George weasley
Campbell duwde na een korte tijd weg en angstig nam ik een meter afstand van hem. Hij leek bang, woedend, door de war en ziek. Ik draaide me om met het drang om te gaan schreeuwen, maar in plaats van dat ging ik met mijn handen door mijn haren. Wat heb ik veroorzaakt? Wat heb ik gedaan? Waarom heb ik dat gedaan? Dacht ik dat Campbell een aantrekkelijke meid was? Ik kan wel zweren dat dit gewoon een grap was van Fred.. maar helaas. Ik keek om en zag Campbell daar staan. Nee, ik kan niet.. ik kan hem niet gekust hebben..? Ik verborg mijn lijkbleke gezicht in mijn handen en zette nog een stap afstand van hem. Heeft Draco het gezien? Oh goede grote meneer merlijn, laat draco dit niet gezien hebben. (Dafuq, wat een vreemde zin) Campbell deed nog steeds zijn mond niet open, noch ik. Omdat iemand deze ongemakkelijke stilte moest gaan vullen, gooide ik al mijn moed bij elkaar en begon.
'Het spijt me ZO, ZO erg!' Riep ik gespannen.
'Ik liet me gaan, ik -' ik stopte.
'Urgh!' Gefrustreerd draaide ik me om en schopte keihard tegen een boom aan waardoor een lichtte 'auw' mijn mond ontsnapte.
'Met welke reden KUSTE je me? Je dacht vast en zeker dat ik draco was?' Ik draaide me weer om naar Campbell en merkte dat hij haast op de punt stond om flauw te gaan vallen.
'zeg IETS campbell, en waag het niet weg te gaan rennen.' Zei ik, 110% door de war. Er moet een reden zijn waarom ik hem heb gekust. Hij kuste mij op mijn nek, maar waarom was ik genoodzaakt om hem op zijn lippen te zoenen?! Wil- wilde ik dat gewoon? Een plotselinge gevoel van schaamte drong in me. Hij duwde me weg toen ik hem kuste.
George is sad en door de war door jou ):
Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••