Behind Closed Doors • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

Er is een klein dorpje in midden Engeland, waar iedereen elkaar ken ten niemand geheimen heeft… Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van de huizen rond het dorpsplein van het kleine dorpje?
In dit kleine dorpje wonen vijf schijnbaar normale rustige Britse gezinnen: Horan, Malik, Payne, Styles, en Tomlinson. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen, van vreemde hobbies, tot affaires, en van geheime liefdes, tot geheime baantjes.


• Rollen •
• Familie Horan [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Malik [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Payne [Vol]

• Familie Styles [Vol]

• Familie Tomlinson [Vol]



• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).


• Het Begin •
Het is vrijdagmiddag rond een uurtje of 1. De kinderen hoeven niet naar school, want vanavond staat er een dorpsfeest gepland en zij worden verwacht om te helpen met het opzetten van de kraampjes en andere voorbereidingen voor het feest. De meeste van de ouders zullen aan het werk zijn in de omliggende steden, anders zijn ze mogelijk bezig met het huishouden of het helpen opzetten van het dorpsfeest. Het feest start om 5 uur met een gezamenlijk diner, waar elke familie een gang voor meeneemt.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 14:48 ]

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik liet mijn ogen over haar mooie lichaampje gaan, terwijl ze zich neerzette zoals ik haar wilde hebben. Ik vroeg me soms wel af of ze ook nog zou komen als ik haar niet zou betalen, maar ik vond de verhouding nu wel prima genoeg om het uit te gaan proberen. Ik liet mijn handen langs haar flanken glijden tot op haar heupen. Een hand liet ik naar haar buik glijden en zo haar boxer in. Daar liet ik mijn vingers zacht over haar geslacht glijden, voor ik mijn hand weer terugtrok en haar boxer en panty van haar lichaam verwijderde. "Ik denk dat je lichaam er wel klaar voor is. Wil je proeven, of liever niet?" vroeg ik, terwijl ik mijn vingers lichtelijk tussen haar lipjes door liet strelen. Misschien betaalde ik haar hier wel voor, maar ik wilde niets doen zonder haar toestemming, zeker niet dit soort dingen. We konden het namelijk net zo makkelijk niet doen. Ik wist zelf goed genoeg hoe het was om seks te hebben en seksuele handelingen uit te voeren als je het niet wilde. Dat wilde ik haar niet aandoen en vanaf het begin hadden we dan ook een safeword ingesteld zodat zij het kon stoppen als ze het echt niet fijn vond. Het had nog nooit voorgekomen, maar toch. Ik keek even naar de kaars met het flesje tabasco ernaast. Ik pakte het flesje tabasco met mijn vrije hand en deed met lichte moeite een druppeltje op mijn vinger. Het flesje ging weer de tafel op, en ik wreef zacht met mijn tabasco-vinger over haar klitje, gewoon om het nog iets vuriger te maken. Mijn vinger veegde ik weer af aan mijn zakdoen, zodat ik die weer rustig op haar heup kon laten rusten. Met mijn duim wreef ik zachte rondjes over haar heupbot. Het hoefde niet allemaal hard te zijn. Juist het zachte tussendoor zorgde ervoor dat de harde dingen nog harder aankwamen, wat precies mijn bedoeling was.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 17:15 ]

---

Bowties were never Cooler

Liam Payne.

Ze vertelde dat ze ook van hem hield en hij glimlachte. Dat was altijd fijn om dat uit haar mond te horen en hij wist dat ze het meende. Ze waardeerde het toen hij voorstelde om haar te helpen om het eten klaar te maken, maar hij voelde ook wel dat ze het eigenlijk niet fijn vond als ze naar buiten moest. Hij wilde haar niets opdringen, daar was hij jaren geleden al wel mee gestopt toen hij door had dat, dat niet ging werken en hij had respect voor haar. Dat hoorde gewoon zo. Je had respect voor je vrouw, je ging niet voor niets een verbintenis met elkaar aan. Ze zei met een benauwd gezicht dat ze wel even naar het feest konden gaan, maar hij schudde z'n hoofd. 'Als jij dat echt niet ziet zitten, dan gaan we niet, en anders gaan we vijf minuten en zijn we zo weer weg en dan gaan we vanavond gezellig met z'n tweeën op de bank knuffelen' zei hij met een knipoog. Hij was blij dat ze toch nog de moeite nam om met hem naar buiten te gaan, straks om de honden uit te laten. 'We gaan niet te lang' verzekerde hij haar, 'We kunnen straks wel gaan, als we de pasta hebben gemaakt' Hij glimlachte naar haar en hij verbaasde zich er over dat ze nog zo jong bleef , al had ze hier en daar wel een rimpel zitten. Maar dat vond hij juist mooi aan haar, hij was gek op haar. Hij nam een slok van het hete goedje en hij trok een gezicht toen hij door had dat het toch nog iets te warm was en hij voelde het naar beneden glijden. Hij keek even kort op de klok boven het aanrecht en hij wist dat hij straks weer z'n medicijnen in moest nemen. Hij verstopte ze altijd zorgvuldig zodat Jan en alleman het niet kon vinden. Hij hoorde haar vragen of hij wist waar Ezra was en hij haalde z'n schouders op. 'Waarschijnlijk ergens buiten bij z'n vrienden of hij zit op z'n kamer' Hij streek voorzichtig over haar wang en hij nam nog een slok van z'n thee. 'Mijn mooie Alexis' mompelde hij zachtjes en hij zuchtte nog eens.

---

'Darling, just hold on'

River Graig Payne
Met mijn viool in mijn rugzak wandelde ik terug naar buiten. Mijn ogen keken naar rechts, naar de oude fiets, maar ik had nog geen zin om terug naar huis te fietsen. Wat moest ik daar doen? Ik bestudeerde de afbladerende verf op de gebouwen, de houten deuren en de scheef liggende stenen. Eigenlijk zag het er hier best eng uit als je er over nadacht. Tenminste andere mensen zouden dit als eng beschouwen. Ik wist maar al te goed dat er hier helemaal niets eng of raar aan was, maar ik kon me zo inbeelden hoe anderen dat misschien wel vonden.
Met mijn vingers tikte ik tegen mijn fiets aan op het deuntje van een liedje dat in mijn hoofd zat. Er was altijd wel muziek in mijn hoofd. Niet dat ik gek was, helemaal niet, maar er was altijd wel een ritme, melodie of liedje dat tussen mijn oren in mijn hersenen rondzweefde. En af en toe moest dat er gewoon even uit. Want ja ik betrapte mezelf er soms op dat ik onbewust met mijn vingers aan het tikken was of zacht aan het meemompelen.
Na een tijdje te zitten besefte ik dat dit ook niets uithaalde. Zo had ik helemaal niets te doen. Ik checkte even of mijn rugzak goed dicht was door de ritsen nog eens extra goed tegen elkaar aan te duwen. Ik zou niet willen dat mijn strijkstok er uit zou vallen enkel omdat ik niet voorzichtig genoeg was.
Ik nam de fiets en begon te trappen. Bij elke keer dat ik de trapper met mijn voet naar beneden duwde, kraakte de fiets. Door het kraken moest ik denken aan het knisperen van een vuur en mijn gedachten gingen regelrecht naar het feest van vanavond. Ik had het altijd al gezellig gevonden. Al die kraampjes, al die mensen, de gezelligheid en de vuurkorven. Het deed me altijd terugdenken aan vroeger. Het dorpsfeest was iets dat ik altijd leuk had gevonden, al was misschien alleen maar vanwege het lekkere eten -niet dat zijn moeder geen lekker eten maakte-.
Bovendien was het een goede tijd om nog eens met iedereen bij te praten. Natuurlijk kon je op school ook met elkaar praten, maar dat was anders. De sfeer was anders op het buurtfeest. Ik vond altijd dat het leek alsof iedereen meer zichzelf was, opener en vriendelijker en dat was waarom ik zo uitkeek naar vanavond. Het feest deed me spontaan denken aan Katherine. Wanneer ik terug aankwam bij de lelijke grote afvalcontainer, want echt een vuilnisbak kon je dat niet meer noemen, zette ik mijn fiets er weer achter en ik duwde de container mooi terug op zijn plaats.
Mijn voeten verplaatsten zich rustig over de stenen tot ik aankwam bij het huis.
Even twijfelde ik of ik langs de achterdeur naar binnen zou gaan. Want dat is toch wat vrienden doen.
Maar ik besloot toch voor de zekerheid maar even aan te bellen en drukte dus met mijn vinger op het klein knopje.

(aangepast)

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 19:35 ]

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Katherine Lena Tomlinson

Katherine was al een tijdlang wakker. Ze was opgehouden met het proberen in slaap te komen enkele uren geleden. Haar ogen stonden moe en ze onderdrukte om de zoveel tijd een gaap, maar al met al zag ze er niet als een zombie uit. Katherine staarde vooruit. Ze werd weer lastiggevallen, maar ze probeerde er nu even geen aandacht aan te besteden.
Ze luisterde naar de geluiden van beneden. De ene naar de andere persoon verliet het huis of kwam juist binnen. Katherine zuchtte. Ze moest straks gaan helpen met het dorpfeest. Jihoe, daar zat ze nu echt op te wachten! Ze staarde doelloos naar haar zwarte laptopscherm. Ze verveelde zich dood. Uiteindelijk besloot ze om maar naar beneden te gaan. Haar ouders waren daar ook. Niet dat ze nu zoveel zin had om met hun te communiceren. In haar gedachten schreeuwde ze aan een stuk door ga weg. Ze lette hierdoor niet op en liep tegen de keuken aan.
Ze vloekte even zachtjes. Geweldig dit. Ze hoorde een bel gaan en liep eropaf voordat iemand anders het kon. 'Ik ga wel!' riep ze door de ruimte heen en ze liep de hal in. Ze deed de deur open en zag River staan. Ze glimlachte even. 'Hey,' zei ze toen. Eindelijk! Wat afleiding. 'Zin in het buurfeest? Laten we naar buiten gaan. Ik word gek hierbinnen,' vervolgde ze toen. Ze trok haar schoenen aan en riep naar binnen dat ze met River wegging en sloot de deur.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 20:34 ]

---

That is a perfect copy of reality.

Jessie Connor Tomlinson
Ik zag al redelijk snel wat ik had aangericht met mijn niet zo handige acties. Het was niet bedoeld om Kevin te kwetsen en al helemaal niet om hem te laten denken dat ik dit niet wilde. Ik was er zelf mee gekomen en als ik echt niet had gewild had ik mijn mond wel gehouden, hij was gewoon niet de enige die heel erg onzeker over zichzelf kon zijn. Al had ik er vaak ook bij dat ik wel duizend keer nadacht voor ik iets zei en dat ik het alsnog idioot vond klinken als ik het daadwerkelijk zei. Mijn hand gleed van zijn zijde naar zijn pols, waar ik heel licht mijn vingers om sloot om zo zijn hand uit zijn zak te trekken en die in de mijne te nemen. Nu vertelde ik wel wat ik echt had bedoeld, maar bleef wat twijfelend door zijn geschokte blik en rode konen. Ik durfde niet te zeggen of dat iets goeds of slechts was, dus beet ik op mijn lip en keek hem afwachtend aan. Eigenlijk stond ik op het punt hem los te laten en het op te geven toen ik hem zag glimlachen en tegen me aan kroop. Dat zorgde ervoor dat er ook weer een glimlach op mijn gezicht te vinden was en ik haast beschermend mijn vrije arm om hem heen sloeg, om een heel klein kusje op zijn haar te drukken. Het maakte me echt blij dat Kevin instemde, want het was een soort van volgende stap en het zou zo ongemakkelijk tussen ons worden als hij nee had gezegd, dat dacht ik dan. Zoveel ervaring had ik hiermee nou ook weer niet, ik deed het alleen zo voorkomen omdat ik hem toch een beetje moest sturen zodat hij gewoon zichzelf kon zijn zonder bang te zijn wat andere dachten. Ik maakte een hummend geluid toen hij een arm om me heen sloeg, wat jammer genoeg niet lang duurde dankzij een mannenstem die ons onderbrak. Natuurlijk verpestte dat het hele moment en stond ik nog geen seconde later met lege armen, waardoor ik wat verbouwereerd om me heen keek. Ik sloeg mijn ogen neer toen ik besefte wat er zojuist was gebeurt en stopte mijn handen in mijn jaszakken. Ik hoorde hoe wat dingen verschoven en ik schudde mijn hoofd bij zijn verontschuldiging. "Het geeft niet, ik had beter moeten opletten. Sorry," mompelde ik en schopte stilletjes een steentje weg. Mijn eerste impuls was geweest om te zeggen dat ik helemaal niet had moeten komen, want dan kwam hij ook niet in de problemen door mij en alles wat daarbij hoorde, maar ik hield me in. Dat zou dingen nog meer verpestten en voor we werden onderbroken leek het zo goed te gaan. "Kan ik nog ergens anders mee helpen of vertrouw je me er niet op dat ik het heel houd?" vroeg ik met een weke glimlach. Handig zijn zat niet bepaald in de familie, maar ik kon het altijd proberen en ik deed het vooral graag.

---

Because I love him, do I need another reason?

Freddie Tomlinson.

Blekr handen gleden over haar flanken naar haar heupen en één hiervan ging door, via haar buik haar boxer in. Vingers gleden over haar lage vrouwelijk deel en haar laatste restjes kleding werden van haar lichaam geplukt, het viel haar nu pas op dat haar zwarte beanie ergens gevallen moest zijn, niet dat -dat op het moment ook nog maar enigszins uitmaakte. Zijn woorden waren opwindend, zijn handelingen alleen nog maar meer. Maar toch zei ze resoluut "Nee." Haar eigen geil proeven vond ze gewoon ronduit vies, ze wist niet waarom, maar alles behalve dat. "Er vallen veel betere dingen te proeven," zei ze grijnzend. De tabasco op haar clitoris deed een zacht scheldwoordje over haar lippen rollen. Ze was niet als één van die zogenaamde stoere tieners die geen zin voorbij konden laten gaan zonder hier tenminste éénmaal in te vloeken, maar toch had ze er geen problemen mee af en toe wat groffer te zijn. Het gebeurde nu eenmaal, meestal had ze het zelf niet eens door. Haar blauwe haar viel voor haar ogen, maar ze nam niet echt de moeite het opzij te duwen. Ze was te gefocust op zijn aanrakingen en het gevoel wat door haar lcihaam ging, met hierin twee hoofdfactoren. Ze was er niet zeker van welke ze het lekkerst vond, maar ze wist wel welke ze het hardst nodig had, toch zou haar leven saai worden als deze deal teniet zou gaan en ze hoopte ook dat dit twnminste tot haar studie stand zou houden. Dan zou ze naar de grote stad trekken en daar verder zien, hopelijk kon ze daar dezelfde extase vinden. Al zou het missmisschien niet helemaal hoeven verdwijnen. Zij vertrok naar de stad en hij werkte in de stad, het maakte opzich niet heel veel uit. Het was meer de vraag hoe ze haar leven ging gooien. Ging ze studeren? Nee. Werk zoeken? Niemand wou haar aannemen. Misschien kon ze hetzelfde gaan doen als Aaron, het was een idee en ze moest iets. Maar voor nu hield ze zich daar niet mee bezig.Voor nu jhield ze zich bezig met hem. Zijn handelingen en zijn opdrachten, die ze gewillig zpu volgen.

---

Reality's overrated.

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Zijn voorstel was precies wat ze bedoelde - alleen dan een stuk beter onder woorden gebracht - waarschijnlijk had ze het hem niet eens gevraagd, vijd minjten, maar nu hij het voorstelde glimlachte ze dankbaar en knikte ze. Ook op het voorstel daarna stemde ze in. Daarna vertelde hij dat hij ook niet wist waar Ezra was en dat maakte haar alleen maar bezorgder om haar oudste zoon. Hij zou niet snel ergens hangen met vrienden, ja, ze dscht dat hij omging met de Tomlinson-tweeling, maar verder was hij net als zij niet het sociaale type. De jongste, maar langste helft van de tweeling was oké, dacht ze, hij was in zichzelf en misschien was dat niet helemaal het gemiddelde gedrag van een tiener, maar hij liet haar zoon, voor zover ze het idee had, geen gekke dingen doen. Van de oudste wist ze het niet, het meisje had gekleurd haar en lichaamsversieringen, daarbij stond ze wel eens voor hun deur te roken en dat ze zo wazig keek beviel haar ook niet. Maar daar hielden zijn vrienden wel mee op, daxht ze toch echt. Natuurlijk had ze gewilt dat haar zoon zich makkelijker kon voegen, maar dat was nou eenmaal niet zo. Hun dochter was weer heel anders, Felicia was spontaner, al vanaf haar gebooete hadden ze gezegd wat voor mooi meisje ze was en tot wat voor prachtige vrouw ze op zou groeien en ze hadden geen ongelijk gehad. River had de veiendelijkheid van zijn vader, maar ook hij was een tikkeltje op zichzelf, ze widt dat zijn beste vriendin ook een Tomlinson was, misschien was het meisje wel het normaalste kind uit het gezin. Alexis was gek op haar kinderen, alle drie, en ze was ook gek op haar man, al leek dit niet altijd zo. Er werd over haar eangen gestreken en zijn woorden deden haar blozen, dat deden ze nog altijd, gek, na al die tijd dat ze bij elkaar waren geweest. Ze twijfelde of ze misschien iets moest zeggen over Ezra, vanmiddag had misschien het perfecte moment geweest. Niall moest het ook weten, hij had recht op de informatie ern zoon te hebben, wat hij er mee zou doen moest hij zelf maar weten en al hoopte ze dat hij zijn zoon teminste zou accepteren, als hij dit niet zou doen zou ze dit vervelend vinden voor haar kind, maar ze zou het verder nikd laten veranderen, niet tussen Ezra en haar in ieder geval. Liam's reactie was veel belangrijker, ze wist niet wat ze zou doen als hij haar zou verlaten - wat ze ook ten volste zou begrijpen -, ze wist niet wat ze zonder hem moest.

---

Reality's overrated.

Kevin William Styles
Het was heel fijn geweest om even in Jessie's armen te staan. Het had vreemd genoeg veilig en vreemd comfortabel gevoeld. Ik had zelfs gedurfd mijn arm om hem heen te slaan, in het openbaar nog wel, en genoot ongelofelijk genoeg van het kusje op mijn haren. Het was een kort en klein fijn momentje, wat voor me bevestigde dat ik er goed aan had gedaan met het toestemmen met zijn idee. Toch duurde het jammer genoeg niet lang en schoot ik doodsbang weer weg bij het eerste de beste menselijke geluid. Ik ging vlug weer aan het werk, maar verontschuldigde me wel. Ik wilde hem geen pijn doen, dat nooit, maar ik was er gewoon nog niet klaar voor om hier ook maar speculaties over te laten ontstaan. Bij zijn antwoord, wat ook een verontschuldiging was, deed me mijn hoofd schudden. Dit wilde ik echt niet. Ik maakte af waarmee ik mee bezig was, voor ik naar hem hobbelde en wat ongemakkelijk bleef staan. Ik wist niet zo goed wat ik ermee moest, en hoe ik zijn schuldgevoel weg moest nemen. Ik was gewoon niet goed met gevoelens, mijn eigen en die van anderen. Bij zijn woorden deed ik een klein stapje naar hem toe. "Alleen als je stopt met jezelf de schuld geven van mijn angstige reacties. Dan mag jij lange noedel die je bent wel helpen met het dak, want daar kan ik echt niet bij." zei ik een beetje verlegen. Ik had geen idee waarom ik rond hem altijd zo verlegen was, want normaal viel dat erg mee, al zei ik maar weinig. Ook snapte ik niet waarom ik hem een lange noedel had genoemd en ik hoopte dat hij het niet verkeerd zou opvatten. Mijn wangen waren natuurlijk weer knalrood, en niet van de kou. Heel voorzichtig aaide ik nog even over zijn wang, voor ik mijn aansteker weer uit mijn zak haalde en met de vlam begon te spelen. Nee, ik was me verre van bewust dat het flink verkeerd kon uitpakken, omdat ik het gevaarlijke, vluchtige, en onvoorspelbare element tot nu toe altijd had kunnen controleren en sturen. Ik was gewoon zo gefocussed erop dat even de hele wereld verdween en een bekende rust over me heen kwam. Heerlijk was dat altijd, al was het soms verre van handig. Nu kwam erdoor mijn normale witte huidskleur weer op mijn wangen verscheen en het getril verdween uit mijn ledematen. Op een of andere manier werd ik veel zelfverzekerder als ik de macht van het vlammetje in mijn handen had. Ik kon alles in de fik steken als ik wilde, maar ik deed het niet en hield het veilig en klein. Ik liet mijn vingers er doorheen gaan en vergat echt even alles, alles op het feit na dat ik met dit vlammetje grootse dingen kon doen, maar tegelijkertijd ook grootse problemen kon veroorzaken.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Toen ze mijn vraag afwees knikte ik en ging gewoon verder met waarmee ik bezig was. Ik snapte het ook best wel. Je eigen lichaamssappen proeven was misschien niet echt een fris idee, al kon ik er moeilijk over oordelen, omdat ik toch uit een mindset kwam waarin niets eigenlijk vreemd was. Bij haar bijvoeging grijnsde ik weer en ging rustig verder met de tabasco, om ook haar clitoris ermee in te smeren, wat me gevloek van haar kant opleverde. Meer zou ik er niet mee insmeren, want iets als blaasontsteking of een bacteriële infectie wilde ik bij ons beiden voorkomen. Ik was het vloeken niet van haar gewend, maar op zich klonk het wel eens leuk voor de verandering, al was ik zelf enorm tegen schelden. Ik maakte mijn hand schoon en wreef toen even zacht met mijn duim over haar heup, zodat ze zich iets kon ontspannen. Toch viel het me erg mee hoe relaxt ze er eigenlijk bij zat. Nu pas viel haar blauwe haar me echt op. Ik boog me voorover en fluisterde zacht in haar oor. "Blauw staat je goed, prinses." voor ik haar helemaal losliet, haar geil van mijn vingers likte, zelf had ik er echt geen weerzin tegen, en mijn broek begon los te maken. Die liet ik vallen, net als mijn boxer, en maakte de onderste knoopjes van mijn overhemd los. Ik hoefde hiervoor echt niet helemaal uit de kleren. Wel legde ik mijn jasje over de leuning van mijn stoel, zodat die in elk geval niet vies werd. Toen ik eenmaal klaar was, pakte ik haar heupen beet en schoof haar heel langzaam over mijn lengte, tot haar kruis het mijne raakte. Ze was verre van strak meer, maar dat maakte me niets uit. Ze voelde nogsteeds heerlijk warm en neukbaar om mijn geslacht heen. "Ga maar liggen, prinses. Ik denk dat er genoeg was is om mee te gaan spelen." zei ik zacht. Met een hand hield ik haar heup vast, zodat ze niet zou gaan bewegen met haar heupen. Dat wilde ik namelijk niet. Als ze eenmaal lag zou ik de wax over haar lichaam kunnen laten lopen, wat warme tintelende plekken zou overlaten, die heel gevoelig zouden zijn als de wax er eenmaal afgepeld was. Ik wachtte dus maar gewoon even. We hadden niet alle tijd van de wereld, maar nog tijd genoeg.

---

Bowties were never Cooler

Freddie Tomlinson.

Hij vond het oke dat ze haar eigen sappen liever niet proefde en likte het dus zelf op, maar niet voor hij een compliment had gegeven - of een soort van rrn compliment - over haar nieuwe haarkleur en ze grijnsde. Hij ontdeet zixhzelf nog even van het grootste deel van zijn kleding voor hij haar heupen beet pakte en zijn entre maakte. Eenmaal conpleet in haar vertelde hij haar te gaan liggen en dat deed ze. Op haar rug duizelde het even en ze knipperde tweemaal traag met haar ogen, waarns het weer over was. Ze was vandaag niet erg spreekbaar en liet alles wel heel erg over zich heenkomen. Misschien was het omdat ze niet zo'n goede dag had, ze voelde zich ietwat brak van vannacht en al ging het nu wel weer, ze was niet helemaal haarzelf. Voor hoeverre een junk zijn- of haarzelf kan zijn dan. Zelf zou ze zichzelf geen junk noemen, ze had nooit bedacht verslaafd te zijn maar wist wel dat ze het nodig had. Ze daxht er totaal niet over na hoe slecht het voor haar was en dst ze er eigenlijk mee moest stoppen, nee, Freddie moest alleen maar meer, meer en meer.

---

Reality's overrated.

Ezra Lukas Payne-Horan.
Zuchtend liet ik mij in het gras zakken, mijn rug tegen een boom leunend. Ik wilde best helpen, maar was weer eens te bang om te vragen wat ik kon doen, of ik iets kon doen. Zo ging het altijd bij mij. Ik wilde het, maar op het laatste moment liet ik het toch weer afweten omdat ik niet durfde, omdat ik geen contact durfde te maken met onbekende mensen, omdat ik bang was dat ik het toch allemaal weer verkeerd zou doen. Ik pakte mijn telefoon uit mijn broekzak, twijfelend of ik een bericht zou sturen naar Freddie of Jessie. Zij waren twee van de weinige personen die ik nog wel redelijk vertrouwden. 'Redelijk' klinkt misschien nogal vreemd in dit geval, aangezien Freddie mijn beste vriendin is en ik denk dat ik verliefd ben op Jessie, maar voor mij is dat al heel wat, ik weet zelfs niet of ik iemand ooit volledig durf te vertrouwen.
Gefrustreerd stopte ik mijn telefoon weer weg. Zij waren op dit moment vast ook bezig met het voorbereiden van het dorpsfeest en zaten dan echt niet op mij te wachten, dus misschien moest ik ze dan ook niet lastig vallen. Bovendien was ik ergens bang dat ze zouden merken dat ik ergens mee zat, namelijk met het feit dat mijn vader, mijn vader niet is. Liam Payne, de man waarvan ik altijd dacht dat hij mijn vader was, is mijn vader niet, maar Niall Horan wel. Ik had het nog aan niemand verteld, niet aan mijn echte vader, maar ook niet aan mijn moeder en Liam - ik kon hem op dit moment even geen vader meer noemen - dat ik het wist, zij dachten dat ik nog steeds in die waan was. Toch wist ik dat ik het ooit moest zeggen, ik kon moeilijk voor eeuwig mee blijven spelen in het toneelstukje dat mijn ouders blijkbaar al jaren speelden.

---

"Family don’t end in blood”

Niall Horan
Freddie gaf zich geheel aan me over, zonder geplaag of slag of stoot als er soms gebeurde. Ze was wat lomer dan normaal vandaag, maar zolang ze het safeword niet gebruikte, bleef ik haar gebruiken. Voorzichtig pakte ik het laatste klemmetje en klemde deze op haar clitoris, voor ik de kaars oppakte en een paar druppeltjes hete wax op haar sleutelbenen liet vallen. Hierna begon ik een spoor uit te zetten over haar volle borsten naar haar buik en benen die gesprijd naast me lagen. Dit zou nog een flink werkje worden om alles van haar lichaam te krijgen als we klaar waren, maar daar dacht ik nu niet aan. Haar kutje was heerlijk warm van binnen en de rode wax stond fel af tegen haar huid. Ik bleef maar druppels laten vallen, ook op haar schaamstreek, maar natuurlijk niet op mezelf. Bij haar zou het er zo af gaan, maar sinds mijn carrière in de erotiek was gestoot, schoor ik me daar beneden niet meer, net als mijn borstkas, benen, en onder mijn armen, waardoor als er nu wax in zou komen, het een hels karwij zou zijn dat allemaal uit die haren te krijgen. Soms had ik wel weer gedacht om het weer te scheren, ofwel voor mijn vrouw, of voor Freddie, maar het was me veel te veel werk. Van hen verwachtte ik het dan ook niet, zelfs al deden ze het wel. "Wat dacht je ervan dat als je van school bent ik je voorstel aan een vriend van me. Ik heb vroeger met hem gewerkt en gezien je kunnen denk ik dat hij je graag voor klussen aanneemt. Het is zeker niet dat ik dit kwijtwil, prinses, want dit is echt enorm fijn en ik ben elke keer enorm blij dat je er bent, maar bij hem kan je wel daarnaast nog eens flink wat geld verdienen. Het is maar een voorstel." zei ik terwijl ik doorging. Tja, als je dit langer deed werd het meer dan normaal om onder het neuken een babbel te maken met je collega's, tussen het sporadische luide en veels te geile kreunen door.

---

Bowties were never Cooler

Liam Payne.

Gelukkig vond ze het goed dat ze niet zo lang bij het feest zouden blijven, natuurlijk, ze vond het doodeng om onder te mensen te zijn, dan ga je niet even gezellig mee feesten. Ze bloosde toen hij haar mooi noemde en hij glimlachte. Hij kon nog steeds dat effect op haar hebben als van lang geleden. En ze was ook mooi, niet dat hij uit z'n nek stond te praten. Hij dronk langzaam z'n thee op en zette de beker op het aanrecht. 'Ik ga me even verkleden' zei hij zacht, 'En daarna kunnen we de pasta gaan maken' Hij streek nog even langs haar wang en verliet toen de keuken, om op weg naar de boven te gaan, onderweg pakte ik mijn aktetas nog mee. Munchkin wilde mee, maar ik keek haar even met een streng gezicht aan. Ze wist dondersgoed dat ze niet mee naar boven mocht. De hond koos eieren voor haar geld en liep kwispelend weg. Snel liep ik naar boven en ik liep naar de ouder slaapkamer. Met een duw ging de deur open en liep ik rechtstreeks door naar de kast. Ik trok m'n blouse uit en verwisselde dat voor een gewoon simpel zwart shirt, daarna was mijn broek aan de beurt. Ik legde de aktetas op bed en haalde daar snel mijn potjes medicatie uit. Ik liep naar de badkamer en verzekerde me ervan dat er niet iemand nog de trap op kwam en snel sloot ik de badkamer deur achter me. Ik zette de vier potjes voor me neer op de wastafel en toen haalde ik uit alle vier de potjes vier pillen en ik legde ze op mijn hand. Ik keek er even naar en stopte ze toen in m'n mond en slikte ze met wat water door. Ik voelde ze naar beneden glijden en ik dronk nog wat meer water. De dokter had gezegd nog zes maanden, nog maar zes maanden. Het was zo weinig. Dat kon niet, hij wilde dat niet. Hij mocht niet zo jong dood gaan. Hij gromde en griste de potjes weer mee voordat hij de badkamer uit liep en ze veilig op een plek verstopte waar niemand ze kon vinden. Daarna liep ik weer naar beneden en zette een glimlach op. 'Daar ben ik weer'

---

'Darling, just hold on'

Jessie Connor Tomlinson
Soms nam ik dingen veel te persoonlijk op, zoals dit soort dingen. Ik vatte het persoonlijk op dat hij zo angstig reageerde en het voelde alsof het mijn schuld was. Misschien was het helemaal niet nodig, maar toch verontschuldigde ik me daarvoor tegenover hem. Ik wist ook dat Kevin het niet zo had bedoeld en dat als we alleen waren geweest ik hem nog steeds in mijn armen had, ik kon er gewoon niks aan doen dat ik zo lichtgeraakt was. Met mijn ogen strak op de grond gericht en mijn handen in mijn zakken wachtte ik stilletjes af tot ik iets moest doen, of tot hij me weg zou sturen, wat ik ergens wel kon verwachten. Zelfs toen ik hem naar me toe hoorde lopen keek ik niet op, waarom zou ik ook. Zacht vroeg ik hem of ik nog iets kon doen, al begreep ik het als hij de rest liever zelf deed. Zoveel had hij niet aan me qua hulp en het was een werkelijk wonder dat het ene muurtje zonder fouten was gegaan. Bij zijn woorden keek ik wel op. Het was lief dat Kevin me op probeerde te vrolijken en de spontane bijnaam deed me zacht lachen, maar verder hielp het niet veel. Dat hoefde hij niet te weten, dus speelde ik het maar mee. "Noedel nog wel. Ik ben veel genoemd in mijn zeventienjarige bestaan, maar die is nieuw," zei ik met een kleine grijns en zuchtte zachtjes toen hij over mijn wang aaide. Ik wist dat hij nooit bij het dak zou kunnen komen, zelfs niet als hij op zijn tenen ging staan, dus helpen moest ik wel. Ik volgde zijn bewegingen met mijn ogen en zag hoe hij wat met zijn aansteker aan het kloten was. Een tijd terug had ik het zelf geprobeerd met vuur, het deed ook wel pijn, maar het gaf niet dezelfde voldoening en rust dus was ik ermee opgehouden, maar er was nog te zien waar de brandplekken hadden gezeten. Ik schudde de gedachte van me af, anders kon ik de hele dag ermee verpesten. "Moet je als je klaar bent hier nog blijven of kunnen we dan iets gaan doen?" vroeg ik zacht, mijn blik nog steeds gericht op het kleine vlammetje. Ik scheurde me ervan af en keek de jongen weer aan. Wat we dan gingen doen had ik geen idee van, zolang hij zich op zijn gemak voelde kwam het wel goed en het hele dorp was of hier, of thuis bezig met de voorbereidingen voor vanavond bezig en dan waren er meer dan genoeg rustige plekjes.

---

Because I love him, do I need another reason?

River Graig Payne

De glimlach op Katherine's gezicht was prachtig, al was dat elke keer wanneer ik haar zag. Op een of andere manier werkte haar glimlach zowat betoverend. Natuurlijk was Katherine een mooi meisje, maar de manier waarop ze haar lippen omhoog kon bewegen en haar tanden zo kon laten zien, had gewoon iets. Ze had iets schattig en lief wanneer ze zo glimlachte. Dus glimlachte ik maar terug. 'Ik ben blij dat je ook blij bent met mijn komst', zei ik lachend. Katherine en ik waren al een tijd vrienden maar je wist nooit wanneer je ongelegen kwam. 'Natuurlijk heb ik zin in het feest', antwoordde ik enthousiast. 'Het feest is na mijn verjaardag een van de leukste dagen die er zijn'
'Al die mensen, die gezelligheid, het eten, fantastisch toch', zei ik tegen haar terwijl we langzaam vooruit wandelden. Er was even een stilte, maar dat vond ik niet erg. Ik had de stiltes tussen mij en Katherine nooit als ongemakkelijk ervaren, wat er voor zorgde dat ik me dus ook op mijn gemak voelde bij haar en mezelf nooit gedwongen vond om iets te zoeken waar ik het met haar over kon hebben. 'Je komt toch vanavond?', vroeg ik daarna omdat ik wel zin had in het feest, maar een feest zonder vrienden daar was natuurlijk ook niets aan.
Met mijn hand zorgde ik er voor dat mijn rugzak weer degelijk vastzat op mijn rug.

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind