The Boys Of 27C || Speeltopic - Speeltopics

Niet iedereen maakt goede keuzes in zijn of haar leven. Vaak hebben deze foute keuzes niet hele grote gevolgen. Tja, je bent 5 dollar lichter of je krijgt net niet die baan, maar het heeft geen permanent effect op je toekomst. Het is niet leuk, maar je komt er wel. Toch zijn er ook keuzes, die je hele leven op z'n kop kunnen zetten. Dit hebben de jongeren van blok 27C ook wel gemerkt.
Sydney School for Problematic Adolescents is een gevangenis voor criminele jongeren. Ze kunnen hier terrecht van hun 12e tot en met hun 25ste, daarna gaan ze ofwel terug de samenleving in, ofwel door naar Sydney State Penitentiary. De jongeren kunnen hier zitten van iets kleins als herhaaldelijk rijden onder invloed en diefstal tot moord en brandstichting. Ze zitten hier (een deel van) hun straf uit, krijgen heropvoeding en psychologische hulp waar nodig en worden voorbereid op de rest van hun leven, binnen of buiten de muren. Toch gebeurt er meer binnen de muren.
In blok 27C zitten jongens van de leeftijd tussen de 18 en 25 jaar. Ze zitten er allemaal om een andere reden. Sommigen zullen na hun tijd hier teruggaan de samenleving in, terwijl anderen nooit meer buiten de muren zullen komen. Het is een bonte verzameling jongeren en de medewerkers hebben zeker ook aan de bewoners van blok 27C hun handen vol. Nu het cellenblok vol zit is de groep hechter dan ooit. Het is binnen hun 'woonblok' net een studentenhuis, waarin de vreemdste dingen kunnen gebeuren.


• Rollen •
• Michael Gordon Clifford • Mensensmokkel, ontvoering, verkrachting, aanranding, bedreiging • Markiplier
• Ashton Fletcher Irwin • Verkrachting, openbare seksuele activiteiten, openbaar dronkenschap, rijden onder invloed, bedreiging, mishandeling • Wyrm
• Luke Robert Hemmings • Roofoverval, doorverkoop van gestolen goederen, poging tot moord • The_Glue
• Calum Thomas Hood • Drugs dealen, mishandeling, bedreiging, illegaal wapenbezit, naaktlopen • Bain
• Luca Pasqualino • Roofoverval, doodslag, verzet bij arrestatie • Hadassa
[R]• • • Balloo
• Harry Edward Styles • Doodslag • Hiro
• • •


• Instituutregelement •

Op overtreding van elk van deze regels staat 7 tot 14 dagen isolatie per overtreding.


The Story


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!

• Het Begin •
Het is woensdag middag en iedereen zit aan zijn lunch, boterhammen met veggiemite en een glas melk. De jongens bespreken onderling wat ze 's middags gaan doen. Sommigen hebben net een paar uur staan sporten, dus die zijn nodig toe aan een douche voor ze iets anders gaan doen. Anderen maken zich juist klaar om te gaan sporten. Weer anderen komen net uit de bibliotheek en gaan daar zo naartoe terug. Weer anderen zullen straks zich wenden tot creatieve bezigheden.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Er was wel meer in mijn leven dat ik nooit had gedaan en dit viel daar ook onder, wat voor de andere hier waarschijnlijk vreemd was om zich voor te stellen. Ik had nou eenmaal nooit echt goede voorbereiding gehad of dat het maar een beetje om mij ging. Ongemakkelijk giechelde ik door het gevoel van zijn tong in me, ik was het niet gewend en daardoor was het wat apart voor me, maar na mate Calum het vaker deed begon het goed te voelen. Hij liet me zo goed voelen, geliefd met elke aanraking en dat was iets dat ik niet kwijt zou willen. Mijn ademhaling zat erg hoog en ging snel en onregelmatig, net als de korte kreuntjes die telkens over mijn lippen rolden. Ik keek de jongen wazig en deels verontwaardigd aan toen hij stopte, al begreep ik enigszins waarom nadat hij me een vraag stelde. Ik was er erg twijfelachtig over, in de douches was het meer dan fijn geweest, maar ik had gemerkt hoe snel dat om kon slaan in pijn. Dat verweet ik Calum niet, hij had niet kunnen weten dat ik zo sensitief was voor pijn en om eerlijk te zijn was ik het vergeten. "Een vinger gaat wel, maar echt niet meer dan dat," antwoordde ik stilletjes, want zijn laatste optie vond ik niks. Ik had een hekel aan dat deel van mijn lichaam en dan had ik liever niet dat daar de focus op lag. Zacht plukte ik met mijn vrije hand lichtjes aan zijn haar en glimlachte half. Op dit moment mocht het niet zo lijken, maar het was heel wat voor me om me zo kwetsbaar op te stellen, ook al was ik dronken. Dat zei veel over mijn gevoelens voor hem en hoe erg die gebaseerd waren op vertrouwen. "Heb je enig hoe moeilijk het voor me was, iedere keer als je me opzocht en net iets verder probeerde te gaan? Ik wilde zo graag meer dan alleen wat onbelangrijke gesprekken en af en toe een hand op mijn schouder, maar ik was bang. En moet je me nu eens zien." Niet dat het compleet uit mezelf was gekomen, maar het contrast was zo vreemd dat er een lach over mijn lippen rolde. Ik begreep niets van mezelf en dat gaf niet, zolang hij er nog maar een beetje van snapte, of er in ieder geval bereid toe was te leren op wat voor verknipte manier ik in elkaar zat.

---

Because I love him, do I need another reason?

Calum Hood
De geluiden die Harry maakte waren fenomenaal. Ik zou niets liever willen dan ze nog een hele tijd te horen, maar zeker nu ik ook wel voelde dat ze dit alles echt heel lekker begon te vinden, wilde ik het goed afmaken voor een bewaker dit zou opmerken en we zouden worden afgevoerd. Ik stopte dus met likken en vroeg haar wat ze het liefste wilde wat ik nog deed. Het zou haar genotsmoment zijn, dus zij mocht kiezen hoe ze het ging berijken. Ze gaf me een antwoord wat voor haar uiteindelijk waarschijnlijk het fijnste orgasme zou geven. Ik knikte en maakte mijn vinger goed nat, door die in mijn mond te steken, voor ik die weer heel erg voorzichtig in haar bracht. Ik begon hierna vlug en systematisch haar eikel weer te likken, waardoor ik ook een grote hoeveelheid van haar voorvocht binnenkreeg, maar dat was niet heel erg. Terwijl Harry zacht met mijn haren plukte ging ik weer opzoek naar haar prostaat en bleef haar eikel stimuleren, hopend dat dit genoeg zou zijn om haar te doen klaarkomen. Ze begon plots te praten en haar woorden shockten me, maar gaven me ook een trots gevoel. Ik was echt trots op haar dat zo zo ver had durven komen, zelfs al was het met drank. "Ik ben zo trots op je." mompelde.ik kort, voor ik verder ging met likken. Op dit punt hand ik nog een hand vrij, de rest was druk bezig haar naar en over de rand van een orgasme te brengen. Die laatste liet ik nu heel langzaam over haar torso naar haar tepel glijden en begon die weer zacht te masseren. Ze verdiende een daverend orgasme, maar ik had moeite om haar prostaat te vinden en wist niet hoever ze nu was. Soms kwam voorvocht namelijk al heel snel, terwijl het bij anderen het begin van het einde betekende. "Als je me straks echt nog een handje wil helpen, verzinnen we wel wat." mompelde ik toen ik heel even stopte met likken. Ik vouwde mijn lippen om haar eikel en zoog er zacht aan, terwijl ik met mijn tong rond het spleetje cirkelde waar haar sappen uit kwamen. Bij mij drupte inmiddels het voorvocht ook rijkelijk, maar in mijn boxer, waardoor er langzaam een natte vlek in mijn broek verscheen. Ik zou me er eigenlijk voor moeten schamen, maar om opgewonden te raken van een prachtige dame als Harry, was zeker geen schande.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Ik sloot met ogen met een halve glimlach toen ik voelde hoe voorzichtig Calum deed met zijn vinger, wat zeker werd gewaardeerd. Een hoge kreun rolde over mijn lippen door de snelheid waarmee hij zijn tong gebruikte en mijn nagels schraapten licht over zijn hoofd. Met moeite en erg haperend vertelde ik hem hoe lang ik al zo graag bij hem had willen zijn, met hem willen zijn, maar mijn verleden in de weg had gestaan en dat het verschil met nu lachwekkend was. Een trotse grijns verscheen om mijn lippen door zijn woorden en ik beet kort daarna op mijn lip om mezelf te weerhouden zo luid te worden dat dit voortijdig werd afgekapt. Het was geen optie dat ik dit in mijn eentje af zou moeten maken in de isoleer. Trouwens, zelfs als ik me nu liet gaan duurde het niet lang voordat hij me over de rand kreeg, maar ik wilde nog genoeg tijd hebben om hem ook te kunnen helpen. Ik knikte snel toen hij wat zei, al bevatte ik de inhoud niet echt omdat mijn gedachten niet meer de overhand hadden over mijn lichaam. Het voelde zo goed dat het me liet trillen. Zijn mond, vinger en zijn andere hand bij mijn tepel, het was bijna teveel gewoon. Het was heel moeilijk om nog vol te houden, ik wist niet eens waarom ik het nog probeerde te rekken. Dat moment verloor ik gelijk al mijn weerstand omdat Calum mijn prostaat weer raakte en ik mezelf met alle macht moest smoren met het laken terwijl ik klaarkwam. Mijn spieren verkrampten zich op een manier die ik niet kende en ik kon me niet herinneren dat ik ooit zoveel euforie had gevoeld, me zo levend had gevoeld. Pas toen ik lichtelijk kon ontspannen kon ik mijn ogen openen, meer dan zwaar hijgend naar het plafond staren ging even niet. In een andere situatie had ik gedacht dat ik een hartaanval kreeg met hoe snel die klopte, wat op een vreemde manier best goed voelde. Adrenaline was ook iets wat ik niet bij goede dingen kon plaatsen, maar dit was iets heel anders. Heftiger dan ik ooit had meegemaakt, want het zei wel wat dat ik niet eens mijn hoofd op kon heffen om Calum aan te kijken om maar iets te kunnen zeggen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Calum Hood
Harry trilde en kreunde, maar ik had best moeite haar prostaat te vinden. Net was het zo makkelijk gegaan, maar nu was het toch anders en zocht ik me radeloos. Toch leek ze dit alles gelukkig wel prettig te vinden, wat me maar al te duidelijk werd toen ze op mijn woorden alleen nog maar wat afwezig met haar hoofd knikte als zo'n bobblehead poppetje. Ze kon niet ver meer zijn. Toen, opeens uit het niets, wist ik blijkbaar toch haar prostaat te raken en vulde mijn mond zich met haar sappen. Haar kreunen werden dan wel gesmoord, maar waren nogsteeds luid en duidelijk voor mij, en prachtig als altijd. Ik slikte een paar keer, maar hield voor nu mijn vinger in haar, omdat ze zich zo hard had aangespannen, dat het leek of die zou afsterven als ze dit te lang deed. Langzaam voelde ik haar gelukkig wel weer ontspannen, zodat ik mijn vinger kon verwijderen en het laatste beetje uit haar eikel kon zuigen. Nu ze nog zo uitgeteld lag likte ik ook de rest van haar onderlichaam snel schoon, zodat ze er geen last van zou hebben, voor ik voorzichtig haar ondergoed en broek weer goed deed. Hierna legde ik de lakens weer goed en ging naast haar op de rand van het bed zitten, zodat ik rustig door haar mooie lange haren kon aaien. "Was dat goed, of niet?" vroeg ik zachtjes aan het meisje, wat duidelijk tijd nodig had om bij te komen. Dat was ook wel logisch als seks nog nooit bij haar om haar genot had gedraaid en nu wel. Alles had erom gedraaid dat ze zich prettig en geliefd voelde, wat het compleet tegenovergestelde was van verkracht worden. Zacht drukte ik nog een kusje op haar wang en keek toe hoe ze daar gewoon lang, beeldschoon en waarschijnlijk vrij moe. "Ik maak het zelf wel af, liefje. Dan kan jij eventjes rusten voor ze ons meenemen." zei ik zacht. Als ze echt had willen helpen had ik haar gevraagd of ze me wilde aftrekken, maar ik deze staat was het waarschijnlijk een wonder als ze bij was gekomen rond de tijd dat ik mezelf had schoon gemaakt met een rondslingerend servetje. Ik schoof dus maar mijn broek en boxer iets omlaag, waardoor mijn lengte vrij kon springen en ik met mijn hand die nog wat vochtig was van haar voorvocht mezelf begon af te trekken.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Alles werd letterlijk even zwart voor me, mijn spieren gespannen tot het punt dat ik me helemaal niet meer kon bewegen. Dat betekende niet dat het niet geweldig voelde, best het tegenovergestelde eigenlijk. Ik had dit nooit op deze manier mogen ervaren en zeker niet zo heftig. Het kostte me dus echt even wat tijd om stukje bij beetje te ontspannen en merkte toen ook pas hoe gevoelig ik was geworden. Daarom was ik erg blij dat Calum het kort hield met zijn tong over mijn huid, want ik was maar al te bekend met overstimulatie tot het punt dat het niet meer gezond was. Met veel meer moeite dan normaal tilde ik mijn heupen een klein beetje op om hem niet volledig tegen te werken. Ik kon alleen buiten adem toekijken terwijl hij bezig was met de lakens en bij me kwam zitten. Met een uitgeputte glimlach schoof ik iets naar hem toe doordat hij door mijn haar aaide. "Behalve dat ik extreem ongemakkelijk werd van mijn eigen lichaam? Perfect," antwoordde ik kortademig. Buiten dat feit om had ik me zo goed gevoeld, nu nog steeds, al was het meer smeulend dan een heftig vuur. Ik draaide mezelf op mijn zij en streelde week over zijn been, ik probeerde mijn ademhaling zo vlug mogelijk enigszins op peil te krijgen, want ik was hem echt niet vergeten. Zacht gehum rolde over mijn lippen toen Calum me een kus op mijn wang gaf, maar wat hij vervolgens zei was ik het niet mee eens. Dat liet ik niet zo voor mijn neus gebeuren zonder dat ik iets deed. Ondanks dat het al beter ging met mijn ademhaling en hartslag, was het nog vrij veel moeite om mezelf overeind te heisen en de kracht te vinden zijn hand weg te slaan. "Je zei dat we dit samen zouden doen, dan valt dit daar ook onder," fluisterde ik en wikkelde mijn hand om zijn lengte. Dat ik zelf vrij weinig besef had van genot, zei niet dat ik niet wist hoe ik dit moest doen. Een mens onder dwang presteerde verrassend goed. Ik kuste zijn kaak en hals terwijl ik de bewegingen van hem overnam, niet te langzaam omdat ik wist dat we ieder moment in onze kreeg gegrepen konden worden en hij nam het me waarschijnlijk ook niet in dank af. Met die gedachte zoog ik niet te voorzichtig aan zijn nek, om een mooie donkere plek te creëeren zodat hij nog iets fysieks had in de isoleer om aan terug te denken.

---

Because I love him, do I need another reason?

Calum Hood
Harry lag rustig op het bed uit te hijgen en ik aaide zacht door haar zachte haren. Haar woordjes op mijn vraag deden me glimlachen. Het was fijn om te weten dat ze het in elk geval lekker vond. Haar ademhaling was nogsteeds vrij gehaast en ik vond het dan ook niet heel erg als ik mezelf moest afmaken. Dit was duidelijk al erg veel voor haar geweest en wilde haar toch echt niets meer vragen. Haar gestreel over mijn been voelde al enorm prettig en ik sloot even mijn ogen en genoot gewoon, voor ik een kusje op haar wang drukte en zelf begon met mezelf aftrekken. Dat probeerde ik in elk geval, maar ze wat het er blijkbaar niet mee eens, want voor mijn hand begon te bewegen sloeg ze die weg. Ik keek haar met grote ogen aan. Ik had dit echt niet verwacht dat ze dit nog wilde of durfde te doen. Toch voelde het zo goed dat ik niet kon klagen of wat dan ook. Ondanks dat Harry dit zoizo nooit vrijwillig had gedaan, voelde het zo verschrikkelijk fijn. Ik beet hard op mijn lip, om mijn geluiden te smoren, maar zachte kreunen kon ik niet inhouden. Toen ze ook nog eens wat ruw op mijn nek begon te zuigen, kwam er plots een vrij luide kreun uit mijn keel, waardoor ik zeker wist dat we nog maar een paar seconden hadden. Ik tilde voorzichtig haar kin wat omhoog, zodat ik nog een zachte kus op haar lippen kon drukken. "Ik hou van je, wat er ook gebeurt." mompelde ik zacht tegen haar lippen, voor ik een ruwe hand tussen mijn schouderbladen voelde en op de grond van de cel klapte, wat nu dubbel pijn deed, omdat nu ook mijn harde lid weg geplet door de man die op mijn rug was gaan zitten. Ik stond hier nu eenmaal bekend als iemand die tegenstribbelde tegen dit soort dingen, en dat was ook zo. Ik woelde wat en gromde dat ik echt wel zou blijven liggen als hij van me af zou gaan. Hij ging wel van me af, maar alleen nadat hij me boeien om mijn enkels en polsen had gedaan. Ik werd bijna direct erna aan mijn broekband weggesleept. Ik probeerde tegen te stribbelen, maar met die boeien ging dat niet. Ik werd zonder woorden in een isoleercel gesmeten. Daar werden mijn boeien wel afgedaan, maar daarna werd ik, na wat leuzen, opgesloten, waarschijnlijk om de komende tijd er niet meer uit te mogen, en nogsteeds vrij seksueel gefrustreerd.

---

Bowties were never Cooler

Alle jongens zijn betrapt op seksuele handelingen en hebben hier allemaal 13 dagen isolatie voor gekregen. Het is inmiddels 13 dagen later, en na een cel met alleen 4 muren en een bed voor al die tijd, was je eigen cel toch een hele bevrijding. Ze kunnen nu zelf weer naar de wc, mogen douchen en scheren,en krijgen weer meer te eten dan driemaal daags een droge boterham en een groot glas water. De jongens zijn net voor de lunch naar hun eigen cellen gebracht en mogen nu na de lunch weer vrij rond bewegen door 27C

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het enige wat ik kon doen was hetgene dat ik het beste kon, verbergen en doorgaan. De tijd in de isolering was niet goed voor me geweest, wat eigenlijk een verschrikkelijk understatement was. Ik wilde niet dat iemand me zo zag en na ongeveer twee weken was ik er wel weer eens aan toe om in de weer te gaan met mijn schrale voorraad aan make-up. Het waren standaard dingetjes en ik was er echt dankbaar voor geweest dat mijn psycholoog ze had kunnen regelen, maar mijn eigen spullen thuis waren toch een stuk beter. Dit was gelijk een afleiding voor me, dus dat was mooi meegenomen. Ik bleef rustig in mijn eigen cel, daar bleef ik er toch de meeste rust voor hebben. Het was te zien hoeveel ik had gegeten de laatste tijd, drie happen en een beetje, meestal minder. Zo lang was het niet dus ik was niet drastisch veranderd, maar wel zo dat ik mijn iets ingevallen wangen, wat trouwens ook door stress kwam, probeerde weg te werken. Hiervoor had ik meteen mijn kans gegrepen om te scheren wat ik kon, anders werd ik helemaal gestoord. Na acht jaar lukte het me om masara, eyeliner en lipstick enigszins fatsoenlijk aan te brengen, mede dankzij mijn zus weliswaar, maar daar ging ik niet bitter om doen. Dieprood voor mijn lippen en wings bij mijn ogen moesten het voor vandaag doen. Met een zucht keek ik naar mezelf in de spiegel en hoopte dat het voor anderen niet te zien was hoe ik me voelde, dat was de prioriteit. Ik had weer een van de gekregen bh's aan, wat me al beter deed voelen, maar toch. Puur om iets te doen te hebben en de dysphoria van de voorgaande weken te compenseren pakte ik het potje nagellak, mijn enige, waar ik normaal erg zuinig mee was, en begon aan mijn vingernagels. Wanhopige tijden vroegen om wanhopige maatregelen en niemand kon tegenspreken dat pastel roze een mooie kleur was. Dit alles zei niet dat ik behoefte had aan mensen om me heen, ik was blij met mijn vrijheid en dat ik weer alles kon doen wat ik moest doen, daar bleef het bij. Ik had mijn tijd nodig om opnieuw te kunnen wennen, tenzij iemand me de zoveelste paniekaanval wilde bezorgen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Luca Pasqualino.
Ik had jeuk op mijn gezicht, vanwege het beginnende baardje dat ik aan het kweken was, maar ik had geen zin om het af te scheren na zo'n lange tijd in de isoleer te hebben gezeten en dan kon ik nu best nog wel wat meer bij laten groeien en dan was het dus ook mijn eigen eigenwijzigheid dat ik niet de moeite nam om mijn baardje te scheren. Ik was net al wel even in de eetzaal geweest om eens een keer wat anders te eten dan alleen droog brood, maar alleen een broodje met veggimite had ik naar binnen kunnen werken en daarna was ik weer terug naar mijn cel gegaan. Ik had geen zin om met andere mensen te praten, misschien dat ik later nog wel op zoek ging naar Ashton, want we hadden een hoop te bepraten. Mijn gevoelens voor hem waren zeker niet weg, mijn woedeaanvallen waren daar nog steeds en voordat ik in de isoleer was gedropt, had ik een bewaker aangevallen waardoor ik nu extra in de gaten werd gehouden, dat ik niet permanent in de isoleer was gezet, was me dan ook een raadsel. Mijn wetboeken lagen op bed en leken me aan te staren, ze lagen nog precies hetzelfde zoals ik ze de vorige keer had achter gelaten. Over twee dagen had ik mijn tentamen en ik was er niet meer zo zeker van dat ik hem ging halen. Was ik maar niet zo stom geweest zou je dan denken, maar ik had het zo weer gedaan. Omdat ik in de isoleer zat, had ik ook geen bezoekuur gekregen en had ik zeer waarschijnlijk mijn mentor gemist, als die man tenminste nog de moeite had genomen om te komen, dan had ik ik hem nog vragen kunnen stellen over de stof. 'Fuck' mompelde ik zachtjes voor me uit en ik haalde een hand door mijn jeukende baard, terwijl ik naar een oplossing probeerde te kijken. Langzaam pakte ik het grote wetboek op en sloeg hem open en bladerde er even in, voordat ik de juiste bladzijde voor me had. Ik moest er maar gewoon het beste van maken van dat tentamen en daarna zag ik wel weer verder. Met een zucht ging op het bed zitten en schoof naar achteren tot ik tegen de muur aan zat en pakte het kussen wat ik weer tussen mijn rug en de muur neer legde, zo zat ik tenminste comfortabel en werd mijn rug naar verloop van tijd ook niet koud. 'Nou, eens kijken' praatte ik zachtjes, een gewoonte die ik erbij kreeg als ik voor een tijdje in de isoleer had gezeten. Ik had het allemaal zelf veroorzaakt, maar ik ging er nu gewoon het beste van maken.

---

'Darling, just hold on'

Calum Hood
Isolatie was iets waar ik inmiddels wel aan gewend was. Ik had een niet al te lang lontje, en zeker om Harry te beschermen. Nu kreeg ik weer vrijheid en zag in de spiegel dat ik nogsteeds geen baardgroei had. Het waren enkele stoppeltjes op losse plekjes, waardoor ik eigenlijk geen andere keus zag dan ze weer af te scheren tijdens het douchen, waar ik wel aan toe was. Tijdens de isolatie had ik, om maar iets te doen, veel aan mijn lichaam gewerkt, voor zover dat kon. Mijn spieren zagen er dus beter uit dan voorheen, maar ik was zeker ook wel magerder geworden, zodat vooral mijn jukbeenderen, kaak en sleutelbenen nog erger uitstaken dan eerst. Nu zat ik weer in mijn cel en voelde alles toch weer vreemd. het was fijn om weer een volle maag te hebben, maar voor de rest moest ik me er echt weer toe gaan zetten om te gaan leren. Ik trok schone kleren aan en deed mijn haar in de spiegel, voor ik toch maar mijn cel uit liep richting de bibliotheek. Onderweg kwam ik langs Harry's cel, die er weer prachtig uitzag, zoals altijd. Ik leunde wat in de deuropening, om haar niet te laten schrikken. Dat zou nooit mijn bedoeling zijn. "Hey schoonheid." zei ik met een kleine glimlach, terwijl ik mijn ogen over haar lichaam liet gaan. Ik wist dat ze zich daar niet altijd fijn bij voelde, waardoor ik het maar heel weinig deed, maar na een tijd zonder haar kon ik het toch niet helpen. Ze zag niet hoe prachtig ze was, maar hopelijk mocht ze vanaf vandaag wel echt met haar medicatie beginnen en werd het dan een stukje beter. Ik haalde een hand door mijn haren, die flink lang begonnen te worden. Ik moest maar eens naar de kapper, maar dan zou ik me daar weer voor moeten inschrijven en ik was bang dat ik dat was vergeten, of dat het was geweest toen ik in isolatie zat. Ik rekte me nog eens uit en schonk Harry een flirterige knipoog. Het liefst zou ik haar in mijn armen sluiten, maar ik was bang haar af te schrikken of pijn te doen. Dat was nog wel het laatste wat ik zou willen. "Gaat het een beetje?" vroeg ik voorzichtig, maar ik kwam de cel niet in. Ik ging niet haar privacy binnendringen als ze me daar geen toestemming voor gaf.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles.
Grotendeels vond ik het echt erg hoeveel ik was afgevallen, maar mijn eetlust was compleet afwezig geweest. Aan de andere kant, hierdoor werden mijn heupen wel prominenter in vergelijking met mijn middel, wat voor mij zeer gewenst was. Om mezelf iets te doen te geven en niet te denken aan wat ik iedere seconde in de isolering had gedacht ging ik maar mijn nagels lakken, dat had ik al een tijd niet gedaan. De zachte kleur maakte het ook dat het minder opvallend werd dat mijn knokkels er niet helemaal oké uitzagen, want ik had misschien een paar keer hard tegen de muur geslagen om mijn frustratie kwijt te kunnen. Ik was bijna met mijn eerste hand klaar toen ik Calum vanuit de deuropening hoorde en ik kon een smalle glimlach niet tegenhouden. Dat ik hem had gemist mocht duidelijk zijn, maar ook hem had ik liever niet te dichtbij. Die beslissing kwam deels omdat ik me er niet fijn bij voelde hoe hij zijn blik over me heen liet gaan. Ik begreep dat hij niks kwaads in de zin had, alsnog kreeg ik er de koude rillingen van. "Het gaat prima met me," antwoordde ik rustig. In anderhalf jaar van een destructieve relatie had ik mezelf geleerd hoe ik geloofwaardig over kon komen, zolang ik rustig bleef hoorde het goed te zijn. "En jij hebt het ook overleeft zie ik," ging ik op een ander onderwerp over en keek even op van mijn nagels naar zijn armen. Het was ook makkelijker als ik niet over mezelf hoefde te praten. Daarbij was het prachtig excuus om hierover te beginnen, want het was zelfs door mij te zien dat Calum aan zichzelf gewerkt had. Ik ging op mijn gemak verder met mijn andere hand, het droogde vanzelf wel. Misschien zei ik het niet omdat ik last had van mezelf, maar ik had graag dat hij binnen kwam en ook bleef. Net als de tegenstrijdige gevoelens dat ik wilde dat hij me stevig vasthield en niet meer liet gaan, maar het ook meer dan prima vond als hij op een afstand bleef. De eerstvolgende keer dat ik weer zo heftig een breakdown had en alleen was, overleefde ik het niet. Ik had er drie gehad in de isolering door de dysphoria, de stress en eenzaamheid en het mocht een wonder genoemd worden dat ik niks had gevonden om die gevoelens daar te beëindigen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Met mijn donkerste kleren aan en het oogpotlood tot ver rond mijn ogen (en natuurlijk in mijn ogen) uitgeveegd slenter ik rond. Geschoren en wel, maar met het haar alle kanten op. Depressie, geen zwaar depressiefe fase , de fase tegenover mijn manie, maar wel een moment dat ik eigenlijk gwwoon mezelf ben, eigenlijk ben ik gewoon bijna altijd depressief, mijn euforische buien zijn immers ook uit de stoornis veroorzaakt. Ik weet niet eens waarom ik me zo voel, dat is het gekke weet je, zo zit het nou ernmaal bij een depressie, je weet niet eens waarom je -je voelt zoals je -je voelt. Zonder mijn pillen had ik allang mijn polsen doorgesneden, en al heb ik het scheermes daaenet weer in mijn armen gezet, ik ben niet diep genoeg gegaan om te stoppen met leven. Luca, ik sta voor zijn cel en werp een blik naar binnen. Hij leert, natuurlijk, hij heeft bijna zijn tentamens en door onze tijd Iin de isolatie heeft hij niks kunnen doen. Ik voel me rot over wat ik heb gedaan. Ik was dronken en benb hem natuurlijk direct weer besprongen, de kleren moesten weer uit en al hebben wr geen echte seks gehad, we werden al betrapt voor het zover kon komen, het heeft hier ook weer een stempel van een zoveelste fuckbuddy op geplaatst, soms waren ze er zelfs om gratis gebruik te maken van een hoer. En al wsd het misschien dsn niet zijn intentie, de haak is gezet. "Succes," zeg ik zachtjes voor ik wegslof naar mijn eigen cel en hier ga zitten tegen de muur. Niet tekenen, niet sporten, niet leren, niet huilen, niet schreeuwen, niet slaan en niet schoppen, nee, helemaal niks.

---

Reality's overrated.

Luca Pasqualino.
Ik weet wel dat ik het verpest heb voor mijn tentamen die over twee dagen is, nu ik dertien dagen in de isoleer heb gezeten voor seksueel gedrag en misschien ook wel doordat ik een bewaker heb aangevallen die aan Ashton zat, maar ik wilde hem alleen maar beschermen, dat was het enige, maar nee, ze moesten er gelijk allemaal bovenop en toen sloegen de stoppen bij mij ook door en ging ik vol in de tegenaanval. Ik kon mijn woede niet meer onder controle houden en toen ging het mis en toen kreeg ik er nog een paar klappen bovenop. In de isoleer heb ik ook nog wel eens een woedeaanval gehad en die botvierde ik meestal op de deur en door veel geschreeuw. Het boek ligt in mijn handen, maar ik kan me echt niet concentreren, de letters dansen over het papier en lijken me uit te lachen, want ik ga zakken voor dat tentamen, hoe hard ik nu nog ga leren. Ik word uit mijn geworstel met de woorden gehaald als ik een stem hoor die me succes wenst en als ik op kijk, zie ik nog net een welbekend iemand weg sloffen en ik zucht en ik leg mijn boek weg. Het is ook mijn schuld dat hij in de isoleer moest, ik had hem moesten stoppen, maar dat kon ik niet, ik kon hem niks weigeren. Ik bijt op m'n lip en schuif van het bed af en sta op, van leren komt nu toch niks meer, dan kan ik nu net zo goed naar Ashton gaan en met hem praten. Want dat we moeten praten is ook wel duidelijk en ik hoop dat zijn gevoelens voor mij er nog zijn, want een gebroken hart, heb ik niet zoveel zin in. Ik loop mijn cel uit en vind Ashton in zijn eigen cel, tegen de muur, duidelijk in gedachte en ik ga voorzichtig, om hem niet te laten schrikken, ga ik naast hem zitten. Hey' zeg ik hem zachtjes en ik leg bemoedigend een hand op z'n knie. 'Ik denk dat we moeten praten' zeg ik hem dan voorzichtig, 'Over ons'? Ik zucht en bijt op m'n lip en kijk naar mijn voeten, want ik durf zijn reactie eigenlijk niet te zijn, misschien ben ik wel bang voor zijn woorden, het is allemaal zo onduidelijk.

---

'Darling, just hold on'

Ashton Fletcher Irwin.

Luca's stem klinkt ineens en haalt me uit mijn eigen wereldje. Hij wilt praten, over ons. Hij lijkt niet helemaal zeker, maar dat is nergens voor nodig, ik ben onzeker of hij mij nog wilt, maar hij hoeft niet bang te zijn dat ik hem nog wel wil. Natuurlijk wil ik hem nog wel, ik heb hem zo lang leuk gevonden. Maar hoe zit het met hem? Ik knik en kijk hem aan. Als ik in de donkere plek ben, word ik zo stil mogelijk. Ik zeg bijna niks, maar soms begin ik te schreeuwen, of te huilen, zo mannelijk ben ik wel. Het is weer zo'n tijd dat de depressie weer inslaat en ik niet down ben om de dag, of om mijn leven, maar echt alleen om mijn stoornis, het is niet meer zo erg als tijdens mijn suïcidale depressie, al voel ik me regelmatig nog wel zo, de pillen helpen en ik ben de echte perioden voorbij. Misschien komen ze ooit terug, misschien krijg ik weer een manie, of een depressie, wat dan ook, misschien is dit weer het begin van iets nieuws, ik weet het nooit. Meestal gebeurd het eenmaal per leven, maar ik ben nogal 'zwaar bipolair', zo noemden ze het dan, wat dan ook. Ik krijg mezelf zo ver om een pink op de zijkant van zijn hand te leggen en hier overheen te strelen. Als hij niet wilt dan trekt hij hem weg en is het klaar. Het maakt niet uit, het is toch allang duidelijk dat dit opnieuw op alleen seks uitloopt. Zoals altijd. Natuurlijk, zo gaat het met Ashton.

---

Reality's overrated.

Luca Pasqualino.
Ik moet met Ashton praten, over ons, want ik vind hem nog wel leuk, meer dan leuk zelfs, maar wat wil hij zelf? Heeft hij nog wel gevoelens voor mij? Straks heb ik een gebroken hart als hij me afwijst en komt dat tussen onze vriendschap te staan. Allerlei vragen dwarrelen door mijn hoofd als ik naar de cel van Ashton toe loop. Als ik in z'n cel ben aangekomen, ga ik voorzichtig naast hem zitten en begroet ik hem zachtjes om hem niet te laten schrikken. Ik wil hem niet weg jagen, dat is wel het laatste wat ik zou willen. Ik ben toch wel vrij onzeker over dit punt en dit uit zich ook in de woorden die ik hem daarna vertel en als reactie knikt hij en ik bijt op m'n lip, op zoek naar woorden. 'Ik vind je nog steeds leuk' begin ik dan, want ik moet toch ergens beginnen en ik gooi meteen mijn angsten er ook maar uit, want zo ben ik dan ook wel weer. Ik ben een enorme flapuit wat dat betreft. 'Meer dan leuk Ashton en nu ben ik bang dat je mij niet meer leuk vind en dat we vrienden blijven, maar ik wil meer dan dat, niet alleen maar vrienden' Ik voel iets bewegen over mijn hand en als ik kort kijk, zie ik dat het zijn pink is die over mijn hand heen streelt en vreemd genoeg, stelt me dat gerust en ga wat dichter tegen hem aan zitten. Ik weet niet wat me bezielt als ik mijn hoofd draai en hem dan zacht op z'n mond kus en als ik me dat besef, dat ik dat doe, trek ik me snel terug en begin ik te blozen. 'Sorry' zeg ik zachtjes, 'Dat had ik misschien niet moeten doen' Maar ik heb geen spijt van de kus, helemaal niet en het kan me echt niet meer schelen als de bewakers ons zo zien, want ik ben bij Ashton en wat zijn woorden ook zijn, daar zal ik wel vrees voor blijven hebben, maar ik voel me op de een of andere manier toch wel veilig bij hem en dat wil ik zo houden.

---

'Darling, just hold on'