Lost In Paradise || Speeltopic - Speeltopics

Een groep vrienden gaan samen op vakantie naar een tropisch eiland. Een dure reis, maar de meeste zijn dan ook vastbesloten er een onvergetelijke vakantie van te maken. Alles gaat goed, totdat ze in de auto zitten. Ze zijn net aangekomen met hen vlucht en in hen huurauto's rijden ze naar de accomodatie waar ze de dagen zullen doorbrengen. Daar komen ze echter nooit aan. Tijdens de reis komt er plots een diepe mist, waardoor alle auto's terecht komen in een botsing en iedereen even van de wereld is. Wanneer ze wakker worden, hebben ze geen idee waar ze zijn. Het enige wat ze kunnen herinneren is wat ze hebben gedaan sinds ze op het eiland zijn aangekomen. De enige hulpmiddelen die ze hebben, zijn degenen waarbij ze in de auto zaten. Of ze zich uit de situatie gaan redden weet niemand. Één ding is zeker; het wordt een onvergetelijke vakantie...

Deze RPG is gebaseerd op Lonely Road. Deze RPG is een tijd geleden geopend door Davon, maar vervolgens ook snel weer doodgelopen. We hebben haar toestemming op het opnieuw op te starten.

Regels:
• Schrijf in Abn Nederlands en volg de juiste spellingsregels.
• Bestuur enkel je eigen personages, behalve als toestemming van de speler van het personage hebt.
• Schrijf minimaal 200 woorden per post. Dit is makkelijk te behalen.
• Nieuwe topics worden alleen aangemaakt door Sadventure en mij.
• Wees aardig tegen elkaar.


We beginnen wanneer iedereen aankomt op het vliegveld. Dat is de plaats waar ze verzamelen. Ze zullen dus ook allemaal met hetzelfde vliegtuig vertrekken. Het is 's ochtends vroeg en het vliegtuig vertrekt om 7:00. Al dat gedoe met douane bestaat even niet, dus ze verzamelen direct in de gate.

De groepen zijn als volgt;

• Daniel, Amy, Jeremiah, Elisa, Sebastian, Liliam.
• Jason, Maeve, Samantha, Liam, Vincent.
• Cayden, Patrick, Elle, Aeroline, Scarlett.

[ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 22:00 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

      Jason Pierce.
De blikken die ieder hier naar een ander stuurde, achter de rug om of te zien, was voor hem een grappig aanzicht. Het deed hem dingen inzien van ieders kant – de ene geërgerd, de ander kwaad, en dan was er nog de lieve, aardige blikken. Of verliefdheid – dat was zeer gemakkelijk om op te merken. Vooral als de vrouw met een hoger toontje ging praten, dat was meestal de verrader. Het was bewezen dat vrouwen met een hoger stemmetje gingen praten voor de jongen waar zij enig interesse in had.
      Nee, Jason was geen gedachtelezer of zielenknijper – zoals men dat ook wel noemde, het waren de simpele handelingen van een mens die het hem lieten weten. Hij kende de mensen niet, de meeste niet weliswaar –- natuurlijk had hij wel vrienden, maar dat maakte hem niks uit. Des te meer zielen, des te meer vreugd!
      “Niet zulke lange gezichten – er staat ons een fantastische reis tegemoet,” sprak hij met een glimlach.

      Met enkel twee volle tassen slofte hij op een kalme manier de parkeerplaats over. Het vliegtuig was net geland en ze waren op weg naar de auto's. Eenmaal aangekomen, gooide hij deze met een gemakkelijke, nonchalante gooi in de achterbak van de auto, waarna hij naar voren slofte en – de ruzie negerend in een andere auto – in de auto ging zitten bij zijn 'groep'. Waar hij Elle zag zitten; met een bruisende glimlach ging hij naast haar zitten; op het punt te spreken, tot hij de sfeer rond haar opmerkte. “Nou, ik ken een mooie vrouw die wel een opknapper nodig heeft,” grinnikte hij met zijn aanstekelijke lach. En voor ze iets zou kunnen antwoorden, duwde hij een sigaret in haar mond en stak 'm aan, vervolgens bij zichzelf. Hij zakte ietwat onderuit en legde zijn voet op zijn andere been – de typische mannenzit. “Brand maar los.”

| Niet veel, maar hey. |

[ bericht aangepast op 27 jan 2015 - 17:17 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Vincent Smiths

Het portier vloog nogmaals open, mijn ogen brandde in die van Elle. "Heel erg leuk om te weten dat ik de vakantie alleen kan doorbrengen.. En voor jou, Vincent Smiths, denk er nog één keer aan me zo aan te kijken alsof ik een minderwaardig zusje ben -- dan ben jij een kop korter. En voor jou, Patch Aldertree, zeg het gewoon als mijn aanwezigheid jou niet interesseert." Ze was al weg voordat ik kon antwoorden en ik floot even kort door mijn tanden, ik was niet persé bang voor Elle maar ze kon zeker dreigend overkomen. Mijn blik ging naar Patch en ik fronste. ''Waar kwam dat nou weer vandaan?'' Hij grijnsde wat mij deed twijfelen over de situatie.
En in plaats van dat hij doorging op het onderwerp wist hij precies wat hij moest zeggen om mij van gedachten te laten veranderen. ''Het gaat een mooie week worden, Vincie — hopelijk zijn er wat leuke exotische dames te vinden. . .'' Bij die gedachten moest ik iets breder grijnzen, elke nacht een ander als het mee zat. De plek waar wij heen gingen was de plek waar de getinte dames elke dag in bikini's liepen, het warme weer bracht alleen maar mooie dingen. Ons gesprek werd helaas ruw verbroken door Samantha.
      ''Ik herhaal, wat heb jij opeens?'' Mijn blik ging geërgerd over haar heen, moest ze dat nu persé doen? In een auto waar je, je niet kunt omdraaien zonder dat je op de ander zijn schoot zit. Ik kon mijn mond niet houden en zuchtte –– duidelijk geïrriteerd. ''Alsjeblieft zeg. . . Begin je nu al?'' Sprak ik. ''Hoeveel moet ik je geven zodat je de hele rit je mond dichthoud?'' Doordat Patch in het midden zat en ik geen ruzie voor hem langs wilde maken zakte ik terug op de zachte, comfortabele stoel.

[ bericht aangepast op 26 jan 2015 - 22:30 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Liliam O’Dair

Het was mij niet ontgaan dat de glimlach op Caydens gezicht onmiddellijk weer weg was wanneer hij zich naar mij draaide, maar dit negeerde ik.
‘Ik heb nog nooit in mijn leven gevlogen, dit zal de eerste keer worden. Wordt nog leuk met mijn hoogtevrees,’ antwoordde Maeve. Aangezien ik ook geen ervaren vlieger was, wist ik niet echt wat ik daarop moest antwoorden. Ik kon moeilijk iets zeggen dat haar gerust zou stellen of haar enthousiaster zou maken. Ik had weer een handig onderwerp gekozen –not.
‘Ik heb een aantal keren gevlogen. Ben je zenuwachtig dan?’ Ik haalde mijn schouders op op de vraag van Cayden.
‘Niet in het bijzonder. Eerder…’ Ik dacht even na over de juiste benaming. ‘Nieuwsgierig.’ Misschien niet het perfecte woord, maar het was het beste waar ik op kon komen.
‘Weten jullie trouwens wie er nog moeten komen? Wachten staat niet op mijn lijst met favoriete bezigheden,’ ging Cayden verder en ik schudde net als Maeve mijn hoofd. Het leek erop dat de meesten er al waren, maar met zo’n grote groep kon ik het niet met zekerheid zeggen. Ik had immers geen lijst en ergens was iedereen zelf ook wel verantwoordelijk dat hij of zij op tijd bij de gate was. Ik ging er immers vanuit dat als ik niet op was komen dagen de anderen gewoon op vakantie waren gegaan. Hoewel, misschien dat een aantal zich zorgen hadden gemaakt en mij in ieder geval in paniek hadden opgebeld, maar Seb was er en Liam was er ook, dus ik kon nu niemand bedenken die ik echt miste. Ik gaf dus door de blijven knikken aan dat ik mij bij Maeve’s antwoord aansloot.
‘Hoe gaat het met jullie?’ Was vraag nummer drie van Cayden. Mijn blik ging naar Maeve om die de kans te geven eerst te antwoorden.
‘Het is wel eens beter geweest. Ik ben echt toe aan een vakantie.’ Ik opende mijn mond om ook een antwoord te geven en te zeggen dat het dan goed uitkwam dat we naar een prachtig tropisch eiland gingen, maar werd onderbroken door een metalen stem die omriep dat we naar het vliegtuig moesten. Ik glimlachte even en tilde mijn bagage weer op, zodat ik de menigte kon volgen, terwijl ik mijn boardingpas weer tevoorschijn toverde en daar mijn stoelnummer vond. Op naar dat eiland!

Met een opgelucht gezicht, stapte ik de warme zomerzon in. Even had ik mij zorgen gemaakt om het feit dat mijn bagage misschien niet veilig over was gekomen –dat zou echt iets voor mij zijn, maar nu ik alles in mijn handen had, waren die zorgen verdwenen en kon de vakantie beginnen. Ik liep naar de auto waar ik in zou zitten en keek van een afstandje naar de vier mensen die daar al stonden. Een frons verscheen op mijn voorhoofd, toen ik één van de twee meiden, Amy, op het dak van de auto zag staan met een boze man ernaast. Juist ja… Ik toverde mijn frons weg en liep naar het groepje toe. Ik schonk de arme man een verontschuldigende glimlach toe en keek toen met een lichte grinnik op naar het meisje op het dak.
‘Ik denk niet dat dit dé handigste manier is om vriendjes te worden met de lokale bevolking en wie weet, misschien hebben we ze nog wel hard nodig,’ zei ik haar met een knipoog en keek om mij heen of ik Seb al ergens zag. Als het goed is zou hij bij mij in de auto zitten.

[ bericht aangepast op 27 jan 2015 - 11:54 ]

---

Happy Birthday my Potter!

Wanneer ik de brede grijns rondom de mondhoeken van Vince zie verschijnen, weet ik voor de volle honderd procent dat ik zijn aandachts van Elle af heb weten te halen en hem terug heb gehaald naar het hier en nu. Daarbij beloofd ik in gedachten aan mezelf dat ik mijn aandacht deze vakantie op Vince zou gaan richten. De jongeman was niet voor niets mijn beste maatje en daar zouden we eens goed van gaan genieten door ons te storten op de vrouwelijke bevolking van dit warme paradijs. Echter — voordat Vince de kans krijgt om een antwoord terug te geven op mijn woorden, worden we ruw en bruut onderbroken door Sam die inmiddels in de auto naast me is komen zitten.
      ‘Ik herhaal: wat heb jij opeens?’ Mijn blik houd ik gericht op de voorruit van de auto, aangezien ik Sam niet aan wilde kijken op dit moment — ik was nog steeds ontzettend woedend op haar doordat ze in het vliegtuig enkel en alleen oog had gehad voor Jeremiah en niet voor haar beste vriend die zowat dood ging van de angst. ‘Alsjeblieft zeg. . . Begin je nu al? Hoeveel moet ik je geven zodat je de hele rit je mond dichthoud?’
Alhoewel ik normaal een snauw had gegeven aan Vince over het gegeven dat hij rustig moest doen tegenover Sam, kan ik nu niet anders dan een lichte glimlach rondom mijn mondhoeken laten ontstaan. ‘Misschien moeten we Jeremiah vannacht langs haar kamer sturen, dan zal ze de rest van de vakantie tenminste een debiele grijns op haar gezicht hebben en ons niet meer lastig vallen,’ zeg ik luchtig tegen niemand in het algemeen — waarbij ik Sam’s blik blijf ontwijken. Doordat de auto niet veel ruimte bood, probeerde ik mijn rechterkant zoveel mogelijk van Sam weg te trekken, zonder al te veel tegen Vince aan te leunen. Hopelijk zouden we snel aanrijden en konden we de huisjes in trekken om vervolgens snel te verdwijnen naar het strand of een cocktailbar.
      ‘Zeg Vince,’ begin ik dan casual — de aanwezigheid van Sam negerend. ‘Wat denk jij: gewoon bikinibroekje of string? Heb in het vliegtuig nagedacht over wat mijn voorkeur is, maar ik kon me niet echt goed concentreren.’ Bij het laatste woord plaats ik een scherpe toon, zodat Sam kon horen dat ik me tijdens het vliegen nergens anders op had kunnen richten dan mijn angst: mocht het haar eindelijk eens helder gaan worden.

---

•

Seb was erg rustig in het vliegtuig. Vliegen, en reizen in het algemeen, had hij altijd al fijn gevonden. Rustgevend gewoon. De wolken waren mooi en wit geweest, af er toe grijs en donker in de verte. Achter Seb had een jongen gezeten, niet ouder dan elf jaar, die de rugleuning als zijn persoonlijke trapdoel had benoemd. Nadat Seb zich echter een keer had omgedraaid had hij niks meer van de jongen gemerkt. Toch fijn, om er zo intimideren uit te zien. Hij had al vaker gevlogen, maar nog nooit had hij last gehad van vervelende mensen, behalve die vrouw die wijn over hem heen morste de eerste keer dat hij vloog. Dat was waarschijnlijk een van zijn grappigste herinneringen, als het niet zijn net nieuwe mobiel en zijn oortjes had vermoord. De vrouw was voor de rest wel aardig geweest. Dat wad toch alles waar hij aan dacht terwijl hij het nieuwe panic at the disco album opzocht. Veel praatte hij niet tijdens de reis, vooral omdat hij nog moe was, aangezien het nog veel te vroeg in de ochtend was.


Nadat ze eindelijk geland waren liep Seb op een slakkengang door de douane nadat hij eindelijk zijn weekend tas terug had. Terwijl hij zijn Twitter en Facebook update over zijn aankomst keek hij even rond naar wat voor soort mensen er nou waren op het eiland. Maar erg druk was het niet, ook al zag het er niet ongezellig uit. Hij liep met zijn weekendtas om zijn schouders richting de mensen waarmee hij in de auto zat en stopte met lopen zodra hij naar Liliam stond. "Ik denk dat mensen nu al merken dat wij niet van hier zijn," mompelde hij zacht, terwijl hij met een schuin hoofd naar het zootje keek dat jij zijn vrienden noemde. Hij haalde zijn fotocamera tevoorschijn en nam een paar foto's, net zoals hij gedaan had in de vlieghal. Hij moest eerlijk bekennen dat hij van sommige mensen meer foto's zou maken dan van andere, maar dat was toch zeker niet zijn schuld? Zolang je aardig was verdiende je het om op de foto te staan.

[ bericht aangepast op 27 jan 2015 - 13:53 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

      Terwijl ik plaatsnam in de auto, had ik mijn blik recht voor de stoelleuning voor me gezet. Ik werd snel wagenziek, de enigste die het wist -- zijn mijn ouders en Vince, die al zo vaak hebben meegemaakt hoe ik mezelf in de auto hen overgegeven. Vaker vroeg ik me wel is af of Patch ook die dingen van mij wist, die niemand buiten de familie hoorde te weten -- alhoewel Vince en Patch beste vrienden waren en alles delen, had ik vaker het idee dat hij meer van me wist dan hij normaalgezien hoorde te doen. Meestal stelde ik me die vraag in mijn woede op Vince, gezien ik niet wist hoe hij erop reageerde -- alhoewwl het per slot van rekening mijn broertje was, waar wij samen als jong volwassenen een kamer delen, hij zou zoiets vast niet zeggen.
      Echter nadat ik een gefrusteerde zucht losgelaten had, voelde ik aanwezigheid naast me. "Nou, ik ken een mooie vrouw die wel een opknapper nodig heeft." De aanstekelijke lach kon ik uit duizenden herkennen, Jason. Maar hij stak voor een reactie mogelijk was, zoals gebruikelijk -- een sigaret op.
      "Brand maar los." De streep rondom mijn lippen maakte plaats voor de gewoonlijke grijns/glimlach, gewoonweg door de aanwezigheid van Jason. "En waarschijnlijk is die opknapper, een knappe man die een sigaret aan het roken is?" Vroeg ik met een zelfzekere blik, deels ontweek ik z'n vraag -- maar hem nu iets verzwijgen zou alweer een fout zijn, net zoals dat onnodige gekibbel zonet van me.
      "Een meningsverschil tussen Patch, Vince en mij." Dat was er makkelijk uit en tevreden legde ik mijn hand op z'n been en keek hem met een glimlachje aan, waarna mijn blik naar de sigaret gleed. Ik was geen roker, maar af en toe deed me niets. "Trekje?"

[ bericht aangepast op 29 jan 2015 - 18:15 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

      Met een lange zucht, die z'n lippen verliet, liet Jeremiah de sigaret op de grond vallen -- die hij vervolgens uitdrukte met de punt van z'n oude Allstars. Hij was geen persoon, die snel dingen goed hield of ze vaak gebruikte -- maar de donkerblauwe Allstars gingen al zo een twee jaar mee en ze waren totaal niet afgetrapt te noemen.
Met een behendige beweging viste Jerce zijn onmoderne mobiel uit de zak van z'n leren jas, voordat hij zich soepeltjes ontdeed van de donkerbruine jas -- die hij rustig achter zich neerlegde. Zijn witte shirt kwam nu naarvoren, maar de hitte was niet te verstoppen -- dus kon hij gelijk beginnen met z'n jas afleggen.
      Onhandig hield hij z'n mobiel in de lucht voor bereik, maar ook dat werkte niet. Jeremiah liet het mobieltje in zijn kontzak glijden voordat hij snel uit een andere zak van de jas zijn zonnebril eruit haalde, nu kwam het nog niet van pas -- maar misschien kwam hij later wel ergens van pas, gezien de zon al aardig leek te gloeien aan de blauwe hemel.
      Echter de gezichtsuitdrukking van Jerce veranderde heel snel, toen hij een klap hoorde. Zonet was er ook al een klap geweest, het leek wel op één van een auto. Met een zucht van irritatie, liep hij op het geluid af om daar een huilende Sam aan te treffen. Sussend haalde hij snel een hand door haar blonde plukken," what's wrong?" Vroeg hij uitermate voorzichtig.

[ bericht aangepast op 27 jan 2015 - 20:17 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

      Rustig aar hij over Sam's hoofd, wanneer ze zich in Jerce armen stort. "P.. P.. Patch is.. Patch is opeens ontzettend kwaad ofzo op me.. Blijkbaar omdat ik in het vliegtuig een geweldige vlucht gehad heb zonder 'gaat het' aan hem te vragen wegens zijn v.. v.. vliegangst.. Nou gaan hij en Vincent.. Nou gaan hij en Vincent mij de hele tijd uitlachen en allemaal grapjes maken over.. Over jou en mij.." De warmte van haar lichaam verliet de Zijne en Jeremiah was plots als een standbeeld vast genageld.
      "Niemand beledigt mij, verdomme!" In een was kreeg Jerce mee wat er gebeurde, Sam had Patch zojuist op z'n neus geslagen. Dit vroeg om aandacht, met een schreeuw kwam hi tussen Patch en Sam in. "Sammie!? Ben je gek, je kan hem niet zomaar slaan om grapjes?! Het is je beste vriend, het was dan überhaupt mijn schuld dat je naast mij zat als jij weet wat er met hem is!" Jeremiah besloot niet over zijn angst te beginnen, hij kende angsten -- het gevoel dat naar op je drukte. Voorzichtig keek hij naar Patch, bang om een reactie. "Gaat het?" Murmelde hij wat stilletjes..

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Vincent Smiths

‘'Misschien moeten we Jeremiah vannacht langs haar kamer sturen, dan zal ze de rest van de vakantie tenminste een debiele grijns op haar gezicht hebben en ons niet meer lastig vallen.'' Een speelse grijns verscheen nu ook op mijn lippen nu ik doorhad dat Patch niet tegen mij in zou gaan.
‘'Zeg Vince,’' sprak hij. '‘Wat denk jij: gewoon bikinibroekje of string? Heb in het vliegtuig nagedacht over wat mijn voorkeur is, maar ik kon me niet echt goed concentreren.’' Een lachje verliet mijn lippen.
      ''Godverdomme, Patch! Ik snap best dat jij vliegangst heb, en ik vond het dan ook ongelooflijk klote voor je! Het is alleen niet zo dat ik alleen jou te vriend heb, zo zielig ben ik nog net níét. Het spijt me dat ik geen aandacht meer aan je had besteed, en dat meen ik, maar je moet me ook een beetje lol met mijn ándere vriend gunnen. Jullie twee zijn de enige die ik heb! Als je nu zo gaat doen, weet, dan ben ik er gewoon helemaal kapot van! Omdat ik wéér de verkeerde mensen heb vertrouwd en het leven mij blijkbaar helemaal niks gunt!" Ze hief haar vuist op dreigend op maar laat die dan weer dalen. De portier vloog weer open en ik floot nogmaals door mijn tanden. Dat wijf spoorde echt niet, op geen enkel gebied. Niet veel later ging de portier wéér open en zag ik hoe Patch de vuist tegen zijn gezicht aankreeg waardoor ik ook uit de auto stapte en kort met mijn hand over mijn gezicht wreef en vervolgens op Sam afstapte om haar een duw te geven.
      Ja, ik had niks tegen een beetje ruzie. Mijn frustratie uiten op een manier van agressie was beter dan er een half uur over zitten te praten. Ik had het eens geprobeerd met Elle maar daar kwam niks uit, ik kon mijn gevoelens gewoon niet uiten. Ik liet het alleen maar merken. Mijn blik ging naar Patch en ik stapte iets naar achter, ik wou geen klap van Sam of ik zou de eerste uit delen. Ik was niet bang om een meisje te slaan – al was het mijn bloedeigen zus. Iedereen stond gelijk en zo sterk was ik nou ook weer niet, iedereen zou een kans tegen mij hebben. Uit stress graaide ik in mijn zakken op zoek naar een sigaret, ik rookte niet veel net zoals mijn zus maar bij zenuwen kon ik er wat van. Ik floot nu naar Patch en was benieuwd wat hij ging doen.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Voordat Vince de kans weet te nemen om een antwoord te geven op mijn gestelde vraag, start Sam plotseling met een gehele tirade waardoor ik niets anders kan dan mijn kaken op elkaar klemmen en mijn kijkers strak op de voorruit gericht houden. Wanneer ze eenmaal besloten heeft om uit de auto te stappen, laat ik een diepe zucht over mijn lippen rollen en herhaal haar woorden nogmaals in stilte in mijn gedachten om ze zo te kunnen analyseren.
      Sam dacht dus daadwerkelijk dat zij de enige persoon die het moeilijk had en dat ze daardoor op allerlei verschillende momenten plezier mocht hebben — ondanks de angsten en gevoelens van andere personen. Prima, maar dan hoefde ze niet meer bij mij aan te komen. Wanneer ik door de autoruit zie dat Jeremiah naar de achterzijde van de auto aan het wandelen is, kan ik niet anders dan verward mijn hoofd heen en weer schudden. Was hij compleet geobsedeerd met Sam of had hij gewoon geen andere vrienden in de groep?
Nooit vond ik het fijn om Sam bij Jeremiah te zien, waarom zou ik niet weten — het was een vreemde vorm van jaloezie die ik niet kende. Sam had ik altijd gezien als een beste vriendin, niet als potentieel vriendinnetjes materiaal. Maar stel dat ze dat wel was en ik zag het niet? We pasten perfect bij elkaar, dat kon helemaal niet ontkennen.
      Voordat ik de kans krijg om verder na te denken, wordt het portier opnieuw open gegooid en weet ik mee naar buiten te strompelen wanneer een hand mijn t—shirt vast weet te nemen. Wanneer ik mijn balans eenmaal heb gevonden en zie dat het niemand minder is dan Sam die me uit de auto heeft getrokken, trek ik een van mijn wenkbrauwen op. Doordat ik op het punt sta om iets te zeggen, zie ik haar vuist niet aankomen en voel ik plotseling een scherpe pijn door mijn gezicht schieten — ook al ben ik stevig op mijn voeten blijven staan.
‘Niemand beledigt mij. Verdomme.’ Plotseling schijnt alles in een stroomversnelling te gebeuren: Jeremiah — hoe voorspelbaar — komt aangelopen om Sam naar achteren te trekken en vanuit het niets staat Vince naast me om Sam een harde duw na te geven. Wanneer Vince een fluitend geluid naar me maakt, raak ik pas uit mijn vage roes waarbij ik een vloeistof langs mijn lippen voel lopen. Fijn, bloedneus. Nu werd mijn t—shirt vies.
      Voor even laat ik mijn hand omhoog komen om ruw langs mijn gezicht te wrijven, ook al stroomt het bloed daarna weer in kleine straaltjes naar beneden. Casual veeg ik mijn hand af aan mijn t—shirt, dat toch al compleet verpest was. Wanneer ik omhoog kijk richting Vince, staat er een grote grijns op mijn gezicht: ik liet me niet zo maar gek maken.
‘Dat kind is nu echt gek geworden. Als eerste denkt ze dat iedereen altijd voor haar klaar moet staan, maar als anderen het moeilijk hebben mag zij wel een fijne tijd hebben. Als tweede denkt ze dat ze iets kan bereiken door mij een veeg over mijn gezicht te geven. Wat schattig.’ Voor even laat ik mijn blik over Jeremiah glijden, die me had gevraagd of het ging. Grinnikend schud ik mijn hoofd even: wat dacht die gozer wel niet?
‘Kom Vincie, Sam mag een andere auto zoeken,’ lach ik dan hard — waarna ik me om draai om de auto in te stappen.

---

•

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

(Wanneer gaan de auto's van start? En het ongeluk?)

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Jason Pierce.
Haar lippen die voorheen een strakke streep waren geweest, waren veranderd in een glimlach. 'En waarschijnlijk is die opknapper, een knappe man die een sigaret aan het roken is?' De man moest lachen door haar zelfverzekerde blik en vooral door de gedurfde vraag. Hij wist dat hij een goed uitziende man was, maar het gebruiken voor zijn eigen doeleinden zou hij niet doen. Sommige mannen deden dit, wat hij verachtelijk vond.
      “Ik ben zeker een knappe man, hé?” Wist hij te zeggen op een laatdunkende manier, wanneer hij naar haar keek en ietwat overdreven zijn hand door zijn haar haalde – zoals men zo vaak dramatisch deden in shampoo reclames. “Nou, Elle, je weet nog steeds de juiste complimenten tegen een man te zeggen.” Natuurlijk wist hij dat er wel wat meer was dan ze liet zien, maar hij wilde haar enigszins opvrolijken. Hij was niet dom, hij kende haar er goed genoeg voor. Haar ogen hadden ook een heel ander verhaal laten zien dan haar glimlach.
      'Een meningsverschil tussen Patch, Vince en mij.' Wanneer hij een hijs nam en in de voorruit van de auto keek, werd hij al rustig door het uiterlijk van het eiland. Heerlijk weer, prachtige vrouwen en geen zorgen: Prachtig toch? Hij tikte zijn sigaret af, tegelijkertijd dat hij een hand op zijn been voelde; wat van Elle afkomstig was. Hij had haar glimlach met een sukkelige grimas terug geantwoord.
      “Ah,” hij liet een kort gegrinnik horen. “Boystrouble,” hij blies uit via zijn neus. “Ja, ze kunnen echte klootzakken zijn,” beaamde hij eerlijk. Hij mocht er dan zelf een zijn, maar hij wist wanneer een man een klootzak kon zijn. Zelf was hij vroeger ook niet echt een van de heiligste, maar wie was dat nu wel? Hij had zichzelf kunnen veranderen voor hij er serieuze problemen mee kreeg.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.