• Goed, ten eerste wil ik zeggen dat dit niet over een crush, een vriend of een familielid van me gaat. Het gaat over een totale vreemde. Dus het zou kunnen dat dit topic verkeerd staat. Als dat zo is, sorry hiervoor. Ik vond het echter heel goed passen onder het kopje LIEFDE en VRIENDSCHAP.

    Een aantal jaren geleden was ik aan het urban exploring (een fancy woord om te zeggen dat ik door een oude, verlaten fabriek in mijn buurt aan het dolen was.) met een goede jeugdvriend van me. Spannend, indeed, we maakten dan ook verschillende grapjes over mogelijk drugsbendes die die oude fabriek als hol gebruikten etc. Dat was natuurlijk niet waar en we verwachtten dan ook niet dat we iemand zouden tegenkomen.
    Wel, ik moet zeggen, ik kan heel luid gillen. Dat deed ik ook toen er plots een man zijn hoofd door een gebroken raam stak en met een heel zwaar, tevens onbekend accent 'Hallo' zei.
    Nadat we bekomen waren, ik van het schrikken en die vriend van het lachen en de stomp die ik hem had gegeven, werden we uitgenodigd door de man in zijn geïmproviseerde verblijf. Ken je dat gezegde: De mensen die het minst hebben, geven het meest? Oké, het is niet echt een gezegde, maar het is absoluut waar. Hij bood ons meteen wat te drinken aan, wat we beleefd afsloegen aangezien het totaal niet duidelijk was of het spul zelfs maar drinkbaar was - tss, Luxeklachten!- en probeerde in zijn allerbeste Nederlands interesse te tonen. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik er absoluut niets van verstond, maar ik apprecieerde zijn moeite heel erg om een voor hem vreemde taal te spreken tegen mensen die een soort van bij hem hadden ingebroken.
    Wat me nog het meest verraste, was het schattige konijntje dat in een hoek van de kamer aan het knabbelen was op een wortel. Mijn vriend, die een zo nog mogelijk grotere (knaag)dierenvriend is dan ik, was eveneens vertederd en vroeg meteen achter de naam van het pluizige beestje. Helaas ben ik echt afschuwelijk, vreselijk slecht in namen, dus ik kan jullie niet verblijden met de antwoord op die vraag.
    Uiteindelijk namen we afscheid van de zeer vriendelijke en altijd lachende man en we gingen weer naar buiten. Om heel eerlijk te zijn, was ik dit hele voorval alweer snel vergeten. Tot vandaag.

    Ik woon in een stad. Geen geweldig grote stad, maar het is wel degelijk iets groter dan een dorp, dus het is een stad. Er zijn vele voor- en nadelen aan steden. Voordelen: je hebt vier kleine winkels in een omtrek van 100 meter als je opeens zin hebt om een cake te bakken en geen eieren hebt. Shoppen zonder de behoefte aan vervoer. Uitgaan zonder de behoefte aan vervoer.
    Nadelen: Drukte. luchtvervuiling. Studenten die je bloembak pikken. Studenten die je fiets pikken. Studenten. (note: Ik behoor sinds dit jaar tot die categorie. Woops.) kerken die het nodig vinden om ons op zondag om 7 uur 's ochtends te verrassen met een klokkenspel dat je al 100000 keer gehoord hebt.

    En dan is er nog iets dat ik niet in een categorie wil stoppen: Bedelaars.
    Waarom ik het niet onder voordelen wil stoppen? Omdat mensen die geen huis hebben en op de grond moeten zitten in de kou voor misschien vijf euro per dag, nu niet bepaald een voordeel zijn voor wie dan ook.
    Waarom ik het niet onder nadelen wil stoppen? Omdat het godverdomme mensen zijn! Het zijn volwaardige, gelijkwaardige mensen die evenveel respect verdienen als ieder ander. Dit is exact de reden waarom ik niet aan fandoms doe bij bestaande personen. Nee, ik heb geen haat aan fan zijn, echt niet, dat is volledig je eigen keus en ik val je niet aan. Ik vind gewoon dat niemand belangrijker is dan iemand anders, ongeacht of je een superster bent of een dakloze. Iedereen verdient hetzelfde respect en erkenning. Jammer genoeg is dit slechts een ideaal dat waarschijnlijk nooit 100 procent verwezenlijkt zal worden.

    Persoonlijk vind ik bedelaars vervelend. Nee, wacht, ik verwoord het verkeerd. Ik vind mezelf vervelend in het bijzijn van deze onfortuinlijke mensen. Ik voel me dan een snob, iemand die zich te belangrijk voelt om zich te verlagen tot het niveau van het aankijken van die persoon op de grond. Om eerlijk te zijn, kijk ik deze mensen nooit recht aan uit schaamte. Schaamte omdat ik hen niets kan geven wat hen kan helpen. Meestal omdat ik zelf op dat moment blut ben en toch te egoïstisch om iets van mijn andere bezittingen af te geven. Again, luxeklachten.
    Als ik wel kleingeld heb, geef ik dat ook zelden. Ten eerste omdat, hoewel ik het haat mensen zo te wantrouwen, je nooit weet wat deze dakloze met dat geld gaat doen en je wil het toch niet verkwisten? Ten tweede omdat ik het ergens erger vind om al mijn kleingeld te lozen bij iemand dan die persoon helemaal niets te geven. Alsof die persoon niet beter verdient dan de restjes van mijn shopdag. En wat ik het ergste van al vind, is dat die mensen daar zo misschien niet eens over denken. Dat die mensen dankbaar moeten zijn voor een paar euro's op een dag, terwijl ze net als ieder ander een menswaardig bestaan waard zijn.

    Tot vandaag liep ik hen dus altijd voorbij, mijn hoofd weggestopt uit schaamte. En toen zag ik de man met het konijntje zitten. Ik denk niet dat hij me herkende, maar ik hem wel. En ik had er genoeg van. Ik liep hem voorbij, recht naar de bank. Ik haalde een schamele vijf euro af en ging naar de winkel om een krop sla te kopen. Even later kocht ik een warme wafel.
    De vreugde op die man zijn gezicht was geweldig. De dankbaarheid groot. Mijn geluk ook. Niet omdat ik zo vol van mezelf was dat ik een goede daad verrichte, maar echt gewoon om het geluk van deze persoon en dat van zijn konijntje. Je had haar moeten zien aanvallen op die krop sla! zo schattig!

    En ik voelde me goed.

    Misschien dat die man niet eens van wafels houdt. Misschien heeft hij hem weggegooid nadat ik mijn rug had gekeerd omdat hij allergisch is. Maar dat maakt niet uit. Ik had hem en al de verbaasde mensen om ons heen laten zien dat deze man evenveel waar was als ieder ander. Dat hij het evenveel verdiende om gelukkig te zien.

    En ik voelde me goed.


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Wat een mooi verhaal :3 Ook bijzonder dat je die man eerder bent tegengekomen, met zijn konijntje.

    Ik herken mezelf heel erg in je verhaal, dat je hen geen geld geeft omdat je niet weet wat ze ermee doen en omdat het bijna verkeerd voelt om hun zo weinig te geven. Ik vind het dan ook altijd mooi als iemand eten geeft, omdat dat iets is waar ze iets aan hebben. (:


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Ik vond dit prachtig om te lezen. Het is net zo'n youtube feelgood filmpje, maar dan for real! Op dit moment zou ik bijna wensen dat er zwervers te vinden waren in ons kippendorpje, gewoon omdat ik ze dan zou kunnen helpen. De volgende keer dat ik Amersfoort kom om te shoppen geef ik de eerste de beste dakloze een pizza :Y)
    Bedankt voor het geven van een gelukzalig gevoel hierzo, ik besef dat wij het heel erg goed hebben ^^

    Ik moet dit soort dingen ook eens doen.


    You were born original, don't die as a copy.

    Aawh! Nu heb ik zin om een voedselbank te organiseren. Prachtig verhaal!


    -

    Awwh.. Ik krijg hier echt een brok van in mijn keel. Zie het helemaal voor me <3
    Wat een prachtig verhaal!


    26 - 02 - '16

    Wauw, jou verhaal heeft mijn dag nog leuker gemaakt. Momenteel ben ik namelijk babysitter van een aanegreden duif (ik heb hem Cor genoemt).
    Ik wil wel even zeggen dat je echt een goede daad hebt gedaan, natuurlijk wist je dat al, maar toch. Als je geen geld wilt geven, bang dat ze het aan alcohol uit gaan geven kun je altijd iets anders kopen zoals voedsel of een kledingstuk.
    Ik geef zelf wel altijd een euro, gewoon standaard, niet meer en niet minder. Dit heeft mijn moeder me altijd geleerd en ik heb er nooit bij nagedacht tot ik eens een zwerver tegen kwam en ik geen euro had. Die had ik toen aan een vriendin gevragen (ik wist dat ze geld bij had) met de belofte het thuis terug te geven. Toen weigerde ze omdat ze zich meer voelde dan die persoon. Ik heb me echt heel slecht gevoeld toen ik die man voorbij moest lopen en in de auto had ik echt tranen in mijn ogen. Uiteindelijk duurde het niet lang of ik had door dat die vriendin en ik heel verschillend tegen het leven en de mensheid aankeken en is de vriendschap verwaterd. Nu heb ik gewoon altijd standaard een euro in mijn jaszak zitten en doe ik wat mijn geweten zegt wat goed is.


    The happiest people don't have the best of everything, they just make the best of everything.

    Wat een prachtig verhaal! Ik herken me heel erg in je zorgen bij bedelaars, vooral in de overweging wel/geen geld geven. Ik zou ze inderdaad liever een brood geven, daar hebben ze meer aan. Maar ja, om nou te zeggen ik draai even om en haal een brood voor hem... Misschien doe ik het wel eens. In ieder geval mooi gebaar van jou :)


    Life is hard and then we die

    Wauw, je zou er bijna een verhaal over kunnen schrijven. Wat een mooi gebaar van je!
    En inderdaad wat PUKKELxDING zegt, ik heb ten eerste bijna nooit contact geld bij me en inderdaad, de overweging van wel of niet geld geven..


    Everyone you meet is fighting a battle you know nothing about. Be kind

    Dat is heel lief van je. Ik snap wel dat je geen geld wilt geven, want je weet inderdaad niet wat ze ermee doen. Ik geef ze ook nooit geld, maar ik heb van mijn moeder geleerd om het anders te doen, zoals jij. Zo koop ik soms een krantje van een dakloze die in een winkelcentrum krantjes verkoopt, of ik koop gewoon iets te eten als mensen daar de hele dag staan. Ik heb met mijn moeder nog een zak pepernoten gekocht voor iemand die de hele dag kalenders en kaarten verkocht in de kou voor het goede doel (nadat we een kalender hebben gekocht).


    Your make-up is terrible

    Mooi verhaal!


    Whatever you do in life will be insignificant, but it's very important that you do it because nobody else will.

    Maleficia schreef:
    Mooi verhaal!


    "Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

    Wauw ik heb hier echt respect voor!!


    you never leave my mind, even when i have a million things to worry about

    Respect. Je verdient het om je goed te voelen. x


    I'm living a charmed life. ~ Rainbow Rowell