Behind Closed Doors • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

Er is een klein dorpje in midden Engeland, waar iedereen elkaar ken ten niemand geheimen heeft… Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van de huizen rond het dorpsplein van het kleine dorpje?
In dit kleine dorpje wonen vijf schijnbaar normale rustige Britse gezinnen: Horan, Malik, Payne, Styles, en Tomlinson. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen, van vreemde hobbies, tot affaires, en van geheime liefdes, tot geheime baantjes.


• Rollen •
• Familie Horan [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Malik [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Payne [Vol]

• Familie Styles [Vol]

• Familie Tomlinson [Vol]



• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).


• Het Begin •
Het is vrijdagmiddag rond een uurtje of 1. De kinderen hoeven niet naar school, want vanavond staat er een dorpsfeest gepland en zij worden verwacht om te helpen met het opzetten van de kraampjes en andere voorbereidingen voor het feest. De meeste van de ouders zullen aan het werk zijn in de omliggende steden, anders zijn ze mogelijk bezig met het huishouden of het helpen opzetten van het dorpsfeest. Het feest start om 5 uur met een gezamenlijk diner, waar elke familie een gang voor meeneemt.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 14:48 ]

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles.
Nadat ik bij de achtertuin van de familie Tomlinson was aanbeland, keek ik nog even om me heen, voordat ik de gang naar de schuur maakte, die tegen het huis aan zat en waar een deur in zat die leidde naar de studeerkamer van Louis. Ik had geen zin in nieuwsgierige buren en hier kende iedereen elkaar en daar zat ik helemaal niet op te wachten. Ik was een politieman, ik had een gelukkig gezin voor naar de buitenwereld en binnenhuis was er gewoon een oorlog gaande tussen mij en mijn oudste zoon, waar mijn andere twee kinderen en mijn vrouw dan tussen zaten. Ik had geen idee wat er met Aaron aan de hand was de laatste tijd. Hij was in een vrolijk kind veranderd in een kind dat mij haatte en ik had geen idee wat ik verkeerd had gedaan. Ik liep voorzichtig naar de schuur en opende de deur. Ik keek nog even rond, voordat ik de deur dicht deed en doorliep naar de andere deur die toegang gaf voor de studeerkamer. Ik probeerde hem even en hij zat niet op slot. De enige keer dat hij op slot was, was als ik er was. 'Lou'? Ik duwde de deur open, maar de kamer was leeg en ik fronste. Normaal was hij er altijd eerder dan ik, misschien had ik de weg van het politiebureau dan toch sneller gelopen dan normaal. Ik sloot de deur weer en verzekerde mezelf ervan dat hij op slot was. Daarna pakte ik mijn telefoon en verstuurde met een grijns een smsje naar hem. Waar blijf je? Ik sta hier te wachten met handboeien en een uniform aan (; Kom gauw sexy. - H. Ik ging in de stoel zitten en ik knoopte alvast mijn blouse open en zette mijn pet weer op. De pret kon beginnen.

[ bericht aangepast op 23 jan 2015 - 11:26 ]

---

'Darling, just hold on'

Jessie Connor Tomlinson
Ik beet zacht op mijn lip om zijn woorden, dat hij het zelf wilde was al heel belangrijk voor me, de rest kwam hopelijk nog wel. Ondanks alles bleef ik mijn geduld met Kevin houden, want het gevoel dat hij me gaf was het meer dan waard om te wachten. Ook hij kon het niet voor eeuwig voor zijn ouders verborgen houden, maar voor nu was ik al heel blij met alles wat hij wel durfde. Ik schudde mijn hoofd om zijn verontschuldiging en gaf een klein, bemoedigend kneepje in zijn hand gezien ik niet goed wist hoe ik hem met woorden duidelijk moest maken dat het goed was. Rustig liep ik met hem mee de pub in en naar het achterste gedeelte, wat helemaal niet nodig was gezien we de enigen hier waren, maar als hij het prettiger vond hoorde je mij niet klagen. Ik kwam naast hem zitten met mijn hand nog steeds in de zijne, waar ik zacht over bleef aaien met mijn duim in een poging te helpen hem te laten kalmeren. Al die zorgen waren niet goed voor hem en als ik kon hielp ik hem, dat was ik hem verschuldigd. Stilletjes luisterde ik naar zijn gemompel en zuchtte zachtjes. Ik was zo slecht met mensen en ik had geen flauw benul wat te doen als iemand overstuur was, ik probeerde altijd maar wat. "Natuurlijk, geen probleem," antwoordde ik hem snel en twijfelde even over mijn volgende actie, maar sloeg toen toch mijn vrije arm om Kevin heen en trok hem tegen me aan. Het was meer impulsief dan doordacht, wat zeldzaam voor mij was dus dacht ik ook niet goed na over de gevolgen. Ik wilde hem alleen laten weten dat ik er voor hem was en dat ik dat zo lang mogelijk zou blijven. "Als ik iets voor je kan doen dan mag je dat altijd zeggen, oké? Daar ben ik voor en ik haat het om je zo vol zorgen te zien," zei ik zachtjes en legde een hand op zijn wang, er toch geen hond die op ons lette en anders had ik het alsnog gedaan. Nu was ik niet de aangewezen persoon voor advies, maar ik deed mijn best en was altijd een luisterend oor als dat nodig was. Met wat bezorgde ogen keek ik hem in afwachting aan, als hij het zelf wilde oplossen vond ik dat ook prima, het aanbod stond voor als hij wilde en ik ging het niet intrekken.

---

Because I love him, do I need another reason?

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Liam haalde de milde pot saus uit de kast en ze knikte, dan waren de ingrediënten voor de salade ook weer bepaald. Hij hielp haar met de tomaten en opnieuw begon ze te blozen bij zijn woorden, nog veel erger dan de eerste keer en ze glimlachte. "Ik weet niet wat ik zonder jou zou moeten, Li," zei ze zachtjes. Het was waar, absoluut. Toen hij met een idee kwam schrok ze even. Ook dit vond ze weer doodeng, maar het was wel gezellig, het zou fijn zijn om samen met hem te zijn en daarbij, misschien zou ze eindelijk begrijpen waarom hij zich zo gedroeg en als laatste: Het klonk dan raar om op een weekeindje met z'n tweeën zo'n bom te laten slaan, maar het moest een keer en misschien kon ze dan het ideale moment eindelijk vinden. Ze ging er namelijk echt niet langer mee rondlopen, hij moest het weten en al zou ze het -het liefst tot in haar graf verzwijgen, dat kon ze niet. Ze vond het eng, maar wou ook wel weer dicht bij hem zijn. Ze knikte. "O-Oké," zei ze zachtjes, half stotterend. Ze focuste zich snel weer op de pasta, om zo snel mogelijk van het ongemakkelijke gevoel af te zijn. En haar kinderen gingen weer door haar heen, River was bij een vriend, Felicia was verantwoordelijk en wist meestal wel wat ze deed, maar Ezra was gevoelig en Alexis maakte zich zorgen als ze niet wist waar hij was. Ze maakte ze zich zorgen om al haar kinderen en hun welzijn, maar om de oudste kon ze zich nog het meest druk maken sinds hij in de gevangenis heeft bezocht. Ze was ook bang dat haar dochter wat gebeurde, dat iemand misschien aan haar zou zitten vooral en ze kon er dan ook absoluut niet tegen als mannelijk geslacht te dicht bij haar meisje kwam. En River, als jongste, bracht natuurlijk ook zijn zorgen mee. En niet haar kinderen waren altijd in haar piekerende gedachten, ook haar man had hier een plaats. Net als de plaats in hn hart, ze had zich niet aan veel mensen gehecht, slechts deze vier, maar daardoor waren ze alleen maar belangrijker voor haar.

---

Reality's overrated.

Kevin William Styles
Toen we eenmaal in de pub waren, en we in een verscholen hoekje zaten, begon ik me langzaam iets te kalmeren. Ik mompelde Shakespeare en speelde wat met zijn vingers, terwijl mijn zorgen langzaam verdwenen. Zijn arm die om me heen werd geslagen, deed me even bevriezen, maar toen er niets anders gebeurde ontspande ik en genoot van zijn warmte. Zijn lieve woordjes en zijn hand die mijn halve wang verzwolg, trokken me helemaal weg uit de angst. Ik kroop wat dichter tegen hem aan en liet mijn hoofd langzaam op zijn schouder zakken. Ja, ik was nogsteeds bang, maar zolang ik Jessie bij me had hoefde ik me voor nu eventjes geen zorgen te maken. Eventjes ging het alleen over hem en mij, meer niet. Ja, dit alles was nog enorm pril en onschuldig, maar ik vond het heel fijn om gewoon bij hem te zijn, wat we ook deden. Met mijn vrije hand aaide ik zachtjes over zijn knie, met een klein verliefd glimlachje op mijn gezicht. "Het komt wel goed. Echt. Ik ben gewoon bang voor wat mijn vader gaat doen als hij erachter komt. Buiten hem en mijn moeder heb ik zoizo eigenlijk niemand, dus ook niets om me zorgen om te maken. Maar dat komt uiteindelijk vast goed.Breek jij je knappe koppie er maar niet over." zei ik zachtjes, voor ik nog een klein kusje op de zijkant van zijn hoofd drukte. Ik gaf hem nog een klein kneepje in zijn hand en stond toen toch op. "Voor jou ook een pint? Of liever een thee?" vroeg ik zacht aan de jongen. "Ik trakteer." zei ik toch weer met een klein glimlachje. Ondanks dat mijn twijfels en zorgen nogsteeds zeer groot waren, gaf Jessie me toch een soort gevoel dat alles ooit goed zou komen. Misschien niet nu, misschien niet binnen 5 jaar, maar ooit zou alles goed komen, met mij, met hem, met de wereld, met alles. Dan zou mijn poezieboekje er lachwekkend uitzien, en dit alles maar een zwarte pagina zijn, maar met Jessie als gouden randje. Dat was hij namelijk zeker wel. "En zou ik daarna misschien een kusje van je mogen?" vroeg ik heel zacht, zo zacht dat ik niet wist of hij het hoorde, voor ik met een zachte giechel en knalrode wangen hem heel even aankeek. Dat duurde niet heel lang, want het liet me alleen maar erger blozen en giechelen, waardoor ik mijn ogen wegsloeg en wachtte op zijn antwoorden, terwijl ik tevergeefts mijn gegiechel probeerde te stoppen en mijn wangen weer blank probeerde te laten worden. Ik leek wel een godverdomme tienermeisje.

---

Bowties were never Cooler

Frederica "Freddie" Kaya Tomlinson.

Vanuit het niets schoof hij ineens zijn handen onder haar rug en trok haar mee de stoel in, dit deed haar een zacht geluidje maken, dat door haar boxer opgevangen werd. Hij gaf haar zacht en hees grommend de instructies hem te berijden en dat deed ze ook. Ze gooide er nu alle energie in, ze had veel energie, haar eigen energie, de extra energie die haar ADHD haar gaf, de seksuele energie, de coke, zomenteen zou ze een dip hebben en zou dit toch wel minder energiek gaan. Freddie hield er van te bewegen als muziek, niet als een valse, slechte beat, maar enigszins regelmatig. Niet saai, maar niet van een korte, snelle, naar ineens een hele langzame diepe en dit achter elkaar. Je kon een tempo ophogen, je kon er een beetje mee spelen, maar je ging niet zo schokkerig onregelmatig. Ze wou de boxer het liefst direct uitspugen, maar hij had het in haar mond gestopt en ze wou dat geld, ze had het nodig, dus liet ze het zwarte stuk stof in haar mond en deed wat hij haar opdroeg. Ze bereed hem, wild, zoals hij gevraagd had. Ze deed bijna alles wat hij haar opdroeg en iedere keer als hij dat wou deed ze het opnieuw.

---

Reality's overrated.

Louis William Tomlinson.
Het was duidelijk dat Lizzy schrok van mijn vraag. Ze klemde haar vingers om de rand van het aanrecht en zocht zichtbaar naar een antwoord om te geven. Een forceerde glimlach verscheen op haar gezicht. "Er is niks, schat," zei ze toen. "Ik ben in de overgang en daar ben ik gewoon een beetje afwezig van."
Ik keek haar even verward aan. "Dan ben je er wel heel vroeg bij," zei ik argwanend, want ik geloofde er eigenlijk ook helemaal niets van.
Ze liep naar me toe en drukte een kus op mijn mond. "Als er echt wat zou zijn, zou ik het je heus wel vertellen," zei ze toen. "Maak je nou maar geen zorgen, lieverd," ging ze verder, gevolgd door nog een kus. Haar hand streek even kort langs mijn wang, waarna ze terug liep naar het aanrecht om verder te gaan met het eten. "Het enige waar ik me zorgen over maak is Freddie, die straks geen haar meer overhoud, ik wil niet dat ze zo haar -haar verknoeid, het is foeilelijk," mopperde ze. Ik glimlachte even. "Je hebt gelijk, sorry dat ik eraan twijfelde. Ik wil in ieder geval niet dat je denkt dat ik je niet vertrouw, ik maakte me gewoon zorgen," zei ik om haar gerust te stellen, al geloofde ik er eerlijk gezegd nog steeds geen barst van. Maar ja, hoe kon ik haar dwingen eerlijk te zijn als ik zelf degene was die een affaire had met een ander?
"En over Freddie's haar... Goed voor haar -haar is het inderdaad niet, maar ik denk dat ze oud genoeg is om hier zelf over te beslissen. Bovendien vind ik het wel iets hebben, het maakt haar anders, uniek."
Intussen had ik weer een sms'je ontvangen. Waar blijf je? Ik sta hier te wachten met handboeien en een uniform aan (; Kom gauw sexy. - H. Ik moest mijn uiterste best doen niet te grijnzen, want dan zouden de vragen natuurlijk direct komen. "Ehm, ik ga naar mijn studeerkamer, nog even wat werk afronden. Ik zie je straks," zei ik vlug en drukte een kus Lizzy's wang, waarna ik de trap op liep naar boven. Ik opende de deur van mijn studeerkamer en liep naar binnen, waar ik Harry in de stoel zag zitten met zijn politiepet op en een opengeknoopte blouse. Ik grijnsde breed, terwijl ik de deur achter mij op slot deed en de muziek hard aanzette, zoals gewoonlijk, zodat niemand iets kon horen. Ik zei tegen Lizzy altijd dat ik me met muziek beter kon concentreren en gelukkig geloofde ze dit, want dit maakte het een stuk makkelijker voor Harry en mij, al moesten we ons alsnog proberen in te houden, want het geluid mocht niet boven de muziek uitkomen. "Lizzy is beneden, dus we kunnen niet teveel lawaai maken," zei ik voor de zekerheid nog tegen Harry. Ik liep naar hem toe en nam plaats op zijn schoot, op mijn lippen direct op de zijne te drukken.

---

"Family don’t end in blood”

Katherine Lena Tomlinson

River glimlachte terug. 'Ik ben blij dat je ook blij bent met mijn komst,' zei hij lachend. 'Duh! Je komt altijd op juiste momenten,' zei Katherine ook lachend. Katherine en River waren al een tijd vrienden. 'Natuurlijk heb ik zin in het feest,' antwoordde River toen enthousiast. 'Het feest is na mijn verjaardag een van de leukste dagen die er zijn.' Katherine knikte even, ze wist niet of ze het hier helemaal mee eens was.
'Al die mensen, die gezelligheid, het eten, fantastisch toch,' zei hij tegen haar terwijl ze langzaam vooruit wandelden. Er was even een stilte. Ze hadde de stiltes nooit als ongemakkelijk ervaren. 'Je komt toch vanavond?' vroeg River daarna omdat ihijwel zin had in het feest. Katherine dacht even na. 'Ik denk het wel, ik moet wel denk ik, ik weet het niet. Het isnou niet zo dat ik echt van het dorpfeest geniet,' zei ze toen.
'Het is wel leuk hoor, maar je kan niet echtlosgaan, met al die kleintjes en oudjes erbij,' vervolgde ze. 'Moet jij nog iets opbouwen? Of ergens anders mee helpen? Want dan help ik je wel,' zei Katherine en ze glimlachte weer even naar River. Het was een goede vriend van haar. Ze wist dat zijn oudere broer vrienden was met haar broer en zus, dus ze kende hem wel een beetje. Felicia, Rivers zus, daarentegen, kende ze totaal niet.

---

That is a perfect copy of reality.

Liam Payne.
Ze moest blozen toen hij haar vertelde dat hij de liefste moeder en vrouw was die hij maar kon wensen en hij glimlachte en ze vertelde dat ze niet wist wat ze zonder hem moest doen en hij slikte even. De tomaat die hij in z'n handen had, kneep hij bijna fijn en snel legde hij de tomaat op de snijplank om hem langzaam aan te snijden. Ze moest eens weten, hij ging dood. Hij had nog een halfjaar en hij was te laf om het tegen zijn eigen vrouw en kinderen te vertellen. Hij keek even verrast naar zijn vrouw toen ze er aarzelend mee instemde om een weekendje weg te gaan en hij knikte weer. Misschien kon hij het haar tijdens dat weekendje wel vertellen, dan kon hij het in alle rust doen en hadden ze elkaar om te steunen. Ze zou waarschijnlijk boos worden, verdrietig, maar daar had ze ook alle reden toe. Hij had de tomaten inmiddels opgesneden en legde ze in de schaal, daarna pakte hij de komkommer en begon deze voorzichtig aan te snijden. 'We kunnen vanavond als iedereen naar het feest is, in alle rust kijken waar we naar toe willen' zei hij tegen haar, 'We hoeven niet al te ver weg en we kunnen ook een park opzoeken, in plaats dat we naar de grote stad gaan en daar in een hotel gaan zitten' Hij had niks tegen een hotel, maar het was soms zo ongezellig en in een park had je soms nog van die gezellige huisjes en kon je een haardvuur aanmaken. Het kon zelfs nog wel romantisch worden. Hij dacht even aan de kinderen. Ze waren oud genoeg om op hun eigen benen te kunnen staan, maar ieder had zo hun eigen problemen en als ze het echt niet zagen zitten konden ze wel naar zijn ouders. 'We kunnen de kinderen voorleggen of ze thuis willen blijven' zei hij zacht, 'Of dat ze dat weekend naar mijn ouders gaan' Hij keek even kort naar z'n vrouw en hij zag even haar zorgelijke uitdrukking en hij wist dat ze over de kinderen dacht. Alle drie hadden ze wel iets, maar sinds Ezra in de gevangenis had gezeten, maakte ze zich het drukst om hem. Heel zacht streek hij over haar rug en hij glimlachte naar haar als geruststelling.

---

'Darling, just hold on'

Elizabeth 'Lizzy' Tomlinson - Brown.
Ze vertelde Louis dat ze in de overgang was en dat ze daarom zo afwezig was, maar natuurlijk geloofde haar man daar niks van. Dan was ze er wel heel vroeg bij besloot hij toen te zeggen en schuw keek ze hem aan. 'Nou, wees blij dat je geen vrouw bent, al die lichamelijke ongemakken' Ze rolde met haar ogen en daarna zei hij dat ze gelijk had, en dat hij zich zorgen maakte. In zijn stem kon ze horen dat hij haar nog steeds niet geloofde, maar dat hij het hier bij liet, maar dat hij er over een tijdje wel over wilde hebben en ze kon niet steeds zeggen dat het te maken had met haar kleuters. Natuurlijk was hij het niet met haar eens over Freddie's haar, volgens hem maakte het haar uniek en ze snoof. 'Ik vind het gewoon niet kunnen' protesteerde ze. Als Freddie thuis kwam, zou ze het er met het meisje over hebben en als er dan ruzie volgde, dat moest dan maar. Louis vertelde dat hij naar de studeerkamer ging om nog wat werk af te maken en ze name gelaten de kus in ontvangst die hij op haar wang drukte. 'Veel succes' mompelde ze. Ze hoorde hem weg lopen en niet veel later ging de muziek in de studeerkamer aan. Ze snapte niet hoe hij kon werken met die muziek, maar het was zijn probleem, niet de hare. Het was niet alsof hij vreemd ging, dat zou hij nooit doen. In hun huwelijk hadden ze wel een ruzie en meningsverschillen, maar dat was juist heel normaal, ieder huwelijk had dat en als je dat niet had, was dat gewoon niet normaal. Ze zuchtte en opende het pakje kruidenboter en begon een van de wraps ermee te besmeren. Nu moest ze eerst dit maar eens afmaken en proberen niet meer aan de brief te denken. Het was allemaal loze praat. Straks als Freddie hopelijk thuis zou komen, zou ze eens een goed gesprek met haar dochter hebben.

---

'Darling, just hold on'

Harry Styles.
Nadat hij het smsje had verstuurd was hij in de stoel gaan zitten met zijn pet scheef op mijn hoofd en een opengeknoopte blouse en geduldig zat hij te wachten tot Louis eindelijk naar boven zou komen, al had kleine Harry niet echt geduld meer. Hij groeide al een beetje en hij grijnsde lichtjes. Toen ging de deur eindelijk open en kwam Louis binnen. De muziek ging aan, wat hij nooit erg vond, want dan kon niemand je tenminste horen. Hij vertelde dat Lizzy beneden was en dat ze zachtjes moesten doen en ik knikte. 'Prima' Hij ging op mijn schoot zitten en hij drukte gelijk zijn lippen op de die van mij als een hongerige beer. Nou ja, dat was misschien ook wel een beetje overdreven, maar je snapt het punt. Ik zoende meteen terug en drukte hem dicht tegen me aan. 'Ik heb je gemist' mompelde ik zacht tegen zijn lippen aan. Het was al twee weken geleden sinds de laatste keer en we waren beide druk en we konden gewoon niet elke keer afspreken, want dat zou argwaan bij iedereen opwekken. Ik beet zacht in z'n lip en duwde mijn tong bij hem naar binnen en draaide langzaam rondjes om z'n tong. Met mijn handen knoopte ik zijn broek los. 'Je hebt teveel kleren aan babe' fluisterde ik hees tussen het tongen door en ik grijnsde toen ik hem tegen het bureau klem zette. Ik haalde pet van mijn hoofd af en zette die op zijn hoofd en ik grijnsde nog meer. 'Met die pet op ga ik je nemen' fluisterde ik hees in z'n oor en ik zette hem op het bureau neer en trok z'n broek naar beneden. 'Glijmiddel en condooms liggen op de gebruikelijke plek neem ik aan'? Ik bukte en trok het laatste laatje van het bureau open en vond daar inderdaad, hoe kon het ook anders, de glijmiddel en de condooms en ik pakte een pakje en het potje. Ik ging dicht tegen hem aan staan en ik voelde mijn erectie kloppen en ik duwde mijn erectie tegen zijn been aan. 'Voel je het, ik ga je zo hard pakken op het bureau' Dirty talk kon geen kwaad en zeker niet bij Louis waarvan ik bijna honderd procent zeker wist dat hij dat ontzettend geil vond.

---

'Darling, just hold on'

Niall Horan
Het was fijn dat ze het wilde overnemen. Ik was nog lang niet moe, maar mijn knieën waren dat zeker wel. Ik genoot enorm van haar snelheid. Mijn mond zakte langzaam een stukje open, terwijl mijn ademhaling steeds oppervlakkiger werd. Het voelde echt heerlijk. Het was heel erg fijn om me weer zo te voelen, misschien geen liefde, maar de lust en het genot waren heel lang geleden sinds ik me zo bij mijn vrouw had gevoelt. Een zachte kreun rolde over mijn lippen, waardoor ik een beter idee kreeg. Ik haalde de boxer uit haar mond en drukje mijn lippen op die van haar, om kreunen van beide kanten te smoren. Het feit dat ze me soms opeens heel diep binnen liet, deed me dan naar adem happen. Mijn handen sloten zich rond haar borsten om die nog zacht te masseren, ondanks de tepelklemmen, terwijl maar bleef gaan met een onevenaarbaardere energie. "Kom op, prinses. Nog even." kreunde ik zacht en hees tegen haar lippen. Ze jaagde me echt best snel richting de rand, alsof ze precies wist wat ik lekker vond. Dat wist ze waarschijnlijk ook, na al deze tijd. Ze kon me zo om haar vinger winden als ze wilde, maar aan de andere kant deed ze eigenlijk alles wat ik van haar vroeg. Elke jongen zou blij mogen zijn met een vriendin als dit meisje, maar in plaats daarvan bereed ze me hier in mijn kantoor voor geld. Het was vreemd, maar ik ging er maar geen vragen bij stellen. Het was egoïstisch, maar ik wilde dit gewoon niet kwijt.

---

Bowties were never Cooler

River Graig Payne

'Duh je komt altijd op de juiste momenten', zei katherine en ik moest er om glimlachen want het voelde goed om te weten dat iemand oprecht blij was wanneer je bij hen langskwam. Jammer genoeg leek katherine zijn enthousiasme voor het feest niet echt te delen. Hij vond het niet raar want ja er waren inderdaad ouders en jongere kinderen bij maar daar moest je je toch niets van aantrekken. Ik hoorde hoe katherine eigenlijk twijfelde of ze wel zou gaan en ik wist één ding wel zeker. Als zij niet ging, dan ik ook niet, dat stond vast. Want dan zou het inderdaad een saai feest worden waarbij je verplicht bij je familie zit en vriendelijk doet tegen iedereen terwijl je diep in jezelf de hele tijd zit de denken aan welke leuke dingen je op dit moment kon doen.
'Je moet me een ding beloven', zei ik tegen haar.
'Je gaat me daar niet alleen laten staan tussen die oudjes en kleintjes'
Ik lachte nogmaals en dacht even na toen katherine vroeg of ik nog iets moest opstellen. Daar had ik deze ochtend niet echt over nagedacht moest ik toegeven. Eerst wou ik het gewoon laten voor wat het was. Tenslotte hadden mijn ouders me niets specifiek gevraagd dus werd ik ook niet verondersteld om iets te doen toch?
Maar ik voelde me niet helemaal goed bij die gedachte. Ik wist dat mijn moeder al zorgen genoeg had en het zou dus gemeen zijn om ze alles alleen te laten doen.
Ik nam mijn gsm uit mij broekzak en stuurde een bericht naar mijn vader.
Moet ik nog iets doen voor het feest?

[ bericht aangepast op 24 jan 2015 - 11:49 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Jessie Connor Tomlinson
Beschermend had ik Kevin tegen me aan getrokken en had voorzichtig mijn hand op zijn wang gelegd. Ik was oprecht dol op hem en vond het daarom ook heel erg om te zien dat hij zo overstuur raakte door iets wat door mij was veroorzaakt. Hij kon wel zeggen van niet, maar hij kon niet ontkennen dat hij zonder mij die problemen niet had. Zacht vertelde ik hem dat hij het altijd mocht vragen als ik iets voor hem kon doen, want het enige wat ik wilde was hem gelukkig zien. Ik glimlachte kleintjes toen hij zijn vrije hand op mijn knie legde en er over aaide. Zijn woorden deden me zuchten, het was duidelijk dat hij het bedoelde om me geen zorgen te laten maken, maar daarvoor klonk het een tikje te negatief. "Weet je het zeker? Ik bedoel, je hebt je broer en zus toch nog? En je hebt mij," mompelde ik en humde een beetje om het kusje dat Kevin me gaf, waarna hij jammer genoeg al op moest staan. Van mij hoefde hij echt niet te betalen voor ons beide, maar het zou alleen nutteloze discussies geven. "Gewoon thee dan, alsjeblieft," zei ik glimlachend. Alcohol, hoe weinig ook, bewaarde ik liever voor momenten waarop ik het nodig had. Het was misschien vreemd in vergelijking met leeftijdsgenoten, maar ik had het niet zo op drinken of vergelijkbare dingen. Ik haalde een hand door mijn haar en ritste mijn jas open, het was hier warm genoeg en het was ook zo vreemd om binnen met een jas aan te zitten. Ik schudde de jas van mijn schouders af en liet het gewoon naast me op het bankje liggen. Een zachte lach rolde over mijn lippen door zijn vraag, niet zozeer om de vraag zelf, maar om zijn eigen reactie erop. Volgens mij had ik nog nooit zoiets schattigs gezien. "Altijd. Dat hoef je toch niet te vragen, gek," gniffelde ik plagend, het was immers de waarheid. Het was onnodig dat hij zo nerveus in mijn buurt was, maar dan zou ik dat ook tegen mezelf moeten zeggen en dat was dus onmogelijk. Automatisch frummelde ik wat aan de mouwen van zijn shirt en trok ze verder omlaag om zeker te maken dat ze niet omhoog kropen, want dat zou pas een regelrechte ramp zijn. Mensen moesten zich geen zorgen om me maken, ik kon alles prima zelf regelen en daar mocht zelfs niemand zich mee bemoeien.

---

Because I love him, do I need another reason?

Frederica "Freddie" Kaya Tomlinson.

Toen zijn mond een beetje open zakte wist ze dat ze haar werk goed deed. Zijn ademhaling werd steeds oppervlakkiger, net als dat van haar, en hij kreunde zacht. Zij kon niet eens kreunen, zeker niet hoorbaar, niet met dat ding in haar mond. Dat hij het stof uit haar mond haalde en haar zoende vond ze ook totaal niet erg, ze zoende hem terug en bleef hem ondertussen stevig berijden. Zijn handen begonnen haar boezem te kneden en hij vertelde haar nog even door te gaan. Dat deed ze, maar al te graag. Wip, wip, wip, wip, wip. Dit was goed, gewoon seks, niks anders. Het was natuurlijk uitkijken dat niemand ook maar een vermoeden keek, maar verder was het perfect zo. Geld verdienen en tegelijkertijd die seksuele frustraties kwijt, tegelijk ook een goede wip. Dat kon je nog eens het goede leven noemen. Ze was totaal onvermoeibaar, nu nog wel, en ze gooide dit dan ook in de strijd. Vanavond zou ze terwijl de anderen te gefocust waren op dat domme feest een voorraadje nieuw leven halen. Het was haar leven, haar hele leven, het was waarvoor ze bestond, het was haar grote beweegreden. Ze zou ergens haar eigen feestje bouwen of dergelijke en misschien zou Niall haar weer oproepen en misschien ook niet. Ze zou wel zien.

---

Reality's overrated.

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Toen hij de tomaten klaar had legde hij ze in de schaal en begon aan de komkommer, hij stelde voor om te kijken voor het weekeindje weg tijdens het feest en ze knikte, daarna begon hij over een park en ze glimlachte. Een park was beter, rustiger, ze wou helemaal niet naar de stad, maar een park was oké. "Een park klinkt goed," zei ze, maar begon zich al snel zorgen te maken over hun kinderen, nou ja, hun zoon en dochter en haar zoon. Gelukkig dacht Liam hier blijkbaar ook al snel aan. Ze twijfelde even of ze haar kinderen alleen thuis wou laten. Opzich, misschien moest ze -ze vertrouwen, twee van hen waren immers al meerderjarig en River lag daar ook niet ver meer van af. Toch, ze wist niet of het goed ging met Ezra als hij alleen met zijn broertje en zusje was, misschien zou hij wel opnieuw in de problemen komen? Of misschien zou hij zich enkel angstig in zijn kamer opsluiten. En River kon ook geheimzinnig doen, net als Felicia, misschien hielden ze wel iets verborgen voor haar, ze wist het niet. Ze keek hem aan. "Wat vind jij?" Misschien lag het er ook aan waar ze naartoe gingen. Ze wilde haar kinderen wel loslaten voor dit weekeinde, maar ze wist ook dat ze zich dan constant zorgen zou blijven maken. Ze haalde het pastadeeg door de molen, zodat deze plat zou worden en dacht even aan, daarna draaide ze naar Liam, hij mocht vanavond kiezen. "Wat voor pasta wil je?" vroeg ze voor ze hier verder mee ging.

---

Reality's overrated.