Behind Closed Doors • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

Er is een klein dorpje in midden Engeland, waar iedereen elkaar ken ten niemand geheimen heeft… Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van de huizen rond het dorpsplein van het kleine dorpje?
In dit kleine dorpje wonen vijf schijnbaar normale rustige Britse gezinnen: Horan, Malik, Payne, Styles, en Tomlinson. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen, van vreemde hobbies, tot affaires, en van geheime liefdes, tot geheime baantjes.


• Rollen •
• Familie Horan [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Malik [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Payne [Vol]

• Familie Styles [Vol]

• Familie Tomlinson [Vol]



• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).


• Het Begin •
Het is vrijdagmiddag rond een uurtje of 1. De kinderen hoeven niet naar school, want vanavond staat er een dorpsfeest gepland en zij worden verwacht om te helpen met het opzetten van de kraampjes en andere voorbereidingen voor het feest. De meeste van de ouders zullen aan het werk zijn in de omliggende steden, anders zijn ze mogelijk bezig met het huishouden of het helpen opzetten van het dorpsfeest. Het feest start om 5 uur met een gezamenlijk diner, waar elke familie een gang voor meeneemt.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 14:48 ]

---

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Ze vond het idee van een park vond ze net als hem een goed idee. Als je al zoveel jaar met elkaar getrouwd was, deelde je dezelfde gedachtegang. Ze vroeg aan hem hoe hij er over dacht hoe ze het met de kinderen zouden gaan doen. Hij dacht even na. Ze waren oud en wijs genoeg om dingen zelf te kunnen beslissen, maar hij wist hoe zijn oudste zoon kon zijn, onzeker over dit soort dingen en het zou de eerste keer in jaren zijn dat ze de drie alleen thuis zouden laten. 'We kunnen het zo voorleggen, dan mogen ze zelf beslissen' zei hij uiteindelijk. Hij legde een paar plakjes komkommer in de schaal en keek even naar de groene kleur. 'En ze hoeven niet alles zelf te beslissen, als er echt was is kunnen ze ons bellen en dan komen we naar huis, in het uiterste geval' Hij sneed nog een stukje komkommer aan en hij hoorde z'n telefoon piepen en haalde het ding gauw uit z'n zak. 'Doe maar wat je zelf wil' zei hij wat afwezig als antwoord war voor pasta hij wilde en hij las het smsje van z'n jongste zoon en keek toen weer naar Alexis. 'River vraagt of hij nog iets kan doen voor het feest, maar hier thuis is niet veel te doen, misschien kan hij bij de kraampjes helpen' Hij klikte op beantwoorden en dacht even na. 'Wil je hem nog even zien voordat het feest los barst? Dan vraag ik of hij nog even naar huis komt'? Hij keek vragend naar Alexis en beet zachtjes op z'n lip.

---

'Darling, just hold on'

Kevin William Styles
Ik zuchtte zacht bij Jessie's woorden, en gaf hem een kusje op zijn wang om zijn vragen te stoppen. Ik was enorm impopulair op school, maar thuis was het verre van beter. Mijn zus vermeed me als de pest en mijn broer lag constant in de clinch met mijn vader, waardoor ik hem maar al te graag meed. Nee, Ik had mijn ouders en that's it. Ik stond op en vroeg hem wat hij wilde drinken. Ik wilde graag betalen, gewoon dat ik ook nog wat inbracht aan deze relatie, zelfs al was het maar zo iets stoms als drinken kopen. We hadden hier wel vaker discussies over, maar gelukkig stribbelde hij vandaag niet tegen. Ik knikte met een klein glimlachje en besloot hem toch iets te vragen waar ik zelf altijd heel giechelig en rood door werd. Door zijn lach werd ik nog iets roder en onzekerder, tot hij me gniffelend een antwoord gaf. Ik werd wat rustiger, maar het blozen werd nog veel erger. Ik schuifelde dus maar weg om aan de bar een thee en een bier te halen. Ik kreeg ze al snel van Barney mee, die daarna verder ging met poetsen en lezen. Ik liep er zo voorzichtig als het kon mee terug en zette de grote kop thee op het schoteltje voor Jessie neer, voor ik zelf ging zitten en een klein slokje bier nam. De kleine hoeveelheid alcohol zou me goed doen en de ergste randen van de angst afnemen. Ik zette het glas weer neer en keek Jessie met zijn mooie blauwe ogen vragend aan met mijn groenige kijkers. Hij had wel toegestemd, maar ik vond het toch nog wel enorm spannend om hem spontaan een kusje te geven. Toch kon ik het niet laten om langzaam steeds dichter tegen hem aan te kruipen, waardoor ik nog net niet op zijn schoot kwam te zitten. Dat was nog zoiets wat ik niet spontaan durfde. Hier in het schemerdonker van de pub uit het zicht voelde ik me aan de andere kant wel een stuk fijner en veiliger dan buiten. Een omgeving die niet snel ongemakkelijk zou worden omdat het te ver of te persoonlijk zou worden, maar wel zo privé dat ik me veilig voelde om me meer te uiten dan in het openbaar. Zo durfde ik echt dicht bij hem te komen en klef met hem te doen, zelfs al was Barney aanwezig. Hier kon hij ons toch niet zien en omdat er verder niemand was, voelde ik me zeker genoeg om hem te kussen, als hij het zou toestaan dan.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Het voelde gewoon heel goed, veel beter dan dit zou moeten voelen, te goed. Ik bewoog mee met mijn heupen, maar zij had duidelijk een stuk meer energie dan ik op dit moment. Ik genoot gewoon enorm op dit moment en bleef maar kreunen tegen haar lippen. Zo kon ik het geluid dempen en toch nog enorm van haar genieten. Haar lichaam was prachtig, haar huid was zacht en haar borsten rond. Ik was getrouwd, maar niet blind. Ik was een man en kon vrouwelijk schoon zeker waarderen. Je moet doen wat je leuk vind, zei mijn moeder altijd, waardoor ik ook altijd gitaar was blijven spelen, maar welke heteroseksuele man genoot er nu niet van om vrouwelijk schoon te bewonderen? Tja, ik had een vrouw, maar die liet me al tijden haar niet meer bewonderen. Compleet aangekleed wel, maar dat was toch anders. Langzaam maar zeker kwam ik steeds dichterbij de rand van een orgasme, met een drukkend gevoel in mijn onderbuik. Misschien dat vanavond Celine er wel zin in had, maar dat gebeurde eigenlijk nooit, buiten onze trouwdag. Dat was ook een van de grootste redenen waarom ik dit aanbod aan Freddie had gedaan. Ze ging maar door en door en door. Ik wilde niet dat we binnen een half uurtje klaar waren, maar zo leek het wel te gebeuren. Een van mijn twee handen bracht ik omlaag om het klemmetje daar wat heen en weer te wiebelen, in de hoop haar ook wat genot te kunnen brengen. Ik betaalde dan wel, ik wilde ook graag dat zij er wat plezier aan kon beleven.

---

Bowties were never Cooler

Frederica "Freddie" Kaya Tomlinson.

Zijn aanhoudende kreunen bevestigde alleen maar dat hij genoot en het was goed om dat te weten. Hij bracht een hand naar beneden en begon met het klemmetje te wiebelen, wat haar deed kreunen. Het was een goede deal en ze had geluk dat ze deze deal met hem had, want ze mocht dan wel zijn privéhoer zijn, maar hij behandelde haar goed. Als ze iets écht niet wou hoefde dat niet, ze hadden een woord afgesproken en als zij dit zei zou hij stoppen en hij liet haar ook een beetje genieten. De piek ging eraf, ze voelde het ineens en ze vond het niet prettig, maar ze ging nog net zo hard en snel door met de energie die ze nu nog had. Hopelijk was hij over de rand en een beetje klaar als haar tijd echt om was, maar gezien de twee uren die ze hadden was ze bang dat hij nog lang niet klaar was. Hij zou vast wel weer wat anders bedenkend en terend op die joint zou ze door moeten gaan. Ze kon niets laten merken en ze kon ook niet doen alsof ze moe was van de activiteiten, want ze kon hem en zijn behoeften niet laten zitten.

---

Reality's overrated.

Jessie Connor Tomlinson
Ergens vond ik het wel heel lief dat hij dacht dat hij nog voor een kus toestemming moest vragen, terwijl dat echt het laatste was waarom hij hoefde te vragen. Zelfs als hij me uit het niets zou zoenen zou ik nog graag op in gaan, maar hem kennende kostte het tijd. Misschien sloegen mijn gedachten ook wel iets teveel op hol, want ik wist van mezelf dat ik er in de praktijk op een hele andere manier mee om zou gaan. Ik bleef de meest introvert persoon uit de familie en dat zou ongetwijfeld zo blijven, in bijna elke situatie. Met een vertederde glimlach om zijn wangen die nog roder werden keek ik kort toe hoe hij richting de bar ging en trok zelf mijn benen op in kleermakerszit op de bank, dat zat toch een stuk beter. Afwezig plukkend aan mijn mouwen staarde ik wat voor me uit tot Kevin terug was, veel beters had ik in de tussentijd toch niet te doen. Eigenlijk deed ik dat het grootste deel van de dag als ik geen verplichtingen had, wat best wel triest was, alleen had ik dan ook mijn oortjes in. En dan op een zeer hard volume tot het punt waarop mensen je waarschuwden voor gehoorbeschadiging, maar voor mij maakte dat toch weinig uit, ik wilde gewoon alles buiten kunnen sluiten en niks anders horen dan de muziek. Ik keek op toen Kevin terug was en mompelde een zacht, maar oprecht, bedankje terwijl hij de thee voor me neerzette. Het zou te warm zijn om te drinken dus begon ik er straks pas aan. Ik glimlachte lichtjes naar hem om zijn vragende ogen en legde mijn hand weer op zijn wang, waar ik met mijn duim over streelde. Ondanks dat het langzaam ging merkte ik duidelijk waar hij mee bezig was en ik besloot dat het ergste dat er kon gebeuren als ik erop reageerde niet erg genoeg was om ermee te kunnen leven. Voorzichtig, maar snel genoeg dat hij in ieder geval nu niet tegen kon spartelen, trok ik hem op mijn schoot en gniffelde zachtjes. Met mijn hand nog steeds op zijn wang boog ik een beetje naar hem toe en drukte heel zacht mijn lippen op die van hem, niks speciaals, alleen lief en met een tikje nervositeit. Dat laatste zorgde ervoor dat ik tegen de wil van mijn hart in te snel terugtrok en hem peilend aankeek, als ik iets fout had gedaan zou ik het aan hem moeten zien en dat geldde hetzelfde voor als het -het tegendeel was, hoewel ik met de tweede optie eerder geneigd was om het direct opnieuw te doen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Ze knikte, hun kinderen waren oud genoeg om zelf verantwoordelijke keuzes als deze te maken. Hij reageerde afwezig op haar vraag en ze knikte en besloot maar simpel tagliatelle te maken, opzich had ze wel zin in ravioli, maar in combinatie met de salade was iets simpelers juist weer lekker. Ze dacht opnieuw even na. "Bij de kraampjes helpen is wel een goed idee en het is fijn als hij even komt," zei ze. Ze wist dat ze anders niet te genieten zou zijn deze avond, simpelweg omdat ze niet helemaal zeker was dat het goed ging met haar kinderen. Ze zou ook graag even wat van Felicia en Ezra horen, maar belde of berichte ze niet, nog niet, als ze vanavond nog niks van ze wist zou ze wel even een bericht sturen of ze even van zich zouden willen laten horen. Ze haalde het nu platte pastadeeg door de andere kant van de molen, waardoor reepjes pasta eruit kwamen. Ze legde het even opzij en haalde de verdere benodigdheden voor de salade uit de koelkast, om dit ook te gaan snijden. Soms had ook zij behoefte aan warmte, nou, wel vaker als soms, ze durfde het alleen niet toe te geven, niet aan haarzelf en niet aan anderen.

---

Reality's overrated.

Felicia Jasmine Payne
Ze zuchtte toen ze voor de voordeur halt hield en haalde de sleutel van de voordeur uit het miniscule zakje dat zich op haar heup bevond. Die stomme hardloop broek ook, waarom had dat ding maar ruimte voor één kleine sleutel en had je dan nog steeds moeite om het er weer uit te krijgen. Haar roze topje stak fel af tegen de strakke zwarte hardloop broek die ze aan had. Met haar nagels wist ze eindelijk het ding eruit te krijgen en ongeduldig stak ze het ding in het sleutelgat. De deur klikte open en ze stapte het huis binnen waar ze samen met haar ouders woonde. Ze trapte haar roze hardloopschoenen uit en op haar sokken liep ze naar de keuken waar ze haar ouders hoorde praten.
'Hey.' zei ze toen ze de keuken in liep. Haar ouders waren bezig met het eten voor het buurtfeest die avond. Felicia had er niet veel zin in, ze had er een avond werken, en dus een avond inkomsten voor aan de kant moeten zetten. Liever was ze gewoon gaan dansen in de stripclub, net buiten het dorp, waar ze werkte. Ze pakte een glas uit een kastje in de keuken en vulde het ding met koud water uit de kraan. Gulzig nam ze een slok.
'Hoe laat is dat feest?' vroeg ze terwijl ze tegen het aanrecht aanhing.

---

- God only knows

Liam Payne.
Alexis opperde dat River misschien nog wel bij de kraampjes kon helpen en dat hij nog wel even thuis moest komen voordat het feest zou beginnen vanavond. Twee zielen, een gedachte. Zo dacht hij er ook over en snel vlogen zijn vingers over de toetsen van z'n telefoon. Misschien kan je nog even helpen met de kraampjes opbouwen? En wil je voordat het feest los barst, nog even thuis komen, je moeder en ik willen je nog wel even zien. -Pa. Van Ezra en Felicia hadden we nog niks gehoord, maar Alexis kenende zou ze hen nog wel een berichtje sturen, mochten ze nog niet thuis komen voor het feest. Als je het over de duivel had, kwam Felicia binnen. Blijkbaar was ze wezen hardlopen en ze begroette ons, waarnaar ze daarna vroeg hoelaat het feest begon. 'Ik dacht rond een uur of half negen' vertelde ik haar, 'Had je wilde plannen'? Ik moest even grijzen, maar ik wist dat Alexis dat niet kon waarderen. Ze was als de dood dat er iets met een van haar kinderen zou gebeuren, of met met mij. Een steek ging door m'n hart heen en ik sloot m'n mond. Ik gooide de plakjes komkommer nog bij de tomaten in de bak en husselde ze iets door elkaar. 'Als je maar voorzichtig doet' drukte ik haar op het hart, 'En als je, je twee broers ziet, houd ze dan ook in de gaten' Ik streek even door haar haar en glimlachte. 'Mijn twee mooie vrouwen' zei ik knipogend naar Alexis.

---

'Darling, just hold on'

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Liam leek het er mee eens te zijn en stuurde River snel een berichtje. Ineens komt Felicia binnen, haar hardloopkleren wezen op de reden van haar afwezigheid. Alexis glimlachte lichtjes naar haar dochter. En luisterde naar het gesprek tussen haar man en hun meisje. Ze keek even op toen Liam over wilde plannen begon en rilde licht, ze moest er niet aan denken wat er met haar dochter zou kunnen gebeuren en wat nou als ze zelf iets stoms uithaalde? Alexis bloosde even toen hij knipoogde. En bedacht ineens iets. "Wacht, het feest begint om vijf uur en we zouden een gang mee moeten nemen. Ik maak wel extra salade en nog wat hapjes voor een voorgerecht," zei ze zachtjes als altijd, daarna viel ze weer stil. Het waren veel woorden uit haar mond, nogal. Ze besefte zich ineens hoe onbeschoft het over zou kunnen komen dat zij niet eens bij het gezamenlijke diner zouden komen, maar haar kinderen zouden wat eten mee kunnen nemen, zodat ze toch iets hadden gedaan. Alexis voelde zich wel schuldig op dit soort momenten, ze voelde zich wel een enorme lafaard, maar ze kon het echt niet. Dus richtte ze zich snel weer op het eten, alsof ze bang was dat ze teveel had gezegd.

---

Reality's overrated.

Felicia Jasmine Payne
Ze lachte om haar vaders woorden. 'Hm, moet ik die 5 jongens die hier vanavond zouden blijven slapen toch maar even afbellen.' zei ze grijnzend. Haar vader moest eens weten met hoeveel mannen ze op een normale werkdag wel niet ergens in een afgelegen hoekje belande. 'Hoezo moet ik River en Ezra in de gaten houden?' vroeg ze. Het was een buurtfeest en dus zouden haar ouders ook gaan toch? Ze hoorde haar moeders stem en richtte zich even op de vrouw die zich voor een moment van het bereiden van het eten af liet leiden. 'Jullie gaan toch ook?' vroeg Felicia waarna ze haar lege glas achter zich op het aanrecht neer zette. Ze wist dat er moeder er niet van hield om in een drukke ruimte met veel mensen te zijn maar ze ging toch wel? Felicia wist ook dat als haar ouders niet gingen, zij waarschijnlijk ook niet ging. Zoveel vrienden had ze niet in deze buurt en ze zou zich enorm vervelen als ze alleen moest gaan. Even haalde ze een hand door haar lange bruine haren die plakkerig aanvoelde. Ze keek op de klok in de hoek van de keuken. '5 uur.. Misschien moet ik me dan zo maar even gaan klaarmaken.' zei ze waarna ze haar beide ouders even aankeek.

---

- God only knows

Liam Payne.
Alexis moest even blozen toen ik naar haar knipoogde en haar mooi noemde, net zoals ik dat tegen Felicia had gezegd. Twee vrouwen in de familie en die moest je koesteren, tenminste dat zijn mijn moeder altijd en dat zei ze nog steeds. Hij keek even verbaasd naar zijn vrouw toen ze opeens over het eten begon. Er kwamen lange zinnen uit haar mond en dat was hij helemaal niet van haar gewend en hij wist dat ze er een beetje mee zat dat ze het vervelend vond dat ze er niet de hele avond bij kon zijn. 'Rustig maar' zei hij sussend en hij wreef over haar rug, 'Het komt wel goed' Hij drukte een kus op haar kruin en knuffelde haar even. Van een vreemde zou ze dat absoluut niet gepikt hebben, maar hij was geen vreemde en hij hield hij even vast en liet haar toen weer los. 'Maak je maar geen zorgen' zei hij zacht, ook al wist hij dat ze zich wel zorgen over hun kinderen maken en hij keek even kort naar Felicia. 'Houd je telefoon in de gaten, dat we je kunnen bellen als er wat is' Hij wist niet zeker waardoor het kwam, maar hij voelde opeens een stekend pijn in z'n lichaam en hij moest het aanrecht even vast houden als steun, hij hoopte maar dat geen van beide het gezien had. Het voelde alsof het zweet hem aan alle kanten uit brak en hij wist dat de pijnstillers waren uit gewerkt. Voorzichtig legde hij het mesje neer waarmee hij de tomaten en de komkommer had aangesneden en hij slikte even. 'Ik moet even naar het toilet' mompelde hij en snel verliet hij de keuken en liep hij naar het kleinste kamertje van het huis. Hij sloot de deur achter zich en ging op de pot zitten en hij gromde zacht toen hij uit z'n broekzak een klein doosje haalde en daar een witte pil uit haalde. 'Verdomme' Hij stopte het pilletje in z'n mond en slikte het snel door. Hij stond weer op en haalde diep adem. Hij duwde op de knop en de wc trok door, daarna zette hij de kraan aan en gooide wat water in z'n gezicht. Het voelde alsof hij doordrenkt was van het zweet en het koude water koelde hem enigszins af. Hij voelde zich een ontzettende lafaard, dat hij het niet aan z'n gezin durfde te vertellen. Maar hij moest het binnen nu en zes maanden vertellen, dat was iets wat zeker was.

---

'Darling, just hold on'

Kevin William Styles
Ik kroop fijn dicht tegen Jessie aan, gewoon omdat zijn warmte en zijn geur me heel fijn en comfortabel deden voelen. De angst om ontdekt te worden had ik eigenlijk niet, net as de angst dat dit mogelijk te ver zou gaan, omdat we dan wel weggestopt in een hoekje zaten, maar wel in neutraal gebied. Ik keek hem vragend aan, want dat kusje wilde ik eigenlijk nog wel, hoe zenuwachtig ik altijd ook van het idee werd. Toch voelde ik me hier en zo een stuk veiliger dan als hij me ermee overviel in het openbaar, wat gelukkig maar bar weinig gebeurde. Ik glimlachte een beetje toen hij zijn hand op mijn wang legde, waardoor ik me weer best klein voelde, alleen al door de maat van zijn hand. Toch voelde het wel heel erg fijn. Zacht legde ik mijn handje op zijn wang en liet me op zijn schoot trekken. Het was snel, maar niet zo snel dat het me overrompelde. Hij wist vaak precies het dunne lijntje daartussen te vinden, alsof hij precies wist wat ik aankon en wat niet. Ik werd alsnog een klein beetje overrompeld door zijn kus, maar net voor hij terugtrok ontspande ik me weer, waardoor ik een teleurgesteld pruillipje opstak toen hij terugtrok. Ik maakte een klein klagelijk piepgeluidje, voor ik me iets oprichtte en hem zacht kuste. Meer durfde ik niet, maar hoefde voor mij zeker ook niet. Dit gaf me duizenden vlinders die wild door mijn lichaam fladderden en deed mijn hart vrolijk springen. Het voelde gewoon goed, alsof het klopte. Ik gleed met mijn handje van zijn wang naar zijn korte krulletjes, en voegde mijn andere hand erbij, zodat ik ze daardoor kon laten gaan. Zijn krullen, en vooral het spelen ermee, gaven me rust, zelfs al waren ze maar kort. Ik trok langzaam terug en keek hem met een klein voorzichtig glimlachje aan. "Dank je dat je er altijd voor me bent, Jess." zei ik zachtjes, voor ik nog een klein kusje van zijn lippen stal, gewoon voor mijn eigen genot. "Ik hou van je." fluisterde ik in zijn oor, voor ik mijn gezicht met knalrode wangetjes weer in zijn nek verstopte. Dit was niet niets voor mij om te zeggen. Het waren grote woorden en ik was er heel voorzichtig mee als ik ze uitdeelde. Ik zei ze dan ook niet vaak, en zeker niet in het openbaar. Misschien dat ze juist daarom ook een groot effect op me hadden en ik me in zijn nek verstopte, waar ik nog een paar zachte kusjes drukte, terwijl mijn handen weer naar zijn borst zakten, om daar zijn shirt vast te klampen. Met tijd zou het beter gaan, maar nu was ik nog erger dan een giechelend verliefd schoolmeisje.

Niall Horan
Freddie's kreunen deden me goed. Misschien zouden we er geen twee uur over doen, maar daar ging het me nu even niet op. Normaal zou ik nog iets anders bedenken, maar nu, zeker met mijn knieën, deed ik het maar niet. Ze zou haar geld krijgen, net als haar extratje, want ze had het weer erg goed gedaan. Nog even ging ze door, net als ik, maar ik hield het maar verdomd kort nog vol. Mijn kreunen kwamen langzaam steeds sneller achter elkaar, terwijl mijn lichaam zo veel mogelijk genot eruit probeerde te halen. Mijn rug kromde zich en mijn lichaam spande zich compleet aan, toen ik hees kreunend klaar kwam. Mijn lichaam trilde een beetje, terwijl ik langzaam weer de controle over mijn gespannen spieren terugverdiende. Ik kreeg mijn vingers weer uit het beetje vlees wat ze nog had. Mijn ademhaling was heel haastig en mijn hartslag evenzeer. Ik werd verzwolgen door een genotsgevoel, wat Freddie elke keer uit me wist te slepen, en wat altijd weer de stress deed verdwijnen als sneeuw voor de zon. "Je bent fantastisch, zoals altijd." heeg ik, terwijl ik probeerde mijn ademhaling en hartslag zo snel mogelijk weer normaal te krijgen.

---

Bowties were never Cooler

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Felicia's woorden deden haar -haar adem even inhouden en ze liet de boel bijna vallen tot ze besefte dat het gelukkig een grapje was. En toen ze daarna schrok van de woordenstroom uit haar mond stelde haar man haar gerust. Toen Felicia vroeg of ze er waren werd Alexis weer lichtelijk rood, van schaamte ditmaal, en schudde ze haar hoofd. Ze knikte toen Felicia mee deelde dat ze zich klaar ging maken. Ineens was er iets mis met Liam, hij liet niks merken, maar hij kon het zien in zijn ogen. Haar ogen knepen heel kort samen, ze wou weten wast er met hem was. Ze maakte zich zorgen en misschien moest ze het zomenteen maar aan hem vragen, want ze mocht dan wel van plan zijn niks te zeggen, omdat ze het niet zeker wist, dit was niet normaal, er was iets mis en ze moest weten wat. Ze was niet gek, dat mocht dan wel zo lijken, maar op dat vlak was ze het niet, ze kon prima zien wanneer iemand niet helemaal zichzelf was, of op een één of andere manier niet helemaal in orde was. "Is er iets wat je graag wilt dat ik maak?" vroeg ze snel en zachtjes aan Felicia. Stuntelig duwde ze haar -haar naar achteren. Mensen maakten haar zenuwachtig en zelfs haar familie kon dit effect op haar hebben.

---

Reality's overrated.

Liam Payne.
Langzaam droogde hij voorzichtig zijn handen af aan het gastendoekje dat naast de wasbak hing. Hij keek even naar zichzelf in de spiegel en hij zag de vermoeidheid in zijn ogen. De pijn was nog niet afgezwakt, maar dat zou over een paar minuten wel anders zijn. Hij mocht dan wel de zwaarste pillen hebben, de pijn brak er soms nog altijd door heen en dan was er geen houden aan, als hij niet heel snel z'n medicatie innam. Hij steunde even op de wasbak en liet z'n hoofd hangen. Hij moest een manier verzinnen om het z'n vrouw en kinderen te vertellen, maar hoe je het wend of keert, het zou hard aan komen en hij wist nu al dat het voor Alexis ontzettend moeilijk zou zijn. Ze kon niet zonder hem en hij was gewoon terminaal. Hij was ziek en hij zou nooit meer beter worden en hij was een lafaard dat hij dit niet met z'n vrouw en kinderen deed. De dokter had het al zo vaak tegen hem gezegd, maar nog deed hij het niet. De pijn in z'n lichaam begon af te nemen en hij zuchtte even. 'Kom op Liam' mompelde hij in zichzelf en hij opende de deur van het toilet weer en liep terug naar de keuken. 'Daar was ik weer' zei hij zo normaal mogelijk en hij pakte het mesje op waarmee hij de tomaten en de komkommer had gesneden en spoelde die af onder de kraan. 'Wil je nog een sausje over de sla heen'? vroeg hij toen aan Alexis. Hij voelde ook wel aan haar dat ze het niet vertrouwde, ze werkte notabene zelf in een ziekenhuis. Ze wist hoe het er aan toe ging en hij haatte zichzelf dat hij tegen haar loog. Het tegen haar vertellen was makkelijker gezegd dan gedaan en hij wist simpelweg niet hoe hij moest beginnen. En als hij het al met haar wilde bespreken, dan zonder de kinderen erbij. 'Misschien kan ik wel de ceasar salade maken, die vind je altijd zo lekker' zei hij met een knipoog. Hij was een bom en over een niet al te lange tijd, zou deze bom ontploffen.

---

'Darling, just hold on'

River Graig Payne

Bij het zien van het berichtje van mijn vader glimlachte ik even. Mijn moeder wou me graag nog zien voordat het feest begon. Dat vond ik Chr lief en schattig tegelijk. Ze was altijd al bezorgd maar dat zorgde er voor dat je duidelijk zag dat ze echt om ons gaf en dat vond ik soms schattig. Al is het misschien vreemd om je moeder schattig te noemen.
Ik zal nog even helpen bij de kraampjes.
Natuurlijk kom ik nog even langs. Tot straks
Stuurde ik naar mijn vader en ik wendde me weer tot katherine. 'Je zal me nog wel even mogen helpen denk ik', zei ik tegen haar en ik glimlachte omdat het fijn was dat ze zelf al had voorgesteld om te helpen.
'Ik moet nog even een kraampje helpen opzetten', legde ik haar even uit.
Ik wandelde wat verder richting het plein waar alle kraampjes opgesteld werden. Ik vroeg me af of mijn broer en zus ook kwamen want ik had ze deze ochtend niet meer gezien. Waarschijnlijk kwamen ze wel tenminste daar ging ik vanuit. Eigenlijk was ik er van overtuigd dat iedereen ging komen deze avond. Alhoewel ik begon te twijfelen of mijn moeder wel zou komen omdat ze me nog wou zien voor het feest. Als ze zou komen zou ze me daar ook gewoon kunnen zien.

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind