Behind Closed Doors • One Direction • Speeltopic - Speeltopics

Er is een klein dorpje in midden Engeland, waar iedereen elkaar ken ten niemand geheimen heeft… Maar is dat wel zo? Zijn je buren wel echt wie je denkt dat ze zijn? En weet je wel echt wat er gebeurt achter de gesloten deuren van de huizen rond het dorpsplein van het kleine dorpje?
In dit kleine dorpje wonen vijf schijnbaar normale rustige Britse gezinnen: Horan, Malik, Payne, Styles, en Tomlinson. De vaders hebben normale banen, waar ze ’s ochtends heen gaan, en ’s avonds voor het eten weer van thuis komen, de moeders verzorgen thuis het huishouden en de kinderen, en de kinderen zijn perfecte studenten, maar is dit allemaal wel zo? Want zelfs in zo’n klein dorpje hebben mensen geheimen, van vreemde hobbies, tot affaires, en van geheime liefdes, tot geheime baantjes.


• Rollen •
• Familie Horan [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Malik [Plek voor 2 kinderen]

• Familie Payne [Vol]

• Familie Styles [Vol]

• Familie Tomlinson [Vol]



• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).


• Het Begin •
Het is vrijdagmiddag rond een uurtje of 1. De kinderen hoeven niet naar school, want vanavond staat er een dorpsfeest gepland en zij worden verwacht om te helpen met het opzetten van de kraampjes en andere voorbereidingen voor het feest. De meeste van de ouders zullen aan het werk zijn in de omliggende steden, anders zijn ze mogelijk bezig met het huishouden of het helpen opzetten van het dorpsfeest. Het feest start om 5 uur met een gezamenlijk diner, waar elke familie een gang voor meeneemt.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 14:48 ]

---

Bowties were never Cooler

Kevin William Styles
Zijn kleine lachje deed me heel erg veel goed, maar toch was ik te onzeker over mijn woorden. Zelfs al leek hij er goed op te reageren. Ik was gewoon niet zeker van mezelf om ook maar te durven denken dat mijn woorden goed waren ontvangen. Ik aaide nog even over zijn wang en begon weer met mijn aansteker te spelen, om te kalmeren en me weer te kunnen ontspannen. Ik raakte ervan een beetje van het padje af, waardoor ik door zijn zachte vraag nog best opschrok. Ik had het gewoon niet verwacht. Ik sloeg de aansteker dicht en keek hem even met grote aan. Toch wist ik me niet veel later een beetje te ontspannen en ik glimlachte een beetje. "Het zou leuk zijn om dan iets te doen." zei ik zacht. Ik stopte mijn aansteker weer weg en deed een stapje naar hem toe. "Had je iets in gedachten? Of gaan we gewoon naar de pub?" vroeg ik voorzichtig. Ik wist niet hoe hij over de pub dacht, maar nu zou het wel rustig zijn en we konden fijn op een van de hoekbankjes zitten en een biertje drinken. Ach, misschien mochten we officieel nog niet drinken, maar iedereen hier in het dorp kende elkaar en iedereen wist dat mijn vader het geen probleem vond als ik dronk, en volgens mij die van Jessie ook niet. Ik haalde nog wat onzeker mijn hand door mijn korte warrige haren. Ik wist het allemaal niet zo goed. Vriendjes, flirten, afspraakjes, het was allemaal heel vreemd en nieuw voor me. Zoizo was positieve menselijke interactie met mensen van mijn eigen leeftijd vreemd voor me. Ik was er gewoon niet aan gewend en wist ook niet helemaal goed hoe ik ermee om moest gaan, juist omdat ik altijd een buitenbeentje was geweest. Nu begon ik mezelf er langzaam bij neer te leggen. Kijk ik was vreemd, maar schijnbaar waren er ook mensen die dat niet erg vonden, die mijn vrienden, en zelfs mijn vriendje, wilden zijn ondanks dat ik niet was zoals ieder ander. "Als jij het dakje erop kan tillen, kan ik het aan de binnenkant vastmaken en zet de tafeltjes vast neer. Dan kunnen we hier weg." zei ik zacht, voor ik met een schuin oog op de omgeving, waar gelukkig weer even niemand was, een heel kort kusje op zijn wang wist te drukken. Daarna trippelde ik terug naar de spullen voor mijn kraampje, wat als een vreemd kerstkraampje tussen de marktkraampjes stond. Daar pakte ik met moeite de twee opgeklapte tafeltjes op en strompelde ermee naar het kraampje, om ze binnen uit te klappen tegen de muren. Straks zou ik nog een draaikruk krijgen, maar die stond hier nog niet. Ik bleef stilletjes binnen wachten tot Jessie hopelijk het dakje erop wist te tillen en we wegkonden.

---

Bowties were never Cooler

Frederica "Freddie" Kaya Tomlinson.

Ook op haar clitoris werd een klem gezet en een grauwend geluidje kwam uit haar mond. Toen het kaarsvet over haar lichaam druppelde hield ze haar adem even in en toen deze door ging was deze ook net wat versnelder, zeker naarmate het verder naar beneden gingen en toen ze bij haar geslacht aankwamen kreunde ze zacht en ze moest met alle kracht van de wereld haar heupen tegenhouden te rollen. Hij kwam ineens met een soort voorstel en ze probeerde krampachtig na te denken met haar high hoofd, maar er kwam natuurlijk helemaal niks. Ze knipperde weer even traag en fronste verward. "Uh." Ze wou ja zeggen, op het moment klonk het zo leuk en makkelijk. "Misschien," zei ze vaag en hield het daar maar bij. Maar daarna kwam het door haar heen dat ze helemaal niet wou, ze was geen hoer. Niet zo'n hoer in ieder geval, als het de enige manier was om rond te komen wist ze dat ze uiteindelijk wel op zo'n manier zou eindigen, maar ze had deze plannen niet en zou hem niets laten regelen, nog niet in ieder geval, misschien als ze echt wanhopig was. Ze schudde haar hoofd. "Nee." Nu nog niet, maar het lag hoogstwaarschijnlijk wel in haar toekomst. Toch kon ze zichzelf nog niet op die manier bestempelen want dat wou ze écht niet. Ze had nooit wat met het idee gehad en dat deed ze nog altijd niet.

---

Reality's overrated.

Jessie Connor Tomlinson
Blijkbaar was een zachte vraag al genoeg om hem te laten schrikken, maar nu was het iets logischer doordat hij zich zo had gericht op het vuurtje. Ik wilde gaan vragen of hij misschien toch niet wilde, maar hij relaxte al en zijn glimlach zei me dat het goed zat. Ik had de neiging om zijn hand te pakken en dan niet meer los te laten, maar ik dacht niet dat Kevin dat zo fijn zou vinden na het voorval van daarnet. Misschien later, als we meer privacy hadden en de sfeer iets minder ongemakkelijk zou zijn. Ik glimlachte om zijn woorden en het stapje dat hij naar me toe zette. Dat kleine beetje deed me al zeer goed, want ik was zo positief mogelijk en vatte het op als het teken dat het de goede richting op ging met zijn zelfvertrouwen. "De pub klinkt prima, ik had toch niet echt iets bedacht," zei ik met een kleine glimlach. Misschien moest ik hem waarschuwen dat ik zeer slecht bestand was tegen alcohol, maar daar kwam hij gauw genoeg achter en een glas kon geen kwaad voor zover ik me kon herinneren. Of mensen hier legaal waren of niet maakte eigenlijk nooit wat uit, op geen enkel vlak. Dat kreeg je in een klein dorp waar mensen zelfs elkaar diepste geheimen wisten, of een paar geheimen dan. Ik wreef mijn handen wat over elkaar in een poging ze wat warmer te krijgen, want ondanks dat het droog was kon je niet merken dat de zon er was, daarvoor was het te koud. Of dat was mijn belevenis want ik had geen weerstand tegen wat dan ook. Ik knikte bij zijn woorden en er rolde onverwachts een giechel over mijn lippen toen hij een kus op mijn wang drukte. Voor mij bleef dit ook nieuw en ik was niet zo van steen dat ik nergens op reageerde. Zodra hij weg liep voor de laatste spullen ging ik naar het materiaal van het dak en tilde het met enige moeite op. Ik was dan wel lang, kracht zat er bij helaas niet ik het pakket. Het kostte dan ook even voor ik er goed grip op had en het op de juiste plek kon plaatsen, waar het weer wel fijn was dat ik er niet voor op mijn tenen hoefde te staan. "Herinner me eraan dat ik dit of nooit meer doe, of eerst krachttraining moet doen," zei ik met een kleine glimlach en rekte me even uit, hoewel ik wist dat ik geen tijd zou hebben voor wat voor training dan ook. Ik haalde een hand door mijn haar voor ik beide handen weer in mijn zakken stopte en rustig wachtte tot Kevin het dak had vastgezet. In de pub waren we niet echt alles voor onszelf, maar dat zouden we nooit hebben, slaapkamers kon je ook niet vertrouwen met broers of zussen die zomaar binnen konden lopen, al was dat voor mij alsnog een betere optie. Niet voor nu, want dat was waarschijnlijk teveel van het goede.

---

Because I love him, do I need another reason?

Niall Horan
Het was duidelijk dat de was een groter effect op het meisje had dan ik voorheen had gedacht. Toch weerhield dit me er niet van haar gewoon vragen te stellen. Tja, ik had wel in het wereldje gezeten, en diep ook, maar haar antwoorden, zelfs haar eerste antwoord al, gaf me duidelijk aan dat ze het niet wilde. Ik knikte en zette de kaars weg, om zacht door haar haren te aaien. "Geen probleem. Het is een vrijblijvend aanbod." zei ik voor ik mijn tweede hand ook op haar heupen legde. Ik begon langzaam te stoten en genoot van het gevoel wat het gaf. Dit was niet normaal, dat wisten we allebei, maar het voelde zo enorm goed. Aan de ene kant voelde ik me weer een roekie op de universiteit, een roekie zonder studieschuld, maar met een baan waar niemand trots op zou zijn als die eenmaal in dat wereldje zat op die leeftijd. Het was niets om trots op te zijn om met je 18e in de porno-industrie te werken, maar het leverde goed geld op, in elk geval een stuk meer dan muziek spelen op straat. Nu had ik een heel goed betalende baan en was muziek alleen nog iets voor in mijn kleine beetjes vrije tijd. Dat ik tijd had om met haar bijna elke dag een uurtje of zelfs meer sex escapades te hebben, was dan voor een zakenman als ik best al een hele luxe, zelfs al waren sommige dagen zelfs daar te druk voor. Maar goed, nu kon ik er weer goed tegenaan, wat me ook al snel het tempo deed opvoeren, maar toch nog niet veel. Ik wilde er gewoon wat tijd voor nemen dit keer, gewoon er even van genieten, want de komende dagen had ik het alleen nog maar veel drukker, met zowel mijn baan als mijn gezin, en was er hier dus geen tijd meer voor.

---

Bowties were never Cooler

Alexis "Alex" Bianca Payne-Dourdan.

Hij dronk zijn thee op, ook zij pakte haar mok om hier aan te beginnen, en zette deze op het aanrecht, hierna melde hij zacht dat hij zich verkleden en dat ze daarna de pasta konden gaan maken, om nog even langs haar wang te strijken voor hij de keuken verliet. Terwijl hij zijn kledij verwisselde nam ze de laatste slok van de thee en spoelde deze mok om, om hem daarna in de vaatwasser te zetten, hetzelfde deed ze met die van hem. Hierna zette ze de spullen vast klaar, de pastamolen, pannen, deegroller en de ingrediënten. Ze bedacht dat zij zich zomenteen ook maar om moest kleden, maar misschien was dit handiger na het koken, gezien ze regelmatig nogal schrok en dan de saus over haarzelf heen gooide. Liam kwam weer terug, een glimlach rond zijn lippen, maar het was niet de glimlach van haar Liam, niet helemaal. Er was iets, iedere keer had ze dit gevoel weer en het zat haar dwars. "Wat voor saus wil je bij de pasta?" vroeg ze aan haar man en zette de kraan open, om haar handen te wassen en deze daarna te drogen. Alexis was geen topchef, maar voor haar man en kinderen stond ze graag in de keuken. Ze maakte niet graag saaie gerechten, maar probeerde altijd zo vers mogelijk te werken, gerechten uit verschillende keukens. En de Franse keuken vond ze nog niet eens zo geweldig, de kazen waren lekker, stokbroden ook, maar slakken zou ze nooit op tafel zetten, daarbij was ze ook geen drinker en was het voor haar ook niet gewoonlijk bij het avondeten een fles wijn te openen. Ze glimlachte naar haar man en vroeg of hij misschien de tomaat alvast kon snijden, ze vond het fijn dat hij haar hielp en misschien kon het nog gezellig worden ook.

---

Reality's overrated.

Frederica "Freddie" Kaya Tomlinson.

Hij legde de kaars weg en aaide door haar kobaltblauwe haren, om te zeggen dat het geen probleem was, hierna legde hij zijn handen op haar heupen en begon te stoten. Ze probeerde te genieten en dat deed ze opzich ook wel, enigszins, maar niet zoals ze wou. Hij voerde het tempo wat op, maar was nog altijd niet als een klein kind met ADHD op en neer aan het stuiteren, verre van, hij nam zijn tijd. Ze dacht niet echt na, dat kon ze helemaal niet echt, en clean zou haar hoofd zelfs op dit soort momenten helemaal vol zitten met de grootste onzin, had ze niet eens stil kunnen liggen onder zijn aanrakingen. Als ze clean had geweest had ze dit niet hoeven doen (al had ze het dan waarschijnlijk alsnog gedaan), maar Freddie hield zich niet bezig met 'wat als' en ook niet met clean worden, ze had niet eens aan haarzelf toegegeven verslaafd te zijn, niet zo hard, ze wist dat ze het nodig had, maar voor haar was dat het ook. Zelfs als ze dat aan haarzelf toe zou geven zou afkicken nog niet eens in haar hoofd voorbij komen. Ze liet zich bedwelmen door de seks en haar middelen en ging compleet op in deze wereld. Dat was de wereld waar zij het gekst op was. Dat was de wereld waar ze het liefst voor altijd zou blijven.

---

Reality's overrated.

Niall Horan
Het was opzich fijn om een keertje dit niet gehaast te doen, maar toch had dit langzame niet het gewenste effect. Ik pakte, zonder uit haar te gaan, haar boxer van de grond en stopte die deels in haar mond. Ik moest iets, want als ze geluid ging maken had ik een probleem. Ik zette mijn voeten erna iets beter op de grond en greep haar heupen stevig vast, voor ik hard en diep in haar begon te stoten met een snel oplopend tempo. Zachte lage grommen kwamen er uit mijn borst, terwijl ik haar recht aan bleef kijken. Ik wilde die blik voor elkaar krijgen, die ene blik die ze alleen op haar gezicht had als ik haar zo hard onder handen nam, dat ze nergens meer aan kon denken en ze als een gewillige neukpop in mijn armen bleef hangen. Zo'n staat waarin je alles tegen haar kon zeggen en alles met haar kon doen,en zij alleen kon kreunen en kwijlen. Mijn eigen ademhaling veranderde inmiddels ook naar een flink gejaagd tempo. Om mezelf toch wat ademruimte te geven maakte ik met een hand mijn stropdas wat losser en deed het bovenste knoopje van mijn overhemd open, terwijl ik genadeloos door bleef stoten. Mijn eigen hoofd werd door dit ook langzaam leeg en alle stress en zorgen verdwenen uit mijn hoofd en uit mijn lichaam. Ik reageerde alles van de laatste tijd af door met al mijn kracht mijn paal in haar te rammen. Het was nog altijd beter dan met porselein smijten, toch?

---

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Nadat hij weer naar beneden was gekomen vroeg ze aan hem wat voor saus hij wilde over de pasta. Hij moest even nadenken, want hij wist dat er in de kast nog een aantal potten stonden met saus. De lichte vorm en een gekruide vorm en voordat hij ziek was geworden had hij altijd van gekruide dingen gehouden, maar dit kon hij niet meer eten. Maar hij moest wel een beslissing nemen en hij beet op z'n lip. 'Laat me even kijken wat er in de kast staat' zei hij om nog even de boel te rekken en hij liep naar de proviandkast waar de potten stonden en opende het kastje. Hij keek naar beide potten en hij kneep z'n ogen tot spleetjes. 'Ik denk dat we het beste voor de milde vorm kunnen gaan' zei hij uiteindelijk, 'Dan houden we het safe voor de andere' Hij pakte de pot met de milde vorm en zette die op het aanrecht. Hij knikte toen ze vroeg of hij de tomaten wilde snijden. 'Dat zal ik met liefde doen' zei hij een beetje grappend en hij pakte de tomaten uit de koelkast en pakte een snijplank en een mes. Hij ging naast haar staan en hij glimlachte lief naar haar. 'Je bent de liefste vrouw en moeder die ik me kan wensen' zei hij zacht. Hij pakte de tomaten uit het zakje en hield ze eerst onder de kraan, daarna legde hij een tomaat op de snijplank en begon hem voorzichtig te snijden. 'Ik heb eens zitten denken' zei hij na een poosje, 'Wat zou je er van vinden als we eens een keertje een weekendje weg gaan. Gewoon wij met z'n tweeën, geen kinderen, geen honden' Hij had hier lang over zitten denken en hij hoopte dat ze het een goed idee vond. Het was misschien wel eens een keer lekker om geen drukte om je heen te hebben en gewoon op een rustig plekje te zitten met z'n tweeën. Maar hij zou het ook wel begrijpen als ze nee zou zeggen, want hij kende haar goed genoeg daarvoor.

---

'Darling, just hold on'

Kevin William Styles
Het deed me verrassend goed dat hij instemde met mijn idee om naar de pub te gaan. Misschien waren we er niet helemaal alleen, maar het voelde toch als een veilige doch neutrale plek. Een slaapkamer was dat niet en ik was heel bang om het daarom daar heel ongemakkelijk te maken en te krijgen. Ik vroeg hem of hij met het dakje kon helpen, dan konden we namelijk weg. Nog even keek ik schichtig om ons heen, voor ik toch een kusje op zijn wang drukte en met een rood hoofd van het blozen wegliep om de laatste dingetjes voor vanavond in het kraampje te plaatsen. Op mijn wer ernaar toe hoorde ik iets van Jessie komen wat verrassend veel leek op gegiechel, wat me vulde van warmte. Ik zette de tafeltjes neer en grinnikte zacht bij de woorden van de lange jongen. "Zal ik doen. Maar voor mij hoef je echt niet naar ee sportschool, je bent al sterk genoeg." Dat bedoelde ik zeker niet alleen fysiek, want ik kon nog met mijn slappe armpjes van hem winnen met armpje drukken, maar ook mentaal, omdat hij de kracht had met mij en mijn ton aan vreemde trekjes om te gaan zonder gillend gek te worden. Ik maakte het dakje vast en stapte toen uit het kraampje om me weer bij Jessie te voegen. "Zullen we dan maar?" vroeg ik voorzichtig met een handje naar hem uitgestoken. Tja, ik moest ooit mijn angst overwinnen en gezien er nog maar weinig mensen op straat waren, kon dit vast weinig kwaad. De wereld zou toch niet vergaan als mensen zit zagen? Toch? Direct begonnen mijn hersenen weer te malen. De fysieke wereld misschien niet, maar mijn wereldje, mijn leven, waarschijnlijk wel. Mijn ouders zouden ontploffen, mijn vader zou woest worden, en waarschijnlijk werd ik uit huis getrapt. Niemand zou meer met me gezien willen worden, het pesten zou nog erger worden, en waarschijnlijk zou ik Jessie ook nog kwijtraken. Zo ging het maar door en door, waardoor ik steeds meer van streek raakte. Ik wist niet hoe ik mijn gedachten moest stoppen. Ze gingen altijd maar door en door en door. Er zat geen einde aan noch een begin. Alleen als ik ze op papier zette in zinnen vol verschrikkelijke spelling en slechte grammatica, dan leken ze het even rustig aan te kunnen doen. Nu was dat niet het geval. De pestkoppen waren nooit mijn grootste beulen geweest, nee, dat was ik zelf. Altijd maar overdenken, het verleden, het heden en de toekomst. Altijd maar doemsdenken, angst, worst case scenario's. Er ging nooit ook maar een dag voorbij dat ik niet in elkaar gekropen van angst in een hoekje zat, en vaak nog om ongegronde angsten ook. Toch kon ik me er niet toe zetten om al mijn angsten af te schuiven als ongegrond, juist weer omdat mijn angst was dat ik dan een gegronde angst ook weg zou schuiven en er iets verschrikkelijks zou gebeuren. Nu stond ik dus ook weer licht te trillen, zelfs al hield ik mijn hand nogsteeds naar Jessie uitgestoken.

---

Bowties were never Cooler

Jessie Connor Tomlinson
Dit herinnerde me er echt weer aan dat ik dit soort dingen niet moest doen. Het was al een wonder dat ik het dak omhoog had gekregen en overdrijven was niet zo'n goed idee. Daarom vroeg ik Kevin ook me eraan te herinneren dit nooit meer te doen, want dat ging gewoon echt niet goed. Ik rolde met mijn ogen om zijn weerwoord, sterk was wel het laatste wat ik was. Als ik sterk was geweest had ik dat dak zonder moeite kunnen optillen en zou ik mijn leven op orde kunnen houden en niet willen beëindigen, al was dat laatste misschien niet zichtbaar voor de buitenwereld. Ik glimlachte en knikte om zijn vraag, al keek ik hem wat schuin aan toen hij zijn hand naar me uitstak. Dat had ik eerlijk gezegd niet van hem verwacht, maar na het een seconde overdacht te hebben pakte ik zijn hand voorzichtig vast. Als hij het er benauwd van kreeg mocht hij elk moment loslaten. Langzaam trok ik hem voorzichtig mee richting de pub. Onder het lopen zag ik iets in zijn uitdrukking veranderen wat me deed fronsen, want het zag er niet uit alsof het goed ging. Zacht aaide ik met mijn duim over de rug van zijn hand in de hoop hem gerust te kunnen stellen, er was niemand in de buurt en het kostte maar een seconde om los te laten als we iemand spotten. "Je weet dat het geen verplichting is, toch? Je hoeft niet mijn hand vast te houden omdat je denkt dat het moet," zei ik zacht en keek hem nu echt bezorgd aan, ik kon zijn hand gewoon voelen trillen. Die angst wilde ik juist zo goed mogelijk voorkomen want ik vond het verschrikkelijk om aan te moeten zien. Ik gaf een zacht kneepje in zijn hand en bleef gewoon lopen, afleiding kon nog wel eens helpen en zo ver was de pub niet, dat had je in een klein dorp. Stil staarde ik voor me uit, niet wetend wat ik verder moest zeggen of doen. Kevin was zeker niet de enige die slecht was met emoties, al was ik er zeker van dat ik nog een graadje erger was. Daarom koos ik er vaak zelf voor afstand te houden van mensen, dan kon ik hun niet onbedoeld kwetsen door wat dan ook, maar met hem was het bijna vanzelf gegaan en het speet me zeker niet. Ik kon oprecht zeggen dat hij een van de zeer schaarse lichtpuntjes in mijn leven was en dat ik hem, zolang ik nog rondliep, absoluut niet wilde verliezen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Frederica "Freddie" Kaya Tomlinson.

Dat hij haar boxer in haar mond stopte, al was het maar half, deed haar lichtjes gruwelen, maar niet genoeg om het uit te spugen of het überhaupt te laten merken. Niet veel later begon hij het tempo drastisch op te voeren. Hij stootte harder, diep, je kon het misschien wel genadeloos noemen. Zijn ogen waren in de haren geboord, haar blauwe kijker waren wijd opengesperd en ze beet hard op de zwarte boxer. Hij trok zijn stropdas losser en maakte het bovenste knoopje van zijn blouse. Het was bijna pijnlijk, zo hard was hij met haar aan de slag, maar de drugs drongen de pijn van de harde beurt weg en daarbij was het ook geen vervelende pijn. Ja, pijn was pijn, maar pijn kon ook lekker zijn, op een seksueel vlak dan, net als de wax, tabasco en klemmen, het stoorde haar absoluut niet, al had ze er wel hulp bij. Haar vuisten balden en haar zwart gelakte nagels boorden in haar muizen, nou waren haar nagels niet echt lang. Ze wist dat de piek zomenteen zou verdwijnen, maar nu ze zo onder handen werd genomen zou ze het misschien minder door hebben, want op het moment was haar wereld één en al seks. Pure, hete, heerlijke seks.

---

Reality's overrated.

Kevin William Styles
Mijn hersens waren gewoon te overvol. Normaal zou ik in een hoekje kruipen en schrijven, maar dat durfde ik niet in de buurt van anderen. Mijn schrijfboekje was mijn persoonlijke veiligheid en dat durfde ik niet aan anderen te laten zien. Toch wist iets anders me nu uit mijn gedachten te trekken: Jessie's stem. Ik schrok en kneep haast automatisch wat in zijn hand. Ik keek hem met grote ogen aan terwijl ik me mee liet slepen door zijn snelheid. "Maar ik wil het graag. Het gaat alleen nog niet zo goed." zei ik zachtjes. Het was misschien vreemd, maar het was zo. Dit was alleen de eerste keer dat ik het had durven toegeven. Hierdoor kroop ik met rode wangetjes nog dichter tegen hem aan. "Sorry." zei ik zachtjes, voor ik hem meetrok de pub in. Daar nam ik hem eigenlijk meteen mee naar een van de zitjes achterin de hoek. Daar kon ik pas weer een beetje ontspannen. Het was niet heel makkelijk, maar met Jessie's hand nogsteeds stevig in de mijne had ik zijn vingers om mee te spelen om me af te leiden. Kijk het was niet alles, maar het was genoeg om mijn hersens iets langzamer te laten werken. we waren nu niet helemaal alleen, maar met alleen Barney achter de bar, die waarschijnlijk niet eens wist dat we binnen waren gekomen. Ik zuchtte zacht en krulde me toch iets op op de bank, zodat ik me iets fijner voelde, iets veiliger ook. Ik moest gewoon een beetje tot mezelf komen, meer niet. Dan kwam het wel weer goed. Ik bleef wat met zijn vingers spelen, terwijl ik zacht Shakespeare quotaties mompelde om mijn hersens bezig te houden met andere dingen dan zorgen. Ik was gewoon bang dat mijn gedachten weer terug zouden keren naar de zorgen van net, wat verre van goed voor me was. Ik kon er gewoon niet tegen en werd keer op keer gek van mezelf. Nu was ik wel blij dat Jessie bij me was, zelfs al kon ik niet schrijven. Hij maakte me rustig en warm van binnen, op een of andere vreemde manier, ookal veroorzaakte hij ook een boel paniek in mijn hoofd. Ik was bang dat het fout zou gaan met mijn familie, terwijl hij me heel erg fijn deed voelen. "Kunnen we gewoon even zitten, Jess?" vroeg ik stilletjes. Ik hoefde nu eventjes niets meer tot mijn hoofd weer rustig was, waar het nu langzaam aan begon, maar er nog lang niet was. Ik had gewoon even tijd en misschien een glas bier nodig, dan zou alles vast wel weer goed zijn.

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson.
Lizzy klemde de brief stevig tegen haar borst aan. "Het is niks," antwoordde ze. "Gewoon een brief van één van de ouders van mijn kinderen." Het was een logisch en voor de hand liggend antwoord, maar aan de manier waarop ze de brief tegen zich aan had geklemd en de manier waarop ze de woorden sprak, kon hij zien dat ze loog.
"Freddie heeft haar haren geverfd," begon ze snel over iets anders. "Alweer, kobaltblauw deze keer. Ze vernietigt haar -haar er nog eens mee." Ze pakte de rest van de post, de rekeningen, en duwde deze in mijn handen. "Deze zijn voor jou." Voor ik ook nog maar kon reageren, was Lizzy naar boven gevlucht. Ik zuchtte. Lizzy deed raar de laatste tijd, erg raar zelfs. En nu met die mysterieuze brief, waar ik blijkbaar niks vanaf mocht weten. Ergens had ik de neiging om zelf de brief te zoeken en te kijken wat het was, als Lizzy niet thuis was. Maar aan de andere kant vond ik dit niet kunnen, iedereen moest toch wel zijn privacy hebben. Ik was alleen gewoon bang dat er iets aan de hand was.
Zuchtend liep ik naar de bank en plofte erop neer. Ik checkte mijn telefoon vlug en merkte op dat Harry alweer een berichtje terug had gestuurd. Vlug keek ik even snel om mij heen om zeker te weten dat er niemand de woonkamer in was gekomen en misschien wel mee kon kijken, en opende toen het bericht. Ik ben er over ongeveer tien minuten, tot een kwartiertje. Ik zie je zo love. - H. Ik kon het niet laten om even te grijnzen, vooral om het laatste zinnetje. Ik weet niet wat Harry met mij deed, maar er was zeker wel iets bijzonders tussen ons, ik had op één of andere manier gewoon een zwak voor hem en onze seks was natuurlijk ook niet verkeerd.
Lizzy kwam intussen weer naar beneden lopen en deed alsof er niets aan de hand was. "Ik ga eten maken," zei ze in het algemeen.
Ik beet even op mijn lip, twijfelend, maar besloot toen dat ik het moest vragen, ik wilde weten wat er was, want ondanks mijn affaire met Harry - waarvan ik overigens wist dat het heel erg fout was, maar ik kon het gewoon niet stoppen - hield ik echt wel van mijn vrouw en ik voelde mij dan als man ook bijna verplicht om erachter te komen wat het was, ik was de man in het huis, ik moest zorgen voor mijn gezin en dat kon niet als ik niet wist wat er speelde.
"Lizzy.." begon ik aarzelend. "Waarom doe je zo vreemd de laatste tijd?" vroeg ik voorzichtig, hopend dat ze er nu wel over wilde praten.

---

"Family don’t end in blood”

Niall Horan
Het was gewoon allemaal veel te fijn om dit zo snel voorbij te laten zijn, maar aan de andere kant was het te fijn om mijn tempo ook maar iets te laten zakken. Ik ging gewoon door, tot uiteindelijk een scherpe pijn door mijn knieën ging die me weer naar de realiteit nam. Ik trok schoof mijn handen onder haar rug, en trok haar mee toen ik me op mijn stoel liet vallen. Het was ver genoeg van me af om mijn overhemd schoon te houden, maar dichtbij genoeg om niet uit haar te hoeven komen. "Rijd me als een wilde pony, prinses." gromde ik zacht en hees. Nu had zij meer de touwtjes in handen, maar ik kon haar altijd nog bijsturen als ik het niet fijn vond. Ik moest echt weer eens langs de doctor om die crappy gewrichten van me na te laten kijken. Het was nu jaren gelegen, maar ik stond onder veel stress, en mijn gewrichten ook. Ik fietste elke dag van en naar het station, met de honden die nu nog rustig in de hoek lagen, als altijd, ik had veel geneukt, ik stond de halve dag op mijn benen, en thuis hielp ik nog veel in het huishouden, voor zover dat ging, zodat mijn vrouw dat naast haar werk niet ook nog hoefde te doen. Daarnaast was mijn werk in de stallen elke week ook nog niet zo licht. Ik wist dat ze zwak waren, dat ik er voorzichtig mee moest zijn, maar ik was nogsteeds niet heel oud en kon me er gewoon niet aan houden. Daarom zou ik binnen een paar jaar waarschijnlijk weer een nieuwe set nodig hebben, voor de tweede keer in mijn leven, en het was een understatement als ik zei dat ik er tegenop zag. Hopelijk kon Freddie nu die gedachten en de pijn doen verdringen met het genot wat haar lichaam me altijd wist te geven.

---

Bowties were never Cooler

Elizabeth 'Lizzy' Tomlinson - Brown.
Nadat het ik het doosje weer had opgeborgen, liep ik naar beneden en verteld ik dat ik het eten ging klaar maken. Louis was in de huiskamer en snel liep ik hem voorbij naar de keuken. Ik pakte de pakjes wraps uit de kast en de zalm en de kruidenboter uit de koelkast. Ik schrok even toen Louis aan me vroeg waarom ik zo vreemd deed de laatste tijd en ik klemde mijn handen vast aan de rand van het aanrecht. Ik wist niet wat ik moest antwoorden. Ik wilde niet dat hij er ook bij betrokken raakte. Ik kon toch moeilijk zeggen dat mijn ex mij chanteerde met onze kinderen. Ik wilde dit zelf oplossen. Ik forceerde een glimlach en draaide mijn hoofd naar hem op. 'Er is niks schat' zei ik toen tegen hem, 'Ik ben in de overgang en daar ben ik gewoon een beetje afwezig van' Ik hoopte maar dat hij niet wist dat vrouwen in het algemeen ergens achter in de veertig in de overgang zouden komen, maar er was altijd een kans dat je het eerder werd en dat hij me zou geloven. Ik liep naar hem toe en drukte een kus op z'n mond, 'Als er echt wat zou zijn, zou ik het je heus wel vertellen' vertelde ik hem niet helemaal naar waarheid, 'Maak je nou maar geen zorgen lieverd' Ik kuste hem nog eens. Ik streek nog even over z'n wang en liep toen terug naar het aanrecht waar ik de wraps uit het plastic begon te halen. 'Het enige waar ik me zorgen over maak is Freddie, die straks geen haar meer overhoud, ik wil niet dat ze zo haar, haar verknoeid, het is foeilelijk' mopperde ik.

---

'Darling, just hold on'