The Boys Of 27C || Speeltopic - Speeltopics

Niet iedereen maakt goede keuzes in zijn of haar leven. Vaak hebben deze foute keuzes niet hele grote gevolgen. Tja, je bent 5 dollar lichter of je krijgt net niet die baan, maar het heeft geen permanent effect op je toekomst. Het is niet leuk, maar je komt er wel. Toch zijn er ook keuzes, die je hele leven op z'n kop kunnen zetten. Dit hebben de jongeren van blok 27C ook wel gemerkt.
Sydney School for Problematic Adolescents is een gevangenis voor criminele jongeren. Ze kunnen hier terrecht van hun 12e tot en met hun 25ste, daarna gaan ze ofwel terug de samenleving in, ofwel door naar Sydney State Penitentiary. De jongeren kunnen hier zitten van iets kleins als herhaaldelijk rijden onder invloed en diefstal tot moord en brandstichting. Ze zitten hier (een deel van) hun straf uit, krijgen heropvoeding en psychologische hulp waar nodig en worden voorbereid op de rest van hun leven, binnen of buiten de muren. Toch gebeurt er meer binnen de muren.
In blok 27C zitten jongens van de leeftijd tussen de 18 en 25 jaar. Ze zitten er allemaal om een andere reden. Sommigen zullen na hun tijd hier teruggaan de samenleving in, terwijl anderen nooit meer buiten de muren zullen komen. Het is een bonte verzameling jongeren en de medewerkers hebben zeker ook aan de bewoners van blok 27C hun handen vol. Nu het cellenblok vol zit is de groep hechter dan ooit. Het is binnen hun 'woonblok' net een studentenhuis, waarin de vreemdste dingen kunnen gebeuren.


• Rollen •
• Michael Gordon Clifford • Mensensmokkel, ontvoering, verkrachting, aanranding, bedreiging • Markiplier
• Ashton Fletcher Irwin • Verkrachting, openbare seksuele activiteiten, openbaar dronkenschap, rijden onder invloed, bedreiging, mishandeling • Wyrm
• Luke Robert Hemmings • Roofoverval, doorverkoop van gestolen goederen, poging tot moord • The_Glue
• Calum Thomas Hood • Drugs dealen, mishandeling, bedreiging, illegaal wapenbezit, naaktlopen • Bain
• Luca Pasqualino • Roofoverval, doodslag, verzet bij arrestatie • Hadassa
[R]• • • Balloo
• Harry Edward Styles • Doodslag • Hiro
• • •


• Instituutregelement •

Op overtreding van elk van deze regels staat 7 tot 14 dagen isolatie per overtreding.


The Story


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!

• Het Begin •
Het is woensdag middag en iedereen zit aan zijn lunch, boterhammen met veggiemite en een glas melk. De jongens bespreken onderling wat ze 's middags gaan doen. Sommigen hebben net een paar uur staan sporten, dus die zijn nodig toe aan een douche voor ze iets anders gaan doen. Anderen maken zich juist klaar om te gaan sporten. Weer anderen komen net uit de bibliotheek en gaan daar zo naartoe terug. Weer anderen zullen straks zich wenden tot creatieve bezigheden.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Hij moest het terugnemen, ik wilde het niet horen. Hij mocht het niet menen. Licht trillend bleef ik Calum aankijken, zoiets kon hij niet zomaar tegen me zeggen. Hoe goed hij het ook mocht bedoelen, zo kwam het niet op mij over. Die woorden waren voor mij een teken dat er nog meer leugens, valse beloften en pijn kwamen, al was het een hele korte verzachting van dat alles. De enigen die dat tegen me mochten zeggen was mijn familie, want die bedoelden het niet zo als hij dat deed. Hij zei dat hij het niet terug kon nemen, dat hij het echt meende, natuurlijk. Ik schudde driftig mijn hoofd, hoewel het een beetje hielp dat hij beloofde het niet nog eens te zeggen. Dit keer viel ik dan nog wel mee, maar een volgende keer zou ik gegarandeerd in de paniek naar hem schreeuwen en wegsturen. Dat wilde ik nu niet, omdat ik wist wie ik voor me had. Langzaam kreeg ik mezelf weer onder controle en ontspande iets onder zijn aanrakingen over mijn rug. Het was goed dat hij niet probeerde het over mijn huid te doen, dan was ik echt geflipt. Calum stelde voor dat ik een keer meeging als zijn familie op bezoek kwam en ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet. Het lijkt me wel leuk, maar ik denk niet dat ze mij er zo zeer bij willen hebben, ik ben niet zo spraakzaam bij mensen die ik niet ken, laat staan dat ik zo met hun om kan gaan zoals met jou. Dat wil ik ze niet aandoen," vertelde ik hem. Tuurlijk wilde ik Mali wel bedanken voor wat ze gedaan had, maar dan verdiende ze een fatsoenlijk excuus en dat ging niet in het echt. Ik zuchtte en ging rechtop zitten voor zover dat kon, al maakte ik geen aanstalten ergens anders te gaan zitten. Verder was het wel best zo, het bleef een vertrouwde omgeving. Ik keek op toen ik een zachte stem vanuit de deuropening hoorde. Ashton, en hij vroeg of hij mij kon spreken, waarna hij beloofde me niet aan te raken. "Dat is prima, Ash," antwoordde ik met een glimlach en ging nu wel van Calum af, zodat ik normaal kon gaan zitten. De jongen naast me vond het hopelijk niet erg, want zelf wilde ik best graag nog het een en ander met Ashton bespreken. We hadden ongeveer hetzelfde meegemaakt, al wist ik van hem de details niet en ik kon altijd proberen hem te helpen met hoe hij het moest verwerken.

---

Because I love him, do I need another reason?

Calum Hood
Harry leek gelukkig weer iets te kalmeren, terwijl ik haar beloofde het nooit meer te zeggen en zacht over haar rug streelde. Ik wist niet waarom het zo erg was om dat te zeggen, zolang het maar oprecht was en uit het hart kwam. Ik ging haar er niet om vragen. Als ze het ooit wilde zeggen, zou ik het wel horen, anders niet. Ik stelde voor dat ze een keer meeging als mijn familie hier was. Ze zouden het vast leuk vinden en dan zag ze ook eens andere mensen dan het stel ploerten waarmee ze hier 24/7 zat opgesloten, waar ik er een van was. Ik keek haar aan en glimlachte een beetje. "Ze vinden het vast leuk je te zien, Harry. Het maakt niet uit of je iets zegt of niet. Ze zijn blij genoeg dat ik wat uit mijn schulp ben gekropen en iemand heb met wie ik graag de tijd doorbreng. Ik weet zeker dat ze je graag ontmoeten." zei ik tegen haar met nog een kus op haar haren. Plots stond Ashton in de deuropening en hield ik haast automatisch Harry iets steviger vast. Ik hield de jongen met argusogen in de gaten en vertrouwde hem nog voor geen meter. Hij zag er nu wel niet gevaarlijk uit, maar iedereen wist hier beter dan de rest helemaal te vertrouwen. De meesten hier hadden namelijk een kort lontje. Ik had eigenlijk de neiging nee te zeggen toen hij vroeg of hij met mijn vriendinnetje mocht praten, maar het meisje was haar eigen persoon en had duidelijk al besloten dat ze het wel wilde doen. Ik liet mijn armen dus maar langzaam van haar af glijden. "Wees voorzichtig met haar. Een traan of een kras op haar huid en ik weet je te vinden." waarschuwde ik hem. Hij moest echt niets proberen, want ik schuwde nogsteeds niet terug van geweld als hij haar iets aan zou doen. Normaal was ik een vrij stabiele en vrolijke jongen, maar ik kon hem echt blijvend letsel toebrengen als ik dat zou willen. Ik keerde me daarna naar het meisje op mijn schoot. "Ik zit in de bieb als je me nodig hebt, prinses. Zorg goed voor jezelf." sprak ik haar zacht toe. Ik wist dat ik geen rust zou hebben tijdens het studeren, zolang ze niet veilig terug was, maar ik moest iets doen terwijl die twee spraken en in mijn cel hangen was ook niet echt iets wat goed was om te doen.

---

Bowties were never Cooler

Ashton Fletcher Irwin.

Harry stemt gelukkig in, hij wilt met me praten en lijkt niet boos of misschien zelfs bang. Calum verdwijnt, maar niet voordat hij me waarschuwt dat hij geen kras of traan wilt zien en ik knik, ik kijk wel uit, al had ik die plannen sowieso al niet. Als Calum weg is ga ik naar binnen, de cel in en wijs op zijn bed, om hem vragend aan te kijken, alsof ik hem wil vragen of ik kan gaan zitten. Mijn handen zijn in elkaar gevouwen en ik sla mijn blik even neer, om dan weer op te kijken. "Sorry Harry, het was echt niet mijn bedoeling en het was ook niet persoonlijk. Ik heb er ook echt niks op tegen dat jij een vrouw bent." Het zelfde excuus als tegen Luca gebruiken dan maar, al voelt liegen niet goed. En nu tegen Harry alleen nog maar minder, omdat ik hem aangevallen heb, hij zou daar wel een reden voor mogen hebben. "Sorry, als ik mijn medicijnen vergeet in te nemen doe ik rare dingen." Ik bedenk me dat dit niet de eerste keer was vandaag dat ik hem in enige vorm tegen zat, ik zat niet veel eerder ook al aan Calum. "En uh, het doucheicident. Het was niet mijn bedoeling jouw en Calum tegen te zitten, of wat dan ook, geen idee wat ik hier probeer te zeggen. Maar uh, tsja, ik ben een dick en toen was Calum daar en besloot ik, naja. Calum is daarin meegegaan, dus tsja, daar ook sorry voor." Dit is awkward, absoluut.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik wist nog steeds niet zeker of ik nou wel of niet mee moest gaan als zijn familie hier was, maar ik zag het nog wel. Er was tijd genoeg om het uit te vogelen en het zou ook fijn zijn als ik me in de tussentijd wat gemakkelijker voelde rond Calum, want dit was echt een uitzondering. Al nadenkend staarde ik voor me uit, tot ik werd onderbroken door Ashton die bij de deur stond en met me wilde praten. Ik was een erg vergevend persoon dus ik vond het geen enkel probleem. Ik was niet bang voor hem, niet zolang hij niet te dichtbij kwam of onverwachte dingen deed. Calum's armen gleden weg en als waarschuwing bedreigde hij de andere jongen zowat. Zacht gaf ik hem daarvoor een tik tegen zijn arm. "Niet zo gewelddadig, dat wil ik hier niet hebben," mompelde ik. Niet in mijn cel, waar alles enigszins prettig was. Ik knikte toen hij zei dat hij in de bieb zat en dat ik voor mezelf moest zorgen, waarna ik van hem af ging zitten zodat hij op kon staan. Nadat hij weg was keek ik naar Ashton die naar het bed wees en ik knikte weer, dan was er nog genoeg ruimte tussen ons. "Het is oké, ik begrijp het wel," zei ik tegen hem met een glimlach toen hij zich verontschuldigde, maar ik schudde resoluut mijn hoofd toen hij het weet aan zijn medicijnen. "Je liegt. Dat ging helemaal niet om je medicijnen, ik weet hoe het werkt en dan zou je niet zo reageren." Een halve glimlach verscheen op mijn gezicht en ik zuchtte, ik had aan hem gezien wat ik was, had dwars door hem heen gekeken en nu kon hij niet meer tegen me liegen. Ik beet op mijn lip omdat hij begon over daarstraks, wat ik liever liet gaan, gebeurd was gebeurd en er viel niks meer aan te doen. "Je liet je gewoon meeslepen, laat het maar gewoon zitten," mompelde ik, waarna ik hem recht aankeek. Er was iets en ik wist niet wat, het irriteerde me gruwelijk. "Ashon, ehm, ik weet niet of ik me ermee moet bemoeien, maar je weet toch dat ik ongeveer hetzelfde heb meegemaakt als jij? Je hoeft er niks mee te doen, maar weet dat je met me kan praten als je dat nodig vindt," zei ik zacht tegen hem. Alleen als hij wilde, ik ging hem niet dwingen over zoiets te praten. Zelf had ik dat ook nooit gewild en doordat dat was gerespecteerd was ik vooruit gegaan, ik wilde dat ook voor hem kunnen doen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Een beetje onhandig vraag door te wijzen of ik op zijn bed mag zitten, blijven staan is ook niet alles als je een gesprek aan wilt gaan en je verontschuldigingen aan wilt bieden zonder naar de persoon toe te rennen, sorry te schreeuwen en weer weg te snellen. Dat is mooi, dat hij dat het oké vind dat ik ga zitten en dat hij het wel begrijpt. Jammer genoeg weet hij dat ik lieg en zijn volgende woorden verwarren me. Ik begin dan ook vaag te brabbelen over het voorval onder de douche om maar over iets anders te kunnen praten en ook hier mijn excuses voor aan te kunnen bieden. Jammer genoeg komt Harry er hierna weer op terug en zegt dat hij hetzelfde heeft meegemaakt als ik.
      Allereerst hou ik mijn adem in, daarna barst ik in hoesten uit. Wat? Hoe weet hij wat er gebeurd is? En kan je het wel 'meegemaakt' noemen? Ik heb gewoon seks gehad en had er daarna spijt van, dat is stom ja, maar ach, het is erger dat ik mezelf er zo over aan het opvreten ben. "Wat?" pers ik er uiteindelijk uit. Eenmaal helemaal op adem gekomen klem ik mijn kaken op elkaar. "Hoe kom je erbij dat er iets is gebeurd?" Ik weet wel enigszins water met hem gebeurd ja, door de therapie, maar dat is toch heel anders. Ik schud mijn hoofd. "Nee, Dat is heel anders, jij bent-" ik kan het niet uitspreken, waarom niet? "Ik heb gewoon seks gehad, heel vaak en soms heb je spijt van een keertje." Ik haal mijn schouders op en lik over mijn lippen, ik heb zin in drank, nog meer dan normaal.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Ashton loog tegen me, en als je bij mij iets niet moest doen was het liegen. Ik had teveel meegemaakt om niet gelijk te spotten of iemand de waarheid sprak, het was niet makkelijk om te zien tenzij je wist waar je op moest letten. Ik wuifde het gedoe over de douches weg, ik wilde het niet meer horen. Het was gedaan, klaar, niks meer aan te veranderen. Dat was toch wel een beetje mijn naïeve kant. Daarbij vond ik het veel belangrijker dat de jongen wist dat hij iemand had om te praten over wat er met hem was gebeurd. Ik had het dan niet zo meegemaakt als hij, het kwam op hetzelfde neer. Een weke glimlach krulde mijn lippen omhoog toen ik hem zijn adem in hoorde houden en daarna in een hoestbui uitbrak. Ontkenning dus. Ik begreep het, in het begin had ik die gluiperige vos zelfs met hand en tand verdedigd, dat het mijn schuld was geweest. Nu wist ik een stuk beter dan dat. Terwijl Ashton langzaam kalmeerde keek ik een beetje voor me uit, om mijn hoofd te schudden hoe ik erbij kwam dat er wat was gebeurd. Alle tekenen waren er, ik kon het weten. Hij ontkende het weer, zei dat het gewoon seks was waar hij spijt van had gehad. "Dus je liegt niet alleen tegen mij, maar ook tegen jezelf? Ash, als er echt niks was gebeurd had je niet zo gereageerd toen je me daar zo zag staan. Dan had je niet geschreeuwd dat je me haatte en dat je het niet had gewild. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar voor mij klinkt dat erg alsof je... Nou ja, je begrijpt wat ik bedoel." Ik kon het na een jaar nog niet opbrengen het te zeggen, net als dat ik zijn naam niet eens durfde te denken. De schuld van zijn dood, moord, zou me overspoelen en dat kon ik niet aan. Trillerig door het onderwerp haalde ik adem en haalde een hand door mijn haar. "In ieder geval, ehm, je weet me te vinden als je iets wil vragen of gewoon wil vertellen, wat dan ook," zei ik zacht. Veel meer dan dit kon ik er niet zo over zeggen, niet nu al mijn gedachten pijnlijk helder waren en weggestopte herinneringen met flitsen omhoog kwamen. Dat mocht ik niet terug laten komen, dan zou ik nooit meer iemand in mijn buurt laten, dat wist ik net iets te zekere.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Natuurlijk ontken ik, maar Harry vind opnieuw dat ik lieg en nu ook tegen mezelf. Al snel ben ik niet meer de enige die overstuur is, maar begint ook Harry met me mee te trillen. Drank, drank, drank. Alcohol, alcohol, alcohol. Heel veel alcohol. Nu. Ik knipper, nee, ik mag niet weer beginnen te huilen. "Een vrouw kan een man niet..." Ik val stil en als het er dan uit komt klinkt het gebroken "Vv-er-krachte-en. Ik steek mijn eikel in haar, hoe wilt zij dat dan doen? Als iemand de ander ve-gedoet heeft ben ik dat geweest. Je weet waarvoor ik hier zit, misschien heb ik het gewoon eerder gedaan maar weet ik het niet meer. Harry, jij bent iets doorgaan, ik niet, ik heb iemand iets aangedaan, meerdere mensen." Met lamme knieën sta ik op en schud mijn hoofd, meer tegen mezelf. Ik hou het niet meer. Drup, drup, drup. Alcohol, nu. Knoop doorgehakt. "Ik heb nog een fles drank verstopt die ik ga benuttigen, wil jij ook?" vraag ik zachtjes terwijl ik mijn hand wild door mijn nog wildere haar haal. Het is puur een vraag uit beleefdheid, maar het is ook goed om iemand te hebben om mee te drinken, al zal dat minder voor mij betekenen. Ik weet dat ik gepakt zal worden als ik straks compleet dronken ben, maar dat kan me niks schelen. Ik heb het eerder gedaan en dat is niemand voorbij gegaan, maar die tijd in de isolatie kan ik aan, dit verlangen en deze gedachten enkel niet. Ik wil drinken, bloeden, drinken en nog meer bloeden. Het eerste kan ik vervullen, het tweede alleen met iets scherps en daarbij, daar word op gelet. Ik wil drinken, nu.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik kon nog begrijpen dat Ashton niet aan zichzelf toegaf wat er echt was gebeurd, en wie was ik om hem daar toe te dwingen, maar dat maakte niet goed wat hij daarna zei. Het maakte iets in me los, deed een vuur oplaaien dat ik al erg lang niet meer had gevoeld. Een vrouw kon een man niks aandoen, natuurlijk joh. Dat moest hij maar iemand anders wijs gaan maken. "Hou toch op. Er zijn talloze mannen die ten prooi zijn gevallen aan vrouwen. Verkrachting is verkrachting en dat toevallig een man slachtoffer is geworden maakt het niet minder erg als dat het een vrouw geweest zou zijn. Stereotypering, ooit van gehoord? Ja, jij hebt slechte dingen gedaan en ik ook, maar dat praat het niet goed wat er is gebeurd. Het spijt me als ik tever hierin doordraaf, maar een keer zal ook jij zien dat het nooit jouw schuld is geweest," zei ik fel tegen hem, al werd mijn stem tegen het eind steeds zachter. Ik moest op gaan houden erover te praten, er was een reden dat ik het eigenlijk nooit deed en me altijd zo positief instelde. Als ik erover nadacht, niemand hier had me eigenlijk zo erg gezien, toen ik hier net was isoleerde ik me van de rest tot ik stabiel genoeg was. Ashton stond op en wreef zuchtend over mijn slaap, dit was niet goed. Absoluut niet. Hij vroeg aan me of ik wat van zijn verborgen drank wilde en verbazend genoeg deerde het me op dit moment niet. "Graag, ik hoop dat het sterk is," mompelde ik. Het was niet slim en ik kwam hiervoor ongetwijfeld in de isolatie terecht, maar ik had dit nodig. Ik had mijn problemen nooit gedempt met alcohol of drugs, deels omdat ik erg gevoelig voor was en het effect drie keer zo erg was als bij normale mensen, maar ook omdat ik het zelf probeerde op te lossen. Nu wilde ik niets liever dan al die gedachten wegdrinken nu hij het had geopperd. Isolatie, een fikse kater, ach, ik redde me wel. Ik had me altijd gered, dat kon niet anders zijn als ik mezelf in net iets meer problemen bracht dan gewoonlijk. Wat anderen ervan zouden denken drukte ik weg, zeker Calum. Die kwam ik later wel weer onder ogen, ik had dit nodig en alleen als Ashton weigerde kon het me stoppen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Harry's woorden doen me steeds kleiner voelen, steeds ieler. IniminiAshton. Ik ben niet zo klein, im vergelijking ket Luke (Hemmings) wel ja, maar ik ben niet kleiner als Harry. Hoe kan dat dan? Ik heb het één verteld aan een vriend, of dat dacht ik, en ik weerd keihard uitgelachen. Wat voor sukkel was ik wel niet, wat haalde ik wel niet in mijn hoofd? Een vrouw, mij seks opdringen of zelfs verkrachten, ja tuurlijk. Ik heb zelfs op internet gezocht, maar altijd was de man de rat. Vrouwen. Kunnen. Mannen. Niet verkrachten. "Maar hoe?" mompel ik.
Harry kan wat alcohol ook wel waarderen en hij hoopt dst het sterk is, wat ik natuurlijk knikkend beantwoord. Deze fles is puur om dronken te worden, ladderzat, nog lammer dan Miley high was bij de awards (welke awards? Geen idee ik zit Iin de gevangenis). "Kom mee," zeg ik nog voor ik wegbeen, naar mijn eigen cel, als ik met die fles over de gang ga sjouwen is er nog altijd die kleine kans betrapt te worden. De fles heb ik snel gevonden, het is dan wel verstopt, maar ik ben echt niet vergeten waar ik hem verborgen heb. Nee, iedere dag nog wil ik hem openen en aanbreken, leegdrinken het liefst. De fles is handig geopend, een handigheid die ik gecreëerd heb met de tijd. Mijn lippen zet ik tegen de hals en met gsloten ogen van genot neem ik een slok. Voel de heerlijke kriebel in mijn keel. Daarna weet ik mezelf met een beetje kracht zover te keijgen de fles aan Harry te geven. Dit had ik nodig.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Ashton begreep overduidelijk niet hoe het kon dat een vrouw een man misbruikte en hoe graag ik daar ook op in zou gaan en hem uitleggen, dat ging niet. Niet zolang ik sober was tenminste. Ik zat zo dichtbij een paniekaanval, dan mocht ik niet gaan pushen. Alsof het zo was afgesproken stond de jongen op en stelde voor of ik met hem mee wilde drinken van zijn verborgen fles. Ik stemde in, een beetje drank kon vast geen kwaad en zelfs als dat wel zo was, ik had het nodig om even nergens meer aan te hoeven denken. Hij knikte als antwoord op mijn hoop dat het sterk was, mooi. Dat zou nodig zijn om de pijn te verdrinken. Ik moest met hem meekomen, dus stond ik op en volgde Ashton naar zijn cel toe. Daar ging ik naast zijn bed op de grond zitten en keek toe hoe hij de fles ergens vandaan haalde en die zonder enige moeite opende. Dat was nog best impressief om te zien, maar niet van belang op dit moment. Ik likte over mijn lippen in afwachting tot ik de fles kreeg, nadat hij een slok had genomen. Ik volgde zijn voorbeeld en nam ook een slok, hij had niet gelogen, het was inderdaad erg sterk spul, waardoor ik moest hoesten. Het brandde in mijn keel, maar het was geen slecht gevoel dus dronk ik er nog iets van, voor ik Ashton met een schuine grijns aankeek en hem de fles weer overhandigde. Hij hoefde toch niet bang te zijn dat ik meer dronk dan hij, hij kon er sowieso meer van hebben voor hij om lag dan ik. "God, dit is goed," mompelde ik en sloot mijn ogen, om mijn hoofd achterover op het bed te leggen. Het warme gevoel dat de alcohol door mijn lichaam verspreidde voelde erg prettig en deed mijn huid lichtjes tintelen. "Geen idee waarom ik dit nog nooit eerder heb geprobeerd," zei ik met een giechel tegen niemand in het bijzonder. Zelfs voordat ik in de gevangenis zat had ik dit niet overwogen, maar als ik er nu op terug dacht was dat misschien wel een goed idee geweest. Verlangend naar meer keek ik naar de fles, maar ik hoorde te wachten tot Ashton die aan me gaf, hij had het minstens net zo hard nodig als ik.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Harry hoest, wat grappig is, het is duidelijk dat hij geen groot drinker is, toch neemt hij nog een beetje en geeft me daarna met een schuine grijns te fles terug. Terwijl ik een grote gulp neem mompelt hij dat dit goed is, sluit zijn ogen en vraagt zich met een giechel hardop af waarom hij het nog nooit eerder heeft geprobeerd. Ik ga ook op de grond zitten, glimlach en neem nog een slok, iets te groot, wat ik daarna weg spoel met nog een klein beetje, waarna ik Harry weer de fles geef. Mijn blik valt even op de tekeningen, maar het boeit niet, ze liggen niet compleet voor zijn neus en so what, op het moment kan het me niet heel veel schelen. "Luca heeft me gezoend," zeg ik ineens. "Nee, wacht. Ik zoende Luca en toen zoende Luca mij. Ik zei dat het kwam door het gebrek aan pillen, maar dat was een leugen, ik heb ze gewoon ingenomen, en Luca zei dat hij me leuk vind." Ik ben stil, een hele tijd. "Dat kan toch niet?" Het verward me. Ja, ik weet dat ik hem leuk vind. Maar hoe kan hij mij leuk vinden? Ik ben een hoer, een verkrachter, ik ben gek, ik ben niks waard.

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Ashton voegde zich bij me op de grond met de fles in zijn handen en ik keek, haast gefascineerd, toe hoe hij het voor elkaar kreeg zoveel in een keer naar binnen te krijgen. Als ik dat probeerde ging ik waarschijnlijk dood, iets overdreven gezien. Misschien als ik eraan gewend raakte dat het beter ging, maar op deze plek werd het lastig om gewend te raken aan iets als alcohol. Het was een wonder op zich dat Ashton deze fles had met de kamers die op zijn tijd grondig gecheckt werden op verboden voorwerpen. Hij gaf me de fles opnieuw aan en ik deed de domme poging meer in een keer te doen, wat resulteerde in nog meer gehoest en zacht gevloek. Dat nam niet weg dat ik nog een slok nam om de kriebel in mijn keel weg te krijgen, moest kunnen. Ik trok mijn knieën deels op en rustte een van mijn armen daar, de ander was bezig met de fles, waaruit ik koppig nog iets dronk voordat ik hem terug aan Ashton gaf. Verbaasd keek ik naar hem toen hij opeens zei dat Luca hem gezoend had en er kwam een heel verhaal achteraan. "Wil je een eerlijk antwoord? Het kan heel goed dat Luca je leuk vindt, jij ziet het misschien niet, maar ik merk hoe hij naar je kijkt en over je praat. Hoe jaloers hij, en ik trouwens, was toen bleek wat er in de douches gebeurt is. Je bent niet helemaal normaal, maar wie is er nou normaal in deze tijd? Je bent aardig, of probeert het te zijn, je doet je best voor dingen en er zijn zoveel meer positieve dingen aan je. En hé, je bent niet lelijk," zei ik schouderophalend. Ik zou hierover niet tegen Ashton liegen, daar had ik geen reden voor, al kon het zijn dat ik niet helemaal doorhad wat ik nou precies zei, want ik kon een paar effecten al merken. Mijn blik viel op een paar weggemoffelde tekeningen en ik strekte mijn lichaam uit om erbij te kunnen. Ik bestudeerde ze kort. "Ik bedoel, kijk dan. Je bent ontzettend getalenteerd, deze zijn fantastisch, daar zou je iets mee moeten doen," zei ik zonder me af te wenden van het papier. Ik lette niet echt op de betekenissen achter alle strepen en vormen, ik zei gewoon letterlijk wat ik nu zag. Meestal dacht ik er lang over na voordat ik wat zei of mijn mening over iets gaf, maar al dit was toch een beetje een uitzondering op die regel.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Opnieuw probeert Harry teveel en opnieuw begint hij te hoesten, wat me doet lachen, maar daar hou ik al snel mee op. Zeker bij zijn antwoord valt er niet veel meer te lachen, maar wel na te denken. Kan Luca mij leuk vinden? Als het waar is, wat houd me dan tegen? "Ik vind het eng," zeg ik zachtjes, waarna ik nu niet één, twee, of twee en een beetje aantal aan slokken uit de fles neem, ik heb meer nodig. Ik wil snel dronken worden, zo snel mogelijk. "Bedankt," mompel ik toch zachtjes voor ik nog een slok neem en de fles weer aan hem geef. Het is balen dat het even duurt voor alcohol inkickt, wat mij betreft kan het niet snel genoeg gaan. Mijn eerste reflex als Harry de tekeningen pakt is ze uit zijn handen te trekken, maar hij heeft de fles drank ook en die wil ik niet omstoten, daarbij bedenk ik me daarna dat ik Calum een belofte heb gedaan. Wat hij zegt overde tekeningen doet me blozen. Ik zou wel willen, veel liever als deze studie die nooit wat gaat worden. Maar wat wil ik dan gaan doen? Hoe? "Dankje, maar ik denk dat -dat een beetje onrealistisch zou zijn, al zou ik wel willen." Ik staar voor me uit, kijk hem niet aan. Ondanks het andere onderwerp gaat dat sombere gevoel nog steeds door me heen. Ik ben nog niet lam, de drang te snijden is er nog en de negatieve gedachten, die herinneringen, die zijn er ook nog. En terwijl de alcohol langzaam binnen sijpelt word mijn muur er niet aan te denken steeds slapper, weker. "Harry?" vraag ik zachtjes, niet wetend waar ik naartoe wil, mijn stem wat trillerig. Daarna schud ik mijn hoofd. "Nee, laat maar." Het is niet belangrijk en ik kan er niet over praten, zelfs met hem niet. Hij zegt dat hij hetzelfde heeft meegemaakt als mij, maar heb ik wel hetzelfde meegemaakt als hem, of iets wat maar een beetje in de buurt komt? Ik betwijfel het, ik betwijfel het ten zeerste. En als dat wel zo is, wat moet ik er dan mee? Dat toont alleen maar aan hoe zwak ik ben. En waarom kan ik er dan niet overheen komen? Terwijl hij dat wel kan, of tenminste redelijk, over iets veel ergers. En waarom besloot ik een ander meisje hetzelfde aan te doen? Waarom besloot ik hetzelfde monster te worden?

---

Reality's overrated.

Harry Styles
Ik knikte begrijpend, het was logisch dat Ashton het eng vond als mijn vermoedens klopten. Maar hij verdiende iemand die om hem gaf zoals Luca dat deed, die hem kon helpen zijn wonden te helen. De littekens zouden dan voor altijd blijven, ze werden wel minder zichtbaar en stopten met pijn doen. De jongen bedankte me, waarvoor precies wist ik niet. Het was in ieder geval fijn om te weten dat ik hem ergens mee had kunnen helpen. Hij gaf me de fles weer aan, die ik gulzig aan mijn lippen zetten en een paar kleine slokken nam. Ik wist nu wel beter dan in een keer veel te drinken. Vanuit een hoek spotte ik een paar tekeningen, die ik uit nieuwsgierigheid al snel in mijn handen had en ze kritisch bekeek. Ik had geen idee dat hij zo getalenteerd was, dit was het soort dat je op exposities zag, waarvoor je zou betalen om ernaar te kijken. Daar kon hij het nog ver mee schoppen. Ik glimlachte om de blos die ik op zijn wangen zag, dat was weer iets anders dan die geacteerde glimlach. "Als je er je best voor doet, lukt het je echt wel," mompelde ik en nam nog een slok van de fles. Langzaam raakte ik gewend aan het brandende, warme gevoel in mijn keel en aderen. Het was verrassend fijn. Ik legde de tekeningen naast me neer en zette de fles erbij zodat ik me uit kon rekken en zuchtte diep. Schuin keek ik hem aan toen hij mijn naam zei, al vervolgde hij het met dat ik het moest laten. "Zeg het maar, je kan me alles vragen," beloofde ik Ashton. Normaal was hij zo uitgesproken over alles, maar dit lag dus blijkbaar erg gevoelig en dat kon hij bij mij kwijt, als hij dat wilde dan. "Als ik het makkelijk voor je kan maken door zelf eerst te vertellen moet je dat zeggen, ik begrijp dat het moeilijk is," mompelde ik en pakte de fles weer op om een slok te nemen. Zo ging het wel erg hard met de alcohol, maar dat maakte niet uit. Dat had ik nodig als ik moest gaan vertellen zonder in te storten. Hoewel, het duurde nog wel even voordat de effecten van de alcohol echt in zouden slaan, ik kon toch hopen dat het daardoor makkelijker werd.

---

Because I love him, do I need another reason?

Ashton Fletcher Irwin.

Zijn woorden over mijn pennenstreken zijn ongemakkelijk en flattering tegelijkertijd. Nadat hij heeft gezegd dat het kan lukken als ik er mijn best op doe haal ik mijn schouders op. "Misschien," zeg ik, nee, dat gaat niks worden. Ik ben namelijk niet zo goed ergens mijn best voor te doen, ja, als ik iets heel leuk vind of heel graag wil ga ik er wel voor, maar het blijft een issue. Zeker omdat dit al zo onbereikbaar is. Waarom ik zo onbedenkelijk zijn naam moet zeggen weet ik niet en ik plak er ook een laat maar achter, toch laat Harry het niet zitten em zegt dat ik het kan zeggen en of het me misschien makkelijker maakt als hij begint. Ik denk na, mijn blik gaat van de kale muur kort naar de fles die nog in Harry's bezit is. Nee, ik zal het niet uit zijn handen plukken, maar ik wil nu wel meer, nu direct en het is een uiterst ongeduldige bloedsdorst. Problemen met grote slokken drank nemen heb ik eigenlijk nooit gehad, als ik teveel achterover sla in een keer dan voel ik jet even en ik heb dat een keer goed gehad met een glas rosé (waarschijnlijk meer om de smaak) maar ik ben niet voor niets goee in shotjes. Dat mag dan wel zo zijn, maar wil ik dat Harry eerst gaat vertellen? Dan moet ik ook en dat wil ik niet, dat kan ik niet. Maar is hwt niet goed om erover te praten? Ik weet niet. Uiteindelijk blijf ik maar stil en haal ik opnieuw mijn schouders op. Ja, het is overduidelijk dat ik hier niet mee om kan gaan. Maar ik heb dsn ook geen idee hoe en al is het al jaren geleden, ik ben niet verder als iemand die het een dag geleden heeft meegemaakt. En dan heb ik nog niet eens een idee hoe en wat en hoe het eigenlijk kan. Eigenlijk ben ik gewoon een rotzooi, zo kan je het wel noemen ja.

---

Reality's overrated.