog langs het barretje in het midden van de boot, waar Sara en Eleanore met z'n tweeën zaten. Zo te zien dronken ze warme chocolademelk, iets waar ik ook wel zin in had. Maar in deze twee meiden juist totaal niet. Sara vond ik altijd maar irritant met haar dramatische gezeur over haar vaderland en Eleanore.. tja.. daar had ik eigenlijk gewoon geen mening over. Ze zou vast wel aardig zijn, maar echt een gesprek hadden we nooit gevoerd.
Toen ik buiten kwam zag ik Svetlana en Emiel net een trap op naar boven lopen. Waarom ging ze met die sukkel om? Iza was ook vrienden met hem, maar ik kon gewoon niet zo goed begrijpen waarom. Maar gezien het hele drama net in de coupé besloot ik Svetlana gewoon te laten gaan, als Iza hem mocht dan kon ik Svetlana vast ook wel met hem om laten gaan.
Op het dek waren hier en daar leerlingen verspreid. Bij de reling, een beetje afgezonderd van de rest zag ik Gus staan. Ik ging bij hem staan met de hoop dat de frisse lucht hem goed had gedaan en zijn humeur al iets beter was geworden.
"Hey." zei ik terwijl ik naast hem ging staan en rustig mijn sigaret verder rookte. "Ik was er ook een beetje klaar mee in de coupé, hopelijk kunnen die twee zich een beetje gedragen met Iza. Je weet hoe ze soms kunnen zijn met meisjes.." Ik leunde met mijn armen op de reling en keek uit over het uitgestrekte water dat we overstaken.

[ bericht aangepast op 10 jan 2016 - 20:14 ]

Vincent Milan Procházka
Molokov || This asshole should be really careful, because I will snap his filthy neck one day
Ik was net klaar met het sorteren van mijn lucifers toen ik merkte dat de coupé nog voller was geworden. Het werd me bijna te druk, maar gelukkig zei het meisje niet veel, en was het alleen voller, maar niet veel drukker. Dit veranderde totaal toen Manuello binnenkwam, met zijn broer in zijn kielzog. Hij wrong zich aan de tussen de muur en Zuzanna in en sloeg een arm om haar heen, waardoor zijn hand mijn schouder raakte. De klootzak. Ik had dan geen claim op haar, dit vond ik zeker niet leuk. Dat hij haar wang kuste en met haar haren begon te spelen maakte het niet beter. Ik was er allemaal echt niet blij mee, en had moeite mezelf in de hand te houden. Toen Zuzanna ook nog begon over mijn lucifers, wat vrij spottend klonk, net als dat over haar zus. Die dame beet terug, al was het maar heel zachtjes, terwijl ik dat wilde voorkomen. Ik begon dus maar opnieuw met de luciferhoutjes, om mijn lontje niet door te laten branden, maar het ging duidelijk al met een stuk minder beleid dan eerst. Ik probeerde me zo goed als ik kon op mijn lucifers te concentreren, maar het werd langzaam steeds moeilijker. Mijn handen begonnen een beetje te trillen, maar ik hield mezelf onder controle, tot Manuello zijn bijdehante scheur open trok. "Gewoon omdat het zo moet." beet ik hem toe met een felle blik zijn kant op. Ik ademde diep in en uit, om dit niet te laten escaleren, maar het gedrag en de woorden van de jongen bleven me provoceren, of het nu expres was of niet. Zijn enthousiaste woorden die zich tot mij richtten, na het geflirt met Zuzanna, waren de laatste druppel. "Klesnúť mŕtvy k zemi a chod do pekla." beet ik hem toe, voor ik opstond en wegstormde, waarbij ik Emiel, die was gaan staan, ontweek. In de gang stompte ik de muur, wat een dreun door de gang stuurde en en pijnscheut door mijn arm, toch deed ik niets anders dan het op het lopen zetten, terug naar de stallen. Daar liet ik me tegen de staldeur van Stan zakken met een luid gegrom. Ik voelde zijn neus tegen mijn schouder, wat me iets kalmeerde, maar het was verre van genoeg om me weer tot mezelf te laten komen. Het liefst wilde ik de tanden uit de mond rammen van de jongen die flirtte met Zuzanna, maar dat ging natuurlijk niet. Ik probeerde mezelf nu te kalmeren, maar nu mijn lontje eenmaal door was, maakte het me ook niets meer uit dat het hier rommelig was of onordelijk. De dieren die onrustig waren door het geschommel van de boot, zorgden niet meer voor angst voor paniek. Ik was haast een ander mens, maar of dat en goed ding was, was weer een heel andere vraag.

---

Bowties were never Cooler