Lost In Paradise || Speeltopic - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek

22 jan 2015 - 20:38

Fagerman 4603

Een groep vrienden gaan samen op vakantie naar een tropisch eiland. Een dure reis, maar de meeste zijn dan ook vastbesloten er een onvergetelijke vakantie van te maken. Alles gaat goed, totdat ze in de auto zitten. Ze zijn net aangekomen met hen vlucht en in hen huurauto's rijden ze naar de accomodatie waar ze de dagen zullen doorbrengen. Daar komen ze echter nooit aan. Tijdens de reis komt er plots een diepe mist, waardoor alle auto's terecht komen in een botsing en iedereen even van de wereld is. Wanneer ze wakker worden, hebben ze geen idee waar ze zijn. Het enige wat ze kunnen herinneren is wat ze hebben gedaan sinds ze op het eiland zijn aangekomen. De enige hulpmiddelen die ze hebben, zijn degenen waarbij ze in de auto zaten. Of ze zich uit de situatie gaan redden weet niemand. Één ding is zeker; het wordt een onvergetelijke vakantie...

Deze RPG is gebaseerd op Lonely Road. Deze RPG is een tijd geleden geopend door Davon, maar vervolgens ook snel weer doodgelopen. We hebben haar toestemming op het opnieuw op te starten.

Regels:
• Schrijf in Abn Nederlands en volg de juiste spellingsregels.
• Bestuur enkel je eigen personages, behalve als toestemming van de speler van het personage hebt.
• Schrijf minimaal 200 woorden per post. Dit is makkelijk te behalen.
• Nieuwe topics worden alleen aangemaakt door Sadventure en mij.
• Wees aardig tegen elkaar.

We beginnen wanneer iedereen aankomt op het vliegveld. Dat is de plaats waar ze verzamelen. Ze zullen dus ook allemaal met hetzelfde vliegtuig vertrekken. Het is 's ochtends vroeg en het vliegtuig vertrekt om 7:00. Al dat gedoe met douane bestaat even niet, dus ze verzamelen direct in de gate.

De groepen zijn als volgt;

• Daniel, Amy, Jeremiah, Elisa, Sebastian, Liliam.
• Jason, Maeve, Samantha, Liam, Vincent.
• Cayden, Patrick, Elle, Aeroline, Scarlett.

[ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 22:00 ]
you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

24 jan 2015 - 20:57

Magnus 4132

Cayden Tyler Zytos

“Jongeman, je weet wat ik hiervan vindt?” Hij haalde behendig de sigaret uit mijn mond gehaald, zodat het nu tussen zijn twee vingers zat. “Ben je van plan om je sigaretten achter te laten op straat?” Ik keek hem fronsend aan.
"Je weet best dat ik dat niet doe. Nou geef me mijn verdomde sigaret terug, ik ben pas net wakker." Zodra ik mijn sigaret weer terug had, nam ik een hijs. Jason bleef telkens als ik rookte herhalen dat ik hem niet op de grond moest gooien, alsof ik dat telkens doe.
Ik stapte de auto in waarna Jason wegreed. We wisselden enkele woorden, maar het bleef voor de rest redelijk stil tot we bij het vliegveld aankwamen.

Naast elkaar liepen we door het drukke gebouw heen, naar de gate toe. Ik hield niet van druktes en toen ik de gate in het oog kreeg waar het een stuk rustiger was, voelde ik me wat beter.
Ik zag hoe Jason iedereen in het algemeen toenikte om te laten zien dat hij er was. Ik deed echter niets, mijn moeite niet verspillend eraan als ze toch niet opletten. En als ze me wouden begroeten, moest het maar uit henzelf komen.
Even keek ik kort om me heen. Ik zag Maeve en daarna ook Cade bij wie er al meerdere mensen stonden.
"Ik ga naar Maeve toe." zei ik en met die woorden was ik weg en liep naar Maeve toe waar Liliam ook bij stond. Ik knikte haar toe waarna ik me naar Maeve omdraaide. Onwillekeurig schonk ik haar een glimlach wat vaak automatisch leek te gaan als ik haar zag. Niet omdat ik verliefd op haar was - wat ik sowieso al niet was -, maar vanwege het feit dat ze een van de weinige is waar ik me thuis voel.
"Hey." zei ik. Daarna zei ik niks meer omdat ik niet hun gesprek - als ze die hadden - wou onderbreken en wachtte tot ze iets zei.

[ bericht aangepast op 25 jan 2015 - 8:39 ]
It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

24 jan 2015 - 22:07

takiwatanga 54391

Maeve Darling
Ik verveelde me werkelijk kapot. Het was saai om enkel door mijn telefoon te scrollen en niets te vinden. Ik had bij Facebook al wel honderd keer op verversen gedrukt, maar er kwam niets nieuws op het scherm. Een berichtje van mijn moeder dat ze oh zo eenzaam was en dat ze graag bezoek wilde. Ik begon me bijna schuldig te voelen, maar klikte het weg. Mijn moeder moest even op eigen benen gaan staan, want mijn ontwikkeling was ook belangrijk, ook al was deze slechts gering. Ik zette mijn muziek iets zachter in een mogelijkheid gesprekken uit mijn omgeving iet wat af te kunnen luisteren. Slechte eigenschap van mij, maar zo wist ik het tenminste mocht er over mij geroddeld worden. Ik grinnikte toen ik een liedje van Bruno Mars opzette, Treasure. "Baby squirrel, you's a sexy motherfucker" klonk er in mijn speakers. Ik moest moeite doen om mijn lach in te houden. Ik keek weer van de grond even om me heen. Ik zag dat Liliam op me af liep.
"Hey Maeve, wat luister je op deze vroege ochtend?" vroeg ze.
Ik glimlachte vriendelijk.
"Treasure, van Bruno Mars. Heb je een beetje zin in de vakantie?" vroeg ik terwijl de groep een beetje rondkeek.
Ik had er op zich wel zin in, maar ja, ik kon me wel voorstellen dat er ook wat mensen bij zaten die zij wat minder graag zag. Dat heeft iedereen wel; mensen die je wel of niet mag. Dat is menselijk en absoluut niet raar. Ondertussen was Cayden ook bij ons komen staan. Hij had vriendelijk naar me geglimlacht, waardoor ik hem een glimlach terug schonk, een hele brede. Ik mocht hem graag.
"Hey" zei hij.
"Hey," antwoordde ik.

26 - 02 - '16

24 jan 2015 - 23:25

LilsEvans 23252

Liliam O’Dair

Er verscheen een vriendelijke glimlach op haar gezicht wat voor mij genoeg bevestiging was dat het inderdaad een goed idee was om haar aan te spreken ondanks dat ze muziek op had. Mooi, anders was het onhandige actie nummer hoeveel geweest vandaag? En dat terwijl het nog niet eens in de buurt van de middag was.
'Treasure, van Bruno Mars,' was haar antwoord, waarop ik goedkeurend knikte. Eigenlijk was ik nooit zo moeilijk muziek en vond ik het meeste wel wat hebben. Ik was dan ook geen expert. 'Heb je een beetje zin in de vakantie?' vroeg ze op haar beurt. Mijn blik ging net als die even langs de groep en ik kon het niet voorkomen dat mijn mondhoeken omkrulden, toen mijn blik op Liam viel. Snel keek ik terug naar Maeve en merkte dat Cayden bij ons was komen staan. De twee begroetten elkaar met een paar brede glimlachen en een simpele 'hey'.
'Heee Cayden. En ja, ik heb er wel zin in. Het wordt vast super gezellig. Zon, zee, strand. Moet goed komen toch?' antwoordde ik enthousiast en liet het "tenzij mensen de sfeer verpesten, maar die duwen we gewoon met hun kop in het zand tot ze normaal kunnen doen" maar achterwege. Dat zou misschien vreemde blikken opleveren en werd vast niet gewaardeerd. Bovendien, straks dachten ze nog dat ik op hen doelde en voelden ze zich aangevallen. Dat moesten we niet hebben. Nee, dat zou heel onhandig zijn. Seb zou het misschien wel kunnen waarderen als grapje, though, maar bij andere mensen was ik daar altijd een stuk minder zeker van. Bij hem hoefde ik eigenlijk helemaal niet na te denken over wat ik zei of deed. Daarom was hij ook mijn beste vriend. De rest waren vrienden.
'Vliegen jullie trouwens vaak? Ik ben in mijn hele leven nog bijna nooit met het vliegtuig geweest,' zette ik het gesprek maar voort voor ik ergens in mijn gedachten verdwaalde.

(sorry voor de kortheid)

[ bericht aangepast op 24 jan 2015 - 23:26 ]
Happy Birthday my Potter!

24 jan 2015 - 23:47

Phylaca 2673

Jeremiah 'Jerce' Nathace Monterrey

Met grote ogen bekeek hij het meisje dat plots uit het niets haar armen om hem sloeg. "Ik.. I heb je gemist." Met een glimlach sloeg hij een arm om haar schouder," ik jou ook, Sam." "Eh, sorry.. Dat was een beetje overdonderend.. Bedankt voor het oprapen." Jeremiah keek geïnteresseerd toe hoe ze haar kleirpotloden wegruimde in haar tasje, hij had haar vaker iets zien tekenen -- en hij vond het altijd een kunstwerk.
"Best wel. Als Vincent het nou niet weer gaat verpesten voor mij vind ik het wel prima. Daarbij heb ik niet echt een hechte connectie met de groep, dat weet je. Alleen met jou en Patch heb ik een vriendschappelijke relatie." Heel even beet Jerce vanbinnen op z'n wang, het deed pijn wanneer ze zoiets zei -- het voelde voor hem vreemd, anders. Uiteindelijk probeerde hij een glimlach naarvoren te brengen, die echter weer van z'n gezicht werd gehaald toen Patch in één keer z'n lippen op de wang van Sammie drukte. "Jerce," Patch knikte, waardoor Jeremiah simpel terugknikte.
Even luisterde hij niet meer naar hen en keek naar z'n voeten. Natuurlijk wist Jerce dat Patch en Samantha alleen vrienden waren, maar het voelde bij elk klein detail al verkeerd aan -- jaloers. Jerce liet een zucht over z'n lippen rollen en keek uiteindelijk wat serieuzer naar hun. "Wanneer vliegen we eigenlijk, ik hou ervan!" Probeerde hij uiteindelijk zo optimistisch mogelijk te zeggen. Jerce verheugde zich altijd op vluchten.

"Satan's friendship reaches to the prison door."

25 jan 2015 - 9:09

Fagerman 4603

Daniel Noah Callas

Elisa en het meisje lieten hen blije reacties op de reis aan elkaar weten. Natuurlijk hadden ze er zin in. Met je vrienden op vakantie naar zo'n plek die geweldig werd gevonden door velen mensen, dat moest fantastisch zijn. Alleen jammer dat ik dat gevoel nu niet had. Ik zag verscheidene mensen in de vriendengroep met elkaar praten. Ik vond het opmerkelijk dat er in zo'n vriendengroep ook nog een soort kleine groepjes waren. Het nadeel hiervan kende ik echter; er was altijd wel iemand alleen.
"En jij bent?..." Vroeg het bruin harige meisje aan me. Ik keek nog eens goed naar haar en merkte toen haar mooie groene ogen op. Ze had echt van die ogen die je uit duizenden zou herkennen. "Daniel, aangenaam kennis te maken." Herhaalde ik. Het was de manier waarop ik me altijd voorstelde, dus veranderen vond ik niet echt nodig. Toch was er een verschil ik het vervolg van deze zin. Normaal zou ik me mond weer sluiten, om te wachten op het antwoord van het andere persoon of eventueel hen naam. Bij dit meisje was ik echter wel geïnteresseerd in haar naam. Ze maakte iets in me open wat me nieuwsgierig maakte naar wie ze was; iets wat ik bij de meeste mensen niet had. "En wat is jouw naam?" Vroeg ik dus.
Voordat ze kon antwoorden, schalde er een stem door de speakers. "Willen de passagiers van vlucht 122B zich begeven naar het voertuig, alstublieft. Ik herhaal; Willen de passagiers van vlucht van 122B zich begeven naar het voertuig alstublieft." Dat was onze vlucht. Ik pakte alvast Elisa's en mijn spullen, maar liep nog niet naar de ingang van het vliegtuig. Eerst wachtte ik geduldig op het antwoord van het meisje met de prachtige groene ogen.

[ bericht aangepast op 25 jan 2015 - 9:10 ]
you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

25 jan 2015 - 9:21

EASE 14238

Amy Silena McDavon
Outfit

De jongen keek me nu aan, met interesse weliswaar. "Daniel, aangenaam kennis te maken." antwoordde hij vervolgens. "En wat is jouw naam?" voegt hij er even later nog aan toe.
"Daniel.. Mooie naam." complimenteer ik hem voordat ik antwoordt geef. "Willen de passagiers van vlucht 122B zich begeven naar het voertuig, alstublieft. Ik herhaal; Willen de passagiers van vlucht van 122B zich begeven naar het voertuig alstublieft." schalt er voordat ik antwoordt kan geven uit de luidsprekers.Ik zag hoe de jongen, Daniel, de spullen van Elisa en zichzelf vastpakte maar nog stil bleef staan, leek te wachten. Ikzelf pakte mijn rugzak vast met mijn hand en liet het ding over mijn rechter schouder bungelen.
"Amy Silena McDavon." reageer ik nu op zijn vraag, en ik voeg er een klein glimlachje aan toe. "Well, misschien is het handig om alvast te gaan lopen, de drukte van vliegreizen kennende wordt je zometeen bijna achtergelaten omdat je te langzaam bent, of wordt je opgesplitst en moet je naast een dikke, noedels-etende man zitten waardoor je tegen het raam wordt geplet." zeg ik, wanneer ik begin te lopen. Mijn interesse wordt niet meer aangewakkerd door vliegtuigen, ik ben ze gewend, weet hoe het allemaal gaat, en geniet er altijd van. De zon schijnt buiten en het zorgt voor een warme gloed in de gate. Toch ril ik bij de herinnering aan de dikke noedels-etende man, dat was echt niet fijn. Gelukkig was het een korte vlucht, waardoor ik niet te lang in zijn stank had hoeven zitten.

take me back to the basics and the simple life

25 jan 2015 - 9:26

Magnus 4132

Cayden Tyler Zytos

Maeve glimlachte breed terug en beantwoordde mijn begroeting met een "Hey".
"Heee Cayden. En ja, ik heb er wel zin in. Het wordt vast super gezellig. Zon, zee, strand. Moet goed komen toch?" antwoordde ze enthousiast. Mijn gezicht was weer neutraal geworden en ik wierp even een blik op Liliam.
"Hé." zei ik simpel terug. Waarna Liliam door ging met praten.
"Vliegen jullie trouwens vaak? Ik ben in mijn hele leven nog bijna nooit met het vliegtuig geweest." De laatste keer dat ik in een vliegtuig had gezeten, was toen mijn vader zijn leven had genomen en ik terug ging naar het land waar ik in geboren was.
"Ik heb een aantal keren gevlogen. Ben je zenuwachtig dan?" Even bekeek ik haar. Ze zag er niet zenuwachtig uit. "Weten jullie trouwens wie er nog moeten komen? Wachten staat niet op mijn lijst met favoriete bezigheden." Niet dat er al veel op zou staan als die er was.
Ik kreeg het warm, dus ritste ik de donkere vest die ik aan had open en liet hem van mijn schouders afglijden. De vest had nauw om mijn armen en middel heen gezeten en ik voelde me dan ook gelijk wat lichter zonder de vest. Nu had ik alleen nog maar een donker T-Shirt aan wat al veel beter aanvoelde zonder die vest.
Ik keek even naar Maeve en weerstond de neiging om nog een sigaret op te steken.
"Hoe gaat het met jullie?" vroeg ik in het algemeen om aardig te zijn, al wou ik vooral het antwoord van Maeve horen. Op dat moment klonk er een stem door de luidspreker heen.
Willen de passagiers van vlucht 122B zich begeven naar het voertuig, alstublieft. Ik herhaal; Willen de passagiers van vlucht van 122B zich begeven naar het voertuig alstublieft."
"Ik denk dat we moeten gaan." zei ik terwijl ik me afvroeg of Jason en ik dan de laatste mensen waren die nog hadden moeten komen. Uit automatisme pakte ik zowel mijn tas als Maeve haar koffer vast zoals ik altijd bij mijn zusje ook deed. Oude gewoontes.

[ bericht aangepast op 25 jan 2015 - 9:42 ]
It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

25 jan 2015 - 9:43

Bardugo 2912

SAMANTHA "SAM" ROSANNAH COLTON
___________________________________________________

___________________________________________________

Ik voelde plots twee handen om mijn middel en kort daarna lippen op mijn wang, wat me licht deed glimlachen. "Sammie," hoorde ik Patch zijn mond verlaten, waarna hij ook Jerce begroette. Ik draaide me om naar Patrick en sloeg mijn armen om zijn schouders, waar ik amper bij kon. "Patch," grijns ik dan. "Al klaar voor het vliegen?" verlaat Patch' mond dan. Ik knik langzaam, "Denk 't." Ik was de enige die wist dat Patrick vliegangst heeft, wat ik op zich erg goed weet te begrijpen.
"Wanneer vliegen we eindelijk, ik hou ervan!" Zegt Jerce dan. Dat was het moment waarop ik echt begon te lachen -- wat niet vaak gebeurde. Gewoon puur de optimistische opmerkingen van Jerce lieten me altijd lachen. Mijn sigaret had ik intussen in de prullenbak gegooid, gezien hij op was. Dan schiet mijn blik van Patch tot Jerce en weer terug. De lach van net staat nog steeds op mijn gezicht, en terwijl ik deze erop laat staan zeg ik kort "Ik heb jullie gemist jongens. Jullie weten niet hóé erg ik jullie heb gemist."
Ik loop even naar het stoeltje waar ik net op zat en sla mijn notitieboekje dicht, waarna ik deze terug in mijn tas stop, evenals mijn kleurmateriaal. "Willen de passagiers van vlucht 122B zich begeven naar het voertuig, alstublieft. Ik herhaal; Willen de passagiers van vlucht van 122B zich begeven naar het voertuig alstublieft." Klinkt er dan door mijn oren. Mijn blik schiet naar Patch, die er ietwat bleek uitziet. "Ik denk dat we moeten gaan, jongens," zeg ik, waarna ik mijn tas op mijn schouder sla en mijn koffer in mijn hand pak.

[ bericht aangepast op 25 jan 2015 - 9:45 ]
I don't know if life is greater than death — but love was more than either

25 jan 2015 - 10:30

Altschmerz 7758

Patrick ‘Patch’ Reason Aldertree

Wanneer Sam grijnzend mijn naam uit weet te spreken nadat ze me een stevige omhelzing heeft gegeven, kan ik niet anders dan voorzichtig terug lachen naar daar jongedame — ondanks het onaangename gevoel in mijn onderbuik doordat het moment dat we in het vliegtuig moeten stappen steeds dichterbij gaat komen. ‘Wanneer vliegen we eindelijk — ik hou ervan!’ Voor een minimaal moment wil ik een dodelijke blik op Jeremiah werpen, maar dan bedenk ik me dat niemand wet van mijn vliegangst en dat ik dat het allerliefst zo zou willen houden. ‘Ik heb jullie gemist, jongens. Jullie weten niet hoe erg ik jullie heb gemist.’ De woorden Sam komen maar half bij me binnen, doordat ik plotseling de omroep hoor over het gegeven dat we naar ons vliegtuig kunnen gaan zodat het kan gaan vertrekken.
Alhoewel ik me heb voorgenomen om niets te laten merken van mijn vliegangst, voel ik de kleur langzaam uit mijn gezicht trekken. Mijn hand klemt zich zo hard rondom de riem van mijn weekendtas dat mijn knokkels lijkbleek zijn. Daarnaast ben ik bang dat ik mijn eigen tanden kapot ga bijten doordat ik mijn kaken zo strak op elkaar heb geklemd op dit moment.
‘Misschien zit ik wel naast jou,’ mompel ik dan zacht tegen Sam — waarbij ik haar niet aan kijk, wetend dat ik dan een wanhopige gezichtsuitdrukking zou laten zien. Na het uitspreken van mijn woorden loop ik met grote passen naar de gate, niet van plan te wachten tot het moment dat de anderen klaar zijn om te vertrekken: hoe eerder ik dat vliegtuig in was, hoe beter. Anders zou ik nooit ofte nimmer over mijn angst heen kunnen komen.
Nadat ik door een grote slurf ben gelopen, word ik begroet door enkele stewardessen en knik ik nerveus om vervolgens mijn plaats op te zoeken. Vloekend merk ik op dat ik een plaats naast het raam heb gekregen, waardoor ik mijn weekendtas snel in de kofferbakken gooi en vervolgens ga zitten. Zenuwachtig neem ik de veiligheidskaart uit de stoelzit voor me en laat mijn kijkers er overheen gaan, maar er komt niets van binnen. Vliegtuig te water? Zuurstofmaskers? Speciale veiligheidsvesten? Mijn ademhaling gaat zwaar en langzaam, waardoor ik de veiligheidskaart snel terug op zijn plaats druk en mijn kijkers sluit om het angstige gevoel wat onder controle te krijgen.

•

25 jan 2015 - 11:08

Bardugo 2912

SAMANTHA "SAM" ROSANNAH COLTON
___________________________________________________

___________________________________________________

"Misschien zit ik wel naast jou," hoor ik Patch mompelen. Ik beet op mijn lip. Ik had medelijden met de jongen, zijn vliegangst was echt ontzettend groot. De nieuwsberichten over neergestorte vliegtuigen hielpen hem er ook niet echt mee. Ik legde mijn hand op zijn schouder en fluisterde in zijn oor, of tenminste zover ik kwam, "Het komt wel goed Patch."
Achter hem aan liep ik de slurf door, en ik keek nog even achterom naar Jerce, die we hierbij alleen achterlieten. Ik stapte het luchtvoertuig in en werd begroet door zowel stewards als stewardessen, waarna ik op mijn ticket keek en mijn plaats zocht. Ik zag dat ik een stoel had achter Patch, aan het gangpad. "Patch, ik zit achter je. Alles komt goed, ik beloof het." Fluister ik hem dan tussen de stoelen toe.
Ik gooi mijn arm over zijn stoel, waarna ik met mijn hand zijn haren flink door de war woel. "Niet bang zijn," glimlach ik dan. Ik pakte opnieuw een sigaret uit mijn doosje en mijn aansteker, waarna ik opnieuw het uiteinde van de sigaret aanstak en har andere eindje in mijn mond stak. Kort nam ik een trekje, waarna ik de sigaret met mijn wijs- en middelvinger vastpakte en hem uit mijn mond haalde en de rook uitblies.
Echter stond er na een paar seconden al een stewardess naast mijn stoel, en op haar naamplaatje kon ik Bethany lezen. "Excuses madame, maar roken is ten strengsten verboden in dit voertuig! Ik verzoek u om uw sigaret in te leveren." Ze stak arrogant haar hand naar mij uit, en ik keek haar verbaasd aan. Ik wist dat ik normaal geen contact maakte met mijn medemens, maar ik moest mijn mond even opentrekken. "Excuses, Bethany. Mooie naam, trouwens. Ik rook wanneer ík dat wil, en het maakt mij geen drol uit of het mag of niet." Ik glimlach liefjes naar de stewardess, maar een paar minuten later was ik het vliegtuig uitgegooid.
Ik bleef in de slurf op Jerce wachten, misschien kon hij mij terug het vliegtuig in werken.

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

25 jan 2015 - 12:11

takiwatanga 54391

Maeve Darling
"Heee Cayden. En ja, ik heb er wel zin in. Het wordt vast super gezellig. Zon, zee, strand. Moet goed komen toch?" zei Liliam enthousiast.
Aan haar gezicht te zien, had ze nog iets willen zeggen, maar ik hield me daar verder niet zo mee bezig. Ik wendde mijn gezicht even tot Cayden en vervolgens weer naar Liliam die iets vroeg aan ons allebei.
"Vliegen jullie trouwens vaak? Ik ben in mijn hele leven nog bijna nooit met het vliegtuig geweest" zei ze.
Ik keek haar aan en schudde mijn hoofd.
"Ik heb nog nooit in mijn leven gevlogen, dit zal de eerste keer worden," zei ik niet geweldig enthousiast, "wordt nog leuk met mijn hoogtevrees" mompelde ik er achteraan.
Ik had inmiddels de koptelefoon van mijn hoofd afgezet en de mp3-speler uit gedaan.
"Ik heb een aantal keren gevlogen. Ben je zenuwachtig dan?" vroeg Cayden aan Liliam.
Ik keek even naar Liliam. Ze zag er rustig uit, niet echt zenuwachtig. Ik was dat eigenlijk wel, maar liet dat niet zo heel erg merken.
"Weten jullie trouwens wie er nog moeten komen? Wachten staat niet op mijn lijst met favoriete bezigheden" zei hij vervolgens.
Ik schudde mijn hoofd.
"Ik zou het echt niet weten, sorry."
"Hoe gaat het met jullie?" vroeg hij vervolgens aan ons allebei.
Ik beet even op mijn lip en glimlachte vervolgens.
"Het is wel eens beter geweest. Ik ben echt toe aan een vakantie" zei ik waarna ik even naar de grond keek en vervolgens weer naar Cayden en Liliam.
Willen de passagiers van vlucht 122B zich begeven naar het voertuig, alstublieft. Ik herhaal; Willen de passagiers van vlucht van 122B zich begeven naar het voertuig alstublieft."
"Ik denk dat we moeten gaan" zei Cayden.
Ik knikte. Ik keek de groep nog even rond, geen idee of we nog iemand misten. Wellicht wel, maar die zouden vast nog wel op tijd komen, toch? Ik wilde net mijn koffer pakken toen ik merkte dat Cayden dat al had gedaan.
"Dankjewel" zei ik zacht terwijl ik vriendelijk glimlachte

[ bericht aangepast op 25 jan 2015 - 12:12 ]
26 - 02 - '16

25 jan 2015 - 13:39

Fagerman 4603

Daniel Noah Callas

Ook het bruin harige meisje met de mooie groene ogen pakte haar spullen. Ze zag er opgewekt uit. Ik wist zeker dat ze er zin in had en dat ze vaker gevlogen had. Het zag er gewoon uit alsof het voor haar allemaal niet zo nieuw was, maar gewoon helemaal gewend. Van Elisa wist ik ook dat het ook niet de eerste keer was dat ze lucht in ging. Voor mij was dit echter anders. Ik had nog nooit gevlogen. De angst overviel me plots. Vragen zoals "Is er daarboven wel zuurstof?" en "Wat als we neerstorten?" Kwamen in me op. Ik merkte dat ik een beetje een andere handig aangenomen had, een angstigere, dus ging snel weer terug naar mijn neutrale houding.
"Amy Silena McDavon." Antwoord ze dan op mijn vraag naar haar naam. Amy, Ik liet mijn gedachten kennis maken met haar naam. Ik vond het eigenlijk wel een passende naam. Ik vond haar stiekem wel een echte Amy. "Well, misschien is het handig om alvast te gaan lopen, de drukte van vliegreizen kennende wordt je zometeen bijna achtergelaten omdat je te langzaam bent, of wordt je opgesplitst en moet je naast een dikke, noedels-etende man zitten waardoor je tegen het raam wordt geplet." Vervolgde ze, nadat ze had geglimlacht. Even was ik verward. 'Maar je hebt toch kaartjes met je plaats erop?" Het was er al uit voordat ik er erg in had. "Laat maar" Zei ik gauw. Dit meisje maakte iets los in mij. Iets waardoor ik meer ging zeggen en niet meer de honderd procent controle over mezelf had. Ik wist niet wat het was, maar ik wist niet of ik er blij mee moest zijn of het moest verafschuwen. Verder dacht ik er niet veel meer over na. Mijn hersenen gingen echter meer uit naar het vliegtuig, waar we nu heen liepen, terwijl we Elisa meenamen.

Je suis sorry als jullie dat laatste zien als personage besturen.

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

25 jan 2015 - 14:17

EASE 14238

Amy Silena McDavon
Outfit

'Maar je hebt toch kaartjes met je plaats erop?" Vroeg Daniel verward, waardoor ik even moest glimlachen. "Laat maar" voegde hij er nog geen twee seconden later snel aan toe. "Over het algemeen wel ja, en die hebben wij dan ook, maar aangezien ruim de helft van de mensen die met een vliegtuig reizen, het niks uit maakt waar ze volgens hun kaartje zouden moeten zitten, kom je uiteindelijk niet áltijd terecht op je gereserveerde plaats." antwoordt ik op zijn vraag. Vervolgens lopen we de sluis door, langs de stewardessen, naar onze plekken. Ik glimlach als ik zie dat we drie plekken naast elkaar hebben, en ga op mijn plek naast het raam zitten, mijn rugzak zet ik voor me neer, en mijn koffer leg ik in het rek boven mijn hoofd. Mijn telefoon vis ik uit mijn broekzak, evenals een paar oortjes, die ik los op mijn schoot laat liggen. Ik pak ook een boek uit mijn rugzak en leg die naast me neer. Ik houd van lezen, al ben ik liever aan het sporten. Mijn telefoon had ik vanochtend helemaal opgeladen, in de auto onderweg naar het vliegveld weliswaar. Ik doe hem aan en zie meteen vele berichtjes van de atletiek, de meesten berichtjes als 'veel plezier Amy!', maar ook berichtjes dat het jammer wordt gevonden dat ik niet bij de komende wedstrijden kan zijn, waar onder andere een zeer belangrijke wedstrijd bij zit. Ik frons even, ik vindt het jammer dat ik er niet kan zijn. Erg jammer, aangezien het een belangrijke wedstrijd is. Maar ik zal er mee moeten leven, mijn vrienden moet ik ook een keer meer aandacht geven, want volgensmij ben ik al veel te veel bezig met sporten. Ik scroll nog even verder tussen de whatsapp betichtjes en klik een foto aan, gestuurd door mijn trainer. De foto laat een krant zien, waar met grote letters 'MCDAVON NIET AANWEZIG INTERNATIONAAL KAMPIOENSCHAP' op staat, met er onder een foto waarop ik zichtbaar ben tijdens het hoogspringen.

[ bericht aangepast op 25 jan 2015 - 14:51 ]
take me back to the basics and the simple life

25 jan 2015 - 14:37

purplecowwww 5135

Vincent Smiths

''Als je zo door blijft gaan. . .'' Ik negeerde het gedreig van Sam, ik werd simpelweg gek van haar ook al opende ze haar mond negen van de tien keer niet. Mijn blik werd nu gehaakt door Patch die het oogcontact met mij bevond, zijn vingertoppen verdwenen als sneeuw voor de zon van Elle's elleboog. Patch zette vervolgens twee stappen naar achteren en verliet de Starbucks met Elle achter zich gaan. Ik was blij dat hij mijn hints had begrepen, ik vond het alles behalve leuk om hun samen te zien. Ik was niet jaloers, misschien een beetje maar dat deed er niet toe.
Ik wou het gewoon niet hebben en hoe egoïstisch dat misschien ook was, het zou niet gebeuren. Het duurde niet lang voordat ik de versgemalen koffiebonen rook en mijn zus naast mij was verschenen.
''Je gaat wel de beste plaatsen claimen, hé.'' Elle deed geen enkele moeite om enthousiast te klinken en ik haalde mijn schouders op, ik pakte de koffie van haar over en genoot van de warmte die er automatisch ontstond. ''Mag ik?'' Vroeg ik maar had mijn lippen al aan de beker gezet, met vermoeide ogen keek ik haar weer aan. Dat beetje caffeine kon mij al gauw twee uur wakker houden. ''Dus. . . Elle, waar hadden jij en Patch het over?'' Ze kreeg geen tijd voor het antwoord, onze vlucht werd omgeroepen. Mijn blik liet ik één voor één over iedereen heen gaan. 'Willen de passagiers van vlucht 122B zich begeven naar het voertuig, alstublieft. Ik herhaal; Willen de passagiers van vlucht van 122B zich begeven naar het voertuig alstublieft.' Ik knikte naar het vliegtuig en trok Elle aan haar arm mee, ''kom je naast mij zitten?'' Vroeg ik haar. Ik vond het fijner om naast Elle te zitten dan naast Samantha of Sebastian, daarnaast voelde ik mij meer op mijn gemak bij haar dan bij elk ander.
Het duurde niet lang voordat ik was neergezet op een comfortabele stoel en een paar oortjes uit mijn rugzak viste voordat ik de tas opborg.

Everything is illuminated by the light of our past.

25 jan 2015 - 15:35

Altschmerz 7758

Patrick ‘Patch’ Reason Aldertree

Alhoewel ik op een van de stoelen tegen het raam zit binnen in het vliegtuig — ben ik een van de eersten die bij de deur staat om het verschrikkelijke toestel te verlaten. Hierdoor heb ik enkele boze blikken gekregen van de tweede oude dames naast me, die de gehele weg hadden gesproken over het gegeven wat de krakende geluiden die ze hoorden toch waren. Hoogstwaarschijnlijk was mijn gezicht witbleek, waardoor de stewardess een zachte “tot ziens” weet te mompelen voordat ik naar buiten schiet en een grote hap adem haal.
Alhoewel ik het had overleefd, had ik me nooit in mijn gehele leven zo ontzettend beroerd gevoeld. Sam was ten eerste verdwenen, waarna ze opnieuw terug was gekomen met Jerce. Samen hadden de twee een ontzettend gezellige vlucht gehad waarbij ze niet meer naar me had gekeken. Vince was naast Elle gaan zitten en ten slotte kwamen de twee oude vrouwtjes me vermelden dat zij de plaatsen naast me wel in zouden nemen. Fijn. Het had niet veel kunnen schelen of ik had ze beiden een fikse klap gegeven en geschreeuwd dat ze hun mond dicht moesten houden — maar door de angst heb ik me de gehele rit bijna niet kunnen bewegen en had ik mijn handen rondom de stoelleuningen geklemd alsof die me kracht konden geven.
Woedend over het gegeven dat ik me zo zwak voelde door een stom vliegtuig en dat ik de uren alleen door had moeten brengen, loop ik zonder op de anderen te wachten naar de bagageband en sjor mijn weekendtas er af. Vervolgens wandel ik direct door naar de uitgang, waardoor een frisse wind en de brandende zon me tegemoet komt zetten. Zuchtend sluit ik mijn kijkers voor een minimaal moment, om mezelf er bewust van te worden dat het vliegen nu echt voorbij was.
Wanneer ik mijn kijkers open, laat ik ze over de parkeerplaats glijden en zie een man staan bij drie verschillende auto’s. Op het bord staat een van de achternamen van de groep — vreemd genoeg kan ik me niet zo maar voor de geest halen wie — waardoor ik er snel heen loop en hem een hand geef, om zo een begroeting in half Engels terug te krijgen. Met een halve glimlach sjor ik mijn weekendtas in de kofferbak en ga dan aan de achterkant van de auto staan — zodat de rest niet direct bij mij kwam te staan als ze eenmaal aan kwamen. Rommelend in mijn zak haal ik met trillende handen een sigaret tevoorschijn, welke ik aan steek en er vervolgens een harde hijs van neem.

•

Index RPG Actieve Topics Zoek