The Boys Of 27C || Speeltopic - Speeltopics

Niet iedereen maakt goede keuzes in zijn of haar leven. Vaak hebben deze foute keuzes niet hele grote gevolgen. Tja, je bent 5 dollar lichter of je krijgt net niet die baan, maar het heeft geen permanent effect op je toekomst. Het is niet leuk, maar je komt er wel. Toch zijn er ook keuzes, die je hele leven op z'n kop kunnen zetten. Dit hebben de jongeren van blok 27C ook wel gemerkt.
Sydney School for Problematic Adolescents is een gevangenis voor criminele jongeren. Ze kunnen hier terrecht van hun 12e tot en met hun 25ste, daarna gaan ze ofwel terug de samenleving in, ofwel door naar Sydney State Penitentiary. De jongeren kunnen hier zitten van iets kleins als herhaaldelijk rijden onder invloed en diefstal tot moord en brandstichting. Ze zitten hier (een deel van) hun straf uit, krijgen heropvoeding en psychologische hulp waar nodig en worden voorbereid op de rest van hun leven, binnen of buiten de muren. Toch gebeurt er meer binnen de muren.
In blok 27C zitten jongens van de leeftijd tussen de 18 en 25 jaar. Ze zitten er allemaal om een andere reden. Sommigen zullen na hun tijd hier teruggaan de samenleving in, terwijl anderen nooit meer buiten de muren zullen komen. Het is een bonte verzameling jongeren en de medewerkers hebben zeker ook aan de bewoners van blok 27C hun handen vol. Nu het cellenblok vol zit is de groep hechter dan ooit. Het is binnen hun 'woonblok' net een studentenhuis, waarin de vreemdste dingen kunnen gebeuren.


• Rollen •
• Michael Gordon Clifford • Mensensmokkel, ontvoering, verkrachting, aanranding, bedreiging • Markiplier
• Ashton Fletcher Irwin • Verkrachting, openbare seksuele activiteiten, openbaar dronkenschap, rijden onder invloed, bedreiging, mishandeling • Wyrm
• Luke Robert Hemmings • Roofoverval, doorverkoop van gestolen goederen, poging tot moord • The_Glue
• Calum Thomas Hood • Drugs dealen, mishandeling, bedreiging, illegaal wapenbezit, naaktlopen • Bain
• Luca Pasqualino • Roofoverval, doodslag, verzet bij arrestatie • Hadassa
[R]• • • Balloo
• Harry Edward Styles • Doodslag • Hiro
• • •


• Instituutregelement •

Op overtreding van elk van deze regels staat 7 tot 14 dagen isolatie per overtreding.


The Story


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!

• Het Begin •
Het is woensdag middag en iedereen zit aan zijn lunch, boterhammen met veggiemite en een glas melk. De jongens bespreken onderling wat ze 's middags gaan doen. Sommigen hebben net een paar uur staan sporten, dus die zijn nodig toe aan een douche voor ze iets anders gaan doen. Anderen maken zich juist klaar om te gaan sporten. Weer anderen komen net uit de bibliotheek en gaan daar zo naartoe terug. Weer anderen zullen straks zich wenden tot creatieve bezigheden.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Natuurlijk had ik er begrip voor als Ashton het niet wilde vertellen, dit was voor niemand een makkelijk onderwerp en zeker niet voor iemand die het nog zo weinig had verwerkt als hij. Ik stelde voor om zelf te vertellen wat ik had meegemaakt, als dat het makkelijker voor hem maakte om zich iets opener te stellen. Hij bleef stil en ik keek naar de fles, waar niet meer noemenswaardig veel in zat. Ik nam nog een slok en schoof het daarna door naar Ashton. We hadden dit allebei hard nodig, maar ik gunde het hem meer. Ik zuchtte en legde mijn hoofd tegen de rand van het bed. Het was al simpeler geworden om niet teveel na te denken, maar het kon nog wel en dat was niet goed genoeg. Toen ik net mijn vraag wilde herhalen omdat ik dacht dat hij het niet goed had gehoord, zag ik hem vanuit mijn ooghoeken zijn schouders ophalen. "Dan begin ik wel gewoon en zie je maar wat je ermee doet, oké?" mompelde ik. Ik vond het om de een of andere reden nodig om te doen, misschien niet zo zeer voor hem, maar voor mezelf. Om het van mijn maag af te krijgen. "Je weet dat ik hiervoor een vriend heb gehad die niet zo aardig was, toch? Toen we net wat hadden was het een schat, echt perfect, en dat bleef zo tot ik er bij hem voor uit kwam trans te zijn. Hij ontkende het, weigerde me te behandelen als wie ik werkelijk was en iedere keer als ik het maar een beetje toonde had ik zo een klap te pakken. Dat werd steeds erger en ik ging niet bij hem weg, want ik hield teveel van hem. Elke keer als hij me had geslagen zou hij me troostten, zeggen dat het hem speet, hij van me hield en beloofde het nooit meer te doen. Alleen besloot hij dat onze relatie niet genoeg was en dwong me tot dingen die ik niet wilde, gebruikte mijn lichaam puur voor zijn eigen genot, waarna opnieuw zou volgen dat hij me kalmeerde. Ik geloofde hem, iedere keer opnieuw, tot ik dat een keer niet meer deed." Ik maakte het niet erg gedetailleerd, dat kon ik echt niet. Zelfs nu was ik onbewust gaan trillen en stroomden de tranen over mijn wangen. Hij was een van de eerste buitenstaanders die ik dit vertelde en wist niet of ik er nou wel of niet spijt van moest hebben. In ieder geval was er nu geen teruggaan meer en moest ik met de gevolgen dealen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Als de fles weer tegen mijn arm aantikt omgrijp ik het stevig, mijn vingers trekken wit weg, alsof ik mijn levenslijn vast heb. Gulzig neem ik nog een paar slokken, iets kleiner maar nu wel meer en sneller achter elkaar. Als ik de fles even laat zakken valt me op dat de hoeveelheid die er nog in zit betreurenswaardig weinig is. Het is niet tot waar het 'bijna leeg' is, maar toch, ik had liever gezien dat hij nog minstens halfvol was. Misschien hebben we beiden (en dan voornamelijk ik) toch al wat meer op dan ik dacht, niet dat ik hierdoor bedenk te moeten stoppen. Nee, al begint de alcohol in te slaan, ik neem toch nog een paar slokken en kijk Harry dan vragend aan, de fles hou ik voor me uit zodat hij hem weer kan pakken. Ik ga niet zomaar ongevraagd alles nog opdrinken, ik zou wel willen, heel graag, maar zo onbeleefd ben ik niet. Harry begint maar gewoon te vertellen en ik val stil, dat blijf ik ook. Tot het me opvalt dat hij aan het trillen is en onhandig leg ik een hand op zijn schouder, misschien dat ik compleet nuchter handiger was geweest hem rustiger te maken, maar echt nuchter ben ik niet meer. "Hij was een slecht persoon en er kan je nu niks meer gebeuren," mompel ik, hevig knipperend met mijn ogen. De alcohol maakt me nu niet vrolijk, maar eigenlijk zorgt het er alleen maar voor dat ik mijn emoties helemaal niet meer voor me kan houden. Dus begin ik als een gek te snikken.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Dit was niet makkelijk. Sterker nog, ik durfde dit op de lijst te zetten van moeilijkste dingen die ik ooit had gedaan. Het er zomaar uitgooien, tegen Ashton nota bene, die ik het minst vertrouwde. Dit was zelf moeilijker dan toen ik hem het leven ontnam, dat was snel gegaan, in een daad van angst, ik wist niet wat ik aan het doen was. Vertellen wat er was gebeurd ging langzamer, met elk woord deed het meer pijn en kwamen de herinneringen omhoog. Ik kon dit niet, niet in mijn eentje. Nadat ik alles had gezegd was ik niks meer dan een brok ellende. Het was een tijd geleden dat ik me zo had laten gaan, me zo kwetsbaar had gemaakt. Mijn hele lijf trilde en ging mee in mijn snikken, waardoor ik niet eens normaal de fles aan kon pakken. Met betraande ogen keek ik Ashton aan toen hij een hand op mijn schouder legde, wat ik eigenlijk niet kon waarderen, maar ik schoof ik niet weg omdat ik wist dat hij het goed bedoelde. Hij had gelijk, maar alsnog, niemand verdiende het om te sterven. Zelfs niet na wat hij met me had gedaan en alle trauma's die ik eraan overhield. Ik had niet verwacht dat dit ook een breekpunt voor hem was, net als ik brak hij in snikken uit. Nu was ik niet goed met getroost worden, troosten was nog minder. Toch schoof ik dichterbij in plaats van weg en sloeg mijn arm om zijn schouders. Het liefst liet ik mezelf compleet gaan, gooide alles eruit, maar het instinct Ashton te beschermen tegen die pijn was groter. Ik wilde hem proberen gerust te stellen met woorden, dat was helaas onmogelijk door mijn haastige ademhaling. Het viel niet meer in te houden en met luide snikken viel het laatste beetje van mijn zelfbeheersing op. Ik trok mijn knieën nu helemaal op en legde mijn hoofd er tegenaan. De alcohol maakte dit tien keer erger en elke bewaker die dit niet hoorde was doof of kon het gewoon niet schelen. Mijn eerste gedachte was dat ik Calum bij me wilde hebben, bij wie ik me nog enigszins veilig voelde, maar ik realiseerde me dat niets dit beter kon maken. Zelfs hij niet. Dit was hetgene waarop gewoon gewacht moest worden tot het wegebde, ik had nog nooit meegemaakt dat iets of iemand dit kon verminderen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Misschien zijn we dronken, misschien gewoon overemotioneel, waarschijnlijk beiden. In ieder geval zijn we beiden aan het snotteren en lopen de watervallen over onze wangen. Harry slaat zijn arm om me heen en ik zet de fles op de grond als hij echt breekt. Ik stik bijna in mijn snikken, maar begin dan te vertellen. Vaniit het niets, dronken ik zei het toch, voel ik toxh de drang te gaan praten. Eigenlijk denk ik er niet eens bij na, het komt gewoon uit mijn mond. "Ik was zestien, het was op het feest van een oudere vriend," ik haal mijn neus op "Ik had wat gedronken en een joint gerookt." Ik slik. "Er was een meisje dat de hele avond aan me zat en me uiteindelijk meetrok. Een beetje zoenen, dacht ik. Maar daar stopte het niet. Ze ging door, drukte me op de bank, kwam bovenop me zitten en trok haar kleren uit, waarna ze ook mijn broek en boxers naar beneden trok. Ik zei haar dat ik het niet wou, dat ze moest stoppen, maar dat deed ze niet. Ik wou haar van me af hebben, ik probeerde haar te duwen maar ik leek geen kracht te hebben en toen ze haar naakte borsten in mijn gezicht duwde verstijfde ik compleet. Ik heb gekeken, mijn ogen gesloten, terwijl ze het deed. Ze braxhr nog iets bij me naar binnen, iets scherps en het deed zo'n pijn. Ze was klaar en ik moest haar likken, ze ging op mijn gezicht zitten en kneep mijn neus dicht en ik kon geen adem neer halen en ik moest wel." Zoveel en's in een zin. Ik tril. "Toen ze wegging voelde ik me zo vies en het deed pijn. De volgende ochtend besefte ik dat ik gewoon teveel gedronken had en dat ik het moest verdringen, zeker na een gesprek met een vriend. Het was niks en zolamg ik er niet overna daxht was het oké." Mijn gezicht begraaf ik even in mijn arm. Het gevoel dat ik er weer iwts scherps in moet zetrwn is weer zo sterk, nog sterker dan dat geschreeuw van het laatste neetje drank naast me. "Ik had haar weg kunnen duwen," mompel ik. "Ik had niet zoveel moeten drinken en ik had die joint af moeten slaan." Dat kan ik nmwek zeggen, maar ik ben daarna veel meer gaan drinken dan ervoor en ik heb veel meer dan enkel een joint uitgeprobeerd, al stelde dat niet echt veel voor. "Sorry. Ik moet niet zo overdreven reageren."

[ bericht aangepast op 23 april 2015 - 15:31 ]

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Ashton beschermen was een moeilijke, onmogelijke, opgave als ik mezelf niet eens bij elkaar kon rapen. Binnen de korste keren kon ik het niet meer voor mezelf houden en brak het laatste beetje van me af en barstte ik in tranen uit. Schokkend probeerde ik mijn gezicht te verbergen zonder in staat te zijn er iets aan te doen. Ondanks dat dwong ik mezelf in ieder geval zachter te snikken, want de jongen begon met praten en dit moest ik wel horen. Het was duidelijk belangrijk voor hem en dit wilde ik al horen. Ik hoopte dat hij het hierdoor meer aan zichzelf toe ging geven dat het zijn schuld niet was. Zo stil als ging luisterde ik naar Ashton's verhaal. Het was verschrikkelijk, niemand verdiende het om dat mee te maken en niemand verdiende vrienden die er zo makkelijk mee omgingen. Toen uitkwam wat er met mij was gebeurd waren mijn vrienden zo supportive geweest, ik schreef ze nog steeds zo vaak mogelijk brieven. Zij waren, naast mijn ouders, nog een beetje houvast over het leven buiten de muren. "Je moet geen sorry zeggen Ash, er was absoluut niets wat je had kunnen doen. Angst doet dingen met mensen, geef jezelf daar alsjeblieft niet de schuld voor. Als je dat doet is dat hetzelfde als zeggen dat ik hem van me af had kunnen duwen, en geloof me, dat is nooit een optie geweest," kreeg ik er tussen het schokken door uit. Verkrachting of moord was nooit, maar dan ook nooit, de schuld van het slachtoffer. In dit geval was ik aan een van beide schuldig en dat zou ik voor altijd met me meedragen. Verwoed veegde ik alle nattigheid van mijn wangen en uit mijn ogen weg, wat weinig zin had omdat er steeds meer kwam. "Verdomme, ik zie niet eens helder meer," zei ik met een geforceerd lachje, want dat echt niet alleen door de tranen. De alcohol deed zijn werk, veel te goed en het duizelde me in het hoofd door dat en het huilen. Ik kon niet meer over dit onderwerp, het ging niet. "Weet je dat dit de eerste keer is dat ik echt dronken ben?" vroeg ik hem met een schuine, weke glimlach om van het onderwerp af te komen. Het was te zwaar om over door te gaan, voor ons allebei. Ik dacht altijd dat dronken worden voor de lol was, nou, tot nu toe had ik daar bar weinig van gemerkt.

---

Because I love him, do I need another reason?

[Xiphias went Yareau.]

---

Reality's overrated.

Ashton Fletcher Irwin.

Ondanks dat ik er nog steeds niet zeker over ben, totaal niet, helpen Harry's woorden wel een beetje. Ik weet dat hij gelijk heeft, hij kon hem niet wegduwen en al was het bij mij wat anders, ik kon haar niet weg duwen, om wat voor slappe reden dan ook. Met een duidelijk geforceerd lachje - ook ik mag dan wel dronken zijn, maar dit is zo nep dat ik het onderscheid nog wel kan maken - komt er een scheldwoord over zijn lippen en meld hij niet eens helder meer te zien, waarna hij toegeeft dat dit de eerste keer is dat hij dronken is. Ik lach zachtjes. "Wauw, dan heb jij het lang volgehouden." Hij is duidelijk sterker, een stuk sterker dan ik. Hij had nooit hulp nodig. "Ik kan me mijn eerste keer niet eens meer herinneren, al was ik niet eens zo jong." Het zal voor hem geen verassing zijn dat ik wel vaker drink, totaal niet, en dat is niet alleen door die ene keer dat ik bezopen rondzworf door de afdeling en afgevoerd werd door de bewakers. Ik pak de fles weer vast en neem nog een sip. "Wil je nog? Anders drink ik het op hoor, geen probleem." Stiekem hoop ik nog altijd dat hij nee zegt, dat ik het op mag drinken. Mijn hand woelt door mijn haar. Ik begin ineens te lachen, want hoe ironisch is het dat ik hier met Harry zit? DAt we blijkbaar ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt? En we hebben beiden pluizige krullen (al zijn die van hem leuk en die van mij pure pluis) en groen in ons ogen, kuiltjes in onze wangen, we lijken eigenlijk nog best een beetje op elkaar. Al is hij eigenlijk een zij en heb ik zoveel slechte dingen in mijn leven gedaan. Nee, ik heb nog nooit iemand vermoord, maar hij heeft het gedaan uit zelfverdediging en ik had er eigenlijk geen reden voor. Dan is het duidelijk wie de slechterik is.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Het was vreemd, dit was niet hoe ik precies had verwacht hoe het voelde om dronken te zijn. Ik weet niet wat ik wel had verwacht, maar het was ook niet onprettig. Ashton zei dat ik het lang had volgehouden als dit pas de eerste was echt dronken te zijn, wat ik beaamde met geknik en zacht gegiechel. Voor hem was het dus al een tijd geleden dat hij voor het eerst dronk en dat verbaasde me weinig. Niet dat het per se iets slechts was, want hij was zeker geen slecht mens. De meeste jongens hier waren eigenlijk geen slechte mensen. Ik wreef nogmaals in mijn ogen, alsof dat ging helpen me helder te laten zien, wat dus niet zo was. Ik grijnsde toen hij vroeg of ik nog wilde, maar ik kon duidelijk horen dat Ashton het zelf liever wilde houden. "Neem maar, ik heb zat gehad," zei ik tegen hem. Hij had het ongetwijfeld meer nodig dan ik ooit nodig zou hebben. Uit het niet begon de jongen te lachen. Ik wist niet wat er zo grappig was, maar zijn lach was zo aanstekelijk dat ik wel mee moest doen. Misschien was dit niet om de juiste redenen, het voelde wel goed om te lachen na waarover we gepraat hadden. Deze situatie bleef alles behalve positief, buiten dat ik hopelijk Ashton een beetje duidelijk had gemaakt dat hij zichzelf hier niet voor hoefde te haten. "Wij gaan zoveel problemen krijgen," mompelde ik, zonder dat de lach van mijn gezicht verdween. In het afgelopen jaar dat ik hier zat had ik nog niet in de isoleer gezeten en het stond wel vast dat er na vandaag verandering in ging komen. Ergens vond ik het niet zo erg, ik was graag alleen, maar gezien de recente gebeurtenissen kon ik niet zeker zijn of ik dat nu zo graag nog wilde. "Enig idee of we hiermee weg kunnen komen?" vroeg ik hem. Hij had het vast vaker gedaan en ik zou het niet erg vinden als mijn enige straf hoofdpijn zou zijn morgenochtend. Ik sprong straks sowieso nog wel even onder de douche, in de hoop dat het een beetje hielp, hoewel ik dit gevoel nog even wilde houden. Het was beter dan verdrinken in mijn eigen problemen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Naar mijn vreugde zegt Harry dat hij genoeg heeft gehad en dat ik het laatste beetje mag hebben en voor hij zixh bedenkt is het dan ook weg. Als de ironie tot me doordringt begin ik te lachen, niet beseffend dat ook dit de aandacht van de bewakers op zou kunnen roepen, maar he, als ze de snikkenden geluiden negeerden zullen ze al zeker geen aandacht geven aam gelach. Problemen gaan we inderdaad krijgen, maar wat mij betreft is het -het waard. En hieronder uitkomen? Ik ben bang dat -dat niet gaat lukken. "Daar vraag je me wat, dat is een beetje kansloos," ik giechel. "Maar als je -je probeert zo min mogelijk te laten zien en zo normaal en onopvallend mogelijk probeert te doen? Weet ik veel." Ik zak achterover en ga zo half liggen. "Tututu. Lalala," mompel ik zachtjes en draai mijn hoofd. "Hoe is het met jou en Calum?" Nee, ik ben niet de juiste persoon om hier over te praten, maar na de reacties na onze neukpartij in de douche van beiden word het me duidelijk gemaakt dat er nog meer spewlt dan ik al dacht, zeker als ik ze daarnet zo zag zitten. Zie je, weer iets waarin hij (zij, maar zodra ik hem als haar zie voel ik het weer opkomn, het is gewoon niet prettig) op mij lijkt. Hij en Calum, al hebben zij het volgens mij beiden toegegeven en Luca heeft dst dan zojuist aan mij gedaan - en ik vraag me af hoe echt dat was - maar hij weet dat nog niet van mij. En wanneer ik dat ga vertellen weet ik niet, ik weet niet eens of ik het überhaupt ga vertellen. Maar in deze beschonken staat zou ik jet er zo uit kunnen gooien, want zo is dronken Ashykins nou eenmaal.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Dit hele gebeuren was kansloos als je het mij vroeg, niet alleen onze pogingen om ervoor te zorgen niet gepakt te worden. Ashton vond dat volgens mij een stuk minder erg dan ik en zelfs ik vond het niet verschrikkelijk. Het punt was dat ik er geen zin in had, ik had net zo'n band met sommige bewakers dat ze me met sommige dingen hielpen om me comfortabeler te maken en mijn dysphoria tegen te gaan. Als ik hierdoor in de isolering belandde ging het die band waarschijnlijk een beetje beschadigen. Ik haalde mijn schouders wat op bij zijn voorstellen om niet op te vallen, veel betere dingen dan dat kon ik ook niet bedenken, normaal denken was al lastig. Zijn volgende vraag moest ik wel over nadenken en dat ging niet fantastisch. Want hoe ging het eigenlijk? Ik had werkelijk geen idee. "Wel oké, denk ik? Ik weet het niet, ik heb niet echt iets waarmee ik kan vergelijken of het goed gaat, weet je wel. Maar niet slecht, of zo," kreeg ik er met alsnog veel moeite uit. Veel dieper dan dit kon ik er niet op in gaan. Ik had erin toegestemd Calum's vriendin te zijn, toch? Ik dacht van wel, maar het was een beetje vaag allemaal. In ieder geval, ik wist dat het zo zat dat ik niet wilde dat het voorval tussen hem en Ashton zich herhaalde. Dan leverde ik nog liever mijn kleine voorraadje aan make up in, en dat zei veel in mijn geval. Nu dit onderwerp toch aan bod kwam kreeg ik een idee, niet spectaculair, maar het ging om het principe. Met enigszinse wil lukte het om op te staan, met een wat wiebelige balans, maar het zou wel. Ik pakte Ashton's arm vast en trok de jongen omhoog, compleet vergetend wat een hekel ik had aan mensen aanraken. Licht dwingend duwde ik hem de cel uit en grijnsde naar hem. "Jij gaat per direct naar Luca toe en verteld hem hoe je -je voelt, geen discussie mogelijk. Als ik het kan, kan jij het ook. Ik ga douchen en proberen niet dood te gaan," zei ik veels te vrolijk en met teveel vertrouwen in de zaak, maar ik zag zijn en Luca's situatie nou eenmaal erg positief in. Zonder verder nog iets te zeggen liet ik hem los en liep zacht fluitend naar de douches, dat ik überhaupt nog wist hoe ik moest fluiten in deze staat verbaasde me. In de douches was het altijd een kwestie van niet teveel nadenken, wat nu erg goed ging. Zo veel mogelijk vermijden naar mezelf te kijken en alles moest snel, al was ik ervan overtuigd dat dit wat meer tijd ging kosten dan gewoonlijk, want ik had nog nooit eerder opgemerkt hoe ontspannend de warme stralen op mijn rug en nek werkten.

---

Because I love him, do I need another reason?

Calum Hood
Nadat ik uit Harry's cel was vertrokken, was ik in de bieb verder gaan leren. Ik wist niet zo goed wat ik anders moest doen. Ik nam pagina na pagina aan informatie tot me, maar mijn hoofd bleef afdwalen naar zorgen voor het meisje boven wat toch wel zat te praten met een vrij labiele jongen. Na een tijdje zag ik Ashton verschijnen en vroeg me af waar Harry was. Ik borg mijn boeken op, en ook die van haar, voor ik de bibliotheek weer uit liep en eerst naar de cellen liep. Daar was ze niet, niet in die van haar en niet in die van Ashton, zelfs niet in die van de rest van de jongens, al had ik haar daar niet verwacht. Toch hoorde ik verderop vaag de douches lopen. Ik liep er rustig naartoe en stak mijn hoofd om de hoek. Ik zag daar Harry met haar prachtige lijfje onder het lopende water staan met haar ogen gesloten en duidelijk genietend van het water. Eigenlijk wilde ik dit niet verstoren, maar ik wilde toch graag weten hoe het was gegaan en hoe ze zich nu voelde. Ik deed dus maar een stapje terug en klopte luid en duidelijk met mijn knokkels een paar keer op de muur. "Mag ik binnenkomen?" vroeg ik voorzichtig. Tuurlijk hadden we elkaar vaker dan eens naakt gezien, zij mij meer dan ik haar, maar toch. Het kon niet anders als je hier een tijdje had gezeten dat je dat soort dingen van elkaar wist. Ik haalde een hand door mijn haren en zuchtte zacht. Ik wilde echt het meisje niet pushen, en was enorm voorzichtig met haar. Ze was een echt lief meisje, kwetsbaar en wonderschoon. Ik had voor haar nooit zo iemand gehad, of ook maar gekend. Mijn milieu stond daar niet naar, dat van mijn ouders wel, maar daar had ik me al jaren niet meer echt oprecht in begeven. Ik wachtte wat geduldig op antwoord, tot ze zou zeggen dat ik binnen mocht komen, of dat het water uit ging en ze een handdoek om zou slaan. Ik wist hoe erg ze haar lichaam niet kon uitstaan, maar in mijn ogen was ze prachtig. Nu wist ik dat ze zich fijner zou voelen als ze er vrouwelijker uit zou zien, wat haar zelfvertrouwen zou geven en haar nog meer zou doen stralen, maar ze hoefde zich nu ook echt niet te schamen, zeker niet hoe erg ze het nu deed. Ongemerkt keek ik even in de spiegel en deed mijn haar goed. Ijdel zou ik me niet noemen, maar ik wilde er goed uitzien, zeker voor haar.

---

Bowties were never Cooler

Ashton Flechter Irwin.

Harry wist niet zo goed hoe het tussen hem/haar en Calum ging, maar dacht dst het wel goed was. Ik knik, dst is genoeg, het betekend in ieder geval dat Harry goed behandeld word en niet zoals met zijj dode ex, al had ik dat ook niet direct van Calum verwacht, je weet maar nooit, Harry dacht immers toch ook dat zijn ex een goed mens was? Dat hij me ineens mijn cel uit duet en me overdreven vrolijkt beveelt maar Luca te gaan heeft me wel even verward. Toch knik ik uit eindelijk schaapachtig, te ver heen om er goed over na te denken. Wat maakt het ook uit? Niks toch. Dus huppel ik stuntelig en een beetje wiebelend naar Luca's cel en loop daar bijna tegen de muur aan. Een beetje angstig de bewaking hun verdachtenis op me te hebben geroepen kijk ik om me heen, waarna ik Luca's cel in schiet. "Hey, hallo, hoi," jubel ik. "Ik vind jou ook leuk, wist je dat?" giechel ik em sla mijn hand voor mijn mond. "Oopsie." Het is overduidelijk dat ik gedronken heb en dat zou de bewaking ook niet voorbij gaan, want niet veel later zoudrn ze in mijn nekvel heigen.

---

Reality's overrated.

Luca Pasqualino.
Alsof ik een bange haas ben, die kijkt in de koplampen van een naderende auto, zo snel als ik kan, pak ik mijn spullen en verdwijn ik uit de cel van Ashton. Mijn hart bonkt als een bezetene, ik heb het hem gewoon verteld en ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan, want hij zal me vast niet leuk vinden op dezelfde manier als ik hem leuk vind. Stilletjes loop ik mijn eigen cel in en leg mijn spullen op het kleine bureautje dat er staat en ik ga op de stoel zitten en sla met een zucht de pagina open waar ik ben gebleven. Ik pak mijn schrift en pen er ook nog bij, zodat ik er hopelijk nog een fatsoenlijke samenvatting van kan maken. Ik kan me niet goed concentreren, Ashton blijft in m'n hoofd rond spoken en ik probeer het van me af te zetten. Dit veranderd misschien wel de vriendschap tussen ons en dat wil ik juist niet. Hij is de enige hier die ik al bijna m'n hele leven ken, waar ik op kan terug vallen als dat nodig is en ik heb het allemaal op het spel gezet. Ik zucht en sla een bladzij om en ik kauw op m'n pen als ik de woorden in me opneem. Ik schrik op als ik na een hele poos een welbekende stem in mijn cel hoor en ik kijk op en zie Ashton in de deuropening staan. Hij giechelt en vertelt me dat hij mij ook leuk vind en slaat dan z'n hand voor z'n mond. 'Ash'? Ik kijk hem verward aan en als ik dan een hele sterke geur ruik, dan besef ik me dat hij dronken is. 'Shit' Ik sta op en loop naar hem toe en pak hem bij z'n shirt. 'Ben je gek geworden'? val ik dan tegen hem uit, 'Dronken, echt'? Ik grom en trek hem mee naar mijn bed en dwing hem om daar te gaan zitten. 'Sukkel, straks moet je naar de isoleer, dat wil je toch niet'? fluister ik in z'n oor. Hoe kan hij dat nou doen? Dronken worden en dan naar mij toe komen en zeggen dat hij me leuk vind, dat kan toch niet? Ik weet niet wat ik hier van moet denken. Ik zucht, ik kan ook niet lang boos op hem blijven. Ik pak z'n hand vast en streel met mijn duim over de rug van zijn hand. 'Waarom doe je dat nou? Dronken worden, dat hoeft toch helemaal niet' Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd. 'Voor mij hoef je niet dronken te worden, je bent zo al leuk genoeg' Ik bijt hard op m'n lip bij deze woorden en ik hoop maar dat hij straks niet boos op me word, want dan weet ik echt niet wat ik dan zal doen.

---

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Voor het moment leek het een erg goed idee om onder de douche te gaan staan in de hoop alles een beetje van me af te sporlen en dat het hopelijk niet meer te zien was dat ik had gedronken, of tenminste een beetje. De waarheid was dat ik er vooral loom van werd en geen zin meer had er onderuit te komen. Het water was veel te fijn en ik vond dat het me niet kwalijk genomen kon worden om eens een keer langer te douchen, in plaats van panisch snel te doen in de angst dat er iemand zou komen. Het ontspannen moment werd, deels, verstoord toen ik kloppen hoorde en ik keek met een frons in de richtig van het geluid. Mijn glimlach kwam weer terug toen ik zag dat het Calum maar was. "Tuurlijk, kom er maar bij," zei ik met een giechel en veegde mijn haar uit mijn gezicht. Als ik niet onder invloed was geweest had ik dat absoluut niet goed gevonden en had in een recordtijd naar een handdoek gegrepen, maar nu had ik geen enkele behoefte om mezelf te bedekken. Dit was immers tijdelijk, hoewel ik er pas echt wat aan kon doen als ik hier weg was. Ik kende een paar trans vrouwen die liever geen operaties lieten doen, maar ik zou de rest van mijn leven ongelukkig zijn anders. "Moest jij niet studeren?" vroeg ik toen, omdat het opeens in me opkwam. Volgens mij was zijn studie toch belangrijker dan ik, dat vond ik in ieder geval. Ik kon me niet voorstellen dat hij zijn werk opzij had gelegd om naar mij te gaan, maar ik kon me erg weinig voorstellen in deze staat trouwens. Ik begon een zachte melodie te neuriën waarvan ik niet eens wist hoe ik het kende, om onschuldig over te komen, al dacht ik wel dat hij zo door had wat er aan de hand was. Zo ervaren was ik hier absoluut niet mee en dit was niet mijn gewoonlijke gedrag, juist Calum zou dat horen te zien.

---

Because I love him, do I need another reason?

Calum Hood
Ik wachtte op een antwoord van Harry, maar het antwoord wat ik met een schattige giechel kreeg was er een die ik nooit van haar had verwacht. Er moest iets zijn gebeurt tijdens het gesprek met Ashton, want dit was geen reactie die haar normaal was. Toch liet ik de kans niet aan me voorbij gaan, gezien dit waarschijnlijk de eerste en de laatste keer zou zijn dat we samen zouden douchen. Ik trok vlug mijn kleren uit en stapte de hoek om, om daar haar prachtige lichaam onder de douche te zien staan. Haar vraag was misschien niet vreemd, maar haar hele manier van doen wel. Ik stapte rustig naar haar toe en legde mijn handen vederlicht op haar heupen. "Ik was bezorgd om je en benieuwd hoe het was gegaan met het gesprek. Jij bent namelijk een stuk belangrijker dan die stoffige boeken." zei ik met een kleine glimlacht, voor ik haar een kus op haar mondhoek gaf. Dit gaf me ook direct de indicatie waarom ze zo vreemd deed. Ze smaakte naar alcohol en het kon niet anders dat ze flink aangeschoten was, anders zou dit echt nooit zijn gebeurt. Aan de ene kant wist ik dat ik nu gebruik maakte van haar zwakte, maar verder dan dit, en misschien wat kussen, zou ik niet willen gaan, maar aan de andere kant liet ik alles gewoon lopen voor zover zij dat wilde. "Maar hoe is je gesprek gegaan, schoonheid? Is hij een beetje lief voor je geweest?" vroeg ik zacht aan haar, terwijl ik met mijn duimen zacht over de huid van haar heupen bleef gaan. Ik vond het gewoon fijn om toch aan haar te mogen zitten, zonder dat ze kortsloot. Ze moest gewoon loskomen, wat niet zou moeten gebeuren met alcohol, maar misschien kon het een begin zijn. Misschien zou ze zien dat het zo erg niet was om wat los te laten, dat er niets slechts zou gebeuren als ze me vertrouwde. Ze was een schatje en zeker nu ze haar hart aan me had vertrouwd, zou ik haar nooit pijn willen of kunnen doen.

---

Bowties were never Cooler