Behind Closed Doors • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

Er is een klein dorpje in midden Engeland, waar iedereen elkaar ken ten niemand geheimen heeft… Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van de huizen rond het dorpsplein van het kleine dorpje?
In dit kleine dorpje wonen vijf schijnbaar normale rustige Britse gezinnen: Horan, Malik, Payne, Styles, en Tomlinson. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen, van vreemde hobbies, tot affaires, en van geheime liefdes, tot geheime baantjes.


• Rollen •
• Familie Horan [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Malik [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Payne [Vol]

• Familie Styles [Vol]

• Familie Tomlinson [Vol]



• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).


• Het Begin •
Het is vrijdagmiddag rond een uurtje of 1. De kinderen hoeven niet naar school, want vanavond staat er een dorpsfeest gepland en zij worden verwacht om te helpen met het opzetten van de kraampjes en andere voorbereidingen voor het feest. De meeste van de ouders zullen aan het werk zijn in de omliggende steden, anders zijn ze mogelijk bezig met het huishouden of het helpen opzetten van het dorpsfeest. Het feest start om 5 uur met een gezamenlijk diner, waar elke familie een gang voor meeneemt.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 14:48 ]

---

Bowties were never Cooler

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Toen hij terug kwam melde hij dit ook even, iets wat ze altijd overbodig had gevonden als mensen dat deden, maar als ze dat prettig vonden gingen ze hun gang maar. Hij spoelde het mesje af onder de kraan en vroeg daarna of ze een sausje over de salade wou en daarna dat ceasar salade ook kon. Ze glimlachte en knikte. "Lekker." Ze legde nu echt neer waar ze mee bezig was, dat deed ze niet vaak, de hele tijd niet, zodat ze altijd weer terug kon duiken in haar bezigheden, zich hier weer in kon verstoppen. Ze draaide zich om, richting Liam, rechtop, haar handen netjes voor zich in elkaar gevouwen en een serieuze blik op haar gezicht. "Liam," vroeg ze zachtjes, nog zachter dan normaal. "Is er iets aan de hand?" Haar wenkbrauwen waren lichtjes gefronst en ze was echt bezorgd, ze wou echt weten wat er met hem aan de hand was, maar ze stond ook klaar om weer weg te vliegen, altijd. Ze was altijd als een angstig vogeltje, er hoefde ook maar iets te gebeuren en ze sloeg haar vleugels open, om razendsnel verdwenen te zijn. Sommigen zouden zeggen dat het geen leven was zo, maar dit was hoe Alexis werkte.

---

Reality's overrated.

Jessie Connor Tomlinson
Licht had ik mijn hand op zijn wang gelegd, ik gaf hem met alle liefde wat hij wilde, maar daarvoor wilde ik hem eerst wat dichterbij hebben. Bijna direct nadat Kevin ook zijn hand op mijn wang had gelegd trok ik hem bij me op schoot en plaatste mijn vrije hand op zijn middel. Onderzoekend keek ik hem aan om te zien of ik nog ergens een spoortje twijfel kon bespeuren, want als dat het geval was ging het niet door. Alleen als hij er volledig comfortabel mee was ging ik akkoord, want voor mij hoefde hij echt niet over zijn grenzen te gaan. Toen alles goed leek te zijn drukte ik zacht mijn lippen op die van hem, maar blijkbaar zat er ergens toch iets niet goed want ik kon voelen hoe gespannen hij was. Dat was de voornaamste reden dat ik zo snel alweer terugtrok. Voor ongeveer een seconde keek ik hem vertwijfeld aan, al bleken die zorgen weer voor niets toen ik zijn pruillip zag. Door zijn klagelijke geluidje was mijn eerste ingeving weer verder te gaan met waar we afgehaakt waren, maar dit keer was ik degene die overrompeld werd omdat hij mij kuste. Dat gebeurde al zeer zelden en dan nam ik het ervan. Net zo zacht en liefdevol kuste ik Kevin terug en drukte hem iets dichter tegen me aan met mijn hand, die in de tussentijd naar zijn onderrug was verplaatst. In mijn ogen was dit een ontzettend privilege, vooral omdat ik de eerste en enige was bij wie hij zijn gevoelens zo blootlegde. Ik glimlachte in de kus door zijn handen die licht door mijn haar gingen, al deed het me eraan herinneren dat ik was vergeten het te stijlen vanmorgen en me er heel erg aan irriteerde. Met een diepe blos zuchtte ik zacht en tevreden toen hij terugtrok, waarna ik naar hem glimlachte. "Altijd," zei ik en grijnsde weer om het korte kus dat hij me gaf. Het volgende dat hij zei verbijsterde me compleet. Onwillekeurig verstarde ik, niet omdat ik het nou zo erg vond, maar omdat het zo opeens was. Terwijl hij een aantal kusjes in mijn nek drukte ontspande ik weer en aaide zacht over zijn rug. Ik wist absoluut niet was ik moest zeggen. Een deel van mij wilde gelijk zeggen dat ik ook van hem hield, maar ik had zoveel tegenstrijdige gevoelens over zo veel dingen dat ik hem niet die belofte wilde doen. Ik gaf heel veel om hem, genoeg om hem niet zo te willen kwetsen als ik me er niet aan kon houden. Hopelijk kon ik overbrengen hoeveel ik om hem gaf en hoe diep mijn gevoel voor hem ging door het zachte strelen en het feit dat ik mijn lippen op zijn haren drukte, meer kon ik gewoon niet en ik voelde me er verschrikkelijk schuldig om.

---

Because I love him, do I need another reason?

Liam Payne.
Ze glimlachte toen hij voorstelde om de caesar saus te maken en knikkende vertelde ze hem dat, dat lekker zou zijn. 'Mooi' zei hij met een glimlach terug en hij liep naar de koelkast om de benodigdheden te pakken. Hij pakte ook nog een lepel uit de bestek la en voorzichtig besprenkelde hij de komkommer en de tomaten met het sausje en hij pakte de sla en wilde deze in de kom erbij doen toen hij bijna verstarde. Bijna, hij kon zich er nog toe brengen om verder te werken, hij dwong zichzelf bijna om het doen. Ze had argwaan, hij wist het gewoon en hij slikte even. Ze vroeg aan hem wat er aan de hand was, op die zachte manier. Zo normaal mogelijk stopte hij wat blaadjes sla in de kom en daarna draaide hij zich naar haar om. 'Buikkrampen' loog hij toen en het was het enigste wat er bij hem op kwam, 'Ik denk dat ik dat koekje bij de koffie vanmorgen niet had moeten nemen' Hij drukte snel een kus op haar wang. 'Maak je over mij nou geen zorgen lieverd' fluisterde hij zacht. Hij kon zichzelf wel voor z'n kop slaan, maar hij wist nooit wanneer de pillen uit gewerkt waren zodat hij er zich op kon voorbereiden. De pijn vreten hem van binnen op, z'n darmen waren het ergste kwaad. 'Ik hou van je, altijd' Voorzichtig nam hij haar in zijn armen en knuffelde haar zachtjes. 'En misschien is het ook een beetje stress' zei hij toen snel, 'Ik moet m'n werk nu gewoon los laten, het is weekend, ik ben nu bij jou en mijn kinderen en die zijn belangrijker' Hij hoopte maar dat ze hem geloofde, want als ze door ging vragen, wist hij niet of hij zich dan nog wel in kon houden.

[ bericht aangepast op 27 jan 2015 - 22:18 ]

---

'Darling, just hold on'

Frederica "Freddie" Kaya Tomlinson.

Het ging snel, er begon steeds minder tijd tussen zijn kreunen te zitten en ze wist dat het niet veel meer zou kosten. En inderdaad, niet veel later kwam Niall hees kreunend klaar, lichaam compleet gespannen, rug gekromd om het af te maken. Hij trilde en hijgde, niet dat haar ademhaling een normaal tempo had. Toen hij haar vertelde dat ze fantastisch was krulde haar mondhoeken zich even omhoog en kwam ze overeind. Anderen zouden het dom noemen dat ze onbeschermde seks had - om maar niet te spreken met wie en waarom - maar ze was aan de pil en ze deed het echt niet met iedereen die ze nam onbeschermd, enkel als ze zeker was dat deze geen ziektes had, zo slim was ze nog net wel. Ze voelde nu al dat er spierpijn aan zat te komen en de klemmen werden ook steeds onprettiger, daarbij was dat kaarsvet ook geen feestje. Ze keek hem aan. "Voldaan?" vroeg ze met nog altijd dat kleine grijnsje rond haar lippen. Ze voelde haar pupillen weer kleiner worden terwijl de coke uit begon te werken, maar ze waren nog altijd abnormaal groot met behulp van haar stokjes - en niet de nicotinestokjes. Haar lichaam begon ook zwaarder te worden en de pijn van de partij drong wat door. Het was niet dat ze het vervelend vond, sterker nog, ze had best genoten, maar nu wou ze gewoon haar geld krijgen en vertrekken.

---

Reality's overrated.

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Hij wimpelde zijn gedrag af door het te wijten aan buikkrampen, een koekje zou ze schuld hebben en ze fronste. Ze wou er tegenin gaan, maar Alexis was Alexis niet als ze dat had gedurfd, dus hield ze haar mond, knikte snel en draaide zich weer om. Haar handen klemden zich even om het keukenblad. Zijn armen sloegen om haar heen en ze draaide weer terug, liet zich door hem in zijn armen nemen. "Ik hou ook van jou," zei ze zachtjes. "Hopelijk heb je snel minder stress." Ze twijfelde even. "Je kan het zeggen als er iets is." Ze had jaren gestudeerd, had meer diploma's dan gezinsleden. Ze had geen uitgaansleven, of veel vrienden die haar van haar studie afhielden, ze had dan wel een kind - en man - en bijna direct daar achteraan waren nog een dochter een zoon gekomen, maar ze had haar ziel en zaligheid in haar studie gestoken. Ze had al het voordeel gehad dat ze in het kamp had geleerd en dit had geholpen, maar ze had zeker nachten door moeten werken als de kinderen hun niet wakker hielden. Het was haar nooit helemaal duidelijk geworden waarom ze zich zo gedwongen voelde te leren en te blijven leren, tot ze eigenlijk niet veel verder kon. En ze mocht dan wel gespecialiseerd zijn in de werking van het hart en precieze operaties hiervoor, ze had ook geleerd over het lichaam in het algemeen, algemene medicijnen. Ze was niet gek, ze kon het prima zien als er iets met mensen aan de hand was. En op het moment maakte ze zich zorgen om haar man, nog meer dan normaal.

---

Reality's overrated.

Liam Payne.
Gelukkig duwde ze hem niet weg toen hij haar in z'n armen nam en haar vertelde dat hij van haar hield. Ze liet hem toe en van binnen zuchtte hij opgelucht en hij glimlachte even toen ze hem vertelde dat zij ook van hem hield en dat ze hoopte dat hij binnenkort niet meer zoveel stress had. Hij wist ook wel dat ze hem niet geloofde, dat voelde hij gewoon. Hij zag ook wel dat hij magerder geworden was. De eens zo levenskrachtige man was nog maar een schim van zichzelf. Hij voelde de twijfel in haar en toen kwam de vraag dat hij het wel kon zeggen als er wat was, maar dat was het hem juist. Het was iets wat je niet zomaar even makkelijk kon vertellen. Het was veel moeilijker dan dat je bijvoorbeeld boodschappen gaat doen in de winkel. Hij hield haar stevig in z'n armen en legde zijn hoofd op haar schouder. 'Als er wat is, dan zou ik het je meteen vertellen mijn liefste' fluisterde hij zacht in haar oor. Hij wist ook wel dat ze niet gek was en dat ze iets door had. Maar hij kon het haar niet vertellen, niet nu. 'Maak je geen zorgen' zei hij toen nog een keer, 'Als er wat is, dan vertel ik het je meteen' In goede en in slechte dagen, dan hielp je elkaar. Hij had het haar beloofd toen ze trouwde. Hij bleef haar vasthouden en knuffelde haar stevig. Ze deden het niet vaak, lichamelijk contact, maar voor nu was hij door haar barrière heen gebroken en bleef hij haar maar knuffelen. Alsof ze de laatste reddingsboei op aarde was. Het voelde voor nu even goed en hopelijk kon hij hiermee iets van haar zorgen weg nemen. Want hij zou het haar echt wel vertellen, maar nu nog niet. Hij kon het niet en hij voelde zich een lafaard,

---

'Darling, just hold on'

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Hij legde zijn hoofd op haar schouder en zei zacht dat als er wat was hij het meteen zou zeggen. Ze knikte, maar nog niet zeker of hij de waarheid had, zeker niet. Dat hij haar maar stevig vast bleef houden en haar zo dicht bij zich hield begon haar eigenlijk steeds meer te benauwen. Het lag niet aan hem, absoluut niet, als er één persoon op de wereld was waar ze dichtbij moest (of wou) zijn was hij het wel, maar het zat gewoon in haar sinds de gebeurtenissen in het kamp (waar ze overigens niet graag over praatte, Liam wist wat er gebeurd was, niet in de details, maar hij kende haar verleden, dit betekende enkel niet dat ze het naar boven bracht, nooit) en dat zou niet meer veranderen. Ze vond dit ook niet vervelend, alleen een beetje eng en dat maakte haar dan weer ongemakkelijk. Ze sloot haar ogen voor een paar seconden, maar niet te lang, ook dat maakte haar angstig met haar ogen dicht kon ze namelijk niet zien wat er om haar heen gebeurde. Er waren veel dingen waar ze bang voor was, ja, en al mocht ze dan nog wel een goede arts zijn (als ze haar werk op dat moment kon verrichten) het was maar de vraag of ze dit nog lang kon doen. Op een dag zou het bijna mis gaan, of liep het echt uit de hand, dan wist ze dat het klaar was. Soms was ze bang dat ook Liam op een dag klaar met haar was en dat ze alleen achter zou blijven. Een gedachte die haar absoluut niet aanstond, totaal niet, ze wist niet of ze dat aankon, hoe zwak dat ook klonk.

---

Reality's overrated.

Liam Payne.
Hij bleef zijn vrouw voor een aantal minuten stevig vast houden en daarna liet hij haar voorzichtig los. Hij wist hoe vervelend het vond om aangeraakt te worden. Vervelend was niet het goede woord, het was meer dat het iets uit haar verleden was. Hij wist in grote lijnen wat er was gebeurd, maar meer had ze er nooit over kunnen en willen praten en de goedzak die hij was, was er ook nooit meer over begonnen. Een snuit van een hond duwde in z'n knie holte en hij boog zich even voor over om Pepper te aaien. 'Ja, het baasje gaat zo met je uit' mompelde hij zachtjes en hij aaide over zijn oren heen, z'n lievelingsplekje. Hij kwam weer overeind, maar niet voordat hij nog een lik over z'n hand had gekregen van de hond en hij grinnikte zachtjes. Hij waste snel z'n handen even, want het zou best wel onsmakelijk idee zijn als hij weer aan het eten zou zitten met de bacteriën van Pepper erbij. 'Laten we zo maar met de honden nog even naar buiten gaan, ze worden ongeduldig' vertelde hij z'n vrouw. Hij was nu ook wel een beetje opgelucht dat het onderwerp nu werd veranderd, want hij wist van zichzelf dat hij gewoon een slechte leugenaar was. Snel gooide hij het sausje door de tomaten en de komkommer en mengde het even door elkaar. Hij keek even kort naar z'n vrouw en hij glimlachte naar haar. Hij was niet van plan om bij haar weg te gaan, hij zou vechten tot het bittere einde.

---

'Darling, just hold on'

Kevin William Styles
Het was eigenlijk heerlijk om Jessie te kunnen kussen, zonder me veel zorgen te hoeven maken. Een nerveuze kriebel bleef dan wel in mijn onderbuik hangen, maar het was een goede nerveuze kriebel. Een kriebel die uitkeek naar meer geweldige gevoelens en die ook voorspelde. Toch was ik daar ook nog wel heel zenuwachtig over. Ik trok langzaam terug en glimlachte door zijn prachtige lieve rode wangetjes. Het was fijn om te weten dat ik niet de enige was die keer op keer moest blozen. Zijn antwoord was precies wat ik graag had willen horen. Hij was veel te goed voor me. Ik stal dus nog maar een kusje van zijn lippen en verstopte me toen met mijn gezicht in zijn nek, maar niet voor ik iets zei, wat niet snel en al helemaal niet vaak uit mijn mond kwam, maar wat ik wel degelijk meende. Jessie was mijn eerste liefde, en ik hoopte dat hij mijn enige en laatste zou zijn. Ik hield zijn shirt vast in mijn knuisjes en drukte nog een paar kusjes in zijn nek, maar het enige wat ik terugkreeg was een zachte streling over mijn rug. Aan de ene kant had ik ook verbale geruststelling nodig dat hij echt van me hield, maar aan de andere kant was de fysieke liefde nu al net op het punt dat ik het nog aankon. Meer zou ik echt niet aankunnen, waardoor ik me gewoon tegen hem op krulde en genoot van zijn warme zachte lippen tegen mijn haren. Het was gewoon enorm fijn om zo bij elkaar te kunnen zijn en te kunnen genieten van elkaars aanwezigheid. "Kunnen we een keer naar het museum gaan, alsjeblieft?" vroeg ik zachtjes aan hem, terwijl ik mijn knalrode hoofd verstopt hield in zijn nek. Ik genoot van zijn geur en werd er wat rustig door, al klonk ik echt nog als een giechelig meisje. Uiteindelijk schoof ik mijn hoofd iets naar beneden en verschoof eigenlijk helemaal, zodat ik zijwaarts op zijn schoot kon zitten. Ik krulde me zo op, dat de hakken van mijn schoenen net niet zijn benen raakten, maar mijn knieën tegen zijn borst leunden, net als mijn mijn hoofd. Zo lag ik veel te fijn, dan dat eigenlijk zou moeten. "Dank je voor alles." mompelde ik zacht, voor ik nog een kusje in zijn nek drukte. Kon het maar altijd zo blijven, rustig in onze eigen serene kleine bubbel. Het was onze kleine perfecte wereld zonder zorgen, zo voelde het in elk geval voor mij. Even geen ouders, geen wereld, geen problemen, gewoon hij en ik. Ik pakte voorzichtig mijn glas bier op en nam een klein voorzichtig slokje. Ik hield het glas stevig in mijn twee handen en nam kleine slokjes, met kleine tevreden zuchtjes tussendoor. Ja, dit was een heel kort heel klein en heel onschuldig stukje hemel hier in de schemerige pub.

Niall Horan
Ik knikte met een klein grijnsje bij haar vraag en begon haar voorzichtig te verlossen van de klemmen en het kaarsvet. Dat kon niet helemaal prettig meer zijn. Mijn bleke handen maakten de klemmetjes rustig los, en stopte die terug in haar tasje, net als haar andere spulletjes. "Het was weer geweldig, zoals altijd." zei ik met een scheve grijns. Daarna begon ik voorzichtig te gestolde druppeltjes van haar huid te peuteren. Ik wilde haar niet als een wrak achterlaten. Ze was dan een halve prostituee, maar het was niet dat ze er als een goedkoop gebruikt hoertje uit hoefde te zien. Ik drukte nog een zacht kusje tegen haar schouder. Toch was het tijd om het geld en het extraatje voor haar uit mijn portemonnee te halen en haar met een babydoekje schoon te wrijven. Ik haalde dus een babydoekje uit mijn bureaula, samen met een aantal briefjes. Ik legde het geld naast het tasje neer, en poetste haar lichaam ietsjes schoon, zodat ze zich weer relatief schoon in haar kleren kon hijsen. Intussen voelde ik me uitgerust en gesterkt, op een vreemde manier. Ja, mijn lichaam deed het misschien niet heel goed meer, maar mijn hoofd was verlost van de stress en opgehelderd. Zo kon ik de rest van de dag weer prima aan. Vanavond zou het dorpsfeest zijn en ik wist niet of mijn vrouw nog verwachtte dat ik er iets voor zou doen. Dat zou ik dan met alle liefde doen, maar ik had nog twee vergaderingen en twee verslagen in te sturen, voor ik naar huis ging, jammer genoeg. Gelukkig had ik morgen vrij kunnen nemen, waardoor ik in elk geval niet alweer om 10 uur naar huis moest om te slapen.

[ bericht aangepast op 29 jan 2015 - 11:57 ]

---

Bowties were never Cooler

Jessie Connor Tomlinson
Zijn woorden deden mijn hart een slag overslaan en in een reflex bevroor ik even. Het deed me ontzettend goed om te horen dat Kevin zo oprecht om me gaf, want dit zou hij echt nooit zomaar zeggen. Een ding zorgde er helaas voor dat ik niet normaal en ontspannen kon reageren, en dat was dat ik wist dat ik hem niet hetzelfde kon zeggen. Ik wist niet hoe lang ik nog had en dan was het niet slim om te uiten wat ik precies voor hem voelde, ik wilde hem niet te dichtbij te laten en dan kwetsen als er wel iets gebeurde. Vanwege die reden aaide ik zacht over zijn rug en hield hem dicht tegen me aan, om zo alles wat ik niet zei toch over te brengen. Ik glimlachte lichtjes toen hij zich opkrulde en drukte mijn lippen liefdevol op zijn haar, gelukkig leek hij het gebrek aan mijn woorden niet erg te vinden. Ik knikte een beetje bij zijn vraag. "Natuurlijk. Wanneer wil je erheen? Volgend weekend of zoiets?" vroeg ik rustig en liet hem kort daarna was losser zodat hij zich verder kon opkrullen zoals hij dat fijn vond. Ik vond het echt niet erg om zo tegenaan gehangen te worden, al was ik niet het type dat nou zo beschermend was, maar meer beschermd moest worden. Met Kevin was ik bereid dat om te draaien, sowieso was ik voor hem bereid veel dingen te doen die ik anders nooit zou doen. Ik zuchtte even en legde mijn vrije hand voorzichtig op zijn been omdat ik die niet echt ergens anders kwijt kon. "Met alle plezier," antwoordde ik hem met een glimlach, voor die langzaam vervaagde en ik zacht op mijn lip beet. Er lag nog een vraag op mijn lippen die ik hem al een tijdje had willen stellen, maar ik twijfelde heel erg of het wel het slimste was om te doen omdat ik dan misschien teveel weggaf. Jammer genoeg was er maar een manier om erachter te komen wat het gevolg zou zijn. "Wil je me iets beloven?" vroeg ik op een zachte, haast fluisterende toon. Meer zei ik niet, dan kon ik altijd nog van gedachten veranderen en iets anders zeggen dat de bedoeling was geweest. Het lag eraan in hoeverre hij de serieuze en enigszins twijfelende ondertoon in mijn stem had gehoord. Bedachtzaam keek ik voor me uit zodat ik effectief zijn blik kon ontwijken als hij naar me opkeek, want hoe goed mijn masker soms ook was, mijn ogen gaven meer weg dan me lief was.

---

Because I love him, do I need another reason?

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Pepper verloste haar - of verstoorde hen - door Liam een duwtje te geven en snel verdween ze uit zijn armen. Liam aaide de hond en mompelde wat tegen het beestje, hierna waste hij zijn handen en zei hij tegen haar dat de honden ongeduldig werden, dus dat ze maar eens met ze moesten gaan wandelen. Ze knikte en maakte snel af waar ze mee bezig was, waarna ze alles een beetje afgedekt en opzij legde, wat nodig was zette ze in de koelkast en ze ruimde snel wat op, om daarna haar handen weer te wassen en deze af te drogen. Stilletjes pakte ze haar lange, zwarte jas, sloot haar vingers om de huissleutels en zocht de riemen van de honden, om die vast te klikken aan de dieren. Zelf nam ze de riem van Munchkin vast, het waren beiden echt geen kleine honden, maar Pepper was nog sterker dan de labrador. Daarbij vond ze de herder enger, het was toch iets met die soort, ze kwamen bedreigender over, al deed Pepper geen vlieg kwaad. Ze pakte ook Liam's jas en gaf deze aan. Ze maakte de knoopjes van haar jas dicht, waarna haar riem volgde. En daarmee was stond ze klaar, al begonnen de zenuwen toch wel lichtjes sterker te worden.

---

Reality's overrated.

Liam Payne.
Het werd tijd om de honden uit te gaan laten en ze werden al een beetje ongeduldig. Munchkin liep al bij de deur en keek hem een beetje verdrietig aan. Die trouwe honden ogen deden hem smelten en hij schudde z'n hoofd. Alexis was al weer bezig met het eten en was nu alles aan het afronden zodat ze straks naar buiten konden gaan. Alexis pakte de riem van Munchkin vast, iets wat hij wel kon begrijpen. De labrador was zachtaardiger dan de herder en herdershonden waren nu eenmaal niet zo betrouwbaar. Maar hij had al z'n tijd en energie erin gestopt om van Pepper een goede hond te maken en dat was hem nog gelukt ook. Hij was een lieve hond en deed echt geen vlieg kwaad. Vechten deed hij alleen met Munchkin en dan was het ook nog vriendschappelijk. De hond was veel te lief om voor een vechtmachine door te gaan. Hij pakte zijn jas aan die Alexis hem voor hield en hij bedankte haar. Hij zei Pepper's naam en de hond kwam op zijn gemakje aangelopen en ging voor hem zitten, wachtend tot hij werd aangelijnd. 'Brave hond' Hij pakte de riem van de herder en lijnde de grote hond aan. Hij liep naar de deur en keek nog even naar Felicia. 'Wij gaan even weg, als er wat is kun je ons bellen' Hij knipoogde naar zijn dochter en opende toen de deur. Hij pakte de hand van Alexis vast en kneep er voorzichtig in, zodat hij haar kon laten weten dat hij in de buurt was. 'Kom schat' Pepper trok aan de riem en hij liep naar buiten en volgde de hond die al gauw een plasje tegen een boom aan deed. De zon scheen nog, maar het zou niet meer lang duren voordat de gloeiende bol zou gaan zakken en het donker zou worden. 'Zullen we naar het park gaan'? vroeg hij aan Alexis, 'Of gewoon door de binnenwegen'? Als ze naar het park gingen, konden de honden nog los lopen, als ze dat niet deden moesten ze aangelijnd blijven.

---

'Darling, just hold on'

Frederica "Freddie" Kaya Tomlinson.

Met een kleine grijns knikte hij en haalde de klemmen en het kaarsvet van haar lichaam, ondertussen zei hij, een scheve grijns op zijn gezicht, dat het geweldig was en ze daar was ze blij mee. Een zacht kusje werd op haar schouder gedrukt en hierna haalde hij het geld uit een bureaulaatje, ook nam hij een babydoekje mee, waar hij, nadat hij het geld naast de plastic zak had gelegd, haar lichaam een beetje schoon mee maakte. Toen hij eenmaal klaar was knikte ze en trok haar kleren weer aan, hierna pakte ze het geld en het tasje, mompelde ze een gedag, nog altijd wat afwezig, en vertrok. Buiten had ze het liefst direct weer een lijntje gesnoven, maar ze wist hoe weinig ze nog over had en dat ze voor vanavond zou moeten bewaren, ze moest gewoon wachten. Dus stak ze weer een joint op, een beetje hasj toegevoegd zodat hij sterker was, en rookte deze op voor ze de bus in ging. Ja, ze had er al één opgerookt, nee, dat maakte haar niks uit. In de bus nam ze plaats bij het raampje, haar hoofd tegen het koele glas en ogen gesloten tot ze bij de bestemming aankwam, zo probeerde ze maar met haar gevoel om te gaan, het kon niet anders. Af en toe moest ze even grinniken, onverklaarbaar en vreemd, ach wat. Eenmaal gevonden voelde ze zich juist steeds brakker, de afgelopen tijd gingen de dagen steeds moeilijker en ze werd er gek van, zeg dat wel. Dus schraapte ze tegenwoordig alle eindjes bij elkaar om ook maar een beetje meer te kunnen kopen. Ze zette een zonnebril op haar hoofd, een goudkleurig pilotmodel met één scheef pootje, maar ze had geen geld deze te laten restaureren en het geld dat ze ervoor van haar ouders had gekregen nadat ze het een tijdje hadden aan moeten zien had ze aan hele andere dingen uitgegeven. Daarna stuurde ze een bericht naar haar broer - Having fun there? - en slenterend bewoog ze over straat, niet alleen omdat ze zich afgepergt voelde maar ook omdat de partij haar niet helemaal heelhuids had achter gelaten, maar ze probeerde normaal te lopen, niet dat -dat compleet lukte. Ze liep bijna tegen een paal op, waarna ze Ezra zag zitten. Lichtjes glimlachte ze en liep naar haar beste vriend toe. Om naast hem neer te ploffen in het gras. "Hey," zei ze zachtjes, ze kuchte en plukte haar pakje kankerstokjes uit haar zak, dit keer plukte ze er gewoon een sigaret uit en stak deze op, om het pakje nog even voor Ezra's neus te houden. Het was puur uit beleefdheid en het was ook iets wat ze eigenlijk alleen naar hem deed. Natuurlijk, zo kon hij zien dat er niet alleen sigaretten in zaten, maar het wit was goed onzichtbaar en ze rookte toch joints waar hij bij was (daarmee was ze ook de enige, buiten Aaron, uit de buurt) dus dat hoefde ze niet geheim te houden. Het was niet iets waar ze ooit over hadden gesproken, hij dacht vast dat ze gewoon van een joint op zijn tijd hield, maar het was niet eens een normale simpele joint. Ze stak de sigaret op en keek even naar haar de donkerharige jongen. Ze waren compleet verschillend, maar toch waren ze bevriend geraakt. Tsja, het kon soms gek lopen. Niet?

---

Reality's overrated.

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Liam vertelde hun dochter en eigenlijk oudste kind samen dat ze naar buiten gingen en Alexis keek haar meisje nog even aan, maar wende zich daarna richting de hond en haar man. Ze liep met Liam mee naar de deur en trok niet terug toen hij haar hand vastpakte en hier voorzichtig in kneep. Ze vond het fijn dat hij haar hand vast had gepakt, zo wist ze dat ze niet alleen was, dat ze niet alleen over straat ging. Ze mocht dan wel kwetsbaar zijn, maar hij was bij haar. Ze twijfelde even over het park, ze had een hekel aan die plek om de drukte die zich daar afspeelde - nou was het ook geen mierenhoop -, maar nu moest het er rustig zijn, dit was de kans om samen naar het park te gaan en op dat soort momenten was het ook wel weer een mooie plek en het was fijn voor de honden, waarvoor ze in eerste instantie naar buiten gingen. Dus knikte ze. "Het park,' zei ze zacht. Alexis kon zich enorm aan haarzelf irriteren, dat zachte gedrag, die angst, het was vervelend en ze kon zich heel goed voorstellen dat het voor anderen alleen nog maar lastiger mest zijn. Munchkin had al besloten dat ze gingen lopen en niet stil bleven staan en eigenlijk stelde de honden haar ook gerust, ze had drie wezens om haar heen, het moest goed komen.

---

Reality's overrated.

Liam Payne.
Hij voelde dat ze het fijn vond dat hij haar hand had vast gepakt. Zo liet hij haar veilig voelen en dat was ook precies de bedoeling. Hij keek haar even afwachtend aan toen hij de vraag had gesteld waar ze graag naartoe wilde en ze moest er even over nadenken. Hij kon wel zo ongeveer raden waar het over ging, de gevaren van de buitenwereld. Hij kon bijna de denkrimpels in haar voorhoofd zien en de voor-en nadelen van het park. Uiteindelijk stemde ze er mee in en hij knikte. 'Dan gaan we naar het park' Met haar hand nog steeds in de zijne koos hij de weg naar het park. 'Een prachtige dag niet'? zei hij uiteindelijk na een lange stilte. Soms was het ook wel eens fijn om niet te praten en waren er ook geen ongemakkelijke stiltes. Maar hij kon niet tegen de stilte en moest dan altijd wat te zeggen hebben, ook al waren het de onzinnigste dingen. Hij zag dat ze al in de buurt van het park kwamen en de honden werden onrustig toen ze dat ook door hadden. Ze waren slim en ze wisten dat ze in het park altijd vrij rond mochten lopen. Hij kneep nog eens bemoedigend in haar hand toen ze uiteindelijk de ingang van het park binnen liepen. 'Zit' zei hij streng tegen Pepper en de Herder ging zitten en keek hem afwachtend aan. Hij bukte zich en maakte de riem los. 'Ga maar' De hond keek hem nog even aan en draaide zich toen om en rende toen een eindje weg. Het park was als een speelparadijs voor de honden. Hier konden ze ravotten naar hartenlust. 'Gek beest' grinnikte hij zachtjes toen Pepper tegen een boom aan begon te blaffen. Ze liepen verder over het pad, ondertussen de honden in de gaten houdend en stevig haar hand vasthoudend.

---

'Darling, just hold on'