• Een groep vrienden gaan samen op vakantie naar een tropisch eiland. Een dure reis, maar de meeste zijn dan ook vastbesloten er een onvergetelijke vakantie van te maken. Alles gaat goed, totdat ze in de auto zitten. Ze zijn net aangekomen met hen vlucht en in hen huurauto's rijden ze naar de accomodatie waar ze de dagen zullen doorbrengen. Daar komen ze echter nooit aan. Tijdens de reis komt er plots een diepe mist, waardoor alle auto's terecht komen in een botsing en iedereen even van de wereld is. Wanneer ze wakker worden, hebben ze geen idee waar ze zijn. Het enige wat ze kunnen herinneren is wat ze hebben gedaan sinds ze op het eiland zijn aangekomen. De enige hulpmiddelen die ze hebben, zijn degenen waarbij ze in de auto zaten. Of ze zich uit de situatie gaan redden weet niemand. Één ding is zeker; het wordt een onvergetelijke vakantie...

    Deze RPG is gebaseerd op Lonely Road. Deze RPG is een tijd geleden geopend door Davon, maar vervolgens ook snel weer doodgelopen. We hebben haar toestemming op het opnieuw op te starten.


    Regels:
    • Schrijf in Abn Nederlands en volg de juiste spellingsregels.
    • Bestuur enkel je eigen personages, behalve als toestemming van de speler van het personage hebt.
    • Schrijf minimaal 200 woorden per post. Dit is makkelijk te behalen.
    • Nieuwe topics worden alleen aangemaakt door Sadventure en mij.
    • Wees aardig tegen elkaar.


    We beginnen wanneer iedereen aankomt op het vliegveld. Dat is de plaats waar ze verzamelen. Ze zullen dus ook allemaal met hetzelfde vliegtuig vertrekken. Het is 's ochtends vroeg en het vliegtuig vertrekt om 7:00. Al dat gedoe met douane bestaat even niet, dus ze verzamelen direct in de gate.

    De groepen zijn als volgt;

    • Daniel, Amy, Jeremiah, Elisa, Sebastian, Liliam.
    • Jason, Maeve, Samantha, Liam, Vincent.
    • Cayden, Patrick, Elle, Aeroline, Scarlett.

    [ bericht aangepast op 15 feb 2015 - 22:00 ]


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    Mireille 'Elle' Elladan Smiths



    De zachte ademhaling van Patch deed me glimlachen, waardoor ik met een zwakke glimlach op hem tuurde. Moeizaam en zo teder mogelijk legde ik Patch hoofd in het zand — nadat ik me snel verzette. De houding kwam neer op geknielde knieën, waarop ik Patch' hoofd legde. Zachtjes voog ik de donkere plukken van z'n voorhoofd, waar een grote wond zat. Kalmpjes streek ik over z'n wang — ik moest iniedergeval zo rustig mogelijk blijven.
          Echter bleek m'n blik niet op Patch hangen, gezien ik voetstappen hoorde. M'n blik gleed over de blondine, die geen vrolijk gezicht trok — Samantha. "Voed hem bananen, dat helpt. Ik ga water zoeken," bracht ze, zoals gewoonlijk, met een kille stem voor. "Snel — zie je niet dat iemand hier halfdood ligt?" Ook mijn lichtblauwe poelen bestonden uit een kille blik, echter traden de emoties weer naarvoren — nadat ik weer op Patch neerkeek, waar zijn hoofd op m'n schoot lag.
          "Ellaria," mompelde iemand zo zacht dat ik het nauwelijks verstond. Wie? Echter bleef m'n blik op Patch hangen, waarbij z'n lippen lichtelijk van elkaar kamen. Met grote ogen bekeek ik hem, hij sprak — hij moest op kracht komen. Met een ruk aan de tros, trok ik er een banaan af die enkele groene vlekken toonde — maar verder nog de mooie, rijpe gele kleur had. Voorzichtig schilde ik de banaan, om daarna Patch' mond lichtelijk te openen met m'n linkerhand. "Eet — het brengt je op kracht, Patch. Alsjeblieft," onzeker hield ik de banaan bij z'n mond — bang om de banaan erin te duwen, straks stikte hij. "Patch, jezus. Je bent sterk — hou op met die coma en wordt wakker," vervolgde ik smekend, waarschijnlijk hoorde hij het toch niet, waardoor ik sussende geluidjes van me gaf.

    [ bericht aangepast op 21 feb 2015 - 10:53 ]


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    Vince Smiths

    Slicht haalde ze haar schouders op, ‘’we zijn gecrasht met een auto, zijn in de middle of nowhere en we kunnen niets doen.’’ Ze zuchtte en zat nu op haar knieën maar ik bleef rustig zitten terwijl ik mijn ogen over de wond liet gaan. ‘’Godverdomme.’’ Bij het gevloek van Elle keek ik op en draaide mijn hoofd om richting Patch. Hij zag er inderdaad slecht uit. ‘’Ik ga op zoek naar water, jullie blijven hier oké?’’ Ik schudde mijn hoofd.
    ‘‘Elle, wacht — ik help je mee.’’ Weer protesteerde ik. ‘’Jij blijven zitten, er moet zo nog iemand naar die wond van je kijken.’’ Ik keek hoe hij vervolgens neerstortte in het zand. ‘’Vince, is hij flauwgevallen? Vince, hij heeft water of hulp nodig,’’ bracht Elle uit en ik keek om mij heen. ‘’Voed hem bananen, dat helpt. Ik ga water zoeken.’’ De kille stem van Samantha deed me opkijken en ondanks de vreselijke situatie liet ik een geërgerde zucht horen.
    ‘’Hoe moet ik dat weten?’’ Vroeg ik, half in paniek en half in verwarring. ‘’Wat moeten we doen, Vince?’ Ze begon met de banaan te voeren en Sam liep weg en ik volgde haar gedaante met mijn blik. Ik stond op en probeerde het zand van mijn handen af te vegen om vervolgens door mijn haren te streken.



    Sorry, slechte post. :')


    Everything is illuminated by the light of our past.


    Patrick • Patch • Reason Aldertree

    Grommend tracht ik mijn kijkers opnieuw te openen, maar mijn lichaam scheen niet mee te willen merken met hetgeen wat mijn geest wilde uitvoeren. Scherpe lichtflitsen schieten voor mijn gesloten kijkers heen een weer, waardoor ik opnieuw de neiging heb om mijn — al gesloten — kijkers dicht te laten zinken om er aan te ontsnappen. Zachte stemmen galmen door mijn gedachten en voor even denk ik dat iedereen uit de vriendengroep veilig aan is gekomen, totdat ik het gezicht van Ellaria kan onderscheiden en haar vertrouwde glimlach zie fonkelen rondom haar mondhoeken.
          ‘Ellaria. . .’
          Alhoewel mijn stem slechts een mompeling was geweest, was het voldoende om haar te doen verdwijnen uit mijn gedachten en de geluiden uit de omgeving weer toe te laten. Plotselinge zoete smaken vullen mijn mond, waardoor ik voor een moment compleet gedesoriënteerd ben over de plaats waar ik me op dit moment bevond. Was ik met mijn mond open in het zand gevallen? Nee, zand zou niet zo zoet moeten smaken op dit moment en op geen enkel ander moment.
          “Patch, jezus: je bent sterk — houd op met die coma en word wakker.”
          Elle — dat was de stem van Elle: ik herkende haar. Maar waarom had ze het over een coma? Wie lag er in een coma? Alleen ik had mijn kijkers gesloten, dacht ze dat ik in een coma lag?
    Wanneer ik een antwoord tracht te geven, merk ik dat het bijna niet gaat aangezien mijn mond vol zit — waardoor ik snel slik door het onverwachtse gevoel. De zoete smaken verdwijnen langzaam en mijn maag start even te rommelen door de plotselinge bron van energie.
          ‘Als ik in een coma lig, laat je me in een coma liggen,’ brubbel ik grommend. ‘Daarnaast heb ik alleen mijn ogen gesloten, ik ben gewoon moe. . .’ Slapen. Ja, dat was wat ik op dit moment graag zou willen doen. Maar het kon niet, bedacht ik mezelf: als ik nu zou gaan slapen, nam mijn hoofdwond het van me over, ik moest die eerst zien te behandelen. Nadat ik Vince had behandeld, natuurlijk. ‘Maar ik moet eerst Vince helpen, dus laat de grond even stoppen met draaien — dan kan ik aan het werk,’ grom ik daarna, terwijl ik met moeite mijn kijkers open en tot mijn verbazing zie dat mijn hoofd zich in Elle’s schoot bevindt. ‘Wat doe ik hier?’ grom ik dan.


    Mireille 'Elle' Elladan Smiths



    Een stille zucht verliet m'n lippen, nadat ik even om me heen keek — en Vince was opgestaan. Blijkbaar waren we allemaal in verwarring, deze reis was gedoemd te falen — zodat we in een één of andere jungle waren beland. Als we gewoon bij onze eindbestemming waren aangekomen, zou ik nu aan het strand liggen, en nu zaten we in een jungle; in de middle of nowhere.
          "Als ik een coma lig, laat je me in een coma liggen," de mompelende stem van Patch deed me verrast opkijken. "Daarnaast heb ik alleen mijn ogen gesloten, ik ben gewoon moe. . ." M'n wenkbrauwen zakten in een frons, nadat ik m'n handen zachtjes op de wangen van Patch liet zakken. "Maar ik moet eerst Vince helpen, dus laat de grond even stoppen met draaien — dan kan ik aan het werk." Een geërgerd geluidje borrelde in me op, nadat Patch eindelijk z'n donkerblauwe poelen wist te openen. "Wat doe ik hier?" Z'n stem klonk eerder ietwat geërgerd, blijkbaar omdat hij niet in het zand lag — maar onder toezicht van mij.
          "Ten eerste — Patch Aldertree. Ik ben niet de heks van de aarde, dus ik kan helemaal geen grond stoppen met draaien en ten tweede, je hebt al veel te veel bloed verloren dus je kan vergeten dat je ook maar iemand helpt — voordat je zelf aan de beurt bent geweest," gromde ik lichtelijk geïrriteerd. "Oh ja, ik heb je graag geholpen een banaan aan je te voeren en je in m'n oog behouden. Geen dank joh, Patch," zuchtte ik onlangs ontevreden over het feit dat hulp bij Patch niet werkte.
          Voorzichtig trok ik m'n witte shirt over m'n hoofd, waardoor er een pijnscheut door m'n schouder gleed — wat een kreun opleverde. Onder m'n shirt bevond zich enkel nog een licht doorschijnend hempje (nadeel aan wit) en m'n bh. M'n hand vond plaats onder Patch's hoofd, waar ik snel het shirt onder duwde — en vervolgens van hem wegliep naar Vince. Eén keer draaide ik me nog is om naar Patch — om hem iets te berichten. "Je hebt m'n shirt gekregen, die kan je desnoods als verband gebruiken — maar ik verzorg Vince wel, dan kan Samantha bij jouw liggen. Aan ons heeft ze toch een doodhekel," murmelde ik — hard genoeg dat Patch het verstond. "Gaat het, Vince?" M'n blik stond bezorgd. "Waar is die wond? Oh ja, Patch het is slim als je bananen eet, helpt tegen die zwakte door je wond." Ik wierp nog een vluchtige blik op hem, en keek toen weer naar Vince.


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    SAMANTHA "SAM" ROSANNAH COLTON
    ___________________________________________________



    ___________________________________________________

    Ik baan me een weg terug door de bomen, zorgend dat het water niet uit de blikken kom zal kunnen onstnappen. Uiteindelijk weet ik terug te komen op de open plek waar we zojuist waren gecrasht, en grijnzend stap ik op zowel Vincent, als Mireille, als Patch af. "Raad eens wie er zojuist water heeft gevonden?" Lach ik dan, en ik laat de blikken kom vol met kristalhelder water langs de ogen van de drie gaan. "Oké, Patch, eerst jij." Ik ga naast hem zitten en heb dan pas door dat hij niet meer in Mireille's armen ligt.
    Ik kijk om en zie dat Mireille meer bezig is met haar broer, wat ik wel prima vind zo. Ik reik Patch de kom aan, maar leg dan toch zijn hoofd op mijn schoot om hem daarna zelf drinken te geven. "Drink," zeg ik dan, op een ietwat vreemde maar toch ietwat bevelende manier.


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either


    Patrick • Patch • Reason Aldertree

    Wanneer ik Elle’s blik langzaam zie veranderen, vraag ik me voor een minimal moment af wat ik fout gedaan zou kunnen hebben om haar te beledigen. “Ten eerste — Patch Aldertree: ik ben niet de heks van de aarde, dus ik kan helemaal geen grond stoppen met draaien. Ten tweede: je hebt al veel te veel bloed verloren dus je kan vergeten dat je ook maar iemand helpt — voordat je zelf aan de beurt ben geweest. Oh ja, ik heb je graag geholpen een banaan aan je te voeren en je in m’n oog behoeden. Geen dank joh, Patch.” Met een lichte frons tussen mijn wenkbrauwen kan ik niets anders dan kijken hoe Elle haar t—shirt uit weet te trekken om deze vervolgens onder mijn hoofd te plaatsen.
    “Je hebt m’n t—shirt gekregen, die kan je desnoods als verband gebruiken — maar ik verzorg Vince wel, dan kan Samantha bij jou liggen: aan ons heeft ze toch een doodhekel.” Vervolgens laat Elle nog wat woorden horen over een banaan, maar die komen we niet meer bij me binnen doordat ik een grote woede op voel wellen in mijn borstkast. Hoezo Samantha bij mij liggen? Waarom kon niemand gewoon normaal tegen me doen zoals het voor het ongeluk was?
          “Oke Patch, jij eerst.” Met een woedende blik kijk ik omhoog, waardoor ik plotseling zie dat Samantha is terug gekomen met een grote kom in haar handen. Direct weet mijn blik wat te verzachten, hopend op het gegeven dat Samantha wel normaal tegen me kon doen. Wanneer ze mijn hoofd op haar schoot weet te leggen, stribbel ik dan ook niet tegen. “Drink.” Gulzig begin ik het water uit de kom op te drinken, maar stop al snel na een aantal slokken omdat ik de anderen ook een kans wil geven.
    ‘Elle en Vince ook,’ mompel ik — mijn stem helder door het koele water. Voorzichtig weet ik overeind te komen van Samantha’s schoot en rond te kijken, wetend dat het beter ging dan voorheen — slechts door het weinige water. ‘Heb je zelf ook al gehad?’ vraag ik dan aan Samantha, een bezorgde blik in mijn kijkers.


    SAMANTHA "SAM" ROSANNAH COLTON
    ___________________________________________________



    ___________________________________________________

    Gulzig begint Patch te drinken, echter stopt hij na een bepaald aantal slokken. "Elle en Vince ook," mompelt hij dan, en ik hoor zijn stem helderder worden dan voorheen. "Heb je zelf ook al gehad?" vraagt hij me dan, en ik schud nee. Ik haal de kom bij Patch weg om deze dan door te geven aan Elle en haar een simpel hoofdknikje te geven, om me dan weer terug te draaien naar Patch. Inmiddels is hij overeind gaan zitten, en wanneer ik in zijn donkerblauwe ogen kijk zie ik dat deze minder dof zijn geworden.
    "Gaat het al beter met je hoofd?" vraag ik hem, waarna ik naar de bananentros krabbel om er twee vanaf te plukken en er één in zijn richting gooi. Zelf pel ik de mijne om dan een hap te nemen, en ik laat rustig mijn smaakpapillen genieten van de zoeten smaken van de tropische vrucht.


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    Ik schrijf me uit.


    Sand schreef:
    Ik schrijf me uit.


    "Satan's friendship reaches to the prison door."

    Ik schrijf me ook uit, sorry.

    [ bericht aangepast op 26 feb 2015 - 12:36 ]


    take me back to the basics and the simple life

    Sand schreef:
    Ik schrijf me uit.


    I don't know if life is greater than death — but love was more than either

    Sand schreef:
    Ik schrijf me uit.


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Jammer dat jullie je uitschrijven, maar ik zag deze rpg zelf eerlijk gezegd ook al als tamelijk ingeslapen.


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman